kkk september 2012 - kriskraskiewit.be · juf Fabienne, pastoor Jan Philippe. links onder rechts...

1

September 2012JAARGANG 13 NR. 52

Vers

chijn

t in

febr

uari,

mei

, se

ptem

ber e

n no

vem

ber .

PETER LEMMENS VANUIT

TAIWAN- deel 2

www.kriskraskiewit.

EVELINE CELIS ALS VRIJWILLIGER IN SURINAME

KEMPENLAND-50 JAAR

kkk september 2012.indd 1 9/09/2012 20:07:35

2

COLOFON

Redactieraad

Hendrik GeurtsChris GoyensJef LeroyPhilip ScheepersStef VananderoyeMathieu Vangelabbeek

Verdelers van Kriskras KiewitJohan DeroyLouis EerdekensWil GerritsGerard GroenenHerman JacobsValère KnaepenSonja LemmensGuido MeuwisGust NuytsTruus SmeyersJulia � eunisRik � olenMaurice VandersmissenAnita VanderspikkenMathieu VangelabbeekGuido VanmaeleOdette VerheyenRina VerbakelLuc VertessenMarie-Louise Weenink

Artikels, advertenties en kalendergegevens voor het nummer van novem-ber binnenbrengen voor 15 oktober 2012.

Extra nummers zijn gratis verkrijgbaar in de krantenwinkel Van den Born in de Vijversstraat.

e-mail: [email protected] 0484.60.64.13

V.U. Chris Goyens, Zavelvennestraat 63 te 3500 Hasselt


3

EDITORIAAL

Op hier en daar een nadar, een Herashek en een signalisatiebord na is Kiewit, na Pukkelpop, weer helemaal opgeruimd. Het is misschien nog wel properder dan voordien. De Kiewitse verenigingen ruimden de parkings op en de stadsdiensten de straten. Als laatsten pikten de kraaien, de kouwen, de meeuwen en jawel, de ooievaars ( echte deze keer) de kruimels van de campings en het festivalterrein. Het waren er ontzettend veel. De uitbreiding van het festivalgebied naar Kiewit-Hei is nieuw. Ondanks de moeite die de organisatie deed om iedereen tevreden te stellen waren er toch aan aantal klachten die zeker zul-len besproken worden. We zijn blij dat we toch wel één van de betere Pukkelpopedities hebben mo-gen beleven dit jaar. De zon was volop van de partij, goede muziek, geen on-gelukken... wat wil je nog meer?

We wisten het al in mei maar het was nog niet o� cieel. Nu mogen we het wel publiceren: de hoorzitting in no-vember verleden jaar hee� haar doel bereikt.De gronden achter het vliegveld van Kiewit blijven van het type IIB. D.w.z. dat het vliegveld niet kan uitbreiden richting Bokrijk zodat de Vliegveld-straat blij� bestaan.

Ook in dit nummer hebben we weer veel te vertellen. We deden uit de doe-ken hoe vroeger de wijk Kempenland ontstaan is en Philip Scheepers vertelt hoe spannend het was er als kind op te groeien.

Eveline Celis deed goed werk in Suri-name en vertelt haar verhaal. Het KAV is van naam veranderd en voorzitster Wies Hanot legt uit wat de bedoeling is en wat er aan leuke activiteiten voor ALLE vrouwen van Kiewit die er zin in hebben georganiseerd worden.

De verenigingen van Kiewit staan klaar om met hun leden een leuk jaar tegemoet te treden.

En wij houden dat allemaal in ‘t oog en vertellen jullie hierover. Chris Goyens

ooievaars in Kiewit

foto

M.V

ange

labb

eek


4

EERSTE H. COMMUNIE

ZONDAG 3 JUNI 2012

foto JohnMichelle Salden, Jonas Jutten, Kela � euwen, Emma Morzos, Loïc Martin, Gaëlle Van Humbeeck, Yahmina Becks, Kiara Valkeneers, Niels Janssen, Alixe Wijnen, Cedric Ketelslegers, Kaat Willems, Gitte Schepers, Nick Herkenrath, Sam Delaet, Ferre Fastré, Alexansze van Poucke, Marie Haesevoets, Amélie Porters, Liam Hen-drickx, Jasper � eeuwen, Milan Aertsbovenste rij: Juf Lore, directeur Wilfried, Juf Frieda, diaken François Go� ngs, juf Fabienne, pastoor Jan Philippe.

links onder

rechts boven


5

De 33 communikantjes op de foto samen met hun juf, directeur Wilfried op ‘t Roodt, diaken François Go� ngs, juf Frieda en E.H. Jan Philippe.

foto John

� ijs ritzen, Victor Vanhove, Juline d’ Espalier, Tibo d’ Espalier, Tiebe Swillen, Saar Mul-lens, Stef Liefsoens, So� e Meulenbergs, Jens Luyckx, Valentine Geuten, Jolien Verstreken, Michelle Valvekens, Nora Notermans, Robin Beerden, Mara Seurs, Louis Henquet , Am-ber Ballet, Tom Driesen, Louis Cortoos, Janne Ardui en Matthias Vanaenrode.bovenste rij: directeur Wilfried, juf Kris, François Go� ngs, juf Frieda en Jan Philippe

links onder

rechts boven


6

Ik woon in de Putvennestraat, ben 23 (1989) en in Leuven af-gestudeerd als leerkracht biolo-gie /Engels. Ik wilde altijd al als vrijwilliger iets doen voor de mensen in de derde wereld en na mijn studies leek me dat het ideale moment! Ik zocht en vond een Neder-landse organisatie, Vrijwillig Wereldwijd waarmee ik naar Suriname gegaan ben.

EVELINE CELIS ALS VRIJWILLIGER NAAR SURINAME.

Suriname is een prachtig land, een van de weinige landen waar een moskee, hindoetempel en kerk in alle rust naast elkaar staan. Deze multiculturele samenleving laat zien dat verdraagzaam en begripvol met elkaar samenleven mogelijk is, als er maar geprobeerd wordt. Suriname is echter een land dat nog aan het groeien is. Zowel politiek, economisch en structureel zijn ze volop aan het evolueren. Een villa langs een krot, een zwerver die ligt te slapen op de stoep van een boetiek, weeskinderen die op een partybus door de stad rijden… en-kele van de vele tegenstellingen die je tegenkomt in Suriname.

Ik ben er van 7 januari tot 3 juni geweest. In deze periode heb ik in Paramaribo, de hoofdstad van Su-riname, in een Hindoestaans kin-dertehuis, Arya Dewaker, gewerkt. Tegenwoordig noemen ze de meeste van deze tehuizen kindertehuizen en niet meer weeshuizen aangezien veel kinderen geen wezen zijn. Hun vader of moeder of voogd kan de zorg voor dit kind niet meer betalen dus ko-men ze onder de hoede van de staat. Vaak zijn de kinderen weggehaald uit schrijnende situaties: mishande-ling, misbruik, zware armoede, enz. Elk kind komt met een trauma bin-nen. Ze krijgen wel voeding, geen opvoeding. Helaas is er in de meeste tehuizen geen begeleiding voorzien


7

om deze kinderen te helpen in het verwerkings proces. Het leven in een kindertehuis is ook redelijk afge-sloten van de buitenwereld. Naast de school en nu en dan een uitstap, ge-sponsord door een donateur, komen ze niet buiten.

Het dagelijkse leven in het tehuis.

Ik kwam ‘s middags aan in het tehuis, op het moment dat de kinderen al-lemaal terug kwamen van school, ze hebben daar tot ‘s middags les.Het kleinste meisje, Pinkie (3jaar) ging nog niet naar school en was de hele dag thuis. Zodra alle kinderen thuis waren deden ze hun schooluniform uit en hun gewone kleren aan. Ondertus-sen schepte ik samen met een moeder het eten uit in de eetzaal. De kinde-ren gingen in een rij staan alvorens de eetzaal binnen te gaan.

Na het eten gingen de kinderen even rusten en moesten zich daarna was-sen. Meestal hielp ik de kleinsten of hield in de gangen toezicht.Na de platte rust kregen de kinderen een 4-uurtje meestal a� omstig van donateurs. Dan was het tijd voor huiswerk.Ik hield toezicht en hielp de kinde-ren met het overlopen van hun leer-stof voor toetsen met het maken van taken. Het leuke hieraan was dat de kinde-ren de volgende dag heel trots komen laten zien dat ze een goed cijfer ge-haald hebben.

Er wonen 3 moeders in met hun kin-deren. Zij zijn verantwoordelijk voor het snijden van de groenten en hou-den toezicht op de kinderen. In het begin moest ik enorm wennen aan de aanpak van de moeders. Ze praten niet tegen de kinderen, alles wordt op een bevelende manier ge-

roepen. ‘Begin te lopen’, ‘sta stil’, enz.Ik heb samen aan de moeders op een bepaald moment een ‘les’ gegeven rond positief sti-muleren, stra� en & pedago-gisch verantwoord opvoeden omdat er soms echt teveel ge-schreeuwd werd.


8

De kinderen sliepen met 4 à 5 op een kamer, elke kamer hee� een ka-meroudste (oudste jongen of meisje). Deze is verantwoordelijk voor de was van de kamer en moet erop toezien dat de kamer schoon en netjes blij� .

Wat werd er zoal gegeten?

In dit kindertehuis aten ze vegeta-risch.Elke dag stond er rijst op het menu, meestal met een plaatselijke groente en een speciale pittige soep met bo-nen (Dahl) die gebruikt wordt als saus. In het begin was het enorm wennen aan de pittigheid van het eten in Su-riname. Hun pepers zijn absoluut niet te vergelijken met die we in België ge-bruiken.

Administratief werk.

Verder heb ik ook wat administratief

werk gedaan op het kantoor. De co-ordinatrices waren heel blij met mijn hulp, want zelf konden ze niet zo goed met de computer werken. Aangezien alle dossiers van de kinderen nog in oude mapjes in een sto� ge kast lagen heb ik ze allemaal ingescand, overge-typt, netjes in mappen op de compu-ter gezet. Door deze taak kon ik ook alle dossiers van de kinderen lezen, wat natuurlijk zeer interessant was om een beetje bij te leren over de kin-deren hun achtergrondsituatie. Ieder kind had wel iets verschrik-kelijks meegemaakt. Mishandeling, verslaafde ouders, verkrachting, mis-bruik enz. Echt gruwelijk...Aangezien er geen maatschappelijk assistent of psycholoog werkte in het kindertehuis was ik best wel ge-shockeerd. De kinderen krijgen eten, worden naar school gestuurd, maar ze hebben nooit begeleiding gekregen in het verwerken van hun trauma. Aan sommige kinderen merk je echt dat ze iets hebben meegemaakt.

Ik heb met toestem-ming van het bestuur van het kindertehuis contact gelegd met het ministerie van sociale zaken om hier een vaste psycholoog of maat-schappelijk werker aan te stellen of toch zeker te laten komen als er nieuwe kinde-ren binnenkomen. Vele dossiers zijn ook

eetzaal eetzaal


9

niet volledig. Ik hoop dat er nog wat van komt want het leven is Suriname gaat 4 versnellingen trager dan bij ons, dus echt schot kwam er niet in de zaak.

Natuurlijk begon ik me te hechten aan de kinderen, afscheid nemen was een heel raar gevoel. Je hebt zo intensief met hun samengeleefd, en dan moet je vertrekken. De kinde-ren zijn er natuurlijk aan gewend dat er vrijwilligers & stagiaires komen en gaan. Maar het blij� toch ook niet leuk voor hen. Ze vroegen ook allemaal of ze een foto kregen. Ik heb voor ik vertrok hun allemaal een foto van zichzelf met of zonder mij erop bezorgd. Want foto’s van zich-zelf hebben ze nauwelijks of niet. Aangezien dit kindertehuis langs een Hindoestaanse tempel ligt heb-ben zij geluk dat ze regelmatig do-nateurs op bezoek krijgen die kle-ren/eten/ enz. brengen. Er zijn heel wat kindertehuizen die het slechter hebben. Toch blij� het natuurlijk armoedig. Je zou denken dat het er even gestructureerd aan toegaat als een internaat van bij ons, maar dat is niet het geval.

We gingen naar een sportcomplex waar de kinderen van nog 3 andere kindertehuizen heen kwamen. Alle-maal mochten ze een ‘optreden’ ge-ven, er werd heerlijk eten geserveerd, iedereen was vrolijk & blij. Fantas-tisch ook om de kinderen eens bui-ten de muren van het kindertehuis te zien. Naast school en nu en dan een uistap komen de kinderen nergens

Tegen 18u moest ik vertrekken zodat ik voor het donker, om half 7, thuis was. In Suriname kennen ze geen seizoenen zoals wij, maar hebben ze een korte&lange regentijd & een korte&lange droge tijd. Het is nooit koeler dan 21graden en de luchtvochtigheid is enorm hoog. Echt drukkende, zweterige warmte dus!

Buiten mijn werk in het weeshuis heb ik een imkerij helpen opstarten, maar daarover vertel ik misschien een vol-gende keer.Het was een enorme horizonverrui-mende ervaring. Eveline Celis

Holi Pagwah

Verder ging ik soms mee op uit-stap. Holi Pagwah, de Hindoe-staanse aankondiging van de len-te, was een fantastische ervaring.

Hindoestaanse vieringHindoestaanse viering


10

AMBERTUIN OP DOMEIN KIEWIT

In de Ambertuin is groen op duurza-me wijze ingeplant om te illustreren hoe men met minder werk en min-der afval meer natuur creëert in de eigen omgeving.

Op 15 juni 2012 werd deze tuin of-� cieel geopend. Zowel de stad Has-selt, Limburg.net en het Centrum voor Natuur- en Landschapsbeheer (CNL) werkten hieraan mee.

We wisten zelf pas twee dagen op voor-hand van deze ope-ning anders hadden we jullie dit wel eer-der laten weten.

Een vogel-kijkhut op Domein Kiewit aan de nieuwe vijver.


11

CAFETARIA SPORTHAL VERSUS BRASSERIE

Bijna drie jaren geleden heb ik Tom van Esch nog geïnterviewd omdat hij met een � etsproject ging beginnen en hij eraan dacht te stoppen met de uitbating van de cafetaria.Het � etsproject is niet echt een suc-ces gebleken. Tom hee� onlangs weer een concessie voor negen jaar gekre-gen voor de uitbating van het cafeta-ria en hij wil er tegen aan gaan….

Tom weet me te vertellen dat vanaf begin oktober gestart wordt met het serveren van gerechten, brasseriestijl. Er komt een kwaliteitskok die elke middag en avond tot 20 uur gaat zor-gen voor ver� jnde gerechten. Hier-voor hee� Tom een nieuwe keuken geïnstalleerd. Buiten de maandag zal de brasserie elke dag geopend zijn vanaf 11uur. Tom richt zich o.a. op bedrijven die in Kiewit gelegen zijn maar ook op alle Kiewitenaren die in

een aangename en rustige omgeving willen genieten van een heerlijke maaltijd.

Het bier wordt via een nieuw systeem getapt. De kleine vaten (20lit.) staan gekoeld onder de toog waardoor er slechts een zeer korte leiding nodig is en het bier steeds van prima kwaliteit en temperatuur is. Philip Scheepers


12

GOUDEN PRIESTERJUBILEUM VAN THEO MATHIJS

Vij� ig jaar priester in deze tijden, ge moet het maar doen. Zoiets moest inderdaad gevierd worden. Van-zelfsprekend voor de mensen van de Hei en verdere omgeving die de gevierde kennen. Professor Mathijs zelf vond al die moeite niet zo erg nodig, maar voor de velen die hem in die vij� ig jaar leerden kennen, was het meer dan de moeite. Dus werd er een comité op-gericht dat de hele organisatie op poten moest zetten. Eerst in alle stilte, maar naarmate de dag van 8 juli naderde werd het meer en meer duidelijk dat die vie-ring niet ongemerkt zou doorgaan. In de eerste plaats maakte het comité de jubilaris duidelijk dat hij zelf niks moest doen, alleen de mis doen was het order!

En toen kwam de dag, 8 juli, een zondag die qua weer niet uit de toon leek te vallen in die rotzomer. Maar daar was aan gedacht. Er stond op de speelplaats naast de Heiwind een tent met een groot TV-scherm en wel 100 stoelen. Het comité dat niet veel ver-trouwen leek te hebben, ondanks de manden eieren die ze aan de Arme Klaren bezorgden, nam geen risico. Daarin konden de gasten die de vie-ring wilden bijwonen droog en warm de dienst volgen, want dat de kapel te klein zou zijn was voorspelbaar.

De plechtige dienst, met heel veel heren, werd zoals gebruikelijk opge-luisterd door het koor van Kiewit on-der leiding van Nora. Daarna volg-

den toespraken met heel veel symbo-liek in het vroede en het zotte. En als eindelijk de laatste molecule zuurstof in de barstensvolle kapel verbruikt was ging de deur open en kon het profane deel beginnen, de receptie. En toen scheen de zon of men dacht het toch. Op de receptie werd � eo ditmaal letterlijk in de bloemetjes gezet. Ge-schenken van overal maar ook milde bijdragen voor het goede doel in In-dia dat � eo steunt.

Op de receptie werd � eo bedolven onder schouderklopjes en weet-je- nog -verhaaltjes. Maar hoe meer de receptie vorderde hoe meer het op de geliefde parabel van � eo begon te-


13

lijken. Ondanks de mammoetbe-stelling van het comité slonk de voorraad Cava zienderogen zodat Martha en Gust meenden de rol van Maria en de Opperschenker uit de parabel van de bruilo� van Kana te moeten gaan spelen. Een geslaagde viering van een man die 50 jaar lang mens was onder de mensen, een geliefde leraar, een mo-derne priester die Rome en de Ro-meinen op hun waarde schatte, eengewaardeerde gids en voorganger, maar vooral een vriend van iedereen. Maar ook dank en respect voor de vrouwen en mannen die de organisatie van de viering minutieus hebben voorbereid en in goede banen geleid.

Jef Leroy

Een foto van de viering 25 jaar volleybalclub Rekre-Hades op 27 april 2012 op het stadhuis van Hasselt willen we jullie niet onthouden.


14


15

Hé jij daar! Ja, jij! Kom eens hier...

Ben je tussen 6 & 18 jaar en nog niet bij de chiro? Kom dan zeker en vast een kijkje nemen op 14 oktober. Want dan organiseren we weer een vriendjesdag. Een dag waarop iedereen kan ontdekken hoe leuk chiro kan zijn! Dus, kom naar CHIRO KIEWIT!

Chiro Kiewit Voor alle kinderen van 6-18j

Elke zondag van 14u tot 18u. Zondag 14/10: vriendjesdag

Jongens Putvennestraat 100 www.chirokiewit.be

Contact: Tim Luyckx 0494/31.07.40 [email protected]

Meisjes Vijversstraat 8 www.chiromeisjeskiewit.be

Contact: Liesl Castermans 0494/99.16.79 [email protected]


16

ACTIVITEITENKALENDER SEPTEMBER 2012

NO

VEM

BER

O

KTO

BER

SEP

TEM

BER


17


18

WIJK KEMPENLAND - 50 JAARBerkenveldHet is al meer dan 50 jaar geleden dat het eerste huis in de huidige Ber-kenlaan, voor 1952 Droogvennelaan genoemd, gebouwd werd. De gron-den waren eigendom van de fami-lie Willems. De twee broers Manu –advocaat- en de andere broer met zijn aannemersbedrijf Willems-Henen verkavelden hun gronden en verkochten de bouwplaatsen aan prijzen die enkel be-middelde mensen konden betalen.

We gingen eens praten met Jacques Dezeure, inwoner van wijk Kempen-land en destijds werkzaam als ingeni eur bij de dienst van Openbare Wer-ken van de Stad Hasselt.

Hij maakte het ontstaan van de wijk Kempenland van dichtbij mee.

1962 is het jaar waarin een eerste huis gebouwd werd in wat later de wijk Kempenland zou heten. Op dat ogenblik waren de wegen nog in uit-voering naar de plannen die door de � rma Kumpen waren opgesteld.

Familie de BormanIn die tijd stond op die gronden al-leen het kasteeltje van de familie de Borman, met een kleine “d”, een fami-lie van adel. Het kasteeltje lag midden het groen en was langs één zijde af-geboord met een dubbele rij eikenbo-men die een prachtige dreef vormde. Er staan nog enkele bomen van de vroegere dreef tussen de huidige Een-drachtlaan en de Europalaan.Vader Louis de Borman leefde erg luxueus en had veel geld nodig om o.a. zijn drie vrouwen te onderhou-den. Dat was de reden waarom hij een groot stuk grond aan de verze-keringsmaatschappij van de Kempi-sche Steenkoolmijnen Gevalik ver-kocht. Gevalik bouwde er woningen op voor drie van haar ingenieurs van het C.C.R. (Coördinatie Centrum van het Reddingswezen) met name Col-lignon, Boulie en Hausman.

N.V.KempenlandNijveraar Constant Kumpen was in die tijd bevriend met zoon Vic de


19

Borman en Dr. Paul Nolens waar-mee hij regelmatig ging jagen. Samen richtten zij op 22 april 1960 de immo biliënmaatschappij N.V.Kempenland op. Zij kochten alle gronden die nog beschikbaar waren en verkavelden ze in 176 bouwpercelen. Vandaag is er maar ééntje niet bebouwd, namelijk de hoek van de H.Dunantlaan met de Europalaan.

Het allereerste huis dat er gebouwd werd is dat van dhr Louis Bya, op de hoek van de Eendrachtlaan en het pleintje van de Henri Dunantlaan, toen nog Rode Kruislaan genaamd. Hij had in het Luikse een handel in bouwmaterialen en kwam zo in con-tact met Emiel, broer van Constant Kumpen. Emiel was de verantwoor-delijke voor de verkoop van bouwma-terialen en deed zaken met Bya. Ze vonden hem zo’n excellente verkoper en vroegen hem om voor NV Ke-ramo te komen werken. Bya bouwde zijn huis op de verkaveling van zijn nieuwe baas en kwam er wonen. Deze man hee� voor Kumpen grèsbuizen verkocht over heel Europa, Noord-Afrika tot in Amerika toe.

WegenaanlegBij de aanleg van de wegen werden in het struikgewas rond het voorplein van het kasteel nog een aantal kleine rupsvoertuigen en munitie gevonden die door het leger werden verwijderd vooraleer men de bouwmachines op het terrein kon toelaten.De wegen werden door de Firma We

genbouw Kumpen aangelegd zo-dat zowel de 176 percelen van de N.V.Kempenland als de percelen van de S.V.Gevalik werden voorzien van geasfalteerde wegen en alle nood-zakelijke nutsvoorzieningen (water, elektriciteit en telefoon).De riolering was toen maar voor een gedeelte van de nieuwe wijk om tech-nische redenen mogelijk, de rest van de wegen kreeg open grachten. Het water in deze grachten kon moei-lijk in de zanderige grond verzinken en werd deels afgevoerd door de Muggenbeek die toen nog midden door de verkaveling als open water-loop stroomde..Deze beek werd bij de aanleg van de riolering in het tweede deel van de wijk en van de Schrijnbroekstraat in het jaar 1976 overwelfd. Later is de beek in de Vijversstraat ook over-welfd (zie de nieuwere vakken in de betonverharding aan de apotheek) net als in de Schrijnbroek- en de Paalsteenstraat.

De gronden tussen de Muggenbeek en de Paalsteenstraat zijn later ook verkaveld en er werden een reeks nieuwe percelen verkocht die nu ook bebouwd zijn.

Wie kwam hier wonen?Velen denken dat de wijk ontstaan is door de komst van Philips, nu ook 50 jaar geleden. Dat is niet zo. De men-sen die voor Philips werkten gingen meestal in de Banneuxwijk wonen. Natuurlijk gingen er ook vele Kiewi


20

tenaren bij Philips werken, zij woon-den verspreid in de wijk. Voor haar ingenieurs bouwde Philips enkele huizen in de Walenstraat. Een groot aantal kaderleden bouwden in de Schrijnbroekstraat of verder weg. Een aantal kwam tijdelijk, een aantal de� -nitief naar Hasselt en er zijn dan ook werknemers van Philips in onze wijk Kempenland beland.De gronden op Kempenland waren in 1962 superduur: 300Bfr/m².

Het leven in de wijk.In het begin was er weinig of geen dorpsmentaliteit. Het pleintje aan de Europalaan was geen succes, er werd bijna niet gevoetbald of gespeeld. Hoe kan het ook anders: de wijk werd bevolkt met inwijkelingen die hier meestal omwille van hun job kwamen wonen. Ze waren nog jong en had-den nog geen kinderen. Een jaar of tien later was dat anders: de kinderen zochten elkaar op en speelden buiten net als de dorpskinderen. Er waren enkele winkels in de buurt: een Welvaart en kolenhandel van de

familie Quintiens in de Schrijnbroek-straat alsook een smid en een winkel van ijzerwaren. Zo’n winkel noemde men een quincaillerie (op zijn Frans). In de Paalsteenstraat was er een Lim-burgia ( fam. Lanssens) en een bakker Lanssens. De bakker kwam ook aan huis, eerst met een triporteur (= bak-� ets), nadien met de wagen. Ook de brouwer, iemand uit Lummen, melk-boer René Jordens en groentenboer Vangeel van de Zwartvennestraat kwamen aan huis.

Het is leuk om al deze feiten uit het verleden te kunnen horen en voor jullie neer te schrijven. Maar wie kan beter dan ik met hart en ziel over zijn jeugd in Kempenland vertellen dan iemand die er zijn jeugd ook gesleten hee� ! Voor Kriskras schreef Philip Schee-pers zijn herinneringen neer in het volgende hoofdstuk:

De jeugd van toen.

De meeste kinderen van Kempenland gingen naar school in de Banneux-wijk : bij “de broederkes” en in “de Zegestraat”. Toen al kwam een bus ons ophalen. Ik herinner me eigenlijk nie-mand van Kempenland die in die tijd naar de school in de Vijverstraat ging.Begin jaren ‘70 was er nog veel open ruimte in Kempenland en Berkenveld. Jongeren vonden elkaar en er werden kampen gebouwd, zowel in de bomen als ondergronds. Een hele mooie


21

plaats was achteraan in de Eu ropa-laan, juist voor de bocht aan de lin-kerkant. Daar stond een prachtige eik en een mooie oude beuk. Daartussen liep de Muggenbeek met salaman-ders, kikkers en guppies. We klom-men in de hoge bomen en bouwden dammen in de beek. Spijtig genoeg is de eik gekapt en hee� men er onlangs een huis gebouwd. Dit was één van de mooiste plaatsen in Kempenland. In Kiewit waren er 3 ‘kampen’.: de jeugd van Berkenveld en Kempen-land, de jongeren van de Vijversstraat en de jeugd van de Schrijnbroek-straat. Regelmatig vonden er “ veld-slagen” plaats en werd er onderling gevochten met houten zwaarden, schilden en blaaspijpen. Het ging er soms hevig aan toe. Naarmate we wat ouder werden werd er ook onderling gevoetbald op het pleintje in de Euro-palaan. In de zomeravonden kwam de jeugd (jongens en meisjes) van Kem-penland en Berkenveld ook samen op boven genoemd pleintje. Er wer-den spelletjes gespeeld, gesport en de eerste verliefdheden werden een feit.

geren van Kempenland en Berken-veld, Kiewit wat verder gaan ontdek-ken en zijn toen bij jeugdclub Hades terecht gekomen. Ikzelf ben al snel bij “de kern” van de jeugdclub gegaan. Dat was het bestuur van de jeugdclub zelf op jongerenniveau. Al gauw werd “het clubke” een begrip in heel Kie-wit maar zeker ook bij de jongeren van Berkenveld en Kempenland. Dat “kleine clubje” was berucht. Er zijn maandagochtenden geweest waar de laatste ‘gasten’ naar huis gingen en de schoolkinderen op de speelplaats ar-riveerden. Het was een mooie, onbe-zorgde tijd. Iedereen kende iedereen. Jeugdhuis Hades was een plaats waar de jeugd van heel Kiewit samenkwam en het niet meer uitmaakte van welke wijk je kwam. Ook de vele sportclubs, die zijn voortgekomen vanuit de jeugdclub, hebben er toe bijgedragen dat de jeugd van Kiewit zich inte-greerde. In de jaren ’70 en ‘80 zat de kerk op zaterdagavond altijd vol. Om 19 u was er de “jeugdmis”. De jeugd van Kempenland en Berkenveld was dan

daar in grote getale aan-wezig en zat links voor-aan. Pastoor Schi� ers hee� ons meerdere keren moe-ten doen zwijgen.

match Kempenland-Vijversstraat 1977


22

Mijn allereerste pinten en ik liet me, graag, wijsmaken, dat je van Tuborg niet zat werd. ik heb het geweten....Verder herinner ik me nog in 1974 dat Hades Basket zijn wedstrijden speelde op de speelplaats van de school en de kleedkamer in het “klein clubje” van de jeugd-club was. In de jaren ‘70 en ‘80 werd er ook stevig

gefeest. Heel Kiewit kawam hier op af. Het ene jaar stond er een grote feest-tent op het pleintje aan de Europalaan (Willy Sommers met Kom eens aan de telefoon Angeline!!) en het jaar daarop werd er gedanst in de paro-chiezaal in de Vijversstraat tijdens een optreden van Salim Seghers. Ik heb een beetje de indruk dat die sa-menhorigheid er niet meer zo is. Toch is en blij� Kiewit de moeite waard om er te wonen en te leven.

Het was voor ons meer een tre� en van de jongens, nieuwsgierig naar de meisjes en vice-versa. Tenkie bestond toen ook al. Er werd toen getennist op straat in de Berken-laan en in een zijstraat. Daarop zijn ze verhuisd naar het vakantiepatronaat, het VP, en is Tenkie alleen maar groter geworden. Ik zal nooit mijn allereer-ste fuif vergeten in de parochiezaal. De allereerste fuif van Tenkie. Dat moet rond 1974-1975 geweest zijn.

PhilipScheepers Sabine

Borkes

Jos Knaepen

Rudy� ijssen

Bezetting door de Kiewitse jeugd in 1974 van een boerderij in de Zavelvennestraat.

MartineLuyckx

De oude boerderij in de Zavelvennestraat van boer Carmans. Deze oude boerderij hebben we bezet met de bedoeling deze als jeugdhuis te gebruiken omdat we uit de lokalen van de school in de Vijversstraat moesten. Uiteindelijk hebben we de prefab in de Putvennestraat gekregen en de boerderij eigenhandig afgebroken De stenen en pannen zijn gerecupereerd: er zijn ussenmuren mee gemetseld en een grote toog. Chris Goyens


23

Wie wil kennis maken met OKRA en haar werking, is van

harte uitgenodigd op vrijdag 28 september van

14.00 u - 18.00 u in Catlok.

We trakteren je op ko� e en taart.


27NIEUWTJES UIT BIERLAND

INKOM 10 EURO

INSCHRIJVEN OP 0472.09.14.17


25

GROETEN UIT TAIWAN - deel 2

Bourgondiërs in het kwadraat

Taiwan hee� een enorme biodiver-siteit zowel in planten als dieren. Er is een grote hoeveelheid aan ver-schillend fruit, van de gekende ana-nassen, sinaasappels en mangos, tot unieke soorten zoals wax-appels en draken-fruit. Omwille van het gun-stige klimaat start het aarbei-seizoen hier al in februari. Taiwanesen zijn verzot op lekker eten. Ze zijn Bourgondiërs in het kwadraat. De keuken is erg ver� jnd en op restaurant gaan in het weekend is de favorite hobby van heel wat fa-milies. Er wordt weinig zelf gekookt. Het is dikwijls goedkoper en lekker-der om uit te gaan eten dan wel om zelf te koken.

De economie in Taiwan

Taiwan was in de jaren ‘70 en ‘80 vooral bekend voor de productie van goedkoop textiel. Het was toen een arm land, dat grote moeilijkheden kende na a� oop van de burgeroorlog in China. De grote stap voorwaarts is er gekomen met de opkomst van de electronica industrie in de jaren ‘80 en ‘90. Taiwan is ondertussen een wereldleider op dat vlak.Net zoals in Belgie is er ondertus-sen heel veel productie verhuisd van Taiwan naar voornamelijk China. Het grootste Taiwanese bedrijf hee� zo bijvoorbeeld meer dan één mil-joen mederwerkers in China. Die gebruiken ze onder andere voor de productie van de Apple iphone. Dus ondanks de gespannen politieke en militaire relaties tussen Taiwan en China, zijn de economische relaties zeer goed en investeren Taiwanesebedrijven massaal in China. Momen-teel gebeurt vooral de ontwikkeling van nieuwe electronische producten in Taiwan. Taiwanesen zijn erg on-dernemend. Dat zit in hun kultuur. Elke huisvrouw probeert er een han-deltje op na te houden, en het onder-nemersklimaat is erg liberaal.IMEC hee� sinds 2008 een kantoor in Taiwan. IMEC is een Vlaams on-derzoeksinstituut uit Leuven, dat


26

vooraanstaand is op wereldvlak op het gebied van electronica. Momen-teel leid ik het kantoor en overzie ik een dertigtal medewerkers die voornamelijk ingenieurs zijn. Onze opdracht is om de maturiteit van de innovaties en oplossingen uit Leu-ven te verbeteren. We ondersteunen ook de Taiwanese bedrijven zodat ze makkelijker de IMEC-technologie kunnen gebruiken in hun nieuwe producten. Zo zit er misschien een stukje Vlaamse kennis en kunde in de telefoon of computer die je nu ge-bruikt!

Het werkritme in Taiwan

De economische crisis laat zich ook in Azie voelen, en dat maakt zaken doen voor een buitenlandse � rma in Taiwan er niet makkelijker op. Meestal kom ik dan ook pas ergens tussen 10 en 11 uur ‘s avonds thuis.

Dat werkritme is hier heel gewoon De meeste Taiwanesen werken erg lang, maar werken ook wel e� ciënt. Er heerst dan ook een speciaal werk-klimaat dat de dingen vooruit doet gaan.Eén van de geheimen om dat vol te houden is dat de meeste mensen een middagdutje doen op kantoor. Bij IMEC in Taiwan gaat dan ook het licht uit tijdens de middagpauze. Medewerkers halen een kussen van-onder hun bureau of trekken een jas over het hoofd en dommelen even in

Taiwan-Kiewit

Lang voor dat ik bij Philips begon te werken had ik reeds een band met Kiewit. Mijn beide grootou-ders woonden in Kiewit en als kind bracht ik heel wat uren door op de kinderboerderij en aan de vijvers van de Platwijers. Later woonde ik zelf in Kiewit na het huwelijk met mijn Taiwanese echtgenote. Voor haar wa-ren vooral de koude winters een hele belevenis. Meestal komen we 1 à 2 maal per jaar op vakantie naar Belgie. Dat is dan een blij weerzien, ook met de buren. Het eerste wat ik doe bij aankomst is naar de frituur gaan. Daarna gaat het naar bakkerij Maris. Daar kijk ik maanden op voorhand naar uit. Brood is er in Taiwan in allerlei ma-ten en vormen, maar heel anders dan in Belgie en ik vind het zelf niet erg op de markt: gedroogde kolen zijn populair in

de Taiwanese keuken.


27

lekker. Maar de Taiwanezen zijn er verzot op. Meestal wordt er suiker toegevoegd en allerlei kruiden en vreemde toestanden verwerkt in het brood. Ook wordt er heet water op het brood gegoten tijdens het bak-ken, zodanig dat veel broden in Tai

wan er uitzien alsof ze ontplo� zijn.Meestal staat er ook een wandeling in de Kiewitdreef op het programma om tot rust te komen. Zulk een dreef is zeer zeldzaam in Taiwan. We ko-men dus telkens graag terug naar Kiewit.

Nieuwe zwarte parel voor RC Hades:

Snoop Dogg

voor ons: verkeerschaos, voor hun: normaal.

Peter Lemmens


28

Waarom een nieuwe naam?Met deze nieuwe naam willen we voor eens en voor altijd duidelijk maken dat alle vrouwen welkom zijn, ongeacht hun religie, job of her-komst.Dit betekent niet dat we plots een compleet andere organisatie zijn. Ons huis kreeg een grondige opknap-beurt en met de nieuwe naam hebben we nu ook een nieuwe voordeur. Ons huis ziet er anders uit, maar de fun-damenten blijven dezelfde. De ziel en de waarden waarmee het 90 jaar geleden begon, zijn er nog steeds: solidariteit, rechtvaardigheid, eman-cipatie. We blijven bouwen aan een wereld zonder vooroordelen, waarin elke vrouw zich kan ontplooien. We willen zeker openstaan voor vrou-wen die het niet gemakkelijk hebben

in onze samenleving. Onze funda-menten blijven christelijk, we blijven deel uitmaken van de christelijke ar-beidersbeweging.

Hoe uit zich dat in onze afdeling?We hechten veel belang aan mooie bezinnende teksten.Een vrouw die voor de eerste keer komt krijgt een warm welkom. De prijzen van onze activiteiten willen we zo democratisch mogelijk hou-den. We geven kansen aan mensen om zichzelf te overwinnen: de eerste keer een welkomstwoordje doen, de eerste keer een activiteit organiseren – en hen daarbij aanmoedigen!Dat is voor ons: geloven in mensen en in wat zij kunnen.Mensen die het moeilijk hebben stu-ren we een kaartje of brengen we een

KAV heet voortaan Femma


29

bezoekje.Onze nieuwe naam werd gekozen uit meer dan 300 inzendingen voor de actie:

KAV zoekt naam.

De nieuwe naam, Femma, is kort en krachtig, elegant en vrouwelijk

Bij een nieuwe naam hoort een nieuw logo.De verschillende lettertypes typeren de diversiteit die we in onze organi-satie omarmen.De groene bol is een ronde vorm die vrouwelijkheid uitstraalt. De kleur groen is een verwijzing naar ener-zijds het feit dat we een duurzame organisatie willen zijn die kiest voor een milieubewuste levensstijl. An-derzijds is het ook een knipoog naar ons blijvend engagement als deelor-ganisatie van het ACW.

Met welke actie zijn we op dit moment actief?Naar aanleiding van de gemeente-raadsverkiezingen in oktober willen we de aandacht van de kiezer trekken om zeker niet de vrouwen te vergeten die op de lijsten staan.Dit doen we door middel van een wildbrei-actie. Ook in Kiewit zullen er verschillende voorwerpen begin oktober mooi aangekleed worden. Men zal er niet naast kunnen kijken!

Welke activiteiten organiseren wij zoal binnen Femma Kiewit?We organiseren cursussen zoals Party Vibes, bloemschikken,Tilda’s interieurideeën. Twee gespreks avon-den met als thema Kleine kinderen stellen grote vragen en Natuurlijke EHBOHet hele jaar door kan je om de 14 dagen op donderdag namiddag naar de hobby club. En op woensdagvoor-middag gaan we zwemmen in Mo-lenheideWe feesten graag, maken � etstochten en natuurwandelingen. We richten uitstappen in, en nog veel meer…En dit allemaal in het aangename ge-zelschap van andere vrouwen!Misschien vind je er wel een aantal nieuwe vriendinnen?

Wil je meer informatie, dan kan je terecht op onze website www.femma.beof je neemt contact met onze

voorzitster, Wies Haarler-Hanot, 011/23 24 20 of via [email protected];

mede-voorzitster, Vera Bams-Verheijden, 011/ 21 16 88 of via [email protected]

Wies Hanot


30

Nieuwe vraag.

Het is dit jaar 50 jaar geleden dat de Philipsfabriek naar Kiewit kwam. We willen graag eens rond de tafel zitten met mensen van Kiewit die er gewerkt hebben. Heb je er je hele loopbaan gewerkt, of slechts enkele jaren: jouw ervaringen, verhalen... willen wij horenWie graag wil komen kan dat op woensdagavond 10 oktober om 20.00 u.in O.C. De Binder. Wij zorgen voor een frisse pint, een glaasje wijn en een hapje natuurlijk! redactie Kriskras Kiewit

VRAAG AAN KIEWIT!

Wie op zoek is naar iets: vraag het aan Kiewit! Je kan ons mailen, bellen of schrijven! (zie colofon)

Jammer genoeg is er op de vraag naar een foto van de preekstoel toen die nog in de kerk stond, geen reactie gekomen.

NORDIC WALKING

Wie graag in groep eens gaat wandelen kan elke dinsdagmorgen om 9.30 u terecht op Domein Kiewit.

Mathieu Vangelabbeek stippelt de wandeling uit. 1,5 à 2 uur

Het zijn geen initiatielessen, maar Mathieu stuurt je techniek wel bij.

De wandeling is gratis.


31


32


Date post:	17-Sep-2018
Category:	Documents
Upload:	haxuyen
View:	224 times
Download:	0 times

kkk september 2012 - kriskraskiewit.be · juf Fabienne, pastoor Jan Philippe. links onder rechts...

Documents