Midnight Blue Birds swingen very hot inTrefpuntHadden ze het zelf niet verklapt, een mens zou gedacht hebben dat de drie dames van The Midnight BlueBirds regelrecht uit een club uit Londen of New York kwamen, maar toen ze hun drie begeleidendemuzikanten voorstelden, tja, dan klonken die namen toch wel heel erg Vlaams. The Midnight Blue Birds, driedames die close harmony zingen: meidenswing uit de periode van de oorlogsjaren. Lang geleden datTrefpunt zo overvol liep op een maandagavond.
08/04/2014 om 08:30 door Rudy Tollenaere
Charlotte Jacobs, Evelien De Jaeger en Nona Dekeyser: drie twintigers die alle drie zang volgden aan dejazzrichting van het conservatorium in Gent. Hoe ze elkaar vonden is dan ook niet echt een ingewikkeldverhaal. Nona, die door haar vader, waarmee ze ook al het groepje Nona & The Keyser heeft, werd doorhaar vader nogal gepushed om iets te doen met de swingmuziek uit de jaren twintig: , Ik hoorde die muziekheel vaak thuis, hoorde het ook graag, maar ik verzette mij er eigenlijk nogal lang tegen om er zelf iets meete doen. Maar uiteindelijk dan toch dus.'
Charlotte stapte al snel mee in het verhaal, maar de twee vonden dat ze alletwee een nogal lage stemhadden, dus besloten ze een auditie te houden voor een derde groepslid. 'En dat deden we gewoon aan hetconservatorium, en op basis van de klankkleur kozen we Evelien.'
We schrijven november 2012. 'Dan zijn we als gek beginnen repeteren en nummers zoeken. We wilden nietmeteen vergeleken worden met The Andrew Sisters en we vonden authenticiteit nogal belangrijk. Daardoorkwamen we bij de Boswell Sisters terecht, die wel niet zo bekend zijn als The Andrew Sisters, maar die wel
vroeger waren. Die brachten vooral jazzstandards en bewerkten die, en wij doen eigenlijk hetzelfde met hunwerk. Eigen nummers brengen we nog niet, maar we schrijven volop aan eigen werk.!'
In Trefpunt waren alle ogen dan wel op de drie dames gericht, maar ze benadrukken dat ze nergens zoudenstaan zonder hun drie muzikanten: Nils Vermeulen op contrabas, Gert Malfliet op drums en CyrielVandenabeele op gitaar; Met zes op het Trefpuntpodium van amper een paar vierkante meter, waren de driemuzikanten dan wel te horen, maar nauwelijks te zien.
De drie zetten hun set in met Roll on Mississippi, gevolgd door Hand me down my walking cane.. Vrolijkedeuntjes, die de drie in close harmony brengen, en elkaar afwisselend laten soleren: ze doen dat achter éénmicrofoonstatief, waardoor ze heel dicht op elkaar staan en de verbondenheid er alleen maar groter opwordt. De drie slagen er in spontaneïteit te combineren met een perfect gevoel voor timing en lichaamstaal,en dat maakt het niet alleen leuk om naar te luisteren, maar ook om naar te kijken. Geen overdadigebindteksten, maar wel voldoende om een goede band met het publiek op te bouwen. Die bindteksten waren aanvankelijk uitsluitend in het Engels, maar bij de voorstelling van de band weken ze daar voor het eerst vanaf. Misschien hadden ze het toch moeten volhouden, kwestie van het wat mysterieus te houden.
In hun eerste deel zat ook nog It don't mean a thing van Duke Ellington, en ook Why don't you practice whatyou preach en It's the girl hadden veel bijval, net als When I take my sugar to tea.
Na negen nummers vroegen de dames _ die het alsmaar hotter and hotter begonnen te vinden in Trefpunt _tien minuten rust om een changeover te doen. En inderdaad, toen ze terug van de trap kwamen, waren dezwartje jurkjes en hoedjes ingeruild voor meer feestelijke jurken en haarbanden. En de knalrode lippenstiftwas weggeveegd en vervangen door paars. Ook de details moeten blijkbaar kloppen bij de Midnigt BlueBirds, die ook in het tweede deel van hun set het meer dan volgelopen Trefpunt bleven boeien. Tussen hetpubliek merkten we overigens twee zussen van de Gentse groep BINTI op.
Op hun setlist stond geen voorgeprogrammeerd bisnummer, maar Trefpunt liet de groep niet weggaanzonder een toegift. Dus brachten ze It's the girl nog een tweede keer.
Het was alweer een fijne onverwachte ontdekking, op een Trefpuntmaandagavond.
Meer info over The Midnight Blue Birds op hun facebookpagina.(https://www.facebook.com/MidnightBlueBirds) en op hun website. (http://www.midnightbluebirds.be/)
Op 30 april kan u ze gaan zien in het Volskhuis in de Sleepstraat en op 27 juli staan ze op hetLuisterplein/Laurentplein tijdens de Gentse Feesten.
