Read all about:

PURE MOMENTOPNAME

APRIL/MEI 2012

RANDOMREVIEWS

FILM:

FILMS - ALBUMS - TV SERIES BOOKS - GAMES - COMEDIANS

DOCUMENTARIES - MUSIC VIDEOS

RYAN VS. FILMACADEMIE

‘ROUTINE‘ OPERATIETRUE STORY:

FOTOGRAFIE:

FIFTY FAVORITES:

RYAN mag

azine

JAARGANG 1

Colofon:In opdracht van Fontys ACI.

Hoofdredactie:Ryan Oomen

Ontwerp:Ryan Oomen

Beeldredactie:Ryan Oomen

Teksten:Ryan Oomen

Lettertype gebruik:Handwriting - DakotaHelvetica BlackHelvetica CSHelvetica NeueMinion Pro

Met dank aan:Piet van BeurdenBart van EschAnke Damen

Promotie foto’s copyright door de betreffende distributeur.

http://www.moviemeter.nlhttp://www.musicmeter.nlhttp://www.boekmeter.nlhttp://www.gamesmeter.nl

Contactgegevens:Ryan Oomencontact@ryanoomen.nlhttp://www.ryanoomen.nl

0611186989

Alle stijl, taal en grammatica fouten zijn eigendom van de schrijver, de heer

R. Oomen, dyslecticus.

Features:

RYANINHOUD

APRIL/MEI 2012

4. (Re-) introduction 5. Studenten zijn als muzikanten 6. Pure momentopname 7. Music videos

10. Ryan vs. filmacademie 12. Fifty favorites 16. True story: Routine operatie

8. Infographic

18. Random reviews 19. Horoscoop

Column

SCORSESEFILMFREIXENET.COM:Key To Reserva. In deze mockumentaire is te zien hoe Martin Scorsese beweerd drie pagina’s aan script gevonden te hebben van Alfred Hitchcock himself. Hij ziet het als zijn persoonlijke taak deze zo authentiek mogelijk te verfilmen. Te zien is hoe Scorsese als een geobsedeerd man bezig is met de realisatie. Het eindresultaat, een short geheel trouw aan de stijl van Hitchcock. Ondanks dat Scorsese moderne camera technieken heeft gebruikt (zie het epische openingshot) blijft de montage, de belichting, de camera standpunten, de algehele look van de acteurs en de set trouw aan klassiekers als Vertigo, North By Northwest en Rear Window. De short is een prachtige homage aan “the master of suspense” en ondanks dat het allemaal een mockumentaire betreft (een briljante reclame stunt van Freixenet Cava), enorm interessant voor de fans.

CINEMASSACRE.COM/CATEGORY/MOVIERE-VIEWS/MONSTERMADNESS/:James Rolfe, ook wel bekend als de Angry Videogame Nerd, plaatst ieder jaar in de Halloween maand oktober iedere dag een horror review video. Op deze pagina vind je al zijn videos van de afgelopen jaren. Erg ver-makelijk. En doordat iedere video ongeveer vijf minuten duurt, gaat het niet snel vervelen.

CRAPCORNER.NLCrapcorner Kees is niet vies van slechte films. Hij recen-seert ze allemaal en plaatst ze op zijn site. Films waar je anders nooit over leest komen regelmatig ter sprake. Ook films die net uit zijn in de bioscoop komen eerlijk aan bod. Het rating systeem werkt met Steven Seagals. Ver-rassend genoeg betekend hoe meer Seagals een film heeft, hoe beter.

Internettips:NAGEWAT?!

Normaal gesproken ben ik niet van het films downloaden, maar laatst zat ik met wat vrienden op de bank en wij wilde een film zien, en wel me-teen. Nu wist ik een Engelstalige film die ik graag wilde zien die niet in Nederland op dvd te verkrij-gen is. Dus deze downloaden vond ik zelfs mind-er piraterij dan dat misselijkmakend schommels-chip in de Efteling. Drie klikken, en vierendertig pop-up vensters later was de film gedownload en kon het kijk- en luister festijn van start gaan. De film begon goed, met bombastische muziek werd een indruk gegeven van de jungleachtige setting waar de film zich waarschijnlijk zou gaan afspelen. Het eerste karakter kwam ten tonele en vol spanning keken wij toe wat voor legend-arische zin er van zijn tong zou rollen. Een paar klanken hadden wij slechts nodig en we wisten al genoeg. Deze schrale download is nagesyn-chroniseerd in één of ander voormalig Oostblok taal. Dat was mooi klote, want een ondertiteling ontbrak ook nog eens. Het nasynchroniseren van een film naar een andere taal vind ik een grotere misdaad dan het downloaden ervan. Ik vraag me al jaren af voor wie dit word gedaan. Altijd als ik op een willekeurige gelegenheid met een Duitser of een Fransoos in gesprek ben vraag ik hun mening hierover, en zelfs zij vin-den het hinderlijk dat al het Engelstalige wordt ‘gedubd’ naar hun taal. Wanneer zij vragen hoe dat bij ons er aan toe gaat antwoord ik met ‘we Dutchpeople have this incredible superpower called “reading subtitles”.’ De Fransoos legde mij uit dat de grootste reden van het nasynchro-niseren in Europese landen is dat de overheid op die manier het nationalisme in het land wil stimuleren. Wat zijn dat voor nazipraktijken vroeg ik mezelf af. Hier moest ik het fijne van weten. De avonturier in mij bracht me naar de Wikipedia pagina ‘Nasynchronisatie’ waar ik een kaart van Europa zag. En wat bleek, ironisch genoeg zijn de landen waar het meest aan nasynchronisa-tie wordt gedaan het slechtste in Engels. Of het één nu een gevolg is van het ander of vice versa is nog niet bewezen, maar mij lijkt het duidelijk. Het plan, afschaffen die troep, en vrijwel heel Europa zal beter worden in de Engelse taal. Wat de economie positief zal beïnvloeden, omdat de mensen eerder de grens over zullen gaan. Nu al een succes in mijn oren. ‘Ich liebe es, wenn ein Plan funktioniert’!

Wanneer ik over mijzelf moet schrijven krab ik altijd even achter mijn oren en slaak ik vervolgens een diepe zucht. Bij deze verontschuldig ik mezelf, ik ben namelijk niet in staat de complexiteit van mijn menselijk bestaan hier op aarde, en het individu dat ik vertegenwoordig te beschrijven op dit relatief kleine leesvlak. Doch, omdat niet geschoten altijd mis is, zal ik wat losse feiten en anekdotes benoemen. Een willekeurige zin die mij te binnen schoot tijdens het beginnen van deze tekst was de regel. “Too weird to live, too rare to die..” afkomstig uit het boek (en de film) Fear And Loathing In Las Vegas. Een zin die ik altijd al pakkend heb gevonden, omdat het iets tragisch als zowel legendarisch in zich heeft. Persoonlijk vind ik het raar als mensen over zichzelf schrijven, omdat je dan (meestal onbewust) een beeld opdringt dat je wilt wat mensen van je te weten komen. Aan de andere kant, juist als je daar doorheen kijkt en tussen de regels door leest, kom je meer van zo’n persoon te weten dan dat er feitelijk staat. Zo lijk ik nu iemand die veel nadenkt en bezinnend wil overkomen, terwijl ik mezelf toch beschouw als een behoorlijk oppervlakkig persoon. Volgens mij bestaat er overigens niet zoiets als diepzinnig of oppervlakkig. Enkel bewust en onbewust. Maar genoeg daarover. We gaan in gedachten terug naar het jaar 1991. De maand april om precies te zijn, dat toch elk jaar maar weer in de lente plaats vind. Op de achtste dag van deze maand, ergens rond de klok van 10 uur ‘s avonds, werd Ryan Oomen ter wereld gehaald. Ik zeg specifiek gehaald, omdat mijn moeder al 10 maanden zwanger was van mij en ze mij met een keizersnede de harde realiteit in hebben geforceerd. Mijn naam Ryan is (ironisch genoeg) een samen smelting van mijn vader en moeder’s naam. Namelijk Ria (ry) en Anton (an). Ook betekend mijn naam in het Latijns (vermeen ik) klein koninkje. Mijn moeder heet De Koning met haar achternaam. Als kind was ik erg makkelijk. Ik sliep veel en huilde letterlijk nooit. Na 9 maanden liep ik al soepel rond op twee voeten, zoals geëvolueerde homosapiens nu eenmaal doen. Tot zover mijn tot standkoming. Bloedgroep A, rijbewijs B, gebrek aan vitamine C, accent; een zachte G. Nu ik er aan denk heb ik geen idée van wat mijn bloedgroep nu precies is, A negatief of positief. Mij kennende zal het wel negatief zijn. Donker bruin haar, bruine ogen, schoenmaat 43 momenteel en ongeschoren. Consequent inconsequent, en ik ga mezelf niet creatief noemen. Mijn vooroordeel over mensen die zichzelf creatief noemen, is dat ze alles behalve origineel zijn. Als je al geen ander woord voor creatief kan bedenken, zoals fantasievol, inventief of vindingrijk heb je bij mij al je geloofwaardigheid verloren. Mijn grootste hobby, dat een tijdje grensde aan de rand van obsessie, is film. De laatste tijd in mindere mate, maar nog steeds kijk ik behoorlijk wat films. Vroeger keek ik vooral in de nachtelijke uren als ik niet kon slapen en was ik lid van een blad dat ondertussen failliet is gegaan, nameli-jk de FilmValley. Bij deze magazine kreeg je ook elke maand twee dvd’s. Momenteel ben ik een gediplomeerd cameraman na mijn MBO studie audiovisueel op niveau 4 te hebben voltooid. Nochtans ligt mijn interesse voornamelijk bij regie. Na twee keer te zijn afgewezen voor de filmacademie, richting regie-fictie (waarover later in dit blad meer) studeer ik nu aan het Fontys Academy For Creative Industries, richting Communi-catie- International Music, Events en Entertainment plus Gaming studies. Een bek vol inderdaad. De reden dat ik deze opleiding volg, is omdat ik mijzelf aangetrokken voel tot de creatieve industrie. Mijn uiteindelijke doel is om zelf een waardige speelfilm te maken, die hopelijk op een dag in de cinema zal draaien. Of het ooit zover zal komen is natuurlijk nog maar de vraag. Onder het motto wie niet waagt, die niet wint, blijf ik aan-modderen naar in mijn ogen de juiste richting. Over richtingen gesproken, dit verhaaltje komt aan zijn einde, dus zet ik er een punt achter na deze zin.

RYANAllow me to (re-)introduce myself, my name is..

Xx Ryan4

‘‘STUDENTEN ZIJN ALS MUZIKANTEN.

Maandag 5 maart 2012 ging op Fontys ACI de tweede IEMES week van dat schooljaar van start. Een week vol gastcolleges en een excursie naar ditmaal het beeld en geluid museum in Hilversum. De gastcolleges vonden net als iedere periode plaats in de aula van Fontys ACI. Bekend gezicht Winston Gerschtanowitz was ook weer van de partij en deed zijn ver-haaltje, net als de overige sprekers. Niet veel bijzonders als je het mij vraagt. Ten minste, niets wat ik al niet eerder had gehoord. Gelukkig was daar uit het niets gastdocent Niels Aalberts, wie voor mij toen nog onbekend was. Blogger, schrijver van het boek Doorbraak!, manager van bands als Bertolf, Case Mayfield, Only Seven Left en voormalig manager van Kyteman. Niels kwam goed voorbereid met zijn powerpoint voor de dag en begon vlot zijn verhaal.

Een gastcollege van Niels Aalberts.

Ondanks dat het verhaal eigenlijk vooral aan beginnende muzikanten was gericht bleek het ook van toepassing op ons studenten. Niels vertelde enthousiast, nam geen blad voor de mond en verkondigde duidelijk zijn visie en meningen. Hier was blijkbaar niet heel de zaal van gediend. Telkens zodra hij een grof woordje zoals kut liet vallen hoorde ik negatief stemmend gemompel om mij heen. Ik was er over verbaast dat andere verbaast waren dat Niels zo grof gebekt was. Blijkbaar hebben de meeste studenten op deze opleiding weinig praktijk ervaring met muzikanten, want de meeste, en met name in het genre waar Niels actief in is, zijn nu eenmaal grof gebekt.

De eerste maand dat hij van start ging had hij alleen zijn ouders als bezoekers. Door onver-stoord vol te houden en elke dag minstens één bericht te posten heeft hij nu meer dan 4000 individuele bezoekers per dag op zijn site. Ook gaf hij het voorbeeld van de artiest, als je op de bruiloft van je oom en tante de boel niet plat kan spelen ben je er simpelweg nog niet klaar voor. Dit vertaalde hij vervol-gens naar wat voor ons van toepassing is, namelijk als wij straks op stage gaan moeten wij ook mensen kunnen weg ‘spelen’. Hier-mee bedoeld hij dat je mensen overbodig moet kunnen maken met je kwaliteiten om-dat je dan pas meetelt. Dit vertelde hij met zoveel enthousiasme dat de rest van de zaal waarschijnlijk dacht dat hij gek was. Terwijl er toch een harde kern van waarheid in zijn verhaal zit.

“Telkens zodra hij een grof woordje liet vallen hoorde ik gemompel om

mij heen.”Hoe dan ook, Niels ging onverstoord verder met zijn verhaal. Hoewel hij soms iets te lang bleef hangen bij een flauw grapje in zijn presen-tatie vertelde hij over het algemeen hele inter-essante dingen. Zo vond ik zijn verhaal over De Wereld Draait Door heel leerzaam, omdat iedere beginnende artiest inderdaad denkt daar te kunnen doorbreken, wat eigenlijk vrijwel nooit het geval is. De boodschap in Niels zijn presentatie vond ik de duidelijkste van alle seminars. Gewoon beginnen was namelijk zijn motto. Eerst klein, hierbij nam hij zijn blog als voorbeeld.

Dit vond ik het meest storende aan de pre-sentatie, niet het verhaal van Niels, maar het publiek. Weinig mensen leken open te staan voor het grotere plaatje in zijn verhaal, en te struikelen over wat banale woordjes en ongezouten meningen. Zoals de laatste plaat van de Foo Fighters die Niels als voorbeeld nam en als kut bestempelde. Erg jammer als je het mij vraagt, want ik had graag gezien dat Niels Aalberts dezelfde waardering als de andere gastdocenten had gekregen.

“Je moet mensen overbodig kun-nen maken met je kwaliteiten.”

5

PHOTOGRAPHYBY RYAN

Fotografie is een slechts een kleine hobby van mij, ondanks dat ik het heel graag doe. Wanneer ik foto-grafeer is dit altijd met het fototoestel van iemand anders, omdat ik geen eigen toestel heb. Ik vind mij-zelf dan ook GEEN fotograaf, ondanks dat de meeste mensen met een spiegelreflex camera dat onterecht wel doen. Een goede foto maak je niet door talloze fo-to’s te schieten en hopen dat er een mooie tussen zit. Je moet op het juiste moment, op de juiste plek exact dat gene vastleggen dat woorden overbodig maakt.

Mijn favoriete foto’s zijn van mensen die een mo-ment voorzichzelf hebben, bijvoorbeeld wanneer ze een sigaret roken. Geposeerde foto’s zijn niet mijn ding. Tegenwoordig moet alles mooi en gepolijst zijn, terwijl de werkelijkheid toch vaak anders is. Hierdoor kies ik meestal voor zwart/wit gebruik. Pho-toshop gebruik ik enkel om contrasten te verhogen of te verlagen en om kleuren te laten doorkomen om een onderwerp uit te lichten.

Sept. 2010

Feb. 2010

Sept. 2010Fotograferen is iets dat ik voor mijzelf doe. Ik heb geen speciaal Flickr account of iets dergelijks. Zodra mensen mijn foto’s willen gebruiken vind ik dat natuurlijk een compliment en sta ik het toe. Zo zijn er bijvoorbeeld foto’s van mij gebruikt in albumboekjes en websites. Verder heb ik weinig ambities met fotografie, maar het blijft leuk om zo nu en dan eens een kiekje te trekken. Sept. 2011

PURE MOMENTOPNAME

6

ROGER VAN MEER - STILL LOVIN’ YOUEen buitenschoolse opdracht, juli 2009. Met een crew van drie personen (inclusief ikzelf) hadden wij slechts een middag de tijd voor opnames, doordat de zanger diezelfde avond op va-kantie ging. De gehele clip, van scenario tot eindmontage, is in twee dagen geproduceerd. Een leuk weetje over de video is dat de vrouw in de clip zowel de vriendin als de dochter van de zanger kan zijn. Te zien op Youtube.

Produced by John huiJbregts

Written & directed by ryan oomen

director of PhotograPhy & edit: melvin riJk

griP: robbe hombrockx

PRAISE THE HERO - BEDTIME STORIESToen deze band hun eerste single had opgenomen in een pro-fessionele studio, wilde zij hierbij graag een videoclip die niet zomaar beelden liet zien, maar de vertelling van het verhaal in het nummer versterkt met inhoud. Een bijkomend probl-eem, geen budget. Met de hulp van vrijwilligers gingen de op-names op 7 november 2010 van start in Theater De Wegwijzer in Nieuw- en Sint Joosland. Binnen een dag opgenomen en na warm te zijn onthaald tijdens de premiere in Zundert op 17 december is deze video te zien op Youtube.

Produced, written & directed by ryan oomen

director of PhotograPhy: melvin riJk

edit by daniel amohPRAISE THE HERO - PARTY SONG

Nadat de band een nieuwe muzikale richting is opgesla-gen, hoorde hier een single bij die de genres overbrugde. Om dit kenbaar te maken vonden ze dat ook hier een vide-oclip bij moest. Weer zonder budget en in 1 dag tijd in ver-band met de vrijwilligers is deze clip tot stand gekomen. De opnames vonden plaats in juli 2011. De clip werd gese-lecteerd voor het Online Nederlands Film Festival 2011 en heeft gestreden tegen grote namen zoals o.a. Within Tem-pation, Rowwen Heze, Rigby en zelfs Lady Gaga. Helaas, niet in de prijzen gevallen.

Produced, written & directed by ryan oomen

director of PhotograPhy & edit: melvin riJk

WHEN ALL LIGHT DIES - GUIDE YOU DOWNBij deze single afkomstig van het debuut album ‘Transitions’ wilde de aanstormende ‘metalcore’ band graag een videoclip. De band wenste een simpele video waarin zij zelf in actie te zien waren. Gastzanger Melvin Lieveld kon helaas niet aan-wezig zijn tijdens de opnames in december 2011. Hiervoor is echter een oplossing gevonden waar vele zijn ingetrapt (zoals jimmyalter.nl, hierboven). Doordat deze band door Up Maga-zine als belofte van 2012 is benoemd was er veel aandacht voor de clip toen deze uitkwam op Youtube en BlankTV. Op verschillende websites werd het nieuws verkondigt.

Produced, directed & edited by ryan oomen

director of PhotograPhy: melvin riJk

MUSIC VIDEOS BY RYAN

2009 - 2011

7

onafhanke

lijk v

astb

era

den

energie vindin

grijk

kwalite

it

sensatie mob

ilite

it h

umor open m

inde

d curieus discretie

lef s

nelheid

wijsneu

s loyaal spanning p

ass

ie eige

naardig bedachtzaam v

isueel e

envou

d dynamisch

kosmopoliet plant witdrukd

enke

nd

empatisch n

o-nonsense p

raktisc

h cynisch fantasierijk a

ltern

atie

f

Het vertellen/visueel

vormgeven van verhalen

op een eigen herkenbare

manier.

VISIE:

Een zelfstan

dig mediabedrijf met 1 of

meerdere perso

nen waarin genoeg

ruimte

is voor autonom

e audiovisuele pro

jecten.

Kwalitatief, betrouwbaar, loyaal en veilig merk met uitgebreidt aanbod. Staat voor mij voor vrijheid.

“You know what the sun is all aboutwhen the lights go out.”

Staat voor mij vooreenvoudig kwalitatieve kledingin eigen herkenbare stijl.

Rockstar games betekend voor mij

alternatief en stijlvol. Vrijheid is iets

dat centraal staat in al hun games.

Ryan Oomen

“Welbedach

t simpel”

8

onafhanke

lijk v

astb

era

den

energie vindin

grijk

kwalite

it

sensatie mob

ilite

it h

umor open m

inde

d curieus discretie

lef s

nelheid

wijsneu

s loyaal spanning p

ass

ie eige

naardig bedachtzaam v

isueel e

envou

d dynamisch

kosmopoliet plant witdrukd

enke

nd

empatisch n

o-nonsense p

raktisc

h cynisch fantasierijk a

ltern

atie

f

Het vertellen/visueel

vormgeven van verhalen

op een eigen herkenbare

manier.

VISIE:

Een zelfstan

dig mediabedrijf met 1 of

meerdere perso

nen waarin genoeg

ruimte

is voor autonom

e audiovisuele pro

jecten.

Kwalitatief, betrouwbaar, loyaal en veilig merk met uitgebreidt aanbod. Staat voor mij voor vrijheid.

“You know what the sun is all aboutwhen the lights go out.”

Staat voor mij vooreenvoudig kwalitatieve kledingin eigen herkenbare stijl.

Rockstar games betekend voor mij

alternatief en stijlvol. Vrijheid is iets

dat centraal staat in al hun games.

Ryan Oomen

“Welbedach

t simpel”

9

RYANVS

FILMACADEMIE

Voordat ik op Fontys ACI zat, zelfs voordat ik uberhaupt een MBO di-ploma had, deed ik mijn eerste aanmelding voor de filmacademie in Am-sterdam. Ik zat in het derde van de audiovisueel klas op het Zoomvliet college. Zonder rijbewijs, zonder MBO diploma, zonder naar de open dag te zijn geweest en zonder enige verwachting had ik mijzelf ingeschreven met als enige reden dat mijn naam de volgende aanmelding een belletje zou doen rinkelen. Het onverwachte gebeurde echter, van de ruim 800 aanmeldingen voor de richting regiefictie zat ik bij de 30 geselecteerden voor de toelatingsronde. Slechts 6 hiervan zullen worden aangenomen.

Op donderdag 15 april 2010 werd ik om kwart voor twee ’s middags verwacht op de academie in hartje Amsterdam. Na warm te zijn onthaalt bij de receptie, werd ik in een studioruimte gestopt met nog twee andere kandidaten. De ene had al een speelfilm op zijn naam staan waarin niemand minder dan Jack Wouterse speelde, de ander had stage gelopen in New York bij een bekend productiebedrijf waarvan ik de naam ben vergeten. Kortom, stevige concurrentie. “De ene had al een speelfilm op zijn naam staan waarin niemand minder dan Jack Wouterse speelde”

Ook aanwezig in de ruimte om ons te be-geleiden waren twee acteurs. Een man en een vrouw van tussen de 30 en 40 jaar oud. Voor ons pen en papier. De ee-rste opdracht, schrijf op, een moment in jouw leven dat sterke indruk op jou heeft gemaakt. Stiekem behoorlijk lastig, con-fronterend en ook wel intiem. Direct een persoonlijke ervaring delen met vier wild vreemde personen. Enfin, na een paar mi-nuten nadenken had ik iets opgeschreven. Toen iedereen gereed was werden de er-varingen gedeeld.

Volgende opdracht, vertel je ervaring in drie shots en teken deze in een story board. Dit vond ik al wat makkelijker. On-danks dat tekenen niet mijn sterkste kant is, vond ik mijn storyboard geslaagd. Ook de acteurs hadden al duidelijk een beeld wat ik voor ogen had. So far, so good.

“Ondanks dat tekenen niet mijn sterk-ste kant is vond ik mijn storyboard geslaagd.”

Volgende opdracht, verfilm je verhaal in drie shots. De hele studioruimte mocht worden benut. Verder mocht je gebruik maken van de mannelijke acteur en de kandidaten moesten bij elkander assis-teren voor het licht en camera. De tijd die je kreeg was minder dan een kwartier. Eindelijk dacht ik, doen waar ik voor gekomen ben. Ik was als eerste aan de beurt. Vlot, overtuigend en enthousiast ging ik te werk en mijn filmpje stond er dan ook binnen de tijd op. Ik voelde me een pro. Ik had iedereen duidelijke aanwi-jzingen gegeven, de ruimte en rekwisieten goed benut en was creatief met de beli-chting. Tevreden over het resultaat was het nu mijn beurt om te assisteren.

De volgende kandidaat trok als eerst zijn schoenen uit. Op zijn sokken begon hij met regisseren. Hoewel ik meestal wel snapte wat hij bedoelde kwam hij over het algemeen nogal vaag over. De acteur ervoer dit volgens mij hetzelfde omdat hij veel moest doorvragen. Ook experimen-teerde de kandidaat veel met de camera-voering waardoor hij in tijdnood kwam.

De laatste kandidaat, de gene met Jack Wouterse in 1 van zijn films, pakte het al iets professioneler aan (al vond ik zijn verhaal persoonlijk het minste). Zijn cam-eravoering was ook apart, omdat hij alles extreem close liet filmen en de camera verschillende richtingen op liet bewegen binnen hetzelfde shot. Het leek alsof hij te graag wilde laten zien hoe goed hij wel niet was. Ondanks dat vond ik zijn filmpje geslaagd.

“Het leek alsof hij TE graag wilde laten zien hoe goed hij wel niet was.”

Toen was het tijd voor mijn gesprek. Ik werd opgehaald door iemand in pak en begeleid via de lift en een lange gang naar een ruimte. Daar zaten ze dan, de toelatingscommissie. Achter een te grote tafel. Ik trad binnen en wilde mijzelf vrien-delijk voorstellen door alle aanwezige een hand te schudden. De tafel was echter te groot en mijn hand reikte niet ver genoeg, waarop ik besloot even rond de tafel te lopen.

10

Dit leverde al een aantal verbaasde blik-ken op waarvan ik niet wist of ze nu posi-tief of negatief waren. Ik heb in ieder geval al een indruk gemaakt, dacht ik bij mezelf toen ik ging zitten en de zenuwen via m’n ruggengraat omhoog voelde kruipen. Vijf personen bekeken mij aandachtig, de middelste was als het ware de leider en begon met vragen die ik allemaal netjes en eerlijk beantwoorden.

“Vijf personen bekeken mij aan-dachtig.”

Zo merkte hij bijvoorbeeld op uit mijn toelatingsformulier dat ik iets had met het genre misdaad. Ik begon uit te leggen dat dit kwam doordat misdaadverhalen vaak alles bevatten, actie, spanning, liefde, vriendschap, verdriet, verraad et cetera. Terwijl ik dit aan het vertellen was zag ik een vrouw, die tot nu toe nogal ongeinteresseerd leek, ineens aan mijn lippen hangen. ‘Zo, had ik het nog nooit bekeken’ mompelde zij toen ik klaar was met mijn antwoord. Dit gaf mij al wat meer zelfvertrouwen.

Vervolgens kreeg ik ook nog compliment-en over mijn ingestuurd materiaal. Als dit zo doorgaat, word ik zo nog aangenomen ook dacht ik bij mezelf. Maar toen kwa-men ze met de vraag waarom ik juist voor hun opleiding had gekozen en hoe ik er persoonlijk voor stond.

Plots kreeg ik het gevoel alsof ik door de mand was gevallen. Ik vertelde dat ik nog in het derde van MBO zat en nog geen diploma had. De stalen gezichten die ik langzaam naar vrolijke gezichten had gepraat veranderde langzaam in teleurg-estelde en ongeinteresseerde blikken. Ondertussen probeerde ik niets te laten blijken van mijn innerlijk gevoel en en-thousiast werd er door beide partijen afsc-heid genomen en met extreem gemengde gevoelens verliet ik het gebouw.

Samen met de andere kandidaat (die met Jack Wouterse in zijn film!) deelden we onze ervaringen. Hij vond dat hij zijn gesprek super goed had gedaan. Ik vond het allemaal wel weer welletjes en stelde voor om dvd’s te gaan shoppen.

Hiermee stemde hij in en na veel films te hebben aanbevolen aan elkaar en veel over films te hebben geouwehoerd vertrokken we beide met een stapel huiswaarts.

Een aantal weken later lag de beruchte enveloppe op het aanrecht. Snel maakte ik deze open. Ineens voelde ik een vlaag van goede hoop opkomen die door een nog grotere vlaag van teleurstelling werd overtroffen. Met grote spijt moest de filmacademie mededelen dat ik niet was aangenomen omdat het niveau van de concurrentie te hoog was. Via (toen nog) Hyves kwam ik erachter dat de andere twee kandidaten het ook niet hadden gehaald.

Al snel begon ik met relativeren. Volgend jaar weer een kans. Ik was nu al zover gekomen terwijl ik nog in het derde zat. Volgend jaar heb ik nog meer om te laten zien en bovendien ben ik weer een ervaring rijker. Wel €65 armer (€30 inschrijfgeld en €35 deelname geld), dat dan weer wel maar volgend jaar beter, volgend jaar..

Maar helaas, het jaar erop werd mijn aanmelding direct per brief afgewezen. Niet eens door naar de tweede selectiero-nde. Jammer. Weer begon ik direct met relativeren. De meeste van mijn favoriete filmmakers hebben geeneens filmschool gedaan, of niet afgemaakt. Waarom zou ik het nodig hebben om mijn doel te beha-len? Mijn film komt er wel, op een dag..

11

RYAN’S FIFTY FAVORITES

TAXI DRIVER (1976)Deze film van mijn meest favoriete regisseur Martin Scorsese heeft een speciaal plekje in mijn hart. Het klinkt nogal nichterig maar het is nu eenmaal zo. De sfeervolle muziek van Bernard Herrmann, het verhaal, het gevoel, een film met wederzijds begrip.

EX DRUMMER (2007)Een te gekke boekverfilming van Herman Brusselmans door Koen Mortier. Deze Vlaamse film is rauw. Geen losse eindes, geen censuur en veel cynisme/zwarte humor.

THE GOOD, THE BAD AND THE UGLY (1966)

Bij het woord episch denk ik al snel aan dit spektakel. Prachtige muziek, legendarische karakters, en ga zo maar door. Beste western film ooit als je het mij vraagt.

GOODFELLAS (1990)Boekverfilming door Martin Scorsese, en hoe! Snelle montage, swingende muziek, sterke acteurs en een in-teressant kijkje in het leven van een gangster.

LA HAINE (1995)Een dag in het leven van drie jongeren met een uitzichtloos bestaan in een ‘banlieue’ van Parijs. Krachtige zwart/wit film die voor hetzelfde geld waar gebeurd kan zijn.

LA DOLCE VITA (1960)Over krachtige zwart/wit films gespro-ken, deze film is de oudste in deze lijst maar zeker niet de minste. Dit Italiaans meesterwerk was zijn tijd ver vooruit en geeft de leegte dat ons bestaan kent scherp weer.

MULHOLLAND DRIVE (2001)David Lynch brengt de term ‘mindfuck’ naar een nieuw niveau met deze film. Mysterieus is een understatement en daarom ook zo fascinerend. Gewoon kijken deze!

UNFORGIVEN (1992)De tweede western met Clint East-wood in deze lijst maar van een heel andere orde. Geen good guy versus bad guys maar een intens drama. Ter-echt vier Oscars gewonnen.

ADVENTURELAND (2009)Een echte zomerfilm van de hand van schrijver/regisseur Greg Mottola bekend van de komedie Superbad (aanrader). Komedie, drama en ro-mantiek, wat wil je nog meer op een zwoele zomerdag.

VON RYAN’S EXPRESS (1965)Eerlijk beken ik, deze film ben ik in eerste instantie gaan zien omdat mijn naam voorkomt in de titel. Gelukkig kwam ik er toen achter dat ik dit de beste tweedewereldoorlogsfilm is die ik tot nu toe heb gezien. Ik wist geen eens dat Frank Sinatra kon acteren!

1. 2.

3. 4.

5. 6.

7. 8.

9. 10.

top 12 films

12

13

EASY RIDER (1969)Net als in Fear And Loathing In Las Vegas (aanrader, moest ik ook even vernoemen in deze lijst) gaan twee personen onder invloed van drugs op-zoek naar ‘the American dream’. Op zoek naar vrijheid en avontuur, altijd vermakelijk.

24 HOUR PARTY PEOPLE (2002)Deze biopic over Tony Wilson (waarin hij zichzelf meer een bijrol vind) zie ik meer als een documentaire dan een speelfilm omdat vrijwel alles feitelijk wordt verteld. Interessant chaotisch stukje muziekgeschiedenis met hu-mor.

11. 12.

top 12 albums

THE BLACK KEYS – CHULAHOMA (2006)Tot nu staan eigenlijk alle platen van The Black Keys bij mij op 1. Ieder nummer op Chulahoma is een cover op hun inspiratiebron, blues muzikant ‘Junior’ Kimbrough. De zweterige/zwoele/zachte maar ook rauwe(!) songs geven mij telkens een zomers gevoel. Intense kwaliteit.

LOCAL H – AS GOOD AS DEAD (1996)De tweede plaat van 1 van de meest ondergewaar-deerde bands die ik ken, bevat een gevoel waar ieder-een wel eens mee te maken heeft. Het gevoel dat je geen verschil maakt, niets speciaals bent maar je toch niet zo als de rest voelt.

1.

2.

RAGE AGAINST THE MACHINE (1992)

Tijdloos, energiek en ijzersterk. Als het een misdaad is om naar deze plaat te luisteren is schuldig mijn uitspraak.

3.BLAKROC (2009)

Een hiphop plaat met vele bekende rappers zoals Mos Def en Jim Jones waarbij de beats niet uit de computer komen rollen maar zijn ingespeeld door The Black Keys! Heerlijk.

4.

GOGOL BORDELLO – SUPER TARANTA! (2007)Lekkere feel-good muz-iek. Ideaal voor roadtrips en festivals in de zomer. Voetjes van de vloer, zweten en feesten maar op deze ‘gypsy-punk’.

5. THE BLACKOUT – THE BEST IN TOWN (2009)

Fijne rock muziek voor in de auto. De zang wisselt af tussen clean en scream. Variatie, daar hou ik van. Maar dat heb je vast al gezien aan deze lijst.

6.

JOHNNY CASH – AMERICAN IV: THE MAN COMES AROUND (2002)Er zijn maar weinig artiesten die een cover zo eigen kunnen maken als Cash. Op deze plaat die vlak voor zijn dood is uitgebracht zingt hij met een kwetsbare ingetogen stem over de dingen des levens. Als je geen kippenvel krijgt bij het luisteren ben je van staal. Prachtige productie van Rick Rubin.

7.

VOLBEAT – ROCK THE REBEL / METAL THE DEVIL (2007)Elvis, Metallica en Johnny Cash in een blender, zo kun je de sound van Volbeat het beste omschrijven. En met lyrics als ‘See the titie klitie hootie boogie woogie wicked girl’ kun je bij mij al weinig fout doen.

8.

Sla deze pagi-na om voor het

vervolg!

ASKING ALEXANDRIA – RECKLESS & RELENTLESS (2011)Metalcore met breakdowns, electronische stukken, scream, grunt en clean zang. Heerlijk bombastisch en rete strak. Deze band vertegenwoordigt voor mij de definitie van rock ’n roll.

9.YELLOWCARD – OCEAN AVENUE (2003)

Moderne punkrock met een violist voor net dat beetje extra ‘emo’. Hierdoor onderscheidt deze band zich van andere gelijke zoals Green Day, Blink182 en Sum41.

10. 11.12.

ROB ZOMBIE – HELLBILLY DELUXE (1998)Een ware horror artiest. In dit geval een compli-ment. Rob Zombie zorgt altijd voor een sterke sinistere sfeer in zijn muziek, live shows, clips en films. Want naast frontman is hij ook nog eens regisseur van zijn eigen films en videoclips. Voor mij reden genoeg om fan te zijn.

MILES DAVIS – KIND OF BLUE (1959)

Om deze lijst waardig af te sluiten mijn favoriete jazz plaat. Heb er verder weinig over te melden, het luistert gewoon lekker weg.top 3 TV-series

Door de vele onverwachte wendingen in de verhalen, de filmische aanpak en de kleurrijke, aandoenlijke karakters staan deze legendarische series in mijn top 3. Allemaal kijken dus! 2. 3.1.

top 3 games‘Free roaming’ is iets dat ik erg aantrekkelijk vind aan games. In een virtuele zandbak gaan en staan waar je wilt. Deze drie games hebben hiernaast ook gemeen dat ze een sterke sfeer en goede muziek bevatten.

1.

2.

3.

top 3 comedians1. George Carlin †, best bits: ‘Stuff’ & ‘Stroke Job’2. Bill Hicks †, best bits: ‘It’s Just A Ride’ & ‘Positive Drug Story’3. Wim Helsen, best bits: ‘Gedichtenbundel’ & ‘Amai Bakker’

In boeken lees ik het liefst waargebeurde verhalen wat te zien is aan deze lijst:

1. Chopper - Autobiografie van crimineel Mark ‘Chopper’ Read.2. The Dirt – Memoires van Mot-ley Crue, een befaamde band met een nogal beruchte reputatie. 3. No Angel – Undercover agent Jay Dobyns over hoe hij de Hells Angels infiltreerden.

top 3 books

RYAN’S FIFTY FAVORITES

14

THE ART OF THE STEAL (2009)In het echt zijn er ook good guys en bad guys. En de good guys winnen niet altijd..

top 7 documentariesANVIL! THE STORY OF ANVIL (2008)

Waarom komen sommige artiesten overal mee weg en an-dere niet? Een vraag die mij al langer bezighoudt en groter is geworden na het zien van deze docu. Een verhaal over toewijding, vriendschap, hoop en teleurstellingen. Erg aangrijpend, indrukwekkend en inspirerend.

AMERICAN MOVIE (1999)Pijnlijk herkenbaar voor filmmakers en de grootste angst om te eindigen zoals de hoofdpersoon in deze docu. Vrijwel iedere scene bevat een memorabele quote wat in sommige geval-len zorgt voor veel hilariteit..

THE KING OF KONG: A FISTFUL OF QUARTERS (2007)Het verhaal van een hardcore gamer, die verslaaft is aan Donky Kong. Het klinkt ‘nerdy’ maar geheid ga je meeleven met de hoofdpersoon. Deze docu lijkt net als alle bovenstaande ‘too good to be true’.

1.2.

3.THE ARISTOCRATS (2005)

Iedere comedian verteld deze mop op zijn eigen manier. De bedoeling is de mop zo extreem te maken, dat de clue uiteindelijk overbodig lijkt. Uitgelegd en voorgedragen door bekende rotten uit het vak.

4.HECKLER (2007)

Mensen in de zaal die een voorstelling verstoren. Wie zijn deze mensen en waar-om doen ze het? En hoe gaan de performers hiermee om?

NOT QUITE HOLLYWOOD:THE WILD, UNTOLD STORY OF OZPLOITATION! (2008)

Een genre waar de meeste mensen niets vanaf weten. Een kijkje in de keuken van de geschiedenis van de Ozploitation. Een nogal apart genre..

6.7.

5.

top 7 music videos

THE PRODIGY – SMACK MY BITCH UPGeheel in point-of-view zien we de hoofd-persoon een avondje stappen dat nogal uit de hand loopt. Vooral het einde vind ik erg ‘clever’.

KORN – TWISTED TRANSISTOREen mockumentaire in een videoclip. Rocksterren gespeeld door ‘s werelds bekendste rappers, zelfs mijn favoriete producer Rick Rubin geeft acte de presence. Briljant!

LOCAL H – ALL THE KIDS ARE RIGHTFiguranten zijn overrated, dachten Scott Lucas en Joe Dan-iels waarschijnlijk toen zij besloten iedere rol in deze video op zich te nemen. Heerlijke clip bij een heerlijk nummer.

JAY-Z – 99 PROBLEMSRauwe footage uit de straten van Brooklyn waar nogal wat gaande is. Krachtige zwart/wit beelden laten het zien. Ook Rick Rubin die normaal gesproken cameraschuw is heeft weer een bijrol. Toeval?

THE BLACK KEYS – TIGHTEN UPDan en Patrick nemen hun zoontjes mee naar de speeltuin. De zoontje krijgen ruzie om een meisje. Wanneer Dan en Pat hun zoontjes (zie afbeelding) uit elkaar halen beginnen zij te vechten om de aandacht van de moeder. Een grappig verhaal-tje dat iedere keer wel een glimlach op mijn gezicht tovert.

1.2.

3.

DAVID LEE ROTH – YANKEE ROSEZo fout dat deze leuk is. Ik lig in iedergeval telkens dubbel wanneer ik de extravagante David Lee Roth vol sterallures over het podium zie paraderen. Met zijn killer moves probeert hij zich in ieder shot te forceren wat zorgt voor veel hilariteit. Over de top!

RAGE AGAINST THE MACHINE – SLEEP NOW IN THE FIRE

Een guerilla optreden voor de ingang van Wall Street met documentairemaker Michael Moore die het vastlegt. Letterlijk een ‘Rage Against The Machine’.

4.

5.

6.7.

15

TRUE STORYMaandag 9 november 2009Iets meer dan twee jaar geleden heb ik een borstkas cor-rectie ondergaan. Hierbij hebben ze een zo geheten ‘nuss-bar’ onder mijn ribben bevestigd, zodat deze niet meer naar binnen zouden groeien. Nu, iets meer dan twee jaar later, na een brief te hebben gekregen van het ziekenhuis dat ze me hadden ingepland, is deze er dus uitgehaald. Een verslag van hoe deze ‘routine’ (wat ik dus aanvankelijk dacht) operatie is verlopen.

RYAN’S ROUTINE OPERATIE

Vanaf twaalf uur ‘s nachts mocht ik niets meer eten en drinken. ‘S ochtends om 5:00 moest ik mijn bedje uit. Op naar Medisch Centrum Twente. Ik had al een droge bek en een ochtendhumeur toen ik wakker werd. Ook een ontbijtje zou er wel in gaan omdat mijn maagzuur nogal opstandig werd. Helaas, zit er niet in deze morgen. Verzet je gedachten Ryan..

In het ziekenhuis aange-komen om iets voor negen (dus netjes op tijd) ging ik mijn ponsplaatje ophalen bij de receptie. Een plaatje dat ik ei-genlijk nergens voor nodig zou hebben. But who cares, part of the system. Daarna werd ik naar mijn kamertje verwezen.

Volgens mij moest hij nog vanuit zijn chalet in Zuid-Frankrijk komen, want om het maar netjes te verwoorden liet hij nogal op zich wachten, terwijl mijn lieve moeder en lieve vriendin kopjes koffie en kopjes thee achterelkaar kre-gen aangeboden. Frustratie alom. Enfin, twee en half uur later kwam de dokter plot-seling binnen gestormd. Uiter-aard net op het moment toen ik (om absoluut er zeker van te zijn dat ik helemaal totaal compleet leeg zou zijn voor de operatie) op het toilet zat.

Ik stap in de auto en wat ligt er op de bijrijderstoel.. Hé, lekker twee voorverpakte peperkoeken! Vreugdevol pa-kte ik mijn vondst en stond op het punt deze te verorberen toen ik dacht: Kut, nuchter blijven.. Na een lange tijd in de auto en in de ochtendspits te hebben gezeten moest mijn moederlief tanken bij het benzinestation. Daar zat ik dan, in de auto, al stervend van de honger met een mooi uitzicht op al dat lekkers dat ze tegenwoordig verkopen in die praktische stop-‘n-go winkeltjes. Leuk.

“Ik had al een droge bek en een ochtendhumeur toen ik wakker werd.”

Met het maagzuur in mijn keel nam ik plaats op het bed. Mijn lieve mama en mijn lieve vriendin (die voor de gelegenheid ook speciaal was meegegaan voor mij) kregen beide netjes wat te drinken aangeboden van de veel te vrolijke (zo vroeg op de ochtend) zuster. ‘Wilt U ook wat te drinken?’ vroeg de zuster. Nee trut! Ik moet leeg blijven! dacht ik bij mezelf. Met een vriendelijke glimlach bleef ik haar net zolang aans-taren totdat haar overbodige vraag eindelijk bij haar door begon te dringen. ‘De dokter komt zo bij u hoor!’ Ah, dat is fijn. Dan zal hij wel binnen nu en een half uurtje verschijnen dacht ik zo..

“Stervend van de honger met een mooi uitzicht op al dat lekkers.”

De dokter checkte even alles en weg was hij weer. Daarna kwam de zuster mededelen dat ik in het begin van de mid-dag geopereerd zou worden.. Lekker dan, dus ze plannen van te voren in dat ik om 9 uur moet melden om in de mid-dag te worden geopereerd. Top, nee, echt helemaal top.. Daar lag ik dan een eeuwig-heid in een muffe kamer die op onverklaarbare wijze stonk naar kattenpis. Kan er miss-chien een raampje open? Nee, dat ging niet. Wel kon de deur open, maar op de gang had familie multi culti zich al ver-zameld om even luid en lek-ker gezellig in hun eigen taal te gaan zitten mekkeren. Dan prefereer ik toch de stank van kattenpis.

“Om het maar netjes te verwoorden liet hij nogal op zich wachten.”

16

Uiteindelijk werd ik rond een uurtje of half 3 al creperend van de honger dan toch ein-delijk opgehaald om naar de operatie zaal te vertrekken. Eventjes de bloeddruk meten en vervolgens genieten van de lichtshow die de sfeergevende tl-verlichting gaf al passerend vanuit mijn ziekenhuis bed. Rustig rolde ik door de lange gangen. Geduwd door een vrolijke zuster met een ‘mijn dieet begint morgen’ figuur. Beetje ritsen hier, voorrang verlenen daar, en zo reden we keurig de operatie ruimte binnen. Hé, hier doet de airco het wel!

Op de operatie kamer aange-komen mocht ik plaats nemen op de tafel. Deze was lekker warm en lag verrassend com-fortabel. Daar zag ik mezelf liggen in de reflectie van één van die lampen. Helemaal in stijl. Haarnetje op, ziekenhuis schort aan. Laat maar komen! dacht ik bij mezelf. Toen kwam er een vrouwelijke arts binnen die met mij een gerust-stellende dialoog probeerde aan te gaan. Echter verstond ik geen woord van wat ze zei door haar typerend Twents accent. Dat soort mensen komen bij mij altijd al een stukje dommer over dan nor-maal Nederlands sprekende mensen. Dit mag dan miss-chien wel een vooroordeel van mij zijn, maar deze werd wel bevestigt. ‘Ônt spánt U uw ãrm maer’. Ik had de bood-schap begrepen. Ik moest mijn arm ontspannen zodat zij de naald van het infuus kon toedienen. ‘Dìt kán éfen paeijn doen’ kreeg ik te horen.

Dat zal wel meevallen dacht ik. Op dat moment voelde ik een helse pijn door mijn hand gaan. DIE MUTS HAD VER-KEERD GEPRIKT! ‘Dìt over-komt mij nou anders nooît’. Nee, dat zegt ze waarschijnlijk ook tegen die andere pech-vogels. Vluchtig pakte ze een scheermesje erbij, ontdeed mijn onderarm van wat be-haring, en ging voor poging twee. AARGH! Alweer gefaald! Way the go! ‘Draie kéren is schéépsrecht’ grapte ze nog. ‘Untspánt U zich maer.’ ONT-SPANNEN?! Hoe de hel kan ik me NU nog ontspannen?! Zonder mijn arm op de andere plek te ontdoen van beharing jaste ze die naald erin alsof ze aan het borduren was. Met mijn tanden in mijn tong zocht ik snel weer afleiding in mijn spiegelbeeld. Och, wat had ik een medelijden met dat man-netje. Hoe ben ik hier in gods-naam terecht gekomen?!

“En zo reden we keurig de operatie ruimte binnen.”

“Hoe de hel kan ik me nu nog ontspannen?!”

Gelukkig kwam daar eindelijk een andere arts binnen. Deze stelden zich voor. De naam ben ik vergeten maar wat ik mij vooral herinner is dat hij een naar Duits accent had. Nu is het erg politiek incor-rect om dan te denken dat deze arts zijn ervaringen heeft opgedaan in een concentra-tiekamp. Maar ik kreeg deze zieke gedachten niet uit mijn hoofd verbannen. Snel m’n ogen dicht en niet meer prob-eren na te denken. Eindelijk kreeg ik dan een mondkapje op. Een paar keer diep adem halen en dan ben ik weg van deze plek! dacht ik bij mezelf. NIEMAND die me had verteld dat dit absoluut NIET de be-

doeling is, omdat je dan achter-af ziek bent van de narcose. Wat ik uiteraard alles behalve wilde, want dat was de reden waarom ik de fucking hele dag niets gegeten had! Dus je raad het al, toen ik weer bij kwam voelde ik mezelf zwaar klote. Ik had zo’n honger en dorst, maar alles wat er in ging kwam er net zo snel weer uit. En daarom moest ik maar een nachtje blijven.. NOOOO!! Nu laat ik deze nacht maar over aan de verbeelding van de lezer. Wel vermeld ik dat de matrassen worden gemaakt van gips. Dat de kamer nog steeds stonk naar kattenpis en ondertussen ook mijn braaksel. Het infuus kut zat en ik maar geen goede houding kon vinden. En steeds wanneer ik dan eindelijk in slaap viel werd ik gewekt om mijn bloeddruk te meten.

De volgende dag was ik zóóó blij dat ik mijn lieve moeder en mijn lieve vriendinnetje weer zag. Ik at wat en hield het gelukkig binnen. Na wederom ellenlang wachten op één of andere dokter, mocht ik dan EINDELIJK vertrekken uit dit Sovjet ziekenhuis.

In de auto, START HET CO2 VERVUILENDE KRENG NIET !! Just when you think shit can’t get any worse.. Na iets meer dan twee uur had de ANWB de auto gerepareerd en konden we richting huiswaarts.

Thuis aangekomen kon ik ge-lukkig deze traumatische ervar-ing snel verwerken met behulp van mijn lief vriendinnetje. Het blijft een pijnlijke herinnering, maar ik ben er nu wel vanaf! En de ‘nuss-bar‘ heb ik mogen houden als souvenir.Yes.

17

RYAN’S RANDOM REVIEWS

THE BOONDOCK SAINTS (1999)Waarom velen deze film hoog in hun favoriete lijst hebben staan blijft mij een raadsel. Deze film was bij lange na niet wat ik er van ver-wachtte. Het verhaal over twee Ierse broers die het als hun missie zien om alle criminelen in Boston uit te moorden (en door de media worden gezien als helden) is een leuk ideetje, alleen voelde het erg geforceerd aan. Even als de rest van de film. En dan zal ik maar niet beginnen over de acteerprestaties van de twee zogenaamde helden (voor mij de ergste stoorfactor). Gelukkig heb ik me nog kunnen vermaken met de hippe bijrollen van Willem Dafoe en David Della Rocco. In mijn ogen is The Boondock Saints een grappig bedoelde heroic bloodshed film die daar simpel weg niet in slaagt. Een gevalletje van “jammer, maar net niet”. Maar hierover zijn de menin-gen nogal verdeeld.

4/10

Wist je dat: het verhaal achter deze film veel inter-essanter is? Jaren na deze film te hebben gezien zag ik de documentaire Overnight (2003) over de man achter de film. Niet erg objectief maar wel ontzettend interessant.

H (2002)Om maar meteen met de deur in huis te val-len, deze zuid Koreaanse thriller mist net een ingrediënt waardoor deze niet in het rijtje klassiekers in het genre zoals Se7en en Si-lence Of The Lambs past. Het verhaal is als volgt, een seriemoordenaar zit al 10 maanden in de gevangenis als er plots een copy cat opduikt. Een detective gaat op onderzoek uit en zoekt de seriemoordenaar in hechtenis op. Zo probeert zij genoeg aanwijzingen te ver-zamelen zodat ze de copy cat killer zo snel mogelijk kan stoppen. Dit verloopt echter alle-maal nogal langzaam en er heerst een gebrek aan spanning. Ook het acteerwerk stelt jam-merlijk genoeg niet veel voor. Gelukkig maakt het verhaal nog een handrembochtje van 180 graden wat de mystieke sfeer wel ten goede komt. Ondanks alles is deze film (met genoeg popcorn bij de hand) tamelijk consumeerbaar!

6/10

18

THE GOOD SHEPHERD (2006)Bij deze film geregisseerd door Robert DeNiro, één van mijn meest favoriete ac-teurs, ben ik al meer dan vier(!) keer in slaap gevallen. Het gebeurt bij mij zelden dat ik wegdoezel tijdens een film, dus deze weet mij klaarblijkelijk totaal niet te boeien. De eerste keer dat ik wakker schrok met het dvd menu op repeat dacht ik nog dat het misschien met vermoeidheid te maken had. Maar na meer dan vier pogingen is het mij wel duidelijk. Dit is een verdomt saaie film. Doordat ik de film nog nooit volledig heb uitgezeten kan ik hem dan ook niet beoordelen. Op een dag ga ik nog een pog-ing wagen. Nadat ik een koude douche heb genomen staand met een blik energy drink.

?/10

Wist je dat: bovenstaande recensie is geplaatst in het blad Filmvalley #59 februari 2009. Ik geef de film trouwens een: 7,5/10

RAM:Je ontvangt mannelijke liefde op een trip naar Nieuw-Zeeland.

STIER:Binnenkort zul je een aanvaring krijgen met een Spanjaard en zijn rode doek.

TWEELINGEN:In je relatie tel je voor twee en je ontvangt dan ook dubbel zoveel aandacht.

KREEFT:Jouw sterrenbeeld in het Engels is ‘Cancer‘ of ‘Crabs‘, mocht je hier hinder van ontvin-den kun je in beide gevallen gedag zeggen tegen jouw schaamhaar.

LEEUW:Je waant jezelf boven aan de voedselketen terwijl andere jou eerder als lui ervaren.

MAAGD:Je voelt je buitengesloten wanneer je vrienden een gesprek voeren over seks en jij geen idee hebt waar het over gaat.WEEGSCHAAL:Er staan jou zware tijden te wachten. Zorg dat je in balans blijft.

SCHORPIOEN:Pas op met giftige opmerking-en, het venijn zit hem in de staart.

BOOGSCHUTTER:Een ongeluk zit in een klein hoekje. Vraag jezelf alvast maar af, moet ik naar een ziekenhuis of een dierenkliniek?

STEENBOK:Jouw vrienden zien je als een constante bron van geitenkaas.

WATERMAN:Eind januari of begin februari is de peri-ode dat jouw verjaardag passeert. Mocht dit niet gebeuren dan kom je erachter dat je de verkeerde horoscoop hebt gelezen.

VISSEN:Jouw vermogen om teleurgesteld te zijn bereikt een kosmische hoogte wanneer je erachter komt dat jouw astrologisch symbool niets meer voorstelt dan twee schurftige vissen.

Horoscoop:

19

VISIT RYANOOMEN.COM

“Not your average website.“