Pag

ina1

Pag

ina2

Publius Ovidius Naso

* 20 maart 43 v.C. (Sulmo, Italië) ,

† 17 n.C. (?) (Tomi = Constanţa, Roemenië)

verbanning wegens “carmen et error”

carmen = Ars amatoria;

error = iets met Julia (dochter/kleindochter van Augustus)

Amores ( liefde voor Corinna)

Heroides

Ars Amatoria [=Ars Amandi]

Remedia Amoris

Metamorphoses (15 boeken)

Tristia

Epistulae ex Ponto

http://www.google.nl/url?sa=i&rct=j&q=&esrc=s&source=images&cd=&cad=rja&uact=8&ved=2ahUKEwjt4uaei9rZAhWNGuwKHUseA9IQjRx6BAgAEAU&url=http://bioclima.ro/ismh2016.html&psig=AOvVaw2BgW4skabOfc1eZ4EyXBuX&ust=1520507741885104

Pag

ina3

Les 5 Goden en mensen in de Metamorfosen van Ovidius

1 Latona smeekt om water

Accessit positoque genu Titania terram

pressit, ut hauriret gelidos potura liquores;

rustica turba vetat. Dea sic affata vetantes:

‘Quid prohibetis aquis? Usus communis aquarum est;

350 nec solem proprium natura nec aëra fecit

nec tenues undas: ad publica munera veni,

quae tamen ut detis, supplex peto. Non ego nostros

abluere hic artus lassataque membra parabam,

sed relevare sitim. Caret os umore loquentis

355 et fauces arent vixque est via vocis in illis.

Haustus aquae mihi nectar erit, vitamque fatebor

accepisse simul: vitam dederitis in unda.

Hi quoque vos moveant, qui nostro bracchia tendunt

parva sinu.’ Et casu tendebant bracchia nati.

360 Quem non blanda deae potuissent verba movere?

Latona straft de boeren

Pag

ina4

Hi tamen orantem perstant prohibere minasque,

ni procul abscedat, conviciaque insuper addunt;

Nec satis est, ipsos etiam pedibusque manuque

turbavere lacus imoque e gurgite mollem

365 huc illuc limum saltu movere maligno.

Distulit ira sitim; neque enim iam filia Coei

supplicat indignis nec dicere sustinet ultra

verba minora dea tollensque ad sidera palmas

‘aeternum stagno’ dixit ‘vivatis in isto!’

De metamorfose van de boeren

370 Eveniunt optata deae: iuvat esse sub undis

et modo tota cava submergere membra palude,

nunc proferre caput, summo modo gurgite nare,

saepe super ripam stagni consistere, saepe

in gelidos resilire lacus; sed nunc quoque turpes

375 litibus exercent linguas pulsoque pudore,

quamvis sint sub aqua, sub aqua maledicere temptant.

Vox quoque iam rauca est, inflataque colla tumescunt,

ipsaque dilatant patulos convicia rictus.

Pag

ina5

Terga caput tangunt, colla intercepta videntur,

380 spina viret, venter, pars maxima corporis, albet,

limosoque novae saliunt in gurgite ranae.

Met. 6.346-381

2 Daedalus en Icarus

Daedalus wil weg van Kreta

Daedalus interea Creten longumque perosus

exilium tactusque loci natalis amore

185 clausus erat pelago. ‘Terras licet’ inquit ‘et undas

obstruat, at caelum certe patet; ibimus illac!

Omnia possideat, non possidet aëra Minos.’

Daedalus maakt vleugels

Dixit et ignotas animum dimittit in artes

naturamque novat. Nam ponit in ordine pennas,

190 a minima coeptas, longam breviore sequente,

ut clivo crevisse putes: sic rustica quondam

Pag

ina6

fistula disparibus paulatim surgit avenis.

Tum lino medias et ceris alligat imas,

atque ita compositas parvo curvamine flectit,

195 ut veras imitetur aves. Puer Icarus una

stabat et ignarus sua se tractare pericla

ore renidenti modo, quas vaga moverat aura,

captabat plumas, flavam modo pollice ceram

mollibat lusuque suo mirabile patris

200 impediebat opus. Postquam manus ultima coepto

imposita est, geminas opifex libravit in alas

ipse suum corpus motaque pependit in aura.

Daedalus is bezorgd

Instruit et natum ‘medio’ que ‘ut limite curras,

Icare,’ ait ‘moneo, ne, si demissior ibis,

205 unda gravet pennas, si celsior, ignis adurat.

Inter utrumque vola, nec te spectare Boöten

aut Helicen iubeo strictumque Orionis ensem:

me duce carpe viam.’ Pariter praecepta volandi

tradit et ignotas umeris accommodat alas.

Pag

ina7

210 Inter opus monitusque genae maduere seniles

et patriae tremuere manus. Dedit oscula nato

non iterum repetenda suo pennisque levatus

ante volat comitique timet, velut ales, ab alto

quae teneram prolem produxit in aëra nido,

215 hortaturque sequi damnosasque erudit artes

et movet ipse suas et nati respicit alas.

Icarus is overmoedig

Hos aliquis, tremula dum captat harundine pisces,

aut pastor baculo stivave innixus arator

vidit et obstipuit, quique aethera carpere possent,

220 credidit esse deos. Et iam Iunonia laeva

parte Samos – fuerant Delosque Parosque relictae –,

dextra Lebinthos erat fecundaque melle Calymne,

cum puer audaci coepit gaudere volatu

deseruitque ducem caelique cupidine tractus

225 altius egit iter: rapidi vicinia solis

mollit odoratas, pennarum vincula, ceras.

Tabuerant cerae: nudos quatit ille lacertos

Pag

ina8

remigioque carens non ullas percipit auras,

oraque caerulea patrium clamantia nomen

230 excipiuntur aqua, quae nomen traxit ab illo.

Verdriet én vreugde

At pater infelix nec iam pater ‘Icare’ dixit,

‘Icare, ‘dixit ‘ubi es? Qua te regione requiram?’

‘Icare’ dicebat: pennas adspexit in undis

devovitque suas artes corpusque sepulcro

235 condidit, et tellus a nomine dicta sepulti.

Hunc miseri tumulo ponentem corpora nati

garrula limoso prospexit ab elice perdix

et plausit pennis testataque gaudia cantu est:

unica tunc volucris nec visa prioribus annis

240 factaque nuper avis, longum tibi, Daedale, crimen.

Met. 8.183-240

Pag

ina9

3 Pygmalion

Pygmalion schept een beeld

Interea niveum mira feliciter arte

sculpsit ebur formamque dedit, qua femina nasci

nulla potest, operisque sui concepit amorem.

250 Virginis est verae facies, quam vivere credas

et, si non obstet reverentia, velle moveri:

ars adeo latet arte sua.

Pygmalion verliefd

Miratur et haurit

pectore Pygmalion simulati corporis ignes.

Saepe manus operi temptantes admovet, an sit

255 corpus an illud ebur, nec adhuc ebur esse fatetur.

Oscula dat reddique putat loquiturque tenetque

et credit tactis digitos insidere membris

et metuit, pressos veniat ne livor in artus,

et modo blanditias adhibet, modo grata puellis

260 munera fert illi: conchas teretesque lapillos

Pag

ina1

0

et parvas volucres et flores mille colorum

liliaque pictasque pilas et ab arbore lapsas

Heliadum lacrimas; ornat quoque vestibus artus:

dat digitis gemmas, dat longa monilia collo;

265 aure leves bacae, redimicula pectore pendent:

cuncta decent; nec nuda minus formosa videtur.

Collocat hanc stratis concha Sidonide tinctis

appellatque tori sociam adclinataque colla

mollibus in plumis tamquam sensura reponit.

Het beeld komt tot leven

280 Ut rediit, simulacra suae petit ille puellae

incumbensque toro dedit oscula: visa tepere est;

admovet os iterum, manibus quoque pectora temptat:

temptatum mollescit ebur positoque rigore

subsidit digitis ceditque, ut Hymettia sole

285 cera remollescit tractataque pollice multas

flectitur in facies ipsoque fit utilis usu.

Dum stupet et dubie gaudet fallique veretur,

rursus amans rursusque manu sua vota retractat;

Pag

ina1

1

corpus erat: saliunt temptatae pollice venae.

Eind goed, al goed

290 Tum vero Paphius plenissima concipit heros

verba, quibus Veneri grates agat, oraque tandem

ore suo non falsa premit dataque oscula virgo

sensit et erubuit timidumque ad lumina lumen

attollens pariter cum caelo vidit amantem.

295 Coniugio, quod fecit, adest dea, iamque coactis

cornibus in plenum noviens lunaribus orbem

illa Paphon genuit, de qua tenet insula nomen.

Met. 10.247-269; 280-297

Pag

ina1

2

4 Diana en Actaeon

Actaeon verrast Diana

Dumque ibi perluitur solita Titania lympha,

ecce nepos Cadmi dilata parte laborum

175 per nemus ignotum non certis passibus errans

pervenit in lucum: sic illum fata ferebant.

Qui simul intravit rorantia fontibus antra,

sicut erant nudae, viso sua pectora nymphae

percussere viro subitisque ululatibus omne

180 implevere nemus circumfusaeque Dianam

corporibus texere suis; tamen altior illis

ipsa dea est colloque tenus supereminet omnes.

Diana’s straf

Qui color infectis adversi solis ab ictu

nubibus esse solet aut purpureae Aurorae,

185 is fuit in vultu visae sine veste Dianae,

quae, quamquam comitum turba est stipata suarum,

in latus obliquum tamen adstitit oraque retro

Pag

ina1

3

flexit et, ut vellet promptas habuisse sagittas,

quas habuit, sic hausit aquas vultumque virilem

190 perfudit spargensque comas ultricibus undis

addidit haec cladis praenuntia verba futurae:

‘Nunc tibi me posito visam velamine narres,

si poteris narrare, licet.’ Nec plura minata

dat sparso capiti vivacis cornua cervi,

195 dat spatium collo summasque cacuminat aures

cum pedibusque manus, cum longis bracchia mutat

cruribus et velat maculoso vellere corpus.

Additus et pavor est.

Op de vlucht

Fugit Autonoeius heros

et se tam celerem cursu miratur in ipso.

200 Ut vero vultus et cornua vidit in unda,

‘Me miserum!’ dicturus erat: vox nulla secuta est.

Ingemuit: vox illa fuit, lacrimaeque per ora

non sua fluxerunt; mens tantum pristina mansit.

Quid faciat? Repetatne domum et regalia tecta

Pag

ina1

4

205 an lateat silvis? Pudor hoc, timor impedit illud.

Dum dubitat, videre canes; (...)

Opgejaagd

Ille fugit, per quae fuerat loca saepe secutus,

heu! famulos fugit ipse suos. Clamare libebat:

230 ‘Actaeon ego sum, dominum cognoscite vestrum!’

Verba animo desunt; resonat latratibus aether.

Prima Melanchaetes in tergo vulnera fecit,

proxima Therodamas, Oresitrophos haesit in armo

(tardius exierant, sed per compendia montis

235 anticipata via est); dominum retinentibus illis

cetera turba coit confertque in corpore dentes.

Iam loca vulneribus desunt; gemit ille sonumque,

etsi non hominis, quem non tamen edere possit

cervus, habet maestisque replet iuga nota querellis

240 et genibus pronis supplex similisque roganti

circumfert tacitos tamquam sua bracchia vultus.

Pag

ina1

5

Het einde van Actaeon

At comites rapidum solitis hortatibus agmen

ignari instigant oculisque Actaeona quaerunt

et velut absentem certatim Actaeona clamant

245 (ad nomen caput ille refert) et abesse queruntur

nec capere oblatae segnem spectacula praedae.

Vellet abesse quidem, sed adest velletque videre,

non etiam sentire canum fera facta suorum.

Undique circumstant mersisque in corpore rostris

250 dilacerant falsi dominum sub imagine cervi,

nec nisi finita per plurima vulnera vita,

ira pharetratae fertur satiata Dianae.

Met. 3.173-206; 228-252

Pag

ina1

6

Les 10 Ovidius, speelse dichter van liefde en lust

1 Ceyx en Alcyone: in de dood verenigd

Alcyone wendt zich tot Juno

Aeolis interea tantorum ignara malorum

dinumerat noctes et iam, quas induat ille,

575 festinat vestes, iam quas, ubi venerit ille,

ipsa gerat, reditusque sibi promittit inanes.

Omnibus illa quidem superis pia tura ferebat,

ante tamen cunctos Iunonis templa colebat,

proque viro, qui nullus erat, veniebat ad aras,

580 utque foret sospes coniunx suus utque rediret,

optabat, nullamque sibi praeferret; at illi

hoc de tot votis poterat contingere solum.

Juno zendt Iris naar het paleis van Somnus

At dea non ultra pro functo morte rogari

sustinet, utque manus funestas arceat aris,

585 ‘Iri, meae’ dixit ‘fidissima nuntia vocis,

Pag

ina1

7

vise soporiferam Somni velociter aulam

exstinctique iube Ceycis imagine mittat

somnia ad Alcyonen veros narrantia casus.’

Dixerat: induitur velamina mille colorum

590 Iris et arcuato caelum curvamine signans

tecta petit iussi sub nube latentia regis.

Het paleis van Somnus

Est prope Cimmerios longo spelunca recessu,

mons cavus, ignavi domus et penetralia Somni:

quo numquam radiis oriens mediusve cadensve

595 Phoebus adire potest; nebulae caligine mixtae

exhalantur humo dubiaeque crepuscula lucis.

Non vigil ales ibi cristati cantibus oris

evocat Auroram, nec voce silentia rumpunt

sollicitive canes canibusve sagacior anser;

600 non fera, non pecudes, non moti flamine rami

humanaeve sonum reddunt convicia linguae:

muta quies habitat; saxo tamen exit ab imo

rivus aquae Lethes, per quem cum murmure labens

Pag

ina1

8

invitat somnos crepitantibus unda lapillis.

605 Ante fores antri fecunda papavera florent

innumeraeque herbae, quarum de lacte soporem

Nox legit et spargit per opacas umida terras;

ianua nec verso stridorem cardine reddit:

nulla domo tota est, custos in limine nullus;

610 at medio torus est ebeno sublimis in atra,

plumeus, unicolor, pullo velamine tectus,

quo cubat ipse deus membris languore solutis.

Hunc circa passim varias imitantia formas

somnia vana iacent totidem, quot messis aristas,

615 silva gerit frondes, eiectas litus harenas.

Iris treedt het paleis binnen en richt zich tot Somnus

Quo simul intravit manibusque obstantia virgo

somnia dimovit, vestis fulgore reluxit

sacra domus, tardaque deus gravitate iacentes

vix oculos tollens iterumque iterumque relabens

620 summaque percutiens nutanti pectora mento

excussit tandem sibi se cubitoque levatus,

Pag

ina1

9

quid veniat (cognovit enim), scitatur; at illa:

‘Somne, quies rerum, placidissime, Somne, deorum,

pax animi, quem cura fugit, qui corpora duris

625 fessa ministeriis mulces reparasque labori,

somnia, quae veras aequent imitamine formas,

Herculea Trachine iube sub imagine regis

Alcyonen adeant simulacraque naufraga fingant.

Imperat hoc Iuno.’ Postquam mandata peregit,

630 Iris abit (neque enim ulterius tolerare soporis

vim poterat), labique ut somnum sensit in artus,

effugit et remeat, per quos modo venerat arcus.

Morpheus haast zich naar Alcyone

650 Ille volat nullos strepitus facientibus alis

per tenebras intraque morae breve tempus in urbem

pervenit Haemoniam positisque e corpore pennis

in faciem Ceycis abit sumptaque figura

luridus, exanimi similis, sine vestibus ullis

655 coniugis ante torum miserae stetit; uda videtur

barba viri madidisque gravis fluere unda capillis.

Pag

ina2

0

Tum lecto incumbens, fletu super ora profuso,

haec ait: ‘Agnoscis Ceyca, miserrima coniunx?

An mea mutata est facies nece? Respice: nosces

660 inveniesque tuo pro coniuge coniugis umbram.

Nil opis, Alcyone, nobis tua vota tulerunt:

occidimus! Falso tibi me promittere noli.

Nubilus Aegaeo deprendit in aequore navem

auster et ingenti iactatam flamine solvit,

665 oraque nostra tuum frustra clamantia nomen

inplerunt fluctus. Non haec tibi nuntiat auctor

ambiguus, non ista vagis rumoribus audis:

ipse ego fata tibi praesens mea naufragus edo.

Surge, age, da lacrimas lugubriaque indue nec me

670 indeploratum sub inania Tartara mitte.’

Adicit his vocem Morpheus, quam coniugis illa

crederet esse sui; fletus quoque fundere veros

visus erat gestumque manus Ceycis habebat.

Alcyone ontwaakt en is wanhopig

Ingemit Alcyone; lacrimas movet atque lacertos

Pag

ina2

1

675 per somnum corpusque petens amplectitur auras

exclamatque ‘Mane! Quo te rapis? Ibimus una.’

Voce sua specieque viri turbata soporem

excutit et primo si sit circumspicit illic,

qui modo visus erat; nam moti voce ministri

680 intulerant lumen. Postquam non invenit usquam,

percutit ora manu laniatque a pectore vestes

pectoraque ipsa ferit; nec crines solvere curat,

scindit et altrici, quae luctus causa, roganti

‘Nulla est Alcyone, nulla est’ ait, ‘occidit una

685 cum Ceyce suo. Solantia tollite verba!

Naufragus interiit. Vidi agnovique manusque

ad discedentem cupiens retinere tetendi.

Umbra fuit, sed et umbra tamen manifesta virique

vera mei. Non ille quidem, si quaeris, habebat

690 adsuetos vultus nec, quo prius, ore nitebat;

pallentem nudumque et adhuc umente capillo

infelix vidi: stetit hoc miserabilis ipso

– ecce – loco’ (et quaerit, vestigia si qua supersint).

Met. 11.573-632; 650-693

Pag

ina2

2

2 Orpheus en Eurydice: liefde over de grenzen van de dood

De dood van Eurydice

Inde per inmensum croceo velatus amictu

aethera digreditur Ciconumque Hymenaeus ad oras

tendit et Orphea nequiquam voce vocatur.

Adfuit ille quidem, sed nec sollemnia verba

5 nec laetos vultus nec felix attulit omen;

fax quoque, quam tenuit, lacrimoso stridula fumo

usque fuit nullosque invenit motibus ignes.

Exitus auspicio gravior. Nam nupta per herbas

dum nova Naiadum turba comitata vagatur,

10 occidit in talum serpentis dente recepto.

Orpheus zingt een smekend lied

Quam satis ad superas postquam Rhodopeius auras

deflevit vates, ne non temptaret et umbras,

ad Styga Taenaria est ausus descendere porta

perque leves populos simulacraque functa sepulcro

Pag

ina2

3

15 Persephonen adiit inamoenaque regna tenentem

umbrarum dominum pulsisque ad carmina nervis

sic ait: ‘O positi sub terra numina mundi,

in quem reccidimus, quidquid mortale creamur,

si licet et falsi positis ambagibus oris

20 vera loqui sinitis, non huc, ut opaca viderem

Tartara, descendi, nec uti villosa colubris

terna Medusaei vincirem guttura monstri;

causa viae est coniunx, in quam calcata venenum

vipera diffudit crescentesque abstulit annos.

25 Posse pati volui nec me temptasse negabo;

vicit Amor. Supera deus hic bene notus in ora est;

an sit et hic, dubito. Sed et hic tamen auguror esse,

famaque si veteris non est mentita rapinae,

vos quoque iunxit Amor. Per ego haec loca plena timoris,

30 per Chaos hoc ingens vastique silentia regni

Eurydices, oro, properata retexite fata!

Omnia debemur vobis paulumque morati

serius aut citius sedem properamus ad unam.

Tendimus huc omnes, haec est domus ultima, vosque

Pag

ina2

4

35 humani generis longissima regna tenetis.

Haec quoque, cum iustos matura peregerit annos,

iuris erit vestri: pro munere poscimus usum.

Quod si fata negant veniam pro coniuge, certum est

nolle redire mihi: leto gaudete duorum.’

Reacties op Orpheus’ lied

40 Talia dicentem nervosqe ad verba moventem

exsangues flebant animae: nec Tantalus undam

captavit refugam stupuitque Ixionis orbis,

nec carpsere iecur volucres, urnisque vacarunt

Belides, inque tuo sedisti, Sisyphe, saxo.

45 Tunc primum lacrimis victarum carmine fama est

Eumenidum maduisse genas, nec regia coniunx

sustinet oranti nec, qui regit ima, negare

Eurydicenque vocant. Umbras erat illa recentes

inter et incessit passu de vulnere tardo.

50 Hanc simul et legem Rhodopeius accipit Orpheus,

ne flectat retro sua lumina, donec Avernas

exierit valles; aut irrita dona futura.

Pag

ina2

5

Naar boven

Carpitur adclivis per muta silentia trames,

arduus, obscurus, caligine densus opaca.

55 Nec procul afuerunt telluris margine summae;

hic, ne deficeret, metuens avidusque videndi

flexit amans oculos: et protinus illa relapsa est

bracchiaque intendens prendique et prendere certans

nil nisi cedentes infelix adripit auras.

60 Iamque iterum moriens non est de coniuge quicquam

questa suo (quid enim nisi se quereretur amatam?)

supremumque ‘Vale’, quod iam vix auribus ille

acciperet, dixit revolutaque rursus eodem est.

Met. 10.1-63

Pag

ina2

6

3 Tereus en Philomela

Tereus kent geen rust

Iam labor exiguus Phoebo restabat, equique

pulsabant pedibus spatium declivis Olympi:

regales epulae mensis et Bacchus in auro

ponitur; hinc placido dantur sua corpora somno.

490 At rex Odrysius, quamvis secessit, in illa

aestuat et repetens faciem motusque manusque

qualia vult, fingit, quae nondum vidit, et ignes

ipse suos nutrit cura removente soporem.

Het afscheid

Lux erat, et generi dextram complexus euntis

495 Pandion comitem lacrimis commendat obortis:

‘Hanc ego, care gener, quoniam pia causa coegit

et voluere ambae (voluisti tu quoque, Tereu)

do tibi perque fidem cognataque pectora supplex,

per superos oro, patrio ut tuearis amore

500 et mihi sollicitae lenimen dulce senectae

Pag

ina2

7

quam primum (omnis erit nobis mora longa) remittas;

tu quoque quam primum (satis est procul esse sororem),

si pietas ulla est, ad me, Philomela, redito!’

Mandabat pariterque suae dabat oscula natae,

505 et lacrimae mites inter mandata cadebant;

utque fide pignus dextras utriusque poposcit

inter seque datas iunxit natamque nepotemque

absentes pro se memori rogat ore salutent;

supremumque ‘Vale’ pleno singultibus ore

vix dixit timuitque suae praesagia mentis.

De zeereis

Ut semel imposita est pictae Philomela carinae

admotumque fretum remis tellusque repulsa est,

‘Vicimus!’ exclamat, ‘mecum mea vota feruntur!’

exsultatque et vix animo sua gaudia differt

515 barbarus et nusquam lumen detorquet ab illa,

non aliter quam cum pedibus praedator obuncis

deposuit nido leporem Iovis ales in alto;

nulla fuga est capto, spectat sua praemia raptor.

Pag

ina2

8

Tereus overmeestert Philomela

Iamque iter effectum, iamque in sua litora fessis

520 puppibus exierant, cum rex Pandione natam

in stabula alta trahit, silvis obscura vetustis,

atque ibi pallentem trepidamque et cuncta timentem

et iam cum lacrimis, ubi sit germana, rogantem

includit fassusque nefas et virginem et unam

525 vi superat frustra clamato saepe parente,

saepe sorore sua, magnis super omnia divis.

Illa tremit velut agna pavens, quae saucia cani

ore excussa lupi nondum sibi tuta videtur,

530 utque columba suo madefactis sanguine plumis

horret adhuc avidosque timet, quibus haeserat, ungues.

Philomela zweert wraak

Mox ubi mens rediit, passos laniata capillos,

lugenti similis caesis plangore lacertis

intendens palmas ‘O diris barbare factis,

o crudelis’ ait, ‘nec te mandata parentis

Pag

ina2

9

535 cum lacrimis movere piis nec cura sororis

nec mea virginitas nec coniugialia iura?

Omnia turbasti; paelex ego facta sororis,

tu geminus coniunx, hostis mihi debita Procne!

Quin animam hanc, ne quod facinus tibi, perfide, restet,

540 eripis? Atque utinam fecisses ante nefandos

concubitus! Vacuas habuissem criminis umbras.

Si tamen haec superi cernunt, si numina divum

sunt aliquid, si non perierunt omnia mecum,

quandocumque mihi poenas dabis! Ipsa pudore

545 proiecto tua facta loquar: si copia detur,

in populos veniam; si silvis clausa tenebor,

inplebo silvas et conscia saxa movebo;

audiet haec aether et si deus ullus in illo est!’

Tereus straft haar

Talibus ira feri postquam commota tyranni

550 nec minor hac metus est, causa stimulatus utraque,

quo fuit accinctus, vagina liberat ensem

arreptamque coma fixis post terga lacertis

Pag

ina3

0

vincla pati cogit; iugulum Philomela parabat

spemque suae mortis viso conceperat ense.

555 Ille indignantem et nomen patris usque vocantem

luctantemque loqui comprensam forcipe linguam

abstulit ense fero. Radix micat ultima linguae,

ipsa iacet terraeque tremens inmurmurat atrae,

utque salire solet mutilatae cauda colubrae,

560 palpitat et moriens dominae vestigia quaerit.

Hoc quoque post facinus (vix ausim credere) fertur

saepe sua lacerum repetisse libidine corpus. Met. 6.486-562