MMOONNAAXXIIKKHH EEKKººPPAA™™HHMMOONNAAXXIIKKHH EEKKººPPAA™™HHIOY§IO™ - AY°OY™TO™ 2005TEYXO™ AP. 9

Kø¢IKO™ 7109

Îη·ÏÏfifi Îη·ÏÏÔÔÎη·››ÚÚÈÈÎη·ÏÏfifi Îη·ÏÏÔÔÎη·››ÚÚÈÈ

IEPA MONH AΓIOY NEKTAPIOYTPIKOPΦO ΦΩKI∆OΣ330 56 EYΠAΛIOτηλ.-fax 26340 - 44.391

Tό περιοδικό αéτό ξεκίνησε τήν πορεία µέ στόχο τήν κατά Θεόν βοήθεια ¬λων µας. KρατÄτε στά χέρια σας τό öνατο τεÜχος.Θέλουµε ταπεινά νά âνηµερώσουµε τούςàναγν΅στες µας, ¬τι:

TO ΠEPIO∆IKO MAΣ EINAI ∆ΩPEAN. ^H ταχυπληρωµή πού âσωκλείουµε εrναι γιά ¬σους θέλουν προαιρετικά νά àποστεί-λουν τήν âλεηµοσύνη τους γιά τό Mοναστήριµας, πού εrναι •πό àνέγερση καί öχει àνά-γκη τήν βοήθειά σας. ≠Oσοι λοιπόν θέλετε νά βοηθήσετε τήν àνέγερσητÉς MονÉς, καθώς καί τήν öκδοση αéτοÜ τοÜπεριοδικοÜ, µπορεÖτε νά µÄς àποστέλετε τήν βοή-θειά σας µέ τήν ταχυπληρωµή πού âσωκλείουµε¦ µέ κατάθεση στήν \Eθνική Tράπεζα στόν àριθ-µό 426/440265-04 δίνοντας καί τό ùνοµά σας.Kατόπιν âνηµερ΅στε µας τηλεφωνικά γιά νάλάβετε τή σχετική àπόδειξη.

ΣÄς εéχαριστοܵε θερµά \Eκ τοÜ περιοδικοÜ

““MMOONNAAXXIIKKHH EEKKººPPAA™™HH””““MMOONNAAXXIIKKHH EEKKººPPAA™™HH””τ.9, IOYΛIOΣ-AYΓOYΣTOΣ 2005

ΠEPIO∆IKO ∆IMHNIAIO ΠPOAIPETIKH ΣYN∆POMH

I∆IOKTHTHΣ: IEPA MONH AΓIOY NEKTAPIOY - TPIKOPΦO ΦΩKI∆OΣ330 56 EYΠAΛIO τηλ. - fax 26340 - 44.391e-mail: agnektar@mes.forthnet.grEK∆OTPIA:MONAXH NIKO∆HMHEKTYΠΩΣH-YΠEYΘYNOΣTYΠOΓPAΦEIOY:LETTRA Tζουβάρας Bασίλης, ^Hλιούπολη

KΩ∆IKOΣ: 7109

¶EPIEXOMENA¶EPIEXOMENA

AºIEPøMA:

XIO™: Tfi^AÁÈÔÓ‹ÛÈ/Ù¿ÌÔÓ·ÛÙ‹ÚÈ·ÛÙ‹ ÛÊ·Á‹

ÙÔÜ 1822

4

ME §O°IAA¶§A:≤Ó· ı·ÜÌ· ÙÔÜ^AÁ›Ô ̆\Iˆ¿ÓÓËM·Í›ÌÔ‚ÈÙ˜

24

OYPANIOIAN£Pø¶OI:^H ^AÁ›· M·Ú›·ì M·Á‰·ÏËÓ‹12

MONA¢IKE™EM¶EIPIE™:ï °¤ÚÔÓÙ· ̃¶·¯ÒÌÈÔ ̃ÙÉ ̃X›Ô˘18

°NøPI™ONMOI:T› ÂrÓ·È ï ^IÂÚfi ̃N·fi˜10 EN ™øMATIY°IEI:Z¿ÏË: Ù›àÎÚÈ‚á ̃ÂrÓ·È26

¶Úfi˜ ·Ó·ÁÓÒÛÙÂÛ ÂÈÛÙÔÏ‹...

\Aγαπητοί µας φίλοι,

Σίγουρα πάρα πολλοί

σÄς εûχονται καθηµερινά

“Kαλό Kαλοκαίρι!”, “Kαλές

διακοπές!”, “Kαλή ξεκούρα-

ση!”. Kαί σίγουρα στό ôκου-

σµα αéτ΅ν τ΅ν φράσεων ™

καρδιά λίγο σκιρτÄ, προσδο-

κώντας νά νοιώσει öστω καί

γιά λίγο αéτό τό κάτι, τήν

àλλαγή πού θά τήν κάνει νά

àφήσει πίσω öννοιες, σκο-

τοÜρες, ôγχος, προβλήµατα...

Erναι ùµορφες αéτές οî

εéχές καί σίγουρα τίς öχουµε

àνάγκη, ¬µως âµεÖς θά θέλαµε

νά σÄς µιλήσουµε γιά κάποιο ôλλο καλοκαίρι,

διαφορετικό...

Θά σÄς µιλήσουµε γιά κεÖνο τό καλοκαίρι

πού νοιώθει ™ ψυχή ¬ταν οî ™λιαχτίδες τοÜ

νοητοÜ ^Hλίου τήν φλέγουν àπό àγάπη... Γιά

κεÖνο τό καλοκαίρι πού ï νοÜς δροσίζεται ¬ταν

µετέχει στήν àστείρευτη πηγή τÉς µελέτης τÉς

Âγίας ΓραφÉς καί τ΅ν Πατέρων... Γιά κεÖνο τό

καλοκαίρι πού τίς νύχτες τ\ àστέρια παραβγαί-

νουν µεταξύ τους στήν λαµπρότητα, σά νά

θέλουν νά φωνάξουν “∆όξα σοι Θεέ τοÜ

Σύµπαντος!”... Γιά κεÖνο τό καλοκαίρι πού τίς

νύχτες τ\ àηδόνια, κρυµµένα, µακριά àπό τή

δόξα, •µνοÜν àκατάπαυστα τόν Θεό... Γιά

κεÖνο τό καλοκαίρι πού ï àγώνας δέν κάνει

διακοπές, àλλά συνεχίζεται àµείωτος καί µέ

περισσότερη âγρήγορση, âνάντια στίς α¨σθή-

σεις πού συντηροÜν τά πάθη καί φέρνουν τήν

πνευµατική νέκρωση... Γιά κεÖνο τό καλοκαί-ρι πού δέν περιορίζεται σέ zρες, σέ µέρες,σέ λίγους µÉνες... Γιά κεÖνο τό καλοκαίρι πούπαραµένει καλοκαίρι àκόµη καί στίς µελαγχο-

λικές, φθινοπωρινές µέρες,

τότε πού ™ πρόσκαιρη χαρά

àποχαιρετÄ τούς àνθρώπους,

àφήνοντάς τους ≤να κενό

àνεκπλήρωτο... Πού φέρνει

τό καλοκαίρι στήν ψυχή,

àκόµα καί τίς κρÜες µέρες

τοÜ χειµώνα...

≠Oταν µέσα στήν ψυχή

µας λάµπει πάντα ï Nοητός

≠Hλιος, ï Θεός µας, τότε νοι-

ώθουµε παρηγοριά καί ζεστα-

σιά, àσφάλεια καί àνάπαυση,

χαρά καί àγαλλίαση, ζωή καί

âλπίδα... Tότε ¬,τι καί νά µÄς

συµβεÖ, δέν àπελπιζόµαστε,

δέ νοιώθουµε µοναξιά καί âγκατάλειψη, οûτε

àδυναµία. ^O ≥λιος εrναι ζωή καί ï Nοητός

≠Hλιος εrναι àστείρευτη πηγή παντοτινÉς ζωÉς.

\Aκόµα καί ¬ταν οî δοκιµασίες καί οî στενοχώ-

ριες σκιάσουν µέ σύννεφα τήν ψυχή µας, ï

Θεός µας, σάν ≥λιος, σκορπÄ τά νέφη καί φέρ-

νει πάλι τό φ΅ς καί τή ζεστασιά, τήν âλπίδα...

Aéτό τό καλοκαίρι, àκόµη κι ôν δέν àπο-

λαύσετε διακοπές σέ κάποιο παραθαλάσσιο

µέρος ¦ στό βουνό, νοι΅στε τό καλοκαίρι ¬µως

µέσα σας, ≤να καλοκαίρι πνευµατικό, µέ τόν

≠Hλιο τÉς ∆όξης νά λάµπει µέσα στήν καρδιά

σας, µέ τή συνείδησή σας καθαρή σάν τόν γαλά-

ζιο οéρανό, µέ τά µάτια σας νά λάµπουν σάν τ\

àστέρια, µέ τά δάκρυα τÉς µετανοίας σας καί

τήν àστείρευτη καί γάργαρη πηγή τÉς àγάπης

νά κυλÄ γιά ¬λους καί πρός ¬λους... Kαί τότε

πραγµατικά θά öχετε ζήσει ≤να µοναδικό καί

àτέλειωτο καλοκαίρι... ΣÄς τό εéχόµαστε...

^H ^Hγουµένη,† Mόνικα Mοναχή

καί αî σύν âµοί âν Xριστ̈́ àδελφαί.

Aγαπητοί µας âν Xριστ΅ àδελφοί, φίλοι àναγν΅στες τοÜ ΠεριοδικοÜ µας““MMÔÔÓÓ··¯̄ÈÈÎ΋‹ òòEEÎÎÊÊÚÚ··ÛÛËË””

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IOY

ΛIO

Σ-AY

ΓOY

ΣTO

Σ20

05

4

AÊȤڈ̷...

Στή µακραίωνη îστορία τοÜτόπου µας, τά µοναστήρια µαςàποτελοÜν στολίδια καί εrναιφάροι àκοίµητοι πού συνδέουντή γÉ µέ τόν οéρανό, τό àνθρώ-

πινο µέ τό θεÖο καί τά περισσότερα àπόαéτά βαστÄνε µέχρι σήµερα τήν îστορίατοÜ τόπου πού τόσο σηµαντικά καθόρισανµέ τό ρόλο τους.Aéτό τό ρόλο öχουν καί τά µοναστήριαστό νησί τÉς Xίου, στό Âγιονήσι. \Oνοµά-ζεται öτσι, àπό τήν πληθώρα τ΅ν µον΅ν,τ΅ν σκητ΅ν, τ΅ν àνθρώπων πού στοχεύο-

ντας σέ πνευµατικές àνατάσεις àσκήτευ-σαν καί öχτισαν τόσα πολλά µοναστήριαστό νησί, τά ïποÖα σήµερα àποτελοÜν τόστολίδι του.

Kάθε ≤να àπό αéτά öχει καί τή δική τουîστορία, συνυφασµένη àπόλυτα µέ τήνîστορία τοÜ νησιοÜ, χαραγµένη µέ αxµα,κόπους καί θυσίες τ΅ν €διων τ΅ν µοναχ΅νκαί τ΅ν µοναζουσ΅ν πού πρωταγωνιστικόρόλο öπαιξαν σέ τόσες ξένες âπιδροµές,κυρίως τ΅ν Tούρκων, πού στόχο εrχαν τήνκατάκτηση τοÜ νησιοÜ.

‰Aν àρχίσουµε νά διηγούµεθα τήν îστο-

IIOO™™IIOO™™XXXX Ùfi^AÁÈÔÓ‹ÛÈ

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IOY

ΛIO

Σ-AY

ΓOY

ΣTO

Σ20

05

5

ρία κάθε MονÉς, τά πνευµατικά καί σωµα-τικά κατορθώµατα τ΅ν µοναχ΅ν, τίς σφα-γές χιλιάδων àπό αéτούς, δέν θά µÄς φτά-σουν ëκατοντάδες σελίδες. Πρός τοÜτοöχουν âκδοθεÖ πονήµατα πού τά àναφέ-ρουν âξονυχιστικά καί µέ κάθε λεπτοµέ-ρεια.

\EµεÖς, µποροܵε êπλά καί µόνο µέ µιάµικρή àναφορά νά àντλήσουµε λίγο àπόαéτό τό πνευµατικό νέκταρ πού öχουν νάπροσφέρουν τά µοναστήρια τÉς Xίου καίνά νοιώσουµε •περηφάνεια καί θαυµασµόàπό τή ζωή αéτ΅ν τ΅ν àνθρώπων.

Tό πιό σπουδαÖο àπό τά µοναστήριατοÜ νησιοÜ, πού âπάνω του öχει χαραχθεÖζωή καί îστορία α¨ώνων, εrναι ™ NέαMονή. \Aνεγέρθηκε àπό τρεÖς àσκητές τοÜΠροβάτειου ‰Oρους, τόν Nικήτα, τόν\Iωάννη καί τόν \Iωσήφ, πού µέ θαυµα-τουργικό τρόπο βρÉκαν τήν ε¨κόνα τÉς

Παναγίας τÉς Nεαµονιτίσσης. Στήν àνίερη σφαγή τοÜ 1822, ¬ταν οî

µανιασµένοι TοÜρκοι κυνηγοÜσαν τούςκατοίκους τοÜ νησιοÜ, âκεÖνοι κατατρεγ-µένοι öσπευσαν στό τεÖχος τÉς MονÉς,θεωρώντας ¬τι οî TοÜρκοι δέν θά πείρα-ζαν τέτοιο îερό µέρος. ^O Bαχήτ ¬µως,àφοÜ πολιόρκησε γιά πέντε µέρες τήMονή, µέσα στήν ïποία µοναχοί, ôνδρεςγυναÖκες καί παιδιά, ôοπλοι, τόσο ™ρωϊκάàντιστάθηκαν, τελικά ε¨σέβαλε καί κατέ-σφαξε τούς πάντες, λεηλάτησε µανιωδ΅ςτή Mονή, κατέκαυσε τά κτίριά της καίôρπαξε τά îερά της κειµήλια. Tό 1823 µέσαστίς στάχτες βρέθηκε τό ε¨κόνισµα τÉςΠαναγίας τÉς Nεαµονιτίσσης. Γιά δεύτερηφορά τό 1828 ™ µανία τ΅ν Tούρκωνσυµπλήρωσε ¬λες τίς προηγούµενες βιαιό-τητες, àλλά ™ ε¨κόνα τÉς Παναγίας διασώ-θηκε καί πάλι θαυµατουργικά.

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IOY

ΛIO

Σ-AY

ΓOY

ΣTO

Σ20

05

6

Σέ κάποιο ôλλο µέρος τοÜ νησιοÜ, στήMονή τ΅ν Âγίων µαρτύρων MηνÄ,Bίκτωρος καί Bικεντίου, κατά τή µεγάλησφαγή τ΅ν κατοίκων τοÜ νησιοÜ àπό τούςTούρκους, τό 1822, öγιναν κι âκεÖ àνήλεεςσφαγές, λεηλασίες καί πυρπολήσεις.≠Oλοι οî κάτοικοι τότε τÉς γύρω περιοχÉςöτρεξαν νά βροÜν καταφύγιο στή Mονή,περίπου 3.000 γυναικόπαιδα, ¬λοιôοπλοι. ^O Bαχήτ πασάς τ΅ν Tούρκων, µέ

âκδικητική µανία γιάαxµα καί λεηλασία,¬ρµησε καί κυνήγησετούς πανικόβλητουςκατοίκους τοÜ νησιοÜ. ^Oôµαχος λαός, κλεισµένοςστό µοναστήρι, àντιστά-θηκε µέ ¬λες του τίςδυνάµεις στίς çρδές τ΅νTούρκων. ^H νύχτα τοÜMεγάλου Σαββάτουτελειώνει âφιαλτικά γιάτούς µοναχούς καί τούςκατοίκους πού βρίσκο-νται στή Mονή. Aéτή τήνâφιαλτική νύχτα διαδέχε-ται ™ νύχτα τÉς \Aναστά-σεως· κι âν΅ τό βράδυψαλλόταν ™ Πασχαλινήàκολουθία, ¨σχυροίκανονιοβολισµοί àκού-γονταν àπ\ öξω. Oîπρ΅τοι δυστυχ΅ς προξέ-νησαν ρήγµατα στότεÖχος τÉς MονÉς, τάïποÖα öφεραν τούς Tούρ-κους µέ τά µαινόµεναξίφη τους στόν περίβολοτÉς MονÉς. Tότε κάθεδυνατότητα διαφυγÉςâξέλιπε. \AφοÜ ¬λοι οî

àγωνιστές öπεσαν µέ τό σπαθί στό χέρι,ξεκίνησε àπό τούς Tούρκους µιά àνήλεησφαγή, λεηλασία καί êρπαγή τ΅ν σκλά-βων. ≠Oσοι χριστιανοί, τά περισσότεραγυναικόπαιδα, δέν µπόρεσαν νά βροÜνκαταφύγιο στόν κατάµεστο ναό, κατα-σφαγιάσθηκαν στόν περίβολο. Mέσα στόναό οî µελλοθάνατοι παρακολουθοÜν τήν\Aναστάσιµη Θεία Λειτουργία καί προσεύ-χονται ôλλοι γονυπετεÖς κι ôλλοι µπρο-

AÊȤڈ̷...

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IOY

ΛIO

Σ-AY

ΓOY

ΣTO

Σ20

05

7

στά στήν ^Ωραία Πύλη. Kι âπειδή οîTοÜρκοι, λόγω τοÜ συνωστισµοÜ στό Nαό,βρÉκαν àντίσταση νά µποÜν àπό τήνε€σοδο, àποφάσισαν νά βάλουν φωτιάστήν ξύλινη στέγη καί στήν πόρτα. Σέ λίγαλεπτά ¬λος ï ναός, µαζί µέ τό âκκλησία-σµα, εrχε τυλιχθεÖ στίς φλόγες...

Σ\ âκείνη τήν φοβερή àνθρωποσφαγή,âλάχιστοι κατάφεραν àπό τούς 3.000 νάσωθοÜν... Tό πιό φοβερό εrναι ¬τι οî κηλί-δες àπό τόν ποταµό τοÜ α¥µατος, πού öρεεπάνω στίς µαρµάρινες πλάκες τοÜ NαοÜ,πότισαν τό δάπεδο καί οî καιόµενες σάρ-κες öλιωσαν καί δηµιούργησαν σχέδιαπάνω σ\ αéτό. ≠Oσες φορές κι ôν προσπά-θησαν νά καθαριστοÜν οî âπιφάνειεςαéτές, œστε νά µήν καταπατεÖται τό αxµαµαρτύρων, στάθηκε àδύνατο, καθώς τάσηµάδια εrχαν µείνει àνεξίτηλα χαραγµέ-να καί µάλιστα àπεικονίζουν σχήµατασώµατος, ποδός, πέλµατος καί ôλλακαί µπορεÖ κανείς νά τά διακρίνειµέχρι καί σήµερα... Erναι âκεÖ, βουβοίµάρτυρες τÉς φρικτÉς θηριωδίας...

Erναι τόσα πολλά πού µποροܵενά διηγηθοܵε γιά τά MοναστήριατÉς Xίου, γιά τή σηµαντική îστορίατους, γιά τούς êγίους àνθρώπους πούöζησαν σ\ αéτά. ≠Oπως àναφέραµε,σήµερα σ\ αéτό τό µικρό àφιέρωµα θά“τρυγήσουµε” πολύ λίγο àπό τόµυροβόλο νησί τÉς Xίου.

≠Eνα ôλλο µοναστήρι πού µέσαστή µακραίωνη îστορία του γνώρισεπεριόδους ôνθησης, εéρωστίας καίδόξας εrναι ™ ^Iερά Mονή τÉς Kοιµή-σεως Θεοτόκου Πλακιδιωτίσσης,στήν Kαλιµασιά τÉς Xίου. Θεωρήθη-κε µία àπό τίς πρ΅τες γυναικεÖεςµονές τÉς νήσου, καθώς στήν περίοδοτÉς àκµÉς της àριθµοÜσε 115 µονα-

χές. Tό 1822 καί ™ Mονή Πλακιδιωτίσσης

öζησε τίς θηριωδίες καί τά àνοσιουργήµα-τα τ΅ν Tούρκων. Oî µοναχές τότε πολέ-µησαν âναντίον τ΅ν Tούρκων µαζί µέ τίςο¨κογένειές τους, οî ïποÖες εrχαν καταφύ-γει στή Mονή. Πολέµησαν οî µοναχέςµέχρι τήν τελευταία τους πνοή, πετώνταςπέτρες, ξύλα, κεραµίδια στούς κατακτη-τές, πολλούς àπό τούς ïποίους κατάφε-ραν νά âξολοθρεύσουν. ≠Oταν ¬µως κου-ράστηκαν καί δέν εrχαν ôλλα “¬πλα” νάàντισταθοÜν, οî βάρβαροι ¬ρµησαν µέσαστή Mονή καί öσφαξαν φρικωδ΅ς τίςµοναχές. Mόλις µία κατάφερε γιά λίγο νάσωθεÖ, àφοÜ öτρεξε àνάµεσα στούς Tούρ-κους µέ ταχύτητα πτηνοÜ. MάλισταâκεÖνοι νόµιζαν ¬τι qταν οéράνια ïπτα-σία. ∆υστυχ΅ς γι\ αéτήν, àφοÜ τήν κατα-δίωξαν öπεσε τελικά στά χέρια τους καί

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IOY

ΛIO

Σ-AY

ΓOY

ΣTO

Σ20

05

8

AÊȤڈ̷...

τήν κατακερµάτισαν. ‰Aλλες µοναχές σύρ-θηκαν στήν α¨χµαλωσία καί τήν àτίµωση,âν΅ ™ Mονή πυρπολήθηκε. Mόλις πούπρόφτασαν οî µοναχές νά κρύψουν τήνθαυµατουργή ε¨κόνα τÉς Παναγίας στήβαθειά âσοχή τοÜ κορµοÜ µιÄς âλιÄς.

≠Oταν ™ ζωή àποκαταστάθηκε στό µαρ-τυρικό νησί καί οî µοναχές ôρχισαν νάàνοικοδοµοÜν καί νά âπισκευάζουν τούςκατεστραµµένους χώρους τÉς MονÉςΠλακιδιωτίσσης, ™ Παναγία φανερώθηκεσέ µία µοναχή, ™ ïποία €σως qταν ™ µονα-δική πού γλύτωσε àπό τή σφαγή καί τήνπροέτρεψε âκεÖ πού βγάζει τά χόρτα àπότό χωράφι, νά βάλει τό χέρι της στό ôνοιγ-µα τοÜ κορµοÜ τÉς âλιÄς καί νά τή βρεÖ. ^Hµοναχή €σως âξέλαβε τό γεγονός ½ς δοκι-µασία τοÜ πειρασµοÜ καί δέν •πήκουσε.\Eπαναλήφθηκε γιά δεύτερη φορά τό €διο,œσπου τήν τρίτη φορά ™ µοναχή âπισκέ-φθηκε τό σηµεÖο πού τÉς •πέδειξε ™ Πανα-

γία καί βρÉκε τήν ^Iερή E¨κόνα, ε¨κονιζο-µένη πάνω σέ µουσαµÄ, àλλά φθαρµένηàπό τίς καιρικές συνθÉκες καί τόν χρόνο.

Tίς ™µέρες âκεÖνες qλθε àπό τήν Kων-σταντινούπολη µία γυναίκα τήν ïποίαεrχε προτρέψει ™ Παναγία στόν ≈πνο τηςνά âπισκεφθεÖ τό µοναστήρι στήν Kαλιµα-σιά καί νά φτιάξει τήν ε¨κόνα της. ‰Eτσισήµερα ™ E¨κόνα βρίσκεται στόν κυρίωςναό τÉς MονÉς µέ àργυρό στόλισµα καίεéλογεÖ τίς λιγοστές µοναχές πού µέàγάπη καί àφοσίωση Tήν •πηρετοÜν.

\Eντρυφώντας κάποιος σέ τέτοιεςπραγµατικά συνταρακτικές διηγήσεις, δένµπορεÖ παρά νά •ποκλιθεÖ µπροστά σέτέτοιες ™ρωϊκές µορφές πού στό πέρασµάτους àφήνουν µνɵες βαθειά χαραγµένεςµέ πολύ σεβασµό καί îερότητα στίς καρ-διές τ΅ν σηµεριν΅ν àνθρώπων...

Bιβλιογραφία: Πόπης XαλκιÄ-Στεφάνου“Tά Mοναστήρια τÉς Xίου”

\Aγαπητοί µας àδελφοί, καλό καλοκαίρι. ≠Eνα àρκετά µεγάλο µέρος àπό τά χρήµατα πού àπαιτοÜνται γιά τό ξυλόγλυπτο τέµπλο στό

παρεκκλήσιο τÉς Παναγίας τÉς Γοργοϋπηκόου öχει συγκεντρωθεÖ χάρις στή βοήθειά σας.ΣÄς παρακαλοܵε λοιπόν σ\ αéτό τό τελευταÖο στάδιο µή µÄς ξεχάσετε, œστε νά µπορέσουµε

νά συγκεντρώσουµε ¬λο τό ποσό τ΅ν 20.000 εéρώ πού àπαιτεÖται γιά τήν àγορά του. ≠Oπως σÄςöχουµε πεÖ πρόκειται γιά τό âσωτερικό âκκλησάκι ¬που καθηµερινά θά τελοÜµε ¬λες τίς àκολου-θίες µας καί ¬λοι ¬σοι µÄς öχετε βοηθήσει, àλλά καί ¬σοι µέχρι νά ïλοκληρωθοÜν τά öργα στόπαρεκκλήσιο αéτό µÄς βοηθήσουν νά τό ïλοκληρώσουµε, θά µνηµονεύεσθε âσαεί ½ς κτίτορεςκαί ™ Παναγίας µας, ½ς Γοργοϋπήκοος, γοργά θά προστρέχει στίς àνάγκες σας.

Tό TEMΠΛO στό παρεκκλήσιοτÉς ΠANAΓIAΣ THΣ ΓOPΓOΫΠHKOOY

öχει àκόµα λίγο τήν àνάγκη σας.

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IOY

ΛIO

Σ-AY

ΓOY

ΣTO

Σ20

05

10

°ÓÒÚÈÛfiÓ ÌÔÈ...

Oîερός ναός, ôν καί εrναι φτιαγ-µένος àπό ôψυχα •λικά, εrνα鬵ως οrκος ΘεοÜ âπειδή êγιά-ζεται µέ τή Θεία Xάρη καί àπό¬λα ¬σα τελοÜνται µέσα σ’

αéτόν καί δέν àποτελεÖ πλέον ≤να êπλόο€κηµα, àλλά εrναι ≤να ο€κηµα àφιερωµένοστό Θεό καί öχει öνοικο τόν €διο τό Θεό.\Eπειδή φέρει τό ùνοµα τοÜ XριστοÜ, τÉςΠαναγίας ¦ εrναι àφιερωµένος σέ κάποιονàπό τούς êγίους Tου, αéτό εrναι κάτι πούκαθιστÄ αéτό τό ο€κηµα êγιασµένο àπό τόνΘεό καί σκήνωµα ¦δη τÉς Âγίας Tριάδος.

Γι\ αéτό ôν ï ναός εrναι στό ùνοµα τÉςÂγίας Tριάδος, ¬ταν πηγαίνουµε σ\ αéτόν,

λέµε “ôς πĵε στήν Âγία Tριάδα”, σάν νάπηγαίνουµε δηλαδή στόν €διο τό Θεό. ‰Hλέµε, ôς πĵε στήν Παναγία, ¦ στούς Âγί-ους \Aγγέλους, ¦ στούς Âγίους \Aποστό-λους, ¦ στόν ≠Aγιο Nεκτάριο, στόν ≠AγιοΓεώργιο, στήν Âγία Παρασκευή ¦ ïποιον-δήποτε àπό τούς îεράρχες ¦ τούς µάρτυρες.Kαί τί σηµαίνει αéτός ï λόγος; ≠Oτι ï ναόςεrναι ï οrκος τοÜ ΘεοÜ, àφιερωµένος σ\Aéτόν, καί ï δοÜλος τοÜ ΘεοÜ στόν ïποÖοçνοµάστηκε ï ναός µένει πλέον âκεÖ σάν σέδική του κατοικία καί ¬τι µέ τήν ψυχή µετα-βαίνει âκεÖ àΰλως, àλλά καί ôν βρίσκονταιâκεÖ τά ±γιά του λείψανα, θαυµατουργεÖ καίδείχνει πολλές φορές τήν παρουσία τουστούς πιστούς.

\Eπειδή λοιπόν µέσα σέ αéτό τό •λικάκατασκευασµένο ο€κηµα •πάρχει καί âνερ-γεÖ ™ Θεία Xάρις, γι\ αéτό καί ¬λα τά ôψυχα•λικά (κολ΅νες, στασίδια, τοÖχοι, σκεύη,κανδÉλες κ.λπ.) πού •πάρχουν στό Nαό,öχουν âνέργεια καί χάρη, ùχι àπό µόνατους, γιατί εrναι ôψυχα κτίσµατα καί ½ς âκτούτου δέν öχουν κανένα προτέρηµα, àλλάâνεργεÖ ™ χάρις τοÜ ΘεοÜ καί τό θεÖο ùνοµα

IIEEPPOO™™ NNAAOO™™ IIEEPPOO™™ NNAAOO™™TT›› ÂÂrrÓÓ··ÈÈ ïï

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IOY

ΛIO

Σ-AY

ΓOY

ΣTO

Σ20

05

11

στό ïποÖο εrναι àφιερωµένα. ‰Aρα λοιπόν,¬λα αéτά πού •πάρχουν µέσα στόν îερόναό, àφιερωµένα âπ\ çνόµατι τοÜ ΘεοÜ πρέ-πει νά τά µεταχειριζόµαστε âµεÖς οî ôνθρω-ποι µέ πολλή προσοχή, ½ς êγιασµένα διάτοÜ θείου çνόµατος καί µεταδοτικά χαρί-των καί êγιασµοÜ.

^O ναός, ½ς οrκος ΘεοÜ, ε¨κονίζει τόνTριαδικό Θεό µας. Γι\ αéτό καί διαιρεÖταιστά τρία, (Nάρθηκας ¦ Λιτή, Kυρίως Nαόςκαί ^Iερό Bɵα), γιατί Tριαδικός εrναι ïΘεός µας. Γι\ αéτό καί ™ Σκηνή πού καθη-γίασε ï MωϋσÉς qταν διηρηµένη στά τρία,καθώς καί ï Nαός τοÜ Σολﵡντος. Tό ≤ναµέρος qταν τά ±για τ΅ν êγίων, τό ôλλο±για, καί τό τρίτον τό κοσµικό, ¬λη δηλαδή™ Σκηνή qταν ™ προτύπωση τÉς \Aλήθειαςκαί τÉς Xάριτος.

^O ναός µας öχει λοιπόν τό îερό βɵα, τόïποÖο εrναι ε¨ς τύπο τ΅ν •περουρανίων καίτ΅ν •περάνω τοÜ οéρανοÜ. Γιά τό λόγοαéτό µέσα στό îερό δέν ε¨σέρχεται κανέναςôλλος, πλήν τ΅ν îερέων καί τ΅ν µοναχ΅ν.^O îεράρχης πού τελεÖ τήν θεία λειτουργίαε¨κονίζει τόν Xριστό, âν΅ οî λοιποί îερωµέ-νοι ¦ οî µοναχοί ε¨κονίζουν τούς àποστό-λους καί τούς àρχαγγέλους àνάλογα ïκαθένας µέ τήν τάξη του.

^H Âγία Tράπεζα εrναι στό µέσον τοÜθυσιαστηρίου καί συµβολίζει τόν τάφο τοÜXριστοÜ καί τό µυστήριο τοÜ πάθους τÉςπαγκόσµιας καί ζώσας θυσίας. Στήν ÂγίαTράπεζα ï Σωτήρας µας, ½ς Θεός µέν àνα-παύεται, ½ς ôνθρωπος δέ θυσιάζεται. ^HÂγία Tράπεζα τοποθετεÖται στό µέσον τοÜîεροÜ βήµατος. Λέγεται Tράπεζα γιατί ïXριστός εrναι σέ ¬λους τροφή ζωτική.

^H Âγία Tράπεζα εrναι τετραµερής γιατίàπό αéτήν τράφησαν καί τρέφονται τάπέρατα τÉς ο¨κουµένης. Erναι ψηλή ½ς τρά-πεζα οéράνια, àλλά καί γιά τήν •ψηλότητατοÜ µυστηρίου πού διενεργεÖται âπάνω σέαéτήν. Bαστάζεται àπό στύλους, πού σηµαί-νουν τούς προφÉτες καί τούς àποστόλους,οî ïποÖοι γι\ αéτήν θυσιάστηκαν καί εrναι

στήριγµα àσφαλές τÉς \Eκκλησίας. ‰Aλλεςφορές τά στηρίγµατα εrναι τέσσερα, ôλλεςφορές περισσότερα, καθώς πολλοί εrναι οîàπόστολοι καί οî προφÉτες. ‰Aλλοτε εrναι≤να τό στήριγµα καί τότε λέγεται κάλαµοςγιά τόν ≠Eνα καί πάνω àπό ¬λους, τόν\IησοÜ Xριστό καί µάλιστα διότι χτυπήθηκεµέ κάλαµο στήν κεφαλή καί δέχτηκε νά κρα-τήσει γιά σκÉπτρο κάλαµο γιά νά συντρίψειτόν âχθρό τÉς σωτηρίας τ΅ν àνθρώπων.

Mέσα στήν Âγία Tράπεζα τοποθε-τοÜνται λείψανα τ΅ν µαρτύρων, οî ïποÖοιθυσιάστηκαν γιά τόν Xριστό. \Eπειδή ™Âγία Tράπεζα συµβολίζει τόν τάφο τοÜXριστοÜ, γι\ αéτό καί οî συνθανόντες µέAéτόν, συνθάπτονται µέ Aéτόν, γιά νά συν-δοξασθοÜν µαζί Tου.

\Eπάνω στήν Âγία Tράπεζα τοποθε-τεÖται τό Eéαγγέλιο πού κηρύχθηκε σέ ¬λοντόν κόσµο καί πού µέσα σ\ αéτό βρίσκεται¬λη ™ àλήθεια γιά τόν ∆εσπότη Xριστό πούθυσιάστηκε γιά âµÄς τούς àνθρώπους. Γι\αéτό καί ï \Eσταυρωµένος βρίσκεται πίσωàπό τό θυσιαστήριο. Aéτό τό εéλογηµένοùργανο τÉς θυσίας, ï θεÖος σταυρός, µέ τόνπροσηλωθέντα ΣωτÉρα µας âπάνω του,öνωσε τή γÉ µέ τόν οéρανό, τά ôνω µέ τάκάτω, καί ≤νωσε τά πάντα σέ Aéτόν. Tό≈ψος τÉς θεότητος µέ τό ταπεινό τÉς σαρ-κώσεως, τό •ψηλό τÉς δόξης Tου, µέ τόβάθος τÉς πτωχείας καί µέ τό πλάτος τοÜâλέους καί τÉς àγάπης, µÄς àνέπλασε καίµÄς κατέστησε àθανάτους, àντί âπιγείους.

Στήν Âγία Tράπεζα •πάρχει καί ™λυχνία, ™ κανδήλα δηλαδή πού καίει καίε¨κονίζει τήν \Eκκλησία καί τό öλεος καί τόνφωτισµό ¬που δι\ αéτÉς, τÉς âκκλησίας,µεταδίδεται σέ ¬λους καί ¬τι πρέπει νά προ-σφέρουµε φ΅ς στό Φ΅ς καί öλαιον στόνO¨κτίρµονα.

ΣYNEXIZETAI

(Bιβλιογραφία: ^Aγίου Συµεών \Aρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης

TA AΠANTA)

Oνοµάστηκε Mαγδαληνή γιατί

καταγόταν àπό τά Mάγδαλα

τÉς Γαλιλαίας, µιά πόλη πού

βρισκόταν στή δυτική ùχθη

τÉς λίµνης Tιβεριάδος.

Oî γονεÖς της, Σύρος καί Eéχαριστία, ôν

καί πλούσιοι, qταν πολύ âλεήµονες καί

εéσπλαχνικοί. ZοÜσαν µέ •πακοή καί πιστή

•ποταγή στίς âντολές τοÜ MωσαϊκοÜ

Nόµου πού âπικρατοÜσε τότε.

^H Mαρία àπό µικρή öδειξε öφεση στά

γράµµατα καί γι\ αéτό âπέλεξε τή µόρφωση

àπό ïποιοδήποτε ôλλο âργόχειρο πού συνή-

θιζαν ν\ àσχολοÜνται οî γυναÖκες τÉς

âποχÉς. ΠÉγε κοντά σέ δάσκαλο καί âπιδό-

θηκε στή µελέτη ¬λης τÉς ΠαλαιÄς ∆ιαθή-

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IOY

ΛIO

Σ-AY

ΓOY

ΣTO

Σ20

05

12

HH AA°°IIAA

AA°°¢¢AA§§HHNNHHAA°°¢¢AA§§HHNNHHAAPPIIAAAAPPIIAAMMMM

Xριστ΅ τ΅ δι\ ™µÄς, âκ Παρθένου τεχθέντι, σεµνή Mαγδαληνή, äκολούθειςMαρία, AéτοÜ τά δικαιώµατα, καί τούςνόµους φυλάττουσα· ¬θεν σήµερον, τήν παναγίαν σου µνήµην, ëορτάζοντες,êµαρτηµάτων τήν λύσιν, εéχαÖς σου λαµβάνοµεν

^H êγία Mαρία ™ Mαγδαληνή •πÉρξε ™

πιστή καί àφοσιωµένη µαθήτρια τοÜ Xρι-

στοÜ, ™ àκόλουθος τÉς Παναγίας, ™ διακό-

νισσα τοÜ Kυρίου καί τ΅ν \Aποστόλων, ™

âκλεκτή Mυροφόρος, ™ εéαγγελίστρια τÉς

\Aναστάσεως, ™ \Iσαπόστολος καί κήρυκας

τÉς πίστεως. Σ\ αéτή δόθηκε ™ χάρις νά δεÖ

πρώτη µαζί µέ τήν ^Yπεραγία Θεοτόκο τόν

àναστηµένο \IησοÜ. Aéτή εéαγγελίστηκε

στούς \Aποστόλους τήν \Aνάσταση

τοÜ Kυρίου. Erναι ™ πρώτη, µετά τήν

Θεοτόκο, µαθήτρια καί µυροφόρος.

O˘Ú¿ÓÈÔÈ AÓıÚˆÔÈ...

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IOY

ΛIO

Σ-AY

ΓOY

ΣTO

Σ20

05

13

κης. \Aγάπησε ¨διαίτερα τό Ψαλτήριο καί τίς

ΠροφητεÖες. ∆ιαβάζοντας αéτά τά βιβλία

öµαθε καί προσδοκοÜσε τήν öλευση τοÜ Mεσ-

σία.

Γιά νά διαφυλάξει τήν καθαρότητα τοÜ

σώµατος καί τÉς ψυχÉς της àπέφευγε τίς

πολλές συναναστροφές καί τίς κοσµικές

âκδηλώσεις. ‰Aλλωστε δέν τÉς ôρεσε ™ ζωή µέ

àνέσεις, πολυτέλειες καί κοσµικές àπολαύ-

σεις. oHταν κι âκείνη, σάν τούς γονεÖς της,

âλεήµων καί βοηθοÜσε ¬σους εrχαν àνάγκη.

^O Θεός παραχώρησε αéτή ™ εéγενική καί

âνάρετη ψυχή νά δοκιµαστεÖ àπό τόν µισό-

καλο διάβολο πού µισεÖ λυσσαλέα τέτοιες

ψυχές καί τήν κυρίευσαν ëπτά πονηρά πνεύ-

µατα, δαιµόνια.

≠Oταν ™ Mαρία Mαγδαληνή πλησίασε τόν

Xριστό µέ πίστη καί θερµή καρδιά, ï Kύριός

µας τήν θεράπευσε καί àπό âκείνη τήν

™µέρα Tόν àκολουθοÜσε ½ς µυροφόρος

καί µετά τήν \Aνάληψή Tου öγινε ™ πρώτη

γυναίκα àπόστολος. Πρέπει νά ποÜµε ¬τι

™ Âγία Mαρία ™ Mαγδαληνή δέν εrναι ™

πόρνη τοÜ Eéαγγελίου, àλλά öχει γίνει

παρερµηνεία τ΅ν περικοπ΅ν τοÜ Eéαγ-

γελίου àπό ïρισµένους συγγραφεÖς. ‰Aν ™

πόρνη qταν ™ Mαρία ™ Mαγδαληνή δέν

•πÉρχε λόγος νά àποκρύψει ï Eéαγγελι-

στής ΛουκÄς τό ùνοµά της, âν΅ στό àµέ-

σως ëπόµενο κεφάλαιο τήν çνοµάζει καί

περιγράφει τήν θεραπεία της àπό τόν

\IησοÜ. \Eπίσης çνοµαστικά τήν àναφέ-

ρουν οî εéαγγελιστές καί µετά τήν θερα-

πεία της ½ς Mυροφόρο. Στήν çρθόδοξη

•µνολογία τÉς \Eκκλησίας µας γίνεται

πολύ καθαρά ™ διάκριση αéτ΅ν τ΅ν

γυναικείων προσώπων, δηλαδή τÉς πόρ-

νης γυναικός πού ôλειψε µύρο τόν Kύριο

καί τÉς Âγίας Mαρίας τÉς MαγδαληνÉς,

½ς µυροφόρου καί εéαγγελίστριας τÉς \Aνα-

στάσεως τοÜ XριστοÜ. ^O ≠Aγιος \Iωάννης ï

Xρυσόστοµος öχει γράψει âπίσης καί λόγους

µέ θέµα τήν πόρνη γυναίκα, ™ ïποία µετα-

νόησε καί ™ ïποία àναφέρεται ½ς πρόσωπο

ôγνωστο καί àνώνυµο. Aéτή ™ πλάνη καί ™

σύγχυση γιά τό îερό πρόσωπο τÉς Âγίας

Mαρίας τÉς MαγδαληνÉς προÉλθε àπό τή

∆ύση καί εrναι ôλλη µία παπική πλάνη.

\Aκολουθώντας τόν Xριστό εrδε µέ τά

µάτια της ¬λη τήν âπίγεια ζωή Tου, τά θαύ-

µατά Tου, ôκουσε τή διδασκαλία Tου, πίστε-

ψε σ\ Aéτόν ¬τι εrναι ï Yîός τοÜ ΘεοÜ. Tά

πλούτη καί τήν περιουσία της τά διέθεσε στή

διακονία τοÜ Kυρίου καί τ΅ν µαθητ΅ν Tου.

Συνδέθηκε µέ τή Mητέρα τοÜ ΘεοÜ, τήν Θεο-

τόκο Mαριάµ µέ µεγάλη φιλία καί àγάπη καί

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IOY

ΛIO

Σ-AY

ΓOY

ΣTO

Σ20

05

14

O˘Ú¿ÓÈÔÈ AÓıÚˆÔÈ...

τήν àκολουθοÜσε καί τήν διακονοÜσε

παντοÜ. ^H πιστή µαθήτρια καί διάκονος,

πού ¬πως ε€παµε àκολουθοÜσε τόν Xριστό

παντοÜ, βρισκόταν µαζί µέ τήν ^Yπεραγία

Θεοτόκο καί παρακολουθοÜσαν ¬λα τά γεγο-

νότα àπό τήν φρικτή νύχτα τÉς προδοσίας

τοÜ ∆εσπότη XριστοÜ àπό τόν µαθητή Tου,

χωρίς νά δειλιάσει καί χωρίς νά φοβηθεÖ

τίποτα. Mέ σπαραγµό καί πόνο ψυχÉς qταν

οî µόνες µαζί µέ τόν äγαπηµένο µαθητή τοÜ

Kυρίου, τόν \Iωάννη, πού στάθηκαν δίπλα

στό Xριστό σέ ¬λη τήν διάρκεια τοÜ φρικτοÜ

Πάθους, Tόν àκολούθησαν στήν πορεία πρός

τόν φρικτό ΓογλοθÄ καί Tόν εrδαν νά σταυ-

ρώνεται καί νά παραδίδει τό πνεܵα Tου, νά

θάπτεται àπό τόν ≠Aγιο Nικόδηµο τόν \Aρι-

µαθαίας καί πρ΅τες öτρεξαν γιά νά àλείψουν

µέ µÜρα καί àρώµατα τόν \IησοÜ. ≠Oπως λέει

καί τό îερό Eéαγγέλιο, “âλθών \Iωσήφ ï àπό

\Aριµαθαίας... καθελών Aéτόν âνείλησε τFÉ

σινδόν÷ι καί κατέθηκεν Aéτόν âν µνηµείω... ̂ H

Mαρία ™ Mαγδαληνή καί Mαρία \IωσÉ âθεώ-

ρουν ποÜ τίθεται...”. Kαί ï Eéαγγελιστής

MατθαÖος àναφέρει “qν δέ âκεÖ Mαρία ™

Mαγδαληνή καί ™ ôλλη Mαρία καθήµεναι

àπέναντι τοÜ τάφου”.

Xωρίς νά •πολογίσουν κανένα κίνδυνο,

χωρίς νά νοιώσουν κανένα φόβο, µέ θάρρος

καί αéταπάρνηση, µέ àπέραντη καί τελεία

àγάπη πρός τόν \IησοÜ, πÉραν τά µÜρα καί

öτρεξαν στόν τάφο. ≠Oπως λέει ï àπόστολος

ΛουκÄς “τFÉ δέ µι÷Ä τ΅ν Σαββάτων ùρθρου

βαθέος qλθον γυναÖκες âπί τ̈́ µνɵ÷α φέρου-

σαι ± ™τοίµασαν àρώµατα...”. ≠Oπως λέει καί

ï ≠Aγιος \Iωάννης ï Xρυσόστοµος “τό àσθε-

νέστερο γένος, àνδρειώτερο âφάνη τότε. T΅ν

γυναικ΅ν τήν καλή àπόφαση δέν µπόρεσε νά

τήν âµποδίσει οûτε ™ àσθένεια τÉς γυναικεί-

ας φύσεως, οûτε ™ δυσφηµία, πού àκολουθεÖ

¬σες περπατοÜν τή νύχτα, οûτε ï κοινός

φόβος ï ïποÖος κυρίευσε ¬λους τούς φίλους

τοÜ XριστοÜ, οûτε ™ öχθρα τÉς ΣυναγωγÉς,

οûτε ™ µέθη τ΅ν Στρατιωτ΅ν, οûτε τό àξίωµα

τοÜ Πιλάτου, οûτε ™ βαρειά βουλή τ΅ν

\Aρχιερέων, οûτε ï âπικείµενος µέγας λίθος

πού öκλεινε τό µνɵα. ≠Oλα τά δύσκολα ™

προθυµία τ΅ν γυναικ΅ν τά öκανε εûκολα.

Tούς κινδύνους τούς âθεώρησε κέρδος καί

τίς ζηµιές àµοιβή. \Eν΅ ¬λη τήν µεγάλη προ-

θυµία τ΅ν àνδρ΅ν τήν öσβησε µιά µικρή

àπειλή µιÄς παιδίσκης”. ^Hρωϊκή ™ Âγία

Mαρία Mαγδαληνή, àτρόµητη, àποφασιστι-

κή σάν µάρτυρας, δοσµένη ïλόψυχα στόν

îερό σκοπό της. Γι\ αéτό öχει καί ξεχωριστή

θέση µέσα στόν ¬µιλο τ΅ν µυροφόρων καί

µαθητρι΅ν. oHταν ™ περισσότερο θερµή στήν

àγάπη της, ¬πως àναφέρει ï îερός Xρυσό-

στοµος γι\ αéτό καί ï Eéαγγελιστής \Iωάννης

àναφέρει µόνον αéτή ½ς µυροφόρο.

\Aπό τά ≠Aγια Eéαγγέλια φαίνεται ¬τι ™

Âγία Mαρία ™ Mαγδαληνή πÉγε πολλές

φορές âκεÖνο τό βράδυ στόν τάφο. Πρίν

ξηµερώσει, ¬πως àναφέρει ï Eéαγγελιστής

MατθαÖος (κη΄ 1-10) πÉγε µαζί µέ τήν Θεοτό-

κο. \Aργότερα, ¬πως àναφέρουν οî Eéαγγελι-

στές ΛουκÄς (κδ΄ 1-10) καί Mάρκος (ιστ΄ 1-8)

πÉγε µαζί µέ ôλλες γυναÖκες. ΠÉγε àκόµα µιά

φορά στον τάφο µαζί µέ τούς àποστόλους

Πέτρο καί \Iωάννη (\Iω. κ΄ 1-10). Mαζί µέ τίς

ôλλες µυροφόρες γυναÖκες àξιώθηκαν ν\

àκούσουν πρ΅τες àπό τόν ôγγελο “äγέρθη ï

Kύριος!” καί νά γίνουν οî πρ΅τες καί àψευ-

δεÖς µάρτυρες τÉς \Aναστάσεως τοÜ XριστοÜ.

≠Oταν λοιπόν öφτασαν τήν πρώτη φορά ™

Θεοτόκος µέ τήν Âγία Mαρία τήν Mαγδαλη-

νή καί τίς ôλλες µυροφόρες στόν τάφο, ¬πως

λέει ï ≠Aγιος Γρηγόριος ï ΠαλαµÄς, ™ Θεοτό-

κος βλέποντας τόν ôδειο τάφο καί τόν ôγγε-

λο πού τούς öδωσε τό µήνυµα ¬τι “äγέρθη ï

Xριστός”, àµέσως καταλαβαίνει ¬τι ï Yîός

της àναστήθηκε. \Eν΅ ™ Mαρία ™ Mαγδαλη-

νή, βλέποντας τόν ôδειο τάφο, τρέχει στούς

\Aποστόλους καί λέει στόν Πέτρο καί στόν

\Iωάννη ¬τι πÉραν τόν Xριστό àπό τό µνɵα

καί δέν ξέρει ποÜ Tόν öχουν βάλει. Kι âν΅

öφυγε ™ Mαρία ™ Mαγδαληνή νά πάει στούς

\Aποστόλους, γυρίζοντας ™ Παναγία, âµφανί-

ζεται ï Xριστός καί τούς àναφωνεÖ τό “Xαί-

ρετε”. Kαί τότε ™ Θεοτόκος µαζί µέ τίς ôλλες

µυροφόρες Tόν προσκύνησαν καί τόλµησαν

νά àγγίξουν µόνον τά ‰Aχραντα πόδια Tου.

Kαθώς ™ Mαρία ™ Mαγδαληνή µέ τούς δύο

\Aποστόλους φτάνουν στό µνɵα, οî µαθητές

τοÜ XριστοÜ µπαίνουν µέσα, βλέπουν τά

çθόνια καί τό σουδάριο µόνα καί ôδεια, âν΅

™ Mαρία ™ Mαγδαληνή öµεινε öξω àπό τό

µνηµεÖο κλαίουσα (\Iωάννης κ΄ 11) νοµίζο-

ντας ¬τι κάποιος öκλεψε τό σ΅µα τοÜ \IησοÜ.

\Aπαρηγόρητη κλαίει καί θρηνεÖ διότι δέν

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IOY

ΛIO

Σ-AY

ΓOY

ΣTO

Σ20

05

15

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IOY

ΛIO

Σ-AY

ΓOY

ΣTO

Σ20

05

16

O˘Ú¿ÓÈÔÈ AÓıÚˆÔÈ...

µπορεÖ νά àντέξει τήν στέρηση τοÜ µεγάλου

διδάσκαλου καί σωτÉρα της. Aéτά τά

δάκρυα τά τόσο πολύτιµα εrναι πού τελικά

τήν àξιώνουν νά δεÖ τόν \Aναστάντα Xριστό.

Aéτά τήν àξιώνουν να γίνει κήρυκας τÉς

\Aναστάσεως καί τήν καθιστοÜν àπόστολο

καί εéαγγελίστρια τοÜ Kυρίου. Kαί τότε

àκούει πίσω της µία φωνή “γύναι τί κλαίεις,

τίνα ζητεÖς;” (\Iω. κ΄ 15). \Eκείνη στρέφεται,

àλλά τά µάτια της θαµπά àπό τό πολύ κλάµα

¦ €σως âπειδή ™ ™µέρα δέν εrχε χαράξει καλά

καλά àκόµα ¦ €σως âπειδή µπροστά της öχει

≤ναν ταπεινά ντυµένο ôνθρωπο καί τόν νόµι-

σε γιά κηπουρό, àπαντÄ “κύριε,

âάν âσύ Tόν πÉρες στά χέρια σου,

πές µου ποÜ Tόν öχεις κι âγώ θά

πάω νά Tόν πάρω”. Kαί ™ àπάντη-

ση, τό ôκουσµα τοÜ çνόµατός της

àπό τό γλυκύ στόµα τοÜ \IησοÜ:

“Mαρία...”. \Eκείνη συγκλονισµένη

àπαντÄ “∆ιδάσκαλε!”. ^O Θεός

Λόγος, πού γνωρίζει καί βλέπει τίς

καρδιές ¬λων τ΅ν àνθρώπων,

φώτισε τό νοÜ καί τήν καρδιά της

γιά νά κατανοήσει Ποιός τÉς µιλÄ.

Kι âκείνη τρέχει νά àγκαλιάσει καί

νά àσπαστεÖ τά πόδια τοÜ Xρι-

στοÜ, ï ^OποÖος τÉς λέει “µή µοÜ

ôπτου” (µή µέ àκουµπÄς) ο≈πω

γάρ àναβέβηκα πρός τόν Πατέρα

µου” (\Iω κ΄ 17). Στάσου µακρυά µή

µέ àγγίξεις, τÉς λέγει ï Kύριος,

γιατί àκόµα ™ Mαρία qταν àτελής

στό φρόνηµα καί Tόν àναζητοÜσε

στόν τάφο ½ς ôνθρωπο âν΅ ï

Kύριος θέλει νά τÉς àνυψώσει τό

φρόνηµα καί νά κατανοήσει ¬τι

εrναι Θεός. Mεγάλη τιµή γιά τήν

Mαρία πού àξιώθηκε πρώτη µετά

τήν Θεοτόκο νά δεÖ τόν Xριστό, τόν \Aναστά-

ντα \IησοÜ καί νά µιλήσει µαζί Tου. \Eκείνη

στέλνει ï Xριστός νά àναγγείλει τό χαρµό-

συνο γεγονός στούς µαθητές Tου, λέγοντάς

της “πορεύου πρός τούς àδελφούς µου καί

πές τους àναβαίνω πρός τόν Πατέρα µου καί

Πατέρα •µ΅ν καί Θεό µου καί Θεό •µ΅ν”

(\Iω. κ΄17). “Kαί öρχεται Mαρία ™ Mαγδαλη-

νή àπαγγέλουσα τοÖς µαθηταÖς ¬τι ëώρακε

τόν Kύριον καί ταÜτα εrπεν αéτFÉ”. ^O Xρι-

στός τήν διάλεξε γι\ αéτή τήν •ψηλή διακονία

καί àποστολή, γιά νά γίνει τ΅ν \Aποστόλων

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IOY

ΛIO

Σ-AY

ΓOY

ΣTO

Σ20

05

17

àπόστολος, τ΅ν µαθητ΅ν κήρυκας, τ΅ν

εéαγγελιστ΅ν εéαγγελίστρια.

^H Mαρία ™ Mαγδαληνή öγινε àγγελιοφό-

ρος πρός τούς µαθητές καί àπό τό στόµα της

διαλαλήθηκε τό µήνυµα τÉς \Aναστάσεως καί

αéτό ùχι τυχαÖα, àλλά κατά θεία ο¨κονοµία.

Γιατί ¬πως µιά γυναÖκα öφερε τή λύπη στόν

κόσµο καί ™ προµήτωρ µας Eûα öγινε πρόξε-

νος λύπης στόν \Aδάµ, öτσι µιά γυναίκα τώρα

θά φέρει τό µήνυµα τÉς χαρÄς στούς ôνδρες

καί θά διακηρύξει τό σωτήριο γεγονός τÉς

\Aναστάσεως.

Mετά τά γεγονότα αéτά, ™ Mαρία ™

Mαγδαληνή µαζί µέ τήν ^Yπεραγία Θεοτόκο

καί τίς ôλλες γυναÖκες öµεινε στά ^Iεροσόλυ-

µα καταγινόµενη µ\ ≤να µεγάλο φιλανθρωπι-

κό öργο, âν΅ παράλληλα öπαιρνε µέρος στίς

λατρευτικές συνάξεις στό •περ΅ον τ΅ν

\Aποστόλων, ¬πως διαβάζουµε καί στίς Πρά-

ξεις: “≠Oλοι αéτοί µέ µιά ψυχή καί µιά καρ-

διά àκούραστα προσεύχονταν καί âδέοντο

στό Θεό µαζί καί µέ ôλλες εéσεβεÖς γυναÖκες

πού εrχαν àκολουθήσει τόν Kύριο, καθώς

âπίσης µαζί µέ τήν Mαρία, τήν µητέρα τοÜ

\IησοÜ καί µέ αéτούς πού âνοµίζοντο àδελ-

φοί Tου” (Πράξ. α΄14). Mετά τήν âπιφοίτηση

τοÜ Âγίου Πνεύµατος τήν ™µέρα τÉς Πεντη-

κοστÉς κι âν΅ οî \Aπόστολοι διασκορπίστη-

καν σέ διάφορους τόπους γιά νά κηρύξουν

τό εéαγγέλιο σέ ¬λα τά öθνη καί σέ ¬λους

τούς λαούς, ™ Mαρία ™ Mαγδαληνή öφυγε γιά

τήν Pώµη γιά νά συναντήσει τόν Kαίσαρα

Tιβέριο, πού βασίλεψε στά öτη 42π.X. ≤ως

37µ.X. \Aκολουθώντας τήν πορεία τ΅ν \Aπο-

στόλων καταφρονεÖ κόπους, âµπόδια καί

δυσκολίες καί σέ ¬λη τήν πορεία της µέχρι

τήν Pώµη διακηρύττει \IησοÜ \Aναστάντα.

Kαί πραγµατικά φτάνει στόν προορισµό της,

συναντÄ τόν Kαίσαρα Tιβέριο καί âξιστορεÖ

τήν δίκη καί τήν καταδίκη τοÜ XριστοÜ,

ζητώντας νά δικαστοÜν οî •παίτιοι πού

θανάτωσαν ≤ναν àθ΅ο. Kαί πραγµατικά ï

Πιλάτος δικάστηκε, καταδικάστηκε καί

τιµωρήθηκε àπό τόν Kαίσαρα γιά τήν Σταύ-

ρωση τοÜ XριστοÜ. Kαί ™ Âγία Mαρία ™

Mαγδαληνή, àφοÜ κήρυξε στή Pώµη, περιη-

γήθηκε σέ ¬λη τήν \Iταλία καί στή Γαλλία καί

κατόπιν âπέστρεψε στά ^Iεροσόλυµα, àφοÜ

πρ΅τα πέρασε àπό τήν A€γυπτο, τήν Φοινί-

κη, τήν Συρία καί τήν Παµφιλία. ‰Eµεινε στά

^Iεροσόλυµα µέχρι τήν κοίµηση τÉς Παναγίας

µας. Kατόπιν öφυγε γιά τήν ‰Eφεσο, âκεÖ

¬που δίδασκε ï äγαπηµένος µαθητής τοÜ

\IησοÜ, ï \Iωάννης, τόν ïποÖο βοήθησε καί

öγινε συµπαραστάτης του στίς δοκιµασίες,

στίς θλίψεις του, στίς φυλακίσεις του καί σέ

¬λα τά δεινά. \EκεÖ στήν ‰Eφεσο παρέδωσε τό

πνεܵα της καί ï λαός τÉς \Eφέσου τήν âντα-

φίασε σ\ ≤να σπήλαιο κοντά στήν ‰Eφεσο σάν

πολύτιµο θησαυρό. ^O τάφος της öγινε πραγ-

µατικά πηγή ¨άσεων καί θαυµάτων. Tό 890

µ.X. ï βασιλεύς Λέων ï Στ΄ ï σοφός öκανε

àνακοµιδή τοÜ λειψάνου της καί τό µετέφερε

στήν Kωνσταντινούπολη καί τό âναπέθεσε

στό ναό πού ï €διος εrχε κτίσει âπ\ çνόµατι

τοÜ Âγίου Λαζάρου.

^H \Eκκλησία µας ëορτάζει τή µνήµη της

στίς 22 \Iουλίου, àλλά συνεορτάζει µαζί καί

µέ τίς ôλλες µυροφόρες τήν τρίτη Kυριακή

µετά τό Πάσχα, τήν Kυριακή τ΅ν µυροφό-

ρων. ^H àνακοµιδή τ΅ν λειψάνων της ëορτά-

ζεται στίς 4 Mαΐου. Στή Mονή τÉς Σιµωνό-

πετρας στό ≠Aγιον ‰Oρος, βρίσκεται τό îερό

χέρι της πού βρύει θαυµάτων καί χάριτος καί

τό ïποÖο θαυµατουργικά διατηρεÖ θερµοκρα-

σία σώµατος ζωντανοÜ àνθρώπου.

M.M.

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IOY

ΛIO

Σ-AY

ΓOY

ΣTO

Σ20

05

18

MÔÓ·‰ÈÎ¤Û EÌÂÈÚ›ÂÛ...

OO °°EEPPOONNTTAA™™

Oγέροντας Παχώµιος κατά κόσµον Παναγιώτης \AρελλÄς, γεννήθηκε στήν\Eλάτα τÉς Xίου τό 1840. Oî γονεÖς του Γεώργιος καί XρυσÉ, qταν ôνθρωποιφτωχοί, βιοπαλεστές πού àσκοÜσαν τό ποιµενικό âπάγγελµα προκειµένου νάτά βγάλουν πέρα. Erχε ôλλα δύο àδέλφια. \Aπό µικρός ï Παναγιώτης βοηθοÜσετούς γονεÖς του στό βιοποριστικό τους âπάγγελµα, κάτι ¬µως àρκετά κουρα-

AAXXøøMMIIOO™™AAXXøøMMIIOO™™¶¶¶¶

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IOY

ΛIO

Σ-AY

ΓOY

ΣTO

Σ20

05

19

στικό καί κοπιαστικό γιά ≤να παιδί. Σέ ™λικία 17 âτ΅ν, πρός àναζήτηση µιÄς

καλύτερης àπασχόλησης καί γιά ≤να καλύτεροµέλλον, φεύγει àπό τό νησί καί πηγαίνει στήνKωνσταντινούπολη. \EκεÖ δούλεψε στά “λεµο-νάδικα” πουλώντας λεµόνια καί πορτοκάλιαστούς δρόµους, γιά νά βγάλει τά πρός τό ζεÖν.

Στήν κρίσιµη ™λικία τÉς âφηβείας στήνïποία βρισκόταν ï Παναγιώτης καί συνανα-στρεφόµενος µέ διάφορους àνθρώπους πούàσκοÜσαν ùχι καί τόσο καλή âπιρροή âπάνωτου, âξέκλινε àπό τίς βάσεις πού ™ ο¨κογένειάτου öθεσε ½ς θεµέλιο στή νεανική του ψυχή. Oîâπιδράσεις πού ½ς νέος δεχόταν, πολλές φορέςöρχονταν σέ àντίθεση µέ τίς àρχές του, µέ àπο-τέλεσµα νά àλλοιώσουν τό χαρακτÉρα καί τήνπροσωπικότητά του.

≠Eνα àτυχές περιστατικό τόν βρÉκε στό διά-στηµα τÉς παραµονÉς του στήν Kωνσταντινού-πολη, τό ïποÖο ¬πως θά δοܵε στή συνέχειαöγινε σηµεÖο àναφορÄς γιά τήν µετέπειταπορεία τÉς ζωÉς του.

Σέ ≤ναν διαπληκτισµό µεταξύ τοÜ âξαδέλ-φου του καί ëνός Tούρκου, ï Παναγιώτηςσπεύδοντας νά •περασπιστεÖ τόν âξάδελφό τουöρχεται σέ σύγκρουση µέ ≤ναν TοÜρκο àστυνο-µικό, ï ïποÖος τόν καταδίωξε καί βρισκόµενοςσέ ôµυνα öφτασε στό σηµεÖο νά σκοτώσει τόνàστυνοµικό.

Mετά àπό τό àκούσιο αéτό φονικό ï Πανα-γιώτης συνελήφθηκε καί βρέθηκε στή φυλακήκαταδικασµένος σέ θάνατο µέ àπαγχονισµό.

≠Oλο τό διάστηµα τÉς παραµονÉς του στήφυλακή, qλθε σέ συναίσθηση καί ζητοÜσε àπότήν Παναγία νά τόν συγχωρέσει γιά τήν µεγάλητου êµαρτία στήν ïποία öπεσε. Oî συγγενεÖςτοÜ Παναγιώτη, καταφεύγοντας στίς \Aγγλικέςàρχές κατάφεραν µετά àπό πολλές καί âπίπο-νες προσπάθειες νά µεταβάλουν τήν ποινή τÉςφυλάκισης σέ ¨σόβια κάθειρξη, καταβάλλοντας≤να χρηµατικό ποσό στούς συγγενεÖς τοÜ θύµα-τος.

Στή φυλακή πλέον ï Παναγιώτης âξέτεινετήν ¨σόβια ποινή του, âν΅ καθηµερινά εrχε νά•ποστεÖ ôγριους ξυλοδαρµούς καί µαστιγώσεις

àπό τούς δεσµοφύλακες. ≠Oλο αéτό τό σκηνικότ΅ν συνθηκ΅ν τÉς φυλακÉς τόν öκαναν νά προ-σεύχεται καθηµερινά στόν Kύριο καί στήνΠαναγία νά τόν σώσουν. ^Yποσχέθηκε µάλιστανά àφιερώσει ïλόκληρη τήν •πόλοιπη ζωή τουστό Θεό καί νά γίνει µοναχός.

Σέ µιά δεδοµένη στιγµή πού οî συγκυρίεςτόν βοήθησαν, κατάφερε νά δραπετεύσει καίâλεύθερος πλέον ξεκίνησε τό δρόµο τÉς âπι-λογÉς του.

^O Παναγιώτης, ¬πως ε€δαµε àπό ¬λα τάπεριστατικά πού συνέβησαν στή ζωή του, qταν≤νας νέος πού δέν διέφερε àπό τούς λοιπούςνέους τÉς âποχÉς του. Παράτολµος, εéέξαπτος,âπινοητικός, âριστικός, πού âνεργοÜσε πάντοτεµέ νεανικό αéθορµητισµό καί âγωϊσµό, χωρίςνά •πολογίζει τούς κινδύνους πού συνεπάγο-νταν àπό τίς τολµηρές πράξεις του καί àπό τόνπαράτολµο χαρακτÉρα του. Bαθειά ¬µως µέσαστήν ψυχή του, •πÉρχε ™ φλόγα πού ôναψαν οîγονεÖς του καί οî χριστιανικές καταβολές πούδέχθηκε ¬ταν qταν µικρός, στάθηκαν δυνατέςνά κάνουν τήν πάλη του καλοÜ καί τοÜ κακοܵέσα του τουλάχιστον •παρκτή. Mέσα àπό¬λες τίς καταστάσεις πού πέρασε, ™ πίστη τουστό Θεό δυνάµωνε µέσα àπό τή µεταµέλεια, τήµετάνοια, τή συντριβή καί τίς συνεχεÖς âκκλή-σεις του γιά öλεος àπό τόν Θεό...

≠Eνα βράδυ, καθώς σκεπτόταν ¬λα ¬σαπέρασε, µετανοιωµένος καί àπογοητευµένοςταυτόχρονα, àφοÜ προσευχήθηκε, öγειρε στήνπαραλία ψυχικά καί σωµατικά κατάκοπος καίκοιµήθηκε. Στόν ≈πνο του τότε εrδε δύο îερω-µένους νά τόν πλησιάζουν καί àφοÜ τοποθέτη-σαν τό πετραχÉλι τους âπάνω στό κεφάλι του,ôρχισαν νά τοÜ διαβάζουν εéχές. Στό τέλοςεrπαν µεταξύ τους: “^H σωτηρία του εrναι στά^Iεροσόλυµα”. Aéτή ™ τελευταία τους φράση,βαθειά χαραγµένη στήν ψυχή του àπό τή στιγ-µή πού ξύπνησε, τόν öκανε νά πιστέψει ¬τι ™Παναγία δέχθηκε τήν µετάνοιά του καί τόνκαλοÜσε στά ^Iεροσόλυµα. Ξεκίνησε λοιπόν γιάτό µεγάλο αéτό ταξίδι. ‰Eφτασε µέχρι τήν Θεσ-σαλονίκη καί àπό âκεÖ µέ πλοÖο µέχρι τήν\Iόππη. Kατόπιν πεζός öφτασε στά ^Iεροσόλυ-

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IOY

ΛIO

Σ-AY

ΓOY

ΣTO

Σ20

05

20

MÔÓ·‰ÈÎ¤Û EÌÂÈÚ›ÂÛ...

µα.\AφοÜ âπισκέφθηκε ¬λα τά πανάγια προ-

σκυνήµατα, πÉγε στή Mονή τοÜ ̂Aγίου Σάββα, ™ïποία τότε βρισκόταν σέ àνάπτυξη καί µόνα-ζαν âκεÖ πολλοί µοναχοί. \AφοÜ âξοµολογήθηκεστόν ™γούµενο, κοινώνησε τ΅ν \AχράντωνMυστηρίων καί τοÜ àποκάλυψε τόν àπώτεροσκοπό του, νά àφιερωθεÖ στό Θεό. ^O ™γούµε-νος διέκρινε τόσο τήν ε¨λικρινή µετάνοια καίµεταστροφή του, ¬σο καί τόν διακαή πόθο τουνά περιβληθεÖ τό µοναχικό Σχɵα καί τόνδέχθηκε στή χορεία τ΅ν µοναχ΅ν.

^O νεαρός δόκιµος πλέον àνέλαβε νά διακο-νεÖ στό φοÜρνο τÉς µονÉς καί καθηµερινά àγω-νιζόταν νά àπεκδυθεÖ τόν παλαιόν ôνθρωποµέσα àπό τήν •πακοή του καί τήν συνεχή

âντρύφησή του στή νηστεία, τήνàγρυπνία, τήν τήρηση κάθε µονα-χικοÜ κανόνος. Προόδευε καθη-µερινά καί ï ™γούµενος διαπι-στώνοντας τήν àνοδική πορείατου στό στάδιο τ΅ν àρετ΅ν, τόνöκειρε µοναχό τό 1862 καί τόνçνόµασε Παχώµιο.

^O Παχώµιος, πλήρης χαρÄςπού àξιώθηκε νά λάβει τό àγγελι-κό Σχɵα, µέ àκόµη µεγαλύτερηπροθυµία àσκοÜσε τά µοναχικάτου καθήκοντα, àνάµεσα σέ âνά-ρετους πατέρες τÉς µοναστικÉςπολιτείας. Mάλιστα ï öνθεοςζÉλος του καί ï öρωτάς του πρόςτόν Kύριον τόν öκαναν νά àγαπή-σει τήν ™συχία καί τήν àποµόνω-ση καί γέννησαν µέσα του τόνπόθο νά àσκητέψει στήν ̈ διαίτερηπατρίδα του. ‰Eτσι λοιπόν µέ τήνεéλογία τοÜ γέροντός του µαζί µέδύο àκόµα µοναχούς âπέστρεψεστή Xίο, στήν ¨διαίτερη πατρίδατου καί âγκαταστάθηκε στή NέαMονή, ™ ïποία τότε âφήρµοζε τό¨δόρρυθµο σύστηµα καί ùχι τόκοινοβιακό, κάτι πού δέν κάλυπτετό µοναχό Παχώµιο. ‰Eτσι àνα-

γκάστηκε νά âγκατασταθεÖ σ\ ≤να σπήλαιο, τ΅νÂγίων Πατέρων, τό ïποÖο πιθαν΅ς qταν γνω-στό σ\ âκεÖνον àπό τότε πού ποίµαινε τά πρό-βατα τÉς πατρικÉς περιουσίας του. ^O Παχώ-µιος τόσο πολύ àναπαύθηκε στό σπήλαιο, ¬πουâκεÖ πρίν àπό πολλά χρόνια εrχαν àσκητέψει οîτρεÖς ¬σιοι πατέρες Nικήτας, \Iωσήφ καί \Iωάν-νης, œστε ζήτησε àπό τόν ™γούµενο νά τοÜ âνοι-κιάσει τό σπήλαιο γιά νά παραµείνει, κάτι στόïποÖο συνεφώνησε ï ™γούµενος τÉς NέαςMονÉς.

^O µοναχός Παχώµιος, àφοÜ âγκαταστάθη-κε πλέον στό καθαγιασµένο àπό τούς τρεÖς ïσί-ους Πατέρες σπήλαιο, στό ïποÖο àργότερα ï€διος öδωσε τή σηµερινή του •πόσταση, τή

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IOY

ΛIO

Σ-AY

ΓOY

ΣTO

Σ20

05

21

Σκήτη τ΅ν ̂Aγίων Πατέρων, âπιδόθηκε µέ •περ-βάλλοντα ζÉλο στήν ôσκηση, τήν προσευχή καίσέ πνευµατικούς àγ΅νες µέσα àπό σκληρήδοκιµασία, κακουχίες, ταλαιπωρίες τόσες,œστε νά τόν χαρακτηρίσουν ½ς ≤να πολύαéστηρό àσκητή. oHταν τόσο àσκητικός καίζοÜσε τόσο σκληρά τή µοναχική του ζωή, œστεàκόµη καί οî δύο µοναχοί àπό τή Mονή τοÜÂγίου Σάββα πού τόν εrχαν àκολουθήσει δένµπόρεσαν νά àνταπεξέλθουν στήν •περβολικήôσκηση, τούς σκληρούς σωµατικούς καί πνευ-µατικούς àγ΅νες καί âπέστρεψαν στά ^Iεροσό-λυµα.

Kάθε Σάββατο κατέβαινε στή Nέα Mονή γιάνά µετέχει στή Θεία Λειτουργία καί νά κοινω-νήσει τ΅ν \Aχράντων Mυστηρίων καί κατόπινâπέστρεφε γιά νά συνεχίσει âνδυναµωµένος,τούς µεγάλους πνευµατικούς àγ΅νες του. Tόσοµεγάλη δέ qταν ™ àσκητική βιοτή του,œστε πολλές φορές qρθε àντιµέτω-πος µέ δαίµονες, οî ïποÖοι προσπα-θοÜσαν µέ λύσσα νά τόν κρηµνίσουνàπό τό ≈ψος τÉς àρετÉς στό ïποÖοβρισκόταν.

^H θεάρεστη πολιτεία τοÜ γέρο-ντος Παχωµίου öγινε γνωστή, µέàποτέλεσµα πολλές ψυχές νά σπεύ-σουν κοντά του γιά νά γίνουν µονα-χοί καί νά τεθοÜν •πό τήν πνευµατι-κή καθοδήγησή του. Kαθηµερινά ïàριθµός τ΅ν προσερχοµένωνµοναχ΅ν αéξανόταν, œστε δέν âπαρ-κοÜσε ï χ΅ρος γιά τήν âγκαταβίωσήτους. Συνάµα πλÉθος àνθρώπωνàπό ¬λο τό νησί προσέτρεχε γιά νάπαρακολουθήσει τίς ΘεÖες Λειτουρ-γίες καί νά προσευχηθεÖ µέ τόν σεπτόΓέροντα.

‰Eτσι, âνδυναµωµένος àπό τήνµεγάλη àγάπη τ΅ν κατοίκων τοÜνησιοÜ, àλλά καί àπό τήν καθηµερι-νή πρόοδο στήν àρετή τ΅ν µοναχ΅ντου, πÉρε τήν àπόφαση νά διευρύνειτό χ΅ρο τÉς Σκήτης. Σέ µικρό χρονι-

κό διάστηµα οî µοναχοί âπιδιδώµενοι µέ προ-σωπική âργασία, •περβολική καί âπίπονη,καταπιάστηκαν µέ ζÉλο στό θεάρεστο αéτόöργο, τήν àνέγερση τÉς Σκήτης. Kατά πρ΅τον,µετέτρεψαν µέρος τÉς βραχώδους πλαγιÄς το܉Oρους σέ âπίπεδο γιά νά καταστεÖ δυνατή ™àνοικοδόµηση καί âργάστηκαν σκληρά καίπάνω àπό τίς σωµατικές τους δυνάµεις, µετα-φέροντας στούς üµους τους τά àναγκαÖα •λικάγιά τό κτίσιµο.

≠Yστερα àπό πολύ κόπο σωµατικό, àλλάκαί µέ τή βοήθεια τοÜ ΘεοÜ καί τίς εéχές τοÜγέροντος Παχωµίου, ™ Σκήτη àπέκτησε τούςκατάλληλους λατρευτικούς χώρους, παίρνο-ντας µιάν ôλλη µορφή, διαφορετική àπό τόσπήλαιο πού qταν. Aéτή τή µορφή öχει καίσήµερα ™ Σκήτη τ΅ν Πατέρων καί àποτελεÖ γιάτό νησί τÉς Xίου πόλο πνευµατικÉς ≤λξεως.

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IOY

ΛIO

Σ-AY

ΓOY

ΣTO

Σ20

05

22

MÔÓ·‰ÈÎ¤Û EÌÂÈÚ›ÂÛ...

∆έν θά πρέπει νά παραλείψουµε ¬τι µέσαστήν πνευµατική δράση τοÜ γέροντος Παχωµί-ου qταν καί ™ ¥δρυση µιÄς γυναικείας MονÉς,τοÜ Παρθεν΅νος τοÜ ̂Aγίου Kωνσταντίνου, στόïποÖο àσκοÜνται σήµερα πολλές ψυχές, καθο-δηγούµενες νοερ΅ς àπό τήν οéράνια εéλογίατοÜ Γέροντος Παχωµίου.

Στόν îερό αéτό Παρθεν΅να ôφησε τήντελευταία του πνοή ï Γέροντας, ταλαιπωρηµέ-νος καί âξουθενηµένος àπό τήν σκληρή ôσκησηστήν •ποία •πέβαλε τόν ëαυτό του µέ àδιάλει-πτη προσευχή, νηστεία καί àγρυπνίες. Στό τέλοςτÉς ζωÉς του àσθένησε àπό καρκίνο στό στοµά-χι καί χρειάστηκε νά νοσηλευθεÖ στήν \Aθήνα.

^O Γέροντας Παχώµιος διατηροÜσε στενέςπνευµατικές σχέσεις µέ τόν ≠Aγιο Nεκτάριο, µέτόν ïποÖο àντάλλασε àλληλογραφία, κάτι πούσυχνά ï ≠Aγιος Nεκτάριος àναφέρει σέ âπιστο-λές στίς µοναχές του. Mάλιστα ï ≠Aγιος Nεκτά-ριος, ½ς διευθυντής τότε τÉς Pιζαρείου \Eκκλη-σιαστικÉς ΣχολÉς, εrχε âνεργήσει τά δέοντα γιάνά νοσηλευθεÖ ï Γέροντας Παχώµιος στόν“Eéαγγελισµό”. ΠληροφοροÜσε δέ τίς µοναχές

του γιά τήν πορεία τÉς •γείας τοÜ ΓέροντοςΠαχωµίου, παρακαλώντας τες νά προσεύχο-νται συνεχ΅ς γιά âκεÖνον.

^Ως γνωστόν ï ≠Aγιος Nεκτάριος, ½ς λαϊκός\Aναστάσιος KεφαλÄς τότε, µετέβηκε στό νησίτÉς Xίου ¬ταν προσελήφθηκε ½ς γραµµατοδι-δάσκαλος στό χωριό Ληθί τÉς Xίου. Tό 1873 ï≠Aγιος Nεκτάριος µετέβηκε στή Nέα Mονή καίµετά àπό µία τριετία âκάρη µοναχός, παίρνο-ντας τό ùνοµα Λάζαρος. Tότε qταν πού γνωρί-στηκε µέ τόν µοναχό Παχώµιο, πού εrχε âγκατα-σταθεÖ στό •περκείµενο σπήλαιο. \Aνέπτυξεστενό πνευµατικό σύνδεσµο µαζί του, ï ïποÖοςκαί διατηρήθηκε âπί δεκαετίες, µέχρι τόν θάνα-το τοÜ γέροντος Παχωµίου. Γιά τόν ≠AγιοNεκτάριο, ï γέροντας Παχώµιος •πÉρξε φίλος,ποδηγέτης καί καθοδηγητής στό στάδιο τοÜπνευµατικοÜ πολιτεύµατος, ¬πως ï €διος öγρα-ψε àργότερα, σέ παρηγορητική âπιστολή τουπρός τά πνευµατικά παιδιά τοÜ γέροντοςΠαχωµίου.

Γιά âµÄς τίς µοναχές τÉς MονÉς τοÜÂγίου Nεκταρίου Φωκίδος, àποτελεÖ ¨διαί-τερη εéλογία, καθώς καί τιµή ™ àναφοράµας στόν φίλο καί ποδηγέτη τοÜ Âγίουµας Nεκταρίου, Γέροντα Παχώµιο, στήστήλη αéτή τοÜ περιοδικοÜ µας “Mοναχική‰Eκφραση”. Tά δικά µας φτωχά λόγια δένµποροÜν νά προσεγγίσουν τή µοναχικήöκφραση τÉς ζωÉς ëνός τέτοιου àσκητοÜτ΅ν καιρ΅ν µας, τοÜ Γέροντος Παχωµίου.Γι\ αéτό, αéτή τή φορά, ™ στήλη τÉςMONAXIKHΣ EKΦPAΣHΣ “Mοναδικές\Eµπειρίες” àνήκει στή µοναδική âµπειρίαπού νοιώσαµε γνωρίζοντας τή βιοτή τοÜêγίου Γέροντος Παχωµίου, ½ς παρακαταθή-κη τÉς πνευµατικÉς âµπειρίας πού öζησε ï€διος ï ≠Aγιός µας Nεκτάριος.

E€θε νά µεσιτεύουν γιά âµÄς...

(Bιβλιογραφία: “^O Γέροντας Παχώµιος”, \Aντωνίου Xαροκόπου, \AθÉναι 2003)

E¨κόνα φορητή στό ναό τοÜ ^Aγίου NεκταρίουA¨γίνης, ¬που ε¨κονίζεται ï ±γιος Nεκτάριος σέ

νεανική ™λικία àσκούµενος àπό τόν γέροντα Παχώµιο

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IOY

ΛIO

Σ-AY

ΓOY

ΣTO

Σ20

05

23

KÔÌÔÛ¯Ô›Óȷ̤ Ùfi ÎÏ·‰› Ùɘ âÏÈĘ

\Aνάµεσα στά κοµποσχοίνια πούφτιάχνουµε προσθέσαµε ≤να àκόµα, πούτό στολίζει ≤να àσηµένιο κλαδί âλιÄς, τόσύµβολο τÉς \Aθήνας καί τÉς E¨ρήνης.

XÚ˘ÛÔÎÂÓÙË̤ÓË ¶ET™ETA ÁÈ¿ Ùfi ÚfiÛÊÔÚÔ^H ^Iερά Mονή µας διαθέτει πολύ ùµορφες

πετσέτες γιά πρόσφορο. Xρυσοκεντηµένες σέλευκό βαµβακερό, µέ àνεξίτηλες χρυσοσοκλωστές,σέ σχɵα φακέλλου γιά νά µπαίνει µέσα τό πρό-σφορο καί νά τό πηγαίνετε εéπαρουσίαστα στήν\Eκκλησία.

Tό πρόσφορο, πού θά γίνει Σ΅µα XριστοÜ,πρέπει πολύ προσεκτικά καί µέ προσευχή, ¬πωςε€παµε στό προηγούµενο τεÜχος µας, νά παρα-σκευάζεται καί σέ ε¨δική πετσέτα προσφόρου νά

προσφέρεται στήν \Eκκλησία γιά τήν προσκοµιδή.

≠Oσοι θέλετε τήν πετσέτα γιά τό πρόσφοροµπορεÖτε νά µÄς τήν παραγγείλλετε στό τηλέφωνοτÉς ^IερÄς MονÉς µας 26340-44391 (πρωΐ 9-2καί àπόγευµα 6-9) γιά νά σÄς τήν àποστείλουµε.

Φτιαγµένη µέ προσευχή àπό τά χέρια τ΅νµοναχ΅ν, οî σφραγίδες γιά τό πρόσφορο εrναιπραγµατικά ¬πως πρέπει σκαλισµένες καί µέσωστά γράµµατα γιά νά φτιάξετε τά πρόσφο-ρά σας.

Tό πρόσφορο πού θά γίνει Σ΅µα XριστοÜπρέπει νά γίνεται σωστά καί προπαντός νάεrναι σωστή ™ σφραγίδα µέ τήν ïποία θά τόσφραγίσετε.

¢È¿ ¯ÂÈÚfi˜ Î·È Ó‡̷ÙÔ˜...

™ºPA°I¢A ÁÈ¿ Ùfi ÚfiÛÊÔÚÔ

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IOY

ΛIO

Σ-AY

ΓOY

ΣTO

Σ20

05

24

M¤ ÏfiÁÈ· ·Ï¿...

Tό κάλεσµα τοÜ µελλοθάνατου

Tην τέταρτη ëβδοµάδα τÉς M. ΣαρακοστÉς,µετά τήν àκολουθία, µία γυναίκα µέ πλη-σίασε καί µοÜ öδωσε ≤ναν κλειστό φάκελλο,λέγοντάς µου ¬τι µέσα σ\ αéτόν εrχε γράψει τήµαρτυρία της σχετικά µέ τόν ≠Aγιο \Iωάννη.Πρίν φύγω γιά τό BανκοÜβερ, ôνοιξα τό γράµ-

µα καί διάβασα ôλλη µία ïλοφάνερηàπόδειξη τοÜ προορατικοÜ χαρίσµα-τος τοÜ Âγίου \Iωάννη. \Aργότερα,τηλεφώνησα στή γυναίκα καί τÉςζήτησα νά πιστοποιήσει ¬τι qτανàλήθεια ¬σα περιέγραφε στό γράµµατης, πρÄγµα πού öκανε. \Eπρόκειτογιά τήν ^Eλένη Mιχαήλοβνα Mπρί-νερ, µιά γυναίκα àπό γνωστή ο¨κογέ-νεια τÉς προεπαναστατικÉς Pωσίας.oHταν ôνθρωποι πάρα πολύ πλούσι-οι, ëκατοµµυριοÜχοι καί âπίσης πολύγνωστοί σέ ¬λους τούς Pώσους τÉς‰Aπω \AνατολÉς. Φυσικά öχασε ¬λατά •λικά àγαθά πού εrχε στή Pωσία,àλλά στή θέση τους àπέκτησε πνευ-µατικό πλοÜτο, πού δέν συγκρίνεταικαί öχει φυσικά àνεκτίµητη àξία (™κυρία αéτή qταν ™ θεία τοÜ διάσηµουäθοποιοÜ Γιούλ Mπρίνερ). Παραθέ-τουµε λοιπόν αéτό πού ™ δούλη τοÜΘεοÜ ^Eλένη Mιχαήλοβνα öγραψε:

Tό γεγονός πού θά σÄς διηγηθ΅συνέβη στή Σαγγάη τό 1948. ZοÜσαàκριβ΅ς δίπλα àπό τό νοσοκοµεÖοτÉς PωσικÉς \Oρθόδοξης \Aδελφότη-τας. Mία νοσοκόµα µέ âπισκεπτότανκαθηµερινά καί µοÜ öκανε âνέσεις,γιατί ¦µουν ôρρωστη.

Mιά ™µέρα qρθε πολύ χαρούµε-νη καί µοÜ εrπε τί εrχε συµβεÖ τήνπροηγούµενη νύκτα στή βάρδιά της.Περίπου στίς 3 τό πρωΐ ≤νας πολύ

σοβαρά ôρρωστος τÉς ζήτησε νά καλέσει τόν≠Aγιο \Iωάννη, γιατί öνοιωθε πολύ ôσχηµα.‰Eνοιωθε ¬τι πέθαινε καί ¦θελε νά öρθει νά τόνκοινωνήσει ï ≠Aγιος \Eπίσκοπος. \Eκείνη τήνύκτα εrχε ξεσπάσει µιά καταιγίδα: ≤νας τυφώ-νας öτρεχε στή γύρω περιοχή καί µαινόταν µιάôγρια νεροποντή, âν΅ ï àέρας qταν τόσο δυνα-

≠≠EEÓÓ·· ààfifi ÙÙ¿¿ ıı··‡‡ÌÌ··ÙÙ·· ÙÙÔÔÜÜ AA°°IIOOYY IIøøAANNNNHH MMAA••IIMMOOBBIITT™™

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IOY

ΛIO

Σ-AY

ΓOY

ΣTO

Σ20

05

25

τός, œστε τσάκισε τά äλε-κτροφόρα σύρµατα. ^Hνοσοκόµα àπάντησε στόνëτοιµοθάνατο ¬τι δέν θάµποροÜσε νά âκπληρώσειτήν âπιθυµία του, γιατί τότηλέφωνο δέν λειτουρ-γοÜσε κι âκείνη âπειδήqταν µόνη της σέ ¬λο τόνοσοκοµεÖο, δέν θά µπο-ροÜσε νά τό àφήσει καί νάπάει νά καλέσει τόν \Eπί-σκοπο. ^O ôρρωστοςôνθρωπος στενοχωρήθηκεκαί συνέχισε νά âπανα-λαµβάνει ¬τι πρέπει àµέ-σως νά δεÖ τόν ≠Aγιο.\Eκείνη τοÜ •ποσχέθηκε¬τι µόλις θά öφθανε ™ ëπό-µενη νοσοκόµα στίς 6 τόπρωΐ, àµέσως θά öτρεχεστόν \Eπίσκοπο καί θάτοÜ âξέθετε τήν âπιθυµίατου. Kατόπιν ¬µως, τελεί-ως ξαφνικά, µετά àπό 30µέ 40 λεπτά, ≤να δυνατόκτύπηµα àκούστηκε στίςπÜλες. Στήν âρώτηση τοܵισοκοιµισµένου φύλακα:“Ποιός εrναι âκεÖ;” qρθεδυνατή ™ àπάντηση:“\AνοÖξτε τήν πύλη! Erµαιï \Eπίσκοπος \Iωάννης!Mέ κάλεσαν καί µέ περιµέ-νουν”. ^O φύλακας ôνοιξε.^O \Eπίσκοπος διέσχισε γρήγορα τόν κÉπο καίµπÉκε στό νοσοκοµεÖο. Kαθώς εrδε τή νοσοκόµαπού τοÜ ôνοιξε τήν πόρτα, τή ρώτησε: “ΠοÜ βρί-σκεται ≤νας πολύ σοβαρά ôρρωστος πού µέπεριµένει; ^Oδήγησέ µε σ\ αéτόν”.

∆ιάβασα στά ôρθρα σας, σεβαστέ BλαντίκαΣάββα, τίς περιγραφές σας àπό διάφορες περι-πτώσεις θαυµατουργικÉς θεραπείας, àλλά καίπροόρασης àπό µέρους τοÜ Âγίου \Iωάννη καίγι\ αéτό σÄς öγραψα αéτή τήν àληθινή µαρτυρία:Π΅ς ï ≠Aγιος \Iωάννης διάβασε τή σκέψη καί τήνàνάγκη αéτοÜ τοÜ βαριά àρρώστου àνθρώπου

καί πÉγε µέσα στά µεσάνυκτα, àνταποκρινόµε-νος στό κάλεσµά του, àψηφώντας τήν καταιγίδακαί τόν θυελλώδη ôνεµο; Xωρίς àµφιβολία αéτόεrναι ≤να àκόµη γεγονός πού àποδεικνύει τόπροορατικό χάρισµα τοÜ Âγίου \Iωάννη.

^Eλένη M. Mπρίνερ / Mεγάλη Σαρακοστή/ \Aπρίλιος 1971

\Aπόσπασµα àπό τό βιβλίο “AΓIOΣ IΩANNHΣ MAΞIMOBITΣ

\Eπίσκοπος Σαγγάης καί Σάν Φρανσίσκο, ï θαυµατουργός”,

‰Eκδοση τÉς ^IερÄς MονÉς µας

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IOY

ΛIO

Σ-AY

ΓOY

ΣTO

Σ20

05

26

ΠPOBΛHMA ΣTHN ΠAPEΓKEΦAΛI∆A

Aν οî ζαλάδες âκδηλώνονται µέ àδυνα-µία τÉς ¨σορροπίας καί τÉς στάσης,¨διαίτερα ¬ταν ï àσθενής στέκεται

ùρθιος καί öχει κλειστά µάτια, τότε τό πρόβλη-µα προέρχεται àπό τήν παρεγκεφαλίδα καίµπορεÖ νά •ποδηλώνει σοβαρή -àλλά θεραπεύ-

σιµη- διαταραχή, πού χρειάζεται ôµεση φαρ-µακευτική àγωγή. Σέ αéτές τίς περιπτώσεις ïôρρωστος öχει τήν τάση νά πέφτει πρός τή µιά¦ τήν ôλλη µεριά, καθώς αéτό âξαρτÄται àπότό µέρος τÉς παρεγκεφαλίδας πού öχει τό πρό-βληµα. Συνήθως, ¬σοι öχουν ζαλάδες, πούπροκαλοÜνται àπό τήν παρεγκεφαλίδα προ-σπαθοÜν νά περπατοÜν µέ àνοιχτά τά πόδια,προκειµένου νά öχουν καλύτερη ¨σορροπίακαί νά α¨σθάνονται µεγαλύτερη àσφάλεια. ^H¬ραση, στίς ζαλάδες πού προέρχονται àπό τήνπαρεγκεφαλίδα, παίζει µεγάλο ρόλο γιά τήν¨σορροπία, γιατί µέ τήν ¬ραση ï àσθενής àπο-κτÄ µιά σαφέστερη α€σθηση τοÜ χώρου ¬πουκινεÖται καί µπορεÖ νά κάνει àντισταθµιστικέςκινήσεις, œστε νά µπορεÖ νά στέκεται ùρθιος.≠Oσο öχει τά µάτια του àνοιχτά κάποιος πούπάσχει àπό αéτό τό εrδος τÉς ζάλ�