Les 9 voor1 september 2018

2. Derbe and Lystre. Handelingen 16:1-5❖ De jonge Timotheüs

3. Frygië, Galatië, Mysië en Troas. Handelingen 16:6-10❖ De Macedonische roep

4. Samothrake, Neapolis and Filippi. Handelingen 16:11-40❖ Nieuwe Gelovigen

1. Syrië and Cilicië. Handelingen 15:36-41❖ Twee zendingsteams5. Thessalonica en Berea.

Handelingen 17:1-15❖ Het bestuderen van

de Schriften

7. Korinthe. Handelingen “Spreek en zwijg niet”

6. Athene. Hand. 17:16-34❖ De Areopagus

"En na enkele dagen zei Paulus tegen Barnabas: Laten wij nu terugkeren en onze broeders bezoeken in elke stad waar wij het Woord van de Heere verkondigd hebben, en zien hoe het met hen gaat.“ (Handelingen 15:36)

Paulus en Barnabas besloten om de kerken te bezoeken die ze tijdens hun eerste reis hadden geplant. Barnabas wilde zijn neef Johannes Markus weer meenemen (Kolossenzen 4:10)

Paulus wilde Johannes Markus geen tweede kans geven, omdat hij het tijdens de vorige reis had opgegeven.

Barnabas en Johannes Markus gingen naar Cyprus, en Paulus en Silas gingen naar Azië.

Na verloop van tijd waardeerde Paulus het werk van Johannes Markus: " want hij is voor mij van veel nut voor de ambtelijke bediening." (Filippenzen 1:24; 2 Tim.4: 11)

" Paulus wilde dat die met hem mee zou gaan; en hij nam hem bij zich en besneed hem omwille van de Joden die in die plaatsen woonden, want zij

wisten allen dat zijn vader een Griek was." (Handelingen 16:3)

Paulus ontmoette Timothy in Lystre. Hij was een jonge man die door zijn moeder Eunike en zijn grootmoeder Loïs de Schrift was onderwezen (2Tim. 1:5)

Paulus besloot Timotheüs mee te nemen op zijn reis, omdat hij een toegewijde - en begaafde persoon was.

Timotheüs was niet besneden, omdat zijn vader Grieks was.

De Raad in Jeruzalem was overeengekomen dat besnijdenis niet zou moeten worden opgelegd. Waarom heeft Paulus hem laten besnijden?

Paulus hield van de Joden, dus deed hij dat om hen te helpen de boodschap te aanvaarden die Timotheüs gemakkelijker predikte.

"En Paulus kreeg 's nachts een visioen te zien:er stond een Macedonische man, die hem dringend vroeg: ‘Kom over naar Macedonië en help ons!’" (Handelingen 16: 9)

Paulus’ oorspronkelijke plan was om de geplantte kerken te bezoeken, maar het plan van de Heilige Geest was anders.

De Heilige Geest leidde hen in plaats daarvan naar Mysië en verhinderde hen naar Bithynië te gaan. Hij leidde hen naar Troas —een zeehaven — en vertelde hen in een visioen waar ze vervolgens naartoe moesten.

Ze kwamen Europa binnen, dus kon het Evangelie in een nieuw gebied worden gepredikt.

Dit is een voorbeeld van hoe we de leiding van de Heilige Geest moeten volgen, ook al druist dit in tegen onze plannen of ideeën.

Paulus zocht de plaats op waar de Joden samenkwamen in Filippi. Er was geen synagoge en hij vond enkele vrouwen aan de rivier.

Lydia uit Thyatira was een van die vrouwen. Zij werd de eerste gelovige in Europa.

Maar al snel ontstonden er problemen. Paulus dreef een demon uit bij een jonge waarzegster. Haar meesters werden kwaad en brachten Paulus en Silas naar de autoriteiten.

Ze werden gegeseld en gevangengezet, maar ze zongen in de gevangenis. Hun getrouwe getuigenis raakte het geweten van de bewaker.

"En dezen [de Joden te Berea] waren edeler van gezindheid dan die in Thessalonica, want zij ontvingen het Woord met grote bereidwilligheid en onderzochten dagelijks de Schriften om te zien of die dingen zo waren." (Handelingen 17:11).

Thessalonica was de hoofdstad van Macedonië. Paulus bezocht de synagoge om tot de Joden te prediken over de dood en opstanding van Jezus.

Slechts een paar Joden geloofden. Anderen begonnen een rel tegen Paulus en de nieuwe gelovigen door enkele slechte personages van de markt op te trommelen.

De Joden in Berea ontvingen de boodschap beter. Ze geloofden de waarheid na het grondig bestuderen van de Schriften.

Emotionele reacties zijn kort en overbodig als ze niet worden opgevolgd door een persoonlijke

studie van de Schrift.

"En zij namen hem mee en brachten hem op de Areopagus, en zij zeiden: Mogen wij weten wat die nieuwe leer inhoudt

waar u over spreekt? " (Handelingen 17:19)

Paulus gebruikte nieuwe methoden om het Evangelie in Athene te prediken.

De meeste mensen in Athene waren heiden, dus kon hij de Schriften niet gebruiken als de basis van zijn boodschap.

Hij gebruikte de natuurlijke wereld en filosofie, zodat zij het Goede Nieuws konden begrijpen.

Ze geloofden niet dat de goden zich zorgen maakten over wat er op aarde gebeurt; dus was de boodschap van Paulus speciaal voor hen.

De meesten van hen bespotten de bood-schap van Paulus, maar sommige mensen zoals Dionysius en Damaris geloofden.

"want Ik ben met u en niemand zal de hand aan u slaan om u kwaad te doen, want Ik heb veel volk in deze stad." (Handelingen 18:10)

Paulus ontmoette Priscilla en Aquila in Korinthe. Hij verbleef en werkte met hen omdat ze hetzelfde beroep uitoefenden.

Maar Paulus werd door de Joden afgewezen, dus stopte hij met prediken tot de Joden. Hij stofte zijn kleren af en begon alleen tot de heidenen te prediken.

Deze situatie ontmoedigde hem, dus besloot hij om Korinthe te verlaten en zijn reis te vervolgen.

God had echter weer andere plannen. Paulus bleef anderhalf jaar in Korinthe. Tot nu toe was dat zijn langste verblijf.

Hoeveel mensen wachten erop om in jouw stad over God te horen? Spreek en zwijg niet.

"Gods boodschappers in de grote steden mogen niet

ontmoedigd raken over de goddeloosheid, de

onrechtvaardigheid, de verdorvenheid, waarmee ze

worden geconfronteerd terwijl ze proberen de

blijde boodschappen van zaligheid te verkondigen ...

Laten degenen die zich bezighouden met het werk

van het redden van zielen zich bedenken dat terwijl

er zijn velen zijn, die de raad van God, in Zijn woord,

niet zullen opvolgen, de hele wereld niet zal

veranderen van licht en waarheid, door de

uitnodigingen van een geduldige verdragende

Verlosser. In elke stad, hoe gevuld het ook mag zijn

met geweld en misdaad, zijn er velen, die met de

juiste leer, kunnen leren om volgelingen van Jezus

te worden. Duizenden kunnen zo worden bereikt

met reddende waarheid en ertoe geleid worden om

Christus als een persoonlijke Redder aan te nemen."E.G. White (Prophets and Kings [Profeten en Koningen], hoofdstuk 22, blz. 277)