Οι ομιλίες τουWilliam B. Boyd

Πώς είναι να είσαι Πρόεδρος 1. του Διεθνούς Ρόταρυ;Πόσες αλλαγές φέρνει μια 2. μέρα!Τώρα είναι και πάλι μια 3. συναρπαστική εποχή!

2470 ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΔΙΕΘΝΟΥΣ ΡΟΤΑΡΥ

Διοργανωτής:Ρ.Ο. Καλαμάτα - Φαραί

2470 Περιφέρειας Διεθνούς Ρόταρυ

52οΣυνέδριο

Ο Bill Boyd με τη σύζυγο του Lorna

- 3 -

Ο Μπιλ συνταξιοδοτήθηκε το 1995 ως Γενικός Διευθυντής της Εταιρείας Gotch & Gotch, που είναι ο μεγαλύτερος διανομέας περιοδικών της Νέας Ζηλανδίας. Είναι μέλος του Δ.Σ. του τραστ για την προστασία του περιβάλλοντος “Trees for Survival” και του τραστ “June Gray” και ήταν εκπρόσωπος του Ρόταρυ στο Εθνικό Ίδρυμα Νεφρού και την Εταιρεία Ατόμων με Νοητική Υστέρηση. Είναι πρεσβύτερο μέλος και Αρχηγός των Νέων της Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας, Γενικός Αρχηγός των Προσκόπων και διαιτητής αγώνων ράγκμπυ επί 31 χρόνια. Έχει υπηρετήσει ως Πρόεδρος της Επιτροπής Διοίκησης του Ρόταρυ Νέας Ζηλανδίας και Αυστραλίας. Για τις υπηρεσίες του στην κοινότητα του απονεμήθηκε το παράσημο του Τάγματος Υπηρεσίας της Βασίλισσας στον Κατάλογο Διακριθέντων της Νέας Ζηλανδίας το 2007.

Ο Μπιλ είναι Ροταριανός από το 1971 και μέλος του Ροταριανού Ομίλου της πόλης Πακουράνγκα. Έχει υπηρετήσει το Δ.Ρ. ως Διοικητής Περιφέρειας, εκπαιδευτής Περιφέρειας, Πρόεδρος της Διεθνούς Συνέλευσης, μέλος και Πρόεδρος Επιτροπών, μεταξύ των οποίων και αντιπρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Polio-Plus της Νέας Ζηλανδίας, βοηθός αναπληρωτής συντονιστής των εταίρων Polio-Plus, βοηθός γενικός συντονιστής ομάδων εργασίας περιφερειακός συντονιστής του Ροταριανού Ιδρύματος, μέλος του Δ.Σ. του Δ.Ρ., Ταμίας και Πρόεδρος του Δ.Σ. του Δ.Ρ.

William B. BoydΜπότανυ Ντάουνς, Μάνακαο, Νέα Ζηλανδία

Πρόεδρος των Θεματοφυλάκων του •Ροταριανού Ιδρύματος, 2011-12Θεματοφύλακας του Ροταριανού •Ιδρύματος, 2008-12Πρόεδρος του Δ.Ρ., 2006-07•Ταμίας του Δ.Ρ., 1999-2000•Μέλος του Δ.Σ. του Δ.Ρ., 1998-2000•Διοικητής, 1983-84•

Βιογραφικό σημείωμα

- 4 -

Έχει πάρει από το Ροταριανό Ίδρυμα Εύφημη Μνεία για Αξιέπαινη Προσφορά και το Βραβείο Διακεκριμένης Υπηρεσίας. Επίσης έχει πάρει Βραβείο Αξιέπαινης Προσφοράς Νέας Ζηλανδίας και Αυστραλίας.

Ο Μπιλ και η γυναίκα του Λόρνα ζουν στο Μπότανυ Ντάουνς, στο Μάνακαο, της Νέας Ζηλανδίας. Έχουν δύο γιους και δύο κόρες και 12 εγγόνια.

- 5 -

1η ομιλία Bill Boyd

Πώς είναι να είσαι Πρόεδρος του Διεθνούς Ρόταρυ;

Εβδομάδες ολόκληρες μετά το τηλεφώνημα που μου ανακοίνωνε ότι ήμουν η επιλογή της Επιτροπής Υπόδειξης για Πρόεδρος του Δ.Ρ., απλώς περίμενα να ξυπνήσω από αυτό που έμοιαζε απίστευτο όνειρο. Προσπαθούσα πάντα να κάνω το καλύτερο σε οτιδήποτε αναλάμβανα στο Ρόταρυ, αυτή όμως ήταν η ύψιστη τιμή για έναν Ροταριανό. Δεν χρειαζόταν να προσπαθήσω να είμαι ταπεινός, γιατί ένιωθα πραγματικό δέος για τη θέση που μου δόθηκε.

Είναι σημαντικό να είσαι ταπεινόφρων, γιατί είσαι ηγέτης στην προσφορά και δεν είσαι παρά ο πρώτος μεταξύ ίσων. Κάθε Ροταριανός έχει την ίδια αξία και αν σου τύχει μια εξαιρετική ευκαιρία να υπηρετήσεις με άλλο τρόπο, θα πρέπει να τη δεχτείς με ευχαρίστηση.

Αν εντυπωσιάζεσαι υπερβολικά με το πόσο σημαντικά είναι αυτά που κάνεις, τότε κάποια στιγμή με κάποιο τρόπο κάτι θα σου υπενθυμίσει την αληθινή σου θέση στον κόσμο. Είμαστε με τη Λόρνα στο αεροδρόμιο πηγαίνοντας σε κάποια Ροταριανή εκδήλωση κι εγώ φορούσα το σακάκι μου με τον τροχό του Ρόταρυ στην τσέπη, όταν ήρθε μια ηλικιωμένη γυναίκα και με ρώτησε: «Με συγχωρείτε, εσείς είστε ο υπεύθυνος για τα αναπηρικά καροτσάκια;»

Στην ομιλία μου στο Συνέδριο στο Σικάγο, όταν αποδέχθηκα αυτή τη θέση, χρησιμοποίησα τη φράση: «Ο λόγος που μπορώ να βλέπω μακρύτερα από τους άλλους, είναι ότι στέκομαι πάνω στους ώμους μεγάλων ανθρώπων» και αυτό ισχύει για τα επιτεύγματά μας ως Ροταριανών, αφού μας περιβάλλουν άνθρωποι άριστης ποιότητας που απλώνουν το χέρι φιλικά και βοηθάνε.

Το θέμα που επιλέξαμε ήταν «Ηγηθείτε» γιατί θεωρήσαμε ότι αποτελούσε πρόκληση για κάθε Ροταριανό και εξέφραζε καλύτερα τη σημασία των Ομίλων και των Περιφερειών για τις κοινότητές τους. Είναι εύκολο να κατηγορούμε τα ΜΜΕ γιατί μας

στην Ολομέλεια του 52ου Συνεδρίου της 2470 Περιφέρειας Διεθνούς Ρόταρυ

- 6 -

δείχνουν αυτά που πιστεύουν ότι θέλουμε να βλέπουμε, οι περισσότεροι Ροταριανοί, όμως, στενοχωριούνται για την ποιότητα εκείνων που τα ΜΜΕ αναδεικνύουν ως διασημότητες. Οι αστέρες της ποπ μουσικής ή του κινηματογράφου, οι επιχειρηματίες που χάνουν τις οικονομίες των ανθρώπων ή οι αθλητές που ντροπιάζουν τον εαυτό τους και το άθλημά τους, ακόμη κι εκείνοι που πετάνε πέτρες στις διαδηλώσεις, δεν είναι αυτοί που θα θέλαμε να έχουν ως παράδειγμα τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Ο κόσμος μας είναι γεμάτος από τέτοιες διασημότητες. Ο κόσμος, όμως, έχει ανάγκη από περισσότερους ήρωες και ελπίζαμε ότι η προτροπή «Ηγηθείτε» θα ενέπνεε τους Ροταριανούς να γίνουν ήρωες. Όχι για να δείτε τη φωτογραφία σας στην εφημερίδα, αλλά να σας θεωρεί η κοινότητα, οι συνάδελφοι στη δουλειά και η οικογένειά σας, ως άνθρωπο με ακέραιο χαρακτήρα και κάποιον που μπορούν να εμπιστεύονται. Αυτός είναι ο αληθινός ήρωας.

Επίσης, θέλαμε και οι Όμιλοι να Ηγηθούν. Ζούμε όλοι μας σε κοινότητες που έχουν προβλήματα και συχνά λέμε ότι κάποιος πρέπει να κάνει κάτι για όλα αυτά. Αυτός ο κάποιος μπορεί να είναι ο Όμιλός σας. Δεν έχουμε ψευδαισθήσεις. Ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να λύσουμε όλα τα προβλήματα μόνοι μας, συχνά όμως υποτιμούμε την ικανότητά μας να ηγηθούμε. Εξ ορισμού εμείς οι Ροταριανοί είμαστε άνθρωποι με επιρροή και όταν ενωνόμαστε ως Όμιλος μπορούμε να επιφέρουμε αλλαγές πολύ μεγαλύτερες από το μέγεθός μας.

Στο Ρόταρυ γνωρίζεις μερικούς επιφανείς ανθρώπους. Ακούσαμε κάποτε τον εγγονό του Χέρμπερτ Τέιλορ, που έγραψε τον Τετραπλό Έλεγχο, να μας λέει ότι η θεία του συνάντησε τον Πρόεδρο Νίξον όταν ήταν Πρόεδρος των ΗΠΑ. Προφανώς ήταν καλά ενημερωμένος γιατί της είπε ότι μάλλον της έλεγαν συχνά τι να κάνει. «Όχι, κύριε» του απάντησε εκείνη, «ο πατέρας μου ποτέ δεν μου έλεγε τι να κάνω, μου το έδειχνε». Αυτό ήταν για να θυμόμαστε πόσο σημαντικό είναι το παράδειγμα.

Μεγάλο μέρος της παραλίας της Ινδίας χτυπήθηκε από το τσουνάμι στις 26 Δεκεμβρίου 2004 και έγιναν πολλές καταστροφές. Όταν χτύπησε το φοβερό κύμα, μια τετραμελής οικογένεια και μια οικογένεια που είχαν έρθει να τους επισκεφθούν, κάθονταν στην παραλία στο Nagapittinam. Ο πατέρας πιάστηκε από ένα δέντρο και απλώνοντας το χέρι άρπαξε ένα από τα παιδιά του, αλλά καθώς υποχωρούσε το νερό είδε ότι στην πραγματικότητα αυτό που κρατούσε ήταν ένα κλαδί και τα παιδιά του, όπως και οι φίλοι τους, είχαν όλοι παρασυρθεί από τα νερά. Οι περισσότεροι θα νιώθαμε απελπισία, ο Parameshawan όμως και η γυναίκα του ήταν δυνατοί και αντιμετώπισαν την καταστροφή παίρνοντας 22 ορφανά παιδιά στο σπίτι τους. Τα τάισαν, τα έντυσαν, τα εκπαίδευσαν και τέσσερα χρόνια αργότερα όταν τους ξαναείδα φρόντιζαν ακόμη 16 από εκείνα τα παιδιά. Γνωρίσαμε τον Parameshawan

- 7 -

σε μια Ροταριανή εκδήλωση για τον εορτασμό της ολοκλήρωσης ενός στεγαστικού προγράμματος για ανθρώπους που είχαν χάσει το σπίτι τους. Αισθανόταν αμήχανος που γνώριζε τον Πρόεδρο του Δ.Ρ. εγώ όμως ένιωθα πολύ ταπεινός που γνώριζα εκείνον, έναν συνάδελφο Ροταριανό.

Η Ynday Mijares μένει στα περίχωρα της Μανίλα, στις Φιλιππίνες. Όταν ήταν μικρή έπασχε από πολιομυελίτιδα, αλλά το ξεπέρασε γρήγορα και παντρεύτηκε, έφτιαξε τη δική της επιχείρηση και ήταν Ροταριανή όταν άρχισε να έχει προβλήματα με τα πόδια της. Πήγε στο γιατρό κι αυτός της είπε ότι είχε το σύνδρομο της μεταπολιομυελίτιδας και θα περνούσε την υπόλοιπη ζωή της σε αναπηρικό καροτσάκι. Πήγε στο σπίτι, κλείστηκε στην κρεβατοκάμαρα, ζήτησε από τους δικούς της να την αφήσουν μόνη, και άρχισε να αναρωτιέται: «γιατί σ’ εμένα;» «δεν είναι δίκαιο», «τι έχω κάνει για να μου αξίζει κάτι τέτοιο;» Μετά σκέφτηκε ότι ο Θεός της έστειλε ένα κεράκι με τη μορφή του τροχού του Ρόταρυ και βγήκε από την κρεβατοκάμαρα, τα βρήκε με την οικογένειά της, έγινε ιδρυτική Πρόεδρος του Quezon City Centennial και τρεις φορές βοηθός Διοικητής. Και όλα αυτά πάνω στο αναπηρικό καροτσάκι.

Έχουμε έναν άλλο φίλο στην Ινδία, που τον λένε Πουρού. Ο Πουρού έχει προβλήματα υγείας και επαγγελματικά προβλήματα και όμως έχει πραγματοποιήσει πάνω από 200 προγράμματα Συμμετοχικών Χορηγιών. Όσοι από σας έχετε πραγματοποιήσει ένα τέτοιο πρόγραμμα ξέρετε ότι θέλει δουλειά και τα 200 είναι εκπληκτικός αριθμός. Τα περισσότερα αφορούσαν τον αναλφαβητισμό και είναι χιλιάδες τα παιδιά στην Ινδία που κάθονται στα σχολικά θρανία και οφείλουν αυτήν την ευκαιρία στην αφοσίωση του Πουρού.

Η γνωριμία αυτών των υπέροχων Ροταριανών σε κάνει ταπεινό!

Εκεί που ένιωθα πράγματι περήφανος ήταν όταν εκπροσωπούσα το Ρόταρυ σε άλλους.

Συναντήθηκα αρκετές φορές με τον Κόφι Αννάν. Μιλούσε πάντα με μεγάλη εκτίμηση για το Ρόταρυ. Ήμαστε κι οι δύο ομιλητές σε μια συνάντηση του Παγκόσμιου Προγράμματος Τροφής, μια υπηρεσία του ΟΗΕ και μιλούσε πολύ κολακευτικά για εμάς και σε έναν χαιρετισμό του με παρόντες εκπροσώπους πολλών κοινοτικών οργανισμών εκείνος ανέφερε μόνο έναν ονομαστικά: το Ρόταρυ. Ο διάδοχός του στη θέση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, ο Μπαν Κι Μουν, επίσης γνωρίζει πολλά για το Ρόταρυ και μιλάει για μας δημόσια. Μερικές φορές νομίζουμε ότι δεν έχουμε την αναγνώριση που αξίζουμε, ωστόσο, οι μεγαλύτεροι οργανισμοί του κόσμου μας ξέρουν καλά!

- 8 -

Ένας άλλος θαυμαστής του Ρόταρυ είναι η Γενική Διευθύντρια της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, η δόκτωρ Μάργκαρετ Τσαν. Τη συναντήσαμε έξι μόλις μέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της και δήλωσε τη δέσμευσή της στην εξάλειψη της πολιομυελίτιδας. Επίσης ανέφερε το Ρόταρυ και σε σχέση με άλλα θέματα και τη ρώτησα πώς ήξερε τόσο πολλά για μας. Χαμογέλασε και μου είπε ότι μέντοράς της ως γιατρού στο Χονγκ Κόνγκ ήταν ο δόκτωρ Τζωρτζ, τέως Διοικητής, οπότε είχε ακούσει πολλά για το Ρόταρυ!

Όχι μόνο έχουμε γνωρίσει υπέροχους ανθρώπους, αλλά έχουμε δει και Ροταριανούς να αναλαμβάνουν εξαιρετικά προγράμματα, που δεν τα περιμέναμε ποτέ. Γιατί, για παράδειγμα, Ροταριανοί έφτιαξαν και λειτούργησαν τράπεζες αίματος στην Ινδία; Ο λόγος είναι ότι η Κυβέρνηση ανησύχησε με την πιθανή εξάπλωση ασθενειών όταν φτωχοί Ινδοί άρχισαν να πουλάνε το αίμα τους και έβαλαν τέλος σε αυτή την πρακτική με αποτέλεσμα να μην μπορούν οι φτωχοί γονείς να έχουν πρόσβαση σε αποθέματα αίματος, καθώς ανέβηκε η τιμή και τότε ήρθε το Ρόταρυ να καλύψει το κενό. Ροταριανοί, φίλοι, οικογένειες, προσωπικό και γνωστοί δίνουν αίμα και ένας νοσοκομειακός γιατρός που νοσηλεύει κάποιον που πραγματικά δεν μπορεί να αγοράσει αίμα, μπορεί να τηλεφωνήσει σε μια Ροταριανή τράπεζα αίματος και να πάρει αίμα. Δεν πρόκειται για ερασιτεχνικά κέντρα γιατί οι τράπεζες αίματος είναι μεγάλες και καθεμία που επισκεφθήκαμε λειτουργούσε με τρόπο που ικανοποιούσε τις υψηλότερες ιατρικές προδιαγραφές.

Ακόμη πιο εκπληκτικά είναι τα Ροταριανά προγράμματα για τη δημιουργία κρεματόριων που λειτουργούν με γκάζι. Μου φάνηκε παράξενο και ρώτησα γιατί συμβαίνει αυτό. Μου είπαν ότι η ινδουιστική παράδοση απαιτεί η καύση των νεκρών να γίνεται μέσα σε λίγες ώρες από το θάνατό τους και για τους κατοίκους των φτωχών συνοικιών που δεν έβρισκαν ξύλα, ούτε είχαν χρήματα να τα αγοράσουν, αυτό ήταν πρόβλημα και συναισθηματικά οδυνηρό. Αυτή λοιπόν ήταν μια θεμιτή κοινοτική ανάγκη και το Ρόταρυ την ικανοποίησε.

Είδαμε πολλά προγράμματα υδροδότησης, υγείας και απασχόλησης, και επισκεφθήκαμε την τεράστια έκταση με φτωχόσπιτα Mathare στο Ναϊρόμπι, όπου οι Ροταριανοί συντηρούν ένα στοιχειώδες σχολείο όπου τα παιδιά μαθαίνουν να διαβάζουν και να γράφουν. Υπάρχει μεγάλη ανεργία στην Κένυα και τα παιδιά αυτά δεν θα είχαν καμία ευκαιρία να βρουν δουλειά χωρίς κάποια βασική εκπαίδευση.

Όπου υπάρχει ανάγκη βρήκαμε το Ρόταρυ και ενώ οι Ροταριανοί μας έδειχναν με περηφάνια τα προγράμματά τους εμείς νιώθαμε περήφανοι που είμαστε συνάδελφοί τους Ροταριανοί.

- 9 -

Η Μητέρα Τερέζα έλεγε πως η μεγαλύτερη αρρώστια σήμερα δεν είναι η λέπρα ή η φυματίωση, αλλά το να νιώθεις ανεπιθύμητος, παραμελημένος και εγκαταλελειμμένος από όλους. Το μεγαλύτερο κακό είναι η έλλειψη αγάπης και φιλανθρωπίας, η φοβερή αδιαφορία για το γείτονά μας. Πεθαίνοντας, την ώρα που θα αντικρύσουμε τον Θεό, θα κριθούμε με κριτήριο την αγάπη. Όχι πόσα κάναμε, αλλά πόση αγάπη βάλαμε στις πράξεις μας.

Εσείς κι εγώ εκφράζουμε αυτήν την αγάπη με τον τρόπο που προσεγγίζουμε την κοινότητά μας και όσους χρειάζονται βοήθεια και δεν μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Αυτά έμαθα ως Πρόεδρος του Διεθνούς Ρόταρυ.

William B. Boyd

- 10 -

Πόσες αλλαγές φέρνει μια μέρα!

Υπάρχει ένα παλιό τραγούδι που αρχίζει με το «Πόσες αλλαγές φέρνει μια μέρα» κι αυτό εμείς το βλέπουμε στο Ρόταρυ καθημερινά.

Όταν μια ομάδα, που αυτοαποκαλείται Ροταριανή, πάει σε ένα χωριό και ρωτάει ποια είναι τα σοβαρότερα προβλήματα τα οποία μπορούν να λύσουν μαζί και η απάντηση είναι το νερό, αντιλαμβάνεστε την ευκαιρία που προσφέρεται στη γυναίκα η οποία περπατάει με την έφηβη κόρη της τρεις ώρες κάθε μέρα για να φέρει στο σπίτι βρώμικο νερό, αφού αυτό είναι το μόνο διαθέσιμο.

Η υδροδότηση του χωριού θα της ελευθερώσει χρόνο για να καλλιεργήσει τροφή, θα επιτρέψει στην κόρη της να πάει σχολείο, τα άλλα παιδιά της δεν θα είναι διαρκώς άρρωστα και ίσως μπορέσει να πάρει ένα μικροδάνειο (μικροπίστωση) για να ξεκινήσει μια μικρή επιχείρηση. Πόσες αλλαγές θα φέρει εκείνη η μέρα!

Οι γονείς των παιδιών μιας κοινότητας χαμηλού εισοδήματος υψηλού κινδύνου στην Ταϊβάν δεν θα ξεχάσουν την ημέρα που οι Ροταριανοί έφτιαξαν μια υπηρεσία για να παρέχει στα παιδιά τους φαγητό, εκπαίδευση και συμβουλευτικές υπηρεσίες.

Ποιος γονιός θα μπορούσε να ξεχάσει την ημέρα που το παιδί του, το οποίο γεννήθηκε με λαγώχειλο, χειρουργήθηκε από μια ομάδα Ροταριανών χειρουργών, ώστε να μπορεί μεγαλώνοντας όχι μόνο να τρώει κανονικά, αλλά και να είναι αποδεκτό από τους συνομηλίκους του;

Φανταστείτε τη χαρά καθενός από τους 800 περίπου φοιτητές που επιλέγονται κάθε χρόνο για την Υποτροφία Γιονεγιάμα που προσφέρουν οι Ιάπωνες Ροταριανοί. Είναι για ένα χρόνο σπουδών με τα έξοδα να καλύπτονται εξ ολοκλήρου από τους Ιάπωνες Ροταριανούς και τα επιτεύγματα των αποφοίτων δείχνουν πόσο πολύτιμες είναι αυτές οι υποτροφίες!

2η ομιλία Bill Boyd

στην Ολομέλεια του 52ου Συνεδρίου της 2470 Περιφέρειας Διεθνούς Ρόταρυ

- 11 -

Σκεφτείτε και την ημέρα που δύο Ροταριανοί Όμιλοι, με τη συμβολή του Ροταριανού Ιδρύματος, αφού εγκατέστησαν τρεις δεξαμενές νερού σε έναν γειτονικό λόφο, χρειάστηκαν τη βοήθεια του χωριού στο Καμερούν για να σκάψουν ένα χαντάκι μήκους 2,5 χιλιομέτρων για τους σωλήνες που θα έφερναν το νερό στο χωριό. Παρουσιάστηκαν 4.000 χωρικοί, οπότε ο καθένας είχε να σκάψει περίπου μισό μέτρο. Το έδαφος είναι σκληρό και πετρώδες, αλλά δεν πρέπει να ήταν πολύ σκληρή δουλειά και σκεφτείτε μόνο την αίσθηση που κάθε κάτοικος του χωριού έχει τώρα ότι το τρεχούμενο νερό τους ανήκει.

Πέρασα μια ξεχωριστή μέρα στην Καλκούτα με τον Shekhar Mehta, μέλος του Δ.Σ. του Δ.Ρ. Πήγαμε πρώτα στα εγκαίνια μιας κοινής δράσης της Αστυνομίας, του Ρόταρυ και μια εταιρείας υπολογιστών. Η δράση αφορούσε ένα σχολείο εκμάθησης υπολογιστών για νέους από φτωχογειτονιές και αυτό ήταν το τρίτο σχολείο που δημιουργούσαν. Μετά τις αναγκαίες ομιλίες, ο Αρχηγός της Αστυνομίας κι εγώ πήγαμε να δούμε το σχολείο και να γνωρίσουμε τους πρώτους μαθητές, κάποιους χαριτωμένους εφήβους που ένιωθαν ευγνώμονες για την ευκαιρία που τους προσφερόταν να αλλάξουν τη ζωή τους.

Μετά από εκεί πήγαμε στη συνάντηση ενός Ομίλου που χρηματοδοτούσε χειρουργικές επεμβάσεις, που τις ονόμαζαν Δώρο Ζωής, σε παιδιά που γεννήθηκαν με καρδιακή ανεπάρκεια. Με τη συμβολή εθελοντών γιατρών και Ροταριανών εθελοντών είναι εφικτή μια επέμβαση ανοιχτής καρδιάς με περίπου 2.200 δολάρια για κάθε παιδί. Για σκεφτείτε πόσες αλλαγές φέρνει μια τέτοια μέρα!

Στη συνέχεια πήγαμε σε έναν Όμιλο που συνεργάζεται με την Ντίπα Γουίλινχαμ από τις ΗΠΑ για να αλλάξουν τη ζωή σε ένα χωριό που λέγεται Πιγιάλι. Η αρχή έγινε με ένα διθέσιο σχολείο για κορίτσια σε ένα νοικιασμένο χώρο. Το σχολείο μεγάλωσε και άρχισαν τα μαθήματα βασικής εκπαίδευσης ενηλίκων. Αργότερα ήρθε η επαγγελματική κατάρτιση και μετά τα μικροδάνεια. Τώρα χτίζεται ένα καινούργιο σχολείο με δώδεκα τάξεις και αυτό θα δώσει την ευκαιρία να γίνουν δεκτά και αγόρια. Ο κόσμος άλλαξε όταν το Ρόταρυ ήρθε στο Πιγιάλι!

Μετά πήγαμε να δούμε ξανά τον Αρχηγό της Αστυνομίας, αυτή τη φορά για να του παραδώσουμε μερικά καλά εξοπλισμένα ασθενοφόρα οχήματα. Οι Ροταριανοί της περιοχής δώρισαν τρία τέτοια οχήματα στην Αστυνομία και ένα σε ένα θρησκευτικό νοσοκομείο. Ο Αρχηγός της Αστυνομίας κι εγώ κρατούσαμε μια καρώ σημαία την οποία κατεβάσαμε για να δώσουμε το σύνθημα να έρθει μπροστά κάθε ασθενοφόρο και να παραδοθεί επίσημα.

- 12 -

Η μέρα δεν είχε ακόμη τελειώσει καθώς μετά πήγαμε σε ένα νοσοκομείο όπου ένας Ροταριανός χειρούργος με τη βοήθεια του Ροταριανού Ομίλου του έκανε επίσης εγχειρήσεις ανοιχτής καρδιάς σε βρέφη και μικρά παιδιά. Είδα βρέφη να κοιμούνται μετά την επέμβασή τους και αντάλλαξα χαμόγελα με κάποια μεγαλύτερα παιδιά που είχαν χειρουργηθεί τρεις ή τέσσερεις μέρες νωρίτερα.

Τι συγκλονιστική μέρα ήταν εκείνη για όσους ωφελήθηκαν από αυτή τη Ροταριανή προσφορά, αλλά και για μένα!

Η Λόρνα κι εγώ πήγαμε πριν από λίγο καιρό στη Γκόα και σε μια μέρα είδαμε τρεις μεγάλες δράσεις. Η πρώτη ήταν σε μια απομακρυσμένη αγροτική περιοχή όπου είχε εγκατασταθεί θέρμανση με ηλιακή ενέργεια σε 63 σπίτια. Ταπεινά σπιτάκια, πεντακάθαρα και ευχάριστα, όπου οι άνθρωποι ένιωθαν ευγνωμοσύνη για ό, τι έκανε το Ρόταρυ γι’ αυτούς.

Σειρά μετά είχε ένα μονοτάξιο σχολείο που ίδρυσε ένας Δανός Ροταριανός, ο οποίος είχε φτιάξει ένα σπίτι σε μια όμορφη περιοχή της Γκόα και μετά συνειδητοποίησε ότι κάποιοι μετέφεραν άμμο με φορτηγά από τις εκβολές του ποταμού, όπου έβλεπε το σπίτι του και πήγε να ερευνήσει το γεγονός. Ανακάλυψε ότι οι εργάτες ήταν από μια γειτονική Πολιτεία και τα παιδιά τους δεν μπορούσαν να παρακολουθήσουν το σχολείο γιατί μιλούσαν διαφορετική γλώσσα από τους ντόπιους. Με βοήθεια από τη Δανία έφτιαξε ένα σχολείο και με 12 υπολογιστές άρχισε να διδάσκει τα παιδιά αγγλικά χρησιμοποιώντας μάθηση με τη βοήθεια υπολογιστή. Τα παιδιά αυτά θα εξασφαλίσουν μια δουλειά όταν μεγαλώσουν και η δουλειά αυτή δεν θα είναι χειρωνακτική.

Η τρίτη δράση που επισκεφθήκαμε ήταν ένα σχολείο για παιδιά με νοητική υστέρηση σε ένα κτίριο που χρηματοδοτούσε ένας Ροταριανός και τους μισθούς των δασκάλων πλήρωνε ο Ροταριανός Όμιλος. Όπως σε κάθε σχολείο παιδιών με ειδικές ανάγκες που έχουμε επισκεφθεί, υπήρχαν κι εδώ χαμόγελα και γέλια παντού και είδαμε ξανά πόσες αλλαγές φέρνει το Ρόταρυ!

Τον περασμένο μήνα ο Θεματοφύλακας Στηβ Μπράουν ήταν στο Αφγανιστάν για τη δράση του σχολικού κτιρίου που είχε αναλάβει μαζί με συναδέλφους Ροταριανούς. Έχουν ήδη χτίσει δύο σχολεία και έχουν υλοποιήσει αρκετές σχετικές δράσεις. Οι συνθήκες δεν είναι εύκολες και η ασφάλεια είναι διαρκώς ένα ζήτημα, αλλά χωρίς το Ρόταρυ τα παιδιά αυτά δεν έχουν καμία ελπίδα να πάρουν οποιαδήποτε εκπαίδευση.

- 13 -

Η Λόρνα κι εγώ έχουμε έναν Ροταριανό φίλο στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας, ο οποίος επίσης δραστηριοποιείται σε δράσεις ανέγερσης σχολείων στα σύνορα Πακιστάν-Αφγανιστάν. Είναι συνταξιούχος πολιτικός μηχανικός και με Ροταριανά κεφάλαια που συμπληρώνουν τη δική του χρηματική συνεισφορά πηγαίνει σε χωριά αυτής της άγριας απομακρυσμένης περιοχής και προσφέρεται να βοηθήσει τους χωρικούς να χτίσουν σχολεία. Αυτός κάνει τα σχέδια και κανονίζει να μεταφερθούν στο χωριό υλικά που δεν υπάρχουν εκεί και μετά δουλεύει μαζί με τους χωρικούς για να νιώσουν ότι αυτό είναι το δικό τους σχολείο. Μας είπε να πάμε σε ένα σχολείο όπου οι χωρικοί του ζήτησαν να χτίσει ένα σχολείο για τα αγόρια τους. Αυτός αρνήθηκε και τους είπε ότι θα πήγαινε στο διπλανό χωριό αν το σχολείο δεν μπορούσε να είναι για αγόρια και κορίτσια. Οι χωρικοί του ζήτησαν να μείνει μέχρι να έρθει ο Ιμάμης να μιλήσει μαζί του και μετά από συζήτηση που κράτησε όλο το πρωί βρήκαν μια συμβιβαστική λύση. Το σχολείο χτίστηκε με μία τάξη για τα αγόρια και μία για τα κορίτσια και τις τάξεις χωρίζει μια αίθουσα για τους δασκάλους. Τι αλλαγή έφερε ο Τέρρυ για τα κορίτσια, όχι μόνο εκείνου του χωριού, αλλά και των άλλων επτά χωριών όπου έχτισε σχολεία!

Όσοι με έχετε ακούσει να μιλάω θα έχετε ακούσει το απόσπασμα με το οποίο μου αρέσει να τελειώνω τις ομιλίες μου. Είναι της μητέρας Τερέζας, η οποία έλεγε: «Η μεγαλύτερη αρρώστια σήμερα δεν είναι η λέπρα ή η φυματίωση, αλλά το να νιώθει κάποιος ότι κανείς δεν τον θέλει, κανείς δεν τον νοιάζεται και τον έχουν εγκαταλείψει όλοι. Το μεγαλύτερο κακό είναι η έλλειψη αγάπης και φιλανθρωπίας, η φοβερή αδιαφορία για τον διπλανό μας.

Όταν πεθάνουμε και βρεθούμε ενώπιον του Θεού, θα κριθούμε με βάση την αγάπη, όχι ανάλογα με το πόσα κάναμε, αλλά με το πόση αγάπη βάλαμε στις πράξεις μας.»

Οι Ροταριανοί καθημερινά φροντίζουν τους συνανθρώπους τους και φέρνουν αλλαγές δείχνοντας αυτήν την αγάπη. Ξέρουμε πως η ζωή μας θα κριθεί όχι από αυτά που παίρνουμε, αλλά από αυτά που δίνουμε. Δεν έχει νόημα να κρίνουμε τη ζωή μας από τα υπάρχοντά μας, γιατί πάντα θα υπάρχει κάποιος με μεγαλύτερο αυτοκίνητο ή ωραιότερο σπίτι. Η αληθινή ικανοποίηση έρχεται από την προσφορά στους άλλους.

Σας ευχαριστώ για την υποστήριξή σας στο έργο του Ροταριανού Ιδρύματος. Μαζί κάνουμε τον κόσμο καλύτερο.

William B. Boyd

- 14 -

Είμαι βέβαιος ότι ο Πωλ Χάρρις έλεγε στους φίλους του συχνά πως αυτή ήταν «συναρπαστική εποχή για να είναι κανείς στο Ρόταρυ» και τώρα πιστεύω πως είναι και πάλι συναρπαστική εποχή.

Το Δ.Σ. του Δ.Ρ. ασχολείται με το θέμα της μεγάλης ηλικίας των μελών μας, την ανάγκη για περισσότερες γυναίκες μέλη και περισσότερες επιλογές για τον τρόπο ίδρυσης Ομίλων. Χρησιμοποιούμε λιγότερο τη γλώσσα που τα νεαρά μέλη μας βρίσκουν απαρχαιωμένη, όπως «αναπλήρωση απουσιών» και «κοσμήτορας». Προτείνουμε ότι δεν είναι ανάγκη να είναι όλοι οι Όμιλοι ίδιοι και οι νέοι Όμιλοι μπορούν να πραγματοποιούν τις συναντήσεις τους οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και όποια μέρα βολεύει τα μέλη τους. Υπενθυμίζεται ότι δεν είναι αναγκαίο να υπάρχει φαγητό για να είναι Ροταριανή η συνάντηση. Κάθε συνάντηση δεν είναι ανάγκη να έχει το ίδιο τυπικό και Όμιλοι αποτελούμενοι από απόφοιτους, όπως μέλη Ανταλλαγής Ομάδων Μελέτης, Ροταριανοί Υπότροφοι και ενήλικες πια Νέοι Ανταλλαγής Νέων, όχι μόνο είναι αποδεκτοί, αλλά ενθαρρύνεται η δημιουργία τους.

Το Δ.Σ. έχει προσλάβει έναν σύμβουλο για να μας συμβουλεύσει πώς θα κάνουμε το Ρόταρυ περισσότερο γνωστό στην κοινότητα και επεξεργάζεται το Στρατηγικό Σχέδιο που στοχεύει στη δημιουργία ισχυρότερων Ομίλων, στην αύξηση της ανθρωπιστικής μας προσφοράς και τη βελτίωση της δημόσιας εικόνας μας. Το προσπαθούμε.

Όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που αλλάζει η γεωγραφική ισορροπία του Ρόταρυ. Η Ινδία είναι η πιο γρήγορα αναπτυσσόμενη Ροταριανή χώρα έχοντας σήμερα τον δεύτερο μεγαλύτερο αριθμό Ροταριανών. Η Ιαπωνία έχει χάσει μέλη, την ώρα που η Κορέα αυξάνεται. Οι χώρες βόρεια από εσάς αυξάνονται. Το ποσοστό Αμερικανών συγκριτικά με τον συνολικό αριθμό μελών πέφτει, όπως και των

3η ομιλία Bill Boyd

στην Ολομέλεια του 52ου Συνεδρίου της 2470 Περιφέρειας Διεθνούς Ρόταρυ

Τώρα είναι και πάλι μια συναρπαστική εποχή!

- 15 -

Βρετανών, των Αυστραλών και των Νεοζηλανδών. Το Ρόταρυ γίνεται όλο και περισσότερο διεθνές!

Η σχέση μας με το Ίδρυμα Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς ενισχύεται όλο και πιο πολύ, καθώς αναγνωρίζουν αυτά που μπορεί να κάνει το Ρόταρυ. Διεθνείς οργανώσεις, όπως είναι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, η UNICEF, η Παγκόσμια Τράπεζα και ο ΟΗΕ, μας ξέρουν καλά και επιθυμούν τη συνεργασία μαζί μας.

Και για το Ροταριανό μας Ίδρυμα αυτή είναι επίσης συναρπαστική εποχή, καθώς προχωρούμε στην εφαρμογή του Μελλοντικού Οράματος. Στόχος μας είναι καλύτερα προγράμματα, περισσότερες συνεργασίες και λιγότερη γραφειοκρατία.

Αν προερχόσασταν από πιλοτική Περιφέρεια, θα μπορούσατε ήδη να εκτιμήσετε ότι το Ίδρυμά μας που μας υπηρέτησε τόσο καλά επί 90 και πλέον χρόνια ήταν πια απαρχαιωμένο. Η αντίδρασή μας στον κόσμο που αλλάζει ήταν η προσθήκη περισσότερων προγραμμάτων και η αλλαγή των κανονισμών με αποτέλεσμα εμείς να γινόμαστε πιο περίπλοκοι και η διοίκηση πιο δαπανηρή. Ήταν καιρός να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα ότι πρέπει να αλλάξουμε, αλλιώς θα έχουμε λιγότερη επαφή με τον κόσμο και η επίδρασή μας στην ανθρωπότητα σιγά – σιγά θα μειώνεται.

Συζητήσαμε με πάνω από 10.000 Ροταριανούς, οι οποίοι μας είπαν ότι θέλουν ένα Ίδρυμα πιο απλό, που θα εμπλέκει περισσότερο τους Ροταριανούς στις δαπάνες και τη διαχείριση και θα δημιουργεί πιο βιώσιμα προγράμματα. Κάποια μέρα, αν κοιτάξουμε πίσω τις αλλαγές, θα αναγνωρίσουμε ότι η καθοριστική αλλαγή ήταν η εστίαση της προσοχής μας σε έξι τομείς. Ήταν ανάγκη να ξεπεράσουμε τα πολλά μικρά προγράμματα που ήταν μεν καλά, αλλά αντιμετώπιζαν συμπτώματα, όχι αιτίες, και πολύ συχνά είχαν βραχυπρόθεσμα οφέλη.

Απλώς σκεφτείτε τα ζητήματα που δημιουργούν προβλήματα σε δισεκατομμύρια ανθρώπους και θα δείτε ότι εντάσσονται στους παρακάτω τομείς:

Νερό και Υγιεινή•Υγεία Μητέρας και Παιδιού•Πρόληψη και Θεραπεία Ασθενειών•Βασική Εκπαίδευση και Καταπολέμηση του Αναλφαβητισμού•Οικονομική και Κοινοτική Ανάπτυξη•Ειρήνη και Επίλυση Συγκρούσεων•

- 16 -

Έχουμε περιορισμένους πόρους και δεν μπορούμε να κάνουμε τα πάντα για όλους, μπορούμε όμως να κάνουμε τη διαφορά. Μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Όπως λέει ο φίλος μας Μπρους Έιλγουωρντ της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας «το Ρόταρυ έχει δίκιο. Μπορούμε να εξαλείψουμε την πολιομυελίτιδα». Κατά τον ίδιο τρόπο μπορούμε να δείξουμε στον κόσμο πως υπάρχουν λύσεις και στα άλλα μεγάλα ζητήματα και το Ρόταρυ μπορεί να δείξει το δρόμο. Δεν θα το κάνουμε μόνοι μας, αλλά μπορούμε και θα αποτελέσουμε παράδειγμα προς μίμηση.

Ήδη έχουμε διανύσει περισσότερη από τη μισή διαδρομή του Σχεδίου Μελλοντικού Οράματος και έχουμε πάρει αρκετά μαθήματα! Το πρώτο ήταν ότι η καμπή εκμάθησης στην αρχή ήταν το ίδιο απότομη για το προσωπικό, όσο ήταν και για τους Ομίλους και χρειάστηκε η θετική στάση και των δύο ομάδων για να βρεθεί ο καλύτερος τρόπος για την επίτευξη των στόχων μας. Ένα όφελος που προέκυψε από αυτό είναι ότι η αλληλεπίδραση ανάμεσα στο προσωπικό και τους Ροταριανούς είναι πολύ πιο θετική και αναπτύσσονται καλύτερα προγράμματα.

Ο καθορισμός των ορίων κάθε τομέα εστίασης ήταν μερικές φορές δύσκολος, γιατί οι Ροταριανοί έχουν πάντα την τάση να αποφεύγουν τα εμπόδια, αλλά αυτό τακτοποιήθηκε και τώρα χαιρόμαστε που βλέπουμε πόσο ωραία συνδυάζονται οι τομείς εστίασης με το Στρατηγικό Σχέδιο και τον τρόπο σκέψης των Περιφερειών.

Τα καινοτόμα προγράμματα είναι συναρπαστικά, γιατί τώρα οι Ροταριανοί έχουν την ευκαιρία να είναι δημιουργικοί και χρησιμοποιούν τη φαντασία τους για να βρουν καινούργιους τρόπους να προσφέρουν. Το Σχέδιο Μελλοντικού Οράματος έχει αναζωπυρώσει το πάθος για το Ρόταρυ και οι Διοικητές των Περιφερειών μας λένε ότι υπάρχει στους Ομίλους τους τέτοιος ενθουσιασμός που είχαν χρόνια να δουν. Οι Όμιλοι δεν επαναλαμβάνουν συνεχώς τα ίδια προγράμματα, αλλά αναζητούν νέους και καλύτερους τρόπους να προσφέρουν.

Έχουμε δει ότι το νερό έχει μεγάλο ενδιαφέρον για τους Ροταριανούς καθώς το ένα τρίτο περίπου των Παγκόσμιων Χορηγιών τον πρώτο χρόνο ήταν για προγράμματα σχετικά με το νερό.

Ποια είναι μερικά προγράμματα;

Μία από τις πιο γρήγορες Περιφέρειες στην εξερεύνηση των νέων ευκαιριών ήταν η Περιφέρεια 5020 που περιλαμβάνει τα σύνορα των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά. Έχοντας προσδιορίσει τον καλύτερο τρόπο για να χρησιμοποιήσουν τις χορηγίες της Περιφέρειας, μέσα σε διάστημα λίγων μηνών είχαν κάνει αίτηση για

- 17 -

12 Παγκόσμιες Χορηγίες για προγράμματα σε 15 χώρες. Πολλά από αυτά ενίσχυαν προγράμματα προηγούμενων χρόνων, αλλά τώρα προσπαθούσαν να έχουν μεγαλύτερη βιωσιμότητα. Έδωσαν βιβλία στα Αγγλικά και τα Σουαχίλι σε σχολεία στην Κένυα, έβαλαν φωτοβολταϊκά σε σχολεία στο Περού και τις Φιλιππίνες και εξόπλισαν σχολικές τάξεις και τουαλέτες σε ένα επαγγελματικό σχολείο και ένα σχολείο καταπολέμησης του αναλφαβητισμού στην Ονδούρα, χωρίς οι Όμιλοι να παραλείψουν να προσφέρουν στις δικές τους κοινότητες.

Μια Περιφέρεια της Αυστραλίας έστειλε μια Ομάδα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης στο Τίμορ Λέστε για να εκπαιδεύσει νοσοκόμες, ώστε να μειωθεί το ποσοστό θνησιμότητας μητέρων και βρεφών κατά τον τοκετό, μια Αμερικανική Περιφέρεια έστειλε μια Επαγγελματική Ομάδα στο Μεξικό και την Αυστραλία να μελετήσει την επίδραση των πετρελαιοκηλίδων και μια Ιαπωνική Περιφέρεια έστειλε μια ομάδα στις ΗΠΑ να μελετήσει την εκπαίδευση ασθενών με Αλτσχάιμερ. Μια Περιφέρεια στην Ιταλία έστειλε εθελοντές γιατρούς στο Κόσοβο, το Περού και τη Μαδαγασκάρη και μια ομάδα από τον Καναδά πήγε στην Τανζανία να εκπαιδεύσει επαγγελματίες υγείας στη θεραπεία της ραιβο-ιππο-ποδίας. Έχουμε πραγματοποιήσει προγράμματα για την πρόληψη της ελονοσίας και έχουμε χορηγήσει υποτροφίες, κλπ., κλπ.

Ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα; Οικοδομούμε ένα Ίδρυμα που θα ηγείται διεθνώς, όχι μόνο στην ποσότητα, αλλά και στην ποιότητα αυτής της προσφοράς.

Γιατί κάνουμε ό,τι κάνουμε; Ο Πρέσβης Σαχ είναι επικεφαλής της Αμερικανικής κυβερνητικής οργάνωσης USAID. Πήγε πρόσφατα σε έναν καταυλισμό προσφύγων στα βόρεια της Κένυας και εκεί συνάντησε μια γυναίκα που είχε ξεκινήσει να πάει με τα πόδια, κουβαλώντας τα δύο της παιδιά και τα λιγοστά υπάρχοντά της, στον καταυλισμό που βρισκόταν 80 χιλιόμετρα μακριά. Στο δρόμο της επιτέθηκαν και τη λήστεψαν και κατέληξε στη φοβερή συνειδητοποίηση ότι δεν είχε πια τη δύναμη να κουβαλήσει και τα δύο παιδιά της στον καταυλισμό. Ήταν αναγκασμένη να διαλέξει το ένα από τα δύο. Όταν τη συνάντησε ο Πρέσβης Σαχ θρηνούσε ακόμη και θα συνέχιζε να θρηνεί σε όλη της τη ζωή.

Εσείς κι εγώ ως Ροταριανοί δεν μπορούμε να της φέρουμε πίσω το παιδί της, ούτε μπορούμε να τη βοηθήσουμε. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να φέρουμε νερό στα χωριά, να τους προσφέρουμε βασική εκπαίδευση, να διδάξουμε σε παιδιά και ενήλικες ανάγνωση και γραφή για να μπορέσουν να συντηρήσουν τον εαυτό τους και να συνεχίσουν να δουλεύουν για την ειρήνη. Αν δεν μπορούμε να βοηθήσουμε εκείνη τη μητέρα, μπορούμε να προλάβουμε να μη χρειαστεί άλλες

- 18 -

μητέρες να πάρουν την απόφαση να επιχειρήσουν ένα ταξίδι που μπορεί να τους κοστίσει τη ζωή τους και τη ζωή της οικογένειάς τους.

Εσείς κι εγώ ως Ροταριανοί ξέρουμε πως η ζωή μας θα κριθεί όχι από το τι κάναμε για μας τους ίδιους, αλλά από το τι κάναμε για τους άλλους.

William B. Boyd

Μετάφραση – Επιμέλεια κειμένων: Κωνσταντίνα Επισκοποπούλου (Ρ.Ο. Νέα Σμύρνη)

Σελιδοποίηση: Καλλιόπη Ξενοπούλου (Ρ.Ο. Φιλοθέη)

ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ, ΑΓΚΑΛΙΑΣΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

Έκδοση της 2470 Περιφέρειας Δ.Ρ.Ροταριανό έτος 2011-12