eng www.observantonline.nl | Jaargang 40 | 29 augustus 2019 Alex P9 Niels P4+14 Joost P16 1 Onafhankelijk weekblad/Independent weekly Maastricht University Case: students suspended because of racist remarks Judge ruled against Law dean e dean of the Maastricht Faculty of Law, who suspended five law students last spring because of racist and anti-Semitic remarks in a WhatsApp group, found himself ruled against by the Appeals Tribunal for Higher Education. He should have first given a warning. With this, the Executive Board that supported him were also given a rap over the knuckles. e five first-year students from the European Law School heard their punishment at the end of March: they were refused access to any of the university buildings and premises, and were not allowed to make use of any of the facili- ties for a period of five months. However, dean Jan Smits did not warn them beforehand, did not feel there was a need considering the serious- ness of the matter, and that has cost him. One student called upon the Appeals Tribunal for Higher Education, (College van Beroep voor het Hoger Onderwijs, CBHO) and found the judges on his side. When a student is denied access, without war- ning, the CBHO states that there must be a “sufficiently clear basis” for the measure that is imposed. But that basis cannot be found in Maastricht University’s house rules, the judges argued in their verdict of 22 July. It appears that there is in particular a lack of clarity as to how the house rules should be read. Should a warning only be given when the registration is suspended temporarily and not in the case of denied access? at is how dean Smits and the Executive Board interpret the rule. is is the reason why they chose denied access. Or should they also have given a warning in this case? e judges believe that they should have. e student wins the case, although the judges stated that his behaviour in the WhatsApp group was “completely unac- ceptable”. It was exactly because of the latter why the dean felt a warning was unnecessary. “e offence was too serious,” says Smits. “I felt that they should immediately be sent away for a period of time.” Smits regrets the judges’ ver- dict but realises that the house rules should be adapted to prevent any lack of clarity. e WhatsApp group, set up by a number of students from the study programme to dis- cuss and inform each other about books and grades, had about 85 members at its peak. e punishment had tremendous conse- quences, considering the small number of credits that could eventually be obtained that year. Whether a negative binding study advice was issued and whether that was only reversed for the one student who appealed, Smits does not want to say. e students can, however, embark on their studies again on 1 September. e questions whether this relates to the first or the second year, and whether one or more of the suspended students have leſt the programme, remain unanswered too. e UM cannot appeal against the CBHO’s verdict. Wendy Degens New Series: Dress to Express. UCM- student Joost Wijffels: “It makes no difference to me whether something in the shop is for men or for women” First-year student Alex Rogojina: “Everything is new. It’s a fresh start for me. It’s both scary and exciting at the same time.” New series: Alumni about their dreams: did they come true? The spotlight is on former Law student and now criminal barrister Niels van der Laan English section P8-16
Transcript
eng
www.observantonline.nl | Jaargang 40 | 29 augustus 2019
Alex P9
Niels P4+14
JoostP16
1Onafhankelijk weekblad/Independent weekly Maastricht University
Case: students suspended because of racist remarks
Judge ruled against Law deanThe dean of the Maastricht Faculty of Law, who suspended five law students last spring because of racist and anti-Semitic remarks in a WhatsApp group, found himself ruled against by the Appeals Tribunal for Higher Education. He should have first given a warning. With this, the Executive Board that supported him were also given a rap over the knuckles.
The five first-year students from the European Law School heard their punishment at the end of March: they were refused access to any of the university buildings and premises, and were not allowed to make use of any of the facili-
ties for a period of five months. However, dean Jan Smits did not warn them beforehand, did not
feel there was a need considering the serious-ness of the matter, and that has cost him. One student called upon the Appeals Tribunal for Higher Education, (College van Beroep voor het Hoger Onderwijs, CBHO) and found the judges on his side. When a student is denied access, without war-ning, the CBHO states that there must be a “sufficiently clear basis” for the measure that is imposed. But that basis cannot be found in Maastricht University’s house rules, the judges argued in their verdict of 22 July. It appears that there is in particular a lack of clarity as to how the house rules should be read. Should a warning only be given when the registration is suspended temporarily and not in the case of denied access? That is how dean Smits and the Executive Board interpret
the rule. This is the reason why they chose denied access. Or should they also have given a warning in this case? The judges believe that they should have. The student wins the case, although the judges stated that his behaviour in the WhatsApp group was “completely unac-ceptable”. It was exactly because of the latter why the dean felt a warning was unnecessary. “The offence was too serious,” says Smits. “I felt that they should immediately be sent away for a period of time.” Smits regrets the judges’ ver-dict but realises that the house rules should be adapted to prevent any lack of clarity. The WhatsApp group, set up by a number of students from the study programme to dis-cuss and inform each other about books and grades, had about 85 members at its peak.
The punishment had tremendous conse-quences, considering the small number of credits that could eventually be obtained that year. Whether a negative binding study advice was issued and whether that was only reversed for the one student who appealed, Smits does not want to say. The students can, however, embark on their studies again on 1 September. The questions whether this relates to the first or the second year, and whether one or more of the suspended students have left the programme, remain unanswered too. The UM cannot appeal against the CBHO’s verdict.
Wendy Degens
New Series: Dress to Express. UCM-student Joost Wijffels: “It makes no
difference to me whether something in the shop is for men or for women”
First-year student Alex Rogojina: “Everything
is new. It’s a fresh start for me. It’s both scary
and exciting at the same time.”
New series: Alumni about their dreams: did they come true? The spotlight is on
former Law student and now criminal barrister Niels van der Laan
English section P8-16
2 | Observant 1 | 29 augustus 2019
nl
Het leven begint bij veertigIk wil loonsverhoging. Het academisch jaar is officieel nog niet eens begonnen, en opnieuw blijkt dat het beroep van journalist de nodige gevaren met zich meebrengt. Vorige week interviewde ik een paar eerstejaars tijdens de sportdag op De Griend. We zaten ontspan-nen aan de rand van het veld, met uitzicht op de Maas. Tot ik opeens van achteren werd aangevallen. Niet door een student, maar door een rugbybal die me vol op de linkerschouder raakte. Geschrokken keek ik om en hoorde een “sorry, sorry” van de student die de bal had moeten vangen. “Everything okay?”, vroeg even later een verontrust lid van de studen-tenrugbyclub Maraboes. Op een brandende
schouder en stijve nek na, was alles ‘okay’. Toch: een gevarentoeslag zou niet misstaan. Maar de kans erop acht ik klein, we hebben die ook de afgelopen veertig jaar niet gekregen. Terwijl we toen nog weleens te maken hadden met rondvliegende asbakken en slaande deuren.Veertig jaar ja! Observant heeft een respec-tabele leeftijd bereikt en dat gaan we dit academisch jaar vieren. We halen herinne-ringen op aan hoogtepunten, dieptepunten, gedoe en scoops, en passen voor één keer Zonder Wederhoor toe. We putten alleen uit ons eigen geheugen. De trouwe lezer kan vervolgens bepalen in hoeverre onze speciaal daarvoor ingevlogen verslaggever met de feiten aan de haal is gegaan (pagina 6).
Gesproken over her-inneringen: oud-studen-ten blikken
terug op hun toekomst-
dromen die ze in 2003 door
Observant lieten optekenen. Zijn ze uitgekomen? Oud-
studentjournalist en inmiddels strafrecht-
advocaat Niels van der Laan schreef toen het
leeuwendeel van de portretten. Dat doet hij nu weer. Alleen vandaag staat het jongetje dat niet tegen onrecht kon zelf in de spotlights (pagina 4 –
Nederlandse versie en pagina 14 – Engelstalige versie). Verder organiseren we een lezing-intervie-
wreeks over journalistiek in samenwerking met Studium Generale. De aftrap is op 3 oktober met oorlogscorrespondent voor de Vlaamse VRT Rudi Vranckx. En last but not least is uw papieren Observant vanaf vandaag anders ingedeeld. De Engels-talige sectie zit voortaan achterin, dit om verwarring bij de lezer (waar kan ik de Engelse pagina’s vinden? Zit er überhaupt Engels tussen?) te voorkomen. De voorpagina is zoals altijd tweetalig. Op de achterpagina prijkt vanaf vandaag een nieuwe Engelstalige serie waarin een UM-student laat zien wie die is aan de hand van zijn kledingstijl. De modefoto is van Loraine Bodewes. Dit seizoen ontbreekt daar de studentcolumnist. Waarom? We konden geen geschikte kandidaat vinden.
Riki JanssenIedere week schrijft de hoofdredacteur over het leven op de redactie. Eerdere afleveringen op www.observantonline.nl
Songfestival, Eindhoven?
Zien we het goed? Ja, we zien het goed. De UM draagt haar steentje bij aan de strijd om het songfestival. Want dat moet naar Maastricht toch? Niet naar dat kille Rot-terdam. Dat vindt iederéén. “De mensen willen het, en de studenten willen het!” Een interessant onderscheid, maar daar gaat het nu even niet om. Hier is onze onvermoei-
bare rector magnificus Rianne Letschert aan het woord, die dinsdagavond haar niet geringe wervingskracht in actualiteitenpro-gramma Een Vandaag mocht etaleren. Ze heeft zonder twijfel hele pelotons studenten over de vloer gehad die haar smeekten om het songfestival naar onze stad te halen. Want anders zegt ze zoiets niet, je hebt als rector een naam hoog te houden ten-slotte. Verder wijst ze professioneel op de toplocatie die Maastricht te bieden heeft, op de Tefaf en op Rieu die met zijn mega-evenement wel laat zien dat we hier voor geen kleintje vervaard zijn. Maar waar stáát Letschert als ze dit vertelt? Op een soort
plein, lijkt het, de achtergrond is wat vaag, veel vager dan in de filmpjes die in Rotter-dam gedraaid zijn. Maar wacht, zo’n plein, met die bebouwing, dat is er helemaal niet in Maastricht! We checken het dus even bij de bron, intercontinentaal want op dit moment is Letschert in Afrika, voor onder-zoek dat toevallig niets met het songfestival te maken heeft. Wat blijkt? Ze is gefilmd in Eindhoven, toen het item gemaakt werd was ze even niet in onze stad. Stiekeme Maastrichtpromotie in Eindhoven: deze rector durft alles.Nu zien of het heeft geholpen. Vrijdag 30 augustus volgt de ontknoping.
Een grappig voorval, een opvallend nieuwtje, iets interessants wat elders in het land gebeurde: het staat in deze rubriek.
Jules- soap
Studentenservicebureau Jules had bij studenten al niet zo’n goede naam op de kamerverhuurmarkt, maar door een uitge-lekt memo van de Universiteit Maastricht kreeg het bedrijf het zwaar te verduren in de pers. Nieuwswebsite 1Limburg pakte in juli uit met de kop: “UM verbreekt banden met nalatig studentenbureau Jules.” Studenten klagen al maanden op sociale media over het niet terugbetalen van borg door Jules. Ze voelen zich aan het lijntje
Fietsenpuin-hoop
Fietsparkeervakken waar de fiets niet langer dan één uur mag worden geparkeerd. Rekken ontbreken, dus fietskettingen mag je thuislaten. Zie hier het nieuwste plan van
de gemeente om het fietsprobleem aan te pakken in Maastricht. Te beginnen voor de Appie in de Helmstraat waar de ‘langpar-keerderoverlast’ tot grote ergernis leidt. Een fietser die ‘even snel’ brood wil halen is de pineut, vindt de gemeente. Want die zet het stalen ros dan maar noodgedwongen tegen de muur of naast het rek. De komende tijd wordt er geflyerd in de Helmstraat om zoveel mogelijk mensen in te lichten. Op 9 september verdwijnen de huidige rekken en komen er twee grote vakken voor meerdere fietsen. Ziet u het al voor zich? Er hoeft maar één krakkemik-kig geval tussen te staan zonder fatsoenlijke standaard en het domino-effect is een feit. Grote vraag luidt: hoe gaat men handhaven? Met een blauwe parkeerkaart aan het stuur, zoals die in de auto ligt? Een ambtenaar die de klok in de gaten houdt? Een app die registreert? Camerabewaking? Niets van dit alles. Voorlopig althans. Coaches zullen de fietsers blijven attenderen op de regeling, schrijft de wethouder. Handhaving wordt als “laatste middel” ingezet. Collega MT komt er dagelijks, dus we volgen het op de voet.
gehouden. Dat moet ook de werknemers op de UM-burelen niet zijn ontgaan. En dan stel je als empathische UM-ambtenaar een boycot voor aan je naaste collega’s en belandt die correspondentie pardoes bij de pers. 1Limburg citeerde eruit: “Als UM wil je (…) niet naar een partij verwijzen die geen goede diensten (meer) kan leveren, waardoor studenten met problemen opge-zadeld worden.” Veertig graden, vakantie of niet, het college van bestuur kwam de volgende dag met een ‘rectificatie’: ‘Het had niet mogen gebeuren’. De woordvoerder: “Deze actie [interne e-mail aan collega’s] is onvoldoende geba-seerd op een deugdelijke analyse.” Een gesprek met Jules volgde. Klachten die bij de UM terechtkomen, worden bij eige-naresse Karin van der Ven gemeld, maar “meer kunnen we niet doen. Het is aan Jules om voor verbetering te zorgen”, citeert 1Limburg een UM-woordvoerder. Ook de gemeente kan zich niet bemoeien met de bedrijfsvoering van Jules. Ze zegt ervoor te hebben “gekozen hier geen directe rol in te pakken”. Althans “tot nu toe”, antwoordde verantwoordelijk wethouder Vivianne Heijnen op vragen van de PvdA over de Jules-soap. Heijnen belooft wel met Van der Ven om de tafel te gaan zitten. De agen-da’s worden na het zomerreces getrokken.
29 augustus 2019 | Observant 1 | 3
nieuws nl
student die deze week aan onze universiteit is begonnen hetzelfde toe: durf je beroepsvoor-nemens gerust los te laten, aan de UM is meer te ontdekken dan je kunt overzien. Voornemens zijn als slogans van bedrijven: ze zeggen niet waar het bedrijf goed in is, maar waar het bedrijf goed in wil zijn. Dat plaatst ‘It just tastes better’ van Burger King, ‘Heerlijk, Helder, Heineken’ of ‘HEMA, de normaalste zaak van de wereld’ dan weer in een aardig perspectief. Want hoe kan een winkel die gordijnen, onderbroeken, tompoucen én rook-worsten verkoopt nu ooit de normaalste zaak van de wereld zijn? September is in ieder geval een veel beter moment voor goede voornemens dan janu-ari. Van alle voornemens in januari – vaak gemaakt in een verkrampt en overbelast brein door alle kerstboodschappen en dreigende deadlines - haalt 10 procent het tot december.
In september is net de vakantie achter de rug, en die doorbreekt routines en geeft tijd om te dagdromen. In die relatieve rust ontstaat er ruimte voor inspiratie, en frisse moed om het anders te doen. Lijkt me logisch dat de slaagkans van voornemens daarmee aanzien-lijk toeneemt. Dus als je komende maandag bij de opening van het academisch jaar goede voornemens (of slogans) hoort langskomen, bedenk dan dat de slaagkans in ieder geval hoger ligt dan de voornemens in de donkere dagen na nieuwjaar. Mijn slogan voor dit academisch jaar? Ik neem me voor om minder voornemens te maken…
Jochen Cals is hoogleraar huisartsgeneeskunde en huisarts in Sittard
Deze column is geschreven op persoonlijke titel
VoornemensWaar iedereen met Nieuwjaar voornemens maakt en deze aan de nieuwjaarsborrel vaak al weer breekt met een bitterbal of een biertje, is ook de start van het academisch jaar een typisch moment waarop de academische gemeenschap na een verfrissende vakantie vrolijk vooruitblikt op de onderwijs- en onderzoekstaken. Minder koffie, efficiënter vergaderen, minder schermtijd, eindelijk de agenda eens op orde houden, minder vloeken op Epass of Blackboard en toch eens echt gaan zitten voor die grote schrijfklus. Ik heb ze deze week al voorbij horen komen op de gang. Nu de dampen van de INKOM net zijn opge-trokken, moest ik terugdenken aan mijn eigen goede voornemens toen ik na drie keer loten eindelijk aan de geneeskundeopleiding mocht beginnen. Bij de start van mijn studie wist
ik twee dingen zeker: ik wilde geen huisarts worden, en geen onderzoek doen. Die voor-nemens zijn beide mislukt… En ik wens elke
Masterstudent maakt muziek van studiestof
het refrein zelfs mee te zingen. How to inter-pret the EEG / The inverse problem is bothering me / How to interpret the EEG / But the tempo-ral resolution it sounds so good to me. Smeets maakt overigens ook gewoon muziek. “Mijn stijl zit tussen Michael Prins en Damien Rice in. Meestal begeleid ik mezelf op de piano, soms op de akoestische gitaar. Dit is
wat ik het liefste doe. Ik vind onderzoek inte-ressant, maar ik zou nooit alleen wetenschap-per willen zijn.”Wie hem (nog) eens wil horen, moet vrijdag 6 september naar het PAS-festival komen. Daar treedt Teun Smeets op bij de lezing van het TMFI.
CF
Teun Smeets afgelopen maandag tijdens de facultaire introductie Foto: Joey Roberts
“Hello! Psychology?” “Yes” “Wonderful” Alle nieuwe psychologiestudenten worden met hetzelfde enthousiasme begroet als ze maan-dagochtend de Universiteitssingel 40 bin-nenlopen voor de facultaire introductie. Het openingscollege begint pas om 9.15 uur, maar om 8.00 uur staan de eerste studenten al voor de deur. Afgeleverd door pap en mam, bepakt en bezakt met grote weekendtassen, of zelf op de fiets, zoekend om zich heen kijkend.Er staat ze dadelijk iets bijzonders te wachten. Tijdens het college zal singer/songwriter Teun Smeets het podium betreden. De master-student Forensics, Criminology and Law reageerde op de oproep in de FPN-nieuws-brief waar gevraagd werd om studenten met muzikaal talent. “Ik stuurde een sample mee en die vonden ze leuk.” Wat zijn liedjes uiter-mate geschikt maakt voor een introductiedag? Smeets haalt zijn inspiratie uit zijn studie.“Het begon tijdens mijn bachelor psychologie. Ik wilde eigenlijk alleen maar muziek maken en mijn studie raakte op de achtergrond. Ik dacht: hoe ga ik dit doen?” Smeets besloot de studiestof op muziek te zetten. “Ik kan het iedereen aanraden om een eigen studeerme-thode te ontwikkelen. Het is leuk om te doen en mijn cijfers gingen ook omhoog. Je hoeft ook niet per se muzikaal te zijn. Als je nadenkt over wat er in het liedje moet, kom je tot de kern van de stof. De tekst op muziek zetten en het ritmisch laten kloppen doe ik voor de lol.” Het leidde tot liedjes als Brain Song, dat hij tijdens het openingscollege voor de bachelors ten gehore brengt. Do we have free will? / Or are we all insane? / Or is it all decided by our brain? De studenten vinden het geweldig. Smeets krijgt het langste applaus van iedereen. Bij zijn tweede lied, EEG, beginnen sommigen
Laatstenieuws op observantonline.nl
Rechtendecaan teruggefloten door rechterDe decaan van de Maastrichtse rechtenfaculteit die afgelopen voorjaar vijf rechtenstudenten schorste vanwege het plaatsen van racistische en antisemitische opmerkingen in een WhatsApp groep, is teruggefloten door het College van Beroep voor het Hoger Onderwijs. Hij had eerst een waarschuwing moeten geven. Hiermee krijgt ook het college van bestuur dat hem steunde een tik op de vingers.
Eind maart hoorden de vijf eerstejaars Euro-pean Law School hun straf: gedurende vijf maanden mochten ze geen gebouw of terrein van de universiteit betreden of van de voorzie-ningen gebruik maken. Decaan Jan Smits had hen van tevoren echter niet gewaarschuwd,
vond dat ook niet nodig gezien de ernst, en dat is hem duur komen te staan. Een student ging in beroep bij het College van Beroep voor het Hoger Onderwijs (CBHO) en kreeg de rechters aan zijn zijde. Als een student, zonder waarschuwing, de toe-gang wordt ontzegd, dan moet er volgens het CBHO een “voldoende duidelijke grondslag” zijn voor die opgelegde maatregel. Maar die grondslag is onvindbaar in de huisregels van de Universiteit Maastricht, betogen de rechters in hun uitspraak van 22 juli. Er blijkt vooral onduidelijkheid te zijn over hoe die huisregels nu moeten worden gele-zen. Is een waarschuwing alleen vereist bij het opleggen van een tijdelijke beëindiging van de inschrijving, en niet bij een toegangsontzeg-
ging? Zo lezen decaan Smits en het college van bestuur de regel. Of hadden ze ook bij deze maatregel eerst moeten waarschuwen? De rechters menen van wel. De student wint de zaak, hoewel de rechters wel melden dat zijn gedrag in de WhatsApp groep “volkomen onaanvaardbaar” was. Juist vanwege dat laatste vond de decaan een waarschuwing niet nodig. “Het vergrijp was te ernstig, ik vond dat ze gelijk moesten worden weggestuurd voor een bepaalde periode”, zegt Smits desgevraagd. Hij betreurt de uitspraak van de rechter, maar beseft dat de huisregels aangepast zullen moeten worden om onduide-lijkheid te voorkomen. De WhatsApp groep, opgericht door een aantal studenten van de opleiding om te discussiëren
en elkaar te informeren over boeken en cijfers, telde op het hoogtepunt zo’n 85 leden. De straf had enorme consequenties, gezien het gering aantal studiepunten dat uiteinde-lijk kon worden gehaald dat jaar. Of er een negatief bindend studieadvies is gegeven en of dat voor de ene student die in beroep ging, is teruggedraaid, wil Smits niet zeggen. Wel kunnen de studenten per 1 september weer beginnen aan hun studie. Ook de vraag of dat het eerste of tweede jaar betreft en of een of meerdere gestrafte studenten eventueel van de opleiding zijn vertrokken, blijft onbeantwoord. De UM kan niet in hoger beroep tegen de uit-spraak van het CBHO.
Wendy Degens
4 | Observant 1 | 29 augustus 2019
dromennl
Alumni over hun dromen: zijn ze uitgekomen?
“Ik dacht dat het een scharrel zou zijn, maar ze werd de liefde van
mijn leven”In 2003 vroegen we Maastrichtse studenten naar hun toekomstdromen. Hoe
staat het daarmee anno 2019? Zijn ze uitgekomen? In dit jubileumjaar (Obser-vant wordt 40!) zoeken we hen, rond de veertig inmiddels, opnieuw op. Niels
van der Laan was in 2003 als studentjournalist verantwoordelijk voor het leeuwendeel van de portretten, en ook nu neemt hij een flink aantal voor zijn rekening. Maar vandaag staat hij zelf in het middelpunt: over het jongetje dat niet tegen onrecht kon, genoot van advocatenseries op tv, en conform zijn voor-
nemen op zijn 24ste strafrechtadvocaat werd.
Oud-rechtenstudent Niels van der Laan
Niels van der Laan (39) schreef in het begin van deze eeuw een reeks artikelen voor Obser-vant, met als hoogtepunt een groot verhaal in het Kerstnummer van 2003 - gebaseerd op eigen onderzoek onder 104 studenten en inclusief een serie portretten - over de toe-komstdromen van de UM-student. Wat bleek? Het saldo op de bankrekening vonden ze niet zo belangrijk, schreef Van der Laan. “Ze willen het allerliefste een leuke partner, iemand om mee te trouwen en kinderen mee te krijgen.” Hij had overduidelijk schrijftalent, dacht over ieder woord na, was gedreven, perfectionis-tisch, zat boordevol ideeën en beschikte over een tomeloze energie. Maar een carrière als journalist? Nee, de rechtenstudent zag zijn toekomst in de advocatuur, als strafrechtadvo-caat. “Ik was altijd al eigenwijs, goed met taal, vond Amerikaanse advocatenseries als Matlock erg leuk en kon niet tegen onrecht. Als een conrector op de middelbare school zei dat iets niet mocht, en ik begreep dat niet, dan ging ik de discussie aan. Je moet bij mij wel met argu-menten komen”, klinkt het via Skype.
De besteHet is begin augustus, hij zit in zijn Amster-damse woning, is even twee dagen in de stad voor een paar vergaderingen bij advocaten-kantoor De Roos en Pen waar hij op zijn 24ste begon als advocaat stagiair en sinds zijn 29ste partner is. Zijn vriendin Laurien en hun drie jonge kinderen (4, 3 en zeven maanden) zijn nog op hun vakantieadres in Friesland. Hij wilde de beste advocaat van Nederland worden, zei hij in een interview in Observant in 2004. Hij grinnikt, weet het nog. “Het was mijn drijfveer vanaf dag één van mijn rechten-studie en carrière. Of het gelukt is? Vast niet. Er is er niet één de beste. Iedere zaak vergt weer
andere kwaliteiten. Maar ik mag niet klagen, ik ben best tevreden. Dat is een gek gevoel voor iemand die altijd meer en beter wil. “Ik ben altijd aan het werk, 50 uur per week op kantoor sinds ik kinderen heb, maar 24 uur per dag in mijn hoofd. Ik denk onder de douche, maar ook in de speeltuin na over de pleitnota, de strategische keuzes in een zaak. Dat maakt mij mede tot een goeie advocaat. Ik ben extreem betrokken, maar het is mentaal superzwaar. Mijn klanten zitten enorm in de penarie, de meesten zijn verdacht van fraude – belastingfraude, witwassen, valsheid in geschrifte, milieudelicten, corruptie – en moeten opboksen tegen het overheidsap-paraat. Ik ben hun life line, hun houvast, dat is heftig. De afgelopen twee jaar heb ik de president van de centrale bank van Curaçao bijgestaan. Die werd verdacht van belasting-fraude van zo’n vijf miljoen euro, maar in mijn optiek was het een geval van politieke ver-volging. Het Openbaar Ministerie wilde hem weg hebben, ze zochten een stok om de hond mee te slaan. Uiteindelijk is hij vrijgesproken, ook in hoger beroep. We wonnen met vlag en wimpel, op alle fronten, de verdachtmaking sloeg helemaal nergens op. Maar die man is zijn baan kwijt en de publieke opinie denkt toch ‘waar rook is, is vuur’. Je komt nooit meer van die smet af. Als zo’n uitspraak er is, ben ik twee seconden superblij en daarna vooral verdrietig dat het zover heeft moeten komen. Dat onrecht maakt het voor mij zwaar.”
Huisje, boompje, beestjeNet als zijn studiegenoten uit 2003, droomde ook Van der Laan van huisje, boompje, beestje. “Ik had een grote kinderwens, altijd al gehad. Ik was van mijn dertiende tot mijn dertigste leider van jeugdkampen in de zomer. Ik vind kinderen superinteressant, ze denken zo anders dan volwassenen.” Het duurde een tijd (“ik was niet zo succesvol met meisjes, was te onzeker”) voor hij de ‘ware’ vond. “Laurien kwam een jaar op kantoor werken in het kader van haar opleiding tot officier van justitie. Ik was haar baas en vond haar al snel interes-sant, dacht eerst dat het een scharrel zou zijn, maar het werd de liefde van mijn leven. Ik vond het in het begin complex, die combinatie van privé en werk, maar zij kon dat meteen heel goed scheiden. Laurien begrijpt mij, kan omgaan met mijn hoge toppen en diepe dalen.
Zij neemt mijn depressieve aanleg serieus, pakt me bij de hand en trekt me weer naar boven. Ze is in veel zaken veel gebalanceerder dan ik.” Samen hebben ze drie kinderen: Evi, Saar en Casper. “Ik wilde er altijd al drie. Die dynamiek is leuk met drie, ze moeten steeds bondjes sluiten.”
GenietenJe hebt dus waarvan je als student droomde. “Ja, maar ik geniet er nog niet genoeg van. Ik zit mezelf in de weg.” De neiging om te veel hooi op zijn vork te nemen is “de story of my life”. Naast zijn werk en gezin, is er de bouw van een nieuw huis in Amsterdam, de organi-satie van hun trouwerij in 2020 in Las Vegas (“het begon zes jaar geleden als wild plan, we hebben zestig gasten”), zijn vader met gezond-heidsproblemen, en ja, die serie interviews voor Observant. Zijn idee.“Die artikelen geven me positieve energie”, legt hij uit. Maar dat hij niet genoeg kan genieten is een serieus punt. “We hebben deze zomer besloten dat we over vijf jaar een wereldreis met de kinderen gaan maken. Ik heb er heel veel spijt van dat ik vroeger niet ben gaan backpacken. Dit plan betekent dus dat ik bereid ben om mijn ambities op te schorten.”
DispuutAl pratende stuiten we op een “zwarte bladzijde” uit zijn studententijd. “Ik werd in mijn eerste jaar A-lid bij een onafhankelijk herendispuut. Ik noem geen naam, ik wil niet natrappen. Ik werd heel close met de andere twee aspirantleden en kon het echt goed vinden met de rest van het dispuut, dacht ik. Eén week voor het einde van de A-tijd, die drie maanden duurde, kreeg ik te horen dat ik geen lid mocht worden. Daar ben ik een jaar zwaar depressief van geweest. Mijn eerste jaar is erdoor vergald. Dit kun je mensen niet aan-doen, dit is zo heftig. En hoewel ik het al lang geleden achter me heb gelaten, zou ik toch graag nog eens met het toenmalige bestuur hierover praten. Want het blijft een pijnlijke herinnering. Dit dispuut heeft een traditie met een bepaald tijdstip. Iedere keer als ik precies op dat moment op de klok kijk, en dat is zeker een keer per week, denk ik eraan.”
Riki JanssenFoto: Bert Teunissen
2003
29 augustus 2019 | Observant 1 | 5
zomernieuws nl
Fraude in UM-dochteronderneming VitaK
Vijf miljoen voor YUFEDe Universiteitenalliantie YUFE (Young Uni-versities for the Future of Europe), die wordt geleid door UM-collegevoorzitter Martin Paul, krijgt vijf miljoen euro van de Europese Com-missie voor het oprichten van een ‘Europese Universiteit’. In september 2020 gaan de eerste YUFE-studenten beginnen. YUFE is een van de zeventien universitaire samenwerkingsprojecten die geld krijgen van de Europese Commissie om hun ideeën in de praktijk te brengen. YUFE kreeg 97 van de honderd punten. De hoogste score van alle 54 aanvragen.Onderwijs en mobiliteit hebben bij het project prioriteit, zei Paul in maart tegen Observant. Studenten stellen hun eigen studie samen met vakken van hun thuisuniversiteit of van een van de overige zeven YUFE-instellingen. Ook werknemers hebben de mogelijkheid om daar een kijkje te nemen. YUFE zal voor studenten huisvesting regelen tussen de ‘normale’ bur-gers, de alliantie overweegt gratis studenten-huizen. Op deze manier ontdekken studenten nieuwe culturen en leren ze nieuwe talen. Ook toegankelijkheid is belangrijk, benadrukte Paul destijds. “We willen geen exclusieve club zijn, maar open staan voor iedereen in Europa, al staan kwaliteit en talent natuurlijk voorop.” Naast het reguliere aanbod, kunnen deeltijd-studenten en andere geïnteresseerden via een virtuele campus cursussen volgen.
YM
Acht Veni’sMaastricht heeft afgelopen zomer acht Veni-beurzen van onderzoeksfinancier NWO in de wacht gesleept. Zes daarvan gaan naar de facul-teit Health, Medicine & Life sciences. Naar onder anderen Marlies Gijs, die onderzoekt of je via tranen de ziekte van Alzheimer kunt vaststellen. De andere FHML-lauretaten zijn Christian Herff (spraak-prothese), Kei Long Cheung (digital health), Sarah-Anna Hescham (draadloze diepe hersenstimulatie), Alma Mingels (hartaanval detecteren) en Rachel ter Bekke (hartritmestoornissen).De overige twee beurzen zijn toegekend aan Conny Quadvlieg (stress en angst) van de faculteit Psychologie en Neurowetenschap en aan Lilian Tsourdi (migratie), verbonden aan de rechtenfaculteit.In deze ronde zijn 166 jonge onderzoekers in de prijzen gevallen, waaronder beduidend meer vrouwen (93) dan mannen (73). In totaal deden 1151 onderzoekers een onderzoeksvoorstel op de bus Met de Veni-beurzen (van maximaal 250 duizend euro) kunnen ze drie jaar lang hun eigen onderzoeksideeën uitwerken.
MT
Prototype op het Duboisdomein
Einstein Telescoop: wordt het Zuid-Limburg of Sardinië?
Twee onderzoekers van de Universiteit Maastricht, prof. Leon Schurgers en prof. Cees Vermeer (de laatste inmiddels met emeritaat) zouden zich hebben verrijkt via de universitaire dochteronderneming VitaK. Met dat nieuws pakten De Limburger en De Groene Amsterdammer in samenwerking met platform Investico eind juni breed uit. André Postema, oud-vicevoorzitter van de Universiteit Maastricht, zou van de fraude hebben geweten. Het huidige college van bestuur is naar aanleiding van de publicatie bezig met een feitenonderzoek.
Opgericht in 2001 ontpopte de onderneming VitaK zich onder leiding van biochemicus Cees Vermeer tot een kennis- en researchcentrum
op het gebied van vitamine K. Leon Schurgers had stagegelopen bij Vermeer, promoveerde bij hem en werd gezien als zijn beoogd opvolger. Maar in 2008 kreeg Vermeer hoogte van frauduleuze betalingen aan Schurgers. Die zou op zijn bankrekening 70 duizend euro hebben ontvangen van het Noorse farmaciebedrijf NattoPharma, destijds de grootste klant van VitaK. Er zouden valse facturen zijn gestuurd van een bedrijf dat niet bestaat. Vermeer maakt er in een e-mail aan zijn baas Jan Cobbenhagen, toen directeur van de Universiteit Maastricht Holding, melding van: “Ik weet dat ik Leon eigenlijk onmiddellijk moet ontslaan”, zo valt te lezen in de door De Groene gepubliceerde inhoud. Toch houdt Vermeer zijn kroonprins de hand boven het hoofd. Schurgers wordt niet
ontslagen, hij krijgt geen boete en er wordt geen aangifte gedaan. De Groene: “De grootste straf is dat zijn onderzoeker [Schurgers] nooit meer directeur mag worden van VitaK.” Schurgers wordt richting faculteit gedirigeerd. Pas in januari 2011 maakt hij daadwerkelijk die overstap. Op 1 december 2017 wordt hij aan de UM benoemd tot hoogleraar.Maar het zaakje stinkt nog meer volgens de onderzoeksjournalisten. Er zouden patenten zijn doorgeschoven waar Schurgers later flink aan zou hebben verdiend. En dan is er nog de bonus van een half miljoen euro aan Vermeer. Die kreeg hij na zijn pensi-oen; met hulp van de universiteit zou hij het pensioenfonds om de tuin hebben geleid. De Groene schrijft dat meerdere medewerkers
van VitaK meldingen maakten bij het hui-dige college van bestuur en de raad van toe-zicht. Het college zou de klachten van de hand hebben gewezen. De eerste meldingen zijn vol-gens woordvoerder Gert van Doorn een jaar geleden gedaan, antwoordt hij op vragen van Observant.De zaak wordt op dit moment onderzocht. Het college van bestuur zal na “analyse” en eventueel eigen aanvullend onderzoek met een “duidelijke mening” naar buiten komen, aldus Van Doorn. Wanneer dat zal zijn, kan hij niet zeggen.VitaK is op 23 oktober 2018, elf dagen na de inauguratie van Schurgers als hoogleraar, fail-liet verklaard.
Wendy Degens
Het testlab van de Einstein Telescoop, die zwaartekrachtgolven kan meten, komt bij het zwarte pand aan het Duboisdomein 30. De negenkoppige onderzoeksgroep onder leiding van de nieuwe Duitse hoogleraar Stefan Hild is er onlangs ingetrokken. Na enige jaren van huur heeft de UM het pand, waar ooit De Limburger werd gemaakt, in juli gekocht. In de uitbouw, de voorma-lige voorraadhal, zal de telescoop op kleine
schaal (ET Pathfinder genoemd) worden nagebouwd. Eerst krijgt de ruimte begin 2020 een nieuwe draagconstructie en trillingsarme vloer. Of de Einstein Telescoop naar Limburg komt, zal blijken in 2021 of 2022. Dan wordt bekend waar de driehoekige ondergrondse laser, met drie zijden van tien kilometer lang, wordt geïnstalleerd. Zuid-Limburg is een van de regio’s die kans maken, samen met Sardi-
nië. Hongarije was eveneens een kanshebber, maar is inmiddels afgevallen.Zuid-Limburg is van meet af aan op de kaart gezet door Jo van den Brand, Limburger en hoogleraar aan de VU. Sinds een paar weken is hij ook verbonden aan de UM, als hoogle-raar zwaartekrachtgolven. Van den Brand gaat lobbyen om de detector naar Zuid-Limburg te halen.
MT
Zuid-Limburg lonkt naar telescoop Foto: Wikipedia
6 | Observant 1 | 29 augustus 2019
terugblik op 40 jaar Observant
cultuurnl
zonder wederhoor
Film: Once upon a time… in Hollywood
Cool geweld
nieuwe regisseurs als Roman Polanski (Rafal Zawierucha), overal langharige hippies, en Charles Manson (Damon Herriman) die zijn gestoorde sekteleden de straat opstuurt.
En de Oscar gaat naar…• Once upon a time… in Hollywood is een ode
aan film en aan een tijd. Werkelijk alle moeite heeft Tarantino zich getroost om de Verenigde Staten anno 1969 te herscheppen. Alles klopt, van de stedelijke architectuur tot het wagen-park, tot de mode en de muziek. De leden van de popgroep The Mama’s & the Papa’s komen net zo gemakkelijk voorbij als tv-series als
Still uit Once upon a time… in Hollywood
Klaar voor de beklimming van de Alpe d’Huez Foto: Philip Driessen
Verhaal: De negende film van Quentin Taran-tino brengt ons terug naar het Hollywood van 1969. Rick Dalton (Leonardo DiCaprio) is een ster in tv-westerns en Cliff Booth (Brad Pitt) is zijn stunt-double. Beiden zien de wereld maar ook Hollywood veranderen. Nieuwe actrices zoals Sharon Tate (Margot Robbie),
Mannix of acteurs als Steve McQueen (Damian Lewis) en Bruce Lee (Mike Moh). Vooral de ontmoeting van Lee met Cliff Booth levert een bijzonder vermakelijke scène op.• Naast een tijdsbeeld vertelt Once upon a time… in Hollywood ook het verhaal van vergankelijkheid. Niet alleen de carrières van Rick en Cliff lopen op hun eind maar ook het Hollywood zoals het ooit eens heeft bestaan, is op sterven na dood.• Uitstekend acteerwerk van Leonardo DiCap-rio, Brad Pitt en een haast engelachtige Margot Robbie.• Gedurende driekwart van de film toont Tarantino zich een uitermate beheerste vertel-ler. Nergens kiest hij voor lomp effectbejag en is de film - en hoe vreemd is dat voor een Taran-tino - gevrijwaard van excessief geweld. Hier zien we een volwassen verteller aan het werk.
Geef die jongen een lolly.• In het laatste kwart versnelt de film en krijgen we de scènes die we van Tarantino gewend zijn. Zoals de puntige oneliners, als er afgerekend wordt met een aantal leden van de Manson Family, en het excessieve geweld dat ondanks alle wreedheid vooral cool blijft. Tarantino laat zijn zorgvuldige opbouw varen en kiest voor het grote gebaar en ja, het lompe effectbejag. Zelfs het gebruik van een vlam-menwerper (een nogal ijdel eerbetoon aan Tarantino’s eigen Inglourious Basterds) wordt niet geschuwd.
Slotoordeel: Vanwege het effectbejag is Once upon a time…. in Hollywood uiteindelijk toch geen meesterwerk.
Jan SaldenSalden is docent filmtheorie aan de Maastricht Academia of Media, Design & Technology
De verdwaalde aio Daar zit- ie dan, in het licht van de koplam-pen. Langs de kant van de weg, bovenop een Alpencol, de racefiets naast hem geparkeerd, het hoofd gebogen. De verloren zoon, of liever het verloren schaap.Allejezus, wat waren we kwaad, op die sep-temberdag in 2005. Organiseer je ter gelegen-heid van het 25-jarig jubileum van Observant een trip naar de Alpe d’Huez voor ruim tachtig studenten en medewerkers, om die dus per fiets te bedwingen en ook nog een goed doel te steunen, raak je op de eerste dag al een deelnemer kwijt. Tijdens een oefenrit. Of hoe je het maar wilt noemen. Onder de fietsers zaten absolute toppers, absolute krukken en een hoop daartussenin. Op de vrijdag voor de zaterdagse beklimming van de Alpe stond een oefenbergje op het programma, maar sommigen gingen hun eigen weg. Zoals een clubje dat die dag een loodzware tocht met meerdere collen ondernam. Daar zat een aio van cardiologie bij, N., zijn volle naam moet maar even onvermeld blijven. Een eenling die tegen het einde van die tocht nog eens zijn eigen plan trok. Om half negen ’s avonds krijgt de organiserende Observantredactie te horen dat meneer nog niet binnen is, ook niet heeft meegegeten dus. De nacht is al geval-len. Paniek. “We moeten hem zoeken, maar waar?” Hoofdredacteur Janssen is meestal een dame maar vloeken kan ze ook. Dan blijkt de
jongeman om zeven uur met het hotel gebeld te hebben dat-ie wat later komt, hij ging de Alpe alvast een keer op. De waarschuwing dat het snel donker werd sloeg hij in de wind. Wat er toen is gebeurd is onduidelijk, de jongeman wist het achteraf ook niet coherent te vertellen, maar ergens moet hij zich in een berg vergist hebben - hij kende de streek niet -, waarna hij op een totaal andere top belandde, de Col d’Ornon. Dat belde hij om negen uur die avond door. Opluchting bij de organisatie: hij leeft nog. Blijf zitten waar je zit, luidt het consigne, want wie in het donker zonder licht een afdaling ingaat speelt met z’n leven. Twee van ons pakken een auto en gaan op weg. En ja, daar zit ie dan, op een muurtje. Op de terugweg is het stil op de achterbank. Ondanks een spervuur van vragen: wat hij dacht toen hij in onbekend gebied met inval-lende duisternis nog een berg op ging? Of hij niet snapte dat het gevaarlijk kon zijn? Of hij niet snapte dat hij de organisatie in grote verlegenheid bracht? Dat we verdomme toch geen kleuterklas waren waar je de kindjes om het uur natelt!? Terug in het hotel krijgt N. een opgewarmde prak. Hij is uitgehongerd.
Wammes Bos In deze serie blikken we terug op 40 jaar Obser-vant. Met verhalen zoals ze door de redactie zijn beleefd. Zonder wederhoor deze keer. Meer lezen over de Alpe d’Huez https://bit.ly/2znrk3x
29 augustus 2019 | Observant 1 | 7
nl
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder
Foto: Loraine Bodewes
Heb je last van heimwee? Niet naar een plek, maar wel naar sociaal contact. Tijdens mijn bachelor heb ik altijd in gezel-lige studentenhuizen gewoond. Toen ik naar Maastricht kwam voor mijn master woonde ik eerst in Gronsveld in een rustige studio. Daar miste ik het om zomaar ergens binnen te lopen voor een praatje of om samen te eten. Dat merkte ik pas echt goed toen ik verhuisde naar mijn nieuwe huis, waar ik regel-matig een koffietje drink met huisgenoten of even chill. Ik ben een sociaal persoon, maar ik krijg een kort lontje als ik niet af en toe een momentje voor mezelf pak om iets loos te doen. Holle bolle Gijs of Langnek? Holle bolle Gijs en ik verzamelen allebei papier. Bij verschillende faculteiten en de universiteits-bibliotheek haal ik voor Arbor (Latijn voor boom) eenzijdig bedrukt papier op om er schrijfblokken van te maken. Voor de harde kaften van de blokken gebruiken we materiaal van de Jan van Eyck academie. Arbor zit daarmee een stap voor het recy-cleproces, waarbij vaak ook giftige stoffen worden gebruikt. De blokjes worden in elkaar gezet door drie jongens met een beperking, dus het is niet alleen duurzaam, er zit ook een soci-aal aspect aan. Het project is nu nog onderdeel van Enactus, een wereldwijde organisatie voor sociaal ondernemerschap, maar het is de bedoeling dat het uiteindelijk op eigen benen gaat staan. Wiskunde- of talenknobbel? Tijdens mijn bachelor in Wage-ningen heb ik wel wiskunde en statistiek gehad, maar ik zou eerder kiezen voor een talenknobbel. Al ben ik met talen ook niet zo goed. Ik vind mezelf soms wel gevat met Engels en Nederlands. Ik kan iets op een humoristische manier brengen. Ik had een lekkende kraan; vooral ’s nacht super frustrerend. ‘Het is Chinese torture!’ zei ik tegen mijn huisbaas. Hij snapte het niet, maar ik vond het zelf wel grappig. Misschien heb ik meer een organisatieknobbel. Ik ben goed in dingen regelen. Wel op mijn eigen manier: niet gestructureerd. Ik heb een doel, maar mogelijke hobbels die ik tegenkom tackle ik niet al vooraf, die los ik onderweg op. Waar lig je ’s nachts van wakker? Mijn kraan dus, maar dat is pas opgelost, haha. Laatst toen het hard onweerde was ik wakker en dacht na over alle grenzen van de aarde die we over-schrijden. De hele week onweer, het woei keihard en het weer slaat zo snel om. Klimaatverandering is echt zo voelbaar. Ik ben dan bang dat de gewassen wegwaaien, dat het te extreem wordt voor planten om normaal te groeien. Hoe wordt de toekomst? Ik wacht op de prins op het witte paard. Ja, al weet ik wel dat het een illusie is. Ik ben kieskeurig en snel op iemand uitgeke-ken. Ik vind altijd wel iets wat niet goed is. Daar snijd ik mezelf mee in de vingers, want de perfecte man bestaat natuurlijk niet. Door verliefdheid zie je vaak veel dingen niet. Dat maakt het niet echt een goede leidraad. Maar zonder gevoelens werkt het ook niet. Ik was laatst met een jongen aan het daten die op papier echt perfect was: we konden super goed praten en hij wilde bijvoorbeeld ook in een tiny house gaan wonen later,
Naam: Natalia Westermann (1991, Groningen) * In het dagelijks leven: masterstudent Sustainability Science and Policy en projectleider bij Arbor * Burgerlijke staat: single * Woonplaats: Maastricht
maar hij voelde toch meer als een vriend.Je mag één ding aan je uiterlijk veranderen. Ik zou graag lange, dunne benen willen. Zoals Sarah Rafferty, zij speelt Donna in de serie Suits. Zij is in mijn ogen de perfecte vrouw. Maar als ik zo in de familie kijk, gaat dat niet gebeuren. Mijn kont mag blijven. Ik ben meer een peervorm. Voor de rest ben ik redelijk tevreden. Mijn grootste verdriet. Een tijdje geleden deed ik met mijn moeder en tweelingbroer een aantal oefeningen om jezelf beter te leren kennen. Mijn broer gaat weer een nieuwe studie kiezen en we wilden hem helpen zoeken naar iets dat echt bij hem past. Een onderdeel daarvan was een soort life line tekenen met ups en downs in je leven. Een dieptepunt waar ik meteen aan moest denken is dat ik een goede vriendin uit het oog verloor toen we naar de middelbare school gingen. Zij groeide sneller op dan ik; ze had al jongensproblemen bijvoorbeeld. Ik vond dat allemaal nog veel te spannend. Misschien is het raar dat ik niet aan mijn overleden oma ofzo denk, maar blijkbaar zit daar nog veel verdriet. Ik lijk op mijn moeder, want we zijn allebei heel energiek, enthousiast, chaotisch, sociaal, expressief, organisatorisch en independent. We kunnen allebei geen samenhangend verhaal vertellen. Als mijn moeder een verhaal over het werk vertelt en er toevallig een ‘Peter’ in voorkomt, dan kunnen we niet verder voordat iedereen precies weet wie Peter is. Toen we klein waren zorgde mijn vader voor mijn broertje en mij, en mijn moeder werkte. Toen mijn moeder een jaar was is haar familie naar Australië verhuisd en voor haar studie is ze teruggekomen
naar Nederland. Ze heeft een master en een PhD gedaan en werkt nu als head of research bij een onderzoeksinstituut. Ik ben ontzettend trots op haar. Mijn grote voorbeeld. Ik heb niet echt beroemdheden als voorbeeld. Ik krijg veel meer inspiratie van mensen in mijn directe omgeving. Mijn moeder, ook al zou ze dat nooit geloven, of bijvoorbeeld Laura Nieboer. Ze maakt bier van oud brood. Naast haar studie is ze bezig met een bedrijf en ze kan heel goed vertellen. Ik zie haar nog weleens CEO worden van een groot bedrijf.Bergschoenen of stiletto’s? Ik draag wel hakken en bergschoe-nen, maar vooral sneakers. Die moeten hip zijn. Ik beoordeel mensen vaak op de schoenen die ze dragen. Als ik een date heb en hij draagt suffe sneakers, dan staat ie al 2-0 achter. Dom misschien, het kan best een leuke jongen zijn, maar het gaat vanzelf. Het boek op mijn nachtkastje. Changing Business from the Inside Out: A Tree-Hugger’s Guide to Working in Corporations. Die heb ik gekregen van onze strategy coach van Arbor. Het gaat over hoe je bedrijven meer maatschappelijk verantwoord kunt laten ondernemen. Dat duurzaam beleid ook goed is voor bedrijven. Heineken heeft ons bijvoorbeeld een aantal mis-prints gegeven en vervolgens de blokjes die wij ervan maakten teruggekocht. Dat is goed voor hun imago en de wereld.
Yuri Meesen
Als ik een date heb
en hij draagt suffe sneakers, dan staat ie al 2-0 achter
Eerdere afleveringen op www.observantonline.nl
8 | Observant 1 | 29 augustus 2019
background
“I hope these friendships will last” “I’m pretty amazed at how easy it is to make friends,” says a cheerful Eve-lina Jahimovica (19), at the Griend, where she’s enjoying the sports event. “Everybody is so open. Yesterday during the morning workout, I met a girl who also studies European Public Health. She recognized me from the Facebook group and we started chatting. I hope these friendships will last.”Choosing which association to join is a no-brainer for Jahimovica. “I was a professional volleyball player back home in Latvia. I played for the natio-nal youth team and my hometown club. Here, I am going to join student volleyball association Fyrfad. It will be interesting to see how I manage to combine it with my studies, although the training will be less intense.”She chose European Public Health for the European focus of the pro-gramme. “I’m curious to see how the different health care systems compare. Maastricht is the only university that offers this perspective.”Finding a room was not easy. “I had to make a profile on three different housing websites, each time paying a registration fee. In the end, I found a room pretty far from the city centre. Not ideal, but it was the only option. At least I have a bed to sleep in.”
Freshmen Inkom 2019
“A wasp just stung me in the face”
Teaching English in IndiaWhat’s her name? Hanni? Hanny? She grabs the note-book out of my hand and writes: Hanne Schaefer. She is German, applied for European Studies and is 21 years old. A bit older than the average newbie. That’s because she was tired of learning after high school, she says self-assured. So she went travelling, to New Zealand and India, where she worked as an English teacher.“True, English is an official language in India, but still people need to brush up on their language skills.” After that she went on a holiday in the north, in Rajasthan. “Visiting another country is a different way of learning, a kind of surviving, sometimes. Now I’m ready for school again.”She started looking for a room early, she says, at the end of June. But it was not at all easy to find one. She joined a housing group on Facebook where rooms are being offered. “But so many people are searching, you have to be really quick. I lived in Heidelberg then, not so close. But I visited Maastricht for two days, stayed at the hostel and found a room.”Can she cook? “Sure”, she says as if it is the most natural thing in the world. “Sometimes I prepare a meal for my parents. We take turns.”
Moving during InkomAndrew Spirow (18) from Washington had to leave his Inkom group tem-porarily on Monday in order to check out a room in Belgium. Which was successful. On Tuesday he again had to ‘check out’ for a little while in order to move in. “It is difficult to find a room when you’re not in the country, but once I got to Maastricht, I quickly started calling and doing some viewings.” He stayed in a hotel for the last five days. The next step is buying a bike, since he has to be at the university next week to start with the Maastricht Science Program. “Why I chose Maastricht? I have lived in Europe before and I still have family in Hungary, so there’s a European connection.” And there’s an additional benefit: “Since I have a Hungarian passport, I can study here a lot cheaper than in the US.”
“Maybe I’m not a good person to interview right now, I just got stung in the face by a wasp,” says Dimitar Dimitrov (18). He holds a plastic cup with ice-cold water against the side of his face. “The people from the first-aid unit gave it to me. They said it would be fine.” Fortunately, he’s not too tired, he got a good night’s sleep. Yesterday evening, he stayed at the MECC party until two, but slept in until twelve. He arrived in Maastricht last weekend. Toge-ther with his parents, he drove all the way from Bulgaria. He is going to study European Law. “I wanted to come to Maastricht because of the international ambiance. And to be very honest, also because it’s a lot cheaper than the universities in England.” Dimitrov is primarily going to miss the food of his home country, Banica in particular. “That’s a typical Bulgarian type of bread, with cheese. It’s so good, you should Google it.”
Starting with a brand new bachelor’sAnd another newcomer from Ham-burg. Coincidence or not, Observant has met another first-year student from the German seaport. Not a European Studies student this time, but a nineteen-year-old choosing adventure: Digital Society. A new bachelor’s at the Faculty of Arts and Social Sciences.Amelie Soares is staying with a friend for the time being, she says. Her flat will not be available until 1 September. “I am going to collect my stuff from Hamburg next week.” Looking for a room cost a lot of blood, sweat and tears. “I had a summer job in Italy and couldn’t just leave to check out rooms in Maas-tricht. By the way, that wouldn’t have been possible from Hamburg either.” So she mainly responded to announcements on Facebook, “I sent fifty private messages, maybe even more, but got only ten answers (mostly rejections).” She was lucky on one occasion and that is all you need. “I got a call.” Such a relief. But let’s talk about Italy. A summer job to learn Italian? Would Dutch not have been a better plan? “Yes, ha ha, but I understand that there are courses at the UM. I do want to participate.”As far as her study is concerned, the Digital Society app group consists of five people all told. She can laugh about it. “Most of the students I have spoken to are going to study Law or International Business. Someone told me that at IB they even had to create a second app group, because the maximum number of members had been reached. That is approxi-mately 250.”She is still groping in the dark regarding her study. “I don’t know how many people there will be, what I can expect. I did take part in an experience day, after which I concluded that this was for me. Especially the broad programme, the content, the many possibilities (technology, psychology, business) and the language of instruction, English, all appeal to me.” One small thing that needs to be fixed: her UM e-mail account. “I have not had any information about the faculty introduction; fellow students have, so something has gone wrong there.”
Bringing your own bikeWhen we say Maastricht, German Jette Schütze (19) says “Europe, the signed treaty, an internatio-nal environment”. No word about André Rieu, the world-famous violist, or the 2020 European Song Festival that may be organized in Maastricht. Perhaps next year, when she’s settled in.As a high-school student in Ham-burg, Schütze heard of Maastricht University’s reputation and the English study programmes. “I chose the bachelor’s of European studies.”Last weekend she moved to her room in Mariaberg, which she found after a frustrating and long search on Facebook and housing websites. Her parents waved her goodbye, wishing her “a good time, hopefully with good friends”.Luck was on her side, as she clicked with her fellow Inkom group mem-bers: a girl from Zimbabwe and one from Taiwan. On the second day of the introduction week, they sat together in the Stadspark.Asking her what the most precious ‘thing’ was that she moved with her from home, she says: “my bike”. It appears that in Hamburg, as in Maastricht, a lot of people cycle. “But there are more here and they go faster.”
Why did they come to Maastricht, what did they know about the city, do they like the Inkom and was it easy to find a room? Observant wandered around the Inkom and asked the first-years all about it.
“Cooking? No way, thuisbezorgd.nl”
“Scary and exciting at the same time”“A famous person from Maastricht? I don’t know,” says Romanian Alex Rogojina (19), who is going to start her bachelor’s of Psychology. “Ah, the violinist! I didn’t know he was from Maastricht,” she says when she hears that André Rieu is from this city. He is very popular in Romania. Rogojina is by herself this Tuesday afternoon. She’s about to visit the Student Debate at Tapijn. “People in my Inkom group had different plans. Some wanted to sleep in, others wanted to attend other events. But we’re going to the MECC party toge-ther this evening. Rogojina came to Maastricht alone. “Everything is new. It’s a fresh start for me. It’s both scary and exciting at the same time.”
Bernice de Gouw (18) grew up in Heugem, but she badly wanted to go to Groningen. Not to get as far away as possible from her parents, not at all. Groningen just seemed like a bustling city. She participated in classes set up for new students at the Faculty of Law and was interviewed for a student room. But that train journey, endless, certainly if there are problems with the tracks. On one occasion, the journey took her seven hours.All in all, there is no place better than Mestreech, right.
Will she continue to live with her parents now? Certainly not. She has promised herself the full student life experience. Her sister also moved into digs in Maastricht. She herself found a room on the Lage Barakken in Wijck. Through someone I know. “That is the advantage of living in Maastricht and knowing a lot of people.”Another advantage: she can sit in on a meal in Heugem. “No way, I won’t do that. I can’t cook so that means thuisbezorgd.nl. Unless my bank account turns red.”
10 | Observant 1 | 29 augustus 2019
nieuws, IMnl
In Memoriam em. prof. Bram Beek RA
Met groot verdriet hebben we kennisgeno-men van het overlijden van prof. Bram Beek RA, emeritus hoogleraar Administratieve Organisatie. Bram is 83 jaar oud geworden.Van 1987 tot zijn emeritaat in 1997 was Bram verbonden aan het Department of Accoun-ting and Information Management van de School of Business and Economics. Van 1989 tot 1992, belangrijke jaren voor de uitbrei-ding van die faculteit, was hij decaan. Hij was daarnaast een van de oprichters van de post-doctorale opleiding tot Registeraccountant. Beide rollen waren Bram op het lijf geschre-ven. Hij hield ervan om samen met anderen projecten op te zetten en uit te breiden. Hij was een meester in het motiveren van ande-
ren, en daagde hen uit zich te ontwikkelen en goed te presteren. Als leidinggevende had hij respect voor andere opvattingen terwijl hij zijn eigen verwachtingen duidelijk maakte. Hij kon kritische vragen stellen als geen ander, zonder negatief te zijn.Bram was een zeer bevlogen en betrokken mens. Binnen en buiten de academische wereld kon men altijd een beroep op hem doen voor advies of een goed gesprek. Als Bram van mening was dat iemand te terug-houdend was in het vragen van advies, nam hij zelf het initiatief daartoe. Zijn brieven waren in het hele land bekend: in korte stac-catostijl stelde hij vragen, gaf hij adviezen, wees hij op achterstallige werkzaamheden en
sprak hij de hoop uit dat problemen op korte termijn opgelost werden. Bij het uitblijven van antwoorden volgde na korte tijd een vriendelijke herinnering. Met zijn markante verschijning – grijze haren, grote snor en luide stem – imponeerde hij studenten en collega’s. Hij wees altijd iedereen op zijn West-Friese roots en zijn achtergrond in de krijgsmacht. Daarnaast vergat hij nooit zijn vrouw Tienke te noemen in discussies over de inrichting van organi-saties, het belang van collegialiteit, en het bewaken van integriteit. We verliezen in Bram een uitermate betrok-ken en warme collega. Hij heeft veel voor onze studenten en docenten betekend. Ken-
nisoverdracht in de vorm van leerboeken vond hij belangrijk, net zoals het fungeren als rolmodel. Zo vond hij het vanzelfsprekend dat je als hoogleraar een bijdrage aan de gemeenschap levert, bijvoorbeeld als vrijwil-liger of als lid van een bestuur of adviesraad. De School of Business and Economics en de UM zijn Bram veel dank verschuldigd als een van de bouwers van de faculteit. We wensen Tienke, zijn kinderen en zijn familie veel sterkte met het afscheid.
Namens het College van Bestuur, Prof. dr. Martin PaulNamens de School of Business and Economics, Prof. dr. Peter Møllgaard
Toch goedkeuring dakterras studentenhuis in WyckEen studentenpand aan de Spoorweglaan in Wyck heeft voor de tweede keer een vergunning gekregen voor een dakterras. Dit ondanks dat de rechter een klagende buurtbewoner eerder in het gelijk stelde.
Nadat de vergunning de eerste keer werd verstrekt, stapte de desbetreffende bewoner
van de parallelgelegen Alexander Battalaan naar de rechter. De studenten maakten niet alleen veel lawaai, ze klommen ook via het terras op de daken van naastgelegen panden. De rechtbank bepaalde dat de vergunning ten onrechte was verleend, omdat de gemeente niet had meegewogen dat het om een studen-tenhuis ging. Bij kamerbewoners is de kans
op een afwijkend levensritme groter dan wan-neer een huis door een gezin bewoond wordt, aldus de rechter. De gemeente moest van de rechtbank opnieuw een beslissing nemen en die besloot om de vergunning nog een keer te verlenen. Er is namelijk een hoog hekwerk om het dak-terras geplaatst, dus op andere daken klim-
men is niet meer mogelijk. Daarnaast is het terras kleiner gemaakt: het ligt nu verder van de andere huizen af en er passen nu minder studenten op. De bewoner van de Alexander Battalaan zegt opnieuw naar de rechter te stappen.
YM
High School Summer College: week lang ruiken aan studentenleven
Hoe is het om een student te zijn? Meer dan veertig scholieren - gemiddelde leeftijd: 17 jaar - van over de hele wereld namen half augustus deel aan het High School Summer College in Maastricht. Een week lang wonen in het Guesthouse, s ’ochtends college volgen en daarna de onderwijsgroep in of naar het lab. ’s Avonds stond een film, een grottentocht of een gezamenlijk diner op het programma.
De Tweede Wereldoorlog was het thema van de week, vertelt Ellen Krijnen, een van de organisatoren en senior advisor marketing and recruitment voor Nederland. Vanuit diverse wetenschapsgebieden - met een nadruk op psychologie en genetica - werden onderwerpen als vluchtelingen, racisme, populisme en armoede belicht.Deelname aan de week kost €250. Drie scho-
lieren kregen een beurs vanuit het Refugee Project van de UM. Vijf deelnemers konden meedoen dankzij een beurs uit het Diversity & Inclusivity fonds. Dat ging om de zoge-noemde first generation students, jongeren die als eerste in de familie gaan studeren.Laura Hoogers (16) en Amber Duijndam (15) die op het gymnasium zitten - zij volgen het plus-programma voor goede scholieren - van het Dendron College in het Noord-Lim-burgse Horst, horen tot die eerste generatie. Ze zitten aan een tafeltje in Ad Fundum en zijn enthousiast. Vooral de ontmoeting met mensen uit andere culturen valt in goede aarde. “Zo krijg je vrienden over de hele wereld”, zegt Hoogers. De voertaal Engels is een “beetje wennen”. “Ik ben soms een beetje verlegen, maar het is ook leuk dat alles in het Engels is.” Ze weet nog niet wat ze over twee jaar gaat studeren. “Ik ben hier omdat ik
iedere kans grijp om te ontdekken wat bij me past. Het zou iets met gezondheid kunnen zijn, of iets met talen, of iets creatiefs.”Haar vriendin Amber Duijndam vond de middag in het lab in Randwijck een schot in de roos. “We gingen ons eigen DNA onderzoeken om te achterhalen waar onze wortels liggen. Heel interessant.” Het pro-bleemgestuurd onderwijs is nieuw voor haar. “Meestal ben ik stil, maar nu zeg ik af en toe ook iets.”Ze is de oudste van het stel scholieren, zegt Inasse Maddahi (20). Ze woont in Duitsland, maar komt uit Italië. “Ik heb twee jaar ‘ver-loren’ omdat mijn ouders naar Duitsland ver-huisden en ik de taal moest leren.” Ze spreekt behalve Italiaans, Engels en Duits ook nog Arabisch en Spaans en zit in een talentgroep van de RWTH, de Akense universiteit. “Ik wil graag mijn Engels verbeteren en ik ben
geïnteresseerd in psychologie. Mijn tutor wees me op deze week. Bovendien is de UM beter dan veel andere universiteiten. Ik vind het pgo erg goed, iedereen kan zijn zegje doen.” Eigenlijk vindt ze alles “geweldig”, concludeert ze. “Het studieprogramma, wonen in het Guesthouse, het contact met jongeren uit verschillende culturen. Iedereen is zo open minded.”De universiteit wil volgend jaar doorgaan met het programma dat in 2018 startte met 8 scholieren. “Misschien maken we er twee weken van, deelnemers vonden het nu erg vol en willen graag meer ruimte voor sociale acti-viteiten”, zegt Krijnen. Ze wil ervoor zorgen dat first generation students en vluchtelingen een beurs blijven ontvangen. “Het is een onvergetelijke belevenis voor hen.”
FOR RENT: A HOUSE 12KM FROM MAASTRICHT. THREE BEDROOMS AND A LOFT. GARDEN AROUND THE HOUSE. [email protected], TEL 0031651717810
Learn SALSA, BACHATA, KIZOMBA & REGGEATON. Student special 2 months €39 only! No partner no problem. FREE TRY OUTS 9-15 Sep **SALSABRISA.com/student**
SPAANS IN MAASTRICHT! CURSUSSEN VANAF 09 sept. www.taalstudiocampo.nl
VOOR REPARATIE VAN UW FIETS. GROOT OF KLEIN. GOED EN GOEDKOOP. BEL: ANDRÉ 043-3217767 OOK 2E HANDS FIETSEN MET GARANTIE.
EUROBED MAASTRICHT:*beds-mattresses-boxsprings-bedlinen-duvets-pillows-and more!*BEST PRICE GUARANTED in stock-delivery possible CHECK:WWW.EUROBED.NL
CHESS CLUB MAASTRICHT. TRAINING ON TUES STARTING SEPT. JOIN A STUDENT TEAM BIT.LY/2OFqGw 0646053256
Cursussen FRANS in Maastricht. Info-avonden 2+9 september 2019 www.afpb.nl/maastricht
EIPA HAS A VACANCY FOR: JUNIOR ASSISTANT UNIT I. FOR MORE INFORMATION LOOK AT OUR WEBSITE: HTTPS://WWW.EIPA.EU/VACANCIES
Download the Milieu App. It offers a personal waste calendar, digital waste card, information on all waste recycle platforms and waste drop offs and more. Moreover, it’s free and in English.
The announcements of the university, faculties, service centres and student organisations can be found on www.observantonline.nl
De mededelingen van de universiteit, faculteiten, servicecentra en studentenorganisaties zijn te vinden op www.observantonline.nl
28-08, 10.00 u dhr. Takashi Koizumi
28-08, 16.00 u dhr. Florian P.Y. Barré, MSc.
29-08, 10.00 u dhr. Ingo Marquardt, MSc.
29-08, 12.00 u dhr. Sriranga S. Kashyap, MSc.
30-08, 10.00 u dhr. Muhammad Ali, MSc.
30-08, 12.00 u dhr. Mohammed A. Jafer, MSc.
30-08, 14.00 u mw. Maite Timmermans, MSc.
02-09, Opening Academic Year 2019-
2020
05-09, 12.00 u dhr. Guillaume Durand, MSc.
05-09, 14.00 u dhr. Riccardo D. Saulle, MSc.
05-09, 16.00 u mw. Pia Jäger, MD
06-09, 10.00 u dhr. Vincent Brandenburg, MD
06-09, 12.00 u mw. Marina Gertsberg, MSc.
06-09, 14.00 u dhr.drs. Darius C. Henatsch
06-09, 16.30 u Inauguratie prof.dr. Anne
Pieter van der Mei
11-09, 12.00 u mw. Emilia M. Pajor, MSc.
11-09, 16.00 u mw. Mirjam M.J. van Heesch,
MPhil.
12-09, 12.00 u dhr. Michael W.D. Kurz, MSc.
12-09, 14.00 u dhr. Gianluca Quaglio, MSc.
12-09, 16.30 u Afscheidscollege prof.dr. Eddy
Houwaart
13-09, 12.00 u mw. Sandrine P.G. Bours, MSc.
13-09, 16.30 u afscheidscollege prof.dr. Job
F.M. Metsemakers
16-09, 14.00 u dhr. Raul Felipe Abella Antón
17-09, 10.00 u mw. Maria Pierro, MD
17-09, 14.00 u dhr.drs. Merih Cetinkaya
18-09, 16.00 u dhr. Thomas D. Huddleston
19-09, 16.30 u Inauguratie prof.dr. Arjan
Blokland
20-09, 10.00 u mw. Yuliya Shapovalova, MSc.
20-09, 14.00 u mw.drs. Reinhilde J. Melles
20-09, 16.30 u Inauguratie prof.dr. Ute R.
Hülsheger
25-09, 10.00 u mw.drs. Michaela M. Wagner-
Menghin
25-09, 12.00 u mw. Ying Xin, MMed.
25-09, 14.00 u mw. Aline A. Larroyed, MSc.
25-09, 16.00 u mw. Lê Thi Quynh Nga, MSc.
26-09, 14.00 u mw. Aurdrey C.H.M. Jongen,
MSc.
26-09, 16.00 u dhr. Sharam Dana, LL.M
27-09, 10.00 u mw. Fabiënne G.M. Smeets,
MSc.
27-09, 12.00 u mw. Nathalie Vaes, MSc.
27-09, 14.00 u mw. Sofia J.M. van Hoof, MSc.
Interne vacatures ● PhD student in Statistics, FHML, 38 hours
Vacancy number: AT2019.225 ● Postdoctoral Researcher on Distributed Data Sharing Technologies, IDS, 38
hours Vacancy number: AT 2019.247
● Senior HR adviseur, MUO/HRM, 38 hours
Vacancy number: AT2019.248
● Assistant Professor in Data Science for Law, FL, 38 hours Vacancy number: AT2019.249
● PhD position in social media analysis to characterize youth opinion in Europe, IDS, 38 hours Vacancy number: AT 2019.250
● MarieCurie ITN Early Stage Researcher Post / PhD student in dementia care and technology, 36-40 hours Vacancy number: AT2019.251
● Postdoctoral researcher for project ‘Direct or indirect? Telling and Nudging to Foster Self-monitoring and Self-regulation of Text Learning, SHE, 28,8-40 Vacancy number: AT2019.254
● Postdoctoral researcher for project ‘Play, stop, pause? Optimizing learning through effort regulation’, SHE, 28,8-40 hours Vacancy number: AT2019.253
● PhD candidate on the topic of Health, Lifestyle and Educational Success at the Research Centre for Education and the Labour Market (ROA), ROA, 38 hours Vacancy number: AT2019.261
● Tenure- track or tenured faculty positions in Autonomous Discovery Science, Computational Social Science, and AI and Ethics, Law, and Societal Issues (ELSI), IDS, 38 hours Vacancy number: AT2019.262
● PhD student Faculty of Health Medicine and Life Sciences School for Mental Health and Neuroscience, FHML, 38 hours Vacancy number: AT2019.267
● PhD candidate ‘Biomarkers for Alzheimers disease’, FHML, 36-40 hours
● Post-doctoral position in molecular biology - Modelling early embryonic development in vitro using stem cells, MERLN, 38 hours Vacancy number: AT2019.284
Voor uitgebreide informatie, raadpleeg de website www.maastrichtuniversity.nl. Klik op de link “Werken bij de UM” en vervolgens op “Vacatures”. Schriftelijke sollicitaties o.v.v. vacaturenummer op brief en envelop (of elektronisch solliciteren via de vacaturewebsite) richten aan de afdeling HRM van de betreffende faculteit of beheerseenheid (Postbus 616, 6200 MD Maastricht).
http://www.maastrichtuniversity.nl/
29 augustus 2019 | Observant 1 | 13
news eng
High School Summer College: a week of student life experience
What’s it like to be a student? More than forty pupils - averaging 17 years of age - from around the whole world attended the High School Summer College in Maastricht in the middle of August. Living in the Guesthouse for a whole week, taking lectures in the mornings and after that tutorials or a visit to the lab. The evening programme consisted of a film, a tour of the caves or having a meal together.
The Second World War was the theme of the week, says Ellen Krijnen, one of the organisers and senior advisor of marketing and recruit-ment for the Netherlands. Working from various scientific fields - with the emphasis on psychology and genetics - subjects such as refugees, racism, populism and poverty were discussed. A week’s attendance cost €250. Three pupils received a grant from the UM’s Refugee Pro-ject. Five participants were fortunate to receive a grant from the Diversity & Inclusivity fund. They were so-called first-generation students, youths who are the first of their family to embark on a university study.
Laura Hoogers (16) and Amber Duijndam (15), who attend grammar school - they are taking the plus programme for talented pupils - the Dendron College in Horst, North of Limburg, belong to the first generation. They are sitting at a table in Ad Fundum and are enthusiastic. They particularly like meeting people from other cultures. “That is how you make friends all over the world,” says Hoogers. Instruction is in English and takes a “little get-ting used to”. “I can be a little shy, but it is also fun that everything is in English.” She doesn’t know yet what she wants to study in two years’ time. “I am here because I want to grab every opportunity to find out what suits me. It could be something to do with health, or something to do with languages, or something creative.” Her friend Amber Duijndam thought the afternoon in the lab in Randwijck hit the mark. “We examined our own DNA to deter-mine our roots. Really interesting.” Problem-Based Learning was new to her. “I am usually quiet, but now I do speak a little at times.”She is the oldest of the group of pupils, says Inasse Maddahi (20). She lives in Germany,
but is from Italy. “I ‘lost’ two years because my parents moved to Germany and I had to learn the language.” Besides Italian, she also speaks English and German, as well as Arabic and Spanish. She is part of a talent group at the RWTH, or Aachen University. “I want to improve my English and I am interested in psychology. My tutor told me about this week. Moreover, the UM is better than many other universities. I really like PBL, everyone has a say.” Actually, everything is “great”, she con-cludes. “The study programme, living in the Guesthouse, the contact with youths from dif-ferent cultures. Everyone is so open-minded.”Next year the university wants to continue the programme, which started with 8 pupils in 2018. “Maybe we will make it two weeks, par-ticipants felt that it was a very full programme and would like more time for social activities,” says Krijnen. She wants to ensure that first-generation students and refugees continue to receive grants. “It is an unforgettable experi-ence for them.”
Riki Janssen
This column reflects the personal views of the author
But hang on a second. Should we cheer on the destruction of our enemies? What about the collateral damage caused by Superman or the Avengers? Can we really beat evil into submission with willpower, fists and technology? In the Marvel and DC universes – absolutely yes. But what about the universe we actually live in? What do super-hero movies tell us about solving problems on planet Earth?They tell us that violence is an answer, and that collateral damage is a means to an end. That there are good people and evil people. That individuals with exceptional abilities are the key to positive change. And that heroism is dramatic and self-sacrificing. But that’s not what we see around us.Violence is monstrous and collateral damage is terrible. People are not obviously good or evil. Everyone believes that they are a good person, so doing the right thing is clearly not obvious.
Also, life is mundane and not heroic. No-one cheers when we become vegetarian or recycle more plastic. There are no high-fives for taking public transport. There is no celebration when we fly less or not at all. And positive change doesn’t happen because of individuals with exceptional abilities. Voting rights, labour laws, gay rights and women’s suf-frage didn’t ‘happen’ because superman came along. These protections exist because normal people became organised to oppose injustice and the status quo. And this is it: superhero movies are evil because they mislead us about the problems of our society. Let’s remember that, so we can all be heroes. I’ll punch anyone who disagrees with me.
Constantijn van Aartsen, PhD Candidate, Private Law
Superhero movies are evilDon’t get me wrong, I love watching superhero movies. Their morality is wonderfully uncom-plicated. Good vanquishes evil. Protagonists act selflessly to save kittens or the universe. They always do the right thing, even if it comes at a high personal cost. It’s fun to watch heroic deeds and visual effects defeat the enemy against all odds. These shows are a wonderful escape from reality with so much apathy on big issues. Finally!! People doing stuff to solve problems. We don’t need to question what side we are on because the bad guys are evil and unrelata-ble. Our heroes aren’t perfect, but who would
support alien invaders bent on destroying the Earth? Or enemies who murder innocents for no apparent reason? It’s easy to want the defeat of monsters who are blindly fixated on power and annihilation.
Permit roof terrace for student house in WyckA student accommodation building on the Spoorweglaan in Wyck has received a permit for a roof terrace for the second time. The court previously ruled in favour of the complaining neighbour. After the permit was granted the first time, the neighbour concerned, who lives on the Alex-ander Battalaan, which runs parallel, took the matter to court. The students didn’t just make a lot of noise, they also climbed from the terrace onto the roofs of adjacent buildings. The court ruled that the permit was wrongfully granted, because the city had not taken into considera-tion that the building concerned was a student house. The judge added that with inhabitants living in digs, chances of a deviant lifestyle is greater than in the case of a house occupied by a family. The court asked the city to review its decision and, having done so, it decided to issue the permit again. A high railing has been put up to surround the roof terrace, so climbing onto other roofs is no longer possible. In addition, the size of the roof terrace has been reduced: it is now further away from other houses and fewer students fit on the terrace. The neighbour from the Alexander Battalaan intends to take the matter to court again.
YM
Eight Veni grantsThis Summer, Maastricht has managed to obtain eight Veni grants from research funding organisation NWO. Six of those will go to the Faculty of Health, Medicine & Life Sciences. Among them is Marlies Gijs, who is research-ing whether tears can be used to diagnose Alz-heimer’s disease. The other FHML laureates are Christian Herff (speech prosthesis), Kei Long Cheung (digital health), Sarah-Anna Hescham (remote deep brain stimulation), Alma Min-gels (detecting a heart attack), and Rachel ter Bekke (cardiac arrhythmia).The other two grants were awarded to Conny Quadvlieg (stress and fear), from the Faculty of Psychology and Neurosciences and to Lilian Tsourdi (migration), from the Faculty of Law.This time, 166 young researchers received a grant, among them significantly more women (93) than men (73). A total of 1,151 researchers submitted a research proposal. With the Veni grants (a maximum of 250 thousand euro), they can work out their own research ideas over a period of three years.
“I thought it was just a fling, but she became the
love of my life”In 2003 we asked UM students about their dreams for the future. Now, in 2019, it’s time
to check in with them and see where they’re at. They’re about forty years old now. Did their dreams end up coming true? We’ll use this special year (Observant is celebrating its 40th birthday!) as an opportunity to find out. In 2003, Niels van der Laan was the student journalist who wrote the majority of these interview articles. He’ll write a fair share of this
year’s articles as well. Today, though, the spotlight is on him: the little boy who couldn’t stand injustice, loved legal drama series and became a criminal defence lawyer at 24, just
like he intended.
Law alumnus Niels van der Laan
In the early 2000s, Niels van der Laan (39) wrote a series of articles for Observant. The highlight was a major feature article in our 2003 Christmas issue – based on his own research among 104 students and complete with a series of interviews – on UM students’ dreams for the future. As it turned out, Van der Laan reported, the size of their future bank accounts didn’t particularly matter to the students. “Above all, they want a nice partner – someone to marry and have children with.” He clearly had a talent for writing: he chose every word with care, was driven, a perfec-tionist, full of ideas, and possessed boundless energy. But a career as a journalist was never in the cards for this law student. He had his sights set on a future in the legal profession as a criminal barrister. “I was always stubborn, good at language, enjoyed American legal dramas like Matlock and couldn’t stand injus-tice. In secondary school, I’d get into discus-sions with the vice principal of my secondary school if he said something wasn’t allowed and I didn’t understand why. With me, you have to present arguments”, he tells us via Skype.
The bestIt’s early August. He’s at home in Amsterdam; he’s in the city for two days to attend a few meetings at law firm De Roos en Pen, where he started working as an intern at 24 and has been a partner since he was 29. His girlfriend Laurien and their three young children (4, 3 and seven months old) are still holidaying in the north of the Netherlands.In a 2004 interview in Observant, he said he wanted to become the best lawyer in the Neth-erlands. He chuckles; he remembers saying it.
“That was my motivation from day one in law school and in my career. Did I become the best lawyer in the Netherlands? I probably didn’t. There’s not one best lawyer. Each case requires different qualities. I can’t complain, though; I’m quite satisfied. It’s a strange feeling for someone who always wants more and better. “I’m always working – 50 hours per week at the office since I had children, but 24 hours per day in my mind. Whether I’m taking a shower or at the playground with my kids, I’m thinking about legal briefs, strategic choices in a case… It’s part of what makes me a good lawyer. I’m very involved. At the same time, it’s mentally draining. My clients are in very serious trouble. Most of them are suspected of fraud – tax fraud, money laundering, forgery, environmental crimes, corruption – and have to take on the government. I’m their lifeline, their rock. It’s intense. For the past two years, I’ve represented the president of the Central Bank of Curaçao. He was suspected of tax fraud amounting to about five million euros. In my view, it was a case of political persecu-tion. The Public Prosecution Service wanted him gone and they were looking for a stick to beat him with. He was eventually acquitted, on appeal as well. We were victorious on all fronts – the charges made no sense whatsoever. But he did lose his job and the public still thinks ‘no smoke without fire’. It’ll forever be a stain on his reputation. When a client of mine gets acquitted, I feel elated for two seconds. After that, I’m mostly sad it had to come to that. This injustice makes it hard for me.”
White picket fenceLike his fellow students in 2003, Van der Laan dreamt of the white-picket-fence life. “I always wanted children. I worked as a summer camp counsellor between the ages of thirteen and thirty. I think children are very interesting. The way they think is so different to the way adults think.” It took him a while (“I wasn’t very successful with girls, I was too insecure”) to find the one. “Laurien worked at our firm for a year as part of her training to become a public prosecutor. I was her boss and I soon became interested in her. At first I thought it’d be just a fling, but she became the love of my life. It was complex to me at first, the combi-nation of work and personal life, but she was immediately able to separate the two. Laurien
understands me; she can handle my high highs and low lows. She takes my depressive tendencies seriously, takes my hand and pulls me back up. In many ways, she’s much more balanced than I am.” They have three children together: Evi, Saar and Casper. “I always wanted three children. It’s a fun dynamic, they keep having to form alliances.”
EnjoymentSo, he has what he dreamt of when he was a student. “Yes, but I’m not enjoying it enough yet. I get in my own way.” The tendency to do too much is “the story of my life”, he says. In addition to navigating work and family, there’s building a new house in Amsterdam, organising their 2020 wedding in Las Vegas (“a crazy plan we conceived of six years ago. We’re having sixty guests”), his father’s health problems, and, yes, this series of interviews for Observant. His idea, by the way.“The articles give me positive energy”, he explains. But not enjoying life enough is something to take seriously. “This summer, we decided we’re going on a round-the-world trip with the kids five years from now. I really regret not going backpacking when I was younger. This plan means I’m willing to post-pone my ambitions.”
FraternityDuring our conversation, we stumble upon a painful memory from his student days. “In my first year, I pledged a fraternity. I won’t mention its name – I don’t want to flog a dead horse. I became very close with the other two pledges and I thought I got on really well with the rest of the chapter. One week before the end of the three-month pledging period, they told me I was rejected by the fraternity. I was severely depressed for a year. It ruined my first year as a student. You can’t do this to people, it has such a profound impact. And although it’s been years, I’d still like to discuss this with the then board. It remains a painful memory. The fraternity chapter in question has a tradition related to a specific time of day. Every time I happen to catch the clock at that time, which is at least once a week, I’m reminded of it.”
Riki Janssen
dreamseng
Photo: Bert Teunissen
2003
29 augustus 2019 | Observant 1 | 15
eng
Sixty lectures and performances each evening
Less stress of choice at PAS festival
A skating track on the Oud-Gouvernement parking lot, about forty UM scientists talk about their recent research, the smallest disco in the world, street theatre by Petit Monsieur. The programme for the sixth edition of the PAS (Pleasure, Art and Science) Festival on Friday 6 and Saturday 7 September is complete.
Every evening, there is a choice of some sixty lectures and performances - music, dance, street theatre, art - in Maastricht’s ‘Quartier Latin’, the triangle formed by Bonnefanten-straat, Minderbroedersberg and Kapoen-straat. The fact that this ample selection causes stress of choice for many visitors, is a well-known fact, says Rob van Duijn, head of Studium Generale, the organiser of the festival. “That is why this year we have a few ‘ambassadors’, who have known PAS for years, tell us their choice.” In addition to a refugee, a ‘true Maastrichtenaar’ and a community worker from Witte Vrouwenveld, rector Rianne Letschert will also speak. She will be visiting PAS with her children and choose her programme accordingly. “The audience can also choose a particular theme, such as historic cooking (presentations and a tasting), diversity (refugees will prepare bite-size food for the visitors: eat and talk), or sustainability. The latter includes techno-logical innovation. In the Faculty of Law’s hall, we have the Brightlands corner with the Brain Coach project, virtual reality glasses, as well as professor Kingma’s balance belt.”New this year is the collaboration with the Stadsnomade, says Van Duijn. This is a project by a group of people in their thirties who travel in convoy through the city this summer, going from suburb to suburb in an attempt to activate youths. “They set up a skating track and a half pipe, and give skating workshops. Together with the children, they create a tribe - how they think it should look, which colours, which characteristics - that would suit their neighbourhood. Eventually every neighbourhood should have its own totem pole.” The convoy ends during PAS on the Oud-Gouvernement’s parking lot. The skating track will be set up and everyone will be given the opportunity to try it out. There will be a small stage for music performances and an exhibition with portraits that the youths from the neighbourhoods made of each other. Not new, but back because of tremendous success, is singer-songwriter Noam Vazana,
who can be heard in the courtyard of the Minderbroedersberg. She mixes, accord-ing to Van Duijn, Sephardic, Arabic, North African music and jazz in a contemporary style. As tradition has it, a band will bring the evening to a close in the Student Services
Centre’s courtyard. On Friday, it will be Coco and the Butterfields (Indie pop band) and on Saturday, the African group Mokoomba.
Riki Janssen
PAS Festival is on Friday 6 and Saturday 7 September from 19:00 hrs in the triangle of Bonnefantenstraat, Minderbroedersberg and Kapoenstraat, entrance is free. For more information on the programme, see www.pasmaastricht.nl
culture
PAS 2018 Photos: Studium Generale
Bun
“I’m letting my hair grow. It’s the first time in my life that it has been long enough for a bun. I wanted to try something out, I also considered shaving it all off. Otherwise I don’t do much with my hair, it is quite nice as it is.”
Joost Wijffels (19), second-year UCM student, describes his style as: “Sharp with a twist. I have a number of basic items to which I add something exciting.”
Text: Cleo Freriks Photo: Loraine Bodewes
Leopard print blouse
“I couldn’t wear my favourite outfit. That is a heavy pair of jeans with a polo-necked jumper; it was too hot for that. But this outfit also describes my style quite well. The blouse is a bit daring for a man; they are not quick to wear leopard print. The same goes for the necklace, which is from the H&M ladies department. As far as that’s concerned, I follow my own feel-ing. I buy something because I like it; it makes no difference to me whether it is in the shop for men or for women. I like to play around with things. Sometimes I wear a very male outfit, other times I choose softer and more female.”
Different“I only became interested in clothes in secondary school. In the begin-ning, I thought it was very excit-ing to wear something different. But after I came out of the closet, I became more and more sure of myself. With my style, I want to show that I have fun doing what I do. It is also a way of being creative, looking to see what I can come up with next. I dress in such a way that I can think: ‘I look nice again today’. Not because others like it or not.”
“It makes no difference to me whether something in the shop is for men or for
women”
Piercing
“Accessories can add that little bit of extra excitement that I might be looking for. For
example, when I wear my favourite polo-necked jumper, I wear chains over it. I also
have a big ring with petals and a nose pierc-ing. When I just had my piercing, a guy that
I hardly knew came up to me. ‘Beautiful piercing’ he said, and walked on. That kind
of compliment – from people you don’t know – I like most of all. It feels like it is truly
meant.”
Shoes
“Shoes can give an outfit a certain vibe. If you wear sneakers, it’s the 80s/90s, with Dr. Martens it is sharper. My Dr. Martens are important to me. I have wanted them for a very long time and when I finally bought them, I had to wear them in for a whole month. Starting with half an hour and then a little longer every day. Now they are very comfortable, by wearing them in they have adapted to my feet.”
Inspiration“My style has developed further at UCM. Many of my friends have their own personal style and people here appreciate that. Sometimes I get my inspiration from them, sometimes from fash-ion. I only follow a trend if I like it. It makes no difference to me whether something is in or out of fashion, I have been wearing a lot of my clothes for years. The same goes for brands. If I think a jumper is ugly, I still think so if it has Nike on it.”
Vintage“Buying sustainable and ethically responsible clothes is difficult on a student budget, so I try not to buy a lot and to go to second-hand shops and vintage mar-kets. If I need a new pair of glasses, I make sure that I choose a pair that will last me for a long time.”
