Running head: THE HAPPIEST BABY METHODE EN …

Running head: THE HAPPIEST BABY METHODE EN SENSORISCHE INFORMATIE

Sensorische Informatieverwerking van Ontroostbare en Onrustige Baby's en de

Effectiviteit van The Happiest Baby Methode

Sensory Processing of Inconsolable and Fussy Baby's and the Efficacy of The

Happiest Baby Method

Naam student: Inge M. J. van der Meer

Studentnummer: 10877983

Adres: Blikveldweg 19

Woonplaats: Almere

Telefoon 06-41527141

E-mailadres: [email protected]

Vak: Masterscriptie Orthopedagogiek

Faculteit: Pedagogische en Onderwijskundige Wetenschappen

Eerste beoordelaar: mw. dr. H.R. Rodenburg

Tweede beoordelaar: mw. dr. E. Möller

Datum: Amsterdam, 25 juli 2017

SENSORISCHE PATRONEN EN EFFECTIVITEIT VAN HPB 1

Samenvatting

Achtergrond: Het excessief huilen en onrustig zijn van pasgeboren baby's wordt steeds vaker

verklaard vanuit neurologische onrijpheid, maar eenduidige aanpak ontbreekt. In dit

onderzoek werd het effect van The Happiest Baby methode (THB) op huilen, onrust en slaap

van de baby onderzocht. Tevens werd gekeken naar het sensorische

informatieverwerkingspatroon van de baby en het mogelijke effect van THB hierop.

Methode: Er werd gebruik gemaakt van het case-based time-series design (N = 7).

Deelnemers werden geworven middels een website en diverse social media fora. Moeders

hielden een dagboekje bij over huilen, onrust en slapen van de baby. Een voor- en nameting

gaf informatie over huilen en sensorische informatieverwerking van de baby. Resultaten: Na

toepassing van THB werden betekenisvolle afnamen van onrust en huilen gevonden. Een

toename van slaap werd één maal gevonden. De gevonden effecten waren voor iedere baby

verschillend. Bij drie baby's ging een afname van onrust vooraf aan een afname van huilen.

Bij vier baby's werden significante veranderingen in het sensorisch patroon gevonden na

toepassing van THB. Conclusie: Het onderzoek geeft ondersteuning voor de werkzaamheid

van THB op afname van onrust en huilen én van een effect van THB op het sensorisch

informatieverwerkings patroon van de baby.


Abstract

Background: Excessive crying and fussing in newborns is increasingly explained by

neurological immaturity, but an unambiguous treatment is lacking. In this study, the efficacy

of The Happiest Baby method (THB) was investigated on crying, fussing and sleep of the

baby. The baby's sensory processing patterns were assessed and the possible effect of THB on

this pattern was investigated. Method: A case - based time - series design was used (N = 7).

Participants were recruited through a website and various social media forums. Mothers kept

a diary about crying, fussing and sleep of their baby. A pre- and post-test gave additional

information off crying and sensory processing of the baby. Results: After using THB,

significant lower levels of crying and fussing were found. An increase in sleep was found

once. The effects found, were different for each baby. A association of fussing and crying was

found for three babies. In these cases a decrease in fussing preceded a decrease in crying. In

four babies significant changes in their sensory profile were found after using THB.

Conclusion: The study supports the efficacy of THB on reducing crying and fussing and an

effect of this method on the sensory processing pattern of the baby.

Running head: THE HAPPIEST BABY METHODE EN SENSORISCHE INFORMATIE 3

Sensorische Informatieverwerking van Ontroostbare en Onrustige Baby's en de Effectiviteit

van The Happiest Baby Methode

Ontroostbaar of excessief huilen van pasgeboren baby's is één van de meest

voorkomende redenen voor jonge ouders om een huisarts of kinderarts te consulteren in de

eerste weken na de geboorte (Kurth, et al., 2010). Het overmatig huilen van baby's, wat niet

gestopt kan worden door de ouders, wordt in verband gebracht met diverse negatieve factoren

zoals overmatige vermoeidheid en stress bij ouders (Kurth, Kennedy, Spichiger, Hösli &

Zemp Stutz, 2011; Barr, Fairbrother, Pauwels, Green, Chen & Brant, 2014), post natale

depressie (Vik et al., 2009) en shaken baby syndroom (Talvik, Alexander, & Talvik, 2008).

Het huilen van baby's is normaal biologisch gedrag. Evolutionair gezien is het een

overlevingsmechanisme. Mensenbaby's behoren tot de 'carrying species', de categorie

zoogdieren die hun pasgeboren jongen met zich meedragen en voortdurend fysiek contact

hebben. Deze pasgeborenen zijn afhankelijk van hun moeder in het op peil houden van hun

lichaamstemperatuur. Het vet- en proteïnegehalte van de voeding is laag en daarom moeten de

pasgeboren baby's veelvuldig gevoed worden. Het huilen lokt beschermend en verzorgend

gedrag uit van de ouders. Huilen heeft daardoor een sterk regulerende functie in het behouden

van nabijheid van de primaire verzorger. Hierdoor ontstaat er een bijzondere (survival)

gehechtheidrelatie tussen moeder en kind waarbij er sprake is van een adaptief vermogen van

de één aan de ander en vice versa (Zeifman, 2001b; Soltis, 2004; La Haye et al., 2013). Er

wordt verondersteld dat deze gehechtheidrelatie van baby en verzorger samen zijn

geëvolueerd. Niet alleen de baby profiteert van deze relatie, ook de moeder heeft baat bij een

goed gehechte baby. Wanneer de baby een aandeel heeft in het vragen om aandacht bij

honger, pijn, ongemak of gevaar, is de moeder niet meer alleen verantwoordelijk voor het

welzijn van de baby. Het is dan een gezamenlijke verantwoordelijkheid geworden en op die

manier heeft moeder ruimte vrij voor andere zaken (Owings & Zeifman, 2004).

Alle pasgeboren baby's huilen maar er is een grote inter-individuele variabiliteit in de

mate waarin ze dit doen. Het huilgedrag van een pasgeboren baby ontwikkelt zich in een min

of meer vast patroon. Gemiddeld huilen 2 weken oude baby's 1,5 uur per dag. De piek van het

huilgedrag ligt rond de 6 tot 8 weken en heeft een gemiddelde duur van 2,5 uur per dag. Bij

drie tot 4 maanden neemt het huilen weer gradueel af (Lasham, 2013; De Clercq,

Vansteenkiste, Baeck & Vercruysse, 2013).


Waarin de mens verschilt van andere zoogdieren is dat mensenbaby's soms ook huilen

in de nabijheid van hun verzorger. Wanneer baby's blijven huilen, terwijl zij niet meer

gescheiden zijn van hun ouder, spreekt men van 'ontroostbaar' of 'excessief' huilen (Zeifman,

2001b). In deze scriptie zullen deze twee termen afwisselend gebruikt worden. Excessief

huilen wordt in veel literatuur aangeduid aan de hand van de definitie van Wessel (Wessel,

Cobb, Jackson, Harris, & Detwiler, 1954) als huilen dat tenminste 3 uur per dag voorkomt,

tenminste 3 dagen per week en tenminste 3 weken bestaat (Kurth et al., 2010). Echter, de

perceptie van ouders over het huilgedrag van hun baby is belangrijker dan het feit of de

criteria van de definitie wel gehaald worden (Barr et al., 2014). Deze perceptie van het

ontroostbaar zijn van de baby hangt samen met gevoelens van incompetentie en somberheid

bij met name moeders (Twomey, High & Lester, 2012: Kurth, Kennedy, Spichiger, Hösli, &

Zemp Stutz, 2011; Radesky et al., 2013). In Nederland spreekt men dan ook over excessief

huilen wanneer ouders dit zo ervaren (Lasham, 2013). Naar schatting doet dit probleem zich

voor bij één op de vijf nieuwe ouderparen, wat neerkomt op een huilprobleem bij 20 % van

alle pasgeboren baby's (Douglas & Hill, 2013). In de Multidisciplinaire richtlijn 'Preventie,

signalering, diagnostiek en behandeling van excessief huilen bij baby’s' (La Haye, et al.,

2013) wordt gesteld dat wanneer ouders van mening zijn dat hun baby overmatig veel huilt, er

sprake is van een zorgvraag. Het is van belang dit serieus te nemen en met de ouders de aard

en ernst van het huilen vast te stellen, teneinde passende hulp in te kunnen zetten (La Haye, et

al., 2013)

Er bestaat tot op heden geen consensus over de etiologie en de functies van excessief

huilen van baby's. Wetenschappers zijn het er wel over eens dat zowel fysiologische als

psychosociale factoren ten grondslag kunnen liggen aan het huilprobleem (De Clercq et. al.,

2013). In de literatuur, maar ook in de klinische praktijk, worden dan ook zowel

gedragsmatige als fysiologische en interactionele verklaringsmodellen gehanteerd, van

waaruit interventies worden ontleend (Kaley, Reid & Flynn, 2011). Het gebrek aan

eenduidigheid in herkomst bemoeilijkt echter de ontwikkeling van goed werkende

interventies waar ouders zo'n behoefte aan hebben. De Multidisciplinaire richtlijn 'Preventie,

signalering, diagnostiek en behandeling van excessief huilen bij baby’s' (La Haye, et al.,

2013) probeert te voorzien in adequate advisering en interventie bij extreem huilgedrag. Het

neemt de problematiek serieus en biedt trapsgewijs een breed scala aan mogelijke

interventies. Na uitsluiten van een medische oorzaak wordt op basis van een beslisdiagram


'passende hulp' geboden. Dit kan variëren van voorlichting geven over normaal huilgedrag,

regelmaat en voorspelbaarheid bieden en prikkelreductie tot inbakeren en babymassage. Of

van een doorverwijzing naar een pedagoog, lactatiekundige of fysiotherapeut tot aan video

interactie begeleiding. Deze diversiteit aan opties geeft al aan dat er geen eenduidigheid

bestaat over de herkomst van het probleem, noch de aanpak. Welke hulp dan voor wie en op

welk moment geïndiceerd is, lijkt dan ook meer op de willekeur van het moment en de

desbetreffende zorgprofessional gebaseerd te zijn dan op echte identificatie van het probleem.

Hiermee laat de richtlijn ruimte voor verbetering open.

De Clerq en collega's (2013) beschrijven drie grote etiologische perspectieven die elk

een bijdrage leveren in het onderzoek naar het begrip ontroostbaar huilen in de eerste drie tot

vier maanden. Een eerste verklaring ligt binnen het medisch-organisch model en stelt dat

ziekte of pijn ten grondslag ligt aan het ontroostbaar huilen van een kind. Een

urineweginfectie, een oorontsteking of een koemelkallergie zijn de meest voorkomende

medische oorzaken van het ontroostbaar huilen van een zuigeling, maar dit komt in niet meer

dan vijf procent van de gevallen voor (La Haye, 2013; Lasham, 2013). Voor de overige 95%

van de baby's wordt geen onderliggende medische oorzaak gevonden voor het huilen.

Desondanks worden veel kinderen vaak wel als met een zodanig probleem behandeld. In de

praktijk wordt de diagnose (verborgen) gastro-oesofagale reflux (GER) of koemelkallergie

(KMA) het meest gesteld als oorzaak van het overmatig huilen. Voor GER wordt vaak een

medicamenteuze behandeling ingezet in de vorm van maagzuurremmers. Uit onderzoek blijkt

dat wel de oesofagitis (irritatie / ontsteking van de slokdarm) hierdoor afneemt, maar niet het

aantal uren huilen (La Haye et al, 2013). KMA komt bij twee tot drie procent van de

zuigelingen voor. Behandeling van eerste keus is borstvoeding, waarbij de moeder een

eliminatiedieet dient te gebruiken (Kneepkens, Kapitein, Gevers, Meijer, Vlieg, Neijens &

Hoekstra, 2004). In de praktijk blijkt echter dat, indien de diagnose KMA gesteld wordt, de

meeste kinderen overgaan op hypoallergene flesvoeding, waardoor de vele voordelen van

borstvoeding gemist worden (Douglas & Hill, 2013). Daarnaast geldt voor deze diagnose dat

er moeilijkheden zijn met het juist stellen ervan. Met dubbelblinde voedsel-provocatietesten

kan deze diagnose namelijk vrijwel nooit worden bevestigd, wat suggereert dat deze diagnose

vaak ten onrechte wordt gesteld (Lasham, 2013).

Een tweede verklaring komt uit het ontwikkelingspsychologisch model en stelt dat

ontroostbaar huilen wordt veroorzaakt door een gebrek aan zelfregulerende capaciteiten van


de baby. Door een fysiologische oorzaak zoals een onrijp zenuwstelsel of een vertraagde

ontwikkeling van biochemische processen die het 24 uurs ritme organiseren, is de baby

onvoldoende in staat sensorische informatie te verwerken (Zeifman, 2001b; DiGangi et al.,

1991). In dit model kan ontroostbaar huilen worden begrepen als een symptoom van een nog

onrijp regulatiesysteem waardoor intense reacties op stimuli kunnen ontstaan. Dit huilgedrag

ontstaat dus vanuit een neurobiologische basis in combinatie met over- of onderstimulatie uit

de omgeving. Onderstimulatie verwijst hierbij naar een te lage sensorische input terwijl

overstimulatie verwijst naar het overladen van de baby met omgevingsprikkels (de Clerq,

2013). Beiden kunnen leiden tot intens huilgedrag. Deze baby's hebben grote

aanpassingsmoeilijkheden in veranderende situaties en worden gekenmerkt door een frequent

negatieve stemming. In dit verband wordt ook wel gesproken van een moeilijk temperament

(Douglas & Hill, 2013; Desantis, Harkins, Tronick, Kaplan, & Beeghly, 2011).

Een derde, interactionele, verklaring voor het ontroostbaar huilen van baby's stelt dat

de omgeving van de baby niet goed aansluit op zijn behoefte aan zorg (La Haye, 2013). Het

krijgen van een kind vraagt van ouders vaak grote aanpassingen in het gezin. In de eerste

periode na de geboorte kan gemakkelijk extreme vermoeidheid ontstaan bij moeders door een

hoge mate van emotionele stress gecombineerd met weinig slaapuren. Onderzoek wijst uit dat

dit kan leiden tot huwelijksproblemen of een postnatale depressie (Kaley, Reid & Flynn,

2011). Dergelijke psychische klachten bij de moeder (en vader) heeft een negatieve invloed

op de emotionele beschikbaarheid voor de baby waardoor het afstemmingsproces van moeder

op de baby bemoeilijkt wordt. De moeder zal minder in staat zijn om sensitief en empathisch

op haar kind te reageren en dit heeft direct effect op de troostbaarheid en irriteerbaarheid van

de baby (De Clerq, 2013). Ook andere (ouder)factoren, zoals socio-economische

omstandigheden, opvoedvaardigheden, familiale omstandigheden en of de baby het eerste

kindje van ouders is, zijn van invloed op de interactie tussen ouders en kind. Een negatieve

interactie kan ontroostbaar huilen uitlokken (De Clerq, 2013). Van Sleuwen (2008) hanteert in

dit interactionele model een iets andere benadering: ontroostbaar huilen is het gevolg van een

gebrek aan voorspelbaarheid en regelmaat, waardoor de baby niet goed slaapt, onrustig eet en

veel huilt.

Binnen dit interactionele model wordt ook vaak de rol van cultuur benoemd. Volgens

diverse cross-culturele studies, komt het huilen van pasgeboren baby's in niet-industriële

samenlevingen met een verzorgingsstijl waarin meer plaats is voor fysieke nabijheid, minder


voor (Lasham, 2013). Een studie van st. James-Roberts, Alvarez, Csipke, Abramsky,

Goodwin & Sorgenfrei (2006) laat echter ook zien dat hier nog wel enige nuance bij geplaatst

mag worden. Zij beargumenteren dat in veel studies belangrijke methodologische aspecten

onvoldoende belicht zijn, zoals bijvoorbeeld invloed van klimaat en dieet. Daarnaast is er

onvoldoende consistentie in de manieren van meten van huilen en is er onvoldoende

consistentie in het westerse verzorgingsgedrag waartegen baby's van niet westerse landen

werden afgezet. De studie van St James-Roberts et al. (2006) beoogde deze bezwaren mee te

nemen en condities zo veel mogelijk te standaardiseren. De studie liet zien dat episodes van

krachtig huilen, de zogenaamde huilbuien, net zoveel voorkomen in groepen met veel fysiek

contact dan in groepen met minder fysiek contact. De auteurs in deze studie vergeleken drie

groepen baby's met ouders die verschillend verzorgingsgedrag voor hun pasgeboren baby

hanteerden. De eerste groep ouders droegen hun baby meer dan 80 % van de tijd bij zich en

voedden frequent 'on demand'. Ook 's nachts hielden ze hun baby vrijwel altijd bij zich (co-

sleeping). Deze groep zal hier verder aangeduid worden als de 'dragers'. De tweede groep,

een groep ouders uit Londen (Engeland), had een meer westers georiënteerde verzorgingsstijl

en had 50% minder fysiek contact dan de eerste groep, ook wanneer hun baby huilde of rustig

wakker was. De derde groep, ouders uit Kopenhagen (Denemarken), viel tussen de twee

groepen in qua verzorgingsstijl en nabijheid bij hun baby gedurende de dag en nacht.

Opvallend was dat nog maar 37% van de Engelse moeders borstvoeding gaf na 12 weken. Bij

de Deense moeders was dit 70% en bij de groep 'dragende' moeders was dit 85%. In de vijfde

week huilden de Engelse baby's 50 % meer per 24 uur ten opzichte van de andere twee

groepen. In alle groepen was het huilen met één derde afgenomen in de 12e week, maar de

Londense baby's huilden dus nog significant meer dan de andere twee groepen, die ongeveer

gelijke cijfers lieten zien. Na 12 weken was doorslapen meer gewoon in de Deense en Engelse

groep, dan in de 'dragende' groep. De baby's in deze laatste groep waren significant meer

wakker gedurende de nacht en huilden meer 's nachts. Deze studie laat mogelijk zien dat niet

enkel het directe fysieke contact en frequent voeden voorspellend is voor minder huilen van

de baby. De vraag rijst op welke aspecten van verzorgingsgedrag nog meer effect hebben op

het huilen van baby's tot 3 maanden oud.

Een theorie die aangrijpt op zowel het ontwikkelingspsychologische- als op het

interactionele verklaringsmodel is de sensorische informatieverwerkingstheorie van Dunn

(Dunn,1997; Dunn, 2013). Deze gaat uit van fysiologische én gedragsmatige factoren als de


oorzaak van het ontroostbaar huilen van baby's. Dunn stelt dat de mate van intensiteit waarop

mensen prikkels ervaren verschilt, maar ook het daaropvolgende gedrag om die prikkels te

hanteren. Mensen kunnen een lage drempelwaarde hebben waarop de hersenen sensorische

stimuli waarnemen (weinig input nodig) of een hoge drempelwaarde (veel input nodig).

Daarnaast verschillen mensen ook in hoe zij reageren op al die verschillende sensorische

stimuli. Mensen kunnen actieve zelfregulatiestrategieën of passieve zelfregulatiestrategieën

hanteren. Bij actieve zelfregulatie zullen mensen gedrag vertonen waarmee ze proberen het

soort en de hoeveelheid sensorische input waarmee ze problemen hebben af te wenden. Bij

passieve zelfregulatie zullen mensen sensorische input over zich heen laten komen en daarna

pas reageren. In het model van Dunn (1997) kruisen de sensorische

informatieverwerkingfuncties van de hersenen en de zelfregulatiefuncties elkaar wanneer ze

beiden als een continuüm op een as worden gezet. Dit geeft grofweg vier kwadranten met een

bijbehorend sensorisch patroon waarop mensen hoog of laag kunnen scoren. Scores op deze

vier kwadranten kunnen inzicht bieden in bepaald gedrag bij bepaalde sensorische input.

Dunn (1997) beschrijft in haar model de vier kwadranten als volgt: (1)gevoeligheid voor

prikkels (lage drempel met passieve zelfregulatie), (2)prikkels vermijdend (lage drempel

met actieve zelfregulatie), (3)gebrekkige registratie (hoge drempel met passieve

zelfregulatie) en (4)prikkels zoekend (hoge drempel met actieve zelfregulatie).

Het ontroostbaar huilen en onrustig zijn van baby's kan duiden op een lage sensorische

drempel met nog onvoldoende vermogen tot zelfregulatie, veroorzaakt door onrijpheid van

het zenuwstelsel (Desantis, Coster, Bigsby & Lester 2004; McGeorge, Milne, Cotton &

Whelan, 2015). In het model van Dunn (1997) valt dit gedrag in de kwadrant 'gevoeligheid

voor prikkels': lage neurologische drempel en (nog) geen actieve zelfregulatie. In de studie

van McGeorge (2015) werden significante positieve associaties gevonden tussen lage

sensorische drempels bij baby's en huilen en onrustig gedrag. Uit de studie van Desantis en

collega's (2004) bleek dat met name de uren onrust van baby's in de eerste 12 weken,

voorspellend waren voor meer regulatie-, aandachts- en emotionele problemen op de kleuter-

en basisschoolleeftijd. Dit in tegenstelling tot baby's die in de eerste 12 weken enkel veel

huilden. Zowel Desantis et al. (2004) als McGeorge et al. (2015) suggereren dat huilen

mogelijk gezien kan worden als een meer actieve poging van regulatie; de aandacht van de

verzorger wordt krachtig opgeëist. In het model van Dunn (1997) zou dit vallen in het

kwadrant 'prikkels vermijdend': een lage neurologische drempel met actieve poging tot


regulatie. Onrust daarin tegen reflecteert mogelijk een fysiologische insufficiëntie van de

baby waardoor er (nog) geen vermogen tot zelf-regulatie is. Dit gedrag zou vallen binnen het

kwadrant 'gevoeligheid voor prikkels': lage neurologische drempel met passief gedrag. Met

name dit laatste zou een belangrijke indicatie voor latere ontwikkelingsproblemen kunnen zijn

(Desantis et al., 2004; Feldman, 2009). Met de suggestie dat huilen en onrust van baby's

mogelijk een ander onderliggend mechanisme reflecteren, is een nadere verdieping in het

construct zelfregulatie nodig. Een studie naar dit construct 'regulatie' laat zien dat de

ontwikkeling hiervan een sterk coherent en continue proces is waarvan de basis ligt geworteld

in fysiologische aanleg zoals slaap - waak cycli en de cardiale aansturing door de nervus

vagus (Feldman, 2009). Het vermogen van een pasgeboren baby om veranderingen in de

omgeving op te vangen en te habitueren is in deze vroege periode nog enkel een hersenstam

gerelateerde functie. De manier waarop een baby na arousal terugkeert naar een stabiele staat

is een fysiologisch kenmerk van hoe de baby informatie ontvangt en verwerkt. Deze

uitgangssituatie hangt sterk samen met latere emotionele- en aandachtsregulatie vaardigheden

(Feldman, 2009). Veronderstelt wordt dat dit proces in deze vroege fase sterk beïnvloedbaar

is door omgevingsfactoren zoals hormonen van moeder, maar ook ouder-kind co-regulatie.

Dit geeft dan ook belangrijke aanwijzingen voor interventies (Desantis et al., 2004; Desantis

et al., 2011 Feldman, 2009).

Een interventie voor het troosten van excessief huilende baby's die in feite ook uitgaat

van sensorische informatieverwerking is de happiest baby-methode (THB-methode). Deze

methode is ontwikkeld door de Amerikaanse kinderarts Harvey Karp, en heeft als doel het

troosten en bieden van veiligheid aan pasgeboren baby's (geboorte tot 16 weken) wanneer

deze ernstig onrustig of ontroostbaar lijken te zijn. De methode is gebaseerd op het idee van

het 'missende vierde trimester'. Baby's worden geboren bij een zwangerschapsduur van

ongeveer 40 weken. Wanneer de zwangerschap langer zou duren zou het hoofd te groot

worden om door het geboortekanaal te kunnen. Echter, na negen maanden is de baby nog zeer

onrijp en heeft nog allerlei primitieve reflexen waarvan een aantal in de loop van de eerste 3

maanden verdwijnen (bv.: Moro-, zuig-, grijpreflexen). Volgens Karp (2003) behoort hiertoe

ook de troostreflex die in de laatste weken van de zwangerschap in de baarmoeder aanwezig

is en geactiveerd wordt door de sensaties die de baby dan ervaart. De baby zit in deze periode

vrij krap en ervaart continue de zachte druk van de baarmoederwand, de hele dag wordt de

baby zachtjes heen en weer geschud en er zijn steeds slik- en zuigbewegingen door het


omringende vruchtwater. Het gehoor is al uitgerijpt, dus de baby ervaart de hele dag een luid

suizend geluid van de bloedsomloop van moeder. Deze sensaties zijn grofweg te

onderscheiden op vier niveaus; tactiel (druk van baarmoederwand), vestibulair / positie in de

ruimte (bewegingen van moeder), auditief (bloedsomloop / geluiden van buiten) en oraal

(vruchtwater / handje of duim). De sensaties hebben een kalmerend effect op de baby

waardoor deze rustig in positie blijft liggen (Karp, 2003). De THB-methode richt zich op het

ontlokken van deze natuurlijke troostreflex van baby's door deze sensaties uit de baarmoeder

na te bootsen. Ouders leren de zogenaamde 5 S'en ('swaddling, side/stomach position,

shushing, swinging en sucking') toe te passen in de zorg voor hun baby om zodoende het

huilen te stoppen (Karp, 2003). Deze methode grijpt daarmee direct in op de regulatie van

sensorische informatieverwerking van de baby in de vorm van co-regulatie en sluit daarmee

aan op de theorie van Dunn (1997).

Het integreren van de theorie van sensorische informatieverwerking in het verklaren

van excessief huilen van baby's is een relatief nieuw onderzoeksgebied, maar sluit in feite aan

bij het ontwikkelingspsychologische gedachtegoed. Desantis (2011) en collega's beschrijven

de relatie van respectievelijk sensorische informatieverwerkingsprocessen, temperament en

neurogedragsontwikkeling op het gedrag van 1 maand oude baby's. Zij pleitten voor een meer

integratieve benadering van het huilgedrag van jonge baby's en stellen dat de relatie met

sensorische informatieverwerking nog onvoldoende wordt erkend. Zij suggereren dat daar

waar de oorzaak van huilen en irritatie vaak wordt gezocht in een moeilijk temperament, in

feite in veel gevallen een hypersensitief sensorisch (met name vestibulair en tactiel) systeem

ten grondslag ligt. En dat door de vele bewegingen die de baby de hele dag ervaart

(verschonen, oppakken, knuffelen, geluiden) er moeilijkheden kunnen ontstaan in de

verwerking van al deze sensaties en de baby van slag kan raken. In de theorie van Karp

(2003) wordt ook (deels) de oorzaak van het huilen gezocht in een voor de baby onprettige

stimulatie van het vestibulair systeem. Echter ligt hier de focus juist meer op onderstimulatie

in plaats van overstimulatie van dit sensorisch gebied. Ook De Clerque (2013) suggereert dat

het 'moeilijke temperament' op deze leeftijd in feite een gevolg is van onrijpheid van het

zenuwstelsel en niet zo zeer een op zichzelf staande intrinsieke factor.

Meer inzicht in de onderliggende mechanismen van regulatieve processen bij baby's

zou waardevolle kennis opleveren voor de richtlijnen ter behandeling en preventie van deze

problematiek. Te meer omdat een meta-analyse van longitudinale studies laat zien dat


tekorten in regulatieve vaardigheden op de baby leeftijd, met name het excessief en

ontroostbaar huilen van baby's, geassocieerd is met emotionele-, aandachts- en concentratie

problemen op de peuter- en kinderleeftijd (Hemmi, Wolke & Schneider, 2011). Douglas en

Hill (2013) suggereren in een door hen beschreven neurobiologisch model dat er bij deze

sensorisch kwetsbare baby's een conditionering van vroege stress kan ontstaan, waardoor er

een sensitisatie van het huilen optreed.

Deze studie beoogt dan ook enerzijds te onderzoeken of de THB-methode effectief is

om excessief huilende baby's en langdurig onrustige baby's te troosten. Anderzijds zal

getracht worden een antwoord te geven op de vraag of de sensorische informatieverwerking

van baby's is veranderd na het toepassen van THB ten opzichte van daarvoor. De

onderzoeksvragen zijn als volgt geformuleerd; 1) Hangt het gebruik van de THB-methode

door ouders samen met een afname van dagelijks huilen, dagelijkse onrust en een toename

van dagelijkse slaap bij de baby? De verwachting is dat door het gebruik van THB het huilen

en de onrust van baby's zal afnemen en de slaap van baby's zal toenemen omdat de vijf S'en

een voor de baby prettige sensatie zal opleveren. Hiermee biedt de ouder een vorm van co-

regulatie aan de baby aan. 2a) Is er een samenhang tussen onrust en huilen? 2b) Gaat een

verandering van onrust vooraf aan een verandering in huilen? De verwachting is dat er een

positieve samenhang bestaat tussen onrust en huilen. Zowel huilen als onrust wijst op een lage

sensorische drempelwaarde. Bij een betere co-regulatie van de ouder zal zowel huilen als

onrust afnemen. Echter, wanneer huilen geïnterpreteerd wordt als een actieve vorm van

zelfregulatie van de baby, zal THB in eerste instantie effect hebben op onrust. Een afname aan

onrust zal vooraf gaan aan een afname van huilen. 3) Verandert het sensorisch patroon van de

baby na invoering van de THB- methode ten opzichte van daarvoor? De verwachting is dat er

veranderingen zijn waar te nemen in het sensorisch patroon van de baby doordat er bij de

baby verstorende sensaties worden vervangen door prettige sensaties. De vijf S'en triggeren

door sensorische stimuli de natuurlijke troostreflex van de baby. Deze reflex biedt de baby

een fysiologisch prettige staat. De verwachting is dat de baby minder negatieve reactiviteit

laat zien binnen de kwadranten van Dunn (1997). Indien er sprake is van een gecombineerde

lage sensorische drempel, is de verwachting dat deze zal afnemen.


Methode

Design en procedure

Deze studie zal worden uitgevoerd met behulp van een case-based-time-series design.

Bij dit design heeft de focus van de analyse betrekking op één unit: een persoon, patiënt,

school, stad, etcetera. Het doel van de single-case methodiek is het zichtbaar maken van

functionele relaties tussen verschillende variabelen, waarbij het meestal gaat over een door de

onderzoeker gecontroleerde onafhankelijke variabele (de behandeling) ten opzichte van het

gedrag van een participant. Deze single-case methodologie moet uitdrukkelijk niet verward

worden met de 'case study', waarbij een gedetailleerde beschrijving op kwalitatief niveau van

een op zichzelf staande case wordt nagestreefd. Het doel hiervan is om unieke of zeldzame

verschijnselen of gebeurtenissen te bestuderen om zo een bijdrage te kunnen leveren aan

theorievorming en innovatief onderzoek (Cohen, Feinstein, Masuda & Vowles, 2014).

De single case studie is in feite een experimenteel onderzoek en is kwantitatief van

aard. Fundamenteel in een single-case time-series design is de herhaalde observatie van één

individu, waarbij deze zowel de controle conditie (baselinefase) als de afhankelijke conditie

(interventiefase) ondergaat. De methodologie maakt het mogelijk om enerzijds een uitspraak

te doen over de effectiviteit van een interventie. Treedt er een verbetering op na invoering van

de interventie en is deze verandering ook klinisch relevant? Anderzijds kan een uitspraak

gedaan worden over hoe het proces van verandering zich ontwikkelt gedurende het verloop

van tijd. Wanneer treedt er verbetering op en hoe ontwikkelt deze zich: welke variabele zet de

verandering in en welke veranderingen volgen daarop? Zo kunnen onderlinge relaties tussen

de dagelijkse variabelen in meer detail onderzocht worden. Er kan bijvoorbeeld gekeken

worden naar de volgorde waarin de symptomen afnemen wanneer een bepaalde interventie

wordt toegepast. Dit is een belangrijk voordeel ten opzichte van een gerandomiseerd

groepsdesign, waarbij deze gedetailleerde informatie dikwijls niet verkregen kan worden,

tenzij met zeer grote steekproefgroottes wordt gewerkt. Klinische problematiek doet zich

echter voor in kleine populaties kinderen. Klinisch relevante informatie kan eveneens

verdwijnen door de nivellerende werking van het gebruik van groepsgemiddelden (Borckardt,

Nash, Murphy, Moore & O'Neil, 2008; Cohen et al. 2013; Hurtado-Parrado & Lopez-Lopez,

2015). Daarmee is het case based time - series onderzoek uitermate geschikt voor onderzoek

naar interventie effecten binnen de (pediatrische) psychologie (Ross & Begency, 2014). De

American Psychological Association (APA) erkent bewijs voor effectiviteit uit goed


uitgevoerde single case onderzoeken wanneer deze minstens negen keer herhaald zijn. Een

dergelijk gerepliceerd onderzoek kan gezien worden als een tegenhanger van een RCT

(Chorpita et al., 2002).

Voor de vraagstelling uit het huidige onderzoek is dan ook gestreefd naar ten minste

negen cases. Dit onderzoek werd uitgevoerd binnen de Universiteit van Amsterdam waar het

deel uitmaakte van een groter onderzoeksproject en werd goedgekeurd door de Commissie

Ethiek van de faculteit Maatschappij en Gedragswetenschappen. Middels een website,

sociale-media kanalen en flyers bij verloskundigen, huisartsen, babywinkels, e.d. werden

pasgeboren baby's die excessief huilden geworven in en rondom de stad Amsterdam. Ouders

die hulp zochten voor het huilgedrag van hun baby en die geïnteresseerd waren in De

Happiest Baby methode konden zich aanmelden via de website van het onderzoeksteam van

de UvA, waarna een onderzoeksassistent contact met hen opnam. Tijdens dit eerste contact

werd het onderzoek aan de hand van een informatiebrief toegelicht. Indien de ouders

instemden met de onderzoeksvoorwaarden, werd zo spoedig mogelijk een eerste huisbezoek

én een bezoek aan het UvA Familylab gepland. De informatiebrief, een routebeschrijving naar

het UvA Familylab en een bevestiging van de gemaakte afspraken werden per mail aan

ouders gestuurd. Een onderzoeksassistent bezocht de ouders en baby thuis. Tijdens dit eerste

bezoek vulden ouders een toestemmingsformulier in. Daarnaast werd een eerste set aan

vragenlijsten ingevuld en werd er gestart door ouders met het bijhouden van een dagboekje

waarin huilen, onrust en slapen van de baby werd geregistreerd (T1). De gegevens voor dit

onderzoek zijn verzameld door middel van een online omgeving, genaamd Qualtrics. Dit is

webgebaseerde survey-software waarmee op eenvoudige wijze vragenlijsten ontworpen en

afgenomen kunnen worden. Voor de online-dagboekjes ontvingen ouders dagelijks een link

via de mail, waardoor zij werden herinnerd aan het invullen hiervan. Tevens werd het

inloggen op de Qualtrics site hierdoor vergemakkelijkt.

Na 3 tot 7 dagen dagboekregistratie (baselineperiode) kwamen ouders met hun baby

naar het UvA Familylab waar zij van een gecertificeerd THB-trainer de methode aangeleerd

kregen. Voorafgaand aan deze sessie werd het sensorische informatieverwerkingsprofiel van

de baby uitgevraagd door middel van een oudervragenlijst. Het hele bezoek nam ongeveer 1,5

uur in beslag en na afloop kregen ouders schriftelijke adviesinformatie, een inbakerdoek en

een usb-stick met daarop een film over de THB technieken en de white noise mee naar huis.

Na het aanleren van de methode hielden ouders nogmaals 14 dagen het online-dagboekje bij


(interventieperiode). Na 3 dagen had een onderzoeksassistente telefonisch contact met de

ouders en na 7 dagen volgde er een tweede huisbezoek waarin ouders een boostersessie

ontvingen van de onderzoeksassistente: problemen en vorderingen werden besproken. Na

nogmaals 7 dagen werd met een derde huisbezoek de online-dagboek registratie periode

afgesloten. Daarnaast werd een posttest van de eerder afgenomen vragenlijsten van het eerste

huisbezoek en de oudervragenlijst ten aanzien van sensorische informatieverwerking die

tijdens het labbezoek werd afgenomen, gedaan (T2).

Figuur 1. Tijdslijn van het UvA THB onderzoek

Participanten

Aan dit deelonderzoek deden 10 baby's en hun ouders mee. Inclusiecriteria waren: 1)

perceptie van ouders is dat de baby excessief huilt en de baby is niet ouder dan 16 weken. 2)

De baby is voor zover bekend gezond. Exclusiecriteria: de baby heeft een medisch probleem

en / of moeder spreekt/leest geen Nederlands. Gegevens van drie baby's waren niet compleet.

Bij twee baby's was de interventie-dagboekdata onvolledig, bij één baby ontbrak de nameting

van de ITSP. Uiteindelijk konden gegevens van zeven baby's geanalyseerd worden (N = 7).

De leeftijd van de baby's lagen tussen de 6 en 14 weken. De jongste deelnemer was 43 dagen

en de oudste was 102 dagen oud bij aanvang van het onderzoek. De gemiddelde leeftijd was

63 dagen (+/- 9 weken) met een standaarddeviatie van 18 dagen (SD = 18). De verdeling per

sekse was 4 meisjes en 3 jongens. De biografische gegevens van de deelnemende baby's en

ouders staan in tabel 1 en 2 weergegeven.

aanmelding website

• 1e telefonisch contact ouders

• informatie per mail

Huisbezoek (T1)

• uitleg onderzoeksprotocol

• voormeting en starten baseline dagboek

UvA Family

lab

• THB methode door gecertificeerd THB trainer, beide ouders en baby.

• invullen sensorische informatievragenlijst

• starten interventie dagboek, na drie dagen telefonisch contact

boostersessie

• Huisbezoek voor herhaling THB methode

huisbezoek (T2)

• huisbezoek voor nameting en afsluiten dagboekregistratie

• evaluatiegesprek


Tabel 1

Biografische Gegevens Deelnemers

Gegevens Baby 1 Baby 2 Baby 3 Baby 4

Leeftijd baby bij T1 in weken 6 7 7 14

Leeftijd baby bij T1 in dagen 43 55 51 102

Geslacht jongen meisje meisje meisje

Hoofdverzorger moeder moeder moeder moeder

Afgeronde opleiding moeder HBO HBO universiteit PhD

Afgeronde opleiding vader MBO MBO HBO PhD

Kind in de kinderrij 1e kind 1e kind 2e kind 1e kind

Duur zwangerschap 40 wkn 39 wkn 37 wkn 39 wkn

Spugen nee nee nee nee

Couveuse nee nee nee nee

Voeding Kunstv. Borstv. Borstv. Borstv.

Tabel 2

Biografische Gegevens Deelnemers

Gegevens Baby 5 Baby 6 Baby 7

Leeftijd baby bij T1 in weken 10 8 7

Leeftijd baby bij T1 in dagen 76 62 53

Geslacht jongen meisje jongen

Hoofdverzorger moeder moeder moeder (50%)

vader (50%)

Afgeronde opleiding moeder universiteit HBO HBO

Afgeronde opleiding vader universiteit MBO HBO

Kind in de kinderrij 1e kind 2e kind 2e kind

Duur zwangerschap 42 wkn 39 wkn 40 wkn

Spugen nee nee nee

Couveuse nee nee nee

Voeding Kunstv. Combi K/B Kunstv.


Instrumenten

Dagboek huilen, onrust, slapen. Om het gedrag van de baby te meten werd er

dagelijks door ouders een (online) dagboekje bijgehouden. In dit dagboekje is het aantal

minuten huilen, aantal minuten onrust, aantal minuten slaap en aantal minuten rustig wakker

zijn van de baby per dag uitgevraagd. Het dagboekje is gebaseerd op het model van Barr,

Kramer, Boisjoly, McVey-White en Pless (1988). Bij dit dagboekje hoorden ook de

zogenaamde time-rulers: een papieren hulpmiddel met gekleurde tijdsbalkjes voor het

invullen van de dagboekjes met het aantal minuten dat de baby onrustig was of huilde of

sliep. Dit dagboek werd ten minste drie dagen voor de interventie bijgehouden (baselinefase)

en tenminste 10 dagen daarna (interventiefase). Naast deze registratie werd dagelijks

gevraagd tijdens de interventiefase of de diverse onderdelen van THB werden toegepast,

overdag en 's nachts.

Huilgedrag baby. Om excessief huilen te meten werd, naast het dagboekje, gebruik

gemaakt van de Crying Perception Scale (CPS) (Lester, Boukydis, Garcia-Coll, Hole, &

Peucker, 1992). Deze vragenlijst meet de perceptie van ouders van het huilgedrag van hun

baby. De vragenlijst bestaat uit 6 items die gescoord worden op een 7-punts Likertschaal. Een

voorbeelditem is Hoe geïrriteerd / boos voel ik mij door het huilen van mijn baby? Waarbij 1

= helemaal niet geïrriteerd / boos en 7 = extreem geïrriteerd / boos. Bij de laatste vraag wordt

de ouder gevraagd wat hij / zij denkt wat de reden van het huilen van hun baby is. Uit twaalf

redenen moet de ouder de drie meest voorkomende oorzaken kiezen. Voorbeelden zijn: 'een

vieze luier', 'honger' of 'aandacht willen krijgen'. Hoe hoger de score op de vragenlijst is, des

te negatiever is de perceptie van ouders ten opzichte van het huilgedrag van hun baby. De

items 11 en 12 dienen omgescoord te worden. Cronbach's alpha en SD zijn niet bekend van

deze vragenlijst.

Sensorisch informatieverwerkingspatroon baby. De Infant / Toddler Sensory

Profile (ITSP) (Dunn & Daniëls, 2002) is een vragenlijst die door ouders van baby's en

peuters (0 tot 3 jaar) wordt ingevuld. Er zijn aparte scoringslijsten voor baby's van 0 tot 6

maanden. De testresultaten leveren informatie op over het niveau van de reactiviteit van de

baby op sensorische gebeurtenissen over het gehele zintuiglijke spectrum. Hiermee kan een

duidelijk verband gelegd worden tussen sensorische prikkelverwerking en het functioneren

van de baby in het dagelijks leven. Het instrument bevat 36 items die in groepen onder te

verdelen zijn. Deze groepen bevatten specifieke secties van de sensorische prikkelverwerking.


Deze secties zijn: algemene prikkelverwerking, verwerking van auditieve prikkels,

verwerking van visuele prikkels, verwerking van tactiele prikkels, verwerking van

vestibulaire prikkels en verwerking van orale prikkels. Antwoorden worden gegeven op een

5-punts likertschaal behorend bij de volgende sleutel: bijna altijd - vaak - af en toe - zelden -

bijna nooit. Aan elk antwoord wordt een score gegeven in een respectievelijke volgorde van 1

tot en met 5 punten. Daarnaast geeft de ITSP een weerspiegeling van de kwadranten van

Dunn's model van sensorische prikkelverwerking weer. Binnen deze kwadranten zitten de

items van de hierboven genoemde specifieke secties. Deze kwadranten zijn: 1) 'Gebrekkige

registratie': de items van dit kwadrant geven de mate waarin het kind zich bewust is van alle

soorten prikkels weer. Een voorbeeld is: mijn kind lijkt zich niet bewust van een natte of vieze

luier. 2) 'prikkels zoekend': de items van dit kwadrant meten de belangstelling van het kind

voor en het plezier in alle soorten prikkels. Een voorbeeld is: mijn kind vindt het leuk om te

kijken naar zijn spiegelbeeld. 3) 'gevoeligheid voor prikkels': de items van dit kwadrant geven

de mate waarin het kind in staat is om alle soorten prikkels op te merken weer. Een voorbeeld

is: mijn kind is afgeleid en / of vindt het moeilijk om te eten in een lawaaierige omgeving. 4)

'prikkels vermijdend': de items van dit kwadrant meten de behoefte van het kind om de

hoeveelheid en het soort prikkels te beheersen die zich op enig moment aandienen. Een

voorbeeld is: mijn kind vermijdt dat zijn/haar neus of gezicht wordt afgeveegd. Een vijfde

gecombineerde kwadrant is de 'lage drempel'. Dit gecombineerde kwadrant van Gevoeligheid

voor prikkels en Prikkels vermijdend is van belang voor enkele aspecten van zwakke

sensorische prikkelverwerking. Cronbach's alpha en SD zijn niet bekend van de specifieke

secties van sensorische prikkelverwerking voor de leeftijd van 0 tot 6 maanden. Wel van de

kwadranten van prikkelverwerking. Deze zijn als volgt: Gebrekkige registratie: α = .62 en de

SD = 4.96, Prikkels zoekend; α = .79 en de SD = 4.31, Gevoeligheid voor prikkels: α = .79 en

de SD = 5.18, Prikkels vermijdend: α = .56 en de SD = 2.57, Lage drempel: α = .83 en de SD

= 6.89 (Dunn, 2002).

Data analyse

Om de onderzoeksvragen te beantwoorden werd gebruik gemaakt van Simulation

Modeling Analysis en van de Reliable Change Index. De onderzoeksvragen 1 en 2a/2b

werden beantwoord met behulp van Simulation Modeling Analyse (Borckardt, 2006) van de

dagboekdata. SMA is een statistisch programma wat speciaal is ontworpen voor het

analyseren van korte dataseries (< 30 datapunten), waarbij voor autocorrelatie wordt


gecorrigeerd. Autocorrelatie, of serieafhankelijkheid, is een belangrijke bron van variabiliteit

(met name in onderzoeken binnen de natuur- of gedragswetenschappen) in de data van time-

series designs. Dit fenomeen wordt veroorzaakt door de invloed van het sequentiële karakter

van de datapunten die van één persoon worden verkregen. Bijvoorbeeld; wanneer 'pijn' een te

onderzoeken variabele is, zal dit dagelijks gemeten worden. Om een uitspraak te kunnen doen

over een effect van een interventie op in dit geval 'pijn', zou de te meten pijn een strikt

onafhankelijk datapunt moeten zijn. Die 'pijn' mag dus niet beïnvloed zijn door een

voorgaande meting. In een groeps design kan men redelijk uitgaan van deze assumptie. In een

single-case design echter niet. Hier zullen de datapunten elkaar redelijkerwijs in meerdere of

mindere mate beïnvloeden. In het genoemde voorbeeld zal de pijn van de ene dag de

uitgangssituatie op een andere dag hoogst waarschijnlijk beïnvloeden. Wanneer hier geen

rekening mee wordt gehouden, zal de variabiliteit onderschat worden en daarmee wordt ook

de effect size onbetrouwbaar (Borckardt & Nash, 2014).

Bij SMA wordt met behulp van de zogenaamde bootstrapping techniek de

autocorrelatiecoëfficiënt voor level- (baseline) en slope (interventie) fase berekend. Dat wil

zeggen dat uit gesimuleerde datasets, die gegenereerd worden uit de bestaande data, de mate

van afhankelijkheid van de reeks datapunten wordt berekend. Hierna wordt berekend of het

fase verschil tussen baselinegemiddelde en interventiefasegemiddelde verklaard kan worden

door een interventie-effect, waarbij er gecontroleerd wordt voor de verkregen autocorrelatie

(Borckardt, Nash, Murphy, Moore, Shaw & O'Neil, 2008).

Met SMA is het effect van THB op het dagelijks huilen, het onrustig zijn van de

baby's en het slapen van de baby's onderzocht (onderzoeksvraag 1). Als eerste werd er

gekeken naar de mate van autocorrelatie van respectievelijk huilen, onrust en slapen. Dit werd

gedaan op lag -1, zodat bepaald kon worden of het huilen van de ene dag significant

samenhing met het huilen van de voorafgaande dag. Ook voor onrust en slapen werd dit op

deze manier onderzocht. Vervolgens werd onderzocht of er sprake was van een significante

afname van de drie variabelen in de interventieperiode ten opzichte van de baselinefase, de

zogenaamde 'level change' of wel 'verandering op level niveau'. Als laatste werd er naar het

'slope niveau' gekeken. De slope geeft aan hoe het verloop van de scores in de baseline- en

interventiefase eruit ziet. Het geeft antwoord op de vraag of er een significante (lineaire) trend

in verandering zichtbaar is. Voor huilen is nog gekeken of de voor- en nameting uitkomsten

van de CPS de eerder beschreven analyses ondersteunden.


Daarnaast is de samenhang tussen het huilen en onrustig zijn van de baby's onderzocht

door het berekenen van de crosscorrelatie coëfficiënt en werd de vraag of onrust vooraf ging

aan huilen beantwoord (onderzoeksvraag 2a en 2b). Door een crosscorrelatie te berekenen op

lag 0 wordt onderzocht of de twee variabelen op dezelfde dag samenhangen. Lag -1 laat zien

of variabele 1 op een dag samenhangt met variabele 2 op de voorgaande dag. Lag +1 geeft

aan of variabele 1 gemeten op een dag samenhangt met variabele 2 op de volgende dag. Op

deze manier kan onderzocht worden of huilen en onrust elkaar beïnvloeden en zo ja, of onrust

vooraf gaat aan huilen.

Het tweede deel van de analyses betrof het berekenen van de Reliable Change Index

van de Infant / Toddler Sensory Profile. Met de RCI kan bij individuen onderzocht worden of

een verandering in de tijd statistisch én klinisch relevant is. Dat wil zeggen: overstijgt de

verandering ook de betrouwbaarheidsgraad van het instrument en de variabiliteit die dit

sowieso geeft. Door hier rekening mee te houden, hebben uitspraken over veranderingen ten

opzichte van eerdere metingen pas waarde (Zahra, Hedge, Pesola & Burr, 2016). De RCI

werd per kwadrant van de ITSP berekend. Dit werd gedaan door eerst de verschilscore te

berekenen van voor- en nameting. Daarna werd de standaardmeetfout berekend met behulp

van Cronbach 's alpha en de standaarddeviatie: Se = S √ (1 - rxx). Daarna werd de formule

Sdif = √(2Se²) toegepast, aangezien er twee meetfouten zijn van 2 metingen. De verschilscore

werd gedeeld door Sdif, waarna er duidelijk werd of er op kwadrant niveau een verandering

was opgetreden wat een beeld geeft van de stabiliteit van sensorische informatieverwerking

van deze jonge baby's.

Resultaten

De hoofdvraag van dit onderzoek richtte zich op de vraag of het uitvoeren van de THB

methode een gunstig effect heeft op het huilen, onrustig zijn en slapen van baby's. Om deze

vraag te beantwoorden is er als eerste met behulp van SMA gecorrigeerd voor autocorrelatie

van huilen, waarna er werd onderzocht of er een interventie effect van THB op het huilen van

de baby kon worden waargenomen. De resultaten staan in tabel 3 weergegeven.


Tabel 3

Resultaten Simulation Test op Dagelijks Huilen

M baseline M interventie AR P r level r slope

huilen

Baby 1 216 129 0.402* 0.013 -0.673* 0.112

Baby 2 71 25 0.285 0.62 -0.617* 0.496

Baby 3 110 73 -0.045 0.53 -0.198 0.532*

Baby 4 95 64 0.079 0.263 -0.299 0.169

Baby 5 26 20 0.254 0.79 -0.135 -0.385

Baby 6 338 112 0.655** 0.0001 -0.796** 0.670

Baby 7 120 130 0.193 0.128 0.100 0.081

Note. Mean baseline- en interventiefase = aantal minuten huilen per etmaal.

* P ˂ .05. ** P ˂ .01.

Bij zes van de zeven baby's is er een absolute afname van het gemiddeld aantal

minuten van huilen waargenomen na het toepassen van THB. Bij één baby is een lichte

toename in het gemiddeld aantal minuten huilen per etmaal tijdens de interventiefase

geconstateerd. Voor drie baby's is deze afname ook significant op level niveau, voor één baby

is er geen significante afname op level niveau, maar wel op slope niveau.

Baby 1 huilde gemiddeld 216 minuten tijdens de baselinefase en 129 minuten tijdens

de interventiefase. Er was bij deze baby sprake van een significante positieve autocorrelatie

van huilen (AR = .402, p = .019). Tijdens de interventiefase werd er een significante afname

van huilen (level niveau) geconstateerd (r = -0.673, p = .022). Dit resultaat komt overeen met

de gevonden afname op de CPS. Op de voormeting werd hier 58 gescoord en op de nameting

49. Dit geeft aan dat de moeder het huilgedrag op de nameting als minder heftig ervaart. Baby

2 huilde gemiddeld 71 minuten tijdens de baselinefase en 25 minuten tijdens de

interventiefase. Ook voor baby 2 is er sprake van een significante afname van huilen (level

niveau) na toepassen van THB (r = -0.617, p = .024). Ook op de CPS gaf deze moeder aan het

huilen veel minder heftig te ervaren. Hier was namelijk een daling te zien van 30 punten. Op

de voormeting werd een score van 48 behaald, op de nameting was dit 18. Baby 3 huilde

gemiddeld 110 minuten tijdens de baselinefase en 73 minuten tijdens de interventiefase. Hier

is geen sprake van een significante afname van huilen op level niveau. Wel wordt er op slope


niveau een positieve significantie geconstateerd (r = -0.532, p = .022). Wanneer de datastream

in meer detail wordt geanalyseerd, is zichtbaar dat baby 3 eerst meer is gaan huilen direct na

invoering van de interventie. Na dag 5 van de interventiefase ontstaat er een (vrij plotselinge)

significante afname van huilen (r = -0.658, p = .003). Hier is mogelijk sprake van een

uitgesteld interventie-effect. Er is in zijn geheel sprake van een voorzichtige lineaire

trenddaling tussen baselinefase en interventiefase. De CPS scores waren respectievelijk 40 op

de voormeting en 31 op de nameting, wat een bescheiden daling aangeeft. Baby 4 huilde

gemiddeld 64 minuten per etmaal na toepassen van THB ten opzichte van 95 minuten tijdens

de baselinefase. De resultaten van de CPS zijn hiermee in overeenstemming. Ook hier werd

geen groot verschil gevonden. De scores waren respectievelijk 53 op de voormeting en 49 op

de nameting. Baby 5 huilde gemiddeld 20 minuten per etmaal na toepassen van THB ten

opzichte van 26 minuten tijdens de baselinefase. Er is geen sprake van een significante

afname. Bij baby 6 was er sprake van een forse autocorrelatie (AR = .655, p = .0001)

waarvoor werd gecorrigeerd. Tevens werd er een aanzienlijke daling in huilen geconstateerd

na toepassing van de THB methode. Deze baby huilde namelijk 338 minuten tijdens de

baselinefase en 112 minuten tijdens de interventiefase. Dit is een significante afname op level

niveau (r = -0.796, p = .006). Deze resultaten werden ondersteund door de scores op de CPS.

Hier was een dalende lijn te zien met een score van 58 op de voormeting en 38 op de

nameting. Baby 7 huilde gemiddeld 120 minuten per etmaal in de baselinefase en 130

minuten in de interventiefase. Hier is sprake van een (niet significante) toename van het

gemiddeld aantal minuten huilen na het toepassen van THB. Deze toename was niet terug te

zien in de perceptie van moeder over huilen. Op de voormeting was een score van 64 behaald.

Op de nameting was dit 20 punten lager: namelijk 44. Dit geeft aan dat de perceptie van

moeder niet is dat het huilen in heftigheid is toegenomen.

Na het effect op huilen te hebben berekend, is ook het effect op het aantal minuten van

onrustige periodes van de baby onderzocht. Ook hier werd weer eerst voor mogelijke

autocorrelatie gecorrigeerd. De resultaten zijn opgenomen in tabel 4. Baby 1 liet gemiddeld

213 minuten onrust tijdens de baselinefase zien en 116 minuten tijdens de interventiefase. Er

is sprake van een significante afname van onrust (level niveau) na toepassen van THB (r = -

0.531, p = .012). Baby 2 vertoonde gemiddeld 73 minuten onrust tijdens de baselinefase en 93

minuten tijdens de interventiefase. Hier is sprake van een lichte, niet significante, stijging in

gemiddeld aantal minuten per etmaal. Baby 3 was gemiddeld 320 minuten onrustig tijdens de


baselinefase en 178 minuten tijdens de interventiefase. Hier is sprake van een significante

afname van periodes van onrust op zowel level als slope niveau (r = -0.519, p = .022) (r = -

0.455, p = .045). Baby 4 was gemiddeld 154 minuten onrustig per etmaal na toepassen van

THB ten opzichte van 290 minuten tijdens de baselinefase. Op level niveau was dit net geen

significante afname, maar mogen we wel spreken van een borderline-effect (r = -0.557, p =

0.056). Voor de slope werd wel significantie gevonden (r = 0.617, p = 0.040). Voor baby 5

werd een gemiddelde van 66 minuten onrust per etmaal na toepassen van THB ten opzichte

van 96 minuten tijdens de baselinefase. Bij baby 6 werd weer een positieve autocorrelatie

gevonden (AR = .330, P = .04). Deze baby vertoonde 150 minuten onrust tijdens de

baselinefase en 78 minuten tijdens de interventiefase. Dit was wel een aanzienlijke, klinisch

relevante, afname van onrust, maar er was geen sprake van een significante afname. Baby 7

was gemiddeld 160 minuten onrustig per etmaal in de baselinefase en 233 minuten in de

interventiefase. Dit is een significante toename op level niveau (r = -0.597, p = .039).

Tabel 4

Resultaten Simulation Test op Dagelijkse Onrust


onrust

Baby 1 213 116 -0.066 0.494 -0.531* 0.173

Baby 2 73 93 -0.317 0.104 0.162 0.370

Baby 3 320 178 -0.120 0.423 -0.519* 0.455*

Baby 4 290 154 0.291 0.063 -0.557 0.617*

Baby 5 96 66 -0.050 0.549 -0.220 0.044

Baby 6 150 78 0.330* 0.04 -0.518 0.407

Baby 7 160 233 0.101 0.241 0.597* -0.274

Note. Mean baseline- en interventiefase = aantal minuten onrust per etmaal.

* P ˂ .05. ** P ˂ .01.

Als laatste is met behulp van SMA het effect van THB op het dagelijks slapen van de

baby's onderzocht. De resultaten zijn weergegeven in tabel 5. Baby 1 sliep gemiddeld 768

minuten tijdens de baselinefase en 799 minuten tijdens de interventiefase. Er is hier

nauwelijks verschil op te merken. Baby 2 sliep gemiddeld 935 minuten tijdens de baselinefase


en 978 minuten tijdens de interventiefase. Baby 3 sliep gemiddeld 834 minuten tijdens de

baselinefase en 849 minuten tijdens de interventiefase. Ook bij deze twee baby's is er geen

betekenisvolle verandering in aantal minuten slaap opgetreden.

Baby 4 sliep gemiddeld 665 minuten tijdens de baselinefase en 767 minuten per

etmaal na toepassen van THB. Alhoewel dit een stijging van ruim 100 minuten is dit niet

significant betekenisvol. Baby 5 liet nauwelijks een verschil zien met gemiddeld 811 minuten

slaap tijdens de baselinefase en 830 minuten na toepassen van THB. Baby 6 sliep 690

minuten tijdens de baselinefase en 866 minuten tijdens de interventiefase. Dit is een

significante toename op level niveau (r = 0.655, p = .009). Baby 7 sliep 865 minuten in de

baselinefase en 778 minuten in de interventiefase. Dit is een gemiddelde (niet betekenisvolle)

afname van 87 afname.

Tabel 5

Resultaten Simulation Test op Dagelijks Slapen


slapen

Baby 1 768 799 -0.097 0.42 0.085 -0.300

Baby 2 935 978 -0.029 0.565 0.176 0.123

Baby 3 834 849 -0.017 0.56 0.059 -0.233

Baby 4 665 767 0.346 0.42 0.543 -0.371

Baby 5 811 830 -0.261 0.172 0.109 -0.280

Baby 6 690 866 0.159 0.152 0.655** 0.058

Baby 7 865 778 0.513 0.003 -0.583 0.422

Note. Mean baseline- en interventiefase = aantal minuten onrust per etmaal.

* P ˂ .05. ** P ˂ .01.

Vervolgens is er onderzocht of het onrustig zijn en het huilen van baby's met elkaar

samenhangt en of er sprake van is dat onrust een voorbode is voor huilen. Dus: gaat onrust

vooraf aan huilen? Hiervoor zijn er cross correlaties berekend van huilen en onrust voor de

zeven baby's. Dit leverde bevestiging op van de hypothese voor drie baby's op lag 0 en lag -1.

De gegevens van de berekende cross correlaties van de baby's staan weergegeven in tabel 6.


Tabel 6

Resultaten Cross Correlaties van Onrust en Huilen

Lag -1 Lag 0 Lag +1

CC P CC P CC P

Baby 1 0.24 0.137 0.56 0.003** 0.26 0.127

Baby 2 -0.24 0.121 0.33 0.062 -0.11 0.324

Baby 3 0.55 0.007** 0.05 0.403 0.14 0.285

Baby 4 0.18 0.264 0.28 0.149 0.13 0.310

Baby 5 0.07 0.409 0.22 0.190 0.11 0.325

Baby 6 0.88 0.000** 0.57 0.022* 0.18 0.273

Baby 7 -0.07 0.419 0.06 0.397 0.41 0.071 * P ˂ .05. ** P ˂ .01.

Voor baby 1 geldt dat er een positieve samenhang is tussen onrust en huilen op lag 0.

Dat wil zeggen dat wanneer er op de dag zelf minder onrust was, er ook minder gehuild werd

(CC = .56, p = .003). Voor baby 3 geldt een significant verband op lag -1(CC = .55, p = .007).

Er is een verband tussen de mate van huilen op de dag van vandaag en de mate van onrust op

een eerder meetmoment ('gisteren'). Bij baby 6 is er een significante samenhang van huilen

en onrust op lag 0 en -1 (CC = .57, p = .022,CC = .88, p = .000). Huilen en onrust hangt

samen op de dag zelf, waarbij een vermindering van onrust vooraf gaat aan een vermindering

van huilen. Maar ook geeft minder onrust op een eerder meetmoment ('gisteren'), minder

huilen op een huidig moment ('vandaag').

De derde onderzoeksvraag richtte zich op het onderzoeken van de individuele

sensorische informatieverwerking in relatie tot het gedrag van de baby's. Hiervoor is de ITSP

twee maal afgenomen (voor- en nameting). Ook werd er individueel gekeken of er bij de

baby's gesproken kon worden van een lage prikkeldrempel. Hiervoor moet op beide lage

drempel prikkelkwadranten (gevoeligheid voor prikkels en prikkelmijdend) buiten het

normaalgebied ('meer dan anderen') gescoord worden. De resultaten van deze vragenlijst zijn

in drie niveaus van functioneren ingedeeld en zijn weergegeven in tabel 7.

Vervolgens is de individuele verandering op de vier afzonderlijke kwadranten met

behulp van de RCI berekend. De resultaten hiervan zijn weergegeven in tabel 8.


Tabel 7

Resultaten Infant / Toddler Sensory Profile

Kwadrant 1 Kwadrant 2 Kwadrant 3 Kwadrant 4

Gecombineerde

Kwadrant 1

baby Gebrekkige

registratie

Prikkels

zoekend

Gevoelig voor

prikkels

Prikkels

vermijdend

Lage

prikkeldrempel

voor - na Voor - na Voor - na Voor - na Voor - na

1 - / 2 3 / 2 1 / 1 2 / 2 nee / nee

2 3 / 3 3 / 2 1 / 1 2 / 2 nee / nee

3 2 / 3 3 / 2 1 / 1 2 / 2 nee / nee

4 3 / 3 2 / 2 1 / 2 1 / 2 ja / nee

5 2 / 2 2 / 2 1 / 1 1 / 1 ja / ja

6 3 / 3 3 / 3 1 / 2 1 / 1 ja / nee

7 2 / 1 2 / 2 1 / 1 2 / 2 nee / nee

note. 1 = meer dan anderen, 2 = normaal functioneren, 3 = minder dan anderen

Tabel 8

RCI Infant / Toddler Sensory Profile

Kwadrant 1 Kwadrant 2 Kwadrant 3 Kwadrant 4

Gecombineerde

Kwadrant 1

baby Gebrekkige

registratie

Prikkels

zoekend

Gevoelig voor

prikkels

Prikkels

vermijdend

Lage

prikkeldrempel

Reliable Change Index

1 - 0.716 -2.148* 0.358 -

2 0 1.074 -0.596 0 -

3 2.081* -2.506* 1.489 0.415 -

4 0.694 1.432 -2.383* 0.415 -2.240*

5 0 0.358 -1.192 0.415 0.747

6 0.463 0 -2.681* 2.074* -3.485*

7 0.925 0.358 0.596 0 -

Note. RCI > 1.96 of < -1.96 = significante verandering


In tabel 7 is te zien dat er op de voormeting drie baby's (baby 4, 5 en 6) voldoen aan de

criteria van een lage prikkeldrempel. Alle 7 baby's scoorden op de voormeting in kwadrant 3

(gevoeligheid voor prikkels) in het gebied 'meer dan anderen'. In kwadrant 4 (prikkel

vermijdend) waren dit er maar drie, waardoor er dus drie baby's geclassificeerd konden

worden met een lage prikkeldrempel. Bij de nameting is dit er nog maar één. Voor deze drie

baby's is de RCI uitgerekend voor deze categorie.

In tabel 8 zijn alle RCI scores opgenomen. Baby 1 liet een significante verandering

zien in de kwadrant 'gevoeligheid voor prikkels' (Z = -2.148). Er is sprake van een afname van

de gevoeligheid, wat wil zeggen dat baby 1 is opgeschoven in deze kwadrant richting

'normaal functioneren'. Binnen de andere kwadranten van baby 1 zijn geen betekenisvolle

veranderingen waargenomen. De RCI scores van baby 2 zijn voor alle kwadranten niet

significant veranderd. Bij baby 3 zijn er significante veranderingen in de kwadranten

'gebrekkige registratie' en 'prikkels zoekend' in de nameting ten opzichte van de voormeting

(Z = 2.081, Z = -2.506). Dit wil zeggen dat binnen de kwadrant 'gebrekkige registratie' de

scores zijn opgeschoven naar 'minder dan anderen'. In dit geval dus minder opmerkzaam voor

prikkels. Binnen de kwadrant 'prikkels zoekend' zijn de scores opgeschoven richting normaal

functioneren. Baby 3 is minder prikkel zoekend geworden. Van baby 4 en baby 5 zijn er geen

significante veranderingen zichtbaar in de ITSP. Baby 6 heeft significante veranderingen op

de ITSP binnen de kwadranten 'gevoeligheid voor prikkels' en 'prikkel vermijdend' (Z = -

2.681, Z = 2.074). Voor 'gevoeligheid voor prikkels' betekent dit dat de waardes zijn

opgeschoven van meer gevoelig naar 'normaal functioneren'. Voor 'prikkel vermijdend'

betekent dit dat de waardes zijn opgeschoven van meer vermijding richting 'normaal

functioneren'. Baby 7 heeft geen significante veranderingen op de ITSP. Baby 4 en 6 lieten

significante veranderingen zien op de lage prikkeldrempel waarde. Dat wil zeggen: zij vielen

in de nameting niet meer in deze categorie. Dit is op zichzelf echter minder betekenisvol,

aangezien er inderdaad bij deze baby's al significante veranderingen binnen de lage drempel

kwadranten 'gevoelig voor prikkels' en 'prikkels vermijdend' geconstateerd waren.


Discussie

In deze studie is de effectiviteit van de THB onderzocht als troostmethode voor jonge

baby's tot 16 weken oud. Daarnaast lag in deze studie de focus op het patroon van sensorische

informatieverwerking van deze baby's. Er werd onderzocht of er mogelijk verschuivingen in

dit patroon zouden optreden na toepassing van de THB methode. Er werden drie deelvragen

geformuleerd. Deelvraag één richtte zich op het onderzoeken van het effect van de THB

methode op dagelijks huilen, onrust en slapen van de baby. Deelvraag twee richtte zich op de

mogelijke samenhang van onrust en huilen én of een afname van onrust voorspellend is voor

een afname van huilen. Deelvraag drie trachtte meer inzicht te geven op de vraag of de mate

van sensorische reactiviteit van de baby zou veranderen na het toepassen van de THB

methode.

Voor deelvraag één werd op gebied van huilen en onrust overtuigend bevestiging van

de hypothese gevonden. Bij vijf van de zeven baby's zijn er negatieve significante effecten

gevonden op level en / of slope niveau van huilen en / of onrust na toepassing van de THB

methode. Bij één baby was er sprake van een borderline effect van de afname van huilen op

het level niveau, maar was er wel een significante verandering op slope niveau. Bij een andere

baby gold dit voor de afname van onrust. Het is mogelijk dat bij deze baby's het interventie-

effect pas na enkele dagen is opgetreden. Zeker voor baby 3, waar een borderline effect van

het huilen gevonden werd, lijkt dit het geval te zijn. Bij deze baby was een fors significant

effect zichtbaar na 5 dagen interventie. Karp (2003) zegt in zijn boek dat een aantal baby's

dusdanig moeten wennen aan de nieuwe routine en sensaties dat zij in eerste instantie verzet

zullen tonen en een positieve verandering in gedrag de eerste dagen na interventie nog

uitblijft. Sommige baby's kunnen zelfs tijdelijk meer gaan huilen. Dit lijkt het idee van een

troostreflex enigszins tegen te spreken. Feldman (2009) beschrijft het negatieve effect van

sensitizatie van stress gerelateerde cues binnen de ontwikkeling van het regulatiesysteem en

suggereert hierbij de mogelijkheid van het omgekeerde op basis van co-regulatie: habituatie

van positieve sensaties die de stressreactie kunnen reduceren. Mogelijk biedt dit een betere

verklaring voor het verloop van afname bij deze twee baby's (3 en 4). De gevonden afname

van huilen en onrust van de baby's na toepassing van de THB methode is in lijn met eerder

onderzoek naar het effect van de methode. Zo toonde de studie van Harrington et al. (2012)

aan dat de THB methode een meer effectieve interventie is om pijn te reduceren en de baby te

troosten na een vaccinatie, dan wanneer er naast THB ook sucrose werd toegediend (Het


geven van sucrose is de meest gebruikte pijnreductie methode bij jonge baby's). In de studie

van Harrington et al. (2012) werden vier groepen baby's vergeleken. De eerste groep baby's

ontvingen de THB methode van een professional na vaccinatie. De tweede groep baby's kreeg

naast de THB ook sucrose toegediend. De derde groep kreeg enkel sucrose toegediend. Een

vierde controlegroep bestond uit baby's die getroost werden door hun ouders zoals deze dit

normaal ook zouden doen. Uitkomsten van dit onderzoek lieten zien dat zowel scores op een

pijnschaal als het aantal minuten huilen in de THB groepen het meest afnamen. Het al dan

niet krijgen van additionele sucrose maakte geen verschil in de mate van afname van pijn en

huilen.

Ook resultaten uit eerdere studies naar diverse gedragstherapeutische interventies die

onderdeel uitmaken van de THB methode, zoals het inbakeren en het wiegen, lieten al

positieve resultaten zien op de afname van onrust en huilen. Zo is in meerdere studies het

positieve effect van inbakeren aangetoond. Inbakeren verminderd neuromotorische onrust van

baby's, zij laten minder opwinding (arousel) zien en slapen langer in vergelijking met niet

ingebakerde baby's (Van Sleuwen et al., 2006). Een studie van Esposito (2013) laat zien hoe

krachtig het kalmerende effect van (stevig) wiegen is op het proprioceptief systeem van de

baby. In dit onderzoek werd 'lopend troosten' vergeleken met 'zittend troosten' van baby's. Het

parasympatische zenuwstelsel werd tijdens het lopen veel sneller geactiveerd ten opzichte van

het 'zittend troosten' en zorgde daardoor sneller voor het verlagen van de hartslag en het

stoppen van huilen. Deze resultaten geven ondersteuning voor de theorie van Karp die uitgaat

van een hoge mate van sensitiviteit van de vestibulaire sensoriek bij baby's op deze leeftijd.

De THB methode legt hier nadruk op door de aandacht op de zijpositie en het zachtjes wiegen

van het hoofdje. In deze studie werden ouders hierop attent gemaakt en het wiegen van het

hoofdje werd geoefend met ouders.

Daarnaast stellen Halpern en Coelho (2016) dat het serieus onderzoeken door de

hulpverlener van alle mogelijke oorzaken van het huilgedrag van baby's, van cruciaal

therapeutisch belang is voor een succesvolle verandering. Mogelijk geeft dit ook een

verklaring voor de in deze studie gevonden effectiviteit van THB. Naast het aanleren van de 5

S'en werd er aandacht besteed aan de percepties van ouders over het gedrag van hun baby.

Het programma bevatte uitgebreide psycho-educatie aan de ouders op het gebied van normaal

huilgedrag, veiligheid van de baby, het aanbieden van voorspelbaarheid en het aanleren van

goede slaaphygiëne. Ouders werden gestimuleerd om beide deel te nemen aan de workshop


waarin hen de THB methode werd geleerd en samen thuis te zijn als de onderzoeksassistent

hen tussentijds kwam bezoeken. Op deze manier kon het huilprobleem van iedere individuele

baby zo uitgebreid mogelijk worden onderzocht en eventuele belemmerende cognities van

beide ouders konden worden besproken. Ook zorgt betrokkenheid van beide ouders voor het

verlichten van de 'last' waardoor beide ouders zich sterker zullen gaan voelen (Jones & Prins,

2005). Het werd aan ouders uitgelegd dat de kracht van de methode ligt in het sequentieel

toepassen van alle vijf sensorische stimuli (vijf S'en), maar dat het een individueel proces van

ouders en baby is om uit te vinden welke stimulus voor hun het meest krachtig is. De ene

baby reageert al sterk op het inbakeren of op de zijwaartse positie, voor de andere baby slaat

de troostreflex pas aan na het doorlopen van alle stappen. Om de drempelwaarde van de

troostreflex te kunnen overschrijden is voor de meeste excessief huilende baby's een

voortvarende aanpak geïndiceerd waarbij alle stimuli worden toegediend, inclusief de white

noise tijdens slaap (Karp, 2006). Ouders werden in deze zoektocht begripvol ondersteund

door de onderzoeksassistenten, die ook tussen de huisbezoeken door, per mail en via de app.

bereikbaar waren voor ouders wanneer zij moeilijkheden ervoeren. Dit alles om ouders zoveel

mogelijk te ondersteunen en vertrouwen te geven in eigen kunnen en het op de juiste manier

uitvoeren van THB. De gevonden resultaten van afname van zowel het huilen als perioden

van onrust in de huidige studie bij vijf baby's na het toepassen van THB geven bevestiging

voor de hypothese dat THB een effectieve interventie is ter bestrijding van excessief

huilgedrag en onrust.

Voor één baby in deze studie werd een significante toename van onrust gevonden. Het

huilen bleef gelijk en het aantal slaapminuten nam niet betekenisvol af. Voor deze bevinding

is geen duidelijke verklaring gevonden. De dagboekdata geven aan dat THB consequent is

toegepast en de white noise is gebruikt tijdens alle slaap. Wel heeft deze moeder mondeling

aangegeven het invullen van de dagboekjes als erg belastend te hebben ervaren. De

onderzoeksassistent heeft moeder ook nog eenmaal gedurende interventiefase overtuigd van

het belang van het invullen van deze dagboekjes voor het onderzoek. Mogelijk zijn de vragen

dan ook wenselijk ingevuld om hier zo snel mogelijk doorheen te zijn en weerspiegelen de

data niet de werkelijke situatie.

Het beoogde effect van THB op het aantal minuten slaap per etmaal werd in dit

onderzoek maar voor één baby gevonden. Baby 6 had een significante toename van slaap in

de interventiefase. Deze baby had ook de grootste afname van huilen ten opzichte van de


baseline en sliep in de uitgangssituatie de minste minuten per etmaal van alle 7 baby's. Ook

onrust nam voor deze baby flink af, maar bereikte hier niet het significantieniveau voor. Bij

vijf baby's nam het aantal minuten slaap heel licht toe of bleef nagenoeg gelijk ondanks dat

vier van deze moeders aangaven de white noise consequent in te zetten. Een mogelijke

verklaring is dat deze baby's al zo'n 12 tot 15 uur slaap per etmaal hadden. Een gemiddelde

van 14 uur slaap valt op deze leeftijd in het normaalgebied (Karp, 2006). Mogelijk ook heeft

THB nog niet het volledige effect bereikt in deze korte onderzoeksperiode en neemt slaap nog

meer toe naarmate baby's meer habitueren aan de voorspelbaarheid van de methode en hun

algemene stressniveaus verder dalen.

Het specifiek labelen van onrust als afhankelijke variabele levert in het huidige

onderzoek in meer detail informatie op. In de tweede deelvraag werd onderzocht of er een

samenhang bestond tussen huilen en onrust en of een verandering van onrust vooraf ging aan

een verandering in huilen. Voor deze samenhang van onrust en huilen van baby's is

ondersteuning gevonden bij drie baby's. Voor één baby werd een positieve samenhang op

dezelfde dag gevonden. Een afname in onrust ging vooraf aan een afname in huilen op

dezelfde dag. Voor één baby's werd een positieve samenhang op de vorige dag gevonden. Een

afname in onrust een dag eerder voorspelde een afname in huilen op de volgende dag. Voor

een derde baby werd een positieve samenhang op dezelfde dag en een dag eerder gevonden.

McGeorge et al. (2015) suggereren dat huilen een actievere vorm van zelfregulatie is. Anders

gezegd, waar het onrustig zijn van baby's discomfort weerspiegelt wat de baby overkomt of

ondergaat, zou huilen een poging tot actieve zelfregulatie zijn ter beheersing van het

discomfort. De baby vraagt actief om hulp. Uitgaande van deze assumptie zou huilen volgen

op onrust. De resultaten in deze studie laten zien dat bij drie baby's waar ook een forse afname

van onrust werd geconstateerd, deze afname van onrust vooraf ging aan de afname van huilen.

Hiermee bieden de resultaten in dit onderzoek mogelijk voorzichtige ondersteuning hiervoor.

Verder onderzoek zou moeten uitwijzen of deze bevindingen gerepliceerd kunnen worden.

In de derde onderzoeksvraag is er gekeken naar de sensorische informatieverwerking

van de baby zoals gerapporteerd door de ouders én of deze weergave van de sensorische

prikkelverwerking van de baby is veranderd na toepassing van THB door de ouders. In lijn

met de bevindingen van McGeorge et al. (2015), die een hogere mate van regulatieproblemen

vonden bij baby's met lage sensorische drempels, werd ook in deze studie op de voormeting

bij alle baby's een lage score op sensorische sensitiviteit gevonden. Dit betekent dat deze


baby's door hun ouders werden gezien als erg prikkelgevoelig (meer dan anderen), waarmee

zij aangaven te vinden dat hun baby snel is afgeleid en / of overspoeld door prikkels. In de

studie van McGeorge (2015) werd deze kwadrant geassocieerd met meer onrustproblemen en

onrustproblemen gecombineerd met huilen. Niet met enkel huilen van baby's. In de huidige

studie kan hier geen uitspraak over gedaan worden omdat dit met dit onderzoeksdesign niet

kon worden onderzocht. Wel is het zo dat er bij alle baby's sprake was van zowel onrust als

huilproblematiek.

Bij drie baby's werd een lage sensorische prikkeldrempel gevonden. Dit betekent dat

deze baby's door hun moeder gezien worden als zowel erg gevoelig (snel overspoeld) voor

prikkels als erg prikkelmijdend (actief vermijden). Op de nameting voldeed nog maar één

baby aan de criteria van een lage prikkeldrempel. Voor twee van deze baby's was er een

significante verandering in prikkeldrempel opgetreden nadat THB was toegepast. Opvallend

was dat over de gehele linie er bij vier baby's significante veranderingen waren in één of

meerdere kwadranten van de prikkelverwerking zoals weergegeven door de ITSP. In drie

gevallen nam de prikkelgevoeligheid af. Bij 1 baby nam de prikkelvermijding toe, wat een

betere zelfregulatie reflecteert (Desantis, 2004; McGeorge 2015). Één baby werd minder

prikkelzoekend, wat suggereert dat deze baby meer dan voorheen de stimulans kreeg die hij

prettig vindt. Deze baby werd ook minder opmerkzaam voor prikkels in de categorie

gebrekkige registratie. Deze resultaten bij elkaar genomen geven sterke aanwijzingen dat het

nog onrijpe neurologische regulatiesysteem van deze jonge baby's sterk beïnvloedbaar is door

sensorische co-regulatie van buitenaf en dat THB positief ingrijpt op de sensorische

informatieverwerking van deze baby's. Dit is geheel in lijn met de theorie van Karp (2003).

Hij stelt dat de falende zelfregulatie wordt veroorzaakt door het missende vierde trimester,

waardoor de troostreflex van de baby niet meer wordt geactiveerd tijdens perioden van

verhoogde stress. Door de geboorte van de baby na negen maanden is het centraal

zenuwstelsel in mindere of meerdere mate nog onderontwikkeld, waardoor de zelfregulatie

gehinderd is (Desantis, 2004; Feldman, 2009). THB kan dit proces herstellen door de

troostreflex na te bootsen. De theorie van Karp wordt ondersteund door het onderzoek van

Van Puyvelde et al. (2015) waarin gekeken werd naar het hartritme- en ademhalingspatroon

van moeders en hun baby's. In dit onderzoek bleken baby's in de eerste maanden hun eigen

ademhaling en hartritme aan te passen aan die van hun moeder, wanneer zij op de borst lagen.

Deze resultaten geven aanwijzingen van de in feite fysiologische dyade van moeder en kind


die bij de overgang van intra-uterien naar extra-uterien blijkbaar nog een poos blijft bestaan

en de fysiologie van de baby beïnvloedbaar is door co-regulatie van moeder. Dit gegeven

ondersteunt de hypothese van Karp (2003): de mogelijkheid van het opvangen met THB van

het missende vierde trimester. De intra-uteriene sensorische prikkels van moeder aan de baby

zorgen voor een fysiologische co-regulatie door het teweeg brengen van de troostreflex. De

THB methode zorgt voor de postnatale voortzetting van deze fysiologische co-regulatie door

het extra-uterien geven van de juiste sensorische stimulatie bij excessief huilende en onrustige

baby's. Karp (2003) stelt dat bij het consequent toepassen van de THB methode er habituatie

ontstaat. De baby zal steeds sneller positief op de vijf S'en gaan reageren en het huilen zal

sneller stoppen en / of de baby zal gemakkelijker in slaap vallen. De gecombineerde resultaten

gevonden in de huidige studie: afname van huilen en onrust na toepassen van THB en de

veranderingen in het sensorisch patroon van de baby's na toepassing van THB, geven

ondersteuning voor deze aannames.

Deze studie kent ook een aantal beperkingen. Ten eerste kent het case - based time -

series design een aantal methodische bedreigingen voor de validiteit (Wong, Nash,

Borckhardt & Finn, 2016). Zo is er het risico van een confounding variabele, wat wil zeggen

dat iets anders dan THB de verandering veroorzaakt. In dit geval zou bijvoorbeeld niet THB

het interventie effect veroorzaakt kunnen hebben, maar de positieve aandacht en steun die

ouders ontvingen tijdens de interventieperiode. De therapeutische relatie is in een

onuitputtelijke hoeveelheid studies als een zeer krachtige werkzame factor in

gedragstherapeutische interventies beschreven. Dit wordt ook benoemd in het review van

Halpern en Coelho (2016). Daarnaast is er het risico dat de THB slecht of half werd

uitgevoerd en er wenselijk werd gerapporteerd in de dagboekjes. Mogelijk was dit het geval

voor baby zeven. Met name omdat het hier gaat om individuele (micro) experimentele

onderzoeken zijn de consequenties van dergelijke risico's groter dan in een grotere groep

(Wong, Nash, Borckhardt & Finn, 2016). Er is in deze studie getracht om deze risico's te

verkleinen door ouders dagelijks per mail aan te sporen om zo consequent mogelijk de

dagboekjes in te vullen en het belang te benadrukken van de consequente uitvoering van (alle

stappen) van de methodiek.

De ecologische validiteit werd mogelijk bedreigd door de verschillende

onderzoeksassistenten die de gezinnen ondersteunden. Er bestond een verschil in ervaring in

het (professioneel) omgaan met baby's en ouders. Om deze bedreiging in validiteit te


ondervangen zijn de assistenten gezamenlijk getraind en waren zij afwisselend aanwezig bij

de workshops aan ouders in het babylab wanneer deze de THB methode geleerd kregen van

de gecertificeerde THB trainer. Om de bedreigingen van de validiteit te verkleinen is meer

replicatie onderzoek nodig (Wong, Nash, Borckhardt & Finn, 2016).

Ten tweede betrof het hier een eerste aanzet naar verdiepend onderzoek van de

sensorische informatieverwerking van baby's in relatie tot de THB methode. In dit onderzoek

heeft geen differentiatie van de diverse sensorische systemen van de baby plaatsgevonden. Dit

was methodisch nog niet mogelijk omdat hiervan geen psychometrische gegevens van baby's

onder de twaalf weken bekend waren. Echter, dit zou een belangrijke meerwaarde voor het

onderzoek naar excessief huilen en onrust zijn. Het meer in detail onderzoeken van welke

stimulatie een baby nodig heeft om zich prettig te voelen, geeft belangrijke

aangrijpingspunten voor de interventie. Met andere woorden: welk sensorisch systeem is het

meest verantwoordelijk voor het discomfort en welke stimulatie geeft hierop het beste

antwoord.

Ondanks deze beperkingen levert het huidige onderzoek waardevolle aanwijzingen op

over de rol van het sensorische informatieverwerkingssysteem van de baby in de ontwikkeling

van het regulatiesysteem. Deze studie geeft bemoedigende aanwijzingen dat THB hier

mogelijk een positieve invloed op kan hebben. Het wordt steeds duidelijker dat een vorm van

co-regulatie van moeder ook post-nataal een belangrijk onderdeel van de ontwikkeling van

het regulatiesysteem van de baby is in de eerste twaalf weken. Deze invloed kan zowel

positief als negatief uitpakken. Douglas en Hill (2013) beschrijven in hun studie dat er bij

baby's in de eerste drie maanden een conditionering van bepaalde stressgerelateerde cues kan

ontstaan, waardoor excessief huilen kan sensitiseren en zo in deze periode een risicofactor kan

worden voor aanpassingsmoeilijkheden op de kleuterleeftijd. THB lijkt een fysiologisch

passend antwoord te kunnen zijn ter preventie van deze risicofactor: het vermindert onrust en

excessief huilen.

Voor toekomstig onderzoek is het noodzakelijk dat naast de fysiologische kindfactoren

ook de invloed van de fysiologische factoren van moeder worden onderzocht. Wat is

bijvoorbeeld de invloed van het sensorisch informatieverwerkingssysteem van moeder op de

baby? Of welke fysiologische overdraagbare stimulatie van moeder is het meest krachtig in

het ontlokken van een reactie van de baby. Halpern en Coelho (2016) waarschuwen in een

door hen recent uitgevoerde review voor simplificatie van het huilprobleem. Het overmatig


huilen en onrustig zijn van baby's komt voort uit een complex samenspel van zowel

kindgebonden als ouder- en omgevingsfactoren, maar vindt in alle gevallen zijn oorsprong in

een neurobiologische disbalans. Deze gedachte wordt ondersteund door de uitkomsten van

een studie waarin het gebruik van de white noise werd vergeleken met liefdevol vastgehouden

worden door moeder tijdens en na bloedafname van de hiel. White noise bleek het beste effect

op het stoppen van huilen van de baby's te hebben, gevolgd door een combinatie van white

noise en vastgehouden worden. Enkel vastgehouden worden door moeder had de minst

troostende en pijnverlagende werking. De verklaring hiervoor werd gezocht in het verhoogde

stressniveau van de moeders (omdat hun baby een prik onderging) die het de baby's

bemoeilijkten om terug te keren naar een neutraal stressniveau (Karakoç & Türker, 2014).

Ook in de studie van Harrington et al. (2012) zou het succes van THB mede kunnen worden

toegeschreven aan het uitblijven van het ervaren van maternale stress door de baby. Hier werd

THB immers toegepast door een gezondheidszorgprofessional terwijl de controle groep werd

getroost door de eigen moeder. Mogelijk dat in deze groep sprake was van een negatieve co-

regulatie van de moeder als gevolg van haar eigen stress, terwijl de

gezondheidszorgprofessionals die de THB gaven in de studie van Harrington (2012), uiteraard

geen last hadden van deze stress omdat het niet hun baby was.

McGeorge et al. (2015) zag ook een dergelijk fenomeen, maar bekeek de problematiek

vanuit het perspectief van het sensorisch patroon van de moeder. Hij suggereerde dat meer

sensorisch gevoelige moeders, huilen in de hand kunnen werken door een te snelle reactie op

een mild signaal van de baby. Waardoor het gevaar van over-stimulatie van de baby ontstaat.

Alles bij elkaar genomen zijn er nog steeds meer vragen dan antwoorden over dit fascinerende

dyadische interactie systeem. Gezien de associaties van een slecht werkend regulatiesysteem

en psychopathologie op latere leeftijd, verdient deze interactie het om nader onderzocht te

worden (Desantis et al., 2004 ; Douglas & Hill, 2013).

Samenvattend heeft deze studie bijgedragen aan de kennis op het gebied van

sensorische informatieverwerking van baby's in de eerste drie maanden. Het heeft

voorzichtige aanwijzingen gegeven dat met de juiste stimulatie het sensorisch systeem

beïnvloedbaar is en dat hiermee mogelijk de ontwikkeling van het regulatiesysteem positief

wordt ondersteund. Tevens suggereren de resultaten dat THB hiervoor een passende

interventie is. Het moge duidelijk zijn dat de boodschap aan ouders zoals 'Het gaat over' of

'Laat maar huilen' daarmee een onnodige en onverantwoorde boodschap is.


Literatuur

Barr, R. G., Fairbrother, N., Pauwels, J., Green, J., Chen, M., Brant, R. (2014). Maternal

frustration, emotional and behavioural responses to prolonged infant crying. Infant

Behavior and Development, 37, 652-664. doi:10.1016/j.infbeh.2014.08.012

Barr, R. G., Kramer, M. S., Boisjoly, C., McVey-White, L., & Pless, I. B. (1988). Parental

diary of infant cry and fuss behaviour. Archives of Disease in Childhood, 63, 380-387.

doi:10.1136/adc.63.4.380

Borckardt, J. J. (2008). Simulation Modeling Analysis, time series analysis program for short

time series data streams. Users Guide, 8.3.3. Opgehaald 1 mei, 2017, van

http://clinicalresearcher.org/SMA_Guide.pdf

Borckardt, J. J. & Nash, M.R. (2014). Simulation modeling analysis for small sets of single-

subject data collected over time. NeuropsychologicalRehabilitation, 24, 492-506

Borckardt, J. J., Nash, M. R. Murphy, M. D., Moore, M., Shaw, D., & O'Neil, P. (2008).

Clinical practice as natural laboratory for psychotherapy research: a guid to case-based

time-series analyses. American Psychologist, 63, (2), 77 doi:10.1037/0003-

066X.63.2.77

De Clercq, B., Vansteenkiste, I., Baeck, N., & Vercruysse, T. (2013). Excessief huilgedrag bij

jonge baby’s: een integratieve benadering. Psychopraktijk, 5(4), 18-21. doi:

10.1007/s13170-013-0054-3

Chorpita, B. F., Yim, L. M., Donkervoet, J. C., Arensdorf, A., Amundsen, M. J., McGee, C.,

... Morelli, P. (2002). Toward large scale implementation of empirically supported

treatments for children: a review and observations by the Hawaii empirical basis to

services taske force. Clinical Psychology: Science and Practice, 9(2), 165-190. doi:

10.1111/j.1468-2850.2002.tb00504.x

Cohen, L. L., Feinstein, A., Masuda, A., & Vowles, K. E. (2014). Single-case research design

in pediatric psychology: considerations regarding data analysis. Journal of Pediatric

Psychology, 39(2), 124-137 doi:10.1093/jpepsy/jst065

Desantis, A., Coster, W., Bigsby, R., & Lester, B. (2004). Colic and fussing in infancy, and

sensory processing at 3 to 8 years of age. Infant Mental Health Journal, 25, 522-539.

doi:10.1002/imhj.20025

Desantis, A., Harkins, D., Tronick, E., Kaplan, E., Beeghly, M. (2011). Exploring an

integrative model of infant behavior: what is the relationship among temperament,


sensory processing, and neurobehavioral measures? Infant Behavior and Development,

34, 280-292. doi:10.1016/j.infbeh.2011.01.003

DiGangi, G. A., DiPietro, J. A., Greenspan, S. I., Porges, S. W. (1991). Psychophysiological

charactaristics of the regularity disordered infant. Infant Behaviour Development, 14,

37-50.

Douglas, P. S., & Hill, P. S. (2013). A neurobiological model for cry-fuss problems in the first

three to four months of life. Medical Hypothesis, 81,816-822.

doi:10.1016/j.mehy.2013.09.004

Dunn, W. (1997). The impact of sensory processing abilities on the daily lives of young

children and their families: a conceptual model. Infants & young Children, 9, 23-35.

doi:101097/00001163-199704000-00005

Dunn, W. (2013). Leven met sensaties: begrijp je zintuigen. Amsterdam: Pearson.

Dunn, W., Daniels, D. B. (2002). Initial development of the infant/toddler sensory profile.

Journal of Early Intervention, 25(1), 27-41. doi:10.1177/105381510202500104

Esposito, G., Yoshida, S., Ohnishi, R., Tsuneoka, Y., Rostagno, M. D. C., Yokota, S., ... &

Kuroda, K. O. (2013). Infant Calming Responses during Maternal Carrying in Humans

and Mice. Current Biology, 23, 739–745.

Feldman, R. (2009). The development of regulatory functions from birth to 5 years: insights

from premature infants. Child development, 80, 544-561. doi:10.1111/j.1467-

8624.2009.01278.x

Halpern, R, Coelho, R., (2016). Excessive crying in infants. Jornal de Pediatria, 92(3), S40-

S45. doi:10.1016/j.jped.2016.01.004

Harrington, J. W., Logan, S., Harwell, C., Gardner, J., Swingle, J., McGuire, E., & Santos, R.

(2012). Effective analgesia using physical interventions for infant immunizations.

Pediatrics, 129, 815–822. doi:10.1542/peds.2011-1607

Hemmi, M., H., Wolke, D., Schneider, S. (2011). Associations between problems with crying,

sleeping and / or feeding in infancy and long term behavioural outcomes in childhood:

a meta-analyses. Archives of disease in childhood, 96. 622-629.

doi:10.1136/adc.2010.191312

Hurtado-Parrado, C., & López-López, W. (2015). Single-case research methods: history and

suitability for a psychological sceince in need of alternatives. Integrative

Psychological and Behavioural science,49 (3), 323-349. doi:10.1007/s12124-014-


9290-2

Jones, T. L., & Prinz, R. J. (2005). Potential roles of parental self-efficacy in parent and child

adjustment: A review. Clinical Psychology Review, 25, 341-363. doi:10.1016/j.cpr

2004.12.004

Kaley, F., Reid, V., Flynn, E. (2011). The psychology of infant colic: A review of current

research. Infant Mental Health Journal, 32(5), 526-541. doi: 101002/imhj.20308

Karakoç, A., Türker, F. (2014). Effects of white noise and holding on pain perception in

newborns. Pain Management Nursing, 15(4), 864-870. doi:

101016/j.pmn.2014.01.002

Karb, H. (2002). The happiest baby on the block: The new way to calm crying and help your

newborn baby sleep longer. (2nd ed). Bantam books, New York

Kneepkens, Kapitein, Gevers, Meijer, Vlieg, Neijens & Hoekstra, 2004, Tijdschrift voor

Kindergeneeskunde, 72(6), 244-250. doi: 10.1007/BF03061478

Kurth, E., Spichiger, E., Cignacco, E., Kennedy, H. P., Glanzmann, R., Schmid, ...Zemp

Stutz, E. (2010). Predictors of crying problems in the early postpartum period. Journal

of Obstetric, Gynecologic, & Neonatal Nursing, 39, 250-262. doi:10.1111/j.1552-

909.2010.01141.x

Kurth, E., Kennedy, H. P., Spichiger, E., Hösli, I., Zemp Stutz, E. (2011). Crying babies,

tired mothers: What do we know? A systematic review. Midwifery, 27,187-194.

doi:10.1016/j.midw.2009.05.012

La Haye W., Engelberts A.C., Tiemens-van Putten I.K.F., van Vlimmeren, L.A., de Ruiter,

M., Lucassen, P.L.B.J., Nossent, S., van Noort, M., van Gameren-Oosterom, H.B.M.,

Boere-Boonekamp, M.M., L’Hoir, M.P.L., & van Sleuwen, B.E (2013).

Multidisciplinaire Richtlijn “Preventie, signalering, diagnostiek en behandeling van

excessief huilen bij baby’s’’. Kennisbeleid kwaliteit curatieve zorg (KKCZ). Leiden.

Lasham, C. (2013). Huilbaby’s: een praktische en effectieve aanpak. Praktische Pediatrie, 1,

26-29. Opgehaald van http://babybonding.nl/wp-

content/uploads/2013/07/BW_PP_nr1_2013_26_29_Lasham-1.pdf

Lester, B. M., Boukydis, C. Z., Garcia-Coll, C. T., Hole, W., & Peucker, M. (1992). Infantile

colic: Acoustic cry characteristics, maternal perception of cry, and

temperament. Infant Behavior and Development, 15, 15-26. doi:10.1016/0163-

6383(92)90003-O


Mc.George, K., Milne, L., Cotton, L., Whelan, T. (2015). Effects of infant and maternal

sensory processing on infant fussing, crying and sleep. Infant Mental Health Journal,

36, 275-286. doi: 101002/imhj.21510

Owings D. H. & Zeifman, D. M. (2004). Human infant crying as an animal communication

system. In D. Kimbrough Oller & U. Griebel (Eds.), Evolution of communication

systems, a comparative approach (pp. 151-168). the MIT Press, Camebridge,

Massachusets.

Radesky, J.S., Zuckerman, B., Silverstein, M., Rivara, F. P., Barr, M., Taylor, J. A.,... Barr, R.

G. (2013). Inconsolable infant crying and maternal postpartum depressive symptoms.

pediatrics. doi/10.1542/peds.2012-3316

Ross, S. G., Begeny, J, C. (2014). Single - case effect size calcultion: Comparing regression

and non - paramatric approaches acros previously published reading interventionsdata

sets. Journal of school psychology, 52, 419 - 431. doi:10.1016/j.jsp.2014.06.00

Soltis, J. (2004). The signal functions of early infant crying. Behavioral and Brain Sciences,

27(4), 443-458. doi: 101017/ S0140525X0400010X

St James-Roberts, I.,Alvarez, M., Csipke, E., Abrahamsky, T., Goodwin, J., Sorgenfrei, E.

(2006). Infant crying and sleeping in London, Copenhagen and when parents adopt a

"proximal"form of care. Pediatrics, 117(6), 146-155.

Talvik, I.,Alexander, R. C., Talvik, T. (2008). Shaken baby syndrome and a baby's cry. Acta

Pædiatrica, 97, 782-785. doi:10.1111/j.1651-2227.2008.00778.x

Twomey, J., High, P., Lester, B. M. (2012). Colic: What's maternal mental health got

to do with it? Infant Mental Health Journal, 33,543-552. doi:10.1002/imhj.21344

Van Puyvelde, M., Loots, G., Meys, J., Neyt, X., Mairesse, O., Simcock, D., & Pattyn, N.

(2015). Whose clock makes yours tick? How maternal cardiorespiratory physiology

influences newborns’ heart rate variability. Biological Psychology, 108, 132-141.

doi:10.1016/j.biopsycho.2015.04.001

Van Sleuwen, B. E., L’Hoir, M. P., Engelberts, A. C., Busschers, W. B., Westers, P., Blom,

M. A., ... & Kuis, W. (2006). Comparison of behavior modification with and without

swaddling as interventions for excessive crying. The Journal of Pediatrics, 149, 512-

517. doi:10.1016/j.jpeds.2006.06.068

Vik, T., Grote, V, Escribano, J., Socha, J., Verduci, E., Fritsch, M., Carlier, C., Von Kries, R.,

Koletzko, B. (2009). Infantile colic, prolonged crying and maternal postnatal


depression. Acta Pædiatrica, 98,1344-1348. doi:10.1111/j.1651-2227.2009.

Wessel, M. A., Cobb, J. C., Jackson, E. B., Harris, G. S., & Detwiler, A. C. (1954).

Paroxysmal fussing in infancy, sometimes called "colic". Pediatrics, 14, 421-435.

Opgehaald van http://pediatrics.aappublications.org/content/pediatrics/14/5/421.

full.pdf

Wong, A. J., Nash, M. R., Borckardt, J. J., & Finn, M. T. (2016). A guide to conducting case-

based, time series research in gestalt therapy: Integrating research and practice in a

clinical setting. In Roubal, J. (ed.), Towards a research traditionin gestalt therapie

(pp. 116-130). opgehaald van

http://www.cambridgescholars.com/download/sample/63613

Zeifman D. M., (2001b). An ethological analysis of human infant crying: Answering

Tinbergen's four questions. Developmental Psychobiology, 39(4). 265-285. doi:

10.1002/dev.1005

Wolke, D., Söhne, B., Riegel, K., Ohrt, B., & Österlund, K. (1998). An epidemiologic

longitudinal study of sleeping problems and feeding experience of preterm and term

children in southern Finland: Comparison with a southern German population

sample. The Journal of Pediatrics, 133, 224-231. doi:10.1016/S0022-3476(98)70224-

0

Zahra, D., Hedge, C., Pesola, F., Burr, S. (2016). Accounting for test reliability in student

progression: the reliable change index. Medical Education, 50(7), 738-745. doi:

10.1111/medu.13059

Bijlage 1: Dagboek baselineperiode

Wilt u hier de datum invullen van de dag dat u het dagboekje heeft bijgehouden?

(DD/MM/JJ)

Dit was een gewone/normale dag. (Alleen ‘nee’ aanvinken bij bijzondere gebeurtenissen die

u of uw baby’s functioneren hebben beïnvloed).

o Ja

o Nee

Enkel bij het aanvinken van nee bij voorgaande vraag: Wat was er niet gewoon/normaal

aan deze dag?

Hoeveel uur/minuten heeft uw baby gehuild? (Tip: Gebruik de papieren tijdsbalk als

hulpmiddel om dit per dagdeel nauwkeurig in te vullen).

a. Tijdens de ochtend (06 - 12 uur) … uren … minuten

b. Tijdens de middag (12 - 18 uur) … uren … minuten

c. Tijdens de avond (18 - 24 uur) … uren … minuten

d. Tijdens de nacht (24 - 06 uur) … uren … minuten

Hoeveel uur/minuten was uw baby onrustig? (Tip: Gebruik de papieren tijdsbalk als






Hoeveel uur/minuten heeft uw baby geslapen? (Tip: Gebruik de papieren tijdsbalk als






Hoeveel uur/minuten heeft u geslapen? (Tip: Gebruik de papieren tijdsbalk als hulpmiddel

om dit per dagdeel nauwkeurig in te vullen).





Voelde u vandaag zelfvertrouwen in het troosten van uw baby? (U kunt het nummer

selecteren op een schaal van 1 t/m 10 waarbij 1 staat voor geen zelfvertrouwen en waarbij 10

staat voor veel zelfvertrouwen).

Geen zelfvertrouwen 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Veel zelfvertrouwen

Hieronder vindt u een lijstje met vijf woorden die een gevoel of emotie beschrijven. In

hoeverre was het gevoel of de emotie vandaag op u van toepassing? (U kunt het nummer

selecteren op een schaal van 1 t/m 5 waarbij 1 staat voor helemaal niet van toepassing en

waarbij 5 staat voor heel erg van toepassing).

a. Gespannen 1 2 3 4 5

b. Vermoeid 1 2 3 4 5

c. Veerkrachtig/energie 1 2 3 4 5

d. Neerslachtig 1 2 3 4 5

e. Angstig/bang 1 2 3 4 5

Vandaag maakte het me onzeker als mijn baby huilde. (U kunt het nummer selecteren op

een schaal van 0 t/m 5 waarbij 0 staat voor totaal niet onzeker en waarbij 5 staat voor heel

erg onzeker).

Totaal niet onzeker 0 1 2 3 4 5 Heel erg onzeker

Het huilen van mijn baby vandaag klinkt. (U kunt het nummer selecteren op een schaal

van 1 t/m 7 waarbij 1 staat voor staat mij tegen en 7 voor staat mij niet tegen).

Staat mij tegen 1 2 3 4 5 6 7 Staat mij niet tegen

Wordt u gespannen als uw baby ’s nachts wakker wordt?

o Helemaal niet

o Een beetje

o Heel erg

Heeft u vannacht en met de slaapjes overdag uw kind ingebakerd gehad?

o Ja

o Grotendeels wel

o Grotendeels niet

o Nee

Maakt u uw baby ’s nachts wakker voor voeding?

o Ja

o Nee

Bijlage 2: Dagboek interventieperiode

Wilt u hier de datum invullen van de dag dat u het dagboekje heeft bijgehouden?

(DD/MM/JJ)

Dit was een gewone/normale dag. (Alleen ‘nee’ aanvinken bij bijzondere gebeurtenissen die

u of uw baby’s functioneren hebben beïnvloed).

o Ja

o Nee

Enkel bij het aanvinken van nee bij voorgaande vraag: Wat was er niet gewoon/normaal

aan deze dag?

Hoeveel uur/minuten heeft uw baby gehuild? (Tip: Gebruik de papieren tijdsbalk als






Hoeveel uur/minuten was uw baby onrustig? (Tip: Gebruik de papieren tijdsbalk als






Hoeveel uur/minuten heeft uw baby geslapen? (Tip: Gebruik de papieren tijdsbalk als


e. Tijdens de ochtend (06 - 12 uur) … uren … minuten

a. Tijdens de middag (12 - 18 uur) … uren … minuten

b. Tijdens de avond (18 - 24 uur) … uren … minuten

c. Tijdens de nacht (24 - 06 uur) … uren … minuten

Hoeveel uur/minuten heeft u geslapen? (Tip: Gebruik de papieren tijdsbalk als hulpmiddel

om dit per dagdeel nauwkeurig in te vullen).





Voelde u vandaag zelfvertrouwen in het troosten van uw baby? (U kunt het nummer

selecteren op een schaal van 1 t/m 10 waarbij 1 staat voor geen zelfvertrouwen en waarbij 10

staat voor veel zelfvertrouwen).

Geen zelfvertrouwen 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Veel zelfvertrouwen

Hieronder vindt u een lijstje met vijf woorden die een gevoel of emotie beschrijven. In

hoeverre was het gevoel of de emotie vandaag op u van toepassing? (U kunt het nummer

selecteren op een schaal van 1 t/m 5 waarbij 1 staat voor helemaal niet van toepassing en

waarbij 5 staat voor heel erg van toepassing).

a. Gespannen 1 2 3 4 5

b. Vermoeid 1 2 3 4 5

c. Veerkrachtig/energie 1 2 3 4 5

d. Neerslachtig 1 2 3 4 5

e. Angstig/bang 1 2 3 4 5

Vandaag maakte het me onzeker als mijn baby huilde. (U kunt het nummer selecteren op

een schaal van 0 t/m 5 waarbij 0 staat voor totaal niet onzeker en waarbij 5 staat voor heel

erg onzeker).

Totaal niet onzeker 0 1 2 3 4 5 Heel erg onzeker

Het huilen van mijn baby vandaag klinkt. (U kunt het nummer selecteren op een schaal

van 1 t/m 7 waarbij 1 staat voor staat mij tegen en 7 voor staat mij niet tegen).

Staat mij tegen 1 2 3 4 5 6 7 Staat mij niet tegen

Wordt u gespannen als uw baby ’s nachts wakker wordt?

o Helemaal niet

o Een beetje

o Heel erg

Maakt u uw baby 's nachts wakker voor voeding?

o Ja

o Nee

Heeft u vannacht en met de slaapjes overdag uw kind ingebakerd gehad?

o Ja

o Grotendeels wel

o Grotendeels niet

o Nee

Heeft u vandaag de white-noise cd aangezet tijdens het slapen van uw baby?

o Ja

o Nee

Heeft u vandaag The Happiest Baby methode toegepast tijdens het troosten?

o Ja

o Nee

Enkel bij het aanvinken van ja bij voorgaande vraag:

Vink de onderdelen aan die u heeft gebruikt.

o Inbakeren

o Zij/buikligging

o Shhh-en bij het oortje

o Zachtjes wiebelen van het hoofdje

o Speen, borst of pink aangeboden om op te zuigen

Enkel bij het aanvinken van nee bij voorgaande vraag: Nee, ik heb het volgende gedaan.

Wanneer uw baby 's nachts huilde, heeft u toen The Happiest Baby methode ingezet om

uw baby te troosten?

o Ja

o Nee

Enkel bij het aanvinken van ja bij voorgaande vraag:

Vink de onderdelen aan die u heeft gebruikt.

o Inbakeren

o Zij/buikligging

o Shhh-en bij het oortje

o Zachtjes wiebelen van het hoofdje

o Speen, borst of pink aangeboden om op te zuigen

Enkel bij het aanvinken van ja bij voorgaande vraag: Nee, ik heb het volgende gedaan.

Bijlage 3 Papieren tijdsbalk om het huilen en slapen per 24 uur in kaart te brengen

Bijlage 4: Cry Perception Scale

Stelt u zich voor dat uw baby huilt. Hoe zou u het huilen van uw baby beoordelen?

Selecteer het cijfer dat het meest op u van toepassing is.

1. Het huilen van mijn baby klinkt:

Niet dringend 1 2 3 4 5 6 7 Dringend


Prettig 1 2 3 4 5 6 7 Onaangenaam


Gezond 1 2 3 4 5 6 7 Ziek


Gekalmeerd 1 2 3 4 5 6 7 Geprikkeld


Niet doordringend 1 2 3 4 5 6 7 Doordringend


Opbeurend 1 2 3 4 5 6 7 Ongemakkelijk


Staat mij niet tegen 1 2 3 4 5 6 7 Staat mij tegen


Niet verontrustend 1 2 3 4 5 6 7 Verontrustend

Stelt u zich voor dat uw baby huilt. Selecteer het cijfer dat het best uw gevoel weergeeft

ten opzichte van het huilen van uw baby:

9. Hoe geïrriteerd/boos voel ik mij door het huilen van mijn baby?

Helemaal niet 1 2 3 4 5 6 7 Geïrriteerd/boos

10. Hoe verdrietig maakt het huilen van uw baby u?

Helemaal niet 1 2 3 4 5 6 7 Extreem verdrietig

11. Hoe verwend klinkt het huilen van uw kind?

Extreem verwend 1 2 3 4 5 6 7 Helemaal niet

12. Geeft het huilen van uw baby u het gevoel dat u voor hem/haar wilt zorgen?

Helemaal niet 1 2 3 4 5 6 7 Absoluut

Wat denkt u dat meestal de reden is van het huilen van uw baby? Geef uw eerste, tweede

en derde reden aan door voor de mogelijkheden een 1, 2, of 3 te zetten.

13. Uw baby huilt meestal doordat:

… Hij/zij een natte/vieze luier heeft

… Hij/zij moe is

… Hij/zij darmkrampjes heeft

… Hij/zij aandacht wil krijgen

… Hij/zij tandjes krijgt

… Hij/zij honger heeft

… Hij/zij het te koud/warm heeft

… Hij/zij pijn heeft

… Hij/zij ziek is

… Hij/zij bang is

… Hij/zij gefrustreerd is

… Iets anders, namelijk:

Bijlage 5:Infant / Toddler Sensory Profile

Infant / Toddler

Sensory Profile-NL

Winnie Dunn, Ph.D, OTR, FAOTA

Nederlandse vertaling door André Rietman

Oudervragenlijst

0 t/m/ 6 maanden

Naam van uw kind: Geslacht: M/V

Geboortedatum: - - (dag - maand - jaar)

Datum: - - (dag - maand - jaar)

Ingevuld door:

Relatie tot het kind: vader / moeder / anders, nl:

Is uw kind te vroeg geboren? Zo ja, met hoeveel weken?

Het hoeveelste kind is hij/zij binnen het gezin? Omcirkel 1ste, 2de, 3de, 4de, 5de, Anders:

Woonden er meer dan 3 kinderen, tussen de 0 en 18 jaar, in uw huishouden gedurende de afgelopen

12 maanden?

Item A. Algemene prikkelverwerking Bijna

Altijd

Vaak Af en

toe

Zelden Bijna

nooit

1 Mijn kind is de hele dag actief

2 Mijn kind blijft rustig en kalm in een drukke

omgeving, vergeleken met kinderen van

dezelfde leeftijd

3 Mijn kind is zich niet bewust van mensen die

de kamer binnenkomen en uitgaan

4 Het gedrag van mijn kind verslechtert als het

dagschema verandert

5 Mijn kind komt moeilijk in slaap en wordt snel

wakker

6 Mijn kind is prikkelbaar vergeleken met

kinderen van dezelfde leeftijd

Ruwe scores Sectie A

Totaal Ruwe Score Sectie A

Item B. Verwerking van auditieve prikkels Bijna

Altijd

Vaak Af en

toe

Zelden Bijna

nooit

7 Ik moet hard praten om de aandacht van mijn

kind te trekken

8 Mijn kind blijft rustig, zelfs bij plotselinge

alledaagse geluiden (bijv. een blaffende hond

of rinkelende telefoon)

9 Ik moet mijn kind aanraken om zijn/haar

aandacht te krijgen

10 Mijn kind lijkt zich niet bewust van

voortdurend lawaai in de omgeving (bijv. van

een tv of radio)

11 Mijn kind vindt het leuk om geluiden te maken

met zijn / haar mond

12 Mijn kind doet er lang over om te reageren,

zelfs op vertrouwde stemmen

13 Mijn kind schrikt snel van geluid vergeleken

met kinderen van dezelfde leeftijd

14 Mijn kind is afgeleid en / of vindt het moeilijk

om te eten in lawaaierige omgevingen

15 Mijn kind negeert me als ik praat

Ruwe scores Sectie B

Totaal Ruwe Score Sectie B

Item C. Verwerking van visuele prikkels Bijna

Altijd

Vaak Af en

toe

Zelden Bijna

nooit

16 Mijn kind vindt het leuk om te kijken naar

bewegende of draaiende voorwerpen (bijv.

ventilatoren, speelgoedmet wielen)

17 Mijn kind vindt het leuk om te kijken naar

glimmende voorwerpen

18 Mijn kind reageert hetzelfde op alle gezichten

(bijv. van vreemden, ouders, verzorgers,

grootoouders, zusjes of broertjes)

19 Mijn kind wordt druk en zenuwachtig van fel

licht

20 Mijn kind vermijdt oogcontact met mij

21 Mijn kind schrikt van zijn eigen spiegelbeeld

22 Mijn kind vermijdt het om naar speelgoed te

kijken

Ruwe scores Sectie C

Totaal Ruwe Score Sectie C

Item D. Verwerking van tactiele prikkels (tast) Bijna

Altijd

Vaak Af en

toe

Zelden Bijna

nooit

23 Mijn kind lijkt zich niet bewust van natte of

vieze luiers

24 Mijn kind verzet zich als hij / zij wordt

vastgehouden

25 Mijn kind wordt onrustig als zijn / haar haar

wordt gewassen

26 Mijn kind vermijdt dat zijn / haar gezicht of

neus wordt afgeveegd

27 Mijn kind is van streek als zijn / haar nagels

worden geknipt

28 Mijn kind verzet zich tegen geknuffeld worden

Ruwe scores Sectie D

Totaal Ruwe Score Sectie D

Item E. Verwerking van vestibulaire prikkels

(evenwicht)

Bijna

Altijd

Vaak Af en

toe

Zelden Bijna

nooit

29 Mijn kind heeft meer ondersteuning nodig bij

het zitten dan andere kinderen van dezelfde

leeftijd (bijv. babyzitje, kussens, handdoekrol)

30 Mijn kind houdt van lichamelijke activiteit

(bijv. springen, hoog in de lucht gehouden

worden)

31 Mijn kind lijkt positieveranderingen niet op te

merken en kan gemakkelijk verplaatst worden

32 Mijn kind houdt van ritmische activiteiten

(bijv. schommelen, wiegen, autorijden)

33 Mijn kind raakt van streek als het op de rug

gelegd wordt om de luier te verschonen

34 Door autorijden raakt mijn kind van streek

35 Mijn kind verzet zich als zijn / haar hoofd

achterover wordt bewogen in het badje

36 Mijn kind huilt of doet moeilijk als ik hem /

haar probeer te bewegen

Ruwe scores Sectie E

Totaal Ruwe Score Sectie E

Wat ziet u als sterke punten van uw kind?

Waarover bent u bezorgd?

Date post:	12-Nov-2021
Category:	Documents
Upload:	others
View:	1 times
Download:	0 times

Running head: THE HAPPIEST BABY METHODE EN …

Documents