TAGILO

Wednesday 4:30-7:30

Introduction to Humanities

BSME II-3 GROUP II

Delos Reyes, Kim Kenneth

Desoloc, Marlon

De Sotto, Francis John

Diño, Reynor Lennard

Diola, Michael john

Dumale, Regina Grace

Emmanuel , Lilet 09276793073

Fanoga, Dennis Dale

Asawa ni Anton 41 years old

Asawa ni Jessie pulitiko

45 years old

Panganay na anak ni Jessie at Anton

16 years old

Pangalawa na anak ni Jessie at Anton

10 years old autistic

Kapatid ni jessie 46 years old

Kasamang magdodoctor ni Monic.

18 years old

ACTERS:

OBJECTIVES:

Makagawa ng isang pelikula tungkol sa isang Doktor(Neurologist) na Nabaliw.

SUMMARY:

Nabulabog ang katahimikan at kaayusan ng pamumuhay ng Pamilyang Rallank ng malaman ng padre de pamilya(Anton) ang mapait na nakaraan (nagahasa siya noong 25 taon siya)ng kanilang ilaw ng tahanan si(Jessie). Ang kanilang anak ay sila Monic at Richard, isang autistic. Dahil mayor si Anton at ayaw niyang malaman ng tao ang nangyari sa kanyang asawa lumayas siya. Nagtanim siya ng matinding paghihinakit at galit. Nabaliw si Jessie sa sobrang pagdadamdam dito(Acute stress disorder). Pinangako ni Monic sa kanyang sarili na magiging doctor siya balang araw at gagamutin niya ang kanyang ina at kapatid. Naging pursigido si Monic na maging doctor at hindi nagpapaapekto. Pinag-aral siya ng kanyang tita na si Sarah. Konsistent si Monic sa kanyang pag-aaral. Nakilala niya dito si Ron, ang batang nabundol nang kanyang ama at nagkita noong ginagamot siya at nagpalagayang loob na din. Magkasama nilang tinapos ang kurso nila at gumawa nang gamot. Naging magkarelasyon din sila. Ngunit may maitim na balak pala si Ron sa una palang. Siya pala ang anak ng naagrabyado ng Papa ni Monic, mahigpit na magkatunggali ang Papa ni Ron at monic sa pulitika. Hinihinalang si Anton ang nagpapatay sa Papa ni Ron. Nagpropose si Ron kay Monic. Tinanggap naman ito ni Monic. Isinaayos ni Monic lahat ng kailangan. Ng araw ng Kasal hindi sumipot si Ron. Lubha ang kalungkutan at hiya kay Monic. Noon din ay isinagawa ni Ron ang kanyang plano na patayin si Jessie at Richard sa pamamagitan nang pagpapainom ng maling gamot kay Richard. Bumalik din si Anton para maghiganti at naunahan niya ang pagpatay kay Jessie. Pumunta ang mga pulis sa bahay ni Monic at inaresto siya. Nagtataka siya kung bakit. Dun pala’y siya ang naging pangunahing suspek sa pagpatay sa kanyang kapatid at ina. Sakanya nakapangalan ang mga gamot na naimbento at di pa naaprubahan. Sa sobrang daming dagok ang nangyari sa buhay ni Monic. Natigil na lang panahon para sa kanya ng siya tuluyan ng mabaliw.

SARRAHJESSIE ANTON

MONIC

RICHARD

RON

SCENE 1INT. Isang bahay. Night.Dissolve to.

Flashback (1970) ng isang babaeng ginagahasa

BABAE: Bitiwan mo ko! Hayop ka! Tulong tulong!

SCENE 2Park. Day. Dissolve to.

Present (1995) Kasama ni Jessie sina Monic at Richard. Nakita ni Jessie ang isang lalaki sa di kalayuan na may marka na naging tanda ng lalaking gumahasa sa kanya.

JESSIE: (Nagisip ng mabuti) Siya nga! Hindi ako maaaring magkamali! Ang lalaking iyon! (Hinabol ang lalaki)MONIC: (Pinipigilan si Jessie) JESSIE: Hayop ka! Ang lakas ng loob mo magpakita sa akin! Ang kapal ng mukha mo!LALAKI: (Gulat na gulat at tumakbo papalayo sa kanila)MONIC: Tama na Mommy! Kung sino man ang lalaking iyon, mabuti pa ipaubaya na lang natin sa mga pulis ang nagawa niyang

kasalanan. Wag mo na siyang habulin.JESSIE: Malaki ang kasalanan sa akin ng lalaking iyon anak. Kung alam mo lang. Mabuti pa ay isumbong ko na sa kinauukulan

ang lalaking iyon.(Pumunta si Jessie at Monic sa Police Station)

SCENE 3INT. Police Station. Day

JESSIE: Tulungan niyo po ako! Kailangan niyong mahuli ang lalaking gumahasa sa akin. Nakita ko siya kanina sa may park ngunit agad siyang tumakbo.

PULIS: Sige po maam. Asahan niyo po ang aming tulong. Namumukaan niyo po ba ang lalaking iyon?JESSIE: Oo naman. Tandang tanda ko pa lalong lalo na ang marka sa kanyang braso. Dalian niyo na bago pa makalayo ang

lalaking iyon.PULIS 2: Paumanhin po, pero makabubuti po kung bigyan niyo po kami ng paglalarawan sa lalaking iyon para magkaroon po kami

ng sketch ng kanyang mukha. At I – fill up niyo na rin po ang mga form na to.Jessie: Ganoon ho ba? O sige ho. (Inilarawan sa pulis ang mukha at postura ng lalaki) PULIS 2: Ganito ho ba? JESSIE: Oo yan nga! Ang hayop na gumahasa sa akin 25 taon na ang nakakaraan.PULIS: O cge ho madam. Kami na ho ang bahala sa lalaking iyon. Babalitaan na lang po naming kayo. Maaari na po kayong umuwi.JESSIE: Maraming salamat po mga mamang pulis, maraming salamat po.MONIC: Tara na Mommy, umuwi na tayo ipaubaya mo na sa kanila ang lalaking iyon.

SCENE 4INT. Jessie’s house. Afternoon

JESSIE: Yaya, ipaghanda mo na ng makakain ang mga anak ko. Hindi pa sila nakakakain mula kanina.YAYA: Sige po maam.MONIC: Ikaw ba mommy?JESSIE: Hindi na muna anak. Magpapahinga na muna ako. (Pumunta sa kanyang kwarto)

SCENE 5

INT. Jessie’s Bedroom. Afternoon

JESSIE: (Nag-iisip) Paano kung malaman ito ni Anton? Siguro naman ay maiintindihan niya ang nakaraan ko. Matagal na rin naman ang pinagsamahan naming. Magiging maayos din ang lahat.

SCENE 6INT. City Hall Office. Afternoon.

PULIS: Mayor, yung asawa niyo po kanina. Nagpunta sa station namen kanina.ANTON: Bakit? Anong nangyari kay Jessie?PULIS: Pinapahabol niya po ang isang lalaki na gumahasa daw pos a kanya noon.ANTON: Totoo ba yang sinasabi mo?PULIS 2: Opo, totoo po ang sinabi niya. Nakita ko yon kanina. Ipina sketch pa nga ho niya ang mukha ng lalaki.ANTON: (Dali – daling umalis sa opisina)

SCENE 7EXT. Kalsada malapit sa bahay ni Jessie at Anton. Evening.

May nabundol si Anton na batang lalaki habang nagddrive.

ANTON: Aba! Pag minamalas ka nga naman oo! Hoy! Wag ka ngang humarang harang sa kalsada! Abala ka! (Iniwan ang batang lalaki)

BATA: (Iika ikang lumakad)

SCENE 8INT. Bahay ni Jessie at Anton. Evening

ANTON: Nasaan na ang madumi mong ina! (Galit na galit)MONIC: (Kinakabahan) Nasa kwarto po ang mommy. ANTON: Humanda ka sa akin babae ka! (Paakyat ng kwarto)MONIC: (Pinipigilan si Anton) Daddy, wag mo po siyang saktan.

SCENE 9INT. Labas ng kwarto ni Jessie. Evening.

ANTON: Jessie! Buksan mo tong pinto! Buksan mo! (Kinakatok ang pinto)MONIC: Daddy! Hayaan na muna natin si Mommy na makapagpahinga.ANTON: Hindi! Kailangan ko siyang harapin! Buksan mo ang pinto Jesie!

SCENE 10INT. Kwarto ni Jessie. Evening.

JESSIE: (Takot na takot na binuksan ang pinto.)

SCENE 11INT. Kwarto ni Jessie. Evening.

Pagkabukas ng pinto. Sinampal ni Anton si Jessie.

ANTON: Walang hiya ka! Napakadumi mong babae! (Patuloy na sinaktan si Jessie)JESSIE: Anton, tama na! Nasasaktan ako!ANTON: Kulang pa to! Nakakadiri ka!MONIC: Daddy, tama na po. Nasasakta na si Mommy.

Huminto si Anton. Iyak ng iyak si Richard.

ANTON: Aalis na ko sa walang kwentang pamilya na ito. (Umalis ng kwarto si Anton).

SCENE 12INT. Sa Walk-in Closet ni Anton. Evening.

ANTON: (Nag – iimpake)JESSIE: Anton, wag ka nang umalis! Parang awa mo na! Maawa ka sa mga anak mo! Hayaan mo akong magpaliwanag.ANTON: Hindi! Nakakadiri ka! Wala ng patutunguhan pa ang pagsasamang to. (Tapos ng mag – impake)JESSIE: (hawak hawak at pinipigilan si Anton)ANTON: Bitiwan mo ako! Hayaan mo na akong makaalis sa impyernong bahay na to!

SCENE 13EXT. Papalabas ng bahay nila Anton. Evening

JESSIE: (Pinipigilan si Anton) Parang awa mo na Anton. Wag mo kaming iwan. ANTON: Pwede ba Jesie! Buo na ang desisyon ko! Hindi na mababago iyon.MONIC: (Lumapit kay Jessie) Mommy, hayaan na natin si Daddy! Babalik rin siya. Kailangan niya lang siguro ng panahon para

makapag isip isip. Mas mabuti siguro na lumayo na muna siya.

SCENE 14INT. Loob ng Bahay nila Jessie. Evening.

Nang makaalis si Anton.

MONIC: Mommy, pumasok na po kayo sa kwarto at magpahinga na.JESSIE: (Hindi umiimik, iyak lang ng iyak)MONIC: Hatid ko na po kayo sa kwarto, Richard, tahan na. Samahan mo ako ihatid si Mommy sa kwarto.

RICHARD: Sige ate, sama ako.

Inalalayan ng dalawang magkapatid si Jessie.

SCENE 15INT. Jessie’s bedroom. Night.

MONIC: Sige Mommy, humiga ka na para makapagpahinga. JESSIE: (Malungkot na humiga)MONIC: Sige po, matulog na tayo. May pasok pa tayo bukas. Goodnight Mommy! JESSIE: (Di umiimik at lumuluha lamang)MONIC: Richard, say Goodnight to Mommy.RICHARD: Goodnight Mommy! (Kiss sa pisnge)

SCENE 16INT. Hinatid ni Monic si Ricardo sa kwarto nito. Night.

MONIC: Tara nga dito Richard.RICHARD: (lalapit kay Monic)MONIC: Richard, alam mo naman na pansamantala muna umalis ang Daddy diba. Kailangan niya lang siguro makapag isip sa

mga nangyayari ngayon. Sana maintindihan mo na muna yon ah. Kailngan natin maging malakas para kay Mommy.RICHARD: Oo naman ate. Basta wag niyo kong iiwan ni Mommy. Malulungkot ako kung pati kayo aalis na at iiwan ako mag-isa.MONIC: Oo naman Richard. Hinding hindi ka naming iiwan ni Mommy. Mahal na mahal ka namen. O siya siya, mabute pa matulog

ka na. Maaga pa tayo bukas.RICHARD: Goodnight ate Monic!MONIC: Goodnight din! O sige. Lalabas na ako ah.

SCENE 17EXT. Lumabas si Monic ng Bahay nila. Day

MONIC: (Nag-iisip) Ang dami naming problema. Kalian kaya matatapos ang lahat ng ito?

SCENE 18EXT. Bahay. Day

Nakakita si Monic ng isang lalaking sugatan at agad itong nilapitan.

MONIC: Anong nangyari sa iyo? Bakit may sugat ka? Kailangan mo bang pumunta sa Ospital?RON: May nakabangga ho kasi sa aking sasakyan sakay ang isang lalaki ngunit sa halip na tulungan ay nagalit pa at dali daling

umalis. Hindi na po. Mga galos lang naman ho ito.MONIC: Nako, kung gayon, mabuti pa at sumama ka na lang sa bahay para malinis natin yan at magamot man lang. Teka, sino

ka nga pala?RON: Ako nga po pala si Ron. Nako, huwag na po. Nakakahiya naman sa inyo. Ngayon niyo lang po ako nakilala eh.MONIC: Wag ka ng mahiya. Ang sabi ng mommy ko, hangga’t kaya naming tumulong gawin namin ito lalo na sa mga

nangangailangang tulad mo.RON: Ganoon ba? Salamat ah. Sige. Sasama na ako.

SCENE 19EXT. Habang naglalakad si Monic at Ron papuntang bahay.Day

RON: Ahhmmm.. Miss…MONIC: Monic.. Ako nga pala si Monic. Pasensiya na kung di ako nakapagpakilala. (tulala)RON: Miss Monic, ako nga pala si Ron. Napansin ko lang, Bakit mukha kang malungkot, may problema ho ba kayo?MONIC: ah… ako? Hindi.. Wala.. May iniisip lamang ako.RON: Miss.. kung ano man yang dinadala mo sana malagpasan mo yan. Naniniwala ako na pagsubok lamang yan. Basta’t

magpakatatag ka lamang. Darating ang araw na mawawala rin ang mga yan.MONIC: Siguro nga. Salamat ah.. Teka.. nandito na pala tayo.

SCENE 20INT. Bahay nila Monic. Day.

MONIC: Pasok ka Ron.RON: (Pumasok) Salamat.MONIC: Yaya, paki kuha naman ng First Aid kit at paki dala dito. Gagamutin natin ang sugat ng bago kong kaibigan na si Ron.YAYA: Ah.. maam.. Sige po.. puntahan ko na lang po kayo sa sala.MONIC: Tara Ron, doon muna tayo sa Sala. Hintayin na lang natin si Yaya.

RON: (Nagmamasid sa Paligid) Napakalaki at ganda ho pala ng bahay niyo. MONIC: Ah.. Salamat. Matanong ko lang Ron, ano ba talaga ang nangyari sa yo?YAYA: (Dumating dala ang First Aid kit) Eto na po maam.MONIC: Salamat yaya.RON: Nabundol po kasi ako ng isang magandang sasakyan ng isang lalaki. Pero sinigawan lang po ako nun. Sabay alis.YAYA: Ay Diyos ko, buti na lang at hindi ka gaanong nasaktan. RON: Oo nga po eh.

SCENE 21INT. Bahay. Day

RON: Monic, Maraming salamat ulit sa tulong mo, aalis na ako at kaya ko na naman ang sarili ko.MONIC: Wag muna. Baka hindi mo pa kaya. Kakagamot lang nga mga sugat mo. Magpahinga ka na muna.RON: Kayak o na to. Ako pa! Malakas ata ako at matatag. Pakatatag ka din ha?MONIC: (Napangiti) Salamat. O sige, ikaw ang bahala. Hahatid na kita sa labas.

SCENE 22EXT. Sa labas ng bahay. Day.

RON: O sige. Paalam na. Maraming salamat uli.MONIC: O sige. Wala yun. Basta ba’t sa susunod mag ingat ka ah.RON: Oo ba. Sige. Ba-bye!! MONIC: (Nakangiti) Ingat ka!

SCENE 23EXT. Papasok ng bahay. Day.

MONIC: (Nag-iisip) haay.. Sana magkita kami ulit. Siya lang ang lalaking nagpapatibay ng loob ko. Haay.. kakaiba siya sa lahat ng nakilala ko. (Kinikilig)

SCENE 24INT. Monic’s Room. Night.

Nag-set ng alarm si Monic bago matulog.

MONIC: (Nagdadasal) Sana po malagpasan ko ang lahat ng mga pagsubok na ito. Alam ko po na lahat ng to ay malalagpasan ko rin sa tulong niyo. Naniniwala po akong magiging maayos din ang lahat.

SCENE 25INT. Kinabukasan, sa kwarto. Day.

Hindi nagising sa alarm si Monic.

MONIC: Nako! Nahuli ako ng gising. Late na ko sa klase ko. Hindi na lang ako papasok. Haay!

Pumunta si Monic sa Kwarto ni Jessie para kamustahin.

SCENE 26INT. Jessie’s Room. Day.

MONIC: Mommy, Kamusta ang tulog mo kagabi?

Tulala lamang si Jessie at pumasok naman si Richard.

RICHARD: Good Morning Mommy! Good Morning Ate!MONIC: Good Morning din! Oh, nakaligo ka nab a?RICHARD: (Ngumiti, at dali daling tumakbo sa Bathroom)MONIC: Sige, Mommy. Bababa muna ako para asikasuhin si Richard hah.

SCENE 27INT. Sa sala. Day.

May nakitang keychain si Monic sa upuan.

MONIC: Yaya, sayo ba tong keychain na ito.YAYA: Hindi po. Ah. Baka ho doon yan sa Ron, yung ginamot natin kagabi.MONIC: Ahh… tama. Baka nga. Di bale. Ako na lang ang magsasauli nito kung magkikita man kami. (Nakangiti)

SCENE 28EXT. Bahay ni Monic. Day.

MONIC: (Pasigaw) Richard, andito na ang school bus, dalian mo! Baka malate ka pa.RICHARD: (Tumatakbo palabas) Eto na po ate. (Humalik kay Monic) Bye Ate!MONIC : Mag ingat ka hah.

Pag alis ng school bus. Tumingin tingin si Monic sa labas ng bahay. Nagbabaka sakaling Makita si Ron, ngunit wala ito. Pumasok si Monic sa bahay.

SCENE 29INT.Sa Sala. Day.. Segue.

Lumipas ang mga araw

MONIC: Yaya, nakakausap mo pa ba si Mommy ng maayos?YAYA: Maam. Hindi ngap o eh. Tuwing kinakausap ko po kasi siya. Hindi naman siya sumasagot. Ni hindi umiimik. Palagi

lamang tulala at minsan pa nga ay umiiyak pa. Nag-aalala na nga po ako e.MONIC: Ako nga rin Yaya. Masama ito. Baka kung ano nangyayari kay Mommy. Basta’t bantayan mo lang ang Mommy at

alagaan. Balitaan mo na lamang ako.YAYA: O sige po Maam. Ako na po ang bahala sa Mommy niyo.Monic : Salamat Yaya.

SCENE 30INT.. Day. Dissolve to.

Nagiisip si Monic

MONIC: Hayy.. Ano na kaya ang nangyayari kay Mommy? Nako huwag naman sana. Baka nababaliw na ang Mommy ko.

Nag-ring ang Telepono.

SCENE 31INT.Bahay. Day.

Sinagot ni Monic ang nag riring na telepono

MONIC: Hello? Sino po ito?SARRAH: Monic? Ang Tita Sarrah mo ito.MONIC: Tita Sarah? Napatawag po kayo?SARRAH: Ah. Wala naman. Nangangamusta lang? Kamusta na si Jessie, Richard, ang papa mo?MONIC: Ok lang po kami ni Richard. Pero si Mommy, hindi po. Iniwan po kasi kami ni Daddy.SARRAH: Ano? Bakit iniwan kayo ni Anton.MONIC: Nalaman po kasi ni Daddy, na minsan pong naghasa si Mommy ng isang lalaki 25 taon na ang nakakaraan. Galit na galit po si Daddy sa nalaman niyang iyon.Sarrah: Ang mabuti pa ay umuwi na ko diyan sa Pilipinas. Hayaan mo sa linggong ito ay darating na ako diyan at sa inyo na didiretso.MONICA: O sige po. Aasahan po naming iyan. (binaba ang telepono)

SCENE 32INT.Bahay. Day.

Dumating na ang Tita Sarrah sa Bahay nila Monic

SARRAH: Monic! Andito na ako. MONIC: Tita Sarrah. Mabuti naman po at nandito na kayo! Kamusta po ang biyahe? Tuloy po kayo.SARRAH: Ayos naman. Teka nasan nap ala ang Mommy mo?MONIC: Nasa kwarto po siya. Samahan ko na po kayo.SARRAH: E ang kapatid mo, si Richard?MONIC: Nasa school pa po. Tita dito po tayo.

SCENE 33INT. Jessis’s Room.Day

SARRAH: Jessie, kamusta ka na? JESSIE : (Tumingin, ngunit hindi sumasagot)SARRAH: Monic, matagal na bang ganito si Jessie?MONIC: Opo Tita, simula po ng iwan kami ni Daddy.SARRAH: Mabuti pa at doon na tayo sa kwarto mo mag-usap.

SCENE 34INT. Monic’s Room. Day.

SARRAH: Ok lang ba sayo na dalhin natin si Jessie sa Mental Hospital?MONIC: Sigurado po ba kayo?SARRAH: Oo, para din ito sa ikakabuti ninyo lalo na ni Jessie.MONIC: Sige po, kayo po ang bahala. (Pumunta si Sarrah sa Sala)

SCENE 35INT. Sala. Day.

Tumawag si Sarrah sa Mental Hospital.SARRAH: Hello?NURSE: Ano po mapaglilingkod ko?SARRAH: May ipapakonsulta lang po sana ako. Maaari po ba kayong pumunta dito sa bahay namin. NURSE: Maaari po bang malaman kung saan kayo nakatira? Ano ho ba pangalan niyo?SARRAH: Ako nga po pala si Sarrah. Nakatira po kami sa Blk. 10 Lot 8 Cherry Homes St. Parañaque City.NURSE: Maraming Salamat po. Asahan niyo po kami dyan ng mga alas 3 ng hapon.SARRAH: Sige. Aasahan naming iyan.

SCENE 36INT. Sala. Day.

NURSE: Tao po?SARRAH: Kayo na po ba yung taga – Mental Hospital?NURSE: Kami na nga po? Kayo po ba si Sarrah?SARRAH: Ako nga, halika, ditto ang daan.

SCENE 37INT. Jessie’s Room. Day.

JESSIE: Ano to?! Teka! Saan niyo ako dadalhin? Monic, Anak? Ano ito? Sarrah!!NURSE: Maam, kailangan lang po naming kayo imonitor pansamantala.JESSIE: Wala akong sakit, bitawan niyo ako. Monic. Anak!! (nagpupumiglas hanggang maisakay sa Ambulance)

SCENE 38INT. Sa sasakyan. Night.

MONIC: Tita Sarrah, maaari po ba akong sumama?SARRAH: Sige, samahan mo ako, mag – aayos na din ako ng mga papeles na kakailanganin ni Jessie.MONIC: Maraming Salamat pos a lahat ng tulong niyo Tita. Hindi ko po alam ang gagawin kung wala kayo ditto.SARRAH: Wala yun. Para san ba at naging kamag anak mo ako. Magtutulungan tayo hanggat kaya.

Umandar ang sasakyan.

SCENE 39INT. Sa Hospital. Night.

Nasuri na si Jessie.

DOCTOR: Kayo po ba ang kamag- anak ng pasyente?SARRAH AT MONIC: Opo kami nga.DOCTOR: Ayon sa findings, Acute Stress Reaction ang dinaranas ng pasyente. Ito ang nagiging bunga ng mga matinding

pangyayaring pinagdadaanan ng isang tao, aksidente man o sariling problema. Ano ba ang nangyari sa pasyente?

Isinalaysay ni Monic ang pangyayari.

Doctor: Babalitaan ko na lamang kayo sa kung ano ang mga pagbabagong magaganap sa pasyente.

SCENE 40INT. Sa Hospital. Night.

SARRAH: Monic, dito ka na muna. Magbabayad lang ako at aayusin ko na ang pag –stay ni Jessie ditto.MONIC: Sige po Tita, Salamat po uli.SARRAH: Walang anuman iyon.

SCENE 41INT. Sa Hospital. Day.

Nakaupo si Jessie.RON: Monic? Ikaw ba yan?MONIC: Ron? Uy. Kamusta ka na?RON: Ayos naman ako. Magaling na ang mga sugat ko. Salamat sa iyo. Teka, ano nga pala ang ginagawa mo ditto?MONIC: Andito si Mommy, hindi niya ata kinaya ang mga pangyayari sa pamilya namen.RON: Nako, pagsubok na naman. Mukang sinusubukan ka talaga ng Diyos. Di bale, alam kong kakayanin mo yan.MONIC: (tulala) Haay.. Alam mo Ron, alam ko na ngayon kung ano ang pangarap ko.RON: Ano yon Monic?MONIC: Maging isang Doctor! Isang Neurologist. Para magamot ko na si Mommy, pati na rin si Richard.RON: Monic, kung ano man ang piliin mo, susuportahan kita diyan. Alam ko naman na mapagtatagumpayan mo yan.MONIC: Salamat Ron! Salamat at tuwing kailangan ko ng makakausap ay nariyan ka.RON: Wag ako ang pasalamatan mo, ang tadhana. (ngingiti) O. Siya nga pala. Kailangan ko ng umalis. Sa muling pagkikita na

lamang.MONIC: Teka lang, sayo ba itong key chain? Nakita ko kasi ito sa bahay naming ng umaga matapos ka naming gmautin?RON: Ah. Oo! Akin nga iyan. Ibalik mo nalang sa akin kapag nagkita tayo ulit. Bye!MONIC: Sige! Bye! (mahigpit na hinawakan ang keychain)

SCENE 42INT. Sa bahay. Day.

SARRAH: Monic, Tara, mag- usap tayo. (Lumapit si Monic) ako na lang ang tatayong magulang ninyong dalawa ni Richard.MONIC: Talaga tita? Maraming Salamat po! Salamat sa lahat ng tulong na binibigay niyo sa amin ni Richard at Mommy.

(Nahihiyang sinabi)SARRAH: Nako naman Monic, magkamag-anak tayo, wala sa akin iyon. Ako na ang bahala sa lahat.MONIC: Salamat po talaga, yan lang po ang masasabi ko. Hayaan niyo po, masusuklian ko rin ang lahat ng kabutihang ginagawa

niyo.

SCENE 43INT. Sa School. Day.

TEACHER: Ok Class. I would like to congratulate all of you! All of you passed the exam! And someone got a perfect score. Si Monic.

SCENE 44EXT., Sa School. Day

High School GraduationEMCEE: And the Valedictorian for this year is Monic Rallanka of IV- Einstein.MONIC: (Aakyat ng Stage)SARRAH: (Pumapalakpak kasama si Richard)MONIC: (Matapos ang kanyang Valedictorian Speech) Para sayo to Mommy! Sana gumaling ka na. (Ngumiti, Pumatak ang luha)

SCENE 45EXT.Mental Hospital. Day.

Matapos ang graduation ay pumunta sila Monic, Richard at Sarrah sa MentalMONIC: Mommy! Tignan mo oh. May medal ako. Ako ang Valedictorian ng school namen ngayon. Isinuot sa Mommy ang Medal.

(Umiiyak na niyakap si Jessie) JESSIE: (Papalakpak habang umiiyak)

SCENE 46:EXT. CEU(Centro Escolar University). Day. Segue.

SARRAH: Oh, Monic, sigurado ka na ba sa kurso mo?MONIC: Opo tita! Med Tech po ang kukunin ko. Sigurado po ako!SARRAH: O cge. Mabuti pa at pumasok ka na para mag inquire at makapag enroll.MONIC: Salamat po Tita! (Nakangiting Binanggit)

SCENE 47EXT. Sa UST. Day.. Segue.

Nakagraduate na ng kursong Med Tech si Monic. Kukunin niya ang course na Neurology.Graduation. Day.EMCEE: Monic Rallanka, Magna Cum Laude!MONIC: (Umakyat sa stage kasama si Sarrah)SARRAH: Congratulations Monic! Proud na proud ako sa iyo! (Isinuot ang medal kay Monic)MONIC: Tita, para sa inyo poi to! (Isinuot ang medal kay Sarrah) Maraming salamat po!

SCENE 48EXT.UST.Dissolve

MONIC: hay. Ang layo na din pala ng narrating ko. Pero kailangan kong matupad ang totoong pangarap ko na makagawa ng gamot para sa nanayat kapatid ko wala na sigurong sasaya pa dun kapag nangyari un.

SCENE 49EXT. Day. Segue.

(After Graduation) Isang lalaki ang lumapit kay MonicRON: Kamusta ka Monic?MONIC: Sino ka?RON: (Pinakita ang kaparehong keychain na naiwan kay Monic)MONIC: Ron? Ron? Ikaw ba yan? (Gulat na gulat)RON: Ako nga! (Nakangiti)MONIC: Ginulat mo naman ako!RON: Tara! Dinner tayo! Treat ko!MONIC: Teka, ipapakilala muna kita sa Tita Sarrah at kapatid kong si Richard.RON: O sige.MONIC: ( Sumigaw na tinawag ang tita) Tita, ito nga po pala si Ron. Kaibigan ko po.SARRAH: Ah. Ron. Ikinagagalak kitang makilala.RON: Ako rin po. Congratulations po. Naging mabuti po ang pagpapalaki niyo kay Monic. SARRAH: Masipag lang talaga ang pamangkin kong to!MONIC: Tita, utang ko po talaga sa inyo ang lahat ng ito. Ah. Tita. Nagyaya po kasi itong si Ron na kumain sa labas. Pwede po

ba?SARRAH: Aba oo naman Monic. Kailangan mong magdiwang sa araw na ito. Oh. Ron? Tama ba ko. Paki – ingatan na lang ang

pamangkin kong ito.RON: Asahan niyo po tita. Sige po. Aalis na kami

SCENE 50INT. Sa Restaurant. Day.

MONIC: Kamusta naman pala ang buhay mo?RON: Eto, nagrereview ako para sa isang Exam.MONIC : Exam para saan?RON: Exam na alam kong kukunin mo rin.MONIC: Anong ibig mong sabihin?RON: Monic, tulad mo, Neurology din ang tinapos ko. Nagulat ka ba?MONIC: Hah? Sinunsundan mo ata ako eh.RON: Hindi ah.. Gusto lang kita tulungan.MONIC: Para saan naman?RON: Sa pamilya mo.

Nilayo ni Monic ang usapan.

MONIC: Gusto mo ba sabay na tayo mag exam?RON: Oo naman, pasok ka muna sa Review Center na pinasukan ko.MONIC: Sige, ikaw pa, may tiwala ako sa yo.

SCENE 51INT. Sa Review Center. Day. Dissolve to.

INSTRUCTOR: Wow. Great performance for the both of you! Almost perfect lagi ang mga weekly exams niyo.MONIC AT RON: (Nag ngitian)

RON: O diba? Panigurado at papasa na tayo sa Board Exam.MONIC: Sana nga! Pangarap ko talaga to. Unti unti ng natutupad.

SCENE 52INT. Board Exam. Day. Segue.

RON: Goodluck Monic! Galingan natin ha?MONIC: Oo. Gusto ko, Pareho tayong Topnotcher!RON: Sige ba.

Nag exam na ang dalawa.

SCENE 53EXT.Board exam venue.Day.

Isang announcement ang nagaganap. Nabasa nila na panglima si Ron at pangatlo naman si Monic.

RON: Monic! Aba! Congrats! Akalain mong nataasan mo pa ako. Malaking tsamba ata yan ah!MONIC: Aba, anong tsamba ka jan. inspired eh. (Blush) Mag celebrate tayo!RON: Sige! Saan? Ikaw naman ang taya.MONIC: Sa bahay!RON: (Napangiti) Sige ba! Tara na!

SCENE 54INT. Bahay ni Monic. Day.

MONIC: Tita Sarrah! Andito na ako.SARRAH: Anong balita Monic?MONIC: Tita, tinatanong pa bay an. Pasado siyempre. Pangatlo ako at pang lima naman itong si Ron.SARRAH: Congratulations Monic. Ang galing mo talaga. Congratulations din say o Ron! Masaya ako para sa inyong dalawa!

Neurologist na talaga kayong dalawa.RON: Salamat po Tita! SARRAH: Aba, I guess this calls for a celebration! Kailangan natin mag Victory Party!

SCENE 55INT.Bahay ni Monic.

Dinning Area. Napagusapan ang pamilya ni Monic

RON: Kamusta na nga pala ang pamilya mo?MONIC: Ah! (Nagulat) Ayos naman sila.RON: may pagbabago ba sa kanila?MONIC: Hanggang ngayon, wala pa din. Lalo pa nga ata lumalala si Mommy.SARRAH: Anjan na naman kayo eh. Kayo ang mapapagaling sa kanila.RON: Tama ka diyan Tita. Monic, Gusto mo puntahan natin sila bukas?MONIC: Sige, bukas. Sunduin mo na lang ako ditto after lunch?RON: Oo ba. Kahit dalhan pa kita ng lunch. (Sabay ngiti)

Natapos na silang kumain.

SCENE 56EXT. Bahay. Day.

RON: O siya, aalis na ko hah. Susunduin na lang kita bukas. After lunch? (Ngiti)MONIC: O sige, ingat ka ha? Bye. ( Hinalikan ni Ron at nagulat)RON: Sige, Bye na!MONIC: (Kumaway lang)

SCENE 57INT. Mental Hospital. Day.

RON: Monic, tama ka. Wala ngang pinagbago ang Mommy mo.MONIC: Akala ko nga, gagaling na siya. Hindi pa pala. Mahabang panahon na rin ang nakalipas. Maraming oras na ang

nasasayang. Pero, wala. Wala pa rin.RON: Alam mo Monic, para saan pa at nag aral tayo ng kursong to at nagtapos. Mabuti pa. gamitin na natin lahat ng natutunan natin. Gumawa tayo ng gamot.

MONIC: Gamot? Kakayanin ba naten yun?RON: Aba oo naman, basta’t magtutulong tayo.

SCENE 58INT. Sa isang sikat na hospital matapos ang interview.Day.

MONIC: Matatanggap kaya tayo dito?RON: Oo naman! Basta maniwala ka lang sa sarili mo! Sa akin!

SCENE 59:INT. Bahay. Day. Segue.

Sabay na tumawag kay Monic at Ron ang President ng Hospital. Natanggap sila sa Hospital na iyonTelephone Conversation kay Monic:MONIC: Talaga po? Kailan po ako maaari magsimula?PRESIDENT: As soon as possible, Tomorrow?MONIC: Sige po. Asahan niyo po. Maraming Salamat.

SCENE 60INT. Bahay ni Monic. Day.

Telephone Conversation kay Ron:

RON: Opo. Opo. Asahan niyo po. Maraming salamat po ulit!

SCENE 61:INT. Sa bahay ni Monic.. Dissolve.

Pumunta si Ron sa bahay ni Monic. DayRON: (dali dalig tumakbo at inakap si Monic) Natanggap ako Monic. Natanggap ako.MONIC: (Malungkot)RON: Oh teka, hindi ka ba masaya?MONIC: Hindi ako natanggap. Hindi na tayo sabay makakapagtuklas ng gamot para sa pamilya ko.RON: Ano? Nagbibiro ka ba? Papaanong nangyari iyon?MONIC: Hindi ko alam. (Nanahimik)RON: (Malungkot at nanahimik)MONIC: (Nakangiti)RON: Oh. Bakit mukhang napakasaya mo pa?MONIC: Biro lang Ron! Nakapasa ako. Tanggap ako. Sabay tayong gagawa ng gamot.RON: Talaga? Totoo na ba yan! MONIC: Oo Ron. Totoo na to.

(Nag-akap ang dalawa ng mahigpit)

RON: Nagawa natin. Malapit nang gumaling ang Mommy at kapatid mo.MONIC: Salamat sa Diyos! Sana magpatuloy na ang lahat ng ito.

SCENE 62INT.Laboratory. Dissolve to.

Matapos ang ilang taon. Sinimulan na nila ang paggawa ng gamotMONIC AT RON: (nageeksperimento at gumagawa ng gamot)

SCENE 63INT.Laboratory. Day.

Natapos na ang paggawa ng gamot ng dalawang taon.MONIC: Nagawa natin!RON: Nagbunga na rin ang lahat ng paghihirap natin!MONIC: Tara. Mabuti pa at pumunta na tayo kila Mommy at Richard.

NOTE: ADDITIONAL SCENES MAYBE ADDED WITH THE REGARD TO PATENTING THE MEDICINES.

SCENE 64INT. Sa Hospital. Day.

MONIC: Mommy, eto nap o ang gamot mo!JESSIE: (Ininom ni Jessie ang Gamot)MONIC: Gagaling ka na Mommy. Sa wakas, mabubuo na muli ang pamilya natin.

SCENE 65INT. Bahay. Day

MONIC: Richard! Halika. Inumin mo ang gamot na ginawa ko para sayo.RICHARD: Salamat ate Monic. (Ininom ang gamot)

SCENE 66INT. Sa isang Restaurant. Night.

Nagpropose si Ron kay Monic.RON: Monic may gift ako sa iyo.MONIC: Ano yun? (Kinikilig na sagot ni Monic)RON: (Iniabot ang isang box)MONIC: (binuksan ang box at nakita ang isang sing sing) Ano to? (Nagulat)RON: Will you marry me?MONIC: Sigurado ka ba jan Ron. Tanggap mo nab a ang kalagayan ng Mommy ko, ni Richard?RON : Monic, matagal ko ng natanggap ang lahat ng yan. Sa katunayan ay magmula ng makilala kita, ipingangako na

susuklihan ko ang binigay mong tulong sa akin. Handa akong mahalin ka habang buhay. Sana ganoon ka rin?MONIC: Oo Ron. Pumapayag ako. Mahal na mahal kita. Magpapakasal na ako sayo.

Nagyakap at naghalikan ang dalawa.

SCENE 67INT.Bahay ni Ron. Day.

RON: Makakapaghiganti na din ako sa pamilya nila. (ngisi).(FLASHBACK)Dahil Mayor ang Papa ni Monic, Inabuso niya ang pamilya ni Ron. Pinatay ang Papa ni Ron at ang pinaghihinalaan ay ang kanyang katunggali ang papa ni Monic(Anton).Matagal na hinintay ni Ron ang pagkakataong ito. Nang malaman niya na umalis si Anton. At aksidenteng nalaman ang mga anak niya(Monic) ay naisip niyang pwede na itong maging kasangkapan sa paghihiganti.

NOTE: THIS MAY ALSO ADDED AS ADDITIONAL SCENES.

SCENE 68EXT. Araw ng Kasal. Day. Dissolve to.

Dalawang oras na naghihintay si Monic sa simbahan.

MONIC: Tita Sarrah, bakit kaya wala pa si Ron. Nag aalala naman po ako. Baka kung ano na ang nangyari doon?SARRAH: Monic, wag kang mag-aalala. Darating si Ron. Baka may emergency lang.MONIC: Sana nga po Tita.

Scene 69INT. airport. Day

Si ron,(nag iisip habang naglalakad):RON: sa wakas natapos ko na ang mga dapat kong tapusin.

Scene 70INT. Mental Hospital. Day.

Babalik si anton para maghiganti kay Jessie.Flashback: Nang umalis si Anton. Nalaman nang mga tao ang isyu sa kanilang mag-asawa at nang magelection ay natalo siya. Kinutsya at napahiya.

Present: Bumalik siya. Kinuha si Jessie at Pinatay.

Saktong papatayin din sana ni Ron si Jessie ngunit naunahan siya ni Anton.(wala si Jessie sa kwarto ang kapatid niya lang na si Richard. )

Scene 71INT. Mental Hospital. Day.

Ron papatayin si Richard.

Scene 72(flashback)

scene 7And scene 18. Dissolve to.

RON: (sa isip ni ron) pagkakataon ko na to!

Scene 73EXT. Airport. Day.

(present)Bago pumasok ng airportRON: Paalam jessie.(ngiting masama)

Scene 74EXT. Kotse. Day.

(Papuntang bahay galing simbahan)SARRAH: monic tahan na.MONIC: tita. Bakit naman sya ganun? Ano motibo nya. Niloko nya lang ako ng mahabang panahonSARRAH: hayaan mo na.. may plano ang dyos kung bakit ngyayari toh..

Scene 75INT. bahay.Day.

Nagring ang telephoneSARRAH: yes? Sino to?NURSE 1: pwede po kay dr. monic?SARRAH: nasa kwarto sya eh. Nagpapahinga. Bakit? Ako nlng magsasabi saknyaNURSE1: kanina po natagpuan pong patay sina jessie at richardSARRAH: ha??!! Namatay si jessie at richard?? Totoo ba yang sinasabi mo??

Scene 76INT. Bahay. Day.

Narinig ni monic ang napag usapan nila

MONIC: tita sarrah?! Ano? Namatay sina mommy at richard?(namumuo na ang luha)SARRAH: hindi. Mali ka ng pagkakarinigMONIC: tita, hinde ako binge. Narinig ko lahat ng sinabe mo.(tumakbo si sarah sa palabas ng pinto para pumnta ng hospital)

Scene 77INT. Hospital. Day. Segue.

Habang nilalabas ng kwarto ng hospital si jessieMONIC: mommy anong nangyari? Bakit mo ko iniwan? Kayo nalang ni richard ang kakampi ko sa buhay(pasigaw at umiiyak

nyang sinabi)

Scene 78INT. Emergency Room. Segue.

Pinuntahan ni monic si RichardMONIC: (Umiiyak. Wala na sa sarili). Richard!!!!!!!!!!!!!

Scene79EXT.Cementery. Day.

Dumating ang mga pulis sa burol ni jessie at RicardoPULIS: pwede bang makausap si monic rallanka??SARRAH: bakit po? Ano po kailangan nyo sakanya?PULIS: (nagpakita ng warrant of arrest) inaaresto po namin si monicsa salang pagpatay

(Lumapit si monic kay sarrah at samga pulis)Monic: ano po kelangan nyo?

(Hinawakan na ng mga pulis si monic)

MONIC: bakit? PULIS : sa presinto na tayo mag usap

(mahinahon na sumama si monic)

Scene 80INT. Presinto. Day.

PULIS : Ayon sa findings. Yung gamot na pinapainom mo kila jessie rallanka at richard rallanka ay may kasamang nkalalasong gamot.. at yun ang dahilan ng pagkamatay nila

(flashback)(scene 67)(ipapakitang ibang gamot ang ipapainom ni ron kay Richard)NAKAPANGALAN KAY MONIC ANG GAMOT AT HINDI KAY RON. MONIC: hindi.. hindi maaari yan. Ginawa ko ang lahat para mapahusay ang gamot na yan! Hindi!

(dinala na ng mga pulis sa kulungan si monic)Nanahimik lang si monic sa loob at umiyak lng ng umiyak)

Scene 81INT. Kulungan. Night.

Pinapakitang halos araw araw nakatulala si monic at iyak na iyak. Segue.

Scene 82INT. Kulungan. Night.

May nag labas kay monic n dalawang lalakeng nakaputi sa kulungan. Segue.

Scene 82INT. Mental hospital. Day.Dissolve to.

Tulala lang si monic nkaharap sa bintana