Palynology of the Dalichai Formation in the Guydagh...

Copyright©2018, University of Isfahan. This is an Open Access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution License (http://creativecommons.org/licenses/BY-NC-ND/4.0), which permits others to download this work and share it with others as long as they credit it,

but they can’t change it in any way or use it commercially. Doi: 10.22108/jssr.2018.84036.0

http://ui.ac.ir/en

Journal of Stratigraphy and Sedimentology Researches University of Isfahan

Vol. 34, Issue 1, No. 70, Spring 2018 pp. 21-26

Received: 18.09.2016 Accepted: 25.06.2018

Palynology of the Dalichai Formation in the Guydagh section, southeastern Maragheh, according to

dinoflagellate

Freshteh Sajjadi *

Associate Professor, School of Geology, College of Science, University of Tehran, Iran

Somayeh Dermanaki Farahani M.Sc. in Stratigraphy & Palaeontology, School of Geology, College of Science, University of Tehran, Iran

Firoozeh Hashemi-Yazdi Ph. D. in Stratigraphy & Palaeontology, School of Geology, College of Science, University of Tehran

*Corresponding author email: [email protected]

Introduction

The Dalichai Formation is represented by greenish-grey color shales, calcareous shales, marls, and richly ammonitiferous limestones

(Steiger, 1966), being widely distributed in the Alborz Mountain, northern Iran. It disconformably overlies the dark, siliciclastic coal

bearing Shemshak Formation and underlies gradually by the light colored, more uniform Lar Limestone containing chert concretions. The Dalichai Formation is represented the first rock unit of the Jurassic marine sediments of the Alborz Mountain. This

Formation includes a diverse fauna as ammonites, belemnites, bivalves, brachiopods, echinoderms, sponges, bryozoans and

foraminifera (Stöcklin 1972; Sussli 1976; Nabavi & Seyed-Emami 1977; Alavi-Naini et al. 1982; Schairer et al. 1991; Seyed-Emami et al. 1985, 1989, 1995, 1996; Shafeizad et al. 2002; Shafeizad and Seyed- Emami 2005; Alvani 2006; , Niknahad 2007;

Shahrabi 1994; Vaziri et al. 2008, 2011; Shams 2007; Makvandi 2000; Tutunchi 2001). Due to presence of shale and marl layers,

this formation has been the subject of many palynological studies. (such as Wheeler & Sarjeant 1990; Ghasemi-Nejad et al. 2012; Mafi et al. 2013; Dehbozorgi et al. 2013; Hashemi-Yazdi et al. 2015; Skupien et al. 2015; Dehbozorgi 2013; Saadati Jafarabadi et al.

2013; Hashemi Yazdi 2008, 2015; Orak 2010; Sajjadi et al. 2009; Sabbaghiyan 2009; Ghasemi-Nejad et al. 2008; Boroumand et al.

2011, 2013; Farisi Kermani 2003; Ghasemi- Nejad & Khaki 2002; Navidi 2013). The purpose of this study was to determine the palaeoenvironmental interpretation of the Dalichai Formation based on inferred palaeoecological preferences of dinocyst types, and

quantitative analysis of the palynofacies in the Dalichai Formation at the Guydagh section, southeastern Maragheh.

Material and Methods

Totally 23 palynologically possible samples collected from

the Dalichai Formation at Guydagh section, southeastern

Maragheh. All samples were prepared following standard

palynological processing procedures (Phipps & Playford,

1984), including HCl (10-50%) and HF (40%) utilized for

dissolution of carbonates and silicates, respectively. Then the

residues were saturated with ZnCl2 solution (specific gravity

1.9 g/ml) for density separation. All the residues were sieved

with a 20 μm mesh sieve previous to making strew slides.

Three slides for each preparation were examined by

transmitted light microscope.

For quantitative study of the prepared slides, 15 field

views were randomly selected from each slide and studied

with a 16 - microscope magnification lens. The particles were

counted for each sample to determine palynodebries and

palynofacies. An analysis of facies including identification of

palynomorphs, plant remains and amorphous particles, ratios

of different particles, their size range in determination the

paleoenvironment is highly important. Three main parameters

including percentage of palynomorphs, phytoclasts, and

organic matter (AOM) were transferred to Tyson triple

diagram (Tyson 1993) for plotting and interpretations.

Discussion of Results and Conclusions

Diverse and moderately preserved palynofloras of marine and

terrestrial derivation occur in surface samples of the Dalichai

Formation Guydagh stratigraphic section in the southeast of

Maragheh, western Alborz, northwestern Iran. In order to

determine the age and reconstruct the paleoenvironment of

the study section (including 198 meter of limestone,

calcareous shale, marl and shale) was selected and examined

palynologically.

The palynofloras comprise dinoflagellate cysts,

miospores (spores and pollen grain), acritarchs, scolecodonts,

fungal and algal spores. The palynological investigations led

to recognition of 85 species of dinocysts belong to 43 genera.

Based on recorded dinocyst assemblages, especially marker

species, three palynozone including Cribroperidinium

crispum Total Range Zone (late Bajocian),

Dichadogonyaulax sellwoodii Interval Zone (Bathonian –

early Callovian) and Ctenidodinium continuum Interval

http://jssr.ui.ac.ir/article_22873.html

http://ui.ac.ir/en

http://ui.ac.ir/en

Journal of Stratigraphy and Sedimentology Researches University of Isfahan, Vol. 34, Issue 1, No. 70, Spring 2018 22

Zone? (late Callovian) and one subzone (subzone "a" from

early to middle Bathonian) were identified.

The high similarity of western Alborz dinoflagellate

assemblages with assemblages recorded from different parts

of Iran (such as central and eastern part of Alborz and

Binalud) and other parts of world (northwest of Europe,

China, Qatar, Canada, Denmark, Egypt and etc.) proved

presence of seaway connections between the mentioned

basins through the late Bajocian - late Callovian.

Also based on the palynofacies studies, four palynofacies

of Tyson (1993) (II, IVa, VI, IX) were determined that

proposed domination of a dysoxic shallow marine

environment throughout the sedimentation of Dalichai

Formation. Palynological evidence such as high frequency of

proximate dinocysts to chorate forms; the high proportion of

the equidimensional opaque palynomaceral to the blade-

shape opaque palynomaceral; the high ratio of phytoclasts to

marine palynomorphs, and the abundance of transparent

amorphous organic matter in comparison to the opaque

amorphous organic matter, all indicates that the Dalichai

sediments, accumulated in a dysoxic shallow marine

environment at the Guydagh section, southeastern Maragheh.

Keywords: Palynology, Dalichai Formation, Guydagh

section, southeastern Maragheh, dinoflagellate

References

Aghanabati S.A. 2010. Geology of Iran. Geological Survey

and Mining Exploration of Iran, Tehran, Third

edition, 586p. In Persian.

Aghanabati S.A. 2014. Stratigraphic lexicon of Iran.

Geological Survey and Mining Exploration of Iran,

Tehran, 4 (Jurassic), 544p. In Persian.

Alavi- Naini M. Hajian J. Ahmadi M. and Bolourchi H. 1982.

Geology of Takab–Sain-Qaleh 1:250000. Geological

Survey of Iran. Report No. 50: 1-99.

Alvani P. 2006. Study of rock and bio facies of Dalichai

Formation in the Gazanak area of Bayjan (Central

Alborz). Master's Thesis, Islamic Azad University,

North Tehran Branch. In Persian.

Armstrong H.A. and Brasier M.D. 2005. Microfossil in: Hart

M. (Ed.). Geological Magazine. 2nd (ed.) Blackwell

Publishing, Malden, Oxford, Carlton.

Atawy S.A.M. 2009. Palynological investigation of some

rock units from Palaeozoic Mesozoic of the Sheiba-1

Well, Western Desert, Egypt. Journal of Applied

Sciences Research. 5(1): 122-136.

Barski M. 2012. Dinoflagellate cysts from neptunian dykes in

the Middle Jurassic of Poland- A stratigraphical

approach. Review of Palaeobotany and Palynology.

169: 38- 47.

Beisel A.L. Zanin Y.N. Zamirailova A.G. Ilyina V.I.

Lebedeva N.K. Levchuk L.K. Levchuk M.A.

Meledina S.V. Nikitenko B.L. Shurygin B.N. and

Yan P.A. 2002. Reference section for the Upper

Jurassic and Callovian in Northern West Siberia.

Russian Geol. Geophys. 43(9): 763-777.

Bombardiere L. and Gorin G.E. 2000. Stratigraphical and

lateral distribution of sedimentary organic matter in

Upper Jurassic carbonates of SE France. Sedimentary

Geology. 132: 177-203.

Borges M.E.N. Riding J.B. Fernandes P. and Pereira Z. 2011.

The Jurassic (Pliensbachian to Kimmeridgian)

palynology of the Algarve Basin and the Carrapateira

outlier, southern Portugal. Review of Palaeobotany

and Palynology. 163: 190-204.

Boroumand Z. Ghasemi-Nejad E. And Majidifard. F. 2011.

Palynofacies and interpretation of sedimental

environment of the Dalichai Formation at Talu

section (NW Damghan) to base palynomorphs.

Proceedings of the thirteenth Earth Science Forum,

Geological Survey of Iran, Institute of Earth

Sciences. In Persian.

Boroumand Z. Ghasemi-Nejad E. And Majidifard. F. 2013.

Palynostratigraphy of the Dalichai Formation at Talu

(North-eastern of Damghan) based on the

dinoflagellates. Journal of Earth Sciences. 87: 3-8. In

Persian.

Boulter M.C. and Riddick A. 1986. Classification and

analysis of palynodebris from the Palaeocene

sediments of the Forties Field. Sedimentology. 33:

871-886.

Bujak J. P. and Williams G. L. 1977. Jurassic

palynostratigraphy of offshore eastern Canada, In

Swain F.M. (Ed.). Stratigraphic micropaleontology of

Atlantic Basin and border lands. Developments in

Palaentology & stratigraphy. 6: 321-339. Elsevier

Scientific Publishing Co. Amsterdam.

Burkhardt S. and Monteil E. 1997. Dinoflagellate cysts from

the Bajocian stratotype (Calvados, Normandy,

western France). Bulletin des Centres de Recherches

Exploration-Production Elf-Aquitaine. 21: 31-105.

Dehbozorgi A. 2013. Palynological and paleoecology Middle

Jurassic sediments (Dalichai and Baghamshah

formation) East of Semnan (Jam). Ph. D. Thesis,

Faculty of Geology, College of Science, University of

Tehran, University of Tehran, 320 p. In Persian.

Dehbozorgi A. Sajjadi F. and F. Hashemi 2013. Middle

Jurassic palynomorphs of the Dalichai Formation,

central Alborz Ranges, northeastern Iran.

Paleoecological inferences, Science China Earth

Sciences. 56 (12): 2107-2115.

El-Beialy S.Y. Zalat A.F.A. and Ali A.S. 2002. Palynology

and palaeoenvironment of the Bahrein Formation,

Zeitun-1 Well, Western Desert, Egypt. Egyptian

Journal of Paleontology. 2: 371-384.

Farisi Kermani M. 2003. palynostratigraphy of middle and

upper Jurassic sediments in the Frisian section

(Binalud zone) northwest of Mashhad. Master's

thesis, Geosciences Research Institute, Geological

Survey of Iran. In Persian.

Fauconnier D. 1995. Jurassic palynology from a borehole in

the Champagne area, France-correlation of the lower

Callovian-middle Oxfordian using sequence

stratigraphy. Review of Palaeobotany and

Palynology. 87: 15-26.

Fensome R.A. 1979. Dinoflagellate cysts and acritarchs from

the Middle and Upper Jurassic of Jameson Land, East

Greenland. Bulletin Grønlands Geologiske

Undersøgelse. 132: 98 p.

Fisher M.J. Barnard P.C. and Cooper B.S. 1980. Organic

maturation and hydrocarbon generation in the

Mesozoic sediments of the Sverdrup Basin, Arctic

Canada. 4th International Palynololigical Conference,

Lucknow (1976-1977). Lucknow. Geologiczny.51:

1031-1040.

Palynology of the Dalichai Formation in the Guydagh section, southeastern Maragheh, according to dinoflagellate 23

Ghasemi- Nejad E. and Khaki V. 2002. Palynostratigraphy of

the Middle Upper Jurassic sediments of the Agh-

Dagh area Soltaniyeh Mountains south – east Zanjan.

Journal of Science University of Tehran1, 28: 111-

130. In Persian.

Ghasemi-Nejad E. 2001. Dinocyst Morphotype Groups

Versus Sequence Stratigraphy of the Upper Jurassic

Sediments of the Northern Switzerland Sedimentary

Basin. Iranian International Journal Science. 2.

Ghasemi-Nejad E. Sabbaghiyan H. and Mosaddegh H. 2012.

Paleobiogeographic implications of late Bajocian-late

Callovian (Middle Jurassic) dinoflagellate cysts from

the Central Alborz Mountain, northern Iran. Journal

of Asian Earth Sciences. 43: 1-10.

Ghasemi-Nejad E. Sajadi F. and Hashemi Yazdi F. 2008.

Palaeoenvironmental reconstructions of the Dalichai

Formation at the Balu section, northern Semnan,

based on palynomorphs. Iranian Journal of Geology.

2 (8): 85-94. In Persian.

Götz A.E.S. Feist-Burkhardt and Ruckwied K. 2008.

Palynofacies and sea-level changes in the Upper

Cretaceous of the Vocontian Basin, southeast France.

Cretaceous Research. 29: 1047- 1057.

Hashemi Yazdi F. 2008. Palynostratigraphy of Dalichai

Formation in the Blue section, north of Semnan.

Master's thesis, Faculty of Geology, University of

Tehran, 129 p. In Persian.

Hashemi Yazdi F. 2015. Palynology and palaeoecology of

the Dalichai Formation in central-eastern Alborz

Basin and the Hojedk Formation at the east-central

Iran. Ph.D. thesis, Faculty of Geology, College of

Science, University of Tehran, 388 p. In Persian.

Hashemi Yazdi F. Sajjadi F. and Dehbozorgi A. 2015. A new

lycophyte miospore species from the middle Jurassic

of Iran. Revista Brasileira de Paleontologia. 18(2):

251-260.

Ibrahim M.I.A. Kholeif S.E. and Al-Saad H. 2003.

Dinoflagellate cyst biostratigraphy and

paleoenvironment of the Lower-Middle Jurassic

succession of Qatar, Arabian (Persian) Gulf. Revista

Española de Micropaleontología. 35(2): 171-194.

Ied I.M. and Lashin G.M.A. 2016. Palynostratigraphy and

paleobiogeography of the Jurassic- Lower Cretaceous

succession in Kabrit-1 well, northeastern Egypt.

Cretaceous Research. 58: 69-85.

Khaki V. 2001. Palynostratigraphy of Upper Jurassic

sediments of the Soltanieh mountain range in

southeast of Zanjan. Master's thesis, Faculty of

Geology, University of Tehran, 192 p. In Persian.

Lund J.J. and Pedersen K.R. 1985. Palynology of marine

Jurassic formation in the Vardekløft ravine, Jameson

Land, East Greenland. Bull Geology Society

Denmark. 33: 371- 399.

Mafi A. Ghasemi-Nejad E. Ashouri A. and Vahidi-Nia M.

2013. Dinoflagellate cysts from the Upper Bajocian-

Lower Oxfordian of the Dalichai Formation in

Binalud Mountains (NE Iran): their biostratigraphical

and biogeographical significance. Arabian Journal of

Geosciences. 7(9): 3683-3692.

Mahmoud M.S. and Moawad A.R.M.M. 2000. Jurassic-

Cretaceous (Bathonian to Cenomanian) Palynology

and stratigraphy of the west Tiba-1 borehole,

Northern Western Desert Egypt. Journal of African

Earth Science. 30: 401-416.

Makvandi R. 2000. Stratigraphic and Fossil Study of Dalichai

Formation and Lar Formations in Abgarm (Avaj

Hamadan). Master's thesis, Islamic Azad University,


Mantle D.J. and Riding J.B. 2012. Palynology of the Middle

Jurassic (Bajocian-Bathonian) Wanaea verrucosa

dinoflagellate cyst zone of the North West Shelf of

Australia. Review of Palaeobotany and Palynology.

180: 41-78.

Mao Sh. and Bian L. 2000. Middle Jurassic dinoflagellate

cysts from Qiangtong, northern Tibet. Geoscience,

(Journal of the Graduate School, University of

Geosciences, China). 14(2): 115-122.

Martínez M.A. Ferrer N.C. and Asensio M.A. 2008. Primer

registro de algas dulceacuicolas del Paleogeno de la

Cuenca de Nirihuau, Argentina. descripciones

sistematicas y analisis palinofacial. Ameghiniana. 45:

719-735.

Nabavi M.H. and Seyed-Emami K. 1977. Sinemurian

ammonites from the Shemshak Formation of North

Iran (Semnan area, Alborz). Neues Jahrbuch für und

Geologie Palaeontologie, Abhandlungen. 153(1): 70-

85.

Navidi N. 2013. Palynostratigraphy of the Dalichai

Formation at Diktash section, north east of Semnan.

M.Sc. thesis. Faculty of Geology, College of Science,

University of Tehran, 197p. In Persian.

Niknahad M. 2007. Paleontology and stratigraphy of the

Dalichai Formation in southeast Maragheh (West

Alborz) with special attention to the Fauna ammonite.

M.Sc. Thesis, Institute of Earth Sciences, Geological

Survey of Iran. In Persian.

Orak Z. 2010. Biostratigraphy and lithostratigraphy of the

Dalichai Formations in Malekan of Maragheh. M.Sc.

thesis, Islamic Azad University, Science and

Research Branch of Tehran. In Persian.

Phipps D. and Playford G. 1984. Laboratory techniques for

extraction of palynomorphs from sediments.

Department of Geology, University of Queensland.

11(1): 1-23.

Poulsen N.E. 1992. Jurassic dinoflagellate cyst

biostratigraphy other Danish Subbasin in relation to

sequences in England and Poland; a preliminary

review. Review of Palaeobotany and Palynology. 75:

33 - 52.

Poulsen N.E. and Riding J.B. 2003. The Jurassic

dinoflagellate cyst zonation of Subboreal Northwest

Europe. In: Ineson J.R. and Surlyk F. (eds.). The

Jurassic of Denmark and Greenland. Geological

Survey of Denmark and Greenland Bulletin. 1: 115-

144.

Quattrocchio M.E. Volkheimer W. Borrromei A.M. and

Martínez M.A. 2011. Changes of the palynobiotas in

the Mesozoic and Cenozoic of Patagonia: a review.

Biological Journal of the Linnean Society. 103: 380-

396.

Riding J. B. Mantle D. J. and Backhouse J. 2010. A review of

the chronostratigraphical ages of Middle Triassic to

Late Jurassic dinoflagellate cyst biozones of the

North West Shelf of Australia. Review of

Palaeobotany and Palynology. 162: 543-575.


Riding J. B. Quattrocchio M. E. and Martínez M.A. 2011.

Mid Jurassic (Late Callovian) dinoflagellate cysts

from the Lotena Formation of the Neuquén Basin,

Argentina and their palaeogeographical significance.

Review of Palaeobotany and Palynology. 163: 227-

236.

Riding J.B. 1987. Dinoflagellate cyst stratigraphy of the

Nettleton Bottom Borehole (Jurassic: Hettangian to

Kimmeridgian), Lincolnshire, England. Proceedings

of the Yorkshire Geological Society. 46: 231-266.

Riding J.B. and Hubbard N.L.B. 1999. Jurassic (Toarcian to

Kimmeridgian) Dinoflagellate Cysts and

Paleoclimates. Palynology. 23: 15-30.

Riding J.B. and Thomas J.E. 1992. Dinoflagellate cysts of the

Jurassic System. In: Powell A.J. (ed.), A stratigraphic

index of dinoflagellate cysts. British

Micropalaeontological Society Publications Series.

Chapman and Hall, London. p. 7-97.

Riley L.A. and Fenton J.P.G. 1982. A dinocyst zonation for

the Callovian to Middle Oxfordian succession

(Jurassic) of northwest Europe. Palynology. 6: 193-

202.

Saadati Jafarabadi Sh. Allameh M. Poursoltani M.R. and

Sajjadi F. 2013. Paleoecology and palynostratigraphy

of the Dalichai Formation, according to miospores, in

the Bar Village section, East of Binaloud Basin.

Paleontology, 1 (1): 67-80. In Persian.

Sabbaghiyan H. 2009. Palynostratigraphy of the Dalichai

Formation at Kuhe Rahband, South of Mahdishahr,

Central Alborz, Iran. M.Sc. thesis. Faculty of

Geology, College of Science, University of Tehran,

120p. In Persian.

Sajjadi F. Hashemi H. and Hashemi Yazdi F. 2009.

Miospores-based palynostratigraphy of the Dalichai

Formation at the Balu section, north of Semnan.

Iranian Journal of Geology, 3 (10): 59-68. In Persian.

Sarjeant W.A.S. 1974. Fossil and living dinoflagellates.

London: Academic Press. 182 p.

Schairer G. Seyed-Emami K. and Zeiss A. 1991. Ammoniten

aus der oberen Dalichai-Formation (Callovian)

ostlich von Semnan (SE-Alborz, Iran). Mitteilungen

der Bayerische Statsammlung für Paläontologie

Historiche und Geologie. 31: 47-67.

Seyed-Emami K. Schairer G. and Alavi-Naini M. 1989.

Ammoniten aus der unteren Dalichy - Formation

(Unterbathon) ostlich von Semnan (SE - Alborz,

Iran). Muncher Geowiss. Abhandlungen. A(15): 79-

91.

Seyed-Emami K. Schairer G. and Alavi-Naini M. 1996.

Ammoniten aus dem oberen Bajoc (Mittlerer Jura)

des SE-Koppeh dagh und SEAlborz (NE-Iran).

Mitteilungen der Bayerische Staatssammlung für

Paläontologie und Historiche Geologie. 36: 87-106.

Seyed-Emami K. Schairer G. and Bolourchi M. H. 1985.

Ammoniten aus der unteren Dalichy - Formation

(oberes Bajocium bis unteres Bathonium) der

Umgebung von Abe - Garm (Avaj, NW -

Zentraliran). Zitteliana. 12: 57-85.

Seyed-Emami K. Schairer G. and Zeiss A. 1995. Ammoniten

aus der Dalichai - Formation (Mittlerer bis Oberer

Jura) und der Lar - Formation (Oberer Jura) N

Emamzadeh - Hashem (Zentralalborz, Nordirn).

Mitteilungen der Bayerische Staatssammlung für

Paläontologie und Historiche Geologie. 35: 39-52.

Shafeizad M. and Seyed-Emami K. 2005. Lithostratigraphy

and biostratigraphy of the Dalichai Formation west of

Shahroud (Eastern Alborz). Journal of Earth

Sciences, 57: 98- 113. In Persian.

Shafeizad M. Seyed-Emami K. Vaziri H. and Kohansal

Ghadimvand N. 2002. Lithostratigraphy and

biostratigraphy of the Dalichai Formation in the west

of Shahroud. Proceedings of the Sixth Conference of

Geological Society of Iran, Kerman University: 629-

633. In Persian.

Shahrabi M. 1994. Description of the Urumieh geological

map (scale 1/250000): Geological Survey of Iran, B3,

90 p. In Persian.

Shams M. 2007. Stratigraphic and Fossil Study of Dalichai

Formation in Parvar District, North Semnan (Central

Alborz, with Special Note to Von Ammonites).

Master's Thesis, Faculty of Science, University of

University of Tehran. In Persian.

Skupien P. Pavlus J. Falahatgar M. and Javidan M. 2015.

Middle Jurassic organic-walled dinoflagellate cysts

and palynofacies from Telma- Dareh, south of Sari,

northern Iran. Review of Palaeobotany and


Smelror M. 1987. Bathonian and Callovian (Middle Jurassic)

dinoflagellate cysts and acritarchs from Franz Josef

Land, Arctic Soviet. Polar Research. 5: 221-238.

Smelror M. 1993. Biogeography of Bathonian to Oxfordian

(Jurassic) dinoflagellates: arctic, NW Europe and

circum Mediterranean regions. Palaeogeography,

Palaeoclimatology, Palaeoecology. 102: 121-160.

Smelror M. and Dietl G. 1994. Dinofiagellates cysts of the

Bathonian/Callovian boundary beds in Southern

Germany. Geobios. 17: 453-459.

Smelror M. and Leereveld H. 1989. Dinoflagellate and

acritarch assemblages from the late Bathonian to

Early Oxfordian of Montagne Crussol, Rhone Valley,

southern France. Palynology. 13: 121-141.

Smelror M. Arhus N. Melendez G.L.M. and Lardies M. D.

1991. A reconnaissance study of Bathonian to

Oxfordian (Jurassic) dinoflagellates and acritarchs

from the Zaragoza region (NE Spain) and Figueira da

Foz (Portugal). Revista Española de

Micropaleontología. 23(2): 47‐82.

Steffen D. and Gorin G.E. 1993. Palynofacies of the upper

Tithonian - Berriasian deep- sea carbonates in the

Vocontian Trough (SE France). Centres Recherches

Exploration-Production Elf-Aquitaine. 17: 235-247.

Stöcklin J. 1972. Lexigue Stratigraphique International. Vol.

III, Fascicule 9b: 1-238.

Sussli P.E. 1976. The geology of the lower Haraz Valley

Area. Centeral Alborz, Iran. Geological Survey of

Iran. Report 38: 1-118.

Thusu B. and Vigran J.O. 1985. Middle– Late Jurassic (L.

Bathonian- Thitonian) palynomorphs. Journal

Micropaleontology. 4: 113-130.

Traverse A. 2007. Paleopalynology. 2nd ed. Springer,

Dordrecht, Netherlands, 813 p.

Tutunchi B. 2001. Stratigraphic and Fossil Study of Dalichai

Formation in the Southern Region of Plover

(Southeast of Pol-e Dokhtar) Master's Thesis, Islamic

Azad University, North Tehran Branch. In Persian.

Palynology of the Dalichai Formation in the Guydagh section, southeastern Maragheh, according to dinoflagellate 25

Tyson R.V. 1993. Palynofacies analysis. In: Jenkins D.G.

(ed). Applied Micropaleontology. Kluwer Academic

Publishers, Dordrecht, 153-172.

Tyson R.V. 1995. Sedimentary organic matter; organic facies

and palynofacies. Chapman and Hall, London, 615

pp.

Van der Zwan C.J. 1990. Palynostratigraphy and

Palynofacies reconstruction of the Upper Jurassic to

lowermost Cretaceous of the Draugen Field, offshore

Mid Norway. Review of Palaeobotany and

Palynology, 62: 157-186.

Vaziri H. Majidifard M.R. Jahani D. and Tahmasebi M.

2011. Lithostratigraphy, biostratigraphy and

palaeoenvironment of the Dalichai Formation in the

Ayeneh Varzan, Central Alborz. Journal of the Earth,

19. In Persian.

Vaziri S.H. Majidifard M.R. Jahani D. and Jamshidi A. 2008.

Lithostratigraphy and biostratigraphy of the Dalichai

Formation in the North-West Emamzadeh-Hashem

(Fil-e Zamin section), Central Alborz. Journal of the

Earth, 3 (4): 83-96. In Persian.

Waveren I. and Visscher H. 1994. Analysis of the

composition and selective preservation of organic

matter in surficial deep-sea sediment form a high-

productivity area (Banda Sea, Indonesia).

Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeocology,

112: 85-111.

Wheeler J.W. and Sarjeant W.A.S. 1990. Jurassic and

Cretaceous palynomorphs from the central Alborz

Mountains, Iran. Their significance in biostratigraphy

and palaeogeography, Modern Geology. 14(4): 375p.

Woollam R. and Riding J.B. 1983. Dinoflagellate cyst

zonation of the English Jurassic. Institute of

Geological Sciences, Report No. 83/2, 42p.

Zobaa M.K. El- Beialy S.Y. El-Sheikh H.A. and El-Beshtawy

M.K. 2013. Jurassic - Cretaceous palynomorphs,

palynofacies, and petroleum potential of the Sharib -

1X and Ghoroud - 1X wells, north Western Desert,

Egypt. Journal of African Earth Sciences, 78: 51 –

65.


‌شناسي‌نگاري‌و‌رسوب‌چينههاي‌‌پژوهش

‌7930بهار‌،‌اول،‌شماره‌07،‌شماره‌پياپي‌چهارمسال‌سي‌و‌

‌70/70/7930تاريخ‌پذيرش:‌‌‌‌‌‌82/70/7931تاريخ‌وصول:‌

‌772-‌37صص

یمراغه بر مبنا یشرق جنوب داغ،یگو یشناس نهیدر برش چ یچایسازند دل ینولوژیپال

‌ها نوفالژلهیدا

‌

رانيپرديس‌علوم،‌دانشگاه‌تهران،‌ا‌،يشناس‌نيدانشكده‌زم‌،اريدانش ،یفرشته سجاد

،‌ايرانپرديس‌علوم،‌دانشگاه‌تهران‌،يشناس‌نيارشد،‌دانشكده‌زم‌يکارشناس‌يدانشجو ،یفراهان یدرمنک هیسم

‌،‌ايرانپرديس‌علوم،‌دانشگاه‌تهران‌،يشناس‌نيدانشكده‌زم‌،يشناس‌ليو‌فس‌يشناس‌نهيچ‌يدکتر ،یزدی یهاشم روزهیف

چکیده

‌ ‌دليچاي ‌چينهسازند ‌برش ‌حوضۀ‌در ‌در ‌گويداغ ‌گروه‌البرز‌رسوبي‌شناسي ‌حاوي ‌داينوفالژله‌غربي ‌مانند ‌پالينومورفي ‌مختلف ها،‌‌هاي

گونه‌‌21شدگي‌متوسط‌است.‌درمجموع‌‌شكل‌با‌حفظ‌ها‌و‌مواد‌ارگانيكي‌بي‌ها،‌اسكلوکودونت‌ها،‌آستر‌داخلي‌فرامينيفرها،‌اکريتارک‌ميوسپور

‌ ‌به ‌برش‌چينهجنس‌‌09داينوسيست‌متعلق ‌باتوجه‌در ‌شناسايي‌شد. ‌يادشده ‌گسترش‌چينه‌شناسي ‌داينوسيست‌به ‌سه‌‌شناسي هاي‌شاخص،

‌‌Cribroperidinium crispum Total Range Biozoneبايوزون‌ Dichadogonyaulax sellwoodii Intervalبه‌سن‌باژوسين‌پسين،

Biozoneباتونين‌‌ ‌سن ‌‌-به ‌پيشين، ‌پيشين‌?Ctenidodinium continuum Interval Biozoneکالووين ‌کالووين ‌سن ‌يک‌‌-به ‌و مياني

کالووين‌براي‌سازند‌‌-هاي‌يادشده،‌سن‌باژوسين‌پسين‌به‌بايوزون‌مياني‌معرفي‌شد‌و‌باتوجه‌-به‌سن‌باتونين‌پيشين‌aزيرزون‌به‌نام‌زيرزون‌

‌تشابه ‌شد. ‌پيشنهاد ‌گونه‌دليچاي ‌از‌شناسايي‌داينوسيستي‌هاي‌زياد ‌درسازن‌شده ‌دليچاي ‌رسوبي‌د ‌با‌البرز‌حوضۀ ‌هاي‌داينوسيست‌غربي

‌نهشته‌معرفي ‌از ‌مانند‌‌شده ‌جهان ‌نقاط ‌ساير ‌و ‌بينالود ‌و ‌مرکزي ‌شرقي، ‌البرز ‌رسوبي ‌حوضۀ ‌مانند ‌ايران ‌نواحي ‌ساير ‌در ‌آن ‌معادل هاي

کالووين‌را‌نشان‌‌-باژوسين‌پسين‌شده‌در‌بازۀ‌زمانيدريايي‌بين‌نقاط‌ياد‌اروپا،‌چين،‌قطر،‌کانادا،‌دانمارک،‌مصر‌و‌...‌وجود‌ارتباط‌غربي‌شمال

وجود‌اين‌‌(‌منجر‌شد.IXو‌‌II‌،IVa‌،VIهاي‌پالينولوژي‌به‌شناسايي‌چهار‌نوع‌پالينوفاسيس‌)‌مطالعۀ‌محيط‌ديرينه‌با‌استفاده‌از‌داده‌.دهد‌مي

‌مي‌رخساره ‌نشان ‌پالينولوژي ‌چينه‌هاي ‌برش ‌در ‌دليچاي ‌سازند ‌مطالعه‌دهد ‌در‌شناسي ‌کم‌شده ‌دريايي ‌کم‌محيط ‌ميزان‌‌عمق، ‌با اکسيژن

‌زماني‌شاهد‌پيشروي‌رسوب ‌و‌در‌يک‌دورۀ ‌افزايش‌نسبي‌عمق‌حوضۀ‌رسوب‌هاي‌کوتاه‌گذاري‌کم‌تشكيل‌شده ‌و بوده‌گذاري‌‌مدت‌دريا

‌است.

‌نوفالژلهيمراغه،‌دا‌يشرق‌جنوب‌داغ،يگو‌يشناس‌نهيبرش‌چ‌،يچايسازند‌دل‌،ينولوژيپال‌:کلیدی های واژه

‌:73788020870نويسندۀ‌مسؤول‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌Email: [email protected]‌

Copyright©2018, University of Isfahan. This is an Open Access article distributed under the terms of the Creative Commons

Attribution License (http://creativecommons.org/licenses/BY-NC-ND/4.0), which permits others to download this work and share it

with others as long as they credit it, but they can’t change it in any way or use it commercially.

7930بهار ، اول، شماره 07، شماره پياپيچهارمو شناسي، سال سي نگاري و رسوب هاي چينه پژوهش 38

مقدمه

معاارن‌نخسااتين‌واحااد‌ساانگي‌از‌رسااوبات‌‌سااازند‌دليچاااي

مجموعاه‌جاانوري‌متناوعي‌‌‌‌است‌کاه‌‌‌دريايي‌ژوراسيک‌البرز

اي،‌براکيوپااود،‌خارپوساات،‌‌شااامل‌آمونياات،‌بلمنياات،‌دوکفااه

;Stöcklin 1972; Sussli 1976)دارد‌‌اسفنج،‌بريوزوئر‌و‌فرامينيفر

Nabavi & Seyed-Emami 1977; Alavi-Naini et al. 1982;

Schairer et al. 1991; Shahrabi 1994; Seyed-Emami et al.

1985, 1989, 1995, 1996; Makvandi 2000; Tutunchi 2001;

Shafeizad et al. 2002; Shafeizad & Seyed-Emami 2005;

Alvani 2006; Shams 2007; Niknahad 2007; Vaziri et al.

‌سااازند‌يادشاادههاااي‌شاايلي‌‌بااا‌بررسااي‌ يااهو‌‌(2011 ,2008

انجام‌شاده‌‌آن‌‌لوژيپالينودربارۀ‌محتواي‌متعددي‌‌هاي‌همطالع

-Wheeler & Sarjeant 1990; Khaki 2001; Ghasemi)ت‌اسا‌

Nejad & Khaki 2002; Farisi Kermani 2003; Ghasemi-Nejad

et al. 2008; Sajjadi et al. 2009; Hashemi Yazdi 2008, 2015;

Sabbaghiyan 2009; Orak 2010;Ghasemi-Nejad et al. 2012;

Mafi et al. 2013; Dehbozorgi et al. 2013; Boroumand et al.

2011, 2013; Dehbozorgi 2013; Navidi 2013; Saadati

Jafarabadi et al. 2013; Skupien et al. 2015; Hashemi-Yazdi et

(al. 2015.شناسي‌نسبتاً‌پست‌و‌رنا ‌‌‌با‌ريخت‌دليچاي‌سازند‌

‌)گاروه‌‌ينزيار‌‌رن ‌تيرهمردابي‌‌-اي‌هاي‌درياچه‌از‌نهشتهسبز‌

باا يي‌)ساازند‌ ر(‌‌‌‌ۀ ي‌ضخيم‌ۀهاي‌کربنات‌شمشک(‌و‌رديف

‌ۀ‌حاضر(.‌هدن‌مطالعAghanabati 2010, 2014شود‌)‌متمايز‌مي

و‌‌هاا‌‌بار‌اسااد‌داينوسيسات‌‌‌سازند‌دليچاي‌نسبي‌‌تعيين‌سن

‌.استهاي‌پالينولوژي‌‌بر‌اساد‌دادهۀ‌آن‌بازسازي‌محيط‌ديرين

شناسری چینره های ارتباطی بررش موقعیت جغرافیایی و راه

شده مطالعه

‌70در‌در‌غاارب‌هشااترود‌و‌‌شناسااي‌گويااداغ‌‌‌باارش‌چينااه‌

N 37⁰ 16′در‌عرض‌جغرافيايي‌،مراغه‌يشرق‌کيلومتري‌جنوب

)شاكل‌‌‌قارار‌دارد‌‌E 46⁰ 16′ 59/6″و‌طول‌جغرافياايي‌‌47/1″

‌يلاومتري‌ک‌2در‌‌يشناسا‌‌يناه‌برش‌چ‌ينبه‌ا‌يدسترس‌ي(.‌برا7

‌يکناد‌‌يفاه‌خل‌يروساتا‌‌به‌جادۀ‌فرعي‌مراغه‌به‌هشترودۀ‌جاد

‌يلاومتر‌در‌ک‌3يادشده‌و‌طي‌‌يروستااز‌‌از‌گذر‌رسيم‌و‌پس‌مي

بارش‌‌رسايم ‌‌‌يين‌ماي‌دره‌پاا‌‌يگاو‌‌يروساتا‌‌ي‌باه‌خااک‌ۀ‌جاد

در‌‌ايان‌روساتا‌‌شامال‌‌‌يلومتريک‌8در‌‌شده‌مطالعهشناسي‌‌چينه

‌واقع‌شده‌است.‌يداغکوه‌گو

‌سازند های دسترسی به موقعیت جغرافیایی و راه -1شکل

شرقی مراغه جنوبشناسی گویداغ، برش چینهدلیچای در

روش کار

منظور‌تعياين‌‌‌به‌متر‌ضخامت‌732شناسي‌گويداغ‌با‌‌برش‌چينه

‌سازند‌دليچااي‌در‌البارز‌غرباي‌‌‌‌ۀسن‌و‌بازسازي‌محيط‌ديرين

ياه‌‌‌شد.‌برش‌يادشده‌با‌يک‌ يۀ‌آهكي‌بسايار‌ناازک‌‌انتخاب‌

ياه‌و‌‌‌آهكاي‌و‌شايل‌ناازک‌‌‌هاي‌شيل‌‌شود‌که‌با‌ يه‌آغاز‌مي

هاي‌شيل‌آهكي‌‌ يه‌ يه‌با‌ميان‌هاي‌آهک‌متوسط‌تناوبي‌از‌ يه

متر‌به‌با ‌يک‌ يه‌مارن‌و‌‌07شود.‌از‌‌و‌آهک‌شيلي‌دنبال‌مي

هاي‌‌ يه‌ يه‌با‌ميان‌هاي‌آهک‌متوسط‌به‌دنبال‌آن‌تناوبي‌از‌ يه

شناساي‌‌‌متاري‌بارش‌چيناه‌‌‌‌770شيل‌آهكي‌و‌آهک‌شيلي‌تاا‌‌

هاي‌آهكي‌تاا‌انتهااي‌بارش‌‌‌‌‌ازآن،‌ يه‌شوند‌و‌پس‌ه‌ميمشاهد

‌شوند.‌شناسي‌ديده‌مي‌چينه

39 ها‌نوفالژلهيدا‌يمراغه‌بر‌مبنا‌يشرق‌جنوب‌داغ،يگو‌يشناس‌نهيدر‌برش‌چ‌يچايسازند‌دل‌ينولوژيپال

‌سازند‌شمشک‌به ‌زيرين‌سازند‌دليچاي‌با علت‌نبود‌‌مرز

‌ترک ‌خاک‌ديرينه، ‌ازجمله ‌ناپيوستگي ‌افق‌شواهد ‌گلي، ‌هاي

‌قلوه شكل‌‌ليمونيتي‌به‌هاي‌کنگلومرايي‌کوارتزي‌سفيدرن ‌و

خاکستري‌‌-هاي‌سبز‌ور‌شيلتدريجي‌در‌نظر‌گرفته‌شد‌و‌ظه

هاي‌آهكي‌مبناي‌شروع‌سازند‌دليچاي‌قرار‌گرفت.‌مرز‌‌و‌ يه

‌به ‌نيز ‌ ر ‌سازند ‌با ‌آن ‌حذن‌‌با يي ‌با ‌و ‌تدريجي شكل

‌آهک‌چرت‌ يه ‌شروع ‌مارني‌و ‌تعيين‌شد.‌‌هاي‌شيلي‌و دار

‌مطالعه ‌انجام ‌‌براي ‌پالينولوژي، ‌‌89هاي ‌از ‌هاي‌افقنمونه

نمونه‌‌8و‌شيل،‌شيل‌آهكي‌و‌مارن(‌شامل‌)اين‌سازند‌مناسب‌

‌ ‌شمشک ‌سازند ‌انتهايي ‌بخش ‌از ‌سپسدشبرداشت ‌

‌‌نمونه‌(Maceration)‌سازي‌آماده ‌ها ‌در ‌روشآزمايشگاه ‌به

‌پلي ‌و ‌در‌(Phipps & Playford 1984)‌فورد‌فيپس ‌و ‌انجام

‌شده‌تهيههاي‌‌اساليد‌پالينولوژي‌تهيه‌شد.اساليد‌‌01مجموع‌

‌لنز ‌‌‌07هاي‌با ‌مي‌777و ‌مطالعه ‌نوري ‌و‌كروسكوپ شدند

‌از‌استفاده‌و‌ميكروسكوپ‌‌777با‌لنز‌ها‌نمونه‌از‌برداري‌عكس

‌ديجيتالي‌دوربين‌کمک‌به‌(Immersion Oil)ايمرسيون‌‌روغن

شناسي‌‌ها،‌گسترش‌چينه‌از‌شناسايي‌پالينومورن‌پس.‌انجام‌شد

‌اساليد‌داينوسيست ‌در ‌موجود ‌مشخص‌‌هاي ‌پالينولوژي هاي

با‌‌شناسي‌گويداغ‌برش‌چينهشده‌در‌‌هاي‌تعيين‌شد‌و‌پالينوزون

‌معرفي‌پالينوزون ‌مقايسه‌‌هاي ‌دنيا ‌نقاط ‌ساير ‌و ‌ايران ‌در شده

‌ ‌مطالع‌بهشدند. ‌انجام هاي‌‌نمودارو‌ترسيم‌آماري‌‌هاي‌همنظور

‌‌مقايسه ‌دليچاي، ‌سازند ‌ديرينۀ ‌محيط ‌بازسازي ‌براي ‌71اي

‌ ‌اساليد ‌هر ‌از ‌ديد ‌‌بهميدان ‌‌اتفاقيطور ‌لنز ‌با ‌77انتخاب‌و

‌ ‌سيشدمطالعه ‌ازجمله ‌پالينولوژي ‌عناصر ‌ها‌فالژلهداينو‌تس.

(Dinoflagellate cysts)ها‌،‌اسپور‌(Spores)ها‌،‌پولن‌(Pollen

(grainsخرده‌ ‌د‌، ‌چوب ‌ارگانيكي‌هاي ‌مواد ‌کوتيكول، يرينه،

‌پوست(Amorphous Organic Matter (AOM))‌شكل‌بي ‌ۀ،

ها‌‌و‌اکريتارک‌(Foraminiferal test lining)‌ها‌داخلي‌فرامينيفر

(Acritarchs)تفكيک‌طور‌به‌‌ ‌يكديگر ‌از ‌شمارش‌و جداگانه

‌در‌طول‌نهسپس‌نمودار‌درصد‌فراواني‌هريک‌از‌آشدند‌و‌ ا

‌ۀبررسي‌شرايط‌محيط‌ديرين‌براي.‌شدرسم‌شناسي‌‌ستون‌چينه

‌حوض گروه‌‌سه‌نسبي‌فراواني‌درصد‌شده،‌مطالعه‌رسوبيۀ

‌بي)‌پالينولوژيكي‌عناصر‌اصلي ‌ارگانيكي شكل،‌‌مواد

‌دريايي‌پالينومورن و‌‌(Marine Palynomorphs (MP))‌هاي

‌منظور‌به‌نتايج‌و‌محاسبه‌(Phytoclast (PH))‌ها‌فيتوکالست

‌)‌دياگرام‌به‌پالينوفاسيس‌تعيين ‌منتقل‌Tyson 1993تايسون )

‌شد ‌گاهي‌توجه‌با. ‌اينكه ‌براي‌يک‌‌‌به ‌تعيين‌محيط‌ديرينه در

شود،‌‌پالينوفاسيس‌بيش‌از‌يک‌محيط‌رسوبي‌در‌نظر‌گرفته‌مي

‌دقيق ‌تعيين ‌ارگانيكي‌‌براي ‌مواد ‌نسبت ‌از ‌ديرينه ‌محيط تر

‌پالينومورن‌بي ‌به ‌‌شكل ‌دريايي ‌نسبت‌(AOM/MP)هاي ،

‌هم‌سرالپالينوما ‌تيرۀ ‌‌هاي Equidimensional Opaque)بعد

(palynomaceral (P1)پالينوماسرال‌‌ ‌تيغه‌به شكل‌‌اي‌هاي‌تيرۀ

(Blade-shape Opaque palynomaceral (P2))‌(P2/P1)‌،

‌ ‌شفان ‌ارگانيكي ‌مواد Transparent Amorphous)نسبت

(Organic Matter (TAOM)به‌تيره‌‌(Opaque Amorphous

(Organic Matter (OAOM)‌(TAOM/OAOM)نسبت‌‌ ،

‌پالينومورن‌فيتوکالست ‌به ‌‌ها ‌دريايي نيز‌‌(PH/MP)هاي

‌انرژي،‌ ‌ميزان ‌يادشده، ‌عوامل ‌مقايسۀ ‌و ‌بررسي ‌شد. استفاده

‌دهد.‌گذاري‌محيط‌ديرينه‌را‌نشان‌مي‌اکسيژن‌و‌ميزان‌رسوب

پالینواستراتیگرافی

شناسااي‌گويااداغ‌حاااوي‌‌‌سااازند‌دليچاااي‌در‌باارش‌چينااه‌‌

هااا‌‌داينوفالژلااه‌‌هااا‌شااامل‌سيساات‌اي‌ازپااالينومورن‌وعااهمجم

(Dinoflagellate cysts)هااا‌‌،‌ميوسااپور‌(Miospores)آسااتر‌‌،

هاا‌‌‌،‌اکريتارک(Foraminiferal test linings)داخلي‌فرامينيفرها‌

(Acritarchs)هااااااا‌‌،‌اسااااااكلوکودونت(Scolecodonts)و‌‌

‌21وژي،‌هااي‌پاالينول‌‌‌اسپورهاي‌قارچ‌است.‌با‌مطالعۀ‌اسااليد‌

‌87و‌‌سازند‌دليچااي‌به‌جنس(‌‌09گونه‌داينوفالژله‌)متعلق‌به‌

شمشک‌‌‌سازندانتهايي‌‌ۀجنس(‌به‌دو‌نمون‌70گونه‌)متعلق‌به‌

باار‌اساااد‌‌‌(.PLATES 1, 2و‌‌8)شااكل‌‌هسااتندمربااوط‌

هاااي‌موجااود‌در‌باارش‌‌شناسااي‌داينوفالژلااه‌پراکناادگي‌چينااه

هااي‌رسامي،‌ساه‌‌‌‌‌شناسي‌يادشده‌و‌مطابق‌باا‌پاالينوزون‌‌‌چينه

‌پالينوزون‌و‌يک‌زيرزون‌معرفي‌شد‌که‌عبارتند‌از:


7‌)Cribroperidinium crispum Total Range Biozone‌:

‌(LAD)و‌آخرين‌حضاور‌‌‌(FAD)اين‌بايوزون‌بر‌اساد‌نخستين‌

‌Acanthaulax crispa(‌Cribroperidinium crispum)گوناااۀ‌

شناساي‌‌‌تعريف‌شده‌است.‌بايوزون‌يادشده‌از‌قاعدۀ‌بارش‌چيناه‌‌

شناسااي(‌را‌‌متااري‌قاعاادۀ‌باارش‌چينااه‌87)‌0تااا‌نمونااۀ‌شاامارۀ‌

ايان‌باايوزون‌معارن‌باژوساين‌پيشاين‌تاا‌پساين‌‌‌‌‌‌‌‌‌.گيارد‌‌دربرمي

(Riding & Thomas 1992)و‌باژوسين‌پسين‌‌(Woollam & Riding

بااراين،‌وجااود‌گونااۀ‌کلياادي‌‌در‌انگلسااتان‌اساات ‌عااالوه‌1983)

نيز‌تأييدکنندۀ‌سان‌‌‌Meiourogonyaulax valensiiباژوسين‌پسين‌

.(Riding & Thomas 1992)يادشده‌است‌

‌و‌Nannoceratopsis pellucida،‌N. spiculataهااي‌‌‌گونهN. gracilisوفاور‌حضاور‌دارناد‌و‌سااير‌‌‌‌‌در‌اين‌بايوزون‌باه‌‌‌

‌هاي‌اين‌بايوزون‌عبارتند‌از:‌گونهAldorfia aldorfensis, Apteodinium sp.,

A. warringtonii, Barbatacysta pilosa,

B. sp., Carpathodinium predae, Chytroeisphaeridia

chtroeides, Circulodinium densebarbatum,

Cleistosphaeridium sp., Cometodinium jurassicum,

Conosphaeridium sp., Cribroperidinium perforans,

C. sp., Ctenidodinium continuum, C. cornigera,

C. ornatum, C. tenellum, Dichadogonyaulax

sellwoodii, Ellipsiodictyum cinctum, Endoscrinium

luridum, E. sp., Epiplosphaera sp., Escharisphaeridia

pocockii, Glossodinium dimorphum, Gonyaulacysta

centriconnata, G. eisenackii, G. jurassica,

G. pectinigera, Kalyptea stegasta, Lanterna sportula,

Leptodinium subtile, Meiourogonyaulax caytonensis,

M. planoseptata, Mendicodinium groenlandicum,

Nannoceratopsis raunsgardii, N. senex, Pareodinia sp.

cf. P. granuloperforata, P. ceratophora, P. halosa,

P. prolongata, P. sp., Pilosidinium sp.,

Prolixosphaeridium granulosum, Rhynchodiniopsis

angulosa, Scrinodinium sp., Sentusidinum villersense,

S. sp., Sirmiodiniopsis orbis, S. sp., Trichodinium sp.,

Tubotuberella apatella, T. dangeardii, T. sp.,

Valensiella ovulum, V. vermiculata.

8‌)Dichadogonyaulax sellwoodii Interval Biozone‌:

ايااان‌باااايوزون‌باااا‌آخااارين‌حضاااور‌گوناااۀ‌کليااادي‌‌‌‌‌‌

Cribroperidinium crispumو‌آخااارين‌حضاااور‌گوناااۀ‌‌‌

Ctenidodinium combaziiبه‌سن‌باتونين‌تا‌کالووين‌پيشاين‌‌‌

متار‌در‌‌‌01/37شود.‌ايان‌باايوزون‌باا‌ضاخامت‌‌‌‌‌‌مشخص‌مي

‌Cribroperidinium crispumفاصلۀ‌بين‌آخرين‌حضور‌گوناۀ‌‌

شناساي(‌و‌‌‌متري‌از‌قاعدۀ‌بارش‌چيناه‌‌‌87)‌0در‌نمونۀ‌شمارۀ‌

‌88در‌نمونۀ‌‌Ctenidodinium combaziiآخرين‌حضور‌گونۀ‌

شناسي(‌قرار‌گرفته‌اسات.‌‌‌متري‌از‌قاعدۀ‌برش‌چينه‌01/777)

باه‌آخارين‌حضاور‌‌‌‌‌توجاه‌‌مرز‌بين‌باتونين‌و‌کالووين‌پيشين‌با

هااي‌‌‌و‌نخستين‌حضور‌گونه‌Ctenidodinium combaziiگونۀ‌

‌Compositosphaeridium polonicumشاخص‌کالووين‌مانند‌

ه‌متااري‌از‌قاعاادۀ‌باارش‌چيناا‌01/777)‌88در‌نمونااۀ‌شاامارۀ‌

‌شناسي(‌قرار‌داده‌شد.

Ctenidodinium sellwoodiiپالينوزون‌‌با‌يادشده‌بايوزون

Zoneغرباي‌اروپاا‌‌‌‌مربوط‌به‌شمال‌(Riding & Thomas 1992;

Poulsen & Riding 2003)و‌‌Ctenidodinium combazii-

Ctenidodinium sellwoodii Zoneانگلسااتان‌‌(Woollam &

(Riding 1983‌.منطبق‌است

گوناااۀ‌‌Dichadogonyaulax sellwoodiiداينوسيسااات‌

کالووين‌پيشين‌در‌انگلساتان‌و‌مصار‌اسات‌‌‌‌‌-شاخص‌باتونين

(Riding 1987)و‌حاداکرر‌محادودۀ‌زمااني‌‌‌‌‌Ctenidodinium

combaziiنيز‌در‌کالووين‌پيشاين‌قارار‌دارد‌‌‌(Riley & Fenton

1982; Riding & Thomas 1992; Smelror & Dietl 1994; Riding

(& Hubbard 1999اياان‌گونااه‌همچنااين‌از‌کااالووين‌پيشااين‌‌.

‌.نيز‌گزارش‌شده‌است‌(Smelror et al. 1991)پرتغال‌

در‌باايوزون‌يادشاده‌‌‌‌Ctenidodiniumهاي‌مختلاف‌‌‌گونه

هااااي‌‌فراواناااي‌بساااياري‌هساااتند‌و‌بجاااز‌گوناااه‌‌‌‌داراي

Cribroperidinium crispum،‌C. perforans،‌Circulodinium densebarbatum،‌Nannoceratopsis

spiculata،‌N. raunsgardii،‌Sirmiodiniopsis orbis،‌Meiourogonyaulax valensii،‌Cometodinium

jurassicum،‌Glossodinium dimorphum،‌Aldorfia

aldorfensis،‌Apteodinium warringtonii،‌Pareodinia

halosa،‌Scrinodinium sp.‌،Trichodinium sp.و‌‌

Prolixosphaeridium granulosumهااي‌باايوزون‌‌‌ساير‌گونه‌‌

نخساتين‌‌‌همچناين‌حضاور‌دارناد.‌‌‌‌نياز‌‌باايوزون‌‌ايندر‌‌اول

‌:دارد‌قرار‌بايوزون‌اين‌در‌زير‌هاي‌گونه‌حضور


Mancodinium semitabulatum, Cleistosphaeridium

lumectum, Epiplosphaera areolate, E. gochtii,

E. reticulspinosa, Downiesphaeridium polytrichium,

Ctenidodinium combazii, Prolixosphaeridium

anasillum, Tubotuberella rhombiformis,

Gonyaulacysta dentate, G. dualis, Chalmydophorella

wallala, Systematophora sp., Pareodinia antennata,

Conosphaeridium striatoconum, Compositosphaeridium

sp., Mendicodinium mataschenensis.

Dichadogonyaulax:‌بااايوزون‌a‌(Subzone a)زياارزون‌

sellwoodii Interval Biozoneشامل‌يک‌زيرزون‌به‌ناام‌‌‌aباه‌‌‌(

سن‌باتونين‌پيشين‌تا‌مياني(‌است.‌زيرزون‌يادشده‌در‌حدفاصل‌

و‌آخرين‌حضاور‌‌‌Cribroperidinium crispumآخرين‌حضور‌

Carpathodinium predaeقرار‌دارد‌‌(Riding & Thomas 1992)‌.

انطباا ‌اسات‌کاه‌بخشاي‌از‌‌‌‌‌‌قابال‌‌DSJ15با‌زيرزون‌‌aزيرزون‌

مرباااوط‌باااه‌‌Ctenidodinium sellwoodii Zoneباااايوزون‌

است.‌ايان‌زيارزون‌‌‌‌(Poulson & Riding 2003)غربي‌اروپا‌‌شمال

متاار‌در‌فاصاالۀ‌بااين‌آخاارين‌حضااور‌‌‌‌‌77/71بااه‌ضااخامت‌‌

Cribroperidinium crispumمتاري‌از‌‌‌87)‌0در‌نمونۀ‌شامارۀ‌‌‌

Carpathodiniumو‌آخرين‌حضاور‌‌‌)شناسي‌قاعدۀ‌برش‌چينه

predaeشناساي(‌‌‌متري‌از‌قاعدۀ‌برش‌چيناه‌‌77/90)‌2درنمونۀ‌‌

‌.کنندۀ‌باتونين‌پيشين‌تا‌مياني‌است‌دارد‌و‌مشخص‌قرار

9‌)Ctenidodinium continuum Interval Biozone?‌:

اگرچه‌بايوزون‌يادشده‌بر‌مبناي‌فاصالۀ‌باين‌آخارين‌حضاور‌‌‌‌‌

و‌نخساااتين‌حضاااور‌‌‌Ctenidodinium combaziiگوناااۀ‌

Scriniodinium crystallinumمعرفي‌شده‌اسات‌‌‌(Riding &

Thomas 1992)علات‌نباود‌‌‌‌شناسي‌گوياداغ‌باه‌‌‌،‌در‌برش‌چينه

تنهااا‌انقااراض‌گونااۀ‌‌‌Scriniodinium crystallinumگونااۀ‌

Ctenidodinium combazii‌‌‌‌ً مدنظر‌قرار‌گرفته‌اسات.‌احتماا

به‌نبود‌شواهد‌ناپيوستگي‌مانند‌گسال،‌خااک‌ديريناه‌و‌‌‌‌‌توجه‌با

هاي‌همراه‌شاخص‌‌گرفتن‌نخستين‌حضور‌فسيل‌نظر‌غيره‌و‌در

‌و‌Adnatosphaeridium caulleryiکاااااالووين‌مانناااااد‌‌

Compositosphaeridium polonicumفراواناي‌در‌ايان‌‌‌‌که‌باه‌‌

‌توان‌اين‌زون‌را‌معرفي‌کرد.‌د‌ميشون‌بايوزون‌مشاهده‌مي

‌Ctenidodinium continuum Intervalبايادشده‌‌بايوزون

Biozone (Riding & Thomas 1992)و‌‌Ctenidodinium

continuum Zone (Poulsen & Riding 2003)بااه‌‌ربااوطم‌

‌باا‌‌باايوزون‌‌يان‌ا‌همچناين‌منطباق‌اسات.‌‌‌‌اروپاا‌‌غرباي‌‌شمالCtenidodinium ornatum- Ctenidodinium continuum

Zoneانگلساتان‌‌در‌شاده‌‌معرفاي‌‌‌(Woollam & Riding 1983)‌

‌.دارد‌مطابقت‌مياني‌-پيشين‌کالووين‌به‌متعلق

متري‌از‌قاعادۀ‌‌‌01/777)‌88اين‌بايوزون‌از‌نمونۀ‌شمارۀ‌

قاعادۀ‌‌متاري‌از‌‌‌770)‌89شناسي(‌تا‌نمونۀ‌شامارۀ‌‌‌برش‌چينه

‌متار‌باه‌سان‌کاالووين‌‌‌‌‌91/1شناسي(‌به‌ضاخامت‌‌‌برش‌چينه

‌شود.‌پيشين‌تا‌مياني‌را‌شامل‌مي

‌،Adnatosphaeridium caulleryiاي‌ه‌گونهنخستين‌حضور‌Compositosphaeridium polonicum،‌Oligosphaeridium

sp.،‌Rhynchodiniopsis sp.،‌Surculosphaeridium sp.،‌

Systematophora penicillata،‌Surculosphaeridium

vestitumو‌‌Stephanolatron sp.شاود‌‌‌در‌اين‌بايوزون‌ديده‌مي‌

‌مراه‌بايوزون‌يادشده‌عبارتند‌از:هاي‌ه‌و‌ديگر‌گونهApteodinium sp., Barbatacysta pilosa, B. sp.,

Chalmydophorella wallala, Chytroeisphaeridia

chtroeides, Cleistosphaeridium lumectum, C. sp.,

Compositosphaeridium sp., Conosphaeridium

striatoconum, C. sp., Ctenidodinium continuum,

C. cornigera, C. tenellum, Dichadogonyaulax

sellwoodii, Downiesphaeridium polytrichium,

Ellipsiodictyum cinctum, Epiplosphaera areolate,

E. gochtii, E. reticulspinosa, E. sp., Escharisphaeridia

pocockii, Gonyaulacysta centriconnata, G. dualis,

G. jurassica, G. pectinigera, Kalyptea stegasta,

Lanterna sportula, Leptodinium subtile,

Meiourogonyaulax caytonensis, Mendicodinium

mataschenensis, Nannoceratopsis gracilis,

N. pellucida, N. senex, Pareodinia sp. cf.

P. granuloperforata, P. ceratophora, P. sp.,

Sentusidinium sp., Systematophora sp., Tubotuberella

apatella, T. rhombiformis, Valensiella ovulum,

V. vermiculata.

متار‌انتهاايي‌‌‌‌27ها‌در‌‌بودن‌ يه‌علت‌آهكي‌ست‌بهگفتني‌ا

متاري‌از‌قاعادۀ‌‌‌‌732متري‌تا‌‌770شناسي‌گويداغ‌)‌برش‌چينه

‌شناسي(‌پالينومورفي‌مشاهده‌نشد.‌برش‌چينه

شناساي‌‌‌درمجموع،‌سان‌ساازند‌دليچااي‌در‌بارش‌چيناه‌‌‌‌‌

‌-هاي‌شااخص‌باژوساين‌پساين‌‌‌‌گويداغ‌بر‌اساد‌داينوسيست

‌کالووين‌تعيين‌شد.


شرده از مطالعره شناسری های برش چینره زونپالینو ۀمقایس

ایرانسایر نقاط در زمان هم های با پالینوزونسازند دلیچای

شارقي‌‌‌شناسي‌طالو‌)در‌شامال‌‌(‌از‌برش‌چينه7938برومند‌)

‌محلااااااااي‌پااااااااالينوزون‌دامغااااااااان(‌يااااااااک‌

Ctenidodinium combazii/Ctenidodinium ornatum

Acme-zone8و‌‌7رسااامي‌‌پاااالينوزون‌‌‌بااار‌دو‌‌عاااالوه‌‌‌

‌.شده‌معرفي‌کرده‌است‌مطالعه‌شده‌در‌برش‌‌شناسايي

‌ شناسی گویداغ های سازند دلیچای در برش چینه داینوسیستشناسی و گسترش چینه ها پالینوزون -2شکل


باراي‌‌‌(Ghasemi-Nejad et al. 2012)نژاد‌و‌همكاران‌‌قاسمي

شاهر‌)البارز‌‌‌‌شناسي‌راهبند‌مهدي‌سازند‌دليچاي‌در‌برش‌چينه

شناسي‌شرن‌)البارز‌‌‌(‌در‌برش‌چينه7938بزرگي‌)‌مرکزي(،‌ده

شناساي‌‌‌هااي‌چيناه‌‌‌در‌بارش‌(‌7930هاشمي‌يزدي‌)مرکزي(،‌

هاااي‌‌الباارز‌مرکاازي(‌و‌باارش)زار،‌پاال‌دختاار‌و‌بلااو‌‌يونجااه

ساه‌باايوزون‌‌‌(‌البارز‌شارقي‌‌)‌شناسي‌لوان،‌طاالو‌و‌تپاال‌‌‌چينهCribroperidinium crispum Total Range Biozone‌

Dichadogonyaulax sellwoodii Interval،‌)باژوسين‌پسين(

Biozoneکاااالووين‌پيشاااين‌-)بااااتونين‌(‌،Ctenidodinum

continuum Interrval Biozoneکالووين‌پيشين‌تا‌ميااني(‌و‌‌‌(

به‌سان‌بااتونين‌پيشاين‌تاا‌ميااني‌‌‌‌‌‌‌(Subzone a)يک‌زيرزون‌

شناساي‌‌‌هااي‌بارش‌چيناه‌‌‌‌اند‌که‌مشابه‌بايوزون‌شناسايي‌کرده

گويداغ‌هستند.

هااي‌ساازند‌‌‌‌در‌نهشته‌(Mafi et al. 2013)مافي‌و‌همكاران‌

شر ‌ايران،‌يک‌بايوزون‌‌هاي‌بينالود‌شمال‌کوه‌دليچاي‌در‌رشته

‌Ctenidodinium tenellum Acme biozoneرسامي‌باه‌ناام‌‌‌‌

باار‌سااه‌پااالينوزون‌رساامي‌‌‌‌پيشااين(‌عااالوه‌‌)آکساافوردين

شده‌شناسايي‌کردند‌‌مطالعه‌شناسي‌‌شده‌در‌برش‌چينه‌شناسايي

‌.(‌7جدول(

برا شرده مطالعره شناسی چینه برش های مقایسۀ داینوسیست

زمان در سایر نقاط دنیا های هم داینوسیست

شاده‌باا‌‌‌‌مطالعاه‌‌شناساي‌‌‌هاي‌برش‌چيناه‌‌مقايسۀ‌داينوسيست

هاااي‌انگلسااتان‌‌شااده‌از‌نهشااته‌هاااي‌گاازارش‌داينوسيساات

(Woollam & Riding 1983; Riding & Thomas 1992)فرانسه‌‌،(Smelror & Leereveld 1989; Fauconnier 1995; Burkhardt &

(Monteil 1997اساپانيا‌‌‌،(Smelror et al. 1991)غرباي‌‌‌،‌شامال‌

،‌لهسااتان‌(Smelror 1993; Poulsen & Riding 2003)اروپااا‌

(Barski 2012)جنوب‌پرتغال‌‌،(Borges et al. 2011)روسايه‌‌‌،

(Smelror 1987)چين‌‌،(Mao & Bian 2000)قطر‌‌،(Ibrahim et

al. 2003)دانمااارک‌‌،(Lund & Pedersen 1985)‌،اسااتراليا‌

(Riding et al. 2010; Mantle & Riding 2012)،مصاار‌‌(Mahmoud & Moawad 2000; El Beialy et al. 2002; Atawy

2009; Zobaa et al. 2013; Ied & Lashin 2016)،ليبي‌‌(Thusu

(& Vigran 1985آرژانتااين‌‌،(Riding et al. 2011)شاامال‌،‌

Bujak & Williams)و‌شر ‌کانادا‌(Beisel et al. 2002)سيبري‌

زماان‌در‌ايان‌نقااط‌را‌نشاان‌‌‌‌‌‌تطابق‌زياد‌رسوبات‌هم‌1977)

برده‌در‌‌شده‌در‌برخي‌نقاط‌نام‌هاي‌معرفي‌دهد‌)پالينوزون‌مي

‌آمده‌است(.‌‌7جدول

با 1931؛ هاشمی یزدی 1932بزرگی از دهاقتباس شناسی گویداغ با سایر نقاط ایران و جهان ) های سازند دلیچای در برش چینه مقایسۀ پالینوزون -1جدول

(تغییرات

‌‌

محیط رسوبی دیرینه

منظور‌تفساير‌محايط‌ديريناه‌و‌‌‌‌‌استفاده‌از‌عناصر‌پالينولوژي‌به

تغييرات‌ساط ‌آب‌درياا‌اهميات‌بسازايي‌دارد.‌باراي‌تعياين‌‌‌‌‌‌‌

اصلي‌پالينولوژي‌‌‌محيط‌رسوبي،‌ابتدا‌درصد‌فراواني‌سه‌گروه


(Phytoclast, Marine Palynomorph, AOM)‌‌‌‌،محاسابه‌شاد

منتقاال‌شاادند‌و‌‌(Tyson 1993)نتااايج‌بااه‌دياااگرام‌تايسااون‌‌

شناساايي‌شادند‌‌‌‌‌IXو‌II‌،VI‌،IVaهااي‌‌‌درمجموع‌رخسااره‌

‌همچنين‌نمودار‌فراواني‌سااير‌عناصار‌پاالينولوژي‌‌‌‌(‌9)شكل‌

باارش‌و‌محاايط‌ديرينااۀ‌سااازند‌دليچاااي‌در‌‌(0)شااكل‌رساام‌

‌شناسي‌گويداغ‌بررسي‌شد.‌چينه

‌

IIپالینوفاسیس -

شناسااي‌گويااداغ‌در‌‌اياان‌نااوع‌پالينوفاساايس‌در‌باارش‌چينااه‌

‌3متري(،‌‌‌81/83تا‌9/9)ضخامت‌‌0تا‌‌9هاي‌‌فاصل‌نمونه‌حد

‌38)ضاخامت‌‌‌88تا‌‌73متري(‌و‌‌13تا‌‌1/03)ضخامت‌‌79تا‌

شااود.‌در‌اياان‌رخساااره،‌درصااد‌‌‌متااري(‌ديااده‌مااي‌777تااا‌

درصااد‌اساات،‌‌‌27تااا‌‌1/00هااا‌بااين‌‌‌فيتوکالساات‌نمونااه‌

‌9/2هاي‌دريايي‌داراي‌کمترين‌مقدار‌)حاداکرر‌تاا‌‌‌‌پالينومورن

درصاد‌‌‌91کمتر‌از‌‌(AOM)شكل‌‌درصد(‌و‌مواد‌ارگانيكي‌بي

عماق‌‌‌کنندۀ‌محيط‌ديريناۀ‌کام‌‌‌بيان‌IIنوع‌‌هستند.‌پالينوفاسيس

‌اجازاي‌‌نسابت‌‌اکسيژن‌است‌و‌درکل‌زيادبودن‌اي‌و‌کم‌حاشيه

‌گاذاري‌‌رساوب‌‌محايط‌‌دهنادۀ‌‌نشاان‌‌دريايي‌به‌اجزاي‌اي‌قاره

حضااور‌هرچنااد‌اناادک‌‌(.0)شااكل‌اساات‌‌بااه‌منشااأ‌نزديااک

‌هاي‌دريايي‌معرن‌اين‌اسات‌کاه‌شارايط‌ديريناۀ‌‌‌‌‌پالينومورن

‌(Van der Zwan 1990)است‌‌نبوده‌اکسيژن‌بدون‌کامالً‌محيطي

‌(.‌‌0)شكل

‌

IVaپالینوفاسیس -

متار‌‌‌9/9)‌9تاا‌‌‌7هااي‌‌‌اين‌پالينوفاسيس‌در‌حدفاصال‌نموناه‌‌

تاا‌‌‌88متاري(‌و‌‌‌1/03تاا‌‌‌81/83)ضخامت‌‌3تا‌‌0اي(،‌‌قاعده

شود.‌‌شناسي‌گويداغ‌پيشنهاد‌مي‌متر‌انتهايي(‌برش‌چينه‌0)‌89

‌83تاا‌‌‌70شاكل‌)‌‌در‌اين‌پالينوفاسيس‌ميزان‌مواد‌ارگانيكي‌بي

اهش‌و‌تناوع‌و‌‌درصد(‌کا‌‌09تا‌‌10ها‌)‌درصد(‌و‌فيتوکالست

درصاد(‌افازايش‌‌‌‌88تاا‌‌‌77هاا‌)‌‌داينوفالژلاه‌‌‌فراواني‌سيسات‌

نشسات‌رساوبات‌‌‌‌دهندۀ‌ته‌يابد.‌اين‌نوع‌پالينوفاسيس‌نشان‌مي

عمق‌است‌که‌ممكن‌است‌محادودۀ‌‌‌در‌محيط‌دريايي‌باز‌و‌کم

ساوي‌ناواحي‌عمياق‌‌‌‌‌گذر‌از‌نواحي‌نزديک‌منشاأ‌حوضاه‌باه‌‌‌

‌حوضه‌نيز‌باشد.

‌

VIپالینوفاسیس -

يعناي‌‌‌70تاا‌‌‌79هاي‌‌وع‌پالينوفاسيس‌در‌حدفاصل‌نمونهاين‌ن

شناسي‌گويداغ‌مشاهده‌‌متري‌برش‌چينه‌02تا‌‌‌13در‌ضخامت‌

شود.‌ميزان‌حضور‌فيتوکالست‌در‌اين‌رخساره‌نسابت‌باه‌‌‌‌مي

درصد(‌اسات،‌هرچناد‌‌‌‌07تا‌‌07کمتر‌)‌IVaپالينوفاسيس‌نوع‌

‌دهنادۀ‌عناصار‌پاالينولوژي‌در‌‌‌‌ترين‌اجازاي‌تشاكيل‌‌‌هنوز‌مهم

رود.‌در‌اين‌ناوع‌پالينوفاسايس،‌‌‌‌هاي‌يادشده‌به‌شمار‌مي‌نمونه

درصاد‌کااهش‌و‌‌‌‌2هاي‌دريايي‌باه‌‌‌حداکرر‌ميزان‌پالينومورن

‌12تاا‌‌‌90افازايش‌)‌‌(AOM)شاكل‌‌‌ميزان‌مواد‌ارگاانيكي‌باي‌‌

شادن‌نسابي‌حوضاۀ‌‌‌‌‌تر‌درصد(‌يافته‌است ‌اين‌تغييرات‌عميق

‌(Tyson 1993)دهاد.‌طباق‌نظار‌تايساون‌‌‌‌‌‌رسوبي‌را‌نشان‌ماي‌

عمق‌سااحلي‌‌‌گذاري‌اين‌رخساره‌يک‌محيط‌کم‌محيط‌رسوب

‌(.9)شكل‌تا‌شلف‌نزديک‌به‌منشأ‌با‌اکسيژن‌کم‌است‌

‌

IXپالینوفاسیس -

يعناي‌‌‌73تاا‌‌‌70هااي‌‌‌اين‌نوع‌پالينوفاسيس‌حدفاصال‌نموناه‌‌

شناساي‌يادشاده‌را‌‌‌‌متري‌برش‌چينه‌38تا‌حدود‌‌02ضخامت‌

شدت‌‌شود.‌در‌اين‌پالينوفاسيس‌ميزان‌فيتوکالست‌به‌شامل‌مي

درصد(‌يافته‌و‌در‌مقابل‌ميزان‌مواد‌ارگانيكي‌‌79تا‌‌0کاهش‌)

يافتاه‌‌‌درصاد(‌‌37شدت‌افزايش‌)بيش‌از‌‌به‌(AOM)شكل‌‌بي

درصاد‌‌‌8/7هاي‌دريايي‌نياز‌کمتار‌از‌‌‌‌است.‌مقدار‌پالينومورن

گذاري‌اين‌رخساره‌محيط‌دور‌از‌سااحل‌‌‌است.‌محيط‌رسوب

تا‌شلف‌دريايي‌با‌اکسيژن‌بسيار‌کم‌تاا‌بادون‌اکسايژن‌اسات‌‌‌‌‌

‌(.9)شكل‌

هااي‌ساازند‌دليچااي‌در‌‌‌‌‌درمجموع،‌مطالعۀ‌پالينوفاسايس‌

عماق‌و‌‌‌کام‌‌دهنادۀ‌محايط‌درياايي‌‌‌‌شناساي‌نشاان‌‌‌برش‌چيناه‌

اکساايژني‌اساات‌کااه‌سااط ‌آب‌حوضااۀ‌رسااوبي‌در‌‌‌‌‌‌‌کاام

‌70هااي‌‌‌متري‌)حدفاصل‌نمونه‌38تا‌‌02هاي‌حدود‌‌ضخامت

‌(‌افزايش‌يافته‌است.73تا‌


تار،‌برخاي‌‌‌‌منظور‌دستيابي‌به‌محيط‌رسوبي‌ديرينۀ‌دقيق‌به

بار‌‌‌شادگي‌ماواد‌ارگاانيكي‌)عاالوه‌‌‌‌‌عوامل‌مؤثر‌بر‌درجۀ‌حفظ

العه‌شدند‌که‌عبارتند‌از:نيز‌مط‌ها(‌انواع‌پالينوفاسيس

بعاااد‌باااه‌‌هااااي‌تيااارۀ‌هااام‌‌نسااابت‌پالينوماسااارال‌-

‌:(P1/P2)شااااكل‌‌اي‌هاااااي‌تياااارۀ‌تيغااااه‌پالينوماساااارال

هاااي‌تيااره‌باار‌اساااد‌نساابت‌جورشاادگي‌و‌‌‌پالينوماساارال

شوند‌‌شكل‌تقسيم‌مي‌اي‌بعد‌و‌تيغه‌گردشدگي‌به‌دو‌دستۀ‌هم

کااه‌اياان‌نساابت‌معاارن‌مياازان‌اناارژي‌محاايط‌اساات.‌‌‌‌‌‌‌

شكل‌شناوري‌بهتري‌نسبت‌باه‌‌‌اي‌هاي‌تيرۀ‌تيغه‌پالينوماسرال

Boulter & Riddick)بعاد‌دارناد‌‌‌‌هاي‌تيارۀ‌هام‌‌‌پالينوماسرال

ديساتال‌‌‌-دهندۀ‌روند‌پروکسايمال‌‌نسبت‌آنها‌نشانو‌‌(1986

‌افزايش‌پالينوماسرال‌محيط‌رسوب هااي‌‌‌گذاري‌است.‌اصو ً

شكل‌در‌مناطق‌دور‌از‌ساحل‌و‌فراواناي‌نسابت‌‌‌‌اي‌تيرۀ‌تيغه

عماق‌حوضاه‌‌‌‌هاي‌کم‌بعد‌در‌محيط‌هاي‌تيرۀ‌هم‌پالينوماسرال

;Van der Zwan 1990; Steffen and Gorin 1993)شود‌‌ديده‌مي

(Tyson1995; Götz et al. 2008‌.اصااو ً‌در‌طااول‌سااتون‌‌

شناساااي‌گوياااداغ‌ميااازان‌‌‌شناساااي‌بااارش‌چيناااه‌‌چيناااه

هاي‌تيرۀ‌‌بعد‌نسبت‌به‌پالينوماسرال‌هاي‌تيرۀ‌هم‌پالينوماسرال

از‌يااک‌اساات ‌هرچنااد‌در‌حدفاصاال‌‌‌‌شااكل‌باايش‌اي‌تيغااه

متاري(‌افازايش‌‌‌‌38تاا‌‌‌02)ضاخامت‌‌‌73تاا‌‌‌70هاي‌‌نمونه

شود‌که‌‌شكل‌مشاهده‌مي‌اي‌هاي‌تيرۀ‌تيغه‌رالتعداد‌پالينوماس

گاذاري‌در‌ايان‌‌‌‌مؤيد‌با آمدگي‌ساط ‌آب‌حوضاۀ‌رساوب‌‌‌

‌.(‌8نمودار،‌0)شكل‌محدوده‌است‌

‌ (Tyson 1993)شناسی گویداغ روی دیاگرام تایسون شدۀ سازند دلیچای در برش چینه های مطالعه نمایش نمونه -9شکل

شكل‌تيره‌‌شكل‌شفان‌به‌مواد‌آلي‌بي‌نسبت‌مواد‌آلي‌بي‌-

TAOM/OAOM))در‌‌ ‌عوامل‌مؤثر ‌اکسيژن‌يكي‌از ‌ازآنجاکه :

‌محيط‌رسوبي‌دريايي‌است،‌‌و‌تعيين‌آب هواي‌ديرينه‌و‌تفسير

‌در‌ ‌مؤثر ‌عوامل ‌از ‌يكي ‌ديرينه ‌محيط ‌در ‌آن ‌ميزان تعيين

‌‌مطالعه ‌ميهاي ‌محسوب ‌ارگانيكي‌مواد‌شود.‌پالينولوژي

‌محيط‌در‌هوازي‌بي‌هاي‌باکتري‌عملكرد‌حاصل‌شفان‌شكل‌بي

‌رسوبات‌سط ‌از‌تر‌پايين‌کمي‌اکسيژن‌کم‌تا‌اکسيژن‌بدون

‌درحالي ‌فعاليت‌حاصل‌تيره‌شكل‌بي‌ارگانيكي‌مواد‌که‌‌هستند

‌اکسيژن‌‌هوازي‌هاي‌باکتري ‌ميزان ‌تغييرات ‌بنابراين هستند

شكل‌شفان‌به‌‌محيط‌ديرينه‌با‌محاسبۀ‌نسبت‌مواد‌ارگانيكي‌بي

‌اگر‌نسبت‌مواد‌ارگانيكي‌بي‌تيره‌بررسي‌مي شكل‌شفان‌‌شود.

‌(Dysoxic)اکسيژن‌‌به‌تيره‌بيشتر‌از‌يک‌باشد‌معرن‌شرايط‌کم

‌ ‌اکسيژن ‌بدون ‌است‌‌(Anoxic)تا ‌احيايي( )شرايط

(Bombardiere & Gorin 2000)و‌اگر‌نسبت‌کمتر‌از‌يک‌باشد‌‌


دهد ‌اين‌‌يا‌اکسيدان‌را‌نشان‌مي‌(Oxic)شرايط‌داراي‌اکسيژن‌

‌برش‌چينه ‌طول ‌يک‌است‌‌نسبت‌در ‌بيش‌از ‌گويداغ شناسي

دهندۀ‌وجود‌شرايط‌داراي‌اکسيژن‌‌که‌نشان‌(‌9نمودار،‌0)شكل‌

‌رسوب ‌سرعت‌کم ‌و ‌مطالعه‌کم ‌حوضۀ ‌در ‌است‌‌گذاري شده

(Bombardiere & Gorin 2000).‌

‌فيتوکالست ‌پالينومورن‌نسبت ‌به ‌دريايي‌‌ها هاي

PH/MP)‌:)پروکسيمال‌را‌در‌محيط‌‌-اين‌نسبت‌روند‌ديستال

‌مي‌رسوب ‌نشان ‌خشكي‌‌گذاري ‌عناصر ‌درصد ‌هرچه دهد.

‌کوتيكول،‌چوب‌ديرينه‌و‌بافت‌گياهان(‌نسبت‌به‌ )ميوسپور،

‌)داينوسيست ‌دريايي ‌عناصر ‌اکريتارک‌درصد ‌پوستۀ‌‌ها، ها،

‌به‌ ‌باشد، ‌بيشتر ‌اسكلوکودونت( ‌تاسمانيت، ‌فرامينيفر، داخلي

‌عنا ‌رسوب‌صر‌خشكي‌نزديکمنشأ ‌عمق‌حوضۀ ‌و گذاري‌‌تر

‌ ‌است ;Traverse 2007; Martínez et al. 2008)کمتر

(Quattrocchio et al. 2011شناسي‌گويداغ‌‌.‌در‌طول‌ستون‌چينه

نيز‌ميزان‌فراواني‌عناصر‌خشكي‌بيشتر‌از‌عناصر‌دريايي‌است‌

‌(.‌7نمودار‌،0)شكل‌

هاي‌‌ينومورنشكل‌شفان‌به‌پال‌نسبت‌مواد‌ارگانيكي‌بي‌-

‌ميزان‌و‌اکسيژن‌ميزان‌معرن‌نسبت‌:‌اين((TAOM/MPدريايي‌

‌است‌ديرينه‌محيط‌در‌گذاري‌رسوب ‌شكل‌بي‌ارگانيكي‌مواد.

کم‌‌گذاري‌رسوب‌ميزان‌با‌اکسيژن‌کم‌هاي‌محيط‌در‌شفان

‌حفظ‌مي ‌هاي‌محيط‌در‌دريايي‌هاي‌پالينومورن‌و‌شوند‌بيشتر

حفظ‌‌بيشتر‌زياد‌گذاري‌رسوب‌سرعت‌با‌اکسيژن‌بدون

Tyson 1993; Waveren & Visscher 1994; Bombardier)شوند‌‌مي

(& Gorin 2000شناسي‌گويداغ،‌نسبت‌مواد‌‌.‌در‌طول‌ستون‌چينه

از‌يک‌‌هاي‌دريايي‌بيش‌‌شكل‌شفان‌به‌پالينومورن‌ارگانيكي‌بي

‌نشان ‌که ‌کم‌است ‌ديرينۀ ‌محيط ‌ريتم‌‌دهندۀ ‌با اکسيژن

‌(.‌0نمودار،‌0)شكل‌گذاري‌کم‌است‌‌رسوب‌

بررر اسرراس بازسررازی قمررا و انرررژی محرریط دیرینرره

های دریایی: پالینومورف

‌مي‌مطالعه ‌نشان ‌بررسي‌‌ها ‌پالئواکولوژي، ‌تفسير ‌تحليل‌و دهند

‌نسبت‌ ‌از ‌استفاده ‌با ‌دريا ‌آب ‌سط ‌تغييرات ‌و ‌ديرينه اقليم

شكل‌گسترده‌‌ها‌به‌هاي‌مختلف‌سيست‌داينوفالژله‌‌فراواني‌شكل

‌مي ‌‌انجام ‌داينوفالژله(Armstrong & Brasier 2005)شود ‌بر‌‌. ها

،‌(Proximate)شناسي‌به‌چهار‌شكل‌پروکسيمت‌‌اساد‌ريخت

)داراي‌‌(Cavate)،‌کويت‌(Proximochorate)پروکسيموکوريت‌

تر‌و‌داراي‌‌هاي‌کوتاه‌يا‌بدون‌پروسس،‌ديوارۀ‌ضخيم‌پروسس

‌محيط‌صفحه ‌معرن ‌ساحل،‌‌بندي، ‌به ‌نزديک ‌و ‌ساحلي هاي

هاي‌‌)داراي‌پروسس‌(Chorate)عمق(‌و‌کوريت‌‌پرانرژي‌و‌کم

‌نازک ‌ديوارۀ ‌و ‌پيچيده ‌محيط‌بلند، ‌شاخص ‌از‌‌تر، ‌دور هاي

شرايط‌دريايي‌باز(‌انرژي،‌فراواني‌آنها‌معرن‌‌ساحل،‌آرام‌و‌کم

‌مي ‌‌تقسيم .‌(Sarjeant 1974; Ghasemi- Nejad 2001)شوند

هاي‌پروکسيمت،‌‌شناسي‌گويداغ‌شكل‌کلي‌در‌برش‌چينه‌طور‌به

‌شكل ‌به ‌نسبت ‌کويت ‌و ‌کوريت‌‌پروکسيموکوريت هاي

هاي‌پروکسيمت‌شاخص‌‌تر‌هستند‌و‌فراواني‌داينوفالژله‌فراوان

‌کم‌محيط ‌‌هاي ‌مانند ،‌Dichadogonyaulax sellwoodiiعمق

Ctenidodinium spp.‌ ،Valensiella ovulum،‌Pareodinia

ceratophoraو‌‌Nannoceratopsis gracilisديرينۀ‌‌‌ محيط

‌کم‌پر ‌نسبتاً ‌مي‌انرژي، ‌نشان ‌را ‌ساحل ‌نزديک‌به ‌و دهد‌‌عمق

(Fensome 1979; Fisher et al. 1980; Riley & Fenton 1982)‌

‌ ‌افزايش ‌گاهي ‌ستون‌‌شكلهرچند ‌طول ‌در ‌کوريت هاي

‌عميق‌چينه ‌بازه‌تر‌شناسي ‌برخي ‌در ‌رسوبي ‌حوضۀ هاي‌‌شدن

‌زماني‌را‌نشان‌مي‌دهد.

هااي‌کوتااه‌نظيار‌گوناۀ‌‌‌‌‌‌هاايي‌باا‌خاار‌‌‌‌حضور‌اکريتاارک‌

Micrhystridium sp.و‌بدون‌خار‌مانناد‌‌‌Fromea tornatilis‌ & Wheeler)عماق‌و‌آشافته‌هساتند‌‌‌‌‌هاي‌کم‌که‌ويژگي‌محيط

(Sarjent 1990; Poulson 1992نيااز‌مؤيااد‌عمااق‌کاام‌حوضااۀ‌‌

‌شناسي‌گويداغ‌است.‌رسوبي‌ديرينه‌در‌برش‌چينه‌

نتیجه

هاي‌شااخص‌در‌بارش‌‌‌‌شناسي‌داينوفالژله‌به‌گسترش‌چينه‌توجه‌با

‌Cribroperidinium crispumشناسي‌گويداغ،‌ساه‌باايوزون‌‌‌چينه

Total Range Biozone‌‌‌،)باژوسين‌پساين(Dichadogonyaulax

sellwoodii Interval Biozoneکااالووين‌پيشااين(‌و‌‌-)باااتونين‌

Ctenidodinium continuum Interval Biozone?کاااالووين‌‌(

مياني(‌‌-)باتونين‌پيشين‌aمياني(‌و‌نيز‌يک‌زيرزون‌به‌نام‌زيرزون‌

شناساي‌يادشاده‌‌‌‌معرفي‌شد‌و‌سن‌سازند‌دليچاي‌در‌بارش‌چيناه‌‌

هااي‌‌‌هت‌نزدياک‌گوناه‌‌کالووين‌تعيين‌شد.‌شابا‌‌-باژوسين‌پسين


شده‌از‌ساازند‌دليچااي‌در‌حوضاۀ‌رساوبي‌‌‌‌‌‌داينوسيستي‌شناسايي

البرز‌)البرز‌شرقي،‌مرکزي‌و‌غربي(‌باا‌حوضاۀ‌رساوبي‌بيناالود‌و‌‌‌‌‌

زماان‌در‌برخاي‌‌‌‌هااي‌هام‌‌‌شده‌از‌نهشاته‌‌هاي‌گزارش‌داينوسيست

غربي‌اروپا،‌انگلساتان،‌فرانساه،‌اساپانيا،‌کاناادا،‌‌‌‌‌‌نقاط‌جهان‌)شمال

يه،‌چين،‌قطر،‌مصر،‌پرتغاال‌و‌...(‌ارتبااط‌درياايي‌‌‌‌دانمارک،‌روس

‌-هاي‌رسوبي‌يادشده‌در‌بازۀ‌زمااني‌باژوساين‌پساين‌‌‌‌بين‌حوضه

‌.دهد‌کالووين‌را‌نشان‌مي

‌برش‌چينه ‌پالينولوژي‌در ‌عناصر ‌به‌‌مطالعۀ شناسي‌گويداغ

(‌منجر‌شد‌IIو‌‌IX‌،VI‌،Ivaشناسايي‌چهار‌نوع‌پالينوفاسيس‌)

شناسي‌يادشده‌را‌‌دليچاي‌در‌برش‌چينهو‌محيط‌ديرينۀ‌سازند‌

‌کم ‌دريايي ‌کم‌محيط ‌رسوب‌عمق، ‌ميزان ‌با ‌کم‌‌اکسيژن گذاري

‌02)ضخامت‌‌73تا‌‌70هاي‌‌معرفي‌کرد‌که‌در‌حدفاصل‌نمونه

‌ ‌رسوب‌38تا ‌آب‌حوضۀ ‌افزايش‌سط ‌شاهد گذاري‌‌متري(

‌داينوسيست ‌زياد ‌فراواني ‌است. ‌به‌‌بوده ‌پروکسيمت هاي

‌پال ‌زياد ‌نسبت ‌هم‌ينوماسرالکوريت، ‌تيرۀ ‌به‌‌هاي بعد

هاي‌‌ها‌به‌پالينومورن‌شكل،‌زيادبودن‌نسبت‌فيتوکالست‌اي‌تيغه

‌ارگانيكي‌بي ‌فراواني‌مواد ‌مؤ‌دريايي‌و ‌تيره يد‌شكل‌شفان‌به

‌وجود‌محيط‌ديرينۀ‌يادشده‌است.‌

‌ شناسی گویداغ فراوانی قناصر مختلف پالینولوژی در سازند دلیچای، برش چینهنمودار نسبت -1شکل


‌


‌


References

Aghanabati S.A. 2010. Geology of Iran. Geological

Survey and Mining Exploration of Iran,

Tehran, Third edition, 586p. In Persian.

Aghanabati S.A. 2014. Stratigraphic lexicon of Iran.

Geological Survey and Mining Exploration

of Iran, Tehran, 4 (Jurassic), 544p. In

Persian.

Alavi- Naini M. Hajian J. Ahmadi M. and Bolourchi H.

1982. Geology of Takab–Sain-Qaleh

1:250000. Geological Survey of Iran. Report

No. 50: 1-99.

Alvani P. 2006. Study of rock and bio facies of

Dalichai Formation in the Gazanak area of

Bayjan (Central Alborz). Master's Thesis,

Islamic Azad University, North Tehran

Branch. In Persian.

Armstrong H.A. and Brasier M.D. 2005. Microfossil

in: Hart M. (Ed.). Geological Magazine. 2nd

(ed.) Blackwell Publishing, Malden, Oxford,

Carlton.

Atawy S.A.M. 2009. Palynological investigation of

some rock units from Palaeozoic Mesozoic

of the Sheiba-1 Well, Western Desert,

Egypt. Journal of Applied Sciences

Research. 5(1): 122-136.

Barski M. 2012. Dinoflagellate cysts from neptunian

dykes in the Middle Jurassic of Poland- A

stratigraphical approach. Review of

Palaeobotany and Palynology. 169: 38- 47.

Beisel A.L. Zanin Y.N. Zamirailova A.G. Ilyina V.I.

Lebedeva N.K. Levchuk L.K. Levchuk M.A.

Meledina S.V. Nikitenko B.L. Shurygin

B.N. and Yan P.A. 2002. Reference section

for the Upper Jurassic and Callovian in

Northern West Siberia. Russian Geol.

Geophys. 43(9): 763-777.

Bombardiere L. and Gorin G.E. 2000. Stratigraphical

and lateral distribution of sedimentary

organic matter in Upper Jurassic carbonates

of SE France. Sedimentary Geology. 132:

177-203.

Borges M.E.N. Riding J.B. Fernandes P. and Pereira Z.

2011. The Jurassic (Pliensbachian to

Kimmeridgian) palynology of the Algarve

Basin and the Carrapateira outlier, southern

Portugal. Review of Palaeobotany and


Boroumand Z. Ghasemi-Nejad E. And Majidifard. F.

2011. Palynofacies and interpretation of

sedimental environment of the Dalichai

Formation at Talu section (NW Damghan)

to base palynomorphs. Proceedings of the

thirteenth Earth Science Forum, Geological

Survey of Iran, Institute of Earth Sciences.

In Persian.

Boroumand Z. Ghasemi-Nejad E. And Majidifard. F.

2013. Palynostratigraphy of the Dalichai

Formation at Talu (North-eastern of

Damghan) based on the dinoflagellates.

Journal of Earth Sciences. 87: 3-8. In

Persian.

Boulter M.C. and Riddick A. 1986. Classification and

analysis of palynodebris from the

Palaeocene sediments of the Forties Field.

Sedimentology. 33: 871-886.

Bujak J. P. and Williams G. L. 1977. Jurassic

palynostratigraphy of offshore eastern

Canada, In Swain F.M. (Ed.). Stratigraphic

micropaleontology of Atlantic Basin and

border lands. Developments in Palaentology

& stratigraphy. 6: 321-339. Elsevier

Scientific Publishing Co. Amsterdam.

Burkhardt S. and Monteil E. 1997. Dinoflagellate cysts

from the Bajocian stratotype (Calvados,

Normandy, western France). Bulletin des

Centres de Recherches Exploration-

Production Elf-Aquitaine. 21: 31-105.

Dehbozorgi A. 2013. Palynological and paleoecology

Middle Jurassic sediments (Dalichai and

Baghamshah formation) East of Semnan

(Jam). Ph. D. Thesis, Faculty of Geology,

College of Science, University of Tehran,

University of Tehran, 320 p. In Persian.

Dehbozorgi A. Sajjadi F. and F. Hashemi 2013. Middle

Jurassic palynomorphs of the Dalichai

Formation, central Alborz Ranges,

northeastern Iran. Paleoecological

inferences, Science China Earth Sciences. 56

(12): 2107-2115.

El-Beialy S.Y. Zalat A.F.A. and Ali A.S. 2002.

Palynology and palaeoenvironment of the

Bahrein Formation, Zeitun-1 Well, Western

Desert, Egypt. Egyptian Journal of

Paleontology. 2: 371-384.

Farisi Kermani M. 2003. palynostratigraphy of middle

and upper Jurassic sediments in the Frisian

section (Binalud zone) northwest of

Mashhad. Master's thesis, Geosciences

Research Institute, Geological Survey of

Iran. In Persian.

Fauconnier D. 1995. Jurassic palynology from a

borehole in the Champagne area, France-

correlation of the lower Callovian-middle

Oxfordian using sequence stratigraphy.

Review of Palaeobotany and Palynology.

87: 15-26.

Fensome R.A. 1979. Dinoflagellate cysts and

acritarchs from the Middle and Upper

Jurassic of Jameson Land, East Greenland.

Bulletin Grønlands Geologiske

Undersøgelse. 132: 98 p.


Fisher M.J. Barnard P.C. and Cooper B.S. 1980.

Organic maturation and hydrocarbon

generation in the Mesozoic sediments of the

Sverdrup Basin, Arctic Canada. 4th

International Palynololigical Conference,

Lucknow (1976-1977). Lucknow.

Geologiczny.51: 1031-1040.

Ghasemi- Nejad E. and Khaki V. 2002.

Palynostratigraphy of the Middle Upper

Jurassic sediments of the Agh-Dagh area

Soltaniyeh Mountains south – east Zanjan.

Journal of Science University of Tehran1,

28: 111- 130. In Persian.

Ghasemi-Nejad E. 2001. Dinocyst Morphotype Groups

Versus Sequence Stratigraphy of the Upper

Jurassic Sediments of the Northern

Switzerland Sedimentary Basin. Iranian

International Journal Science. 2.

Ghasemi-Nejad E. Sabbaghiyan H. and Mosaddegh H.

2012. Paleobiogeographic implications of

late Bajocian-late Callovian (Middle

Jurassic) dinoflagellate cysts from the

Central Alborz Mountain, northern Iran.

Journal of Asian Earth Sciences. 43: 1-10.

Ghasemi-Nejad E. Sajadi F. and Hashemi Yazdi F.

2008. Palaeoenvironmental reconstructions

of the Dalichai Formation at the Balu

section, northern Semnan, based on

palynomorphs. Iranian Journal of Geology. 2

(8): 85-94. In Persian.

Götz A.E.S. Feist-Burkhardt and Ruckwied K. 2008.

Palynofacies and sea-level changes in the

Upper Cretaceous of the Vocontian Basin,

southeast France. Cretaceous Research. 29:

1047- 1057.

Hashemi Yazdi F. 2008. Palynostratigraphy of Dalichai

Formation in the Blue section, north of

Semnan. Master's thesis, Faculty of

Geology, University of Tehran, 129 p. In

Persian.

Hashemi Yazdi F. 2015. Palynology and palaeoecology

of the Dalichai Formation in central-eastern

Alborz Basin and the Hojedk Formation at

the east-central Iran. Ph.D. thesis, Faculty of

Geology, College of Science, University of

Tehran, 388 p. In Persian.

Hashemi Yazdi F. Sajjadi F. and Dehbozorgi A. 2015.

A new lycophyte miospore species from the

middle Jurassic of Iran. Revista Brasileira de

Paleontologia. 18(2): 251-260.

Ibrahim M.I.A. Kholeif S.E. and Al-Saad H. 2003.

Dinoflagellate cyst biostratigraphy and

paleoenvironment of the Lower-Middle

Jurassic succession of Qatar, Arabian

(Persian) Gulf. Revista Española de

Micropaleontología. 35(2): 171-194.

Ied I.M. and Lashin G.M.A. 2016. Palynostratigraphy

and paleobiogeography of the Jurassic-

Lower Cretaceous succession in Kabrit-1

well, northeastern Egypt. Cretaceous

Research. 58: 69-85.

Khaki V. 2001. Palynostratigraphy of Upper Jurassic

sediments of the Soltanieh mountain range

in southeast of Zanjan. Master's thesis,

Faculty of Geology, University of Tehran,

192 p. In Persian.

Lund J.J. and Pedersen K.R. 1985. Palynology of

marine Jurassic formation in the Vardekløft

ravine, Jameson Land, East Greenland. Bull

Geology Society Denmark. 33: 371- 399.

Mafi A. Ghasemi-Nejad E. Ashouri A. and Vahidi-Nia

M. 2013. Dinoflagellate cysts from the

Upper Bajocian- Lower Oxfordian of the

Dalichai Formation in Binalud Mountains

(NE Iran): their biostratigraphical and

biogeographical significance. Arabian

Journal of Geosciences. 7(9): 3683-3692.

Mahmoud M.S. and Moawad A.R.M.M. 2000.

Jurassic-Cretaceous (Bathonian to

Cenomanian) Palynology and stratigraphy of

the west Tiba-1 borehole, Northern Western

Desert Egypt. Journal of African Earth

Science. 30: 401-416.

Makvandi R. 2000. Stratigraphic and Fossil Study of

Dalichai Formation and Lar Formations in

Abgarm (Avaj Hamadan). Master's thesis,

Islamic Azad University, North Tehran

Branch. In Persian.

Mantle D.J. and Riding J.B. 2012. Palynology of the

Middle Jurassic (Bajocian-Bathonian)

Wanaea verrucosa dinoflagellate cyst zone

of the North West Shelf of Australia.


180: 41-78.

Mao Sh. and Bian L. 2000. Middle Jurassic

dinoflagellate cysts from Qiangtong,

northern Tibet. Geoscience, (Journal of the

Graduate School, University of Geosciences,

China). 14(2): 115-122.

Martínez M.A. Ferrer N.C. and Asensio M.A. 2008.

Primer registro de algas dulceacuicolas del

Paleogeno de la Cuenca de Nirihuau,

Argentina. descripciones sistematicas y

analisis palinofacial. Ameghiniana. 45: 719-

735.

Nabavi M.H. and Seyed-Emami K. 1977. Sinemurian

ammonites from the Shemshak Formation of

North Iran (Semnan area, Alborz). Neues

Jahrbuch für und Geologie Palaeontologie,

Abhandlungen. 153(1): 70-85.

Navidi N. 2013. Palynostratigraphy of the Dalichai

Formation at Diktash section, north east of


Semnan. M.Sc. thesis. Faculty of Geology,

College of Science, University of Tehran,

197p. In Persian.

Niknahad M. 2007. Paleontology and stratigraphy of

the Dalichai Formation in southeast

Maragheh (West Alborz) with special

attention to the Fauna ammonite. M.Sc.

Thesis, Institute of Earth Sciences,

Geological Survey of Iran. In Persian.

Orak Z. 2010. Biostratigraphy and lithostratigraphy of

the Dalichai Formations in Malekan of

Maragheh. M.Sc. thesis, Islamic Azad

University, Science and Research Branch of

Tehran. In Persian.

Phipps D. and Playford G. 1984. Laboratory techniques

for extraction of palynomorphs from

sediments. Department of Geology,

University of Queensland. 11(1): 1-23.

Poulsen N.E. 1992. Jurassic dinoflagellate cyst

biostratigraphy other Danish Subbasin in

relation to sequences in England and Poland;

a preliminary review. Review of

Palaeobotany and Palynology. 75: 33 - 52.

Poulsen N.E. and Riding J.B. 2003. The Jurassic

dinoflagellate cyst zonation of Subboreal

Northwest Europe. In: Ineson J.R. and

Surlyk F. (eds.). The Jurassic of Denmark

and Greenland. Geological Survey of

Denmark and Greenland Bulletin. 1: 115-

144.

Quattrocchio M.E. Volkheimer W. Borrromei A.M.

and Martínez M.A. 2011. Changes of the

palynobiotas in the Mesozoic and Cenozoic

of Patagonia: a review. Biological Journal of

the Linnean Society. 103: 380-396.

Riding J. B. Mantle D. J. and Backhouse J. 2010. A

review of the chronostratigraphical ages of

Middle Triassic to Late Jurassic

dinoflagellate cyst biozones of the North

West Shelf of Australia. Review of

Palaeobotany and Palynology. 162: 543-575.

Riding J. B. Quattrocchio M. E. and Martínez M.A.

2011. Mid Jurassic (Late Callovian)

dinoflagellate cysts from the Lotena

Formation of the Neuquén Basin, Argentina

and their palaeogeographical significance.


163: 227-236.

Riding J.B. 1987. Dinoflagellate cyst stratigraphy of

the Nettleton Bottom Borehole (Jurassic:

Hettangian to Kimmeridgian), Lincolnshire,

England. Proceedings of the Yorkshire

Geological Society. 46: 231-266.

Riding J.B. and Hubbard N.L.B. 1999. Jurassic

(Toarcian to Kimmeridgian) Dinoflagellate

Cysts and Paleoclimates. Palynology. 23:

15-30.

Riding J.B. and Thomas J.E. 1992. Dinoflagellate cysts

of the Jurassic System. In: Powell A.J. (ed.),

A stratigraphic index of dinoflagellate cysts.

British Micropalaeontological Society

Publications Series. Chapman and Hall,

London. p. 7-97.

Riley L.A. and Fenton J.P.G. 1982. A dinocyst

zonation for the Callovian to Middle

Oxfordian succession (Jurassic) of northwest

Europe. Palynology. 6: 193-202.

Saadati Jafarabadi Sh. Allameh M. Poursoltani M.R.

and Sajjadi F. 2013. Paleoecology and

palynostratigraphy of the Dalichai

Formation, according to miospores, in the

Bar Village section, East of Binaloud Basin.

Paleontology, 1 (1): 67-80. In Persian.

Sabbaghiyan H. 2009. Palynostratigraphy of the

Dalichai Formation at Kuhe Rahband, South

of Mahdishahr, Central Alborz, Iran. M.Sc.

thesis. Faculty of Geology, College of

Science, University of Tehran, 120p. In

Persian.

Sajjadi F. Hashemi H. and Hashemi Yazdi F. 2009.

Miospores-based palynostratigraphy of the

Dalichai Formation at the Balu section,

north of Semnan. Iranian Journal of

Geology, 3 (10): 59-68. In Persian.

Sarjeant W.A.S. 1974. Fossil and living

dinoflagellates. London: Academic Press.

182 p.

Schairer G. Seyed-Emami K. and Zeiss A. 1991.

Ammoniten aus der oberen Dalichai-

Formation (Callovian) ostlich von Semnan

(SE-Alborz, Iran). Mitteilungen der

Bayerische Statsammlung für Paläontologie

Historiche und Geologie. 31: 47-67.

Seyed-Emami K. Schairer G. and Alavi-Naini M.

1989. Ammoniten aus der unteren Dalichy -

Formation (Unterbathon) ostlich von

Semnan (SE - Alborz, Iran). Muncher

Geowiss. Abhandlungen. A(15): 79-91.

Seyed-Emami K. Schairer G. and Alavi-Naini M.

1996. Ammoniten aus dem oberen Bajoc

(Mittlerer Jura) des SE-Koppeh dagh und

SEAlborz (NE-Iran). Mitteilungen der

Bayerische Staatssammlung für

Paläontologie und Historiche Geologie. 36:

87-106.

Seyed-Emami K. Schairer G. and Bolourchi M. H.

1985. Ammoniten aus der unteren Dalichy -

Formation (oberes Bajocium bis unteres

Bathonium) der Umgebung von Abe - Garm

(Avaj, NW - Zentraliran). Zitteliana. 12: 57-

85.


Seyed-Emami K. Schairer G. and Zeiss A. 1995.

Ammoniten aus der Dalichai - Formation

(Mittlerer bis Oberer Jura) und der Lar -

Formation (Oberer Jura) N Emamzadeh -

Hashem (Zentralalborz, Nordirn).

Mitteilungen der Bayerische

Staatssammlung für Paläontologie und

Historiche Geologie. 35: 39-52.

Shafeizad M. and Seyed-Emami K. 2005.

Lithostratigraphy and biostratigraphy of the

Dalichai Formation west of Shahroud

(Eastern Alborz). Journal of Earth Sciences,

57: 98- 113. In Persian.

Shafeizad M. Seyed-Emami K. Vaziri H. and Kohansal

Ghadimvand N. 2002. Lithostratigraphy and

biostratigraphy of the Dalichai Formation in

the west of Shahroud. Proceedings of the

Sixth Conference of Geological Society of

Iran, Kerman University: 629-633. In

Persian.

Shahrabi M. 1994. Description of the Urumieh

geological map (scale 1/250000): Geological

Survey of Iran, B3, 90 p. In Persian.

Shams M. 2007. Stratigraphic and Fossil Study of

Dalichai Formation in Parvar District, North

Semnan (Central Alborz, with Special Note

to Von Ammonites). Master's Thesis,

Faculty of Science, University of University

of Tehran. In Persian.

Skupien P. Pavlus J. Falahatgar M. and Javidan M.

2015. Middle Jurassic organic-walled

dinoflagellate cysts and palynofacies from

Telma- Dareh, south of Sari, northern Iran.


223: 128-137.

Smelror M. 1987. Bathonian and Callovian (Middle

Jurassic) dinoflagellate cysts and acritarchs

from Franz Josef Land, Arctic Soviet. Polar

Research. 5: 221-238.

Smelror M. 1993. Biogeography of Bathonian to

Oxfordian (Jurassic) dinoflagellates: arctic,

NW Europe and circum Mediterranean

regions. Palaeogeography,

Palaeoclimatology, Palaeoecology. 102:

121-160.

Smelror M. and Dietl G. 1994. Dinofiagellates cysts of

the Bathonian/Callovian boundary beds in

Southern Germany. Geobios. 17: 453-459.

Smelror M. and Leereveld H. 1989. Dinoflagellate and

acritarch assemblages from the late

Bathonian to Early Oxfordian of Montagne

Crussol, Rhone Valley, southern France.


Smelror M. Arhus N. Melendez G.L.M. and Lardies M.

D. 1991. A reconnaissance study of

Bathonian to Oxfordian (Jurassic)

dinoflagellates and acritarchs from the

Zaragoza region (NE Spain) and Figueira da

Foz (Portugal). Revista Española de

Micropaleontología. 23(2): 47‐82.

Steffen D. and Gorin G.E. 1993. Palynofacies of the

upper Tithonian - Berriasian deep- sea

carbonates in the Vocontian Trough (SE

France). Centres Recherches Exploration-

Production Elf-Aquitaine. 17: 235-247.

Stöcklin J. 1972. Lexigue Stratigraphique International.

Vol. III, Fascicule 9b: 1-238.

Sussli P.E. 1976. The geology of the lower Haraz

Valley Area. Centeral Alborz, Iran.

Geological Survey of Iran. Report 38: 1-118.

Thusu B. and Vigran J.O. 1985. Middle– Late Jurassic

(L. Bathonian- Thitonian) palynomorphs.

Journal Micropaleontology. 4: 113-130.

Traverse A. 2007. Paleopalynology. 2nd ed. Springer,

Dordrecht, Netherlands, 813 p.

Tutunchi B. 2001. Stratigraphic and Fossil Study of

Dalichai Formation in the Southern Region

of Plover (Southeast of Pol-e Dokhtar)

Master's Thesis, Islamic Azad University,


Tyson R.V. 1993. Palynofacies analysis. In: Jenkins

D.G. (ed). Applied Micropaleontology.

Kluwer Academic Publishers, Dordrecht,

153-172.

Tyson R.V. 1995. Sedimentary organic matter; organic

facies and palynofacies. Chapman and Hall,

London, 615 pp.

Van der Zwan C.J. 1990. Palynostratigraphy and

Palynofacies reconstruction of the Upper

Jurassic to lowermost Cretaceous of the

Draugen Field, offshore Mid Norway.

Review of Palaeobotany and Palynology,

62: 157-186.

Vaziri H. Majidifard M.R. Jahani D. and Tahmasebi

M. 2011. Lithostratigraphy, biostratigraphy

and palaeoenvironment of the Dalichai

Formation in the Ayeneh Varzan, Central

Alborz. Journal of the Earth, 19. In Persian.

Vaziri S.H. Majidifard M.R. Jahani D. and Jamshidi A.

2008. Lithostratigraphy and biostratigraphy

of the Dalichai Formation in the North-West

Emamzadeh-Hashem (Fil-e Zamin section),

Central Alborz. Journal of the Earth, 3 (4):

83-96. In Persian.

Waveren I. and Visscher H. 1994. Analysis of the

composition and selective preservation of

organic matter in surficial deep-sea sediment

form a high-productivity area (Banda Sea,

Indonesia). Palaeogeography,

Palaeoclimatology, Palaeocology, 112: 85-

111.


Wheeler J.W. and Sarjeant W.A.S. 1990. Jurassic and

Cretaceous palynomorphs from the central

Alborz Mountains, Iran. Their significance

in biostratigraphy and palaeogeography,

Modern Geology. 14(4): 375p.

Woollam R. and Riding J.B. 1983. Dinoflagellate cyst

zonation of the English Jurassic. Institute of

Geological Sciences, Report No. 83/2, 42p.

Zobaa M.K. El- Beialy S.Y. El-Sheikh H.A. and El-

Beshtawy M.K. 2013. Jurassic - Cretaceous

palynomorphs, palynofacies, and petroleum

potential of the Sharib - 1X and Ghoroud -

1X wells, north Western Desert, Egypt.

Journal of African Earth Sciences, 78: 51 –

65.

Date post:	07-Jul-2020
Category:	Documents
Upload:	others
View:	0 times
Download:	0 times

Palynology of the Dalichai Formation in the Guydagh...

Documents