SO CLOSE YET SO FAR - wattystories.weebly.com · schooled din ako, at maraming guards ang...

SO CLOSE YET SO FAR

This is a work of fiction. The characters, organizations and events portrayed in this story are

only products of the author’s imagination. Any resemblance to an actual incident is purely

coincidental.

SO CLOSE YET SO FAR. © 2012 by whenitcomestolove/@iamRomaDee.

All rights reserved.

No part of this story may be reproduced, distributed or transmitted without the

author’s consent.

Prologue

PATRICK'S POV

"Miss na kita. Sana andito ka ngayon, para makita mo yung naging success ng

efforts natin. Ng efforts mo. Mahal na mahal kita, sana alam mo yan." nakangiti

niyang sinabi yan, pero mamaya-maya, umiyak na rin sya.

"Oo naman. Alam na alam ko yun. Syempre, mahal din kita e. Kaya nga ginawa ko

tong lahat para maging masaya ka. Wag ka na umiyak ha?" sabi ko sa kanya.

"Pano ba yan, kailangan ko munang umalis. Babalik nalang ulit ako dito ha. I love

you, Patrick."

"Bye, Ella. I love you too."

At tuluyan na siyang umalis, at iniwan ako.

Bakit ganun?

Kausap nya ako, pero parang hindi nya ako nakikita? Katabi ko sya pero parang ang layo

layo nya?

Ella? Bakit?

Lakad lang ako ng lakad, hanggang sa may makakasalubong akong lalake.

Balak pa yata akong banggain nito e. Ayaw ba namang tumabi. Ay nako, bahala sya. Basta

ako, hindi ako tatabi. Mapride na kung mapride.

Palapit na kami ng palapit, pero dinaanan nya lang ako. AS IN PARANG HANGIN LANG AKO

SA HARAP NYA. LITERALLY. MULTO BA TONG LALAKING TO?

O, baka naman. . .

Tumingin ako sa paligid ko, at dito ko narealize na nasa sementeryo pala ako.

Maraming tao, pero hindi nila ako nakikita. Dinadaan-daanan lang nila ako na parang

hangin lang ako sa harap nila. Parang si Ella lang kanina. Kausap nya ko, pero hindi naman

nya ko tinitingnan.

That was when it hit me...

I'm a ghost.

1. First Day, First Meeting

PATRICK'S POV

*RRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRIIIIIIIIIIINGGGGGGGGGGGGG*

Wait, 5 minutes.


Wait 5 mins lang ulit.


ANO BA YAN. Parang kakapatay ko lang ng alarm, tumunog na naman ulit. Ugh! Kahit

kelan nakakatamad talaga pumasok.

Tapos bwisit pang panaginip yun! Gawin ba naman akong multo?!?!?!?! Grabe lang ha.

Pero sino kaya yung babaeng yun? Ella ang pangalan nya, pero dko naman nakita ang

mukha nya.

Baka soulmate ko?

HAY NAKO PATRICK. Soulmate soulmate ka dyan, bakla ka ba? Nagpapaniwala ka dun.

Pero, sino nga kaya yung babae?

"Patrick! Bumaba ka na dyan! Late ka na naman!"

Eto namang si mommy, late daw, e 6 o'clo... WHAT?!?!?!?!?! 6:45 na??!??!!

Parang kakapatay ko palang ng alarm ah! Sht!!!!!

Nagmadali na kong maligo at kumain, para hindi ako malate.

"Ma! Hatid nyo na po ako please. Please. Please. *puppy dog eyes*"

"O sya sige na nga. Sa susunod, mag-isa kang malate ha."

Grabe talaga tong nanay ko, pasalamat ka Ma, mahal kita. Hahaha.

"Yes, thanks Ma!" sabi ko, sabay kiss sa cheeks.

Umalis na kami, at wala pang 5 minutes, nasa school na ko. 6:55 palang! Yes, dpa ako late.

Papunta na ako ng room ng may nabangga ako. Mamaya-maya, nakita ko nalang nagkalat

na ang books nya, at nakahandusay sya sa sahig.

"Miss! Sorry, hindi ko sinasadya" lumapit ako at pinulot ang mga gamit nya.

"Okay lang. Kaso late na ko dahil sayo." Nangonsensya pa to.

"Sorry tala----Kath?!" HINDI AKO MAKAPANIWALA SA NAKIKITA KO NGAYON.

"Oo, Kath nga. Pano mo nalaman? Pero tsaka ko na aalamin ha. Kailangan ko na

magmadali e. Late na kasi ako. Bye." Sabi nya, at tuluyan nang tumakbo.

Eto ako ngayon, naiwang tulala.

Si Kath.

Hindi pa rin ako makapaniwala sa nakita ko.

2. I Still Remember

PATRICK'S POV

Eto ako ngayon, naiwang tulala.

Si Kath.

Hindi pa rin ako makapaniwala sa nakita ko.

Halos matumba ako sa kinatatayuan ko. Feeling ko mahihimatay na ko,

Hindi to pwede.

Kung nagtataka kayo kung sino sya...

E di magtaka kayo. Hahaha. Joke lang. O, eto na, kekwento ko na.

8 years old ako noon nung makilala ko si Kath. Sikat ang pamilya namin, dahil na rin sa

magandang business ni Papa. Pero sabi nga nila, sa bawat sikat at successful na tao, hindi

mawawala ang mga naiinggit dito.

-------FLASHBACK------------

Marami kaming death threats noon, pero madalas nahuhuli din yung nagbabanta samin.

Kaya nga ilang buwan na ang lumipas at wala na kaming natatanggap na threats. Nagsawa

na yata sila.

Dahil nga marami kaming threats noon, hindi nila ako pinapayagan lumabas ng bahay. Baka

daw kasi mapahamak ako e. Kaya naman wala akong kakilalang kahit sino. Kahit

kapitbahay namin, hindi ko kilala.

Lagi lang ako noon nasa kwarto, nasa kama. Nagcocomputer, naglalaro ng gadgets. Home

schooled din ako, at maraming guards ang nakapalibot sa bahay namin.

Tuwing sawa na kong maglaro, tatanaw nalang ako sa bintana ng kwarto ko. Kitang-kita

kasi dito yung buong subdivision e. Ang ganda ganda sa labas. Ang aliwalas. Pero laging

napapako ang tingin ko sa isang batang babae.

Isang babaeng may mahabang itim na buhok. Magandang mata at napakalambing na mga

ngiti. Katamtaman din ang kulay ng balat nya. Payat, pero hindi naman buto-buto.

Ang ganda-ganda nya.

Simple, pero pag tiningnan mo sya, d mo na maaalis ang tingin mo sa kanya.

Gustong-gusto ko syang lapitan, pero hindi ko magawa.

Well, noon yun. Dahil ngayon, I'm free!

"Yaya, labas po muna ako ah. Andyan naman po yung mga guards natin, hindi ako

mapapahamak. Tsaka wala na tayong threats diba?" paalam ko kay Yaya.

"O sige. Ingat ka ha. Magsama ka ng isang guard ha?" bilin ni Yaya.

Tumakbo na ko palabas. Pumunta ako sa park kung saan lagi syang tumatambay.

Nung una, nalungkot ako kasi hindi ko sya nakita. Pauwi na ko nung...

"Bata! Bagong lipat ka ba? O ikaw yung nakatira dun sa malaking bahay? Ngayon

lang kita nakita dito e" sabi nung batang babae na nasa likod ko.

Sa sobrang lungkot ko dahil hindi ko nakita yung magandang bata, gusto ko nalang

magsungit at deadmahin tong nagtatanong na to. Pero ewan ko, may nagsabi sakin na

lumingon ako at kausapin sya. At yun naman ang ginawa ko. Nagulat nalang ako ng makita

ko kung sino yung nagtanong.

Yung magandang bata.

"Bata, ayos ka lang? Bakit ka tulala? Huy!"sabi nya sakin. Tinatapik-tapik na rin nya

ako pero wala e. Tulala na ko sa ganda nya. Haha. Hoy Patrick! Ano ka ba. Bata bata mo

pa.

Pero tinamaan na yata talaga ako dito sa babaeng to.

“BATAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" at tuluyan na kong nagising

sa pagdedaydream ko.

"Ano?" mataray kong sabi. Syempre para d halatang excited akong makita sya.

"Ba't ang taray mo? Ikaw na nga dyan ang kinakausap ng maayos, ikaw pa galit!

Hmf. Dyan ka na nga!" sabi nya habang paalis na.

"Uy. Joke lang. Sorry na. May iniisip kasi ako e. Oo, ako yung batang nakatira sa

may malaking bahay. Ako nga pala si Patrick. Ikaw? Anong pangalan mo?" tanong

ko sa kanya

"Kath."

"Ah, hello Kath." sabi ko habang may malaking ngiti sa mukha ko.

"Magkaibigan na tayo ha? Magkita ulit tayo dito bukas. Laro tayo. Kailangan ko na

kasi umalis ngayon e. Hinahanap na ko ni mommy. Bye Patrick!" sabi nya, at

tumakbo na sya paalis.

Kath.

Kath.

Kath.

Kath

Ano ba yan, paulit ulit? Hahaha. Ang ganda ng pangalan nya, kasing ganda nya.

Kath.

Sana mas makilala pa kita.

2.1 I Still Remember Part 2

CONTINUATION OF FLASHBACK.

PATRICK'S POV

Ang saya-saya ko ngayon. Kasi magkaibigan na kami. Wala akong pakialam kung sya lang

ang kaibigan ko dito sa subdivision namin, ang mahalaga...

"Magkaibigan na kami!!!!!!!!" oops, napalakas yata ang sabi ko nyan. Hahaha.

"Patrick! Anong sinisigaw-sigaw mo dyang bata ka ha? Sinong kaibigan mo

na?" tanong sakin ni Yaya.

"Yaya! Yung batang maganda na kasubdivision natin! Kaibigan ko na!

Yayaaaaaaaaaaaa. Ang saya ko!" sabi ko, sabay takbo at yakap kay Yaya.

"Naku talaga tong batang to oh. Crush mo yun noh!" tanong sakin ni Yaya.

Pakiramdam ko, nag-init ang mukha ko. Huh? Bakit? Wala namang araw? Bakit naiinitan

ako?

"Awwwwwwww. Ang alaga ko, binata na. Nagkakacrush na. Namumula na nga oh.

Yieeee. Gusto mo, ipagbake natin sya ng cake, tapos ibigay mo sa kanya

bukas?" sabi sakin ni yaya.

"Ano ba yung crush yaya? Tsaka bakit natin sya ipagbebake ng cake? Birthday ba

nya?" tanong ko.

"Pat, yung crush, yun yung nagagandahan ka sa isang tao. Hinahangaan mo sya.

Ganun. At kaya mo sya ipagbebake ng cake kasi gusto mong iparamdam sa kanya

na gusto mo syang maging matalik na kaibigan." pag-explain naman sakin ni yaya.

"Ah. Ganun ba, yaya? O sya sige. Tara na. Turuan mo na ko magbake para mas

maging close na kami ni Kath!" excited ko sabi at sabay takbo sa kusina.

Buti nalang talaga nandito si Yaya. Lagi rin kasing wala sina mom and dad dahil sa trabaho.

Si yaya nalang madalas ang nakakausap ko.

Nagbake na kami ni yaya ng cake. Ang hirap pala.

Ang hirap pigilan yung sarili mong kainin yung mga ingredients. Puro chocolate e. Bat ba?

Favorite ko yun. Lagi tuloy akong napapalo ni yaya. Huhuhu.

At pagkatapos ng ilang milyong pagtitiis. Haha. Natapos na kami magbake. Sabi ni yaya.

Matulog na daw muna ako. Irerefrigerate muna daw nya yung cake para pag dala ko bukas

kay Kath, malamig at masarap.

Dahil napagod ako.... sa pagtitiis. De joke. Napagod ako magbake, nakatulog ako agad.

Mamaya-maya.

"Patrick, gising na."

"Yoko. Umalis ka dyan." sabay taklob ng unan

"Patrick, alaga. Gising na. Malamig na yung cake."

"Edi kainin mo." sabay taklob ng kumot.

"O? Edi wala ka nang bibigay kay Kath? Okay. Sabi mo e. Kainin ko na ha"

Wait. Loading. . . .

"Yaya! Wag! Kay Kath yan! Wag mong kakainin!" bigla naman akong napabangon at

muntik nang mahulog sa kama ko sa pagpapanic.

"Hahaha. Ang alaga ko talaga. Sya, maligo ka na. Pupuntahan natin si Kath

pagkatapos mo." sabi sakin ni yaya.

Agad ko namang sinunod ang utos nya. Syempre excited akong makita si Kath e. Ilang

minuto lang, tapos na ko maligo at magbihis. Nagpabango pa nga ako gamit yung pabango

ni dad e.

"Naku naman! Ang alaga ko! Pumoporma na! Huhuhu. May binata na

kami" pagdadrama ni yaya.

"Yaya, drama mo. Halika na nga." hila ko kay yaya papunta sa labas. Kapitbahay lang

pala namin si Kath.

Eto na, andito na kami sa harap ng bahay nila.

-ding dong-

Mamaya-maya, may nagbukas ng gate. Kamukha ni Kath, pero syempre mas matanda sa

kanya. Mommy nya siguro to.

"Hello little boy. Anong kailangan mo?" bati nya sakin. Ang bait naman nya.

"Uhm. Hello po. Ako po si Patrick. Bibisitahin ko lang po sana si Kath."

"Ah! Ikaw pala si Patrick! Nakwento ka nya sakin kahapon. Halika, tuloy ka."

Iniwan na ko ni yaya nung papasok na ko sa gate. Sabi nya, kaya ko na daw to, binata na

ko. Ano ba yan. Ang gulo talaga ni yaya kahit kelan. Habang papasok ako sa bahay nila

Kath, inakbayan ako ng mommy nya.

"Patrick, Tita Min nalang ang tawag mo sakin ha? Ako nga pala ang mommy ni

Kath."

Ang bait talaga nya. Sana sya nalang mommy ko. Kaso, may mommy na ko e. Pakasalan ko

nalang kaya si Kath para maging mommy ko na rin ang mommy nya? Huh? Ano ba yan!

Ano ba tong iniisip ko. Hahaha.

"Okay po, Tita."

"Upo ka muna dyan, tawagin ko lang si Kath"

Mamaya-maya, may narinig akong bumababa ng hagdan. Si Kath siguro to.

"Patttttttttttrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrriiiiiiiiiiiickkkkkkkkkk!" sigaw nya habang

tumatakbo papunta sakin. Ang ikinagulat ko lang. . .

Niyakap nya ako.

dubdubdubdub.

Ang puso ko. Huhuhu. Yayaaaaaaaa. Mamamatay na ba ako?

"Patrick! Bakit ka nandito?" sabi nya, sabay kalas sa pagkakayakap nya sakin.

"Uhh, wala lang. Gusto ko lang ibigay sayo to." At iniabot ko yung cake.

"Wooowww. Cake! Ikaw nagbake? Wowwwwwwww. Mommyyyy! May cake tayo

oh. Binake ni Pat for me!" pagmamalaki nya sa mommy nya.

"Wow naman Patrick! Ang sweet mo naman. Ipakasal ko na kaya kayo ng anak ko?

Hahaha. Joke lang." To namang si Tita oh. Nagjoke pa. Pero, pwede. Hahaha.

"Mommy! Kakahiya. Alis muna kami ha. Laro lang kami dyan sa park" paalam ni

Kath sa mommy nya.

"Okay, wag kayong papadilim ha. Patrick ikaw na bahala kay Kath. Lampa yan e.

Hahahaha. Joke lang baby. Sige na. Balik kayo mamaya, kainin natin tong cake ni

Patrick." sabi ng mommy ni Kath.

Umalis na kami ni Kath, at nagpunta dun sa park ng subdivision namin. Buong maghapon

kaming naglaro. Nagkwentuhan. Naghabulan. Andami kong nalaman tungkol sa kanya. At

sya rin tungkol sa akin.

"Kaya pala hindi kita nakikita dito madalas e. Alam mo, madalas akong mag-isa

dito. Wala kasing gustong makipaglaro sakin e. Ewan ko kung bakit." kwento ni

Kath sakin.

"Siguro, inggit sila sayo." sabi ko sa kanya.

"Huh? Bakit naman sila maiinggit? Sabihin man nating mayaman kami, pero diba

lahat naman tayo mayayaman dito? Ako na nga ang lumalapit, pero ayaw pa rin

nila akong kausapin. Pinagtatabuyan pa nga nila ako e." malungkot na sinabi ni Kath.

"Naiinggit sila sayo, kasi kahit na mayaman ka, mabait ka. Hindi katulad nila na

wala nalang ibang inisip kundi pera nila. Gusto nila sila lagi yung bida. They see

you as a threat Kath, kasi kakaiba ka. At tsaka..."

"At tsaka ano?"

"At tsaka..." tiningnan ko sya sa mata. "Ang ganda ganda mo, Kath."

Pagkatapos kong sabihin nya, nakita ko syang namula. At umiwas ng tingin sakin.

"Hahaha. Bolero ka Patrick! Halika na nga. Uwi na tayo." yaya nya sakin at naglakad

na palayo. Tumayo naman ako, at sumunod sa kanya.

Akala ko mauuna na sya sakin, pero bigla syang bumalik at tinitigan ako.

"Patrick, hold my hand."nagulat ako sa sinabi nya.

"Huh? bakit?" buong pagtataka ko.

"Simula ngayon, bestfriend na kita. Kung magkaron ulit ng threat ang pamilya mo.

Hindi mo na mararamdamang nag-iisa ka. Oo, alam kong marami kang body

guards, pero alam ko rin na pakiramdam mo, wala ka pa ring kasama. Kaya eto

ako oh. Sasamahan kita. Pakiramdam ko rin noon, mag-isa lang ako. Pero

dumating ka, kaya ngayon, ikaw naman ang sasamahan ko." paliwanag ni Kath. Hindi

ko alam ang sasabihin ko kasi natulala nalang ako sa mga pinagsasabi nya.

"Again, Patrick. Hold my hand." at inoffer naman nya ang kamay nya sakin. Hindi na ko

nagdalawang isip na hawakan ito.

"No matter what happens, walang bibitaw sating dalawa, okay?"

"I won't let go, Kath. I won't" finally, nagawa ko nang makapagsalita.

Nagsmile lang sya sakin at naglakad na kami pabalik.

Ang saya ng araw na to. Sana ganto nalang lagi.

Pero kahit may dumating na namang problema sa buhay ko, ngayon alam kong, hindi na ko

nag-iisa.

Kasi ngayon, kasama ko na si Kath.

2.2 I Still Remember Part 3

THE FLASHBACK CONTINUES

PATRICK'S POV

Lumipas ang mga araw, at buwan. Lagi kaming magkalaro, magkausap at magkasama ni

Kath. Kilala na rin sya nina mom and dad. Pati nga mga parents namin, magkasundo na rin

e.

"Kath! Malapit na ang birthday ko. Punta ka ha?"pag-aaya ko sa kanya.

"Oo naman! Anong gusto mong regalo?"tanong nya sakin.

"Yung makita kita dun."sabi ko sa kanya. sabay ngiti.

"Patrick naman eh. Hahaha. Joker ka talaga."

"Totoo naman e. Diba ikaw lang naman dito ang totoo kong kaibigan. Kaya kahit

wala akong matanggap na regalo galing sayo, okay lang. Ang mahalaga, kasama

kita sa araw ng birthday ko. Siguro nga, ito na ang pinakabest birthday party na

mararanasan ko e. Kasi ito yung unang beses na magbibirthday ako na kasama ko

ang bestfriend ko."

Pagkasabi ko nun sa kanya, niyakap nya ako.

"Ikaw talaga Pat. Drama-drama mo. Hahaha. Basta, bibili kita ng regalo, okay?"

sabi nya sakin at bumitaw na sya sa yakap.

"Bahala ka. Basta pupunta ka ha."

"Syempre."sabi nya ng nakangiti.

Ang bilis ng araw, birthday ko na pala. Ang daming tao dito sa bahay. Mga hindi ko naman

kilala. Maraming bata ang lumalapit sakin at nakikipagkaibigan. Yung iba ngang babae may

pagyakap pa, mga hindi ko naman kilala. Nilalayuan ko lang sila kasi naiirita talaga ako.

Kala ba nila hindi ko alam na inaaway nila si Kath dati? Pero meron talagang makukulit e.

"Hello Patrick! I'm Aria!"sabi nung babaeng hindi ko naman kilala. Maganda din to. Pero,

mas maganda bestfriend ko.

"Hello."malamig kong sabi.

"Crush kita."nahihiya nyang sabi.

"Oh."sagot ko. Hindi naman ako bastos. Pero ewan ko. Ayaw ko lang talaga syang kausap.

Lingon ako ng lingon kung saan saan. Hinahanap ko si Kath. Pero dko sya makita.

"Patrick. Can we be friends? Please?"pacute na sinasabi nitong si Aria.

"Ugh. Alam mo layuan mo nga a-----"

"I see you've already met each other"sabi nung matandang kasama ng mommy ko.

"Baby, this is Tita Vangie. Aria's mom. Family nila ang kapartner natin sating

business. Friends na pala kayo ni Aria. O sha, you play na muna ha. Asikasuhin ko

muna bisita natin. Take care of her, okay?" explanation ni mom.

At umalis na sila. Naiwan na naman kami ditong dalawa.

"Patrick! Tara sa labas."yaya ni Aria. Pero hindi talaga ako mapakali dito. Hinahanap ko

si Kath.

"Uhh. Aria. Tsaka na tayo mag-usap ha. May hahanapin lang ako."

"But, Patrick. Please?*beautiful eyes*" Ugh. Babaeng to talaga.

"Okay. Wait for me sa may TV room. Maglaro ka muna dun mag-isa, susunod

nalang ako. Okay?"sabi ko sa kanya at tumakbo na sya paakyat.

"I'll wait for you, no matter what!"sigaw sakin habang paakyat ng stairs.

Kanina pa ko paikot-ikot dito sa bahay, pero hindi ko talaga makita si Kath, pati si Tita.

"Patrick!"

May tumawag sakin. Paglingon ko, ayun. Andito na yung hinahanap ko.

Pero hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko.

Patay na ba ako?

May anghel kasi sa harapan ko e.

Hahaha. Patrick. Corny mo ha. Pero totoo, ang ganda ni Kath.

Parang lalo syang paganda ng paganda!

"Patrick! Huy. Tulala ka na naman!"sigaw nya sakin.

"Sorry na.Ganda mo e." bulong ko

"Ha? Ano ba yan. Kausap mo na naman sarili mo. Tara nga, dun tayo sa labas.

Ingay dito e."sabay hila nya sakin palabas.

"O, regalo ko sayo. Lagi mo yang susuot ha. Happy Birthday bestfriend"pagkabigay

nya sakin ng regalo, niyakap nya ulit ako. Pero kumawala din sya agad.

Binuksan ko yung regalo nya, at nakita kong ang laman nun ay necklace na may pendant

na parang puzzle piece. Tapos yung puzzle piece na yun, may stick figure na babae.

Kapartner ng suot nya.

"Yan ang symbol ng friendship natin, okay? Eto yung sakin, yan yung sayo. Wag

mo iwawala yan ha. Tatadjakan kita." banta nya sakin.

"Syempre noh. Hindi naman ako burara e. Pero bakit puzzle? Pwede namang

heart, o kaya star, o kaya... basta! E bakit puzzle?"tanong ko sa kanya.

"Hindi ko alam e. Ang cute kasi kaya binili ko. Hahaha. Pero everything happens

for a reason, Pat. Darating nalang siguro yung araw na malalaman natin ang ibig

sabihin kung bakit ko nabili yang necklace na yan."paliwanag nya sakin.

"Alam mo Kath. Duda na kong 8 years old ka lang e. Ba't ganyan ka mag-isip?"biro

ko sa kanya. Ang lalim naman kasi nito mag-isip e. Parang matured na.

"Hahaha. Ewan ko sayo. Tara na nga sa loob. Baka hinahanap ka na ng mga bisita

mo."

Sumunod na ko sa kanya sa loob.

Mamaya-maya, nagsialisan na ang mga bisita. Pero andito pa rin si Kath. Sasamahan daw

muna nya ako.

"Bakit ang lungkot mo? Dka ba masaya na birthday mo?"tanong nya sakin.

"Masaya. Kaso, wala naman si Papa."malungkot kong sabi.

"Okay lang yan. Dadating din sya. Hintayin lang natin. Dito lang ako, sasamahan

kita."

"Salamat Kath."

"Patrick, baby!" tawag ni Mommy.

"O, Kath! Andito ka pa pala. Hali na kayo. Kath, dito ka na rin magdinner, okay?

Intayin mo na ang daddy ni Patrick para makita ka nya. Gusto ka daw nya mameet

in person e. Puro kwento lang daw kasi ang naririnig nya sayo."sabi ni mom kay

Kath.

"Okay po, Tita."sagot ni Kath.

Nagdidinner na kami, pero wala pa rin si Daddy. Birthday na birthday ko, d man lang sya

umuwi ng maaga. Maaga ngang umaalis, pero gabi naman umuuwi. Halos hindi na kami

nagkikita.

Mamaya-maya, nagring ang phone.

"Hello? Saglit lang po."sinagot ni Yaya.

Lumapit si yaya kay mom and binigay ang phone.

"Hello?......... O Rommel! Umuwi ka na nga dito! Birthday na birthday ng anak

natin pe---- Ha?! Ano?! Rommel?! Hello! Hello! Rommel!!!"sigaw ni mommy.

Nagpapanic na sya.

"Ma! What happened?"ako.

"I don't know baby. Hindi ko maintindihan ang daddy mo. Putol putol ang linya e.

At tsaka ang ingay ingay dun. Narinig ko lang. 'Sunog. Galit. Papatayin. Umalis'.

Natatakot ako, baby. Baka bumalik na naman yung threat satin."nanginginig na sabi

ni mommy.

"Yaya. Nasan ang mga guards natin?"tanong ni mommy kay yaya.

"Andun po sa labas, mam. Tawagin ko po?"yaya.

"Sige. Pakitawag naman. Salamat."

Hindi na mapakali si mommy. Palakad-lakad sya dito sa dining area. Si Kath naman tahimik

lang. Hindi kumakain, hindi nagsasalita.

"Kath. Okay ka lang? Gusto mo, uwi ka na? Hatid na kita."sabi ko sa kanya.

"No, Patrick. Diba promise ko sayo, dito lang ako sa tabi mo. Sasamahan kita

diba?"sabi nya sakin ng nakangiti. Pero ramdam ko pa rin na natatakot sya.

"Pero Ka--"hindi na ko nakatapos sa pagsasalita kasi biglang sumigaw at tumakbo papunta

rito si Yaya.

"MA'AM! PATAY NA PO LAHAT NG GUARDS NATIN! MA'AM. UMALIS NA PO TAYO

RITO. BAKA KUNG ANONG MANGYARING MASAMA SA ATIN!"sigaw ni yaya habang

umiiyak.

"I'll just get the car. Meet me outside!"at tumakbo na si mommy palabas.

Bumalik na naman ang threat samin? Bakit? Akala ko tapos na ang lahat ng to? Masaya na

ko e. Bakit?

Nag-aayos ng gamit si Yaya ng may maamoy akong nasusunog. Ang labo na rin ng paligid

kasi puro usok.

Hinahanap ko si Yaya at si Kath pero dko sila makita. Ang labo na talaga ng paligid.

Mamaya-maya, bigla nalang nagliyab yung buong sala. Babalik na sana ako sa dining, pero

naharangan na ng mga nasusunog na furniture.

"*cough* *cough* Yaya! Kath. *cough* *cough* Nasan kayo? Mommy. *cough*

*cough*" Hindi na ko makahinga sa sobrang kapal ng usok.

Hindi ko na alam ang gagawin ko nang biglang may tumawag sakin.

"Pat! Si Kath to! Nasan ka? Patrick!"

"Kath! Nandito ako.. *cough* *cough*. Kath!"

Wala na kong makita. Ang labo na talaga. Naramdaman ko nalang na may humawak sa

balikat ko.

"Patrick! Ayos ka lang? Pat!"si Kath.

"Kath! Oo. Ikaw? Pero hindi na talaga ako makahinga e. *cough* *cough*. Sina

yaya? Nasaan?"tanong ko.

"Andun sila sa labas. Patrick… Hold my hand."

At d na ko nagatubiling hawakan ang kamay nya.

Tumakbo kami ng tumakbo, iniiwasan ang mga nagbabaksakan furniture Nakikita ko na sina

Yaya. Kasama si mommy. Konti nalang. Konti nalang.

Malapit na kami sa pintuan nung makita naming may babagsak na posteng nasusunog.

Maliit lang yung daan palabas kasi natakluban na ng ibang nasusunog na bagay. Isa lang

yung taong kakasya, at isa lang rin ang taong pwedeng makalabas. Pag kasi dumaan ka

dun, imposibleng hindi mo masagi yung kahoy na sumusuporta dun sa poste. Pag nasagi

mo yun, malalaglag yung poste at matatakluban yung daan.

Hindi ko pwedeng pabayaan si Kath. Kailangan nyang makalabas.

"Patrick."

"Kath! Dumaan ka na! Sige na. Bilisan mo. *cough* *cough*."

"Patrick."

"Kath. Sige na. Please. Hindi ko kakayanin pag nasaktan ka. Please. Tumakbo ka

na."

"Patrick. Diba sabi ko walang bibitiw satin?"

"Oo pe---"

"Pero sorry Patrick kung ako pa ang sisira sa pangako ko na yun. Sorry Patrick."

"Okay lang. Masaya ako Kath kasi nakilala kita. Sige na! Tumakbo ka na."

"Sorry Patrick. Kailangan kong bumitaw."

Binitawan nya ang kamay ko, pero imbes na tumakbo sya, pumunta sya sa likod ko.

At tinulak ako palabas.

Nasagi ko yung kahoy. At tuluyan nang bumagsak ang poste. Nakulong si Kath sa loob.

"Kath! Nasan ka! Kath!"

"Patrick! Pasabi nalang sa mommy ko na wag syang malulungkot ha. At ikaw rin

Pat, makakahanap ka ulit ng kaibigan. Wag mo kong kakalimutan Pat!"

May maliit na butas yung lagusan na nilabasan ko. Ipinasok ko ang kamay ko para

mahawakan ko si Kath.

"I promised you, Kath. I won't let go. Kath. Please. Don't let go of me too."

"Sorry Patrick........

I love you."

At bumitaw sya sa hawak ko sa kanya. Hinigit na rin ako nina mommy at Yaya nung nakita

nila ako.

Narinig kong nagbagsakan na ang mga natitira pang gamit sa bahay. Hindi ko na rin

matanaw si Kath.

"Kathhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh! Kath!!!!!!!!!!!!!!! Wag mo kong iwan! Mahal kita."

Iyak lang ako ng iyak.

"Pat. Baby. Wag ka nang umiyak. Andito lang si mommy ha."Sabi sakin ni Mommy.

Pero parang wala akong naiintindihan.

"Mommy. Si Kath."At tuluyan na talaga akong napahagulgol.

Niyakap lang ako ni mommy. Buong gabi akong iyak ng iyak. Dito na kami muna nagstay sa

condo namin.

D nagtagal dumating na rin si daddy.

"Patrick, my son. I'm sorry. I'm sorry."Niyakap ako ni daddy. At tumahan na ako.

Ramdam kong sincere sya.

"Daddy, ang bestfriend ko. Wala na. Sya na nga lang ang nag-iisa kong kaibigan,

nawala pa sya. Bakit dad? Bakit hindi nalang ako?"

"There are reasons for everything, Patrick."at napaiyak na naman ako sa sinabi nya.

Yan at yan din ang sinabi sakin ni Kath nung binigay nya sakin ang necklace na to. Ang

necklace na kapartner ng necklace nya.

Nakakalungkot isipin, hindi na pala mabubuo ang necklace na to. Kasi wala na si Kath.

Parang ako lang. Hindi na rin ako mabubuo, kasi wala na si Kath. Wala na ang kaibigan

kong mahal na mahal ko.

Ni wala man lang kaming picture na magkasama. Ito nalang necklace na to ang tanging ala-

ala ko sa kanya.

Pumunta na ko sa kwarto ko kasi pinapatulog na ko nina mommy. Nakahiga lang ako.

Lutang pa rin sa mga nangyari.

Tulala lang ako ng bigla akong nakaramdam ng antok.

Pero bago ako matulog, tinitigan ko muna yung necklace.

"Kath. Nasan ka man ngayon, sana masaya ka. Hindi ko sisirain yung promise ko

sayo Kath. Hi-Hin..D-di Ako *sob* Bi-bitaw *sob*" napaluha na naman ako.

"Kath, mahal kita. Una palang kita makita. Siguro mashado pa tayong mga bata.

Pero ang alam ko, importante ka sakin. *sob*. Basta Kath, kahit wala ka na, hindi

pa rin kita bibitawan. *sob*. Iingatan ko tong necklace na to kahit alam kong hindi

na ulit to mabubuo kagaya dati. *sob*" humahagulgol na ako habang sinasabi yan.

Hindi ko namalayan, nakatulog na pala ako.

Isang taon na ang lumipas. Wala na kaming natatanggap na threat. Nakamove on na ang

lahat sa pangyayari. Si Mama, kaclose ko na. Si Papa, okay lang. Madalas na syang umuuwi

ng maaga kaya kumpara dati, nakakapagbond na kami. Nagkaron na rin ako ng mga

bagong kaibigan.

Pero kahit kelan, hindi napalitan si Kath sa puso ko.

-------------- END OF FLASHBACK ---------------------------

Hindi ko alam, tumutulo na pala ang mga luha ko sa pag-alala ng nakaraan.

Pero takang-taka ako. Patay na sya, pero bakit kausap ko lang sya kanina?

Buhay si Kath?

8 years na ang lumipas, pero bakit ngayon lang ulit sya nagpakita?

Kath.

Kung totoong buhay ka talaga....

Ipinapangako ko,

Hinding-hindi na kita bibitawan ngayon.

3. I Need to Find Out

PATRICK'S POV

Hanggang ngayon, lutang pa rin ang isip ko.

Kailangan kong malaman ang katotohanan. Kailangan kong makausap si Kath.

Palakad na ko papuntang classroom nang may makita akong babae sa may pinto ng room

ko.

Tuwid at itim ang buhok nya. Morena. Tama lang ang height. Payat, pero hindi buto-buto.

Nakatalikod sya, pero alam na alam ko kung sino ang babaeng to.

Ilang taon man kaming hindi nagkita.

Inakala ko mang patay na sya.

Wala man akong litrato nya.

Pero alang-alala ko pa sya. Alalang-alala pa sya ng puso at isipan ko.

Si Kath.

Ang unang babaeng minahal ko. Ang babaeng nagligtas sa buhay ko.

Pagkakataon nga naman oh. Magkaklase pa kami.

YES LORD. WOOO. THANK YOU.

Lumapit ako sa may pintuan, at nalaman kong late pala sya kaya hindi sya papasukin ni Ms.

Favorite student naman ako ni Ms. Kaya konting killer smile lang, taob na sya. Hahaha.

Yabang lang.

"It's my fault Ma'am, don't punish her"sabi ko kay Ms.

Napatingin sakin lahat ng mga kaklase ko. Pati na rin si Kath.

Nagkatitigan kami, nang biglang magsalita si Ma'am.

"Mr. Rivero. How come?"tanong sakin ni Ms.

"Ma'am, nabangga ko po sya kanina. Kaya po natagalan po sya bago makapunta

dito. Sorry po Ma'am."Paliwanag ko kay Ma'am.

"Alright fine. You two may come in. And you Ms ----"tanong ni Ma'am kay Kath.

"Ella po." Sagot ni Kath. Ella? Bakit Ella? Ang alam ko, Kath ang pangalan nya.

Teka...

Ella? Yung nasa panaginip ko?

Pero pssh. Tsaka ko na poproblemahin yung panaginip kong yun.

"Okay. Ms. Ella, stay here in front and introduce yourself. You Mr. Rivero, you may

take your seat." sabi ni Ms.

Umupo na ako, at nagpakilala na si Kat-- Ay Ella pala. Hindi. Kath. Mali, Ella. Ayssh! Ella na

nga lang, sabi nya e.

"Hello classmates. I'm Ella K. Dimalanta. I hope we can be good friends *Smile*

" Ugh. Smile na naman. Kung pwede lang makapatay ang smile, patay na ko.

Pero namiss ko yung smile na yun.

"Okay class. I expect that you will help Ella to cope with our curriculum here.

She's fresh from US, so she's just in her adjustment period. I give all my trust to

you, okay? Ms. Ella, you may take your seat beside...

....Mr Rivero"

PAG SINESWERTE KA NGA NAMAN OH. I love you Lord talaga.

Papunta na si Ella dito sa tabi ko. Pero bago sya umupo, nginitian nya muna ako. Nginitian

ko rin sya syempre.

Gustong-gusto ko na talaga kausapin si Ella.

Kaso ang bagal talaga ng oras.

blah

blah

blah blah blah

Riiiiiiiiiinngggg…

Yesssss. Time na! Woooo. Kakausapin ko na si Kath. Ah este, Ella pala. This is it. Inhale.

Exhale.

Nakaupo lang si Ella sa upuan nya, nag-aayos ng gamit.

"Ella, Hello." ako.

"Hi. *smile" Eto na naman po. Ang pamatay na ngiti.

"Uhh. Ella. Kasi ano eeh. Pano ba to. Uhhh...... Hindi pa kasi tayo naglulunch e.

Baka. Uhhh....." Sht Patrick! Ba't ka nagkakaganyan! Man up dude!

"Baka? Gusto ko magmerienda? Hahaha. Nakakatuwa ka naman. Kala ko maangas

ka e. Shy type ka pala? Hahaha." tawa lang sya ng tawa. Ang sarap pakinggan ng boses

nya.

"Ahh. Haha. Ahh. So, okay lang?" tanong ko.

"Oo naman. Wala pa naman akong kakilala dito e. Pero ano nga ulit pangalan

mo?" Ouch. Hindi mo ko kilala? Huhuhu. OA ko lang. Pero tsaka ko na poproblemahin yun.

Ang mahalaga, makausap ko si Ella.

"Patrick. *killer smile* So, tara na? May alam akong masarap na kainan"

At ayun. Magkasama na kami ni Ella. Yessss.

Pumunta na kami sa favorite restaurant ko. Pinaupo ko muna si Ella habang nag-oorder

ako. Nung tapos na ko mag-order, umupo na ako sa harap nya.

"Ella. May tanong ako." seryoso ang mukha ko.

"Ha? Ano yun?" sagot nya na parang kinabahan.

"Kasi, nung nagkabungguan tayo, tinawag kitang Kath. Sabi mo, oo, Kath ang

pangalan mo. Pero bakit Ella ang pakilala mo? Ano ba talagang pangalan

mo?" tanong ko.

"Hahahaha. Kala ko naman kung ano na. Uhh. Kath ang middle name ko. Ella K.

Dimalanta. Ella Katherina Dimalanta. Noong bata ako, akala nila Kath ang name

ko. Kaya madalas nila akong tinatawag na Kath. Nung una, cinocorrect ko pa sila

e. Pero habang nagtatagal, nakakatamad na. Hahaha. Kaya pinabayaan ko na.

Yung mga kakilala ko sa States, Kath ang tawag sakin. Pero Ella naman talaga ang

name ko. Nagtataka nga ako kung bakit Kath ang tinawag mo sakin e. Pero Ella

nalang. Haha." paliwanag nya.

Bakit ganun? Wala naman akong natatandaang ganun ang pangalan ni Kath. Kath Bernardo

ang pangalan nya e. Walang Ella. Hay. Sya ba talaga tong bestfriend ko? Only one way to

find out.

Ask more questions.

"Uh, Ella. Pwede pa ba ako magtanong ng tungkol sayo?" sabi ko sa kanya.

"Sure. Pero hindi ko masasagot lahat ah?"

"Okay. So, gwapo ba ako?"

"Ahhhhh... Ha-ha. Ehhhhhh....."

"Hahaha. O bakit parang naputulan ka yata ng dila dyan? Haha De joke lang.

Seryoso na. Ella, gaano kayo katagal nanirahan sa US?" tanong ko.

"Uhm. Dun na talaga kami nakatira ever since. We just visit our relatives here from

time to time kaya nakakapunta ako dito sa Philippines. Minsan matagal, minsan

mabilis." Kwento nya.

"So, you mean, never pa kayo tumira dito? As in puro bakasyon lang?"

"Yup. Always just a vacation. Pero this time, I think we'll stay here for good.

Naassign kasi dito si dad e. Kaya I don't think aalis pa kami. "

Bakit ganun? Sa pagkakaalam ko, matagal na naming kapitbahay sina Kath noon. Pero bakit

sabi ni Ella, hindi naman sila tumira dito?

Siguro, hindi sya ang bestfriend ko. Siguro mashado lang akong umasa. Siguro

magkamukha lang sila. Siguro napapraning lang ako. Pero pano kung kakambal pala sya ni

Kath? Pero wala namang kakambal si Kath e. Ang gulo gulo na ng isip ko.

Pero hahanap at hahanap pa rin ako ng isang bagay na makakapagpatunay na sya si Kath.

"E nung 8 years old ka, anong naaalala mo?"

"Uhh. 8 years old? Hahaha. Why so specific, Patrick? Anyway. Nung 8 years old

ako?

Nameet ko ang first love ko." Kath.

dub. dub. dub.

Biglang bumilis ang tibok ng puso ko.

8 years old kami nung una kaming magkakilala ni Kath. Tandang-tanda ko noon. Bago kami

magkahiwalay ni Kath, sinabihan nya ako ng I love you.

Tanda nyo yun diba? Kinwento ko yun e.

Hindi kaya ako ang first love nya?

Kung ako, ibig sabihn sya nga talaga si Kath.

Pero bakit taliwas lahat ng kwento nya sa mga nangyari talaga noon?

Well, baka nagkaamnesia lang sya. Diba ganun ang nangyayari sa mga teleserye? Baka

nawalan sya ng ala-ala dahil sa mga nangyari noon? Oo, alam kong mukha na akong

praning sa mga pinag-i-i-isip ko. Pero diba sabi ko, hindi ko bibitawan si Kath. Pangako ko

yun sa kanya e.

Kaya kahit ang ewan na ng reasoning ko, okay lang. Kasi yung mga kaewanan na yun ang

pinanghahawakan ko.

Ang pinanghahawakan ko para masabi na buhay talaga si Kath, at hindi nya ako iniwan

talaga.

Oo, walong taon na ang lumipas. Pero hindi lumipas ang isang araw na hindi ko naiisip si

Kath. Hindi nagdaan ang isang araw na hindi ako umaasang buhay pa sya, na sana may

nagligtas sa kanya.

Kaya sana, Lord. Please. Ako po sana ang sabihin nyang first love nya.

Kung hindi man ako,

E ako nalang po Lord, please?

Pero kailangan kong maging matatag. Handa dapat ako sa kahit anong isagot nya. Be

strong Pat. This is it.

"Anong pangalan nya? Ng first love mo?" kinakabahan kong tanong.

Tiningnan nya ako. Nagkatitigan kami. Ngumiti sya, at hinawakan ang kamay ko.

"Ang pangalan nya ay . . . . .

4. Small Hope

PATRICK'S POV

"Ang pangalan nya ay . . . . ."

Sht. Ang lakas na talaga ng tibok ng puso ko. Kinakabahan na ko sa sasagot ni Ella.

"Anong pangalan nya Ella?" tanong ko.

"Si ----"

"PATRICK BRO! ANDITO KA PA--- UYY CHICKS! HELLO MS. BEAUTIFUL! I'M

NEIL!" sabay offer ng kamay nya para makipagshake hands kay Ella.

Ugh. Kahit kelan ka talaga Neil! Pang-abala ka! Kutusan kita e. Konti nalang e. Yun na yun

e! Hay! Pero may iba pa namang time. Basta ang alam ko lang, may chance na si Ella

talaga si Kath. Panghahawakan ko yung maliit na chance na yun. Tsaka ang gaan rin ng

loob ko sa kanya e. Siguro I'll just spend most of my time with her para mas makilala ko

sya.

"---kilala Patrick?" Ha? Ano daw? Ba't narinig ko pangalan ko?

"Ha? Ano? Tawag mo ko Neil?" tanong ko sa kanya.

"Ayysh. Kung bakit ba naman ang lalim ng iniisip mo. Nakakunot pa yang noo mo.

Sabi ko kung kelan pa kayo magkakilala Patrick?" sabay tingin kay Ella.

"Ahh. Ni Ella? Uhh. Kanina lang. Classmates kasi kami. Tapos nabunggo ko pa sya

kaya nalate sya kanina. Kaya yun, sinave ko sya from Ms. Gonzales." paliwanag ko.

"Weh? Kanina lang? Tapos nagdedate na kayo ngayon? Bilis mo bro! Idol!" sabay

suntok sa braso ko.

"Loko ka 'tol. Hindi to date! Tinetreat ko lang sya kasi... Uhh... Kasi yun nga nalate

sya dahil sakin. Tsaka wala pa rin syang mashadong kakilala dito. Oo, tama ganun

na nga yun. Dumi lang ng isip mo bro." Palusot dot com. Ang totoo nyan, gusto ko lang

talaga malaman kung sya at ang bestfriend ko ay iisa. E kaso nga naudlot pa, dahil nga dito

sa kaibigan kong pang-abala. Hahaha.

"Sus. Oo nalang. Hahaha. So Ella, wala ka pang mashadong kakilala? Gusto mo,

sama ka nalang sa barkada namin? Mga magaganda at gwapo naman kami, bagay

ka dun. Hahaha" pagyaya ni Neil kay Ella.

"Hahaha. Nakaktuwa talaga kayo. Sure! Sige." sabi ni Ella habang tumatawa.

"Kung ganon, tara na. Sama ka samin sa bahay nina Patrick. Tatambay barkada

dun ngayon e."

"Oo nga sam--- Ha? Ano? Sa bahay namin? Kelan pa? Ba't dko alam?" gulat kong

tanong kay Neil.

"Nagulat ka pa bro. Kaya nga kung san-san kita hinahalughog kanina para

magpaalam e. Balak ko na ngang maggive up na at isurprise ka nalang namin.

Pasalamat ka, nagutom ako kaya napadaan ako dito." Neil.

"Kahit kelan talaga kayo. Tara na nga." at tumayo na kami. Hindi ko alam kung anong

pumasok sa isip ko, pero bigla ko nalang nahawakan ang kamay ni Ella. Hindi naman nya

tinanggal. Siguro nagulat rin kaya hindi agad sya nakapagreact. Please, wag mo nalang

tanggalin. Please. Please.

"E kala ko ba kanina lang kayo nagkakilala, bakit holding hands na kayo?

yiiiieeeeee." pang-aasar ni Neil

Napabitaw tuloy kami ni Ella sa isa't-isa. Hay nako Neil. Konti nalang ililibing na kita ng

buhay. Hahaha. Joke lang.

Mamaya-maya, nakarating na kami sa bahay. Andun yung barkada, iba-iba ng ginagawa.

Si Julia at Diego, nagsasoundtrip. Share pa ng earphones. Si Kiray at EJ, naglalaro ng

temple run. Hahaha. Eto namang si Neil tumabi na kay Yen na naglalaptop.

Nung makita nila kami, nagsitigilan sila sa mga pinaggagagawa nila. Nakatingin lang sila

kay Ella. Kaya naman I decided to break the stares. Haha. May ganun ba? Pero basta,

nagsalita na ko.

"Uhm. Guys. Si Ella---"

"OMG. Binata na ang baby boy natin! Huhuhu" Julia.

"May girlfriend na sya! Naiiyak ako. Sa tuwa." Yen.

"Alam kong darating ang araw na to. Ang ipapakilala mo samin ang babeng

magpapatibok ng puso mong bato!" Kiray.

"Bro! Congrats! We're happy for you" Sabi ni EJ at Diego habang niyayakap ako. Si

Neil, ayun, tawa ng tawa sa may sofa.

Grabe talaga tong mga to! Nakakahiya kay Ella! Pagtingin ko sa kanya, ayun, nakasmile

lang sya. Hayyy. Ganda talaga.

"Mga loko talaga tong mga to! Hindi ko girlfriend si Ella noh! Ano. Classmate ko

sya. New friend. Kilala na rin sya ni Neil, and kung okay lang, pwede sumali sya sa

barkada natin? Wala pa kasi syang mashadong friends e." sabi ko.

"Hay nako Patrick! Tutulo na luha ko e. Eto na e. Eto na. Hmf. Pero Ella, Bes!

You're very much welcome sa barkada namin! Huggggg! Bestfriends na tayo okay?

Julia nga pala!" Julia.

"Girl! You're so pretty like me! Kaya naman, welcome to the barkada! I'm Kiray

btw." At yumakap na rin si Kiray.

"Sis. Call me ate Yen. Ako bahala sayo pag pinaiyak ka nitong si Patrick!

Hihi." Yen.

At ayun, nagyakapan na silang lahat. Mga babae talagang to oh.

"Oyyyy, sali naman kami dyan! EJ nga pala, this is Diego and I guess magkakilala

na kayo ni Neil?" sabi ni EJ.

"Yup! Met him already kanina. So nice to meet all of you guys. Feel ko welcome

talaga ako sa group nyo. Thank you!" masaya si Ella, pero bigla nalang tumulo ang luha

nya.

"Ella! Bakit ka umiiyak?!!?" nagpapanic kong tanong. Kaya naman hinawi ko ang

barkada na nakapalibot sa kanya at hinawakan sya sa magkabilang balikat nya.

"Haha. Wala lang. Naalala ko lang ang friends ko sa states. Miss ko na sila

e." sagot nya, at napakalma naman ako.

"OA ka Patrick!!!! Hahahahaha. Napapaghalata ka men!" Sabi ni Kiray.

Tawa naman ng tawa ang barkada. Pati si Ella, tumawa na rin. Buong hapon kami

magkakasama. Hindi namin namalayan, gabi na pala.

"Oy. Guys! Uwi na tayo. Gabi na! Hatid ko pa tong si Yen." Sabi ni Neil.

"E bakit parang napipilitan ka lang yata? Alam mo. Wag mo na ko ihatid. Pabayaan

mo nalang ako marape. Hmp." paalis na sana si Yen, pero hinabol sya ni Neil at niyakap

sa likod.

"Sorry na sweetie. Joke lang naman e. Alam mo namang hindi ako magsasawang

ihatid ka kahit sa Mars o sa Jupiter ka pa nakatira." pagkasabi ni Neil yan, bumitaw

sya sa yakap nya kay Yen at iniharap ito sa kanya. "Love kita e." Neil talaga oh. Hands

down pare! Hahaha.

"YUN NAMAN!!!” sabi ni EJ.

Tawa naman ang barkada. Kakainggit naman talaga yung dalawa e. Hahaha.

"Hahaha. Tama na nga yan. Tara na. Julia, hatid na kita. Kiray at EJ sabay na kayo

samin?" magkakapitbahay lang naman kasi silang 4.

"Sure. Sabay na kami. Ikaw Ella, san ka nakatira?" EJ.

"Sunville Subdivision" Ella.

"Dyan lang yun sa kabilang subdivision ah. Sabay ka na samin palabas." Julia.

"Wag na. Ako na maghahatid sa kanya. Sige na umalis na kayo" sabi ko bago pa

makapagsalita si Ella.

"Wooo. Go bro! Dumadamoves! Hahahaha. O sya tara na. Yaan na natin

magmoment ang dalawa! Haha-- ARAY HA!" sabi ni Diego. Sinuntok ko kasi braso nya.

"Ako nga tigilan nyo. D na kayo nahiya kay Ella." sabi ko habang nakatingin ng

masama sa kanila.

"Hahaha. Okay lang Patrick. Nakakatuwa nga sila e. Hahahaha." sabi ni Ella habang

tawa ng tawa.

"O tamo, Patrick. Okay lang naman kay Ella e. Ikaw lang dyan ang OA.

Palibhasa..." sabi ni Julia.

"Palibhasa ano?!" ako.

"CRUSH MO! AAAAHH TAKBOOOOOO. HAHAHA. BYE ELLA, BYE PATRICK! SEE YOU

TOMORROW!" sigaw ni Julia at nagtakbuhan na silang lahat palabas. Mga yun talaga.

Naiwan nalang kaming dalawa dito ni Ella. Wala pa kasi si Mommy e. Umalis sila ni Yaya

para maggrocery. Grabe, tagal naman nila. Gusto ko pa naman makita nila si Ella.

"Hahahaha. Nakakatuwa talaga sila ano?" Ella, tumatawa pa rin.

"Wagas ka naman tumawa. Haha. Kanina ka pa tawa ng tawa ah. Alam mo, halika

ka na. Hatid na kita" sabi ko sa kanya at kinuha ko gamit nya.

"Wag na Patrick, ako nalang. Magaan lang naman e." sabi nya sakin.

"Kaya nga. Magaan lang naman e. Ako nalang. Tara na." at lumabas na kami sa

bahay.

Naglakad lang kami papunta sa kanila. Sa gantong paraan, mas matagal ko syang

makakasama.

Nandito kami ngayon sa tapat ng park ng subdivision nila. Napansin kong nakatingin doon si

Ella.

"Patrick. Daan muna tayo dito sa park, please?" makakatanggi pa ba ako?

"Sure. Tara."

Pagpasok namin sa park. Pumunta agad si Ella sa may swing. Sinundan ko naman sya.

Narealize kong, parang nangyari na to dati. Kaming dalawa ni Kath sa park, masayang

naglalaro, nagkukulitan, nag-aasaran. Masaya na kahit kami lang dalawa ang magkaibigan

noon, kuntento na kami.

"Parang ang lalim yata ng iniisip mo? " pagtataka ni Ella.

"Hindi naman. May naalala lang ako." sabi ko.

"Sino?" tanong nya.

"Yung kababata ko." sagot ko.

"Talaga? Anong pangalan?" tanong nya ulit.

Tiningnan ko sya. "Kath." Umiwas ako ng tingin. " Kath ang pangalan nya."

"Ohhhhhh. Kapangalan ko? Kaya mo ba ako tinawag na Kath? Kamukha ko ba

sya?" tanong nya.

Oo, Ella. Kamukhang kamukha. I'm even hoping na sana ikaw nalang sya.

"Medyo."

"Nasan na sya? Bakit wala sya sa barkada nyo kanina?"

"Patay na sya, Ella." sagot ko. Ramdam kong kumirot ang puso ko.

"Sorry."

“Okay lang. It's been a long time. Namatay sya nung 9 years old ako. Nung

mismong araw ng birthday ko. Pero hanggang ngayon umaasa pa rin ako na buhay

pa sya. Hindi ko sya nakitang ilibing e. Hahaha." kunwaring tawa ko to lighten up the

mood.

"Malay mo, buhay pa talaga sya. Hindi lang sya nagpapakita o nagpaparamdam

sayo, kasi yun yung mas dapat gawin. Pero minsan, sarili nalang natin yung nag-

iisip ng mga reasons e. Ayaw pa natin i-let go ang mga bagay bagay kasi akala

natin may hope pa talaga. Pero ang totoo, pinapaniwala nalang natin ang mga

sarili natin na pwede pang mangyari ang mga bagay na gusto nating mangyari

kahit alam nating imposible naman ito. " sabi ni Ella.

Tinamaan naman ako dun. Pano kung pinapaniwala ko nalang talaga ang sarili ko na buhay

pa talaga si Kath? Na kahit ang simple simpleng bagay na pinagkapareho nila ni Ella,

binibigyan ko ng meaning. Pano kung coincidence lang yun? Pero hindi. Kahit magmukha pa

akong tanga sa ka-a-asa, handa ko yung tiisin. A promise is a promise, hindi ko bibitiwan si

Kath kasama na rin dito ang pag-asang buhay pa sya at kaharap ko sya ngayon.

"Bakit parang may pinaghugutan ka yata nyan?" tanong ko kay Ella.

"Wala lang. Hahaha. Ganto lang talaga ako e. Mature mag-isip for my age. Di nga

sila makapaniwalang 16 years old lang ako e hahaha."

First love noong 8 years old - check

Mature mag-isip - check

Ellaaaaaa! Mukhang ikaw na talaga si Kath! Pero hindi ako dapat magpadalos-dalos.

"Ah. Hahahaha. Ganun ba. Hindi nga halata. Hahaha. Mukha kang bata e.

Haha." sabi ko habang tumatawa.

"Sige tawa lang. Haha. Pero Uhm. Patrick. Thank you ha. Kasi naramdaman kong

hindi ako nag-iisa. Kala ko magiging loner ako dito e. Thank you talaga!" sabay

yakap sakin.

Dub dub dub dub dub.

Ito na naman po ang puso ko.

"Sus. Wala yun. Kaibigan ka e." ako. Kumalas na sya sa yakap.

"Ang sabihin mo, crush mo ko. Hahaha. De joke lang. Tara na Patrick! Gabi na

oh." at tumayo na sya at naglakad. Natural, susunod ako. Haha.

Mamaya-maya lang, nakarating na kami sa bahay nila.

"Thanks again, Patrick! See you tomorrow!"

"Sure. Ay, Ella. May I have your number?" Sabay abot ng phone ko. d ko pa nga pala

nakukuha number nya.

"Sure. Here na oh. Text mo nalang ako. Add mo na rin ako sa FB and follow sa

Twitter. Hahaha." masayahin talaga tong si Ella. Tawa ng tawa o. Haha.

"Sure. Sige, una na ko. Bye, Ella." at tumalikod na ako at nagsimulang maglakad

papalayo. Pero nagulat nalang ako ng bigla nya kong pinigilan. Humarap ako sa kanya at...

*Tsup*

Hinalikan nya ko!

Sa cheeks. Hehe. OA lang.

"Thanks again! Ingat ka pauwi!" at tumakbo na sya papasok sa bahay nila.

Nakatayo lang ako ngayon, hawak ang pisngi kong hinalikan nya. Nagpapalpitate na ang

puso ko. Mahal ko na ata si Ella. Pero alam kong mahal ko sya dahil iniisip kong sya si

Kath.

Kaya sana lang Ella, ikaw na talaga si Kath.

Hindi ko kakayanin pag nalaman kong hindi.

5. Pictorial

PATRICK'S POV

Ilang araw na rin ang lumipas pagkatapos namin mag-usap ni Ella sa park.

Lagi na namin syang kasama ng barkada. Ang saya-saya lang.

Masaya naman ako dati e, pero parang may kulang. Ngayon na nandito na sya,

pakiramdam ko buo na ko.

Corny ko lang. Hahahaha.

Andito ako ngayon sa classroom. Nakaupo lang. Walang klase kasi may meeting ang

teachers. Puro mga nakaub-ob ang mga classmates ko. Mga puyat yata? Haha. Kaya

tahimik lang ang buhay ko.

Tinititigan ko ngayon tong necklace ko na bigay ni Kath sakin nung 9th birthday ko. Sabi ko

noon sa sarili ko, hindi na ulit to mabubuo... hindi na ulit ako mabubuo kasi akala ko patay

na si Kath. Pero hindi pala, pakiramdam ko buo na ulit ako kasi andito na si Ella.

Sana lang talaga Ella, ikaw na si Kath. Yung mga signs, puro ikaw ang tinuturo. Pero ayaw

kong umasa, kasi ayokong masaktan. Pero eto talagang puso ko, parang wala ng bukas

kung tumibok pag nandyan ka.

"Hayyyyy." buntong hininga ko.

"Patrick, okay ka lang?" napatingin ako sa nagsalita. Si Ella pala.

"Oo, Ella. Haha. Medyo bored lang ako." sagot ko.

"Ah. Ako rin e. Tagal naman ng meeting" reklamo ni Ella.

"Nako. Sadyang ganyan. Masanay ka na, Ella." sabi ko sabay ngiti.

Mamaya-maya, dumating na si Ms. Gonzales. Umupo na ng maayos ang mga kaklase kong

antukin. Hahaha. Hilig kasi magpuyat.

"Okay class. Alam nyo ba kung tungkol san ang naging meeting namin?" Ms

Gonzales.

"Malamang po hindi. Kami po ba umattend ng meeting? Diba kayo?" sabi ni Raffy,

yung kaklase kong bully. Haha. Pati si Ms. binully. Patay ka.

"Aba. LABAS!" sigaw ni Ms. Yan tuloy, bastos e. Hahahaha.

"Anyway, class. Nagmeeting kami regarding your Feb fair. Maraming gaganaping

contests like dance competition, frisbee competition, singing contest at dahil na

rin natapat ang Feb fair natin sa week ng Valentines, magkakaroon din ng Mr and

Ms Valentine. Every section needs to have a representative. Male and female of

course. So now, you have to nominate 3 guys and 3 girls to be our representative.

Let's begin with our male representative." explanation ni Ms.

Nagtaasan na ng kamay ang halos lahat ng girls sa classroom. Actually lahat, maliban kay

Ella.

"Yes, Cathleen." Ms. Gonzales.

"Uhh. Ma'am, I nominate Patrick Rivero for our male representative" Cathleen.

At pagkasabi nya nun, nagbabaan na ng kamay ang mga girls. NAMAN OH. POGI KO

TALAGA. HAHAHA.

"Okay. Who else wants to nominate? Who else? Anyone? Okay. I guess, it's final.

Mr. Rivero will be our representative." sabay sulat ni Ms G ng name ko sa board.

"Next, for our female representative."

Nagtaasan naman ang kamay ng boys.

"Ma'am! I nominate Joyce Ching to be our female rep!" sigaw nung isa kong

classmate. Sinulat naman ni Ms. ang name nya sa board.

"Who else?" Ms. G.

"MA'AM I NOMINATE ELLA DIMALANTA!!!!!" pagkasabi nyan nung classmate ko,

biglang nagsigawan yung mga classmate kong lalaki ng:

"Woooooooooooooo!"

"Ella for the win!"

"Peste. Wag nyo nga iboto si Ella! E di makakapartner sya ni Patrick! Sakin lang si Ella!"

"Loko ka tol! Wag ka ngang makasarili! Para to sa section natin to. Sure win tayo pag si

Ella!"

"Kung sa bagay, sexy na maganda na, matalino pa! Nako liligawan ko na talaga yan"

"Geh tol may the best man win!"

Loko tong mga to ah. Sakin lang si Ella! Ngudngod ko sila sa putikan e. Wag nilang

kakalabanin ang Patrick Rivero.

"Huy. Patrick! Sama mo makatingin dyan!" tawag sakin ni Ella. Nakatingin na pala ako

ng masama dun sa mga kaklase kong may gusto sa kanya.

"Huh? Hindi naman ah." palusot ko.

"Okay, who else will nominate?" sabi ni Ms.

Wala nang nagtaas ng kamay, kaya nagsimula nang magbotohan.

"Those in favor of Joyce raise you left foot." Ano na naman kalokohan to ni Ms?!

"HUHHHHHHHHHHHHHHHHHH?!" sigaw ng mga kaklase ko.

"De joke lang. Malamang raise your hand! Mga engot tong mga to. O dali

na!" hahahaha. patawa talaga tong si Ms.

5 ang nagtaas ng kamay for Joyce. So ibig sabihin, carried na si Ella ang winner.

YES. SYA ANG PARTNER KO. WOOOOO.

"Okay. Our two representatives would be Ms. Dimalanta and Mr. Rivero."

at nagpalakpalakan ang mga kaklase namin.

"Ihhhhh. Bagay sila!"

"Sinabi mo pa! Feeling ko nga, may something e! Lagi kaya silang magkasama!"

"Sayangggg. Gwapo pa naman ni Patrick, Pero okay lang, ganda din naman ni Ella"

"Spell meant to be. Hihihi. KV muchhh"

Lalandi talaga ng mga babae oh. Hahaha. Pero kinikilig ako. Hahaha. Ano daw? E bakit ba,

may puso naman kaming mga lalaki ah. Malamang pwede rin kami kiligin! Nako.

"Ella and Patrick, please proceed to the meeting with Mr Alvarez regarding the Mr

and Ms Valentine competition" sabi samin ni Ms G.

Lumabas na kami ng room at nagpunta sa may conference room. Andito yung ibang mga

kalaban namin. And guess what! Andito sina Julia at Diego!

"Patrick, bessie! Representative din kayo?" sabi ni Julia.

"Hindi. Hindi. Maglilinis lang kami ng conference room kaya kami nandito." sagot

ko. Hahaha

"Leche ka Patrick. Wag ka na nga magsalita. So, magkalaban pala tayo ha." Julia.

"Hindi. Cheerleader nyo lang kami." pambabara ko na naman.

"UGH PATRICK DYAN KA NA NGA! HALIKA NA ELLA AT DIEGO UPO NA TAYO!" galit

na sabi ni Julia. Hahahaha. Pikunin talaga to oh.

"Hahaha. Bro naman. Wag mo naman yan galitin, baka mag-end na ang world.

Gusto ko pa grumaduate." biro ni DIEGO. Hahaha.

"HOY DIEGO! ISA KA PA HA. BREAK NA TAYO!' sigaw ni Julia. Hahaha. Sus. Asa pang

tototohanin nila yan.

"Babe! I'm sorry. Ayaw ko lang naman mag-end of the world kasi papakasalan pa

kita. Sorry na babe." Corny lang tol. Hahaha.

Nagblush naman si Julia.

"Hahaha. Kayo talagang dalawa! Tara na nga, upo na tayo" sabi ni Ella.

Umupo na kami at mamaya-maya, dumating na rin si Mr Alvarez.

"Okay. Hello couples. Oops, I mean, representatives. I guess alam nyo na kung

bakit kayo nandito. In line with that, kailangan nyong magkaroon ng couple shots

for V-day. Yung pictures nyo, ipopost sa may bulletin board sa may gymnasium

para pagbotohan ng mga tao. Isa yun sa mga basis para malaman kung sino ang

mananalong Mr and Ms Valentine. Of course meron pang ibang basis, but for now,

let's begin with your pictorial. Excused na kayo sa mga klase nyo. Kaya tumayo-

tayo na kayo dyan and proceed to the studio."

Sinunod naman namin agad ang utos nung baklang teacher na yun.

Pagpasok namin sa studio, andaming damit na maganda at astig! Pinapili na kami nung

susuot. Pinili ko yung leather jacket na black, tapos may tshirt akong The Beatles sa loob.

Black pants tapos hindi na kami pinagpalit ng shoes kasi d rin naman daw kita.

Lumabas na ko sa dressing room. At napanganga naman ako sa nakita ko.

Si Ella.

Ang ganda lang. Andun sya ngayon, minemake-up-an. Nakablue spaghetti strap dress sya

na hanggang talampakan, tapos may maong vest kaya hindi mashadong flirty ang dating.

wholesome kungbaga.

Tulala lang ako ng...

"Baha na Patrick! Laway mo oh, umaagos." Si Julia.

"Tigilan mo nga ako." sagot ko.

"Hahaha. E kanina ka pa tulala dyan kay Ella e. In love ka noh! Hahaha. O,

tatanggi pa yan! Makaalis na nga!" at umalis na nga sya bago pa ko makakontra.

Hay. Oo, inlove na ko. In love ako kay Kath. Kay Kath, hindi kay Ella. Kaya nga

ipinapanalangin ko talagang si Ella at si Kath ay iisa. Pag kasi kasama ko si Ella,

nakakalimutan kong inaalam ko nga pala ang tunay na pagkatao nya. Parang pag kasama

ko si Ella, nakakalimutan ko si Kath. Na pakiramdam ko kahit malaman kong hindi sya si

Kath, okay lang. Kasi nag-eenjoy akong kasama ko sya.

Pero ayoko! May pangako ako kay Kath at hindi ko yun pwedeng sirain.

Pero pano nga kung si Ella talaga si Kath?

Aaaaahhhhh. Naguguluhan na ko! Kailangan ko na talagang malaman ang katotohanan.

"Okay, last but not the least, Mr. Rivero and Ms. Dimalanta!" sigaw ni Mr. Alvarez.

Pumunta na kami ni Ella sa may harapan ng camera. Medyo nagkakahiyaan pero kaya to.

"Okay, Patrick, akabayan mo sya." inakbayan ko naman sya.

"I don't like. Muka lang kayong friends. Ibaba mo yung akbay mo. Waist level

tapos hold her braso." at ginawa ko naman.

"I love ittt! Go mr. photographer!" *click*

"Okay, next pose. Back hug, Mr. Rivero." sinunod ko naman. Shemay kinikilig ako.

Hahaha.

*Click*

"Next holding hands. Pero hindi kayo side by side. ikaw Ms Ella ay nasa unahan ni

Patrick tapos nakasandal ka sa kanya. Tapos hold each other's hands. Sa ilalim,

kamay ni Ella then intertwine with kamay ni Patrick! Gets nyo ba instruction ko?

Basta gawin nyo nalang."

Okay. Ang gulo ng baklang to ha. Sumandal na sakin si Ella. Tapos ako naman, hinawakan

ko yung kamay nya. Parang back hug lang din, pero imbes na nakayakap ako sa kanya,

magkaholding hands kami. Intertwined fingers pa talaga. Waaaaaaaaa. Kinikilig na talaga

ako dito. Pati nga yung mga tao, kinikilig

"Shetttttttt. Kakakilig sila. Talo na tayo dito. I know."

"Ihhhhhhhhhhhhh. Grabe. Sorry partner, hindi pair natin boboto ko ha. Sila boboto ko.

Hahaha."

" Spell KILIG! OMG LANG."

Hahaha. Nakakatawa lang reaction nila.

*Click*

"Ms. Ella, medyo sumideview ka ng konti." at sumideview naman si Ella.

*Click*

"Okay. Next pose, eto, hawakan nyo muna tong mga balloonz at flowerzzz. Teka

lang, mag-uusap muna kami ng mr photographer."

Habang nag-uusap sila, napansin kong tahimik si Ella kaya kinausap ko sya.

"Psst! Tahimik mo ah. Ano nakain mo?" tanong ko.

"Hahaha. Wala lang. Medyo naiilang lang ako. Dami kasing nakatingin satin e" sabi

nya ng nakayuko.

"Sus! Wag ka na mailang. Masanay ka na, gwapo kasama mo e. Tapos ikaw

maganda. Malamang pagtitinginan talaga tayo." sabi ko.

"Hahaha. Yabang mo talaga Patrick! Hampas ko to sayo e!"

"Sus! Kinikilig ka lang kasi sinabihan kitang maganda. Yiiiiieeee. O para mas lalo

kang kiligin, eto, flowers for you..." pangaasar ko.

"Ah ganon ha! Hahampas ko na talaga to say-----"

*Click!*

Napatigil kami sa pagkukulitan nung biglang may nagflash.

"Kayong dalawa! Effortless talaga kayo sa pagpapakilig! Kahit simpleng asaran

nyo lang ang cute cute tingnan! Bagay!!! I like itttt. Very natural! O sya next pose.

Ms Ella, look at the camera, tapos Patrick look at her."

At ginawa ko naman. Eto ako, tinititigan si Ella. Hay. Ang ganda nya talaga. Yung mata nya,

ilong, yung smile nyang napakasweet. dub dub dub dub. Eto na naman puso ko.

"PATRICKKKKKKK!"

Huh? Ay shet. Anong meron? Lahat sila nakatingin sakin?

"Bakit po?"

"E kung makatitig ka naman wagas! Kanina pa tapos yung shot na yun noh! Wag

mo naman tunawin partner mo! Next pose na! Backhug ulit, but this time, nasa

may waist na nya yung kamay mo, hindi na sa braso nya. "

At nilagay ko na yung kamay ko sa may waist nya. Medyo awkward, pero ang sexy talaga ni

Ella.

HUH PATRICK. ANO BA YANG SINASABI MO. Manyak ka! Ugh. Untog ko kaya sarili ko?

Hahaha.

*Click*

"Okay, for the final pose. Kunwaring kiss! Ella, kiss mo sya."

Nagkatitigan kami ni Ella nun. Pero mamaya-maya, nagtawanan rin lang kami. Hahaha.

Ayan na, lumapit na sya sa mukha ko at aastang ikikiss ako. Ako naman kunwari, napapikit.

Hahaha.

"Ay shet. laglag na puso ko. Kinikilig ako girrrrrrrrrrrrrrrrrrrllll."

"Sila ba? bakit ramdam ko, oo? Hahahaha"

"LOVE IS IN THE AIR NA TALAGA"

"Ay grabeeeeee kayong dalawaaaaaaaa. Kinilikilig na talaga ako ng

bonggaaaaaaaaa. Lakas ng chemistry nyoooooooooooooooo. Photographer

gorabels na! Take many shots of thatttttttt" sabi ni Mr. Alvarez. Hahahaha.

Nakakatawa.

*Click"

*Click*

*Click*

At natapos na sa wakas ang photoshoot. Mamaya-maya, ginather kaming lahat ni Mr.

Alvarez.

"Okay. So, idedevelop na namin yung pics nyo later. Then we'll choose what's the

best photo and we'll post it sa bulletin board. Abangan nyo nalang later okay?

Good job everyone. Special mention kayna Ella at Patrick. Makalalag puso kayong

dalawa. Hay. Kelan kaya ako makakahanap ng papables ko? Hahaha. O sya sige

na, layas na kayo. Have a happy lunch!"

At nagsialisan na ang lahat. Magkasama kami ngayon ni Ella. Pero walang

nagsasalita. Kaya naman napagdesisyunan kong mauna na.

"Ella."

"Bakit, Patrick?"

"Bakit ang tahimik mo?"

"Wala naman. Napagod lang siguro ako."

"Ganun ba? tara kain tayo, libre ko."

"Weh. Hahaha. O sige, sabi mo ha."

"Basta talaga libre, nagbabago ang mood mo. Hahaha. Halika na!" Hinawakan ko ang

kamay nya. Hindi naman nya to tinanggal. Naglakad na kami papunta sa cafeteria.

Ramdam ko ang daming nakatingin samin kasi magkaholding hands kami.

"Patrick. Yung kamay ko. Pinagtitinginan nila tayo." sabi ni Ella.

"Sus. Yaan mo sila, inggit lang mga yan." pagyayabang ko at mas lalo kong hinigpitan

ang hawak ko sa kanya.

"Ikaw talaga ang yabang yabang mo! Hahaha." sabi nya.

"Sus. Kilig ka lang." sabi ko.

"Kilig mo mukha mo" sagot nya.

"Ah ganon....." kiniliti ko sya.

"Hahaha. Pat--Hahahaha-Rick---Hahaha. Tama--Hahaha Na--." pakiusap ni Ella.

Hahaha. Lakas ng kiliti nito e.

"Ayok-----"

"PATRICK!"

Bigla kaming napatigil ni Ella sa kulitan namin at napatingin doon sa tumawag sakin.

Bakit sya nandito?

6. Terrified

PATRICK'S POV

Bigla kaming napatigil ni Ella sa pagkukulitan namin nung marinig naming may tumawag sa

pangalan ko.

Bakit sya nandito?

"Patrick." sabi nya at palapit samin ni Ella.

"What are you doing here dad?" Oo, si dad ang tumawag sakin. Usually, gantong oras

nasa company sya. Ewan ko ba kung bakit sya nandito.

"I just want to visit you my son. See if you're okay. I guess okay na okay ka na

ngayon." sabi nya sakin.

"Why won't I be?" sagot ko.

"Well, we all know how you've been since that incident. I never saw you smile that

way again. Your mom's telling me lots of changes that are happening to you lately.

And I guess this young lady right here is the reason." sabi nya at sabay tingin kay

Ella.

"Uhh. Hello po" bati ni Ella kay dad.

"Hello. What's your name?" tanong nya kay Ella.

"Ella po." sagot ni Ella.

"Oh. Hello Ella. Buti naman at nagkaron ulit ng kaibigang katulad mo ang anak ko.

The last time I saw him treat a girl that way was 8 years ago. He has this friend

named..."

"DAD!" sigaw ko. Ayoko lang na inoopen up na naman yung topic na yun.

"Kath po ba?" sagot ni Ella.

"Yes. It was Kath. She was Patrick’s first friend, I guess first love too.

Unfortunately, she died in an accident. Ni hindi ko man lang sya nakilala. Sabi ko

sa sarili ko, if ever my son will find or treat someone like Kath, I should see her

myself." explanation ni dad.

"Dad. Tama na." sumabat na ko. ramdam kong hindi na makapagsalita si Ella.

"Hahaha. Mukhang hindi na kaya ng anak ko ang presence ko ah. Sige na I'll go

already. Bye son, bye Ella. It's nice to meet you." paalam ni dad samin ni Ella.

Pagkaalis ni dad alam kong medyo tulala pa din si Ella. Kaya naman nagsalita na ako.

"Psst. Ella. Pasensha ka na kay dad ha."

"Sus. Okay lang yun." matipid nyang sagot.

Nakarating na kami sa may cafeteria. Ako na ang umorder ng pagkain namin ni Ella.

Pagkaupo ko, pansin kong may bumabagabag pa rin sa isipan nya.

"Ella, may problema ba?" tanong ko.

"Wala naman. Uhh, Patrick, tanong ko lang. Sobra mo ba talagang special friend si

Kath? Bakit parang ang laki ng impact nya sayo?"

Nagulat nalang ako sa tanong ni Ella. Tinitingnan nya ako ngayon sa mga mata ko at alam

kong hindi ako pwedeng magchange topic nalang basta.

"Si Kath. Sya ang pinakaunang kaibigan ko. 8 years old palang kami noon nung

nangako kami na hindi namin bibitawan ang isa't-isa. Masaya kami noon.

Hanggang sa dumating yung araw na kailangan nyang sirain ang pangako nya

sakin para maligtas ang buhay ko. Namatay si Kath dahil sakin. Nawalan ako ng

kaibigan mas pinili nyang iligtas ako kesa sa sarili nya." Hindi ko alam, tumutulo na

pala ang luha ko habang kinkwento yan. Tumabi sakin si Ella at yinakap ako. Nakasandal

ang ulo ko sa balikat nya ngayon.

"Patrick. Matagal na panahon na yan okay? Wag mo nang sisihin ang sarili mo.

Maging masaya ka nalang na buhay ka. Live your life for Kath. Wag mong sayangin

ang pagsakripisyo nya sa buhay nya para sayo. Sa tingin mo ba magiging masaya

sya na iniligtas ka nya tapos sisihin mo lang ang sarili mo at magpakamukmok?

Naman Patrick. Kung ako si Kath, babangon ako sa libingan ko at pupukpukin kita

hanggang sa matauhan ka. Hahaha" payo sakin ni Ella. Umupo na ko ng maayos at

pinahiran ang mga luha ko. Gumaan ang loob ko nung marinig ko yun. Tama nga naman

sya. Bakit ba ako nagpapakamukmok hanggang ngayon e walong taon na ang lumipas.

Gugustuhin din naman siguro ni Kath na maging masaya ako e. Sign na rin siguro ang

pagdating ni Ella para tuluyan ko nang hayaan ang sarili kong magmahal ng iba.

Pero pano kung hindi ko na naman pala kailangan magmahal ng iba kasi si Ella at si Kath ay

iisa?

Pero, paano kung hindi? Kaya ko bang mahalin ng buong puso si Ella kung si Kath lang

naman ang nakikita ko sa kanya?

Hayy. Pag-ibig nga naman oh! Well, speaking of pag-ibig. Posted na pala yung chosen

pictures namin.

"Bessie! Patrick! Posted na yung pictures! Daliiiiii." makasigaw tong si Julia.

"Tara Patrick! Wag ka na umiyak dyan. Sayang angas mo. Hahaha." pang-aasar ni

Ella.

"Kaw talaga! Tara na nga!" at naglakad na kami papunta sa may bulletin board. Grabe.

Para namang may dumating na artista dito at dinumog talaga ng mga tao. Since hindi rin

naman namin makita yung mga pictures na nakapost, pinakinggan nalang muna namin

yung mga comments nila.

"Look at Julia and DIEGO! They're like newly weds! Haha. So cute!"

"Agree girl, cute nga. Lalo na si DIEGO cutiepie talaga. Hahaha."

"Hoy mga malalandi. Tigilan nyo nga si DIEGO. Mahiya naman kayo sa balat nyo. Wala

tayong laban kay Julia mga mare. Hahahaha."

Wow. Ganda lang ng comments kayna Julia at DIEGO. Samin kaya? Teka, konting chismis

pa.

"WAAAAAAAAAAAAAAAA. Look at Ella and Patricccccccccccccccckkkk!"

"Laaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa. Kilig ako. Hihihihihihihihi"

"Sila ba? Sila ba? Waaaaaaa. Kinikilig akoooooooooooooooooooo"

"E bakit hindi pa nila tinuloy! Kung ako si Ella susunggaban ko na yannnnn. Papa

Patrickkkkk. Yum yum yum burger"

"Loka! Bakla ka. Lubayan mo si Patrick, may Ella na oh. Bulag ka pa?"

"Che. Masama ba magdream?"

Hahaha. Kakatawa lang. At nung medyo umonti na yung mga tao, ayun, nakita na namin

yung mga picitures. Walanjo. Parang gusto ko nang itake home tong picture namin ni Ella!

Hahahaha. Hindi sa nahihiya ako, pero ang ganda e.

Nung matapos na ang lunchbreak, bumalik na kami sa classroom dahil wala na naman

kaming gagawin patungkol dun sa Mr and Ms Valentines. Pagpasok namin sa room, may

note dun sa may blackboard.

To Ella and Patrick:

Please proceed to the gym for some announcements regarding the competition. Goodluck

-Ms. Gonzales.

P.S. Bagay kayo. Hihi.

Ma'am talaga! Hahaha. Nagpunta na kami ni Ella sa gym, at ayun, andun na naman ang

mga kalaban namin. Pati na rin sina Julia at DIEGO.

"Ano na naman bang meron ngayon" irita kong tanong

"Sus. Kunwari ka pa dyang irita. Kilig ka naman." pang-asar ni Julia

"Oh? Ako talaga? Baka ikaw?" sagot ko.

"Bakit, tinatanggi ko ba? E sino ba tong ayaw aminin sa sarili na---" hindi na natuloy

ni Julia ang sasabihin nya dahil nagsalita na si Ms. Aguirre.

"Hello everyone. Today. You are all going to practice the songs that will be

assigned to you. Lahat kayo bubunot from this box, at kung anong mabunot nyo,

yun ang kakantahin nyo, alrightie? So magsimula na tayong magbunutan"

At ayun, nagbunutan na kami. Sina Julia at DIEGO nabunot ay Lucky. Tapos kami ni Ella....

eto bumubunot na sya.

"Anong kanta natin?" tanong ko sa kanya.

Tiningnan nya lang ako at ngumiti. Pero hindi nya sinagot ang tanong ko.

"Huy Ella. Anong kanta?"

"Hahaha. Basta." sagot nya.

Bago pa ako makapagreklamo, nagsalita na si Ms. Aguirre at sinabi nya na we can go

wherever we want para magpractice. Sabi ko kay Ella, sa garden nalang kami para tahimik.

At ayun nga nandito na kami sa garden. Binubuksan nya yung laptop nya to play the

instrumental version of the song assigned to us. E teka, ba't ba ko napapaenglish? Hahaha.

Game na nga.

Ayan pinlay na ni Ella yung kanta. Parang famiJuliar to ah.

Ella : You, by the light Is the greatest find

In a world full of wrong You're the thing that's right

Finally made it through the lonely To the other side

Napanganga naman ako. Ang ganda ng boses ni Ella. Yung tipong makinig ka lang,

maiinlove ka na.

You set it again, my heart's in motion Every word feels like a shooting star

I'm at the edge of my emotions Watching the shadows burning in the dark

And I'm in love And I'm terrified

For the first time and the last time In my only life

Ramdam na ramdam ko ang emotions ni Ella habang kinakanta nya yan. Hindi ko alam

kung nakakarelate sya o magaling lang talaga sya.

Ako :

And this could be good It's already better than that

Kung ano man ang meron tayo Ella ngayon, alam ng puso ko na hindi ko to naramdam

kahit kanino. Kahit kay Kath.

And nothing's worse Than knowing you're holding back

Ella, kung ikaw si Kath, please, sana malaman ko na. Gulong-gulo na ang puso ko ngayon.

I could be all that you need If you let me try

Poprotektahan kita, hindi ko hahayaang mangyari na naman ang nangyari dati.


Pero alam mo, ang puso ko... Nagwawala lagi tuwing makikita kita.


Mahal na ata talaga kita, Ella.


Pero natatakot ako na baka mahal lang kita dahil inaakala kong ikaw si Kath.


Kung ikaw man sya, noon pa pala kita mahal. Kung hindi man sya ikaw, Ella, alam kong

wala na ulit akong ibang mamahalin kung hindi ikaw lang.

Iisa lang ang chansa natin para mabuhay, at ngayon napagtanto ko nang hindi ko

aaksayahin ang buhay kong to para mabuhay sa nakaraan.

Kath, kung naririnig mo man ako, hinding-hindi ka mawawala rito sa puso ko. Kung ikaw

man si Ella, lubos akong matutuwa, pero kung hindi ikaw sya, sana ayos lang sayo na

mahalin ko sya tulad o higit pa sa pagmamahal ko sayo.

I only said it 'cause I mean it I only mean it 'cause it's true

So don't you doubt what I've been dreaming

'Cause it fills me up and holds me close whenever I'm without you

Ngayon, malinaw na ang lahat. Nainlove na nga talaga ako ng tuluyan kay Ella. Salamat

nalang sa kantang ito at parang nasampal ako para magising sa katotohanan.




Kath, kung nasaan ka man ngayon. Hindi pa rin kita bibitawan, pero ngayon, kailangan ko

na rin hawakan si Ella dahil ayokong mawala sya sakin tulad ng pagkawala mo.


Nang matapos ang kanta, nagkatitigan lang kami ni Kath.

Lumapit ako sa kanya at hinaplos ang kaliwa nyang pisngi.

Inilagay ko ang free hand ko sa waist nya at inilapit sya sakin.

"P-patrick...."

Idinikit ko ang noo ko sa noo nya at pumikit kami parehas.

"Ella, I think I'm falling for you"

Pagkasabi ko nun, minulat namin ang mga mata namin at nagkatitigan na naman kami.

Nalulunod ako sa mga mata nya. Parang nahyhypnotize ako kaya hindi ko alam, mas

lumalapit na pala yungmukha ko sa mukha nya.

At mamaya-maya lang, magkalapat na ang mga labi namin.

Ang puso ko, halos kumawala na sa dibdib ko sa sobrang lakas ng tibok.

I pulled her closer at nakakandong na sya sa lap ko.

She held my face, then wrapped her arms around my neck.

We are kissing passionately, but unlike the other kisses I had, I don't feel any lust at all.

The only thing I can feel while kissing her is the unstoppable wild beating of my heart.

Siguro, ito na yung tinatawag na fireworks, but I guess, ito rin yung tinatawag na

LOVE.

7. Happy Hearts Day

PATRICK'S POV

Naglalakad ako ngayon pabalik sa classroom. Lipad ang utak. Pakiramdam ko lumulutang

ako.

Hindi ko namalayan, andito na pala ako.

Papasok palang ako at hindi pa man nakakaupo, pinaulanan na agad ako ng mga tanong ng

mga kaklase ko.

"Patrick! Kayo na ba ni Ella?????"

"Bagay na bagay kayo ni Ella!!! Waaaaa. Nanliligaw ka ba? O baka naman kayo na?"

Halos lahat, ganyan ang tanong sakin. Lumakad lang ako papunta sa upuan ko at hindi sila

pinansin. Mamaya-maya, may lumapit sakin.

"Patrick, nasan si Ella? Bakit d kayo magkasama?"

Napatingin ako dun sa nagtanong pero umiwas din ako ng tingin.

Oo, lipad ang utak ko. Oo, pakiramdam ko lumulutang ako. Pero hindi dahil kinikilig ako o

masaya ako.

Tulala pa rin ako dahil sa isang katangahang ginawa ko.

Nagtataka ba kayo kung nasan si Ella at bakit hindi ko sya kasama?

Kung oo, eto na. Ikekwento ko na.

FLASHBACK

Andito kami ngayon sa garden. Still kissing.

Ang puso ko, sasabog na yata talaga. Sa sobrang kakaibang nararamdaman ko ngayon,

hindi ko maiwasang sabihin ang sinisigaw ng puso ko.

"I love you... Kath"

Biglang humiwalay sakin si Ella at tiningnan lang nya ako.

"Bakit Ella? Anong problema?" tanong ko sa kanya.

"Patrick..." tumayo na sya pagkasabi nyan. Kaya naman tumayo na rin ako.

"Ella, bakit? Ayos ka lang ba? May nagawa ba ko?" tanong ko sa kanya, habang

hawak ang mga kamay nya.

"Patrick, totoo ba talagang in love ka na sakin?" sabi nya sabay tanggal ng kamay nya

sa mga kamay ko at umiwas ng tingin.

"Ella. Diba kakasabi ko lang kanina. I think I'm falling in love with you."

"I don't think that's the case Patrick." sabi nya, sabay tingin sakin.

"What do you mean, Ella?" pagtataka ko.

"You said 'I love you, Kath' in between our kisses. I think you're confused Patrick.

Siguro nakikita mo lang sakin si Kath kaya mo nasabing you're in love with me."

Whattt? Nasabi ko yun??? Kel---- Ah Sht. Nasabi ko nga.

"But Ella, I didn't mean to. I don't why I've said it but I---"

"No Patrick. Pag tayo nagsasalita, madalas isip natin ang ginagamit natin.

Nakokontrol natin ang mga gusto nating sabihin. Totoo man o hindi, kaya nating

palabasin yun sa mga bibig natin. Pero iba ngayon Patrick, kasi puso mo na ang

nagsalita. And ang puso, kapag nagsalita..." sabay hawak sa kaliwang dibdib ko.

"... walang ibang sinasabi yan kundi ang katotohanan." tinanggal nya ang kamay nya

sa dibdib ko at lumayo sa akin para kunin ang mga gamit nya.

"Patrick! *smile* Wag ka mag-alala. Wala yon sakin. Naiintindihan ko namang

nangungulila ka pa rin kay Kath. Pero sana lang, wag kang gumamit ng iba para

matanggal yang sakit sa puso mo, kasi kahit hindi mo man gustuhin... masasaktan

mo yung taong magagamit mo." lumapit sya sakin at tinapik ang balikat ko.

"Pasalamat ka, tough girl ako at hindi basta basta naniniwala agad. Pero kapag

ang sinabihan mo nyan ay fangirl mo, baka magpakamatay na yun sa sakit. Haha.

Una na ko ah. Kalimutan nalang nating nangyari to para naman hindi tayo

magkailangan sa day ng competition *smile*. Sige, bye." sabi nya at kumaripas na

sya ng takbo.

Eto ako. Naiwang tulala.

--------End of flashback.-----------

O ayan, alam nyo na kung bakit ako tulala. Naguguluhan na talaga ako. Inamin ko na

naman sa sarili ko diba. Na si Ella na talaga ang laman ng puso ko. E bakit pangalan pa rin

ni Kath ang nasasambit ko?

Hanggang ngayon, hindi pa rin nagpapakita si Ella. Akala ko ba okay lang sya, pero bakit

wala sya dito ngayon?

Ughhh. Patrick.

Dismissal na namin, at diretso uwi ako. Gusto kong makausap si Mama tungkol dito dahil

kilala rin naman niya si Kath.

Andito na ko sa bahay at syempre, hinanap ko agad si Mama.

Ma! San ka?" sigaw ko. Sa laki ba naman kasi ng bahay namin. Tsss.

"Pat! Ano yun? Ubos na allowance mo? Mawithraw ka nalang tinatamad ako kunin

ang wallet ko." Sagot ni mama na basta basta nalang sumulpot sa likod ko.

"No ma. I just need someone to talk to... about.... Ella."

"Ella? The reincarnation of Kath?" Oo, kilala na sya ni Mama. Close na nga kami diba

kaya naikekwento ko sa kanya yung tungkol kay Ella.

"Yes ma. I already told her my feelings. I already told her I like her. I even kissed

her. Pero I don't know what happened but I suddenly said 'I love you Kath' in

between our kisses. Ma. I really like Ella, but I don't understand why I still keep

on thinking about Kath." wooo. Napaenglish na naman ako. ganto ata pag confused, pati

dila nacoconfuse na rin.

"You know what, Pat. I think kailangan mo yan pag-isipan ng mabuti. You might

hurt her kung ipagpipilitan mo talagang gusto mo sya when the truth is you just

see Kath in her. Talk to your heart my dear. Clarify your feelings." explanation ni

mama.

"Ma naman. You're not helping."

"It's because the only person who can help you is yourself." sagot ni mama.

"Ma. I like Ella. Maybe part of me likes her because I see Kath in her. Hindi naman

yun mawawala diba, kasi minahal ko talaga si Kath and they really look the same.

That's probably the reason why I became interested in her and decided to get to

know her more. Pero Ma, as I get closer to her, narealize ko that I'm liking her

because she is Ella. Because she's the one I am with right now and not because

she reminds me of Kath. These past few days, hindi ko na naiisip si Kath whenever

I'm with her. This time I'm sure, I like Ella the way she is." and there I said it.

"I'm proud of you. I told you the only person who could help you is yourself. The

only thing you needed is for someone to listen to you." sabi sakin ni Ma at niyakap

nya ko.

"Thanks Ma." I hugged her back.

"You're always welcome my dear. But remember son, for you to fully love Ella, you

must learn to fully let go of Kath." sabi sakin ni mama at napabitaw naman ako sa

yakap namin.

Pano ang promise ko kay Kath? Hindi ko sya bibitawan diba? Pero Kath only wants me to be

happy that's why in the first place she gave up her life for me. I can't truly be happy if I will

continue to live in the past.

Kath. I love you, you know that. I'm sorry kung bibitaw ako sayo. Pero I think the best way

for me to hold you tight is to let you go. I know gusto mo kong maging masaya, and para

magawa kong maging masaya, kailangan ko tong gawin. This is me fulfilling my promise to

you. It's about time para magmahal na ulit ako ng iba, pero I want you to know that you

will always be in my heart Kath. You're my first love.

"So ano, Pat. You ready to offer your heart to another girl?" tanong sakin ni mama.

"I am ready ma. More than ready" This is it. Ella na talaga ako ngayon. I will do

everything to prove that I really love her.

--VALENTINE'S DAY. FEBRUARY 14 2012.--

This is it. Ito na ang araw ng competition. Ilang araw na yung lumipas, pero iniiwasan ako

ni Ella. Hindi ko tuloy sya makausap ng maayos. Kaya nga..... Oops. Surprise nalang para

sa inyo. Hahaha.

"Patrick!"

May sumigaw ng pangalan ko. Familiar na boses. Teka....

"Ella!" gulat ko nalang.

"Parang nakakita ka ng multo ah. Hahaha" Joke nya. Hay. Namiss ko to.

"E kasi naman. Tagal na nating hindi naguusap. Iniiwasan mo yata ako e." sabi ko.

"Ako? Iniiwasan ka? Nah. Don't think so. Marami lang akong inaayos ngayon e.

Lalo na't dumating na si Qu---" hindi na natapos ni Ella ang sasabihin nya kasi tinawag

na kami ni Ms. Aquino.

"Ella and Patrick, your turn to sing." Ms. Aquino.

At yun, lumabas na kami at naghiyawan naman ang mga tao. Kinanta na namin yung

pinractice namin. Yung terrified.

Natapos na namin, and as expected, iritan ang mga tao. Parang artista lang kami. Hahaha.

Pero hindi sa terrified natatapos ang lahat.

"Uh. Good afternoon po sa inyong lahat. Bago po kami umalis dito. Hihilingin kong

makinig po ulit kayo sakin ng isa pang beses. Meron lang po akong gustong

kantahin para sa magandang binibini dito sa tabi ko." kitang-kita ko ang gulat na

mukha ni Ella.

Dumating na yung mga alalay ko. Haha. Joke lang. Yung mga kaibigan kong pinakiusapan

kong tulungan ako. May dala silang monoblock chair at pinaupo dun si Ella. Inabot rin nila

sakin ang guitar ko at nagsimula na kong kumanta.

You're insecure

Don't know what for

You're turning heads when you walk through the door

Don't need make-up

To cover up

Being the way that you are is enough

Everyone else in the room can see it

Everyone else but you

Baby you light up my world like nobody else

The way that you flip your hair gets me overwhelmed

But when you smile at the ground it ain't hard to tell

You don't know, oh oh

You don't know you're beautiful, oh oh

That's what makes you beautiful

So girl come on

You got it wrong

To prove I'm right

I put it in a song

I don't know why

You're being shy

And turn away when I look in your eyes

Everyone else in the room can see it

Everyone else but you





You don't know you're beautiful, oh oh







You don't know you're beautiful









If only you saw what I can see

You'll understand why I want you so desperately

Right now I'm looking at you and I can't believe




And that's what makes you beautiful

At nagpalakpakan ang mga tao. Standing ovation pa nga e.

"Ella. Sa harap nilang lahat, sinasabi ko sayo na mahal kita. Oo, ikaw. Mahal kita

bilang ikaw. Mahal kita kasi ikaw si Ella. Saksi silang lahat sa binitawan kong mga

salita ngayon. Kaya pag binawi ko yun, meron kang witnesses. Haha. Pero hindi ko

naman yun babawiin e. Kasi yun ang totoo. Mahal kita Ella. Sana maniwala ka." eto

na. Napaamin na ko.

Nag-iritan naman ang mga tao. Nakakabingi, pero mas nakakabingi ang katahimikan ni Ella.

Nagsisimula na kong panghinaan ng loob. Pero nagulat nalang ako nang bigla syang tumayo

at niyakap ako.

At ayun, nagsigawan ulit ang mga tao. Bumitaw na kami sa yakapan namin at nagpunta na

sa backstage.

Panahon na para mag-usap kami ng masinsinan.

"Patrick." nagsalita sya pero nakatalikod pa rin sakin.

"Ella. Totoo lahat ng sinabi ko."

Humarap na sya sakin. "Oo, Patrick. Ramdam ko." ngumiti sya.

May mali. Kahit nakangiti sya, may mali pa rin.

"Ella, may problema ba? Okay lang kung hindi mo pa alam ang nararamdaman mo,

handa akong maghintay."

"Patrick.. tanda mo pa ba nung niyaya mo ko kumain nung first day ko?"

"Oo naman."

"Diba tinanong mo ko kung sino ang first love ko nun? Pero hindi ako nakasagot

kasi dumating si Neil?"

"Oo. Bakit Ella?"

"Patrick, yung first love kong yun...."

Lumapit sakin si Ella at tinitigan ako. Hinawakan ko ang kamay nya pero kinuha nya din

agad ito para magawa nyang yumakap sakin.

Hinigpitan ko ang yakap ko sa kanya. Sino ba ang first love mo Ella? Ako ba? Kung ako yun,

ibig sabihin, ikaw nga si Kath? Pero kung sino man yun, wala akong pakialam. Basta mahal

ko si Ella. Period.

"Ella, I love you."

"Patrick...

I love you."

8. Feelings

PATRICK'S POV

"Ella, I love you."

"Patrick...

I love you.....

But not the way you do. I'm sorry Patrick. You're special, but my heart belongs to

someone else. Sorry." sabay bitaw nya sa yakap nya sakin at lumabas ng dressing room

namin.

Eto ako, naiwan na namang tulala. Naramdaman ko nalang na tumutulo na pala ang luha ko

pero hindi ko pa rin ito nagagawang pahiran. Hindi ako makagalaw. Ang sikip ng dibdib ko.

Ang sakit sakit.

Bakit?

Bakit kung kelan handa na kong pakawalan si Kath at mahalin si Ella ng buong buo, tsaka

kailangan kong malaman to.

Akala ko may nararamdaman na rin sakin si Ella. Pag kasama ko sya, ramdam kong

mahalaga ako sa kanya.

Pero ngayon ko lang napagtanto, magkaiba nga pala talaga ang mahalaga sa mahal.

Oo, mahalaga ako sa kanya, pero meron syang ibang mahal.

Ang swerte ng lalaking yun, kung sino man sya. Buti pa sya. Buti pa sya kasi nasa kanya

ang puso ni Ella.

Tulala lang ako dito nang biglang may pumasok sa dressing room namin.

"Broooo!! Galing nyo--------- PATRICK! Bakit ka umiiyak? Nasan si Ella? Anong

nangyari?" Si Neil, kasama ang buong barkada.

Hindi pa rin ako nagsasalita. Patuloy pa ring tumutulo ang mga luha sa mata ko.

"Bunso, sige na. Anong problema?" Sabi ni ate Yen.

Napatingin nalang ako sa kanilang lahat at lalong napaiyak.

"Mahal ko na *sob* si Ella *sob*. Inamin ko na lahat sa kanya. *sob* Nag-effort pa

nga ako *sob* para maparamdam ko talaga yung *sob* pagmamahal kong

yun. *sob* Akala ko, she feels the same *sob* pero.... *sob* *sob* *sob* may mahal

na pala syang iba." Humagulgol na ko sa sobrang sakit.

"Patrick. Shhh. Tahan na. Makakahanap ka rin ng iba, okay?" Julia.

"Tama na Patrick. Wag mo na isipin yun. Okay? Hahakot ka pa ng awards oh. Sige

na." Kiray

"Oo nga bro. Sayang gwapo mo oh. Malalamangan ka na ng ibang kalaban nyo

nyan" EJ

"Lam mo bro. Kalma ka na muna. Nawawala angas mo oh." DIEGO

Pagkasabi nya nun, tinulak ko sya pero d naman kalakasan. Sakto lang.

"Oopsieeee. Mukhang okay na ulit to. Nangbubully na naman ohhh.

Hahaha" DIEGO.

Nagtawanan ang barkada at nakitawa na rin ako. Medyo gumaan na rin ang pakiramdam ko

kahit ang sakit pa rin. At least nabawasan diba? Hayy. Thankful talaga ako sa mga kaibigan

ko.

Mamaya maya lang, lumabas na sila ng dressing room. Ipinatawag na rin kaming lahat ng

contestants sa stage. Hindi na bumalik si Ella sa dressing room, nagkita nalang kami nung

pinatawag na yung mga contestants.

Sabay kaming umakyat ng stage. Nung una, seryoso pa ang mga mukha namin. Hindi rin

kami nag-uusap. Pero nung makaakyat na kami ng stage, pinilit naming ngumiti at

umaktong sweet sa isa't isa kahit pa nasasaktan na ako ng sobra.

Nagkatinginan kami nina DIEGO at Julia, ang they gave me a weak smile. I smiled back,

pain evident on my face.

Di nagtagal, tinawag na rin yung winners. Special awards muna.

"Okay, for the Most Kilig Valentine Photo.... our winners are... yes you heard it

right. We have a tie! Let's give a warm round of applause for DIEGO&Julia and

Patrick&Ella" Emcee. Nagpalakpakan ang mga tao at isinigaw ang mga pangalan namin.

Magkaholding hands kami ni Ella na lumapit sa emcee. Nakangiti na parang walang mali.

Nakuha na namin ang certificates namin at bumalik na kami sa pwesto.

"Congratulations to our real life couples. Hahahaha. Kakakilig sila righttt? " At

nagsigawan na naman ang audience.

Pssh. Real life couples. Baka sina DIEGO lang yun. Asa pa naman ako.

"Habang nag-uusap pa ang mga judges, ienjoy nyo muna ang video clip na

ito." Sabi ng emcee.

Tinanggal na saming mga contestants ang spotlight at itinutok dun sa white screen kung

saan nakaflash yung video clip.

"Patrick" Si Ella, tinatawag ako.

"...."

"Patrick, please. Wag ka namang ganyan. Friends tayo diba? Patrick

naman..." malungkot nyang sabi habang nakatingin sakin.

"Ella. Please lang. Oo friends tayo. Pero sana malinaw sayo na nasaktan ako. Hindi

ko pa kayang bumalik sa pagiging friend mo at umastang parang okay lang ang

lahat. Ella mahal kita. Akala ko ganun din ang nararamdaman mo sakin, pero ano.

Bigla mo nalang sinabi na may mahal kang iba. Wag ka namang manhid Ella. Ang

sakit nun para sakin." sabi ko habang hindi nakatingin sa kanya.

"Patrick. Sorry na.." her voice broke off. Napatingin ako sa kanya. Umiiyak na pala sya.

"Special ka sakin Patrick. Alam ko, dito sa puso ko. *sabay hawak sa kaliwang dibdib

nya* Maniwala ka sakin Patrick. Diba sabi ko sayo, kahit kelan hindi

nagsisinungaling ang puso natin. Sya na ang nagsabi oh. Mahalaga ka sakin." sabi

nya, nakatingin pa rin sakin kaya kitang-kita ko ang luhang pumapatak sa mga mata nya.

"Ella, iba ang mahalaga sa mahal. At ano naman kung mahalaga ako sayo kung

meron ka na namang ibang mahal?" pagmamatigas ko.

"Kung nauna ka lang Patrick... siguro ikaw ngayon ang mahal ko..."

Napatingin nalang ako sa kanya. Hindi ko na nagawang magsalita kasi tapos na yung video

clip na finaflash sa screen. Nasamin na ulit yung spotlight at nagsalita na ulit ang emcee.

"Okay. Let's get this over with! Our Mr. and Ms. Valentine this year is............ Mr.

Patrick Rivero and Ms. Ella Dimalanta!!!!" at naghiyawan na naman ang mga tao.

Hinawakan ko ang kamay ni Ella at nagpunta na kami sa harapan para awardan kaming

dalawa. Ang ingay ingay ng mga tao. Ang wawild! Grabe. Artista ba kami? Hahaha. Okay,

medyo good mood na ko.

Binigyan ako fluffy na hearts na may balloon. Ano namang gagawin ko dito? Kaya naman

binigay ko nalang kay Ella. Sabay sabi ng:

"Ella, Happy Valentines Day!"

"Thank you, happy hearts day!"

At ayun, nagsigawan na naman ang mga tao. Sus. Para yun lang. Hahaha.

Andaming nagpapicuture saming dalawa. Pagkatapos, bumalik na ulit kami sa dressing

room. Kaming dalawa lang Ella ang nandun kaya nakakamatay na katahimikan talaga.

Hinintay ko lang sya matapos magbihis. Nung lumabas na sya sa CR,

"Ella, una na ko. Bye." Tatayo na ko, pero pinigilan nya ko.

"Patrick. I'm sorry ulit." sabi nya.

Tiningnan ko nalang sya at kumalas na sa hawak nya. Hindi ko alam ang sasabihin ko kaya

umalis nalang ako.

Lakad lang ako ng lakad ng biglang...

"ARAYY!" sigaw nung lalaking nabunggo ko. Napaupo pa sya sa sahig dahil sa sobrang

lakas ng impact.

"Pare sorry. Hindi ako tumitingin sa dinadaanan ko." Sabi ko habang tumatayo sya.

"Okay lang yun 'pre. Mukang malalim yata iniisip natin ah. Babae yan noh" sabi nya

sakin. Feeling close ka lang pare?

"Oo. Haha. Galing mo ah. Pano mo nalaman?"

"E ganyan din ako pag iniisip ko yung mahal ko e. Hahaha."

"You sounded gay 'tol. Hahaha." pang-aasar ko. Lalim magsalita e. Hahaha

"Oo nga e. I guess, yun talaga nagagawa ng love? Hahaha. O eto na naman ako.

Hahaha. Ric nga pala tol." pagpapakilala nya.

"Magkatunog pa pangalan natin ha. Patrick tol. Bago ka lang ba dito?"

"Oo tol e. Naliligaw pa nga yata ako. Hahaha."

"Sya, halika ililibot muna kita. Pakilala na rin kita mamaya sa barkada. Sama ka na

samin para naman may kaibigan ka na." alok ko. Mukhang kasundo ko e.

"Sure pare. Salamat." sabi nya sakin sabay apir.

At ayun, sinimulan ko na syang ilibot. Magaan ang loob ko sa lalaking to, pero may mali.

Hindi ko lang maiexplain. Yun bang pagkakita ko sa kanya, naramdaman ko yung

nararamdaman ko pag nagsususpetsa akong magnanakaw ang isang tao. Ewan ko! Hahaha.

Labo ko noh?

O ganto. Halimbawa naglalakad ka. Tapos may nakita kang lalaki na masama ang tingin sa

wallet mo. Diba ang mararamdaman mo agad, magnanakaw sya. Yung pakiramdam na yun

ang pakiramdam ko sa lalaking to.

Pero pssssh. Feelings are just feelings. Hindi yan basis ng judgment natin sa isang tao.

Mabait na tao to.

Sana lang tama ang hinala ko.

9. Their First Love

PATRICK'S POV

Nililibot ko ngayon si Ric sa campus. New student palang kasi to e kaya hindi pa nya alam

ang pasikot sikot dito.

"Ah. Tol. Bakit ka nga pala lumipat dito, e patapos na ang school year ah." tanong

ko kay Ric.

"Gusto ko na kasi syang makasama e." sagot nya sakin.

"Sino naman? Girlfriend mo?"

"Parang ganun. I mean, hindi naman talaga kami pero mahal ko sya at mahal nya

ko." sagot ni Ric. Hahahaha. Corny talaga ng mga in love. Parang ako lang. Hahaha. Hay.

Naalala ko na naman. Tsss.

"Ah, so dito sya nag-aaral?"

"Yup."

"Anong pangalan nya?" tanong ko sa kanya.

"Kath, pare." sagot nya. Nagulat ako. Kapangalan ni Kath. Pero pssh. Big deal? Para

kapangalan lang e. Besides, Ella na ako ngayon. Sabihin na nya ang lahat ng pangalan sa

mundo, wag lang Ella.

"Kabatch natin? Wala naman akong kilalang Kath e." sabi ko sa kanya.

"Ganun? Baka naman hindi mo lang kilala talaga lahat ng mga kabatch natin.

Hahaha."

"Kung sa bagay. Hahaha."

Naglalakad lang kami ng may tumawag samin.

"PATRICK!!" barkada pala.

Lumapit sila samin at nakatingin ang lahat kay Ric.

"Guys. Si Ric nga pala. Napulot ko sa tabi tabi. Haha. Joke lang. New student. Kaya

nilibot ko muna dito." Explanation ko sa barkada.

"Hello Cutie! I'm Kiray." sabay kuha ni Kiray sa kamay ni Ric at nakipagshake hands. Ang

tagal na ng oras na lumipas pero d pa rin binibitiwan ni Kiray si Ric. Hahahaha.

"AHEM." sabay kuha ng kamay ni Kiray. "EJ pare. Boyfriend ni Kiray" yan na nga ba

sinasabi ko. Selos na. Hahaha.

"Julia nga pala." sabi ni Julia habang nakasmile. Titig na titig kay Ric.

"Julia! Matunaw! DIEGO nga pala tol." Isa pa tong selos.

"Hi I'm Yen and this is my boyfriend." sabay tingin kay Neil. Baaa. Galing ah. Di

umipekto ang charms ni Ric kay Ate Yen. Hahaha.

"Hello! Ako nga pala si Neil."

"Hello. Nice to meet all of you." sabi ni Ric.

"Wala ka pa bang friends? Gusto mo bang sumama nalang sa barkada

namin?" alok ni Neil.

"Uhm. Okay lang ba sa inyo? Wala pa din akong kakilala dito e." tanong nya sa

barkada.

"Oo naman!! The more the merrier!" Sagot nila.

"Hahaha. Wow. Thanks." sabi ni Ric.

"So, sama ka samin bukas? Gala tayo sa mall? Wala namang pasok tomorrow e.

In preparation for the February fair." sabi ni DIEGO.

"Sure. Sige. Payag ako dyan" sabi ni Ric.

"Okay. Uhm. 3pm bukas, magkita nalang tayo sa Mcdo. Okay ba guys?" tanong ni

DIEGO

"Sure!" sabi namin.

"Si Ella nga pala.... sama ba natin?" sabi ni EJ. Lahat sila nakatingin sakin.

"Ang barkada ay barkada kahit anong mangyari. Yun ang ultimate rule natin diba?

Sama dapat sya. Ako nalang ang magtetext." Sabi ni Julia.

"O sya sige na. Maggagabi na oh. Uwi na tayo." sabi ni Yen.

Naghiwa hiwalay na kami. Pero pinasabay ko na si Ric sakin dahil pareho din naman kami

ng dadaanan. May sakit daw kasi ang driver nila kaya hindi sya masusundo.

"Ah. tol. Matanong ko lang. Anong meron kay Ella?" nakaramdam din pala to.

"Wag na natin pagusapan pare." sabi ko. Masakit pa e.

"Alam mo pare. Kailangan mo yan ilabas e." oo nga tama sya.

"Kung sa bagay. Kaso ang sakit pa talaga e. Kanina lang kasi nangyari e. Bukas ko

nalang kekwento. Ikaw nalang magkwento kay Kath" sabi ko sa kanya.

"Wag na. Baka mainlove ka pa sa kanya. Hahaha. Joke lang. Bukas nalang din ako

magkekwento. Alam mo tol. Para makalimot ka dyan sa heartbreak mong yan,

isasama kita bukas." sabi nya sakin.

"Possessive lang dre? Hahaha. O sige. San naman?"

"Basta. Magkita nalang tayo ng mas maaga tapos tsaka tayo pumunta dun sa gala

ng barkada. Mga 10am?" sabi nya sakin.

"Okay sure. O ayan na pala ang subdivision nyo. Dito ka na?" Bawal kasi kami

pumasok sa subdivision nila dahil wala kaming sticker.

"Oo. Salamat pre. Bukas nalang Geh." at bumaba na sya sa sasakyan.

Ilang minuto lang, nakarating na kami sa bahay. Sinalubong agad ako ni Mama.

"Pat! How's the competition?" tanong ni mama.

"Panalo kami." Tipid kong sagot. Yoko na magkwento.

"Ahh. Parang malungkot ka yata ah? Hmm. Sige hindi na muna kita guguluhin.

Sige na. Kain ka na and then tulog ka na rin." sabi sakin ni Mama. Kaya love ko yan e.

Alam nya kung kelan sya dapat mangulit at kelan naman hindi.

Pagkatapos kong kumain, humiga na ko. Hindi pa ko makatulog kaya chineck ko nalang

yung messages. Meron akong 14 messages. 10 galing sa barkada. 3 galing sa mga

classmates ko. Tapos, 1 galing kay Ella.

From : Ella <3

Patrick. :( Sorry na. Susunod nalang ako sa gala ng barkada tomorrow. Pero sana pag

nandun ako, papansinin mo ko ha? Sorry Patrick. :( Goodnight.

----End of Message----

Hay. Pano ba ko aaktong normal bukas e nadurog tong puso ko? Bahala na nga. Hindi

nalang ako magrereply. Naggoodnight na rin naman e. Makatulog na nga.

KINABUKASAN.

Waa. Anong oras na. Ang taas na ng sikat ng araw! *check ng phone* 9:14 am.

Yes. Maaga pa. Kasi naman tong si Ric, ang aga ng call time.

Nag-ayos na ko at umalis na rin ng bahay. Pumunta ko dun sa meeting place namin ni Ric.

At boom. Ayun na sya.

"Pare. *apir* Ano bang gagawin natin?" tanong ko.

"Wag ka na matanong. May pupuntahan tayo." sabi nya at sumakay na kami sa

sasakyan nya.

Ilang minuto lang andito na kami sa tindahan ng mga motor.

"Hoy. Ano bang gagawin natin dito? Bibili ka ng motor?" pagtataka ko lang.

"Hahaha. Pare. Bibili tayo ng motor." ah ok--- teka! Tayo???? Ako rin????

"Tayo? Ha? E hindi naman ako marunong nyan e." sabi ko sa kanya. Hindi naman

talaga ako marunong e.

"E di tuturuan kita. Believe me bro. Stress reliever pag nakasakay ka

dyan." paliwanag nya sakin habang naglalakad kami papasok sa tindahan ng motor

"E diba delikado to?" tanong ko.

"Delikado kung dka mag-iingat. E mag-iingat ka naman e. Sus." sabi nya. Well, tama

nga naman.

"Pero teka. Wala akong dalang ganun kalaking pera. Malay ko ba namang bibili

tayo ng motor! Kala ko naman dadalhin mo ko sa bar para makakilala ng chix!

Naman kasi!"

"Hahahaha. Sorry, hindi ako pumupunta sa ganung lugar. Loyal to tol! Hahaha"

"Oo na. Hahaha" yan nalang ang nasagot ko.

Nagtitingin tingin lang kami ng motor ng may lumapit saming lalaki.

"Hello Sir Ric! Nakapili na po ba kayo?" tanong nung lalaki kay Ric.

"Hello John. Eto nalang dalawang to. *sabay turo dun sa dalawang astig na motor* Ito

yung pinakabago nyong model diba? I'll take these two."

"Yes sir. Ilalagay po ba namin sa pangalan nyo?"

"Yup."

"Okay, sir. Itatry nyo na po ba ngayon din?"

"Yes we will."

"Okay po. Mauna nalang po kayo dun sa practice area. Ipapadala ko nalang po ang

mga motor nyo"

"Thanks"

At umalis na kami at pumunta sa likod ng store na to. Wow. Open space. Ang laki lang.

"Oysst. Kayo ba may ari nito?" Tanong ko sa kanya.

"Hahaha. Oo. Libre ko na yung motor mo." Yaman talaga.

"Yown naman. Sige tol."

Dumating na yung mga motor namin. Mga tatlong oras din kaming nandito. At sa tatlong

oras na yun, tinuruan lang ako ni Ric magmotor. Dahil magaling ako, natuto ako agad.

Pssh. Chicken.

"Galing ah! Bilis matuto!" Sabi ni Ric

"Hahaha. Ako pa." yabang ko lang. Haha.

"Gutom na ko pre. Tara na sa mall. 1:30 na pala oh." sabi ni Ric

"1:30 na?! E kaya pala nagwawala na tong mga alaga ko sa tyan e. Tara na nga!"

At pumunta na kami ng mall. Dun pa rin kami sumakay sa sasakyan nya. Ipapadeliver

nalang daw nya yung motor sa bahay namin.

Finally after 10 years, nakarating na kami sa mall. Grabe gutom na talaga ako. Pumasok

kami sa Mcdo at dun kami kumain. Yun na kasi ang pinakaunang nakita naming kainan.

Sorry, gutom lang talaga. Hahaha. At tsaka dito rin magmemeet ang barkada e.

Pagkatapos naming kumain. Naalala ko si Kath, yung kay Ric ha. Hindi yung first love ko.

"Uhh. Pare. Matanong ko lang. Sino ba talaga si Kath?" ayan na. Tinanong ko na sya.

"Si Kath? Sya ang unang babaeng minahal ko. Bata palang kami nung una kaming

nagkita. Sa states ko sya nakilala. Tanda ko pa nun, naglalakad-lakad lang ako

nang may makita akong babaeng nakaupo at nakatulala dun sa may fish pond sa

lugar namin. Nilapitan ko sya at tinawag. Unang kita ko palang sa mukha nya

parang tumigil na ang mundo ko. Ang amo ng mukha nya. Ang ganda ganda.

Nalove at first sight ako sa kanya. Simula nun lagi na akong nakikipaglaro sa

kanya. Hanggang sa nagdalaga at nagbinata na kami at kinailangan na nilang

pumunta dito sa Pilipinas. Bago sya umalis, inamin ko sa kanya ang

nararamdaman ko, at nagulat akong yun din pala ang nararamdaman nya. Ang

sarap lang na mahal ka din ng taong mahal mo." kwento nya sakin. Hay. Kelan ko

kaya mararamdaman yun? Yung mahal din ako ng mahal ko? Hayyy.

"Alam mo, ganyan din ako sa first love ko e. Bata pa rin kami nun. Unang kita ko

palang din sa kanya hindi ko na maalis ang mukha nya sa isipan ko. Ang ganda

ganda din nya. Actually, Kath din pangalan nya. Pero dito naman kami nagkakilala

sa Pilipinas. Hahaha." kwento ko kay Ric.

"O? E lahat naman yata ng Kath maganda! Hahahaha. E nasan na yung Kath mo?

Bakit wala sya sa barkada kahapon?"

"Patay na sya. Namatay sya dahil sa isang aksidente nung mga bata pa kami.

Savior ko nga sya e. Kung di dahil sa kanya baka patay na rin ako ngayon." eto na

naman, binabalikan ko na naman ang nakaraan.

"Ay. Sorry pare." sabi ni Ric

"Okay lang. Matagal na naman yun e."

"Hayy. Ang sarap mainlove. Hahaha."

"Hindi rin... Sakit e." Ako na bitter. Hahaha.

"Ay oo nga pala. Sino si Ella?" tanong ni Ric. Ayan nabuksan pa tuloy ang topic.

"Si Ella, yun yung babaeng mahal ko. These past few days, naging close talaga

kami. Kaya naman umamin na ko sa kanya na mahal ko sya. Sa harap pa talaga

yun ng buong campus ha. Nung ginawa ko yun, niyakap lang nya ako. Ako naman,

tuwang tuwa kasi feeling ko may chance. Pero nung nagkasarili na kami, sinabi

nya sakin na mahalaga ako sa kanya, pero may iba syang mahal. Lintik na

mahalaga yan." okay, sorry sa mura. dko lang talaga mapigilan.

"Wow. Sakit nun tol. Yun paparamdam sayong may chance pero wala naman. Ayos

lang yan tol. Makakahanap ka rin ng iba. Ano, tara sa bar mamaya hahaha?" loko

din to e. Hahaha.

"Hahaha. Tsaka na." at ayun kwentuhan lang kami ng kwentuhan.

Mamaya-maya dumating na ang barkada. Kumain rin muna sila tapos nakwento ko na

inilibre ako ni Ric ng motor. E dahil mga inggitero tong mga to, ayun niyaya si Ric na ilibre

sila. Hahahaha. Umoo naman tong si Ric. Ako, humiwalay muna ako. Magpapakaemo lang.

Haha. Magkita nalang daw kami mamaya sa may Timezone.

Naglalakad lang ako dito sa mall. Nagulat nalang ako ng biglang may tumawag sakin.

"Patrick!"

Napalingon nalang ako sa may tumawag sakin. Si Ella pala.

"Kumusta ka na?" tanong nya sakin.

Pero bago pa ako makasagot, may biglang nagsalita sa likod ko.

"Ella!!!!!!!!" Si Ric sabay yakap kay Ella. Yumakap naman pabalik si Ella at parang gulat na

gulat.

"Magkakilala kayo?????" Barkada. Bumitaw na silang dalawa sa yakap..

"Oo! Sobra. Magkababata kasi kami e. Teka, magkakakilala din kayo?" Sagot ni Ric

habang nakangiti ng abot langit.

"Oo! Sya yung sinasabi namin kahapon na part ng barkada no matter what." sagot

ni EJ.

"Ah ganun ba, ibig sabihin..." Sabi ni Ric at napatingin sakin. Gulat na gulat nga yung

expression ng muka nya e. Anong problema nito?

"Teka nga Quen! Pano mo ba sila nakilala?" tanong ni Ella. Quen?

"Quen? Sinong Quen? Si Ric? Bakit Quen?" Tanong ni Julia.

"Dami mo namang tanong bes! Haha. Enrique totoong pangalan nyan. Ric yung

madalas na tawag sa kanya ng friends namin sa states, pero Quen yung tawag sa

kanya nung mga kaclose nya." sabi ni Ella.

"Ahhh. E BAKIT RIC ANG PINATAWAG MO SAMIN SAYO. KALA KO BA BARKADA

TAYO HA!" sabi ni Kiray. OA din to noh ? Hahaha.

"Hahaha. Chill Kiray! Kakakilala lang naman natin kahapon e. Dko naman akalaing

magiging close kayo sakin agad. O sige, you guys can call me Quen from now

on." sabi ni Ri-- I mean, Quen.

"D naman kaya lumabas tayong feeling close neto? Hahaha" Sabi ni Neil.

"Hindi yan, diba nga sabi, "Strangers can be best friends just as easy as best

friends can be strangers" O, ansabe ng quotable quote ko. Hahahaha." Sabi ni Ate

Yen.

"Hahaha. O sya, tara na sa Timezone!" sigaw ni Kiray.

Naglalakad na kami nung lumapit sakin si Ric.

"Pare..." sabi nya sakin.

"Ano yun tol? Magkakilala pala kayo ni Ella ah." sabi ko. Makapagpalakad nga.

Magkababata pala sila e.

"Pare, sorry. Si Kath at El----"

"Hoy bilisan nyo nga! Bagal bagal!" Sigaw ni Neil at sabay hila samin. Kahit kelan talaga

tong si Neil, panggulo. Hindi natatapos yung mga sinasabi sakin dahil lagi nalang sya

sumisingit. Haha.

Ayun, naglaro lang kami ng naglaro. Pagkalaan ng ilang oras, nag-uwian na rin kami.

Pagdating ko sa bahay, nagcheck ako ng Facebook ko, at maraming friend requests. Puro

mga fangirls ko. Hahaha. Joke. Isa lang kilala ko dito e. Si Quen. Kaya yun, sya lang

inaccept ko. Chineck ko naman twitter ko, ayun, may bagong follower. Si Quen din. Finollow

ko na din sya.

Bumalik ako sa fb at pagtingin ko sa wall nya nakita ko yung status nya.

Enrique Gil

I missed you so much Ella Katherina Dimalanta! <3

Like - Comment- 25 minutes ago

Ella Katherina Dimalanta and 10 others like this.

Erine Pierce Nice to know you're together again. We miss you already!

20 minutes ago - Like

Angelo Swift Lovebirds! Hahaha. Go back here in States this instant!


Sarah Michaels You guys are so sweet! Miss you both already! Hey Ric! Say hi to Kath for

us. Love you both Kath and Ric!


Ella Katherina Dimalanta Guyss! Miss you so much! You know I can't come back. Visit us

here, okay? Love you all.


Teka. Wait.

You guys are so sweet! Miss you both already! Hey Ric! Say hi to Kath for us. Love you both

Kath and Ric!

Kausap nitong nagpost nito si Quen at si Kath. E si Ella naman yung nakatag, bakit hin----

This can't be.

------FLASHBACK---- ( Chapter 3 )

"Ella. May tanong ako." seryoso ang mukha ko.

"Ha? Ano yun?" sagot nya na parang kinabahan.

"Kasi, nung nagkabungguan tayo, tinawag kitang Kath. Sabi mo, oo, Kath ang

pangalan mo. Pero bakit Ella ang pakilala mo? Ano ba talagang pangalan

mo?" tanong ko.

"Hahahaha. Kala ko naman kung ano na. Uhh. Katherina ang middle name ko. Ella

K. Dimalanta. Ella Katherina Dimalanta. Noong bata ako, akala nila Kath ang name

ko. Kaya madalas nila akong tinatawag na Kath. Nung una, cinocorrect ko pa sila

e. Pero habang nagtatagal, nakakatamad na. Hahaha. Kaya pinabayaan ko na.

Yung mga kakilala ko sa States, Kath ang tawag sakin. Pero Ella naman talaga ang

name ko. Nagtataka nga ako kung bakit Kath ang tinawag mo sakin e. Pero Ella

nalang. Haha." paliwanag nya.

----- END OF FLASHBACK ------

Kath nga pala ang tawag kay Ella ng mga friends niya States.

Magkababata sila ni Quen, kaya ibig sabihin Kath din ang tawag nya sa kanya.

Kung Kath ang tawag ni Quen kay Ella, ibig sabihin... Si Ella at si Kath na first love nya at

pinuntahan nya dito ay iisa????

Kaya ba nagsosorry si Quen sakin kanina? Kasi sya yung mahal ni Ella?

Nakatitig lang ako sa kawalan ng bigla akong may nakita sa timeline ko sa Twitter.

Enrique Gil @itsmeQuen

Goodnight, my princess @DimalantaElla

Ella Dimalanta @DimalantaElla

First love never dies. :) Goodnight @itsmeQuen!

In reply to @itsmeQuen

First love never dies




So it's confirmed. Si Quen ang first love ni Ella.

Ang inakala kong kaibigan ko ay ang taong halos isumpa ko na dahil sya ang nagmamay-ari

ng puso ni Ella.

Pano na ko nito?

May pag-asa pa ba ako?

10. Change of Heart

QUEN'S POV

Hello. Kilala nyo na naman ako diba? Friend ko si Kath, ah este Ella pala. Sorry ha. Kath

kasi ang tawag namin sa kanya nung nasa States kami. Nickname nya kasi yun dun, pero

Ella talaga ang name nya. Para d na kayo malito at dahil wala na rin naman kami sa States,

Ella na ang itatawag ko sa kanya.

So yun nga. Friend nya ko. Pero I think we're more than that. Kwento ko nalang sa inyo

kung pano nagsimula ang lahat.

--Flashback--

9 years old ako nun. Bagong lipat lang kami dito sa States, nag-away na naman kasi si Dad

at ang Mom ko. Andami kasing nangyayari sa bahay e.

Sinisisi kasi ni mommy si daddy sa lahat ng mga nangyari. Sa buhay namin lalo na sa buhay

ng kapatid ko. Andito lang ako sa may likod ng TV, nakatakip ang tenga. Ayaw ko kasing

marinig ang usapan nila e. Pero kahit anong takip ko, naririnig ko pa rin ang boses nila.

"ALAM MO. IKAW ANG MAY KASALANAN NITO E! KUNG HINDI DAHIL DYAN SA

INTERES MO SA PERA HINDI MAGKAKANDALECHE ANG BUHAY NATIN!" sigaw ni

mom kay dad.

"E malay ko bang papalpak ang mga tauhan ko ha!" sagot naman ni dad

"Pakialam ko kung palpak sila. Ikaw lang talaga ang tanga na umabot na sa

kasukdulan yang pagkagahaman mo sa pera. To the point na handa kang pumatay!

Ano ba! Natanggalan ka na ba ng tornilyo sa utak ha?! Tingan mo tuloy nadamay

pa tong anak natin! Pati ang masayang buhay natin sa Pilipinas, iniwan natin!

Dahil dyan sa kagaguhan mo!" sabi ni mom.

*SLAP*

Sinampal ni Daddy si Mommy.

"AKO PA NGAYON ANG GAGO HA. Wag mo ngang idahilan ang nangyari sa anak

natin! ANG SABIHIN MO HINDI MO LANG KAYANG IWAN ANG KABIT MO DUN SA

PILIPINAS!!" sigaw ni Daddy. Umiiyak na si Mommy. Hindi na sya makapagsalita.

"O ano ha! Totoo nga! Yung kabit mo nga yang dahilan ng pagtatalak mo dyan!

Alam mo, bahala ka sa buhay mo. Sasabihin mong ako ang tanga, e ginawa ko lang

naman yun para sa kabutihan ng pamilya natin. Ginagawa ko ang lahat para

mabigyan kayo ng magandang buhay tapos ikaw?! Anong sinusukli mo?!" Daddy.

"Inaalagaan ko naman ang mga anak natin ah! Naging mabuting ina ako! Lagi

kang wala kaya ako na ang tumayong ama't ina sa kanilang dalawa!" paliwanag ni

mommy.

"Naging mabuting ina ka nga, pero hindi ka naging mabuting asawa. Tuwing uuwi

ako sa gabi na pagod na pagod. Umaasa ako na pagpasok ko sa pinto,

sasalubungin mo ako at yayakapin. O kaya makikita kita sa sofa na nakatulog na

sa paghihintay sakin. Pero wala ka. Hinahanap kita sa buong bahay, pero wala ka

pa rin. Nasan ka sa mga panahong yun ha? ANDUN SA LALAKI MO." sabi ni daddy na

halos paiyak na.

"Sor---" sasabihin ni mommy pero pinutol sya agad ni Daddy.

"Sorry? Anong magagawa ng sorry mo ha? Nangyari na ang mga nangyari. Nga

pala. Pinahanap ko yung kabit mo. Napag-alaman kong bumalik na sya sa pamilya

nya. Masaya na sila ngayon. Kaya wala ka nang babalikan.... Ay. Hindi pala sila

masaya. Kasi anak nya yung sinabing namatay dahil dun sa plano ko. Tingnan mo,

anak pa nila ang nagbayad dahil dyan ka kagagahang ginawa mo." sabi ni daddy

at iniwan na si mommy na iyak ng iyak.

Nilapitan ko si Mommy at niyakap sya.

"Baby Quen. Sorry sa nagawa ni Mommy ha. I promise, I will be a good mom to

you and your sister. Sana hindi ka lumaki katulad ng daddy mo na gahaman. Never

be selfish anak. Learn to let go when you know it's not yours okay? Promise me

baby?" Sabi sakin ni mommy habang umiiyak.

"Yes, mommy. I will not be selfish." sabi ko sa kanya.

Lumabas muna ako ng bahay at naglakad lakad. Malungkot pa rin ako sa mga nangyari.

Napadaan ako sa may fishpond dun sa may subdivision namin. May isang batang babae ang

nakaupo. Nilapitan ko sya at kinulbit.

"Bata." sabi ko.

Timingin sya sakin at ngumiti.

"Hello". sabi nya sakin. Grabe lang. Makalaglag panga tong babaeng to. Ang ganda nya.

"Anong pangalan mo?" tanong ko sa kanya.

"Ella. Ikaw?"

"Enrique. Pero Quen nalang." mga kaclose ko lang pinapatawag ko sakin ng ganyan.

Pero ewan ko ba, gaan ng loob ko sa kanya e.

"Ah. Hello Quen." sabi nya ng nakangiti, pero bigla ding naging seryoso ang mukha nya.

"May problema ba?" tanong ko sa kanya.

"Para kasing nangyari na to dati e. Hindi ko lang matandaan. Pakiramdam ko may

nakilala din ako dati tapos ganto rin. " sabi nya sakin.

"Naaksidente ka ba? Bakit wala kang maalala? Buti alam mo pangalan mo.

Hahaha"

"Haha. E kasi sabi ni mommy, natrauma daw ako masyado dahil dun nga sa

aksidenteng kinasangkutan ko. Kaya yun, may mga pangyayari akong hindi

maalala. Hindi rin naman daw yun mahalaga sabi ni mommy kaya hindi ko nalang

mashadong iniisip" sabi ni Ella.

"Ah ganun ba. E di paltan nalang natin yang memories mo ng bago? Friends?" alok

ko sa kanya.

"Friends!" sigaw nya at nakangiti ng todo.

At simula nun, naging close na kami ni Ella.

----End of Flashback-------

Ayan. Sabi ko naman sa inyo e. Ikekwento ko kung pano nagsimula ang lahat. Yung simula

lang. Tsaka na yung iba. Hahaha. Baka matapos agad tong story na to kung sasabihin ko na

lahat lahat.

Kakadating ko lang dito sa PIlipinas. Sinundan ko kasi si Ella. Sa tagal tagal na namin

magbestfriends, never pa syang nakilala ng parents ko. Never paring nagkakilala ang mga

parents namin. Pare-pareho kasi silang mga busy sa work. Pero kahit ganun lagi ko syang

nakekwento at tuwang tuwa naman ang parents ko. Ay oo nga pala. Naging okay na rin ang

pagsasama ng mommy and daddy. Well, ganun talaga ang love. Hahaha. Anyway, so yun

nga. Pinayagan nila akong ituloy ang studies ko dito para makasama ko na si Ella. Susunod

nalang daw sila dito someday.

Since wala akong kakilala dito except for Ella, sya nalang ang naitext ko.

To: EllaLove :)

Hello Ella! Guess what!

SENT!

1 new message received

From: Ellalove :)

QUEN! Anong meron?

Reply

To: Ellalove :)

I'm here. Philippines! :) I'll be staying in Starville Subd and will study in your school. :)

SENT!

1 new message received

From: Ellalove :)

Really? Malapit lang yun samin! Visit you sometime! Okay na ba papers mo sa school?

Nalakad mo na ba lahat? You need any help? Sanay ako dyan. Transferee din ako e. :)

Reply

To: Ellalove :)

Waaa. Is it okay? Marami pa rin kasi akong aayusing papeles e. Baka busy ka ha.

SENT!

From: Ellalove :)

Well, I have a competition. Pero okay lang naman. The best yung partner ko dun e. I have

free time naman. Ako na bahala. Bestfriend yata kita. Haha. :D

Reply

Bestfriend? Nagkaaminan na kami nito ah. Bakit bestfriend pa rin ng tingin nya sakin. Hayy.

To: Ellalove :)

Okay. Thank you. See you soon. :)

SENT!

--FAST FORWARD SA GALA NILA NG BARKADA--

Naguwian na ang barkada. Gabi na rin kasi. Andito ako ngayon sa kwarto, nagchecheck ng

facebook account ko. Inadd ko na rin ang newfound friends ko.

Swerte ko dahil nakahanap agad ako ng mga kaibigang ganto. Gaan agad ng loob ko sa

kanila e. Lalo na kay Patrick. Oops di ako bakla ha. Matagal ko na kasing gusto ng baby

brother. At nakikita ko si Patrick as a brother. Kaso parang masisira pa ata ang friendship

namin dahil nalaman kong may gusto sya kay Ella na gusto ko rin at gusto rin ako pabalik.

Sabi ko naman sa inyo diba, nagkaaminan na kami ni Ella bago sya umalis. Sabi nya, mahal

nya rin ako. Proof?

--FLASHBACK--

"Ella. Mamimiss kita..." Yakap yakap ko sya ngayon.

"I'll miss you too Quen. Bibisitahin mo naman ako diba?" sabi nya ng umiiyak.

"Yes Ella. I will. Ella....."

"Ano yun?"

Bumitaw ako sa yakap namin, at tiningnan sya sa mga mata.

"Ella. I'm in love with you. Una palang kita makita. I hid my feelings because I'm

afraid na masira ang friendship natin. But I love you too much Ella. I just can't

handle my feelings any longer." ayan, umamin na ko.

Nakatitig lang sya sakin. Tumungo nalang ako. Magbestfriends kami, at ayaw kong masira

ang friendship namin. Pero ayaw ko rin namang magkahiwalay kami ng hindi nya nalalaman

ang nararamdaman ko.

Nagulat nalang ako nang iangat nya ang mukha ko.

"Quen, I think mahal din kita. Tanda mo ba yung mga kinekwento ko sayo tungkol

sa batang lalaki sa panaginip ko na lagi kong kalaro? His face is blurred, but I

think tama ka nga. Ikaw nga yun. Iniimagine ko lang siguro na he's a part of the

past I can't remember but the truth is he's the future I want to happen. You're my

first love Quen. Remember that." pagkasabi nya ng mga yan. Niyakap nya ako at

hinalikan ako sa cheeks.

--------END OF FLASHBACK-----------

Pero alam nyo, simula nung dumating ako dito, may naramdaman na kong kakaiba.

Hindi na mashadong sweet sakin si Ella, d katulad nung nasa States pa kami. Yung kahit

bestfriends kami, kung umakto kami parang mag-on talaga. Bakit ngayon kung kelan

nagkaaminan na kami tsaka pa parang nagiging cold sya sakin.

Pansin ko nung gumala kanina ang barkada,malungkot si Ella. Pag naman tinatanong ko

sasabihin nya, hindi sya malungkot. Hindi kaya may kinalaman to kay Patrick? Diba nga

binasted nya si Patrick nung umamin to sa kanya.

Hindi ba dapat masaya ako dahil pinanindigan ni Ella na ako talaga yung mahal nya, pero

bakit ganto. Hindi ako mapakali. Kahit kasi sinabi ni Ella na ako yung mahal nya,

pakiramdam ko sa onting panahong nagkahiwalay kami, napaltan na agad ako sa puso nya.

Pag tinitingnan ko si Ella, madalas ko syang nahuhuling nakatingin kay Patrick. Tuwing

magkakatinginan silang dalawa, iiwas agad sila ng tingin sa isa't isa.

Nag-update nalang ako ng status ko.

Enrique Gil

I missed you so much Ella Kath Dimalanta! <3

Wala pang ilang minuto, umani na agad ito ng likes, andami na ring nagcomment. Pero

hindi pa rin ako mapakali kaya tinawagan ko na si Ella.

Calling: Ellalove

Ella : Hello, Quen?

Ako: Ella. Kumusta ka na?

I: Okay lang. Bakit mo naman natanong?

A: Wala lang. Pansin ko kasi ang lungkot mo kanina. Tapos lagi ka pang nakatingin kay

Patrick.

I: Quen..

A: Ella, may gusto ka na ba sa kanya?

I: Quen.. Ikaw nga yung bata sa panaginip ko diba? Ikaw ang mahal ko.

A: Ella, don't confuse yourself with what your mind is dictating and what your heart is

telling. Ayokong mahalin mo lang ako dahil sinasabi ng utak mo, pero iba naman ang

sinisigaw ng puso mo.

I: Quen.. I don't know....

A: Just remember Ella. I'll never give up on you. I love you so much.

E: Kung ano man ang mapagtanto ko Quen, just always remember that you will always be

my first love. Just to make you feel better, first love never dies. Magmahal man ako ng iba

but you will always have a special place in my heart.

A: I know Ella, but I won't settle with that knowing that I can fight for your heart.

I: Quen..

A: No more but's Ella. I won't let you go.

I: Alright. I have to sleep now. I'll see you tomorrow. Goodnight Quen.

A: Goodnight Ella. Think about it properly. Bye.

Call ended.

Before ako matulog, nagtweet muna ako.

Enrique Gil @itsmeQuen

Goodnight, my princess @DimalantaElla

To my surprise, nagtweet back sya.

Ella Dimalanta @DimalantaElla

First love never dies. :) Goodnight @itsmeQuen !

Natulog na ko. Hoping na sana ako pa rin.

----THE NEXT DAY---

PATRICK'S POV

Andito na ko sa classroom ngayon. Aga ko noh. Haha. Ako pa. De joke. Magtatime na.

RIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIINNNNNNNNNGGGG

O ayan na nga ba sinasabi ko, time na. Pumasok na si Ms.

"Goodmorning class! Today you will have a new classmate. Please come in."

At nagulat ako dun sa pumasok.

Alam ko alam nyo na kung sino to.

Oo, si Quen.

Pagpasok nya, naghiyawan na naman ang mga kaklase ko. Grabe lang ha.

"Shizzzz. So gwapoooo"

"Omgggg. May kaagaw na si Patrick sa pinakagwapo dito"

"Che. Patrick ako forever"

Ano kaya yun. Parang Jacob at Edward lang kami na pinagtatalunan ah.

"Class I hope you'll be kind to Mr. Enrique the way you've been kind to Ms Ella,

okay?" sabi ni Ms. sa klase at pinaupo na nya si Quen. Malas, dito pa sya pinaupo sa

harapan ko. Magkakalapit tuloy kaming tatlo nina Ella.

PANO PA KO MAKAKAMOVE ON NITO LORD.

Mamaya-maya, lumapit na si Quen samin at umupo.

"Hello Ella, Hello bro." Makabro naman to. Tinanguan ko nalang sya, hindi na ko

nagsalita.

"Okay, class. I know you are all aware of our upcoming Hearts ball. Since kayo ang

section A. Meron kayong privilege na magperform during the said event. So,

magkakaron tayo ng contest ngayon. Those who are interested will sing a song

related to our theme. Our theme nga pala is First love. The best singer will be the

one who'll perform during the ball." explanation ni Ms.

First love. Psshhh. Patama talaga ha. Nako. I will not perform.

"Interested ba kayo guys?" tanong samin ni Quen

"Oo e. Parang masaya." sagot ni Ella.

"I think so too. How 'bout you Patrick?" tanong sakin ni Quen

"Nah. Pass muna ako dyan. La akong talent pagkanta." Pagsisinungaling ko kasi ang

totoo naman talaga ay magaling ako kumanta. Hahaha. Inaatake na naman ako ng

kayabangan ko.

"Weh. Galing mo kayang kumanta!" napalingon ako kay Ella. Hanggang ngayon dpa rin

kami nag-uusap. Nagkatitigan kami sandali, pero umiwas na rin agad ako ng tingin.

Nakita ko si Quen, nakatingin kay Ella. Bakas sa mukha nya ang lungkot. Bakit naman to

ganto. E diba sya nga ang mahal. Tss. Ewan ko sa kanila.

Mamaya-maya lang, nagbell na. Lumabas na ko ng classroom. Dko na maatim makita yung

dalawa e. Buti nga hindi sila sweet kanina.

Naglalakad na ko palayo nang biglang may humawak sa balikat ko.

Napalingon ako at dna ko nagulat nung nakita ko kung sino yun.

"Anong kailangan mo?"

11. Heart vs. Mind

QUEN'S POV

Kakatunog lang ng bell. Nakita ko si Patrick nagmamadali lumabas.

Hinabol ko sya at hinawakan ang balikat nya. Kailangan namin mag-usap.

"Anong kailangan mo?" sabi ni Patrick.

"Pare. We have to talk" sagot ko.

"Talk about what?!" sabi nya ng parang naiinis.

"About Ella." pagkasabi ko nyan, biglang nawala ang inis sa mukha nya at napatitig nalang

sakin.

Nagsimula na akong maglakad papunta sa may gym. Konti lang kasi ang tao dito, hindi

mashadong maingay.

Pagkadating namin dun, nagsalita sya agad.

"Ano pang kailangan nating pag-usapan ha? Ipapamukha mo ba sakin na ikaw ang

mahal nya? No need pare." Patrick. I can feel the pain in his voice.

"As much as I wanted to pero hindi ko yun magagawa kasi kahit sa sarili ko hindi

ko magawang ipamukha yun." sabi ko.

"Huh? What do you mean?" takang takang tanong ni Patrick.

"Ella's confused right now......." sabi ko sa kanya.

"Anong confused?" tanong ni Patrick pero alam kong naiintindihan na nya ang nangyayari

dito.

"Wag ka nang magmaang-maangan pa Patrick. Alam kong alam mong nalilito na si

Ella sa nararamdaman nya."

"Pero sya na mismo ang nagsabi na mahal ka nya. May feelings man sya sakin

pero ikaw pa rin ang pinili nya." sabi nya sakin, sabay tingin palayo.

"Patrick. Nagawa lang nya yun dahil ako ang sinasabi ng isipan nya. Ella is a wise

woman. She's mature for her age. You know that right? Kaya nga madalas isip nya

ang nagagamit nya sa lahat ng mga pinagdadaanan nyang problema. Oo, tamang

isip ang gamitin, pero may mga panahong puso dapat ang pairalin." paliwanag ko

kay Patrick.

"Mahal mo ba sya?" tanong nya sakin.

"Tinatanong pa ba yan? Malamang oo." walang pag-aalinlangan kong sagot.

"E bakit mo yan sinasabi sakin? Lumalayo na nga ako sa inyo tapos ipapaalam mo

pa yan sakin. Pano kung agawin ko sayo si Ella lalo na't naconfirm ko nang may

pag-asa pala ako sa kanya ha." hamon nya sakin.

"Una dahil mahal ko si Ella. Ayaw kong nakikitang nasasaktan sya tuwing

lumalayo ka o hindi mo sya pinapansin. Pangalawa, ikaw ang una kong naging

kaibigan dito. I've always wanted to have a brother, and I see you as one. Kaya

naman I want to have a fair fight. Ayaw kong angkinin si Ella dahil ako ang

sinasabi ng isipan nya. Gusto ko, ako ang piliin nya dahil ako ang sinisigaw ng

puso nya."

"Oh. So, tanggap mo na kong karibal sa kanya? Tss. Sabi mo yan ha." sabi ni Patrick

"But don't get too relaxed Patrick. Kahit kaibigan kita, hindi ako magpapatalo.

Tandaan mo, lamang ako ng ilang taon sayo." I smirked.

"Tandaan mo rin na hindi sa haba ng panahon nasusukat ang pagmamahal ng

isang tao." sagot nya sakin sabay smirk din.

"Then, may the best man win" sabay offer ko ng kamay ko for a hand shake

He took my hand and said "Yeah. Yeah. And sorry pare. Tinuring kitang enemy." he

then let go of my hand.

"It's okay. Ganyan talaga pag love hin---"

"Hep hep hep. Dadali ka na naman dyan sa kakornihan mo tol."

And we both laughed with that. Good to know hindi pa rin ako nawawalan ng bro despite

this situation.

We're in the middle of our laughter when someone spoke.

"Close na pala kayo?" Si Ella.

-----------

PATRICK'S POV

Hanep din tong si Quen e. Yung feeling na nasa harap mo na, kukunin mo nalang. Pero ikaw

pa yung gumawa ng balakid para makuha mo yung bagay na yun. Ewan ko ba dito.

Pero nakakatuwa din kasi mahalaga din pala sa kanya ang friendship namin. YAN ANG

BARKADA. HAHA.

Tawa lang kami ng tawa dito ng biglang may magsalita.

"Close na pala kayo?" Si Ella.

"Haha. Dko ba nakwento? Si Patrick first friend ko dito. Sya nga nagtour sakin

dito sa school e." sagot ni Quen.

"Ah ganun ba." sagot ni Ella na parang sobrang awkward sya.

"Don't worry Ella. Patrick and I already talked about that thing." Quen

Napatingin lang si Ella saming dalawa. Parang may gusto syang sabihin, pero d nya

magawa. Parang nahihiya yata. Nagkatinginan lang kami ni Quen at...

"Hahahahahaahahaha." Kami ni Quen.

"E bakit kayo tumatawa?" gulat na tanong ni Ela.

"E kasi laughtrip yang mukha mo Ella. Hahahaha." sabi ko, tawa pa rin ng tawa.

Si Ella naman, gulat pa rin.

"Ano ba yan Ella! Tagal mo namang makarecover. Mukha ka paring gulat oh." sabi

ko sa kanya.

"Ah. Eh. Wala lang. Nagulat lang ako dahil kinakausap mo na ako ulit." sabi nya

sakin at nakatingin sakin ng diretso

Oo nga pala, dko nga pala to kinakausap. Hehehe. Sorry na. Nahurt lang. Tumingin din ako

sa kanya, at eto na naman. Nagtutunawan na naman kami sa mga tingin namin.

"Ehem! Ah guys! Uwi na ba kayo? Aga pa e. Ba't ba kasi early dismissal tayo today!

Ahahaha." Si Quen, nanggulo. Hahaha.

"Ako uuwi na. Gusto kong magpahinga. Lagi nalang kasi akong puyat" sabi ko.

"Halata nga sa eyebags pre." sabi ni Quen.

"Sige mang-asar ka pa."

"Hahahaha." Nagulat kami sa tumawa. Si Ella.

"What? Nakakatawa e. Hahaha." sabi ni Ella.

"Ngayon lang kasi ulit kita nakitang masaya." sabi ko. Nag-agree naman si Quen.

"Ah ganun ba. Hehehe. Sige una na ko." sabi nya at biglang umalis.

"Masaya sya kasi kinausap mo na ulit sya...." bulong ni Quen pero pakinig ko pa rin.

Nagkunwari nalang akong hindi ko narinig.

"Ano tol? May sinasabi ka?" pagkukunwari ko.

"Wala. Sabi ko una na ko. Sige, bye." At umalis na rin sya.

Bumalik na ko sa classroom para kunin ang gamit ko. Palabas na ko ng classroom nang may

marinig akong kumakanta.

Nilapitan ko yung boses. Dun pala sa may music room. Nagpapiano rin sya. Mukhang balak

pa ata nito magaudition para dun sa magpeperform sa Hearts ball dahil tungkol sa first love

yung kinakanta nya.

Ang sarap pakinggan ng boses nya.

So little to say but so much time,

despite my empty mouth the words are in my mind.

Please wear the face, the one where you smile,

because you lighten up my heart when I start to cry.

Pero bakit parang familiar tong boses na to.... Lalo pa kong lumapit dun sa music room. At

ayun nakita ko na yung kumakanta. Pero nakatalikod sya.

Forgive me first love, but I’m tired.

I need to get away to feel again.

Try to understand why, don’t get so close to change my mind.

Please wipe that look out of your eyes, it’s bribing me to doubt myself; simply, it’s tiring.

Ano daw? Ayaw na nya sa first love nya? Sakit naman nun. Pumasok na ko sa music room.

Dahan dahan kong binuksan yung pinto para d nya marinig. Linapitan ko na sya...

This love has dried up and stayed behind,

and if I stay I’ll be alive,then choke on words I’d always hide.

Excuse me first love, but we’re through.

I need to taste the kiss from someone knew.

Teka, mahabang itim na buhok. Morenang balat. Slim na katawan. I know this girl. Si Ella

to. Pero bakit ganto ang kanta nya?

Forgive me first love, but I’m too tired.

I’m bored to say the least and I, I lack desire.

Forgive me first love, forgive me first love, forgive me first love, forgive me first love,

forgive me, forgive me first love, forgive me first love

At tinapos na nya ang kanta. Akala ko tatayo na sya, pero nagkamali ako. Narinig ko na

umiiyak na pala sya

"Quen... *sniff sniff*" si Ella. Si Quen ang tinutukoy nya sa kanta nya.

"Ella." tinawag ko sya.

Nagulat sya dun sa pagtawag ko sa kanya. Pagtingin nya sakin, pinahiran agad nya ang

mga luha nya.

"Patrick! Kanina ka pa dyan?"

"Oo. Bakit ganyan ang kanta mo?" umupo na ko sa tabi nya.

"..."

"Si Quen ang first love mo diba?" tumango siya.

"Bakit ganyan ang meaning ng kanta mo?" tanong ko ulit sa kanya

"Hindi ko alam... Naguguluhan na ko, Patrick. Ayaw kong masaktan si Quen...."

"Ella. Sundin mo lang kung ano ang makakapagpasaya sayo." payo ko kay Ella.

"Pero kasama si Quen sa mga nagpapasaya sakin. Hindi ko sya pwedeng bale-

walain nalang..."Aray. Sakit nun ha.

"Basta, Ella. Kung ano man ang maging desisyon mo. Hinding-hindi magbabago

ang nararamdaman ko para sayo. Maghihintay ako sayo, Ella."

Kinuha ko ang kamay nya at inilagay sa kaliwang dibdib ko.

"Ramdam mo yan? Tumitibok yan para sayo. Ikaw lang ang sinisigaw nyan. Ilang

araw man kitang hindi kinausap, pero hindi rin kita natiis. Kasi eto. Etong puso ko,

ikaw lang ang gusto."

Umiiyak na naman sya.

"Patrick. Bakit mas lalo mo pa kong pinapahirapan? *sniff sniff* Mas lalo na kong

naguguluhan." yumakap na sya sakin.

Yinakap ko rin sya ng mas mahigpit.

"Basta Ella, follow your heart. Pagdating sa love, hindi isip ang pinapairal. Kundi

puso."

Naramdaman kong tumigil na sa pag-iyak si Ella. Pero kahit tumahan na sya, nakayakap pa

rin sya sakin.

Ang sarap sa pakiramdam. Yakap mo ang mundo mo. Wala pa mang kasiguraduhang sakin

talaga sya, pero masaya na kong dumating tong panahon na to na yakap nya ko at yakap

ko sya. Kung sana ganto nalang lagi. Walang hadlang, walang problema. Hawak lang namin

ang isa't-isa.

Hindi na gumagalaw si Ella. Nakatulog na pala to.

"Ella, kung pwede lang na hindi na kita bitawan... Hindi ko talaga gagawin. Mahal

na mahal kita. Sana ako nalang ang piliin mo..." at hinalikan ko sya sa noo.

"Love is when you sit beside someone doing nothing, yet you feel perfectly happy"

12. The Choice

DIEGO'S POV

Maaga kaming pinauwi ngayon kasi may meeting na naman ang mga teachers. Andito na ko

sa parking lot, pero narealize kong may naiwan pala ako kaya bumalik ako sa classroom.

Nung pabalik na ako sa parking lot, may narinig akong kumakanta mula sa music room.

Teka, parang familiar ang boses na to ah. Dahil curious ako, pumunta ako sa music room at

BOOM! Nakita ko si Patrick at Ella magkayakap.

Sila na ba? Hahaha. Hindi ko rin alam e. Parang nung isang araw lang umiiyak si Patrick

dahil binasted sya ni Ella. Tapos ngayon, magkayakap sila? Love nga naman. Hahaha. Pero

alam nyo, never ko pang nakitang ganyan si Patrick sa isang babae. Wala pa syang naging

serious relationship ever. Puro fling lang.

Masyado nya kasing minahal yung first love nya e. Yung si Kath. Hindi namin alam ng

barkada kung anong itsura nya kasi wala naman syang picture. Hindi rin namin sya kilala

dahil maaga syang namatay. Isa lang ang alam ko, kung sino man sya.. siguro mala-anghel

ang ganda at ugali nya. Sobra kasi syang minahal ni Patrick e. Kahit ang bata-bata pa ni

Patrick nung makilala namin sya, alam na alam na nyang mahal talaga nya si Kath.

Masaya ako ngayon pati na rin ang barkada kasi hindi na ganun kamiserable si Patrick kay

Kath. Andito na kasi si Ella e. Grabe ha, walang babaeng pumapasa sa standards ng lokong

yan e. Si Ella lang pala ang katapat!

"DIEGO! HUY!" may biglang sumigaw sa tabi ko. Si Julia pala. Hahaha

"Uy! Kanina ka pa dyan?" tanong ko. Baka kasi kanina pa sya, nagdedaydream lang ako

kaya dko napansin.

"Hindi naman. Mukang ang lalim ng iniisip mo ah. Sino bang tinitingnan mo

dyan?" Sumilip na rin sya sa may music room.

"Ang sweet nila noh? I'm happy for bro." sabi ko.

"Masaya akong mapapaltan na si Kath sa puso nya. Tama na ang 8 years being

miserable ni Patrick. It's time for him to move on." sabi ni Julia

"Tama ka." pagsang-ayon ko.

"Guys! Anong meron?" Nagulat kami sa nagsalita. Si Quen.

"Uy Quen! Wala naman. Haha. Hindi ka pa umuuwi?" tanong namin para maiba ang

usapan. Baka bigla tong pumasok ng music room e. Masira pa ang moment nina Ella at

Patrick. Kahit naman hindi nila sinasabi pero ramdam namin na hindi lang bestfriend ang

turing nitong si Quen kay Ella.

"Hindi pa. Wala pa yung driver ko e. Hinihintay ko pa sya dumating. Ano bang

mer---" Bago pa sya makatapos magsalita, biglang bumukas ang pinto ng music room at

lumabas si Patrick na buhat-buhat si Ella bridal style. Halata sa mukha ni Quen ang selos.

"Uy. Bro. Anong nangyari sa kanya?" Tanong ni Quen.

"Nakatulog sya. Hatid ko nalang siya sa bahay nila." sagot ni Patrick.

"Ah sige bro. Ingat" sabi ni Quen.

Umalis na si Patrick at naiwan kaming tatlo nina Quen at Julia dito.

"Bro, okay ka lang?" tanong ko kay Quen.

"Oo naman." sagot nya habang nakatingin pa rin sa direksyon kung saan naglalakad si

Patrick.

"Selos ka?" tanong ni Julia.

Napatingin si Quen saming dalawa at ngumiti. Nakasmile sya pero ramdam namin ang sakit

na nararamdaman nya.

"Papatayin nyo ba ako pag sinabi kong oo? Hahaha. At oo, alam ko rin na wala

akong karapatan." sabi ni Quen, ramdam namin ang lungkot sa boses nya.

"Pareho namin kayong barkada ni Patrick. Kaya hindi na kami makikialam dyan sa

bagay na yan. It's between the two of you. We'll stay neutral, pero handa pa rin

kaming tumulong sa inyong dalawa just in case you need help." sabi ni Julia kay

Quen.

Niyakap namin ni Julia si Quen.

"Thanks guys. Uhm. I better go. Andyan na siguro si manong. Sige. Bye. Thanks

ulit." at umalis na sya.

"Love nga naman." sabi ni Julia habang umiiling-iling.

Nagkatinginan lang kaming dalawa at tumawa pagkatapos.

----------------------

PATRICK'S POV

Isinakay ko na si Ella sa sasakyan. Nakatulog kasi e. Ihahatid ko nalang sya sa kanila.

Habang nasa byahe kami, hindi ko maiwasang hindi sya titigan. Ang ganda ganda talaga

nya.

Naisip ko naman si Kath.

Wala lang. Naisip ko lang. Haha. Sorry ha. Magkamukhang magkamukha kasi talaga sila e.

Pero syempre, alam ng puso ko na magkaibang tao sila.

Alam nga ba, o pinipilit ko lang?

Aysssh. Ewan ko. Basta ang alam ko, mahal ko si Ella. Yun ang mahalaga.

"Sir Patrick. Nandito na po tayo sa bahay nina Mam Ella" manong.

Tulog pa rin si Ella hanggang ngayon kaya binuhat ko nalang sya pababa. Nagdoorbell na

ko sa bahay nila, pero ilang minuto na ang nakakalipas, wala pa ring lumalabas.

Nangangalay na ko ha. Hahaha. Joke lang. Papasok na sana ulit ako sa sasakyan, nang

biglang may lumabas na lalake.

"Anong kailangan nila?" sabi nung lalake.

"Ah. Hinatid ko lang po si Ella, nakatulog po kasi sya sa music room kanina.

Mashado po sigurong napagod. Hindi ko nalang po sya ginising." sagot ko dun sa

lalake, at ibinigay ko na sa kanya si Ella.

"Ganun ba. Sige salamat..."

"Patrick po."

"Ah. Salamat Patrick. Ako nga pala si Manuel, ang daddy ni Ella. Call me tito

Manuel nalang. Pasok ka muna at kumain. Pasalamat ko na rin dahil hinatid mo si

Ella." sabi sakin ng daddy nya.

Makakatanggi pa ba ko. Future father-in-law ko to! Hahaha. Joke lang. Pero pumasok na ko.

Pagkatapos ibaba ni dad... Hahaha.- I mean ni tito si Ella sa sofa, pumunta sya sa may

kitchen at tinawag ako.

"So Patrick, nililigawan mo ba ang anak ko?" tanong nya sakin.

"Uh. Hindi pa po." sabi ko sabay kamot sa batok.

"Haha. Wag mong sabihing natotorpe ka! Hahaha." pagtawanan ba naman ako.

"Naku. Hindi naman po. Humahanap lang po ako ng tamang chempo. Medyo

magulo po kasi ang utak ngayon ni Ella. Dumating na rin po kasi si Quen, yung

kababata nya dun sa States." paliwanag ko.

"Si Quen? Si Enrique Gil? Nandito sya?" gulat na tanong ni tito sakin. Parang may bahid

ng takot at gulat sa mukha nya.

"Opo. Nung isang araw pa po sya nakabalik."

"Sya lang ba, o kasama nya ang mga magulang nya?" sabi ni tito sabay bigay sakin ng

sandwich.

"Ang alam ko po, sya palang po ang nandito. Susunod nalang daw po ang parents

nya."

"Ah ganun ba. Patrick, may favor ako sayo..." sabi ni tito, seryoso ang mukha nya.

"Please win Ella's heart. Muntik na kong mabulunan sa sinabi nya sakin. Ano daw? Gusto

nyang ako ang piliin ni Ella at hindi si Quen?

"P-po? Bakit po? Ayaw nyo po ba kay Quen?"

"No. It's not that. Hindi si Quen ang ayaw ko. I haven't met him in person yet, but

from Ella's stories.. I know he's a good guy"

"E bakit po gusto nyong sakin mapunta si Ella?"

"Let's just say that I like you better for my daughter. So please Patrick, do your

best. At kung ako sayo, yayain mo na sya para maging date mo sa hearts ball"

Napanganga naman ako dun. Grabe ha. Pero bago pa ko makasagot....

"Daddy? Patrick?" napatingin kami sa nagsalita. Si Ella. Gising na pala sya.

"Ella! Gising ka na pala. Haha. Hindi ka na nahiya kay Patrick. Kung san san ka

natutulog. Yan tuloy, hinatid ka pa dito." sabi ni tito kay Ella.

"Ehh? Patrick! Sorry naabala pa kita!" sabi sakin ni Ella.

"Sus. Okay lang. Haha."

"O sya, iwan ko muna kayo? May aayusin lang akong mga papers." Pagkatalikod ni

tito kay Ella, tumingin sya sakin at nilakhan ako ng mata. Gets ko na. Hahaha. Kailangan ko

nang mayaya si Ella sa ball. Sakto namang tumabi sakin si Ella dito sa lamesa.

"Ah Ella..."

"Ano yun, Patrick?"

"May date ka na ba sa ball?"

Napatingin sakin si Ella ng matagal.

"Bakit, Patrick? Yayayain mo rin ba akong maging date mo?" sabi nya sakin at

umiwas ng tingin.

"rin?"

"Niyaya na rin kasi ako ni Quen. Hindi pa nga lang ako nakaka-oo." sabi nya, habang

nilalaro ang pagkain nya.

I sighed in defeat. Naunahan na naman ako...

"Dapat sasagot na ko ng oo sa kanya mamaya. Pero ngayong nagtanong ka na rin,

hindi ko na alam kung anong isasagot ko. Dapat sya na naman talaga diba?

Kanina, andaming nagyayaya sakin, pero sabi ko hindi pwede kasi nauna na si

Quen. Pero bakit ngayon na ikaw ang nagtatanong, hindi ko magawang

tumanggi?" sabi ni Ella. Yes, may chance ako.

"Ella. Gustong gusto kong diktahan ka at piliting ako nalang. Pero hindi ko

gagawin yun. Kung ano man ang maging desisyon mo, sana maging masaya ka

dun. Kung hindi man ako ang piliin mo, tatanggapin ko kahit masakit. Ang alam ko

lang, magiging masaya ako kasi masaya ka."

Niyakap ako ni Ella. "Salamat Patrick."

"Ganto. Wag mong sasabihin sakin kung ako ang pinili mo o sya. Sa araw ng ball,

hihintayin kita sa may garden kung san tayo nagpractice nung duet natin. 7 ang

start ng ball diba? Kung ako ang pipiliin mo, pumunta ka dun ng 6pm, hihintayin

kita hanggang 6:30. Pag wala ka pa ng 6:30, aalis na ko at tatanggapin kong si

Quen ang pinili mo. Hindi lang dito sa ball pero pati na rin sa kung sino talaga ang

mahal mo."

Natulala lang si Ella sa sinabi ko. Bibigyan ko muna sya ng time na madigest lahat yun.

Napakacrucial ng gagawin nyang pagpili. At alam kong mahihirapan sya dahil pareho

kaming gwapo ni Quen. Hahaha. Yabang ko talaga.

Pero seryoso, alam kong mahirap pumili between sa first love mo at sa taong laging

nandyan sa tabi mo. Alam ko dahil pumili rin ako. At ako, nagawa kong piliin si Ella kesa

kay Kath. Kaya sana, ako rin ang piliin ni Ella. Ang sarap nyang pilitin na ako nalang pero

hindi ko naman hawak ang puso nya. Desisyon nya yan. Bahala sya. Kung hindi man ako

ang piliin nya, ewan ko, hindi ko na alam ang mangyayari, pero sana naman hindi ganun.

Nagpaalam na ako kay Ella at lumabas na sa bahay nila. Pasakay na ko sa sasakyan nang

biglang may pumaradang kotse sa harap ng bahay nina Ella. May bumabang isang babae.

Probably in her mid 40's. Mommy siguro to ni Ella. Pero teka, bakit familiar ang built ng

katawan nya. Nakatalikod kasi sya kaya hindi ko nakita ang mukha nya. Pero parang nakita

ko na sya dati. Hindi ko lang matandaan. Gusto ko sana syang lapitan pero tinawag na ko ni

Manong. Kaya ayun, sumakay na ko sa sasakyan.

Don't worry, mamemeet ko rin sya someday. Mother in law e. Haha. Joke lang.

FAST FORWARD SA ARAW NG HEARTS BALL

This is it. Ito na ang araw ng paghuhukom. Kinakabahan na talaga ako sa gagawing pagpili

ni Ella. Kaya naman naglalakad na ko ng pabalik balik dito sa sala namin.Nakwento ko na

rin nga pala to sa barkada. I mean dun sa original na barkada. Hindi kay Quen at Ella.

"Bibi bruu. Nu ka ba. Wag ka ngang palakad lakad dyan, nahihilo na kami e." sabi

ni Ate Yen habang inaayusan sya ng buhok. Hinire nalang kasi namin ang buong staff ng

David's Salon tapos dito nalang kami sa bahay nagpaayos. May salon room kasi dito for

mom.

"E kinakaban talaga ako e. Pano kung hindi ako ang piliin nya?" sabi ko.

"E loko loko ka pala e. Ba't kasi pinapili mo na agad si Ella. Tapos ngayon,

dadramadrama ka dyan." Sabi ni Neil.

"Pwede ba. Icomfort nyo nalang ako. Kinakabahan na nga ako dito e." sabi ko sa

kanila.

"Alam mo, magbihis na nga kayo. Nakakastress ka Patrick e. Mawawalan ng

saysay ang make up namin, sinestress mo kami ng ganto. Basta, be confident and

be strong kung ano man ang mangyari." sabi ni Julia.

"We're here for you" sabi ni Ate Yen.

"What she means izzz we'll be there for you.... later! Not now! Busy kami sa

pagpapaganda! Pwede ba boys! Malapit na mag-7 oh! E kung nag-aayos-ayos na

kayo, lalo ka na Patrick! 6 kayo magkikita ni Ella diba?" sabi ni Kiray. Oh Sht. 5 pm

na pala!

Kaya yun, tumakbo na kami pataas at nagbihis na kami. Dahil mga lalaki kami, wala nang

arte arte. Pagkasuot ng tux, okay na. Konting ayos lang ng buhok and voila. Mas lalong

gwapo.

5:45 na kaya nauna na kong umalis sa barkada, sabi ko magkita nalang kaming lahat

mamaya sa venue ng ball.

Saktong 6 ako nakarating ng school. Umupo muna ako dito sa bench sa may garden. Sa

may garden kung saan nangyari ang first kiss namin ni Ella. Sana magkaron din ng second

at third and so on and so forth. Haha. Manyak ko naman. Joke lang yun ah.

Ang sarap lang alalahanin yung mga nangyari noong mr and ms Valentine. Yung pictorial,

yung duet. Tapos lagi pa kaming magkasama noon ni Ella. Hay. Teka, anong oras na. Ba't

parang ang dilim na yata. May araw pa nung dumating ako dito, bakit ngayon puro bituin

nalang?

Time check nga muna! Pagtingin ko sa relo ko,

O____________________________________________O

7:15 pm NA?!??!

Bakit hindi dumating si Ella? Baka naman sira lang tong relo ko. Baka 6:15 palang? Pero

ang dilim na e. Pero baka maaga lang lumubog ang araw ngayon kaya madilim na ng 6

palang. Oo, tama. Baka 6:15 palang.

"Don't panic Patrick. Sira lang tong relo mo. Wag kang mag-alala, dadating

sya." sabi ko sa sarili ko.

Palakad lakad lang ako dito habang naghihintay na dumating si Ella. Mas lalong tumitindi

ang kaba ko.

"Patrick!"

Napatigil ako sa paglalakad at napalingon sa babaeng tumawag sa pangalan ko.

"Ella! Dumating ka!"

Lalapit na sana ako sa kanya para yakapin sya, pero napatigil ako at nagulat sa narinig ko.

13. I Wish You the Best

PATRICK'S POV

Lalapitan at yayakapin ko na sana si Ella pero bigla akong napatigil dahil nagulat ako sa

narinig ko.

"Patrick bro! Kanina ka pa hinahanap ng barkada!" Si Quen.

Loading . . . . . . .

Si Quen... Kasama ni Ella...

Ibig sabihin....

Sya ang pinili nya?

"Uy. Bro. Okay ka lang? Bakit ka tulala? Kanina pa nagstart ang program. 7:30 na

oh. Ano pang ginagawa mo dito? Tara na sa venue. Ay teka, tatawagan ko muna

pala ang barkada. Kanina pa nagwoworry ang mga to e. Excuse me muna" Sabi ni

Quen at lumayo muna samin para tawagan ang barkada.

Totoo pala yung oras kanina. Hindi pala sira ang relo ko. Mahigit isang oras din pala akong

naghintay kay Ella...

Naghintay para makita syang kasama ng iba.

Tiningnan ko si Ella at nalaman kong nakatingin rin sya sakin. Kita mo sa mukha nya ang

pag-a-alala. Parang gusto kong umiyak. Pero hindi pwede.

"Patrick I'm s---" panimula nya.

"Sshh. Ella. It's okay. I understand" Nagsmile ako. A fake smile.

"Pero Patrick..."

"Okay lang talaga Ella. Diba sabi ko basta masaya ka, masaya na rin ako? So

make sure you enjoy this night with him. Not only this night but every day of your

life. Kahit masakit tatanggapin kong sya ang pinili mo. Sya ang mas mahal

mo" Pagkasabi ko nito, niyakap ko si Ella.

"I love you Ella, but I'm letting you go." at kumalas na ko sa yakap namin.

"Guys, tara na? Magsisimula na daw idistribute yung food." sabi ni Quen.

"Tara na." sabi ko at nauna na kong maglakad sa kanilang dalawa. Hindi ko kasi kayang

sabayan sila. Ang sakit sakit.

Hindi ko alam, tumutulo na pala tong mga luha ko. Pinahiran ko agad ang mga to, pero

wala e. Dire diretso talaga ang pagbagsak nila.

"Ella, mahal na mahal kita . . . . . . ." bulong ko sa sarili ko. Medyo malayo layo na ang

agwat namin kaya hindi nila to narinig.

--------

QUEN'S POV

Kasama ko ngayon si Ella, pero ramdam kong hindi sya masaya.

She's so close to me, yet she's still so far.

Kung alam nyo lang kung papano sya nag-alala kanina nung wala pa si Patrick sa venue.

--FLASHBACK--

6:30 kami dumating sa venue. Syempre sabay kami ni Ella kasi sinundo ko sya sa kanila.

Nakita na rin namin ang barkada dito except for Patrick.

"Guys!" tawag ko sa kanila habang naglalakad palapit.

Pagtingin nila samin, gulat na gulat sila.

"Magkasama kayo????" tanong ni Julia.

"Uh. Oo? Ako ang date nya e." sabi ko sabay tingin kay Ella na seryoso lang ang mukha.

"Ikaw ang pinili nya????" sabi ni Kiray.

"Pinili?" Huh? Anong pinili?

"Wala. Wala. Hehehe. Guys, pakitawagan naman si Patrick please." sabi ni DIEGO.

Habang tinatawagan nila si Patrick, nagpunta na kami sa table namin. Pansin ko tahimik at

parang hindi mapakali tong si Ella. Tingin kasi sya ng tingin kung saan saan.

"Ella, okay ka lang? Parang may hinahanap ka?" Alam ko naman na hinahanap nya si

Patrick e. Hindi ko lang matanggap.

"Ah. Wala. Wala. Upo na tayo." She smiled. A fake smile.

Pagkaupo namin, nagsalita ulit si Ella. "Guys, nacontact nyo na ba si Patrick?"

"No Ella eh. I can't contact Patrick" sabi ni EJ.

"Me too. Kinakabahan na ko. Nasan na kaya yun?" sabi ni ate Yen.

"Tara DIEGO, hanapin muna natin si Patrick." sabi ni Kuya Neil.

Paalis na sana sila, nang biglang nagsalita si Ella.

"Ako nalang guys. I know exactly where I can find him." Tumayo na sya at aalis na

sana pero pinigilan ko sya.

"Ella, I'll come with you." sabi ko at pumayag naman sya.

At ayun, nagmadali na kaming lumakad pero nauna si Ella sakin ng konti dahil tumatakbo

na sya. Take note, nakaheels pa yan ah. Ganyan na yata talaga sya mag-alala kay Patrick.

Mamaya-maya lang nakarating kami dun sa garden at andun nga si Patrick. Teka, ba't alam

ni Ella kung san makikita si Patrick?

"Patrick!" Sigaw ni Ella.

"Ella! Dumating ka!" Huh? Dumating? Magkikita dapat sila? Ba't hindi ko to alam?

Yayakapin na sana ni Patrick si Ella, pero nagsalita ako kaya naman napatigil sya sa

kinatatayuan nya.

"Patrick bro! Kanina ka pa hinahanap ng barkada!" sabi ko, at ang gulat sa mukha nya

ay napalitan ng lungkot.

------END OF FLASHBACK-----------

"Ella, are you okay?" tanong ko sa kanya. Naglalakad kami ngayon papunta sa venue.

"Y-yes." sagot nya. Nanginginig ang boses nya. Narealize kong umiiyak pala sya.

"Ella? Why are you crying?" We stopped for a while at hinawakan ko ang dalawang

balikat nya.

"Don't mind me Quen. Excited lang ako sa ball na to. Ha-ha-ha. Tara na." Fake

laugh nya at naglakad na sya ulit.

Nakarating na kami sa venue ng ball. Nauna samin si Patrick kaya pagpasok namin,

nakaupo na sya sa table ng barkada. Katulad ni Ella, tulala rin sya.

"Yes. Finally, nakarating na rin kayo. Makakakain na tayo!" sabi ni Kiray.

At ayun, kumain na kami. Pagkatapos namin kumain, nagsimula na ang slow dances.

Lumapit ako sa may DJ at nagrequest ng kanta. Isang kantang bagay sa sitwasyon ko

ngayon.

Pagkatapos, bumalik na ko sa table ng barkada at niyaya si Ella magsayaw.

Pumayag naman sya at eto kami, naglalakad papunta sa dance floor.

Nagsimula nang tumugtog ang kanta. Kaya naman nagsimula na rin kaming sumayaw.

Nakalagay ang mga kamay nya sa balikat ko, at ako naman, hawak ko ang bewang nya.

You’re in my arms And all the world is calm

The music playing on for only two

So close together And when I’m with you

So close to feeling alive

Walang nagsasalita saming dalawa ni Ella ngayon. Ang alam ko lang masaya ako ngayong

kasama ko sya. Kahit pa ramdam kong hindi sya ganun kasayang kasama ako.

A life goes by Romantic dreams will stop

So I bid mine goodbye and never knew

So close was waiting, waiting here with you

And now forever I know

All that I wanted to hold you So close

Kung sana pwedeng ganto nalang palagi. Kaming dalawa ni Ella. Sana hindi nalang sya

umalis sa states. Siguro kung nandun pa rin kami hanggang ngayon, hindi ganto kagulo ang

sitwasyon. Wala akong ibang gusto kundi makasama sya. I know Ella is the girl for me, but

I don't think she feels the same way anymore.

So close to reaching that famous happy ending

Almost believing this was not pretend

And now you’re beside me and look how far we’ve come

So far we are so close

Okay na sana e. Ang saya saya na namin dati. Pero kinailangan nyang umalis, kaya eto.

Nagkagulo gulo na. Kaya naman sumunod ako dito para makasama ulit sya. Para maayos

ulit ang lahat. But I guess . . .

How could I face the faceless days

If I should lose you now?

"Quen..." sabi ni Ella.

"Shh. Ella. Let's enjoy this moment. After this, hahayaan na kitang maging

masaya..." sabi ko habang nakatingin sa mga mata nya.

We’re so close

To reaching that famous happy ending

"What do you mean?" tanong nya sakin.

I smiled at her. A genuine smile, but full of pain. Then I hugged her. She hugged me back.

And almost believing this was not pretend

Let’s go on dreaming for we know we are

"Masaya akong ako ang pinili mo... Masaya akong ako ang kasama mo ngayon...

So close So close

And still so far

...Pero alam kong hindi ka masaya kasi iba naman talaga ang gusto mong

makasama ngayon."

Natapos na ang kantang nirequest ko at nagplay na ng bagong music. Bumitaw na kami ni

Ella sa pagkakayakap. Lumabas muna kami ng venue at umupo dun sa may bench sa labas.

Napansin kong teary eyed sya.

"Q-quen, b-bakit?" tanong nya sakin, habang pabagsak na ang luha nya.

"Sabi ko naman sayo na gamitin mo yang puso mo e. But you still insisted on using

your mind. Patrick asked you to be his date too right? And he was waiting for you

sa may garden. Am I right? I'm smart Ella. Haha. Pero mas lalong hindi ako

manhid." sabi ko kay Ella.

"Im sorry..." ang tanging nasabi ni Ella.

"You don't have to be sorry. After all this time, kapakanan ko pa rin ang iniisip mo.

You do not want me to get hurt kaya ako pa rin ang pinili mo diba? Even if it

means hurting yourself..."

Hindi na nakapagsalita si Ella, umiiyak nalang sya ngayon. Ramdam kong napapaiyak na rin

ako. Pero ayaw kong makita ako ni Ella na nasasaktan ng ganto. I don't want her to worry

that much.

Hinarap ko sya sakin at hinawakan ko ang mukha nya, sabay pinahiran ang mga luha nya.

"I love you so much, Ella." Dinikit ko ang noo ko sa noo nya. Umiiyak na rin ako ngayon.

"I love you too, Quen. It's just that...."

"You love someone else more." dugtong ko sa sinasabi nya. Ang sakit aminin sa sarili ko

pero kailangan.

"I'm sorry, Quen."

"No need to say sorry." Humiwalay na ko sa kanya. Pero hawak ko pa rin ang mukha

nya, at hawak naman nya ang kamay kong yun.

"It's not your fault our story's like the song played earlier." dagdag ko.

"So close?" tanong nya.

"Haha. Yes. So close, yet still so far. Nasakin ka man ngayon, pero ang puso mo,

naka'y Patrick"

Ngumiti sya upon hearing Patrick's name. Binitawan ko na sya. At napatingin naman sya

sakin.

"I think you have to go back inside and be with him." sabi ko, it's time I let her go.

"What about you?" tanong nya.

"Ayan ka na naman e. Ako na naman iisipin mo. Ella, sige na. Pag nagbago pa ang

isip ko, magpapakakontrabida ako dito! Hahaha." sabi ko.

"Hahaha. Sige na nga. Okay ka lang dyan ha. Thank you Quen! Thank you my first

love." sabay yakap nya sakin, at kiss sa cheeks. Pagkatapos nun, tumakbo na sya papasok.

I wish you the best, Ella and Patrick....

------

PATRICK'S POV

Ang sweet ni Ella at Quen. Nagyakapan pa sila sa may dance floor kanina. Tapos lumabas

pa sila ng venue. Baka gusto ng alone time.

Hayy. Ang puso ko, bibigay na yata. Kung pwede lang makamatay ang broken heart, baka

ipinagluluksa na ko dito.

"Bro. Okay ka lang? Daming chicks dito oh! Sunggab na!" sabi ni Neil. Tadjakan ko to

e.

"Pwede ba bro..."

"Oo na. Oo na. Heartbroken ka. Tsk." ipamukha ba naman sakin.

"Labas muna ako ha. Dko na kaya atmosphere dito. Ang daming sweet." tumayo na

ko sa table namin at lumabas.

Nagpapahangin lang ako dito sa labas at nagpapakaemo. Pero hindi naman ako umiiyak.

Kumusta na kaya sina Ella at Quen? Siguro sila na ngayon... Hayyy.

Napapikit ako sa thought na yun. Hindi ko yata kakayaning makita sila araw araw na sweet.

Magpapalipat nalang siguro ako ng section.

Habang nag-iisip-isip ako dito, naramdaman kong may yumakap sakin mula sa likod.

Nagulat ako kaya bigla akong napaharap sa kanya at natanggal ang pagkakayakap nya

sakin. Napanganga nalang ako nung makita ko kung sino.

"Ella, anong ginagawa mo dito?"

Hindi sya sumagot. Niyakap nalang nya ako ulit. Gulat pa rin ako sa pangyayari, pero hindi

ko na namalayang niyayakap ko na rin pala sya pabalik.

Kung alam mo lang kung gano kita kamahal...Ella.

14. Fairytales do exist

PATRICK'S POV

Magkayakap pa rin kami ngayon ni Ella. Hindi ko alam kung bakit niyakap ko pa rin sya

pabalik kahit nasabi ko na sa kanyang I'm letting her go.

Puso naman oh. Wag ka naman magpakamartyr. :(

Bumitaw na ko sa yakap namin ni Ella at napatingin kami sa isa't-isa.

"Ella, bakit ka ba nandito. Baka hinahanap ka na ni Quen." sabi ko sa kanya. sabay

talikod.

"Hindi. Hindi na nya ko hahanapin kasi sya mismo ang nagpapunta sakin

dito." ano daw? pinapunta sya ni Quen dito?

"Para san naman?" sabi ko, nakatalikod pa rin sa kanya.

"Para maging masaya na daw ako." sagot nya.

"Anong masaya? Ha? Ella. Linawin mo nga." napalingon ako sa kanya, pero umiwas din

agad ako ng tingin.

"Tanggap na daw kasi nyang mas magiging masaya ako kung ikaw ang kasama

ko." at napaharap na ko ng tuluyan sa kanya.

Lumapit ako sa kanya at hinawakan ang balikat nya.

"Ella. Ayan ka na naman e. Ipaparamdam mo saking may chance ako sayo tapos

mamaya makikita ko namang si Quen yung pipiliin mo. Ella, tama na." binitawan ko

ang balikat nya at aakto na sanang paalis, pero hinawakan nya ang kamay ko.

“Mahal kita, Patrick." natigilan ako sa sinabi nya.

dubdubdubdub. O sht. Puso naman! Wag kang magpakatanga.

"Alam ko, as a friend diba? Sabi mo sakin noon."

"No Patrick. Nalilito pa ko noon. Ngayon, alam ko na ang totoo." linapitan nya ako at

hinawakan ang mukha ko. Hindi na ko nakagalaw sa ginawa nya sakin.

She kissed me.

1

2

3

4

5

5 seconds.

5 seconds lang yun?! E parang guguho na ang puso ko sa sobrang lakas ng tibok e.

Bumitaw na si Ella, at ako tulala pa rin.

"Patrick, mahal kita. Sana naramdaman mo yun..."

"Sigurado ka na ba dyan sa nararamdaman mo? Baka mamaya..." hindi ko na

natapos ang sasabihin ko dahil nagsalita na sya agad.

"Sigurado na ko ngayon Patrick. Ikaw. Ikaw ang tinitibok nito." sabay turo sa

kaliwang dibdib nya.

"Ella..."

"Give me a chance Patrick para mapatunayan kong ikaw talaga. Sorry. Sorry kung

nagpakamartyr ako. Sorry kung lagi kong iniisip ang iba kesa sa sarili ko. Sorry

kung ayaw kong makasakit ng iba kaya sarili ko nalang ang pinapahirapan ko. At

sorry kasi pati pala ikaw nasasaktan na rin." sabi nya, umiiyak na.

"Wag ka na umiyak Ella. Gusto ko lang naman maging masaya ka e." sabi ko habang

pinupunasan ang luha nya.

"Then take back what you said Patrick, don't let go of me." sabi nya habang

nakatingin ng diretso sa mata ko.

Hinawakan ko ang mukha nya at hinawakan naman nya ang mga kamay kong yun.

"I promise, I won't Ella. I won't let go." at hinalikan ko sya. Smack lang. Pero yung

smack na yun, sapat na yun para maparamdam ko na mahal na mahal ko sya.

She smiled. A genuine smile. I smiled back. Magkatitigan lang kami nang bigla akong

nagulat sa sinabi nya.

"Hold my hand Patrick." sabay alok ng kamay nya, habang nakangiti sakin ng todo.

“Hold my hand Patrick."

"Hold my hand Patrick."





Ano ba yan! Sirang plaka lang? Pero nangyari na to e. Nangyari na to dati.

Ang mga katagang to. Minsan na tong sinabi sakin.........

--FLASHBACK------------

Akala ko mauuna na sya sakin, pero bigla syang bumalik at tinitigan ako.

"Patrick, hold my hand."nagulat ako sa sinabi nya.

"Huh? bakit?" buong pagtataka ko.

"Simula ngayon, bestfriend na kita. Kung magkaron ulit ng threat ang pamilya mo.

Hindi mo na mararamdamang nag-iisa ka. Oo, alam kong marami kang body

guards, pero alam ko rin na pakiramdam mo, wala ka pa ring kasama. Kaya eto

ako oh. Sasamahan kita. Pakiramdam ko rin noon, mag-isa lang ako. Pero

dumating ka, kaya ngayon, ikaw naman ang sasamahan ko."paliwanag ni Kath. Hindi

ko alam ang sasabihin ko kasi natulala nalang ako sa mga pinagsasabi nya.

"Again, Patrick. Hold my hand." at inoffer naman nya ang kamay nya sakin. Hindi na ko

nagdalawang isip na hawakan ito.

"No matter what happens, walang bibitaw sating dalawa, okay?" Kath.

"I won't let go, Kath. I won't" finally, nagawa ko nang makapagsalita.

--END OF FLASHBACK--

Si Kath. Ang mga katagang to. Si Kath lang ang nagsasabi sakin nito.

Ella? Ikaw ba talaga si Kath?

"Patrick, okay ka lang? Kung ayaw mo--" binawi na nya ang inaalok nyang kamay sakin

"Bakit mo yan nasabi, Ella?"

"Wala lang. Gusto ko lang ipadama sayo na hindi na ulit kita bibitawan katulad ng

dati. Buo na ang desisyon ko, Patrick. Ikaw talaga ang gusto ko. At kahit anong

mangyari, I won't let go if this hand. Hangga't hindi mo sinasabing bumitaw ako,

hinding hindi ko yun gagawin..." at katulad dati, natulala na naman ako sa mga sinabi

nya.

"...Again Patrick, hold my hand." at inoffer nya ulit ang mga kamay nya.

Kailangan talaga the same scene? Itong-ito rin ang sinabi ni Kath noon e. Parang nauulit

lang ang nakaraan ah. Pero hindi ako papayag na maulit pa ulit yun. Kung mangyayari kasi

yun, baka may mamatay na naman.

Si Kath man o si Ella ang babaeng nasa harap ko ngayon, wala na akong pakialam. Basta

mahal ko sya at hindi ko hahayaang mawala pa ulit sya sakin.

Hinawakan ko ang kamay nya ng mahigpit.

"No matter what happens, walang bibitaw sating dalawa, okay? I love you

Patrick." Ella.

"I promise. I won't. I love you more, Ella." sabi ko sa kanya at ipinagdikit ko ang noo

namin. sobrang lapit na nagnonose-to-nose na kami.

"YIEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE" napabitaw kami sa isa't isa nang marinig

namin ang pangaasar ng barkada.

Mga abala. Kitang nagmomoment e. Haha. Joke lang.

"UYYY. ANG SWEET. KAYO NA?" sabi ni Neil.

"Parang emo lang si Patrick kanina, ngayon nagbablush na" ano daw nagbablush

ako.

"Hahahaha. O sigurado ka ba dyan sa choice mo Ella? Baka magsisi ka ha. Yang si

Patrick nakuuu----" sabi ni Kiray.

"Hoy Kiray. Sisiraan mo pa ko dito ha. Baka gusto mong..." sabi ko.

"Hephephep. Tama na yan. Mag-kukulitan na naman kayong dalawa e. Tara na.

Magsisimula na ang last dance. Pasok na tayo." sabi ni DIEGO.

Last dance na pala. Ang bilis naman. Nauna nang pumasok ang barkada.

"Tara na Patrick." sabi nya, sabay hawak sa kamay ko.

I'll never let go of this hand again. Unless it's a matter of life and death.

Pero sana naman hindi na umabot dun.

Nakapasok na kami ngayon sa venue at nagsimula na rin magsalita ang emcee.

"We'll be starting the last dance in 5minutes. Couples please proceed now to the

dance floor." sabi nung emcee.

Nagpunta na ang barkada sa dance floor. Kami na naman ang naiwan dito ni Ella. Ayoko

kasi magsayaw.

Hahaha. Joke. Gusto ko kasi sya tanungin ng ayos e. Eto na. Wish me luck!

"Ella." sabi ko magkahawak pa rin kami ng kamay.

"Ano yun, Patrick?"

"Can I have this dance?" sabi ko sabay ngiti.

"You don't have to ask." sabi nya at ngumiti rin.

Nagpunta na kami sa dance floor, at nagsimula ng kumanta si Colin.

"Ganda ng song." sabi ni Ella. Habang nakapatong ang kamay nya sa balikat ko. Hawak

ko naman ang bewang nya.

"Oo nga e. Today was a fairytale, male version. Sana ako nalang ang kumanta. Mas

magaling pa ko dyan e" pagyayabang ko. Hahaha.

"O sige nga. Kantahan mo nga ako." aba. Hinamon pa ko nito ah.

Ako:

Today was a fairytale, I was the prince

You used to be a damsel in distress

Took you by the hand, picked you up at six

Today was a fairytale, today was a fairytale

Tuloy lang kami sa pagsasayaw ni Ella. Nakatitig pa rin sa isa't-isa.

Today was a fairytale, you wore a dress

I wore a dark gray t-shirt

You told me I was handsome when I looked like a mess

Today was a fairytale

This time, pumikit si Ella at yumakap sya sakin. Ang ulo nya, nasa chest ko.

Time slows down whenever you're around

But can you feel this magic in the air?

It must have been the way you kissed me

Fell in love when I saw you standing there

Yinakap ko rin sya. Sobrang higpit. Hindi ko na sya pakakawalan pa. Magkamatayan man.

It must have been the way


It must have been the way


Tunay. Today was really a fairytale. Akala ko uuwi akong luhaan ngayon e. Lalo na't nakita

kong magkasama sila ni Quen kanina. Pero ano, eto ako ngayon. Kasayaw ang prinsesa ko.

O diba, parang fairytale lang.

Tumigil na ko sa pagkanta pero syempre, kumakanta pa rin yung singer.

"Bakit ka tumigil?" sabi ni Ella.

"Kinikilig na ko mashado e." biro ko.

"Hahaha. Kaw talaga. Joker." sabi nya, at bumalik na kami sa una naming posisyon.

Yung kamay nya ay nasa balikat ko at kamay ko ay nasa bewang nya.

"Sana ganto nalang palagi noh? Parang fairytale lang. Kasayaw kita at kasayaw

mo ko." dagdag ni Ella.

"Araw-araw namang magiging fairytale ang buhay natin e. Basta kasama kita at

kasama mo ko." sabi ko. Corny noh? Sorry mga tol. Inlababoooi e. Haha

"Corny mo ha. Pero totoo. Kasi ikaw ang prince ko at ako ang princess mo." at mas

lalo pa nyang nilapit ang sarili nya sakin.

"I love you, Patrick." sabi nya.

"I love you too, Ella. Forever, and always." sabi ko at hinalikan ko sya ng mabilis.

Now I know.

Fairytales... they do exist. :) <3

15. I Know I’m not the One

QUEN'S POV

Andito ako ngayon sa may bench sa loob ng venue ng ball. Nakahiwalay ako sa barkada

kasi ayaw kong ipakita sa kanilang nasasaktan ako.

Kasalukuyan kong pinapanood si Ella at Patrick na nagsasayaw ngayon. Sabi nila,

importante daw ang first at last dance mo sa mga gantong okasyon. Masaya ako kasi ako

ang first dance nya, pero parang wala din naman yung halaga kasi alam kong hindi rin

naman sya nag-enjoy.

Ang sarap balikan ng nakaraan namin ni Ella kahit pa may mga panahong napagkakamalan

nyang ako yung nasa ala-ala kahit hindi naman ako. Ako naman, dahil sa sobrang

pagkainlove ko sa kanya, umo-oo nalang ako at sinasabi kong ako yun kahit hindi naman

talaga ako.

Naguguluhan na ba kayo? O flashback nalang.

--FLASHBACK------------------------------------------------------------------

TIME SETTING : 12 years old sina Ella at Quen

8 years old kami unang nagkakilala ni Ella diba? Simula nun mas lalo pa kaming naging

close. Andami na naming pinagsamahan. Sya ang first love ko, kahit nga first kiss e. O, wag

madumi ang isip ha. Sa States kasi, hindi mashadong big deal ang pagkikiss kahit bata pa

kayo. So yun.

Nandito kami ngayon ni Ella sa may fish pond kung san kami unang nagkita. Dito na kami

laging tumatambay. Lagi rin kasing wala sina mama at papa, tapos madalas din wala ang

mommy at daddy ni Ella kaya kami nalang lagi ang magkasama.

"Hayy. Ang bilis noh. 4 years na pala tayong friends! Parang kelan lang tinatanong

ko pa lang ang pangalan mo. Haha." sabi ko sa kanya.

"Oo nga e. Tanda ko pa nun, mukha kang ewan. Hahaha." pang-aasar nya.

"Hay nako. E may tatalo pa ba dun sa epic mong mukha nung nadapa ka sa may

putikan? Hahahha. Grabe. Hahahaha." ganti ko sa kanya.

"Anyenyenye. Sama mo talaga. Kaya pala d maipaliwanag yung mukha mo nun.

Kasi pinipigilan mo lang ang tawa mo. Hmf!" kunwaring tampo nya.

"Sus. Tampo naman agad to. Haha. Bati na tayo please. Pagbebake mo pa ko ng

cake e. Please please. Gusto ko na ulit matikman yung cake mong

napakasaraaappp" sabi ko habang nagpapacute.

"Ako? Masarap magbake? Hahaha. Si yaya pwede pa. Hahaha. Tsaka sus. Ikaw nga

tong masarap magbake e! Tanda mo nung 8 years old tayo? Pinagbake mo ko ng

cake? Ang sarap nga nun e. Hahaha. Tanda ko pa inasar ka pa ni mommy nun na

ipakasal nalang daw nya tayong dalawa kasi marunong ka na magbake. Hahaha."

Hindi ako nakaimik dun sa sinabi ni Ella. Wala namang nangyaring ganun sa buhay namin e.

Never ko pa syang pinagbake ng cake dahil unang-una, hindi ako marunong dahil nga

laging wala si mommy sa bahay kaya walang nagtuturo sakin. Meron kaming yaya pero d

naman kami close.

"Huy! Natahimik ka dyan? Bakit? Dmo na ba naaalala? Awwww. Siguro napilitan

ka lang gawin yun noon kaya d mo na matandaan ngayon." malungkot na sabi ni Ella.

"Ha? Oo. Tanda ko. Ha- ha - ha- Nakakahiya nga nun e. Ha-ha" sabi ko sabay fake

laugh. Ayaw ko namang isipin nya na wala akong maalala kahit wala naman talaga. Ayaw

ko lang makita syang malungkot.

"Haha! Buti naman tanda mo! Tara na? Maggagabi na oh." sabi nya at tumayo na rin

sya.

"Okay. Take care Ella. Bye. See you tomorrow." nagpaalam na ko at umalis na rin. Still

dumbfounded from what Ella said.

I'm not that old to forget things. It's either it didn't really happen or it did happen but I'm

not the one that Ella's talking about.

I don't know. Papabayaan ko nalang to. As if naman mDiegoor issue to. Sus.

----TIME SETTING : 15 Years old sina Ella and Quen---

Andito kami ngayon sa cafeteria ng school namin. Mahaba ang lunch break ngayon e.

Tahimik lang kami hanggang sa nagsalita na si Ella.

"Quen, I'm so bothered." sabi nya

"Huh? Whyy?" tanong ko.

"I had this weird dream...."

"What dream?"

"There's a guy and a girl. They were children. Probaby 7-10 years old. Ang saya

saya nila. Palagi silang naglalaro, nagtatawanan. I tried calling them, pero hindi

nila ako naririnig."

"What about that? Baka naman tayo lang yun when we were young?" sabi ko sa

kanya.

"I don't know Quen, the place was different. The little girl was me pero

nakatalikod sakin yung batang lalaki e, so I wasn't able to see his face. Kung

haharap naman siya sakin, his face is blurred." sabi nya

"Ohh kay. But why do seem so bothered? Ano naman kung ganun ang panaginip

mo?" tanong ko. Nagtataka rin ako e. What's the big deal with this?

"Kasi parang nangyari talaga yun dati. I just can't remember. Ilang beses ko na

rin yun napapanaginipan. And laging ending ng panaginip na yun ay smoke. I was

suffocated with smoke and then yun, magigising nalang ako. I just wanna know

kung sino yung little guy" kwento ni Ella habang nakatulala.

"You know what. Baka naman naiisip mo lang yan. I mean diba ang panaginip, it

lies in our subconscious mind? Minsan daw, napapanaginipan natin yung mga

bagay na gusto natin mangyari. Baka naman I'm the boy and you're the girl in

your dream, tapos namimiss mo na yung times na naglalaro tayo ng ganun kaya

napapanaginipan mo na." explanation ko. Hindi na rin kasi kami nakakapagbond ng

ganun ni Ella. I mean, magkasama kami lagi pero syempre, as teenagers, aasahan nyo pa

bang maglalaro kami sa playground?

"I don't know...." sabi nya.

"Wag mo na mashadong isipin okay? It's just a dream. Smile na." sabi ko. seryoso

kasi mukha nya e.

"Haha. Tara na nga! Magtatime na." sabi nya at tumayo na paalis.

------END OF FLASHBACK--------

Noon palang, alam kong hindi talaga ako ang laman ng puso nya. Pero pinagpipilitan ko pa

rin ang sarili ko. Dati, memoryang hindi nya maalala lang ang kalaban ko. Madali pa yun

kasi kayang kaya kong sabihin na ako lang yun kahit hindi naman ako yun. Oo, alam kong

mali. Pero ganun naman pag nagmamahal diba, nagiging tanga.

Gusto ko nang itama ang pagkakamali kong yun. Tinanggalan ko si Ella ng karapatang

malaman at mahanap yung batang lalaking lagi nyang napapanaginipan at naaalala noon.

Kung sino man yung batang yun, I'm sorry kasi naging selfish ako kay Ella. Hindi ko

hinayaang maalala ka nya ng tuluyan. Ipinipilit ko lagi sa kanya na ako ikaw kahit hindi

naman ako yun.

Kaya ngayon, gagawin ko kung ano ang tama. I will let Ella be with Patrick. Kahit gano

kasakit, I will give my full support to them. No matter what.

I once promised my mom that I will not be selfish. I broke that promise before, it's about

time na panindigan ko yun.

Sabi nga ni mommy, "Learn to let go when you know it's not yours"

I hope you'll be happy with him, Ella. I hope I made the right decision this time.

Nakaupo lang ako dito nang biglang may tumawag sakin.

"Quennie! Bakit ka nandyan? Andun yung table natin ohhh!" Si Kiray.

"Emo lang ang peg mo tol?" sabi ni EJ.

"Hahaha. Kayo talaga!" I'm thankful for these guys. Sa onting panahon ko dito I was able

to find people like them.

"Halika na d----" hindi na natuloy ni Kiray ang sasabihin nya dahil may tumawag sa fone

ko.

"Excuse me guys. Sunod nalang ako dun" sabi ko sabay at sinagot ko na yung fone ko.

"Hello dad?

(Quen, you have to go back here this instant)

"What? Why?"

(Something about our business. The company needs you. And there's something you have

to know)

"Alright. I'll go back there tomorrow"

(Good. See you soon, son)

"Bye dad"

Binaba ko na yung fone. Lumapit ako sa barkada.

"Guys. I'm leaving..." sabi ko.

"Whatt. Aga pa! D pa tapos ang ball! KJ naman to!" sabi ni Neil.

"No guys. I'm going back to US" at napanganga naman silang lahat sa sinabi ko.

"Why Quen?" Si Ella. Napatayo na sa upuan nya.

"Pinapabalik na ko ng daddy e. Haha. I still have to fix my things, so aalis na rin

ako ngayon ng maaga." sagot ko.

"Is it about business? C'mon, Quen, it's not you. You used to say no to your dad

especially when it comes to that matter. What makes you say yes?" sabi ni Ella.

"Let's just say that I'm becoming a good son now." sabi ko, sabay smile.

"Awwww. Sya sige pare. Ingat ka ha! Hatid ka namin bukas sa airport! Text mo

kami kung anong oras ka aalis!" Sabi ni DIEGO.

"We'll miss you Quen!" sabi ni Julia sabay hug. Niyakap na rin ako ng buong barkada.

After ng hug moment namin, umalis na ko sa venue ng ball. Iniisip ko pa rin yung tanong ni

Ella. Dati naman, nagagawa kong tanggihan si dad pagdating sa business namin, pero

ngayon.. napa-oo nalang ako bigla.

Siguro kasi kailangan ko na rin umalis. Kasi yung nag-iisang dahilan ko para bumalik dito

sa Pilipinas... ay nasa piling na ng iba.

Kaya wala na rin akong dahilan pa para magstay.

Sumakay na ko sa sasakyan. And for the last time, tiningnan ko ang school na to. Ang lugar

kung saan sumaya at nasaktan ako at the same time.

I'll never forget this place. Dahil dito, namulat ako sa katotohanan.

16. If Only

PATRICK'S POV

Ang saya saya ko lang. Una't huling Hearts ball ko, pero sobrang memorable. Pano ba

naman, confirmed na ako ang pinili ni Ella. Tapos based sa actions ni Ella nung ball,

mukhang sya talaga si Kath.

I know I promised na hindi na magmamatter kung si Ella at Kath ay iisa, pero ano bang

magagawa ko kung pareho lang talaga sila?

Madaling araw na natapos yung ball. After nun, nagMcDo muna kami hanggang umaga na.

Hahaha. Mga baliw kami e, I mean yung girls lang pala. Kaming mga guys okay lang kasi

tinanggal namin yung tux, so nakapolo lang kami. E yung mga girls, mga nakadress at

nakagown. Hahaha.

Hanggang sa Mcdo, sweet pa rin kami ni Ella. Hindi na nga daw kami mapaghiwalay e.

Magkaholding hands pa kami sa ilalim ng table. Haha. Baka kasi asarin kami ng barkada e.

Pagkatapos namin tumambay sa Mcdo, inihatid ko na si Ella sa kanila. Sinalubong naman

kami agad ni Tito.

"Mukhang nag-enjoy kayo ah! Pasok ka muna Patrick!" alok ni Tito Manuel. Syempre,

tatanggi pa ba ko? Haha.

"Kumusta naman? Kayo na ba?" tanong ni Tito habang nagpeprepare ng almusal.

"H-ha? P-po?" sabi ko. Nakakagulat kasi e. Si Ella naman ganto reaction ---> O____O

"Ayy. Ang bagal mo naman Patrick! Hahahaha." sabi nya sabay gulo ng buhok ko.

Nakakatuwa magkaron ng gantong daddy. Sana naging close nalang kami ni Dad ng ganto.

"Pa naman!" nagsalita na si Ella. Ang pula pula nga e. Hahaha. Ang cute.

"Kunwari ka pang nahihiya dyan Ella. Hahaha. If I know. Nagkaaminan na kayo

nitong si Patrick! And if I know, hindi lang pag-aaminan ang ginawa nyo." sabi ni

tito sabay taas baba ng kilay.

"Ahh....E...." Hindi ko alam kung anong sasabihin ko.

"Wag na nga kayo mahiya sakin! Dumaan din ako dyan noh. Tingin nyo sakin,

nung ipinanganak, matanda agad? Hahaha. O sya sige na kain na kayo. May

pupuntahan pa ba kayo pagkatapos nyo dito?" tanong ni tito.

"Ihahatid po namin si Quen papuntang airport." sagot ni Ella.

"Ha? Aalis na sya? Diba kakadating nya palang?" sabi ni tito.

"E pinapatawag daw po kasi sya ng daddy nya e."

"Ah. Ganun ba. O sya sige, aakyat muna ako. Kain lang kayo dyan."

At umakyat na si tito Manuel. Hindi ko alam kung bakit pero pag napapagusapan si Quen,

biglang nagbabago ang mood nya.

O baka napaparanoid lang ako. Tss. Makakain na nga lang.

-----------

MANUEL'S POV

Nagtataka siguro kayo kung bakit ayaw ko kay Quen?

Well, katulad ng sinabi ko kay Patrick, hindi ko ayaw kay Quen. It's just that....

May kasalanan ako sa kanya dati. Naituwid ko na yun, and as much as possible, ayoko na

ulit magkaron ng kaugnayan sa kanya lalong lalo na sa pamilya nya. Pero tadhana nga

naman pag naglalaro, naging magbestfriend pa sila ng anak ko.

Kung ano man ang meron sakin at sa pamilya ni Quen, malalaman nyo rin yun balang

araw.

Pero ngayon gusto kong malaman nyo na 100% boto ako kay Patrick. Hindi ko alam pero

pag nakikita ko sila ng anak ko, may nararamdaman ako. Spark ba yun? Hahaha. Ang tanda

ko na para kiligin pero alam kong masaya sila sa isa't isa.

Sana walang humadlang sa kanilang dalawa.

---------------------

DIEGO'S POV

Andito kami ngayon sa airport, ihahatid na namin si Quen.

"Guys. Hindi ko kayo makakalimutan." pagdadrama ni Quen.

"Wag ka ngang magdrama Quen. Magkikita pa naman tayo e. Bwisit ka. Naiiyak na

rin ako."sabi ni Kiray.

"Basta skype nalang tayo ha. Tsaka Patrick, bro. Alam mo na." sabi ni Quen kay

Patrick.

"Oo pare. Happy trip." sabi ni Patrick at nagmanly hug kay Quen.

Si Ella, tahimik lang. Medyo naluluha na rin pero pinipigilan lang nya.

"Okay ka lang Ella?" tanong ko sa kanya.

"O-oo. *sniff* Okay lang." sabi nya, umiiyak na sya.

"Sshh. Okay lang yan. Lapitan mo na si Quen oh." sabi ko at tinulak ko sya ng mahina

papalapit kayna Quen.

Nagbitaw na sa yakap si Quen at Patrick at napatingin sila kay Ella. Nagsmile si Patrick kay

Ella at tumango naman kay Quen. Pinaparating lang nyang okay lang sa kanya. Nagyakap

na si Ella at Quen.

"I'll miss you Ella. I wish you all the happiness. Pag malungkot ka, you can still

open up to me. I'm still your bestfriend after all. Pag inaway ka nitong si Patrick,

babalik at babalik ako dito agad." sabi ni Quen kay Ella.

"Mamimiss din kita, bestfriend. Ingat ka dun ha? *Sniff sniff* sabi ni Ella habang

umiiyak.

Mamaya-maya, tinawag na yung flight ni Quen at yun nga, umalis na sya. Naghiwa hiwalay

na kami ng barkada. Kasama ko si Julia ngayon.

"Ang sweet ni Patrick at Ella noh." sabi ko kay Julia.

"Yes babe. Pero parang kinakabahan ako e." sabi nya sakin.

"Panong kinakabahan?" tanong ko.

"Wala lang. Feeling ko kasi, may mangyayaring masama e. Hay. Sana feeling ko

lang."

Naku naman. Madalas pa naman pag nakaramdam si Julia ng ganito, nagkakatotoo.

"Sana nga feeling mo lang yan..." yun nalang ang nasabi ko.

-------------

PATRICK'S POV

Magkasama kami ngayon ni Ella. Holding hands. Hahaha. Kinikilig ako bakit ba.

Tatlong araw na ang nakakalipas simula nung umalis si Quen. Alam ko malungkot pa rin Ella

dahil dun kaya pinapasyal ko sya lagi. Hindi ako nagseselos kasi alam kong mabuting

kaibigan si Quen at inassure ako ni Ella na ako ang gusto nya.

"Ella. Upo muna tayo dun oh" sabi ko sabay turo dun sa may swing sa playground dito

sa subdivision nila.

Umupo na sya sa swing, wala pa ring imik. Itinulak ko ng mahina yung swing na sinasakyan

nya.

"Okay ka lang ba? Okay lang umiyak, Ella." sabi ko, at umupo na rin ako dun sa

katabing swing.

"Okay lang ako. Medyo malungkot pa rin, pero andito ka naman e. Kaya masaya na

rin ako."Sabi niya, sabay hawak sa kamay ko at nagsmile.

"Ella, kwentuhan mo ko ng tungkol sayo..." sabi ko. Gusto ko kasing mas makilala pa

sya.

"Slambook? Hahaha. Hindi ko makekwento lahat, Patrick. May mga parte ng

nakaraang hindi ko na maalala." sabi nya.

"Ako din naman e. Kasi syempre, mashado pa tayong bata nun." sagot ko.

"Hindi Patrick. Nagkaron ako ng amnesia. Naaksidente ako nung bata ako. Hindi

ko talaga maalala mashado e. Pero isang araw paggising ko, hindi na ko updated

sa mga bagay bagay. Tanda ko ang pagkatao ko, ang pamilya ko pero yung mga

nangyari for the past 3 years? Gone like the wind."

"Past 3 years?" tanong ko.

"Lahat ng mga nangyari simula 5 years old ako hanggang sa araw nung aksidente,

hindi ko na maalala. Sabi ni mommy, I was hit by a car when I was 8 years old."

"Ganun ba? May sumpa ba ang pagiging 8years old? Parang lahat na yata ng

aksidenteng pwedeng mangyari, nangyari nung 8years old tayo." sabi ko.

"8 years old din kayo nung sinave ka ni Kath, diba?" tanong nya, sabay smile sakin.

"Actually, 9 years old na ko nun. But I just turned 9 that time. Si Kath, 8 palang.

Kung alam mo lang kung ano talaga ang nangyari nung araw na yun." pagkasabi ko

nito tumabi sya sakin dito sa swing na inuupuan ko. Malaki naman to e kaya nagkasya

kami.

"E di ikwento mo sakin." sabi nya sabay sandal sa balikat ko.

Ayaw ko man balikan pero matatanggihan ko ba si Ella?

"Araw yun ng birthday ko. Ang saya saya ko nun e. Kasi yun yung unang beses na

nakapagcelebrate talaga ako ng birthday ko. As in party talaga. Nung bata kasi

ako, sobrang dami ng taong galit kay Papa dahil nga sobrang successful nya. Kaya

wala kaming kakilala mashado, lalo na ako dahil nga kailangan daw nila ako

protektahan. Pero dumating yung time na tumigil na rin yung mga nagbabanta sa

buhay namin kaya ayun, nagkaron na rin ako ng friends at..." pinutol ni Ella ang

sinabi ko.

"Nagkakilala kayo ni Kath?" sabi nya at tumingin sakin.

Nagsmile ako at kiniss ko ang noo nya. "Oo, naging magbestfriends nga agad kami

noon e. Sya ang first friend, first bestfriend... at first love ko."

"Talaga? Siguro sobrang bait nya noh?" tanong ni Ella.

"Oo. Sobra. Parang ikaw lang. Pero syempre magkaiba naman kayo.

Hahaha." magkaiba nga ba?

"Ganun ba? Hahaha. Baka long lost twin ko yun. Hahaha Joke lang. Imposible

naman yun." sabi ni Ella. Pano nga kaya noh?

"Malay mo. Hahaha. Pero alam mo, ang bait din ng mommy nya. Sobrang close

sila, tapos mapang-asar din, parang daddy mo lang. Haha. Kaso hindi ko na

maalala ang name nung mommy ni Kath e." sabi ko kay Ella.

"Ay. Ganun ba. Speaking of mommy, hindi pa pala kayo nagmemeet ni mommy!"

umupo na sya ng maayos.

"Oo nga noh! Pakilala mo na ko!"

"Ano ka, boyfriend?"

"Soon to be. Haha." biro ko kay Ella. Bakit, totoo naman ah. Hahaha. Nanliligaw na nga

pala ako sa kanya. Nakalimutan ko yata sabihin.

"Hahaha. Kung sa bagay." sumandal ulit sya sa balikat ko.

"Ano nga pala name ng mommy mo?" tanong ko.

"Mommy Mi---" hindi na natapos ni Ella ang sasabihin nya kasi may tumawag sa fone nya.

"Excuse me muna Patrick ha. Sasagutin ko lang to." tumayo na sya at sinagot yung

tawag sa kanya.

Hindi naman sya lumayo kaya naririnig ko ang mga sinasabi nya.

"Hello Quen! How ar--- Wait. Are you crying?"

Ano daw si Quen, umiiyak?

"What? Again?"

(...)

"Everything's gonna be alright."

(.....)

"Call me again later. Stop crying. Take care Quen. I'm always here for you."

At ibinaba na ni Ella ang fone. Humarap sya sakin at nakita kong sobrang bothered ang face

nya.

"Anong meron?" tanong ko.

"May family problem si Quen."

"Ganun ba? I think he needs you now. Gusto mo na ba umuwi para makausap mo

na ulit si Quen?" tanong ko.

"Wag muna, Pat. Let's stay here for a while. Mamaya pa daw gabi ulit tatawag si

Quen e. Maaga pa naman. Ikaw ha, pinamimigay mo ko." kunwaring pagtatampo ni

Ella.

"Hindi noh. Hahaha. Hindi ako possessive Ella. Alam kong kailangan ka ni Quen at

kaibigan ko din sya. Kung ang tanging magagawa ko lang para maging maayos

ang pakiramdam nya ay ang ipahiram ka sa kanya. Edi go." explanation ko.

"Ipahiram? Sayo ba ko? Haha." sabi ni Ella ng may halong pang-aasar sa boses nya.

"Sakin ka. Buong buo.." sabi ko, may halong yabang sa boses ko.

"Porket ba mahal kita, sayo na ko ng buong buo? Hindi ba pwedeng puso ko lang

ang nasayo?"

"Abaaaa. Bumabanat ka ha. Hahaha. Pero sakin ka lang ha? Kahit ipahiram kita sa

iba, babalik ka pa rin sakin, okay?" sabi ko habang nakatitig sa kanya.

"Oo naman. Mahal yata kita." hindi ko alam pero parang hinihila ako ng gravity papunta

sa kanya.

Hinalikan ko sya. Smack lang. Smack lang naman. Haha.

Pagkatapos kong gawin yun, nagsmile sya at sumandal ulit sa balikat ko.

"Kung pwede lang wag na tayong umalis dito." sabi nya.

"Kung pwede lang e."

"Haha. Ienjoy nalang natin tong moment na to. Kasi hindi na ulit to mauulit.

Pwedeng mapalitan ng bago, mas masaya or mas maganda. Pero never na ulit

mauulit na ganto." ang lalim talaga nitong si Ella. Haha.

"Pero syempre. Kung masusunod man ako.. sana forever nalang tayong

ganto." dagdag nya.

Hindi nalang ako nagsalita. Niyakap ko nalang sya ng mahigpit. Alam na nya ang ibig

sabihin nun. Pero kung may gugustuhin din ako, ganun din tulad ng sa kanya.

Kung meron lang sanang forever. Sana nga forever nalang...

17. Rivalry

QUEN'S POV

I'm back in US! Pero hindi ito ang ineexpect kong madatnan.

Nasa labas palang ako ng bahay pero naririnig ko nang nagsisigawan sina Mama at Papa.

What the hell is wrong again? Okay naman sila nung umalis ako ah. Bakit ganto na naman?

The last time I saw them like this was 8 years ago. Tanda nyo pa ba yun? Well ako, tandang

tanda ko pa yun.

I quietly entered the house, silently listening to their exchange of words.

"We were okay Albert! Ang saya saya na natin but what! Bumalik ka na naman

dyan sa ugali mong yan!" sabi ni mommy.

"My fault again! Why do you keep on blaming me pag nagkakaganto ako? Is it so

wrong to be disappointed Vangie?!" sigaw naman ni Papa.

"No it's not. But the way you handle your disappointment? WAY TOO MUCH

ALBERT! Ano na naman ang balak mo Albert ha? Ipapapatay mo na naman sila?

You will do stupid things again which will take a life of an innocent person?!

Pasalamat ka, ang napatay mo dun sa sunog na yun 8 years ago is someone not

related to that family or else baka naghire na sila ng private investigator para

tuntunin ka. It's a wake up call that you were able to get away with that crime.

Wag mo na sana ulitin pa!" sabi ni mommy. Wait. Sunog? Pinapatay? Killer si daddy?!

"No Vangie! Habang buhay ang pamilyang yun! Habang buhay ang ROMMEL

RIVERO NA YUN WALANG MAPAPALA ANG KUMPANYA NATIN. Lagi nalang tayong

second best! It's our time to shine, hon. And it's their time to die..." bigla akong

kinilabutan sa sinabing yun ni dad. Rommel RIVERO? Same surname as Patrick? I hope this

is just a coincidence.

"Stop it Albert! Bakit bumalik ka na naman sa pagiging ganyan? Dahil ba hindi mo

naclose yung deal? Dahil ba sa mga Rivero na naman napunta yung clients? Please

hon! Wake up. Nabubuhay naman tayo kahit hindi napupunta satin yung big

clients e. Please. Wag mo na saktan ang pamilya ni Rommel. Kaibigan sila. Si Karla

at si Patrick, wala silang kinalaman dito." at napanganga nalang ako dun. Hindi ko na

kinaya ang mga naririnig ko kaya lumabas na ko ng bahay.

Hindi talaga magregister sa utak ko yung mga narinig ko. Dad tried to kill Patrick's family

before and he'll do it again? WHAT THE FUQ. Bakit sa dinami dami ng tao si Patrick pa?

Barkada ko pa? Ang liit naman ng mundo na bago pa pala kami magkakilala, bago pa kami

mag-agawan sa isang babae, may rivaly na rin palang nagaganap sa pamilya namin. Pero

sa rivalry na to, buhay ang nakataya. Knowing my father, he will not hesitate to do those

things if it means getting what he wants.

Bakit kaya nya ko pinabalik dito? Don't tell me idadamay nya ko sa plano nya? NO WAY. I

WILL NOT HARM A FRIEND. But I am also a son who wants to make his father proud.

Argghhh. I don't know what to do anymore. Alam ko na! I will call Ella. Sya lang ang

makakapagpagaan ng loob ko.

Calling Ella.

Ella.

(Hello Quen! How ar--- Wait, are you crying?)

My mom and dad. Nag-aaway na naman sila. All because of this damn business.

(What? Again?)

Yes. And dad even planned on doing something which is not appropriate. Ella. I

don't know what to do anymore.

(Everything's gonna be alright.)

"Okay... I have to go home now."

(Call me again later. Stop crying. Take care Quen. I'm always here for you.)

"I will. Thank you."

Ibinaba ko na ang phone. I decided to go home, bahala na kung ano pang datnan ko dun.

When I got inside. Nakita kong nakaupo sa sala si mom and dad. Unang nagsalita si daddy,

tumayo at lumapit sakin.

"Quen. I need you."

"Need me for what?"

"I need you to manage our business here in US. I need to go back to Philippines to

fix some things." sabi ni Dad. Buti naman hindi nya ako uutusan pumatay... BUT STILL I

CAN'T LET HIM HURT PATRICK. I need to do something.. and the only way to do it is to be a

good son.

"Yes dad. I will." sagot ko kahit labag sa kalooban ko.

"Wow. I don't know kung anong nakain mo sa Pilipinas para bumait ka ng

ganyan" dad said while tapping my shoulder.

"Sana kumain ka rin nun para bumait ka na rin" nagsalita na si mommy na kanina pa

tahimik.

"Stop it Vangie kung ayaw mong mag-init ang ulo ko" sabi ni dad sabay tingin ng

masama kay mommy. Umiwas nalang ng tingin si mom instead of talking back.

"Sige na Quen. Mag-aayos lang ako ng papers." Papaalis na sana si dad pero bumalik

ulit sya at lumapit ulit sakin. "And oh. Your mom and I have a surprise for you. Just

go to your room." sabi ni dad and he smiled.

I looked at mom and she just smiled too. Nagpunta nalang ako ng room ko and was

shocked to see this girl sitting on my bed.

"You...." eto nalang ang nasabi ko.

"Hi Kuya! Missed me?" sabay tayo ng babaeng nakabalot ng benda ang mukha at

yumakap sakin.

"Little sis... you're back." ang kapatid ko. Ilang taon rin kami hindi nagkita. I'm so glad

to finally see her again. Kahit pa hindi ko naman makita ang mukha nya kasi nakabalot to

ng benda.

"Yes kuya. I'm back. And this time... for good." I don't know pero bakit parang imbes

na matuwa ako, kinabahan pa ko sa sinabi nya.

-----

PATRICK'S POV

After kong ihatid si Ella sa kanila, umuwi na ko samin.

Pagpasok ko palang ng pinto, puro masasayang mukha na agad ang nasalubong ko. Tapos

andami pang pagkain sa table. Fiesta lang?

"Anyareh ma?" tanong ko sa mommy ko na abot tenga ang ngiti.

"Your dad just closed another deal. And this isn't just a deal. This is "the"

deal!" sigaw ni mommy.

"Kaya anak. We will celebrate today, okay?" sabi ni dad sabay akbay sakin.

Nakaupo na kaming lahat sa table. Tahimik nung una tapos nagsalita na si dad.

"So, Patrick. How are you and Ella?" tanong ni daddy. Napatigil naman ako sa pagkain

ko dahil dun

"Okay lang." tipid kong sagot.

"Hay nako Rommel. Sila na! Hahaha." sabat ni mommy.

"Ma! Dpa noh. Kakasimula ko lang manligaw." sagot ko.

"Kakasimula? Hahaha. Nak! Hina mo. E ako unang kita ko palang sa mommy mo,

niligawan ko na agad e." sabi ni daddy.

"Weh Rommel. E ni hindi ka nga makapagsalita kapag kaharap mo ko e! Haha.

Patrick anak. Wag ka maniniwala dyan sa tatay mo. Sinungaling yan. Ubod yan ng

torpe. Kulang nalang yata ako ang manligaw e. Hahahaha. No wonder torpe ka rin.

Hahahaha." inasar na naman ako ni mama. -______________-

"Tigilan mo nga ako Karla. D ako torpe noh. Badboy hearthrob yata to nung bata

ako. Pero ewan ko ba, pagdating sayo, nawawala tapang ko." wow. bumanat si

daddy.

"Ay nuxx! Bumanat ang asawa ko! Hahahaha." tawa na naman si mama.

"Kaya Patrick, itaas mo na ang bandila ng mga Rivero. Sunggaban mo na!" ano ba

tong pinagsasasabi ng tatay ko?

"HOY! Anong sinasabi mong sunggab sunggab dyan uy! Bata pa yang mga yan.

Tsaka na." sabat ni mommy.

"Sunggab as in take the chance. Wag na sya magpakatorpe kasi baka maunahan

pa sya ng iba. Hindi naman yung sunggab na katulad ng pagsunggab sa eat all you

can buffet pag may party. Dumi talaga ng isip mo Karlababe." Karlababe?

Hahahahaha. Yuck. Tanda na nila may endearment pa. Pero kung sa bagay, kung kami

tatanda ni Ella na magkasama, hindi ako magsasawang tawagin syang baby kahit 80 years

old na kami.

"Ay agree ako dyan. Patrick! Kelan mo ba dadalhin dito si Ella? I want to meet her

na." sabi ni mommy.

"I already met her. Such a pretty child. No wonder nagustuhan sya ng anak natin.

I like her for you, son!" sabi ni dad sabay ngiti. Hindi ko na rin maiwasang ngumiti.

"Daya! Bakit ang daddy mo nameet na sya, ako hindi pa! Ay kung sa bagay,

nameet ko na naman sya sa past life nya, pero ang dad mo hindi. OKAY. WE'RE

EVEN. Hahahaha" ay eto talagang si mommy. Ipinagpipilitang resurrection ni Kath si Ella.

Hahaha. Sorry po, medyo maluwag po ang tornilyo ng utak ng nanay ko. Pero labs ko to.

"Tumigil na nga po kayo. Ako naman po magsasalita ha. I will let you meet Ella

soon. Sasabihan ko nalang po kayo. Bale, isang bagsakan nalang po yun. Pag

mineet nyo sya, yun na rin po yung pamamanhikan natin. So sunod, kakasal na

kami. Ayos ba yun?" JOKE KO. Hahaha. Papahuli ba naman ako sa kabaliwan ng mga

magulang ko?

“Ipapaayos ko na ang simbahan!" sabi ni dad sabay apir sakin.

"HOY. MAGSITIGIL KAYO HA.... Hindi pa ko nakakapagpasukat ng gown." sabi ni

mommy.

Nagkatinginan kaming lahat at...

"HAHAHAHAHAAAAA!" kami.

"Nakakatawa tayo. Para tayong mga bata." sabi ni daddy.

"Sana lagi nalang may nacoclose na deal si daddy. Para lagi tayong ganto

kasaya." pagkasabi ko nyan, nagsitahimik sila at napatingin sakin.

"Did I say something wrong?" tanong ko. Tunawin ba naman ako ng titig.

"We're just happy na despite my absences as a father to you, ganto pa rin tayo.

Hindi ka pa rin malayo sakin. You're comfortable with me even though I do not

spend most of my time with you." pagdadrama ni daddy.

"Sus dad. Wala yun. Bumabawi ka naman lagi pag may time ka e. Katulad ngayon.

O diba, updated na kayo sa lovelife ko."

Pagkasabi ko nun, nagtawanan na naman kaming lahat.

Sana lagi nalang kaming ganto kasaya.

18. Little Sister

QUEN’S POV

I’m here in my room with my sister. By the way, I don’t call her by her name. I just use

“little sis” whenever I’m talking with her. I just use her real name kapag ginalit nya ko ng

todo. Isang beses palang naman yun nangyayari, I hope it won’t happen again.

“Kuya. Mom said that you went back in the Philippines. How’s that place? Miss ko

na. I wanna go back too. Sama kaya ako kay dad?” sabi ni little sis.

“With that face? Hahahaha.” Inasar ko. Pano ba naman puro benda ang mukha.

“So mean, kuya. FYI big bro. Tatanggalin natong bendang to mamaya noh. Wag ka

sanang magulat pag nakita mo ang maganda kong face.” Pagyayabang nya.

“Psh. Whatever. Haha.” Yan nalang ang nasabi ko. I’m busy browsing the new pics of

barkada. How I miss them…

“Hey. What are you doing there?” tanong ng makulit kong kapatid at sabay lapit sakin.

Bigla nalang syang natigilan nung nakita nya ang picture naming ng barkada. Well actually,

picture lang naming mga boys.

“Natigilan ka dyan? Sa tagal tagal mo dun sa hospital, I bet ngayon ka lang

nakakita ng mga gwapo noh! Hahaha.” Panloloko ko. Ilang years din kasi pabalik balik

tong si Aria sa hospital kaya wala na syang social life.

“K-kuy-a. Who’s this?” sabi nya ng nauutal. Tinuro nya yung picture ni Patrick. Grabe.

Ang gwapo talaga nitong si Patrick pati ba naman kapatid ko natameme sa kanya.

“Oh. That’s Patrick. Crush mo noh! Hahahaha.” Pang-aasar ko sa kanya.

“No Kuya. Psh. But wait. Patrick? Rivero?” wow. Bakit nya kilala si Patrick?

“How’d you know?” tanong ko

“Uh.. N-nothing. Uhh… I m-mean, I heard mom and dad’s conversation the other

day. He’s the son of the owner of our rival company right? Does dad know that

you’re friends with his enemy’s son?” tanong ng kapatid ko.

“No.” Yan nalang ang nasagot ko.

“That’s good. Baka madamay ka pa sa galit ng daddy kapag nalaman nya.” Payo

nya sakin. May point rin naman sya.

“I know.” Naisagot ko.

“Does this Patrick have a girlfriend?” sinasabi ko na nga ba. Crush ng kapatid ko si

Patrick. Tsk.

“Yan ba ang walang crush? Hahaha. Wala pa. Pero taken na yan. Sorry ka nalang.

Hahaha. And with that face????” aasarin ko na naman sya pero bigla nalang sya

nagsalita.

“With this face, I will get what I want.” Sabi nya.

“Hey. If you’ll try to seduce Patrick or anything, ako makakalaban mo. Masaya na

sya with her. You don’t have to get in the picture” sabi ko with authority in my voice.

Kapatid ko tong babaeng to, pero mali kung hahayaan kong guluhin nya ang buhay ni

Patrick and Ella.

Biglang inagaw sakin ng kapatid ko ang laptop at sya na ang nagbrowse ng pictures.

“Easy Kuya! OA ka magreact ha. Wala akong gusto kay Patrick. I don’t like him. In

fact, I hate him. I hate him…. a lot. Ang tanga tanga ko for liking him before. I regret

falling for him kaya I swear to myself that I will despise him all my life.” Sinasabi nya yan

habang nakatitig sa picture ni Patrick.

Ibinulong lang nya yung last part ng mga pinagsasabi nya. Pero I heard it. I know I’m not

hallucinating. She liked Patrick before? Ano bang meron sa pamilyang to? Bakit ang dami

kong d alam!

I was about to interrogate her pero nagsalita na naman sya.

“Who’s this girl?” sabi nya sabay turo dun sa picture ni Ella.

“She’s Ella. Childhood friend ko. She used to live here in US pero she needs to go

back to Philippines. Playmates kami dati. Too bad, you weren’t able to meet her.

Pano kasi lagi ka nalang nasa ospital. She’s a great girl. Actually, she’s the reason

why I went back to Philippines. Mahal ko yan e. Pero I was too late. May mahal na

syang iba pagdating ko dun.”

“Really? Well. If that’s the case you’ll find another girl for you.”

“I hope so. Sayang noh. Ganda pa naman nya. Hahaha.” Biro ko.

“Yeah. She’s too pretty. Too pretty. . . . . Sa sobrang ganda nya, lahat nalang

naiinlove sa kanya.” sabi ng kapatid ko habang nakatitig pa rin sa picture ni Ella. Parang

kulang nalang ibato nya yung laptop e.

“”Huh? What do you mean by lahat nalang naiinlove sa kanya?”

“Ah. I mean. Uhm. Siguro maraming naiinlove sa kanya kasi sobrang ganda nya.

Kawawa ka kuya kung magiging kayo nito. Dami mo laging karibal. Hehehe.”

Natawa naman ako dun sa sinabi ng kapatid ko. Hahaha. Bago pa ko makapagsalita ulit,

may pumasok sa pinto.

“Ma’am. Sir. Andyan na po yung doctor. Tatanggalan na daw po ng benda ang

mukha ni Ma’am. Andun na rin po ang daddy at mommy nyo sa baba, hinihintay

kayo.” Sabi ni yaya.

Bago kami lumabas, hinawakan ako ni little sis sa braso ko.

“Wag ka sanang magagalit sakin kuya….” What? Bakit naman ako magagalit sa kanya?

“Bakit ha. Ano na naman ang ginawa mo?”

“Nothing.” Nauna na syang maglakad sakin. Pero huminto sya at tumingin ulit.

“And oh. Just to warn you kuya. Magkapatid tayo. Bawal ka mainlove pag nakita

mo na kung gano ako kaganda. Hahahaha.” At bumaba na sya sa hagdan. Baliw din

tong kapatid ko e noh.

Dahan dahang tinatanggal ng doctor ang benda sa mukha ng kapatid ko. Nakatulala lang

ako habang ginagawa yun. Naalala ko na naman yung sinabi ng kapatid ko kanina.

Nagkagusto sya kay Patrick? O baka naman mali lang ako ng rinig? Pero hindi e. Tama ang

pagkakarinig ko. When was that time? Ang alam ko nasa hospital lang tong kapatid ko all

her life. Patrick never came here sa US kaya imposibleng magkita sila. ANG GULO NA NG

UTAK KO.

“Hey kuya! What’s wrong with you?” bumalik na ko sa realidad nung bigla akong

tinawag ng kapatid ko.

“Uh. Nothing.” Sabi ko sabay smile.

Mga tatlong ikot nalang, tapos na ang paghihintay namin. Kumuha muna ako ng tubig sa

kitchen, malapit lang yung kitchen kaya pakinig ko pa rin yung sinasabi sya.

“I warned you kuya ha. Hahaha. Wag kang mainlove sakin. Hahahaha.” Ewan ko ba

dito sa kapatid kong to. Pabalik na ko sa sala habang umiinom ng tubig.

“Whatever you say. Haha. Ako maiinlove sayo? Kilabutan ka nga dyan sa sinasabi

mo lit---“ bigla akong napatigil nung makita ko ang mukha ng kapatid ko. Muntik ko nang

mabuga tong iniinom ko actually.

“Kuya. Please. Magkapatid tayo. Hahahaha.” Sabi nya sabay tawa. Evil laugh nga e.

Nabitawan ko yung basong hawak ko kaya malamang nabasag to. Tulala ang ako dito sa

kinatatayuan ko. Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko. Kapatid ko ba talaga to? O baka

namamalikmata lang ako.

“Little sis? Is that you?” sabi ko habang dahan dahang lumalapit sa kanya.

“Hahaha. Yes kuya it’s me. Naiintindihan ko kung bakit ganyan ang reaction mo.

Kaya naman napagdesisyunan na rin namin nina mommy na sabihin sayo ang

katotohanan.” Sabi nya at lumapit na sya kayna mommy.

“What truth? Ano pa bang hindi ko alam sa pamilyang to ha!” sumisigaw na ko nyan.

Ang daming lihim ng pamilyang to! Ang dami kong hindi alam!

“Relax Quen. It’s about time na malaman mo ang totoong nangyari…” sabi ni

mommy. What? Anong totoong nangyari?

“Kuya. I know you’re wondering what we are talking about. It’s about the incident

which happened 8 years ago. The incident which caused my misery; moreover, our

family’s misery.” Sabi ng kapatid ko.

“What incident are you talking about? Ito ba yung narinig kong pinag-uusapan nyo

mom and dad? Yung about the Riveros?” sabi ko kayna dad.

“Yes son. And I guess it’s about time para malinawan ka sa lahat.” Sabi ni dad.

Sana nga malinawan ako kasi sa puntong to… gulong gulo na ang utak ko.

19. What Really Happened

ARIA'S POV

"Now tell me. What really happened MOM, DAD AT ARIA!" sabi ni kuya habang

nakaupo kaming lahat dito sa sala.

"8 years ago.. nasa bahay ka nun nina lola kaya ako lang ang kasama nina mommy

sa bahay. Palagi akong lumalabas at nakikipaglaro sa ibang mga bata sa

subdivision natin. I have lots of friends kasi maganda ako at mayaman tayo. Pero

kahit na marami akong friends, may isang bata akong hindi maging kaibigan kasi

hindi sya pinapalabas sa bahay nila. Nakikita ko lang syang lumalabas pag sasakay

ng kotse o bababa ng kotse. Pero as in yung maglaro at maggala? Never. I became

so interested in him at narealize kong crush ko pala sya." kwento ko.

"Si Patrick?" tanong ni kuya.

"Yes. It's him. Gustong gusto ko syang maging kaibigan. Lagi akong pumupunta sa

bahay nila pero hindi ako pinapapasok ng guard nila. Sanay akong nakukuha lahat

ng gusto ko, pero sya, hindi ko makuha-kuha. Dumating yung time na sumuko

nalang ako sa pagtatry to be his friend."

"and then?" tanong ulit ni kuya.

"One time, naglalakad-lakad ako sa may park. Maggagabi na nun. Napadaan ako

sa park at nakita ko sya. Parang may hinahanap. Lalapitan ko na sana sya kasi

alam kong ito na yung chance ko. Pero bago pa ko makalapit sa kanya, biglang

may lumapit na isang babae sa kanya. Nakita ko ang mukha nun ni Patrick. Gulat

na gulat sya pero halatang halata kung gano sya kasaya. I despised that girl. Kasi

sya nakuha nya si Patrick ng walang ginagawa." sabi ko, may inis at galit sa boses ko.

"Who's that girl?" tanong na naman ni kuya.

"Kath is her name."

"Kath? Nakwento sya ni Patrick sakin. First love nya. Pero namatay sya for saving

Patrick's life" sabi ni kuya.

"I don't care. Pwede ba kuya makinig ka muna sakin. As I was saying, ayun nga

naging magbestfriends na sila. Lagi ko silang nakikita noon sa park magkasama,

masaya. Inggit na inggit ako. Kaya naman everytime na hindi magkasama si Kath

at Patrick at mag-isa lang si Kath, inaaway namin sya. Lagi nya kaming

inaapproach noon, pero wala. Tinatarayan namin sya." pagtuloy ko sa kwento.

"Ang sama mo Aria." comment ni kuya.

"Hindi pa ko tapos kuya. I'm the victim here. So please shut up and just listen to

me. Dumating yung araw ng birthday ni Patrick. Nagulat nalang ako kasi sabi

sakin ni mommy invited kami. Business partners pala ang pamilya ni Patrick at

pamilya natin. Tuwang tuwa ako noon kasi malaki na yung chance ko to be his

friend. Excited ako kaya nagbihis ako ng maganda.

Nung nagpunta na kami sa bahay nila, nilapitan ko agad sya. Parang may

hinahanap na naman sya. Pero wala na akong pakialam. Basta nilapitan ko lang

sya at kinapalan ko ang mukha ko para makausap sya."

---------FLASHBACK----------

"Hello Patrick! I'm Aria!" sabi ko with a big smile on my face.

"Hello."malamig nyang sabi

"Crush kita."nahihiya kong sabi habang kinikilig.

"Oh." yun lang ang naisagot nya. kung san san pa rin sya tumitingin.

"Patrick. Can we be friends? Please.?"pacute na sabi ko. sana talaban din sya ng charm

ko.

"Ugh. Alam mo layuan mo nga a-----" sasabihin nya sana pero bago pa sya matapos,

may nagsalita.

"I see you've already met each other" si mommy lang pala.

"Baby, this is Tita Vangie. Aria's mom. Family nila ang kapartner natin sating

business. Friends na pala kayo ni Aria. O sha, you play na muna ha. Asikasuhin ko

muna bisita natin. Take care of her, okay?"explanation ni Tita Karla, mommy ni

Patrick..

At umalis na sila. Naiwan na naman kami ditong dalawa.

"Patrick! Tara sa labas."yaya ko. Pero pansin kong hindi sya mapakali.

"Uhh. Aria. Tsaka na tayo mag-usap ha. May hahanapin lang ako." sabi nya at aalis

na sana, pero nagsalita agad ako.

"But, Patrick. Please?*beautiful eyes* sana madala sya sa charms ko. fingers crossed!

"Okay. Wait for me sa may TV room. Maglaro ka muna dun mag-isa, susunod

nalang ako. Okay?" YES! THANKS LORD. tumakbo na ko pataas at dumiretso sa tv room

nila.

"I'll wait for you, no matter what!"sigaw ko habang paakyat ng stairs.

Narealize kong naiwan ko pala yung pouch ko sa baba, kaya minadali kong bumaba para

hanapin to. To my luck, nakita ko agad. Bago ako umakyat ng stairs, napatingin ako sa may

garden at nakita ko si Patrick... kasama si Kath. Nag-iinit ang dugo ko. I decided na mas

lumapit pa sa kanila para marinig ko ang usapan nila. Pero syempre, dun ako sa may

tagong lugar para d nila ako makita.

Malas lang ang ingay ng party kaya dko sila marinig. Pero nakita ko, may binigay na

necklace si Kath kay Patrick. Kapareho ng kanya. Inis na inis na ko kaya umalis na ko.

Umakyat nako at hinintay si Patrick sa may TV room kahit pa ramdam kong hindi naman

talaga sya pupunta. Nood lang ako ng nood dito hanggang sa hindi ko namalayan, gabi na

pala.

Lalabas na sana ako ng pinto, pero pagbukas ko, puro smoke lang ang sumalubong sakin

plus nagbabagsakang furnitures.

"*Cough* *Cough*. Helpppp!" sigaw ko habang umiilag sa mga nagbabagsakang gamit.

"Please help meeeeee. *Cough* *Cough*." sigaw ko pero walang nakakarinig sakin.

Nakita ko ang stairs kaya nagmadali akong bumaba. Pero malas ko, naharangan yung

dadaanan ko. I tried going back pero puro fire nalang ang paligid. Mamaya-maya, narealize

kong nasusunog na pala yung dulo ng dress ko. Sinubukan ko itong patayin pero lalo lang

tong kumalat.

Nasusunog na ang buong damit ko. Ramdam ko ang init. Ang sakit sakit.

Umiiyak na ko. Sa sobrang sakit na nararamdaman ko ngayon, parang nagiging manhid na

ko.

Patuloy lang ang pagbagsak ng mga gamit gamit. Unti unti nang nagdidilim ang paligid. I

was about to close my eyes when someone called my name.

"Ma'am Aria!"

And then everything went black.

-----END OF FLASHBACK-----------

"Sinong naglitas sayo?" tanong ni Kuya.

"Henry. Isa sa mga goons ni dad" sagot ko.

"Nung narealize kong wala pa si Aria sa bahay, natakot ako kasi baka naiwan sya

sa bahay ng mga Rivero nung panahong yun. Alam ko ang plano ng dad mo kaya

naman nagmadali akong tumawag sa pinakatrusted goon ng daddy mo at

pinahanap si Aria. Takot na takot ako dahil baka madamay sya sa maitim na plano

nitong tatay mo. At tama nga ang hinala ko, nadamay nga sya" sabi ni mommy.

"I was saved by Henry pero sobrang tindi ng pagkakasunog ng katawan ko kaya

naman halos hindi na ko makilala." sabi ko.

"Kaya naman pabalik balik sya sa ospital kasi kailangan nya magpaplastic

surgery." sabi ni mommy.

"And that explains my face right now." sabi ko.

"But why? Why did you choose that face Aria?!" galit na si kuya. He dont usually call

me by my first name.

"Tell me kuya. Alam mo ba kung anong itsura ni Kath? May pinakita bang picture

sayo si Patrick?" tanong ko.

"Wala." sagot ni kuya.

"Then you don't have the right to get mad at me. Papaalala ko lang sayo that I AM

THE VICTIM. Kung hindi ako pinaghintay ni Patrick doon sa lecheng room na yun.

HINDI AKO MAGKAKAGANTO. IT'S TIME TO GET MY REVENGE." I said emphasizing

those words.

"STOP IT ARIA!" sigaw ni kuya at napatayo na sya sa kinauupuan nya. Sasampalin na nya

ko pero pinigilan sya ni dad.

"YOU STOP QUEN! Malaki ang kasalanan satin ng mga Rivero. Kami ang pamilya

mo kaya kami ang kampihan mo!" at natameme nalang dun si Kuya. Hindi na sya

nakapagsalita.

I figure that he needed time to digest all the information kaya naman umalis na muna kami

nina mom and dad, leaving kuya sa may sala na tulala pa rin.

I don't want to hurt my brother. I love him so much.

Pero sorry kuya.

I love myself more and it's time para pagbayaran nya ang pagsira nya sa buhay ko.

Patrick Rivero, magkikita tayo ulit, at kapag nangyari yun...

I'll make you regret everything.

20. Unforgettable Day

PATRICK'S POV

Good morning! Hay. Ang sarap ng gising ko ngayon.

Bumangon na ko at nagbreakfast. Pagkatapos ko kumain, nagpahangin muna ako sa labas.

Nagulat ako kasi may motor sa may garahe. Kanino naman to?

Ay teka. Tanda ko na. Ito nga pala yung bigay sakin ni Quen.

Naisip ko wala naman akong gagawin ngayon kaya itry ko muna kaya to? Dito lang naman

sa subdivision e. Okay lang siguro.

Umangkas na ko sa motor at pinaandar na ito.

Nalibot ko na yata ang buong subdivion namin. Ang sarap lang. Ramdam na ramdam ko

ang kalayaan. No wonder nahilig dito si Quen.

Bumalik na ko ng bahay at sinalubong agad ako ni yaya.

"Sir Pat! Ano ba naman yan. Hindi mo ba alam na delikado yan?! Baka

madisgrasya ka pa nyan!" pangaral sakin ni yaya.

"Hindi yaya. Delikado lang naman to kung hindi ako marunong magingat e. Pero

maingat naman ako kaya wala ka dapat ipag-alala." sabi ko sabay akbay kay yaya.

"Hay nako bata ka. Basta. Kinakabahan ako dyan sa motor na yan. Masama kutob

ko!" sabi ni yaya.

"Gutom lang yan! Kain na tayo ya!" hila ko sa kanya papunta sa kitchen. Bilis ng oras,

lunch na pala.

Pagkatapos kong kumain, tumunog yung fone ko. May nagtext

From: Ella <3

Are you free today? Can we meet? Sa playground sa subdivision namin. Please? Miss na

kita. HAHA. Kilig na yan. :)) Sige. See you! :)

---End of Message--

Nagreply naman ako agad.

To: Ella <3

See you! Oo na, ako na kilig. :)) I love you! Ingat papunta sa playground. :D

P.S

I love you ulit. Haha. :*

--- End of message --

Ako na ang inlove. Hahaha. Nagpunta agad ako ng room at nagpalit ng damit. Sa

pagmamadali ko, nasagi ko yung box at naglaglagan ang laman nito.

"Kung kelan naman nagmamadali oh" sabi ko habang pinupulot yung mga nagkalat na

gamit.

Pulot lang ako ng pulot hanggang sa nakita ko yung isang bagay na nakapagpatulala sakin.

My necklace. The one given by Kath.

Ang tagal ko na tong hindi nakikita. Pero bakit ngayon lumabas na naman to?

"Anong gusto mong mangyari ha. Bakit nagpakita ka na naman sakin?" para akong

sira ulo ditong kinakausap ang isang kwintas.

I decided to bring the necklace with me. Wala lang. Wala namang masama diba?

Bumaba na ko and I saw mommy sa may dining area.

"Hey anak. Malapit na birthday mo! Anong gusto mong mangyari?" tanong ni

mommy.

"Ikaw na bahala ma. Anything will do. May pupuntahan nga pala ako. Balik din ako

agad" yan nalang ang sagot ko at lumabas na ko ng bahay.

"Kaya ka pala nagpakita sakin ha. Kasi malapit na ang birthday ko... Malapit na

ang death anniversary mo." bulong ko sa kwintas na hawak hawak ko pa rin.

I decided to use the motorcycle sa pagpunta kayna Ella.

Ilang minuto lang, andun na ko sa playground. I saw her sitting sa may swing. Her favorite

spot.

Lumapit ako at tinakpan ang mga mata nya.

"I know who you are" sabi nya sabay tanggal sa mga kamay ko.

Umupo na ko sa tabi nya. Share kami sa isang swing kasi malaki naman ito.

Ilang minuto rin kaming binalot ng katahimikan. Nakatingin lang kami sa kawalan, pero

masaya pa rin ako na katabi ko sya ngayon. I decided to break the silence.

"Ella."

"Hmmm?"

"Malapit na ang birthday ko..."

Napatingin lang sya sakin at nagsmile.

"Anong gusto mong mangyari?" tanong nya sakin.

"Magpapaparty yata si mommy. I want you to come. Gusto na rin kitang ipakilala

sa kanila." sabi ko while looking straight into her eyes.

".........."

"Hey. Bakit natahimik ka dyan?" sabi ko. Pano, nakatulala lang sakin.

"You want me to meet your parents?" sabi nya. Kung makikita nyo lang ang mukha nya

ngayon. Parang ganto oh ---> O____O

"Yeah. What's wrong about that?"

"W-wala lang. I came from States diba. Doon, ipinapakilala lang yung girl sa

family kapag sobrang sobrang seryoso na yung guy sa kanya. I mean seryoso to

the point na sya na yung pakakasalan nung guy." sagot nya at sabay iwas ng tingin

sakin.

Hinawakan ko ang mukha nya at iniharap sakin.

"I am dead serious with you Ella. Kung pwede nga lang papakasalan na kita

ngayon e. Mahal na mahal kita. Alam mo yan. At alam ko naman na hindi pa tayo.

Handa akong maghintay hanggang sa dumating yung time na sagutin mo ko. Pero

sa ngayon, masaya at kuntento akong mahal mo ko at mahal rin kita." sabi ko

sakanya.

"Thank you Patrick." sabi nya at hinug nya ako.

Nainip na kami ni Ella dito sa playground kaya we decided to go to her house muna.

Syempre ginamit ko ulit yung motor, and this time kasama ko na si Ella.

"Hindi ba to delikado?" tanong nya habang umaangkas sa likod ko.

"No. Hahaha. Magtiwala ka lang sakin okay? At kumapit ka ng mabuti." sabi ko sa

kanya at pinaandar ko na ang motor.

Maya-maya nakarating na kami sa bahay nila. Wala pa daw ang daddy nya dahil may inayos

daw itong papers. Wala pa rin ang mommy nya dahil may inaayos daw ito sa company nya.

Nagpunta muna kami sa kwarto ni Ella.

Dahil na rin sa pagod ko, napahiga nalang ako sa kama nya ng basta basta.

"Pagod ka ba?" tanong nya sakin. Kakalabas lang nya ng CR dahil nagpalit sya ng damit.

"Medyo lang." sagot ko habang nakapikit.

Bigla naman akong napamulat ng maramdaman kong may pumatong sakin.

Si Ella! O____________________________O

"Patrick.. May dalawa nga pala akong regalo sayo for your birthday... At yung isa,

ibibigay ko na ngayon." sabi nya

"Wow. Dalawa talaga. Hahaha. Sige. Ano ba yun?"

Nagulat nalang ako ng bigla nyang hinaplos ang mukha ko. Linapit nya ang mukha nya sa

mukha ko at may binulong.

"I love you Patrick. Mahal na mahal kita."

Pagkatapos nun, hinalikan nya ko.

Oo, naghahalikan kami ngayon habang nakapatong sya sakin. Nasa kama kami at nakalock

ang pinto.

Juskupo. Tulungan nyo ko magpigil.

Mas nagiging intimate na ang mga susunod na pangyayari.

Gusto kong pigilan ang sarili ko, pero hindi ko magawa!

Waaa. Lord please gumawa kayo ng distraction.

KNOCK KNOCK KNOCK.

"Ma'am Ella. Nandyan na po ang daddy nyo. Baba na daw po kayo ni Sir Patrick.

Kakain na daw po."

Sht. Napatingin nalang kami ni Ella sa isa't isa. Pagkatapos ng ilang segundo ay

nahimasmasan na kami sa mga nangyari. WTF!!!!!!!!!!! Dali dali kong ibinato ang tshirt ni

Ella para maisuot na nya ito. Isinuot ko na rin ang tshirt ko.

"Ella! I'm sorry! Ba't mo kasi ako hinalikan sa gantong lugar." kasi naman.

"Sorry. Hindi ko naman alam na aabot sa ganun e. Smack lang naman ang plano ko

hanggang sa.... nagkaganto na." sabi nya ng hindi nakatingin sakin.

"Aissshhh. Pero sorry ha. Hindi ako nakapagpigil. Sorry. Dna mauulit. Unless gusto

mo. HAHA. JOKE. Pero sorry." Then I kissed her forehead.

Bumaba na kami at nagulat akong nandun na si Tito. Hapon na pala. Hindi na namin

namalayan ang oras dahil.... ALAM NYO NA YUN.

"Anong ginawa nyo dun sa taas ha!" sabi ni Tito.

"Nag-usap po." sagot ni Ella.

"Sa kwarto? O c'mon! Hahahaha. Kung ayaw nyo ishare e di wag. Haha." sabi nya.

"Ah tito. Uuwi na po ako. Medyo kanina pa po kasi ako dito e." paalam ko.

"Ah. Sige. Mukhang pagod na pagod ka sa PAG-UUSAP nyo e. Haha. Bye. Ingat

pauwi." sabi ni Tito.

Hinatid na ko ni Ella sa labas.

"Ah Patrick. Sorry ulit ha. At tsaka may isa pa kong gift sayo." sabi nya.

"Mas maganda ba yan kesa sa naunang gift mo? Kasi kung oo ipapamove ko na

ang birthday ko mamaya para makuha ko na yung regalo ko. Hahaha." pagbibiro ko.

Grabe naman kasi ang first gift nya e. Baka continuation lang yung pangalawa? Haha. Joke

lang. -_____-

"Ehhh. Loko ka talaga. Pero oo, mas maganda." sabi nya sabay wink.

"WEH. Ano yun? Part 2 nung kanina? Gusto mo magovernight na ko dyan ngayon?

Sabihin mo la---- ARAY HA!" hampasin ba naman ako.

"Ang dumi ng isip mo Patrick! Basta sa birthday mo na. Umuwi ka na nga! Bye."

"Okay babay. Wala manlang bang goodbye kiss?" sabi ko habang nagpapacute.

"Goodbye kiss ka dyan. Quota ka na sakin noh. Dami mo nang halik sakin kanina.

Pang isang taon na yun. Next year ka na ulit pwede makakiss." sabi nya.

Whhhhhhhhaaaat?

"Ella namannnnnnnn." pagmamakaawa ko.

"Hahahaha. Joke lang. O sya bye na. Ingat!" sabay kiss sa cheeks ko.

"Bye. I love you!" sabi ko at sumakay na ko sa motor ko.

"I love you too." sabi nya at pumasok na sya sa bahay nila.

Hay. Saya lang ng araw na to. Haha. :))

21. This can’t be

PATRICK'S POV

It has been what. 2 weeks? Yeah. 2 weeks after that incident with Ella. Hanggang ngayon

dko pa rin makalimutan e. Sorry ha. Hahaha.

Ay. Nakalimutan ko yatang sabihin, birthday ko na ngayon. Wala si Mama dahil pinapaayos

nya yung clubhouse na magiging venue ng birthday party ko mamaya.

Sa totoo lang, hindi ako excited tuwing birthday ko. Lagi kasi akong may naaalala e. Alam

nyo naman yun diba? Hindi ko na kailangan ulit-ulitin pa.

Pero ngayon, masaya ako. Masaya ako kasi andito na si Ella. Pakiramdam kong buo na ulit

ang puso kong nagkapira-piraso dahil sa nangyari noon kay Kath.

Hawak ko ngayon ang necklace na binigay nya sakin.

"Kath. Eksaktong 8 years na ang nakakalipas. Sana masaya ka na dyan ngayon,

kasi ako? Oo. Masaya na ko Kath. Masayang masaya. Ikaw na bahala samin ha! I

will be forever thankful sa ginawa mo for me. I am really letting you go this time.

May you rest in peace." sabi ko at hinalikan ko yung necklace at inilagay sa bulsa nitong

leather jacket ko.

"Patrick, nak! Halika na. Marami nang tao dun sa venue. At. Happy Birthday

pala!" sabi ni mommy at sabay kiss sa noo ko.

"Haha. Thanks Ma!" sabi ko sabay hug sa kanya.

"Naku naman. Ang anak ko. Kahit binata na, ang lambing lambing pa rin."

"Syempre Ma! Haha."

"O sya. Goodluck kay Ella ha. Papakilala mo na ba sya samin formally?"

"Yes Ma. Mamaya."

"That's good. Susunod nalang daw dun ang papa mo. Tara na?"

"Sure. Tara na"

At sumakay na kami sa sasakyan papunta dun sa venue. Pagdating ko dun, wow lang. Ang

daming tao!

Pero kahit andaming tao, may isang tao pa rin akong hinahanap.

Andaming bumabati sakin, smile lang ako ng smile. Buong school yata nandito.

Lakad pa rin ako ng lakad, pero hindi ko pa rin sya makita.

Mamaya-maya, nagdilim ang paningin ko.

"Sino to?" sabi ko dun sa nagtakip ng mata ko.

"Kung san san ka tumitingin e baka mamaya mapako na yang mga mata mo sa

iba." sabi nya sabay tanggal ng kamay nya sa mata ko. Humarap na ko sa kanya.

"Selosa ka talaga." sabi ko kay Ella. Oo, si Ella yun. Hindi pa obvious? Haha.

"Ako? Selosa? D rin! Hahaha." sabi nya. Teka, dpa ko binabati nito ah.

"May gusto ka ba sabihin sakin?" sabi ko.

"Uhmm. Gwapo mo ngayon ah! Hihi. Tara dun sa table! Gutom na ko!" sabi nya at

hinila ako dun sa may mga pagkain.

Nakaupo lang ako dito sa may table habang hinihintay syang kumuha ng pagkain nya.

Mamaya-maya, may lumapit saking dalawang babae.

"Hello Patrick. I'm Marla and this is Charisse." sabi nung Marla.

"Hello." malamig kong sabi. Halata naman e. They're obviously flirting. Well, too bad girls.

D ako tinatalaban nyan.

"Just so you know. Dati ka pa naming gusto. We really like you Patrick. Wala ka pa

namang girlfriend so...." sabi nya while she's tracing my face.

Tinanggal ko ang kamay nya.

"I'm sorry Ms. I'm already taken." sinabi ko sa kanya.

"Yeah. But not yet married." lalapit na naman sana sya sakin pero may biglang humila

sakin.

Grabe lang. Ang lakas makahila ng taong to ha. Andami na naming nababanggang tao kaya

ako naman smile lang ng smile at nagsasabi ng sorry.

Nakalabas na kami dun sa may garden ng clubhouse at finally, nakita ko na yung humila

sakin.

"Selosa talaga. Hahaha." Si Ella pala. Haha.

"Hindi noh. Kakainis lang yung mga babaeng yun. Kung makadikit sayo..." inis na

inis na sabi nya.

"SELOSSS! HAHAHA." at hinampas naman nya ako pagkasabi ko nun.

"Sabi nang hindi e. Pssh." at umupo na sya sa may damuhan dito.

"Uyy. Sorry na. Haha. Joke lang naman e. Cute mo kasi. Kung sinasagot mo na kasi

ako e di maassure ka nang walang makakaagaw sakin." sabi ko sabay taas baba ng

kilay ko.

Napatitig nalang sya sakin.

"Huy. Makatitig ka dyan." sabi ko. Hindi pa rin nya inaalis ang tingin nya sakin e.

Tumayo nalang sya at pumasok sa loob. Waa. Galit ba yun?

Syempre, sinundan ko sya paloob. Pero sa dami ng tao, hindi ko na sya makita.

"Brooo! Happy Birthdayy!" nagulat akong may sumigaw. Si DIEGO pala, kasama ang

barkada.

"Andun na yung gift mo sa table ha! Happy Birthdayy bunso!" si Julia.

"Binata na ang baby boy namin! Pahug nga!" Si Ate Yen.

"Oyy. Sali naman ako dyan! Heberday Bruuu!" Si Neil.

"Group hug tayoooo!" Sigaw ni EJ at Kiray.

At ayun naggrouphug kami.

"Teka, nasan si Ella?" tanong ni Kiray! OO NGA PALA. Kaya nga pala ako pumasok dito

para suyuin yun. Nagtampo yata e.

"Nagtampo yata sakin. Hinahanap ko nga e kaso bigla kayong dumating." sabi ko.

"Ah ganun ba. Tulungan ka nalang namin magh----" Hindi na natapos ni EJ ang

sasabihin nya dahil may biglang nagsalita sa stage.

"Goodevening po sa inyong lahat." Kilalang kilala ko ang boses na yun. Si Ella. Ano

naman ang ginagawa nya dun sa stage?

Napatigil lahat ng tao nung nagsalita sya. Sa wakas, tumahimik na rin ang napakaingay na

lugar na to. Tumingin sya samin ng barkada at ngumiti. Mamaya-maya ay nagsalita na ulit

sya.

"Marami po siguro sa inyo ang hindi nakakakilala sakin. I'm Ella Dimalanta. Friend

po ako ni Patrick, ng birthday celebrant natin ngayon. Andito ako sa harap nyo

dahil gusto kong marinig nyo ang sasabihin ko sa kanya. Sana pakinggan nyo to

ng mabuti, lalo na ikaw, Patrick Rivero..

Unang una, gusto kong ipagsigawan dito na MAHAL NA MAHAL KITA PATRICK. Una

palang kita makita, may naramdaman na kong kakaiba. Pero sinubukan ko yung

pigilan dahil akala ko si Quen ang mahal ko. Pero ang kulit kasi nito e. Ang kulit

nitong puso ko. Kasi kahit anong pilit kong sabi na si Quen! Si Quen dapat ang

mahalin ko, ikaw pa rin ang tinitibok nito. Alam ko nasaktan kita ng sobra noon

pero kahit ganun, tinanggap mo ulit ako. Hindi ka nagsawang mahalin ako kahit

ang tanga tanga ko.

Pangalawa, sorry kasi ang selosa ko. Sorry dahil kahit hindi pa tayo, umaasta

akong girlfriend mo. Hindi ko kasi maatim na makita kang nakikipaglandian sa

ibang babae e. Gusto ko sakin ka lang. Kaya ngayon, ibibigay ko na ang gift ko

sayo. OO PATRICK. I THINK THIS IS THE RIGHT TIME. SINASAGOT NA KITA, AND

JUST SO YOU KNOW, IT IS MY HONOR TO BE YOUR GIRLFRIEND. HAPPY

BIRTHDAY, PAT. I LOVE YOU SO MUCH."

Okay... Uhh. Loading....

Naghihiyawan na ang mga tao dito. Nagpapalakpakan.

Niyuyugyog na ko ng barkada pero ako tulala pa din.

Wait lang. Loading....

IT IS MY HONOR TO BE YOUR GIRLFRIEND.

IT IS MY HONOR TO BE YOUR GIRLFRIEND.

Ano daw? Girlfriend ko na daw sya? Pwede replay? Hindi talaga makatotohanan e.

HAPPY BIRTHDAY, PAT. I LOVE YOU SO MUCH

HAPPY BIRTHDAY, PAT. I LOVE YOU SO MUCH

Wala talaga ako sa katinuan kaya dko namalayang nasa harap ko na pala si Ella.

"Huy. Tulala ka dyan!" sya.

"......"

"Patrick! Ayos ka lang ba?!" nag-aalala na sya.

"E-Ella... T-totoo ba yung narinig ko k-kanina? Girlfriend na kita?" mautal-utal kong

sabi. Hindi talaga kapani-paniwala e.

"Haha. Oo. Tayo na. Sayo lang ako at sakin ka lang, okay? I love you." sabi nya at

hinalikan ako sa cheeks.

Nagising na yata ako sa realidad kaya naman napasigaw nalang ako.

"WOOOO. KAMI NAAA! NARINIG NYO YUN? SAKIN LANG TO HA. ANG AAGAW

MAMATAY NA." sabi ko habang nagtatatalon.

"Huy! Nakakahiya ka! Hahaha. Pero okay lang. Love naman kita e." sabi ni Ella

sabay yakap sakin.

"Mas mahal kita, binibining Ella Dimalanta. Wag mo kong ipagpapalit ha? Kahit

anong mangyari." sabi ko habang nakayakap pa rin sa kanya.

"Oo naman. Promise ko yun. I will never let go, kahit anong mangyari." kumalas na

sya sa yakap namin at inilahad ang mga kamay nya.

"I don't know why I kept on doing this, but I want you to hold my hand, Patrick."

Napangiti nalang ako sa kanya at hinawakan ang kamay nya.

"Hinding hindi ko bibitawan ang kamay na to, hangga't hindi ikaw ang unang

bumibitaw. I love you, Ella. You made me the happiest man alive when you agreed

to be my girlfriend." sabi ko at kiniss ko sya sa lips. Smack lang. Haha.

"YYIIIIIIIIIIIIIEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE." yan nalang

ang narinig namin sa mga tao habang nagpapalakpakan sila.

Nagbalikan na ang lahat sa mga ginagawa nila. Kami naman, umupo na ulit dun sa table

namin. Pero mamaya-maya lang lumapit samin sina Mom and Dad.

"Hello kids." bati ni Mommy.

"Mom, dad. I want to formally introduce to you Ella, my girlfriend." sabi ko. Sarap

lang sabihin nun. Haha.

"Well, we've already met so I assume you know me already. Call me daddy

Rommel." sabi ni dad. Wow. Daddy talaga.

"Daddy Rommel?" sabi ni Ella, medyo nahihiya pa ang tono ng boses nya.

"Yes, my future daughter-in-law?" napatulala naman dun si Ella. Haha. Daddy talaga.

"Pa. You're scaring her. Haha. Well, hello Ella. I'm Karla. Mommy ni Patrick, future

mother-in-law mo." sabi naman ni mommy sabay hug kay Ella. Isa pa to e. Hahaha.

"Hello po." yan nalang ang nasagot ni Ella at kumalas na sila ni mommy sa pagkakayakap

"You really look like Kath..." bulong ni mommy pero narinig ko pa rin.

"I'm sorry?" Whew. Buti d narinig ni Ella.

"Ma. Ahem. Uhh. Tawag yata kayo nina Tito? Punta na kayo dun." sabi ko para

umalis na sila. Baka kung ano pang masabi ng mga to e.

"Alright. Well, nice to meet you Ella! And welcome to our family." sabi ni Daddy.

Napasmile naman ako dun.

"Thank you po Tito.. I mean Daddy." sabi ni Ella. Sarap talagang pakinggan na

tinatawag ng girlfriend mong daddy ang daddy mo. .Hayy. Kelan kaya kami ikakasal?

Hahaha.

"O sya, sige na. Iwan na muna namin kayo. Enjoy this night. Plaplanuhin na namin

ang kasal. Hahaha. Joke lang. O sige na. Nice to meet you daughter-in-law. Ikaw

na bahala dyan sa batang yan ha." sabi ni mommy at nagpaalam na.

Naiwan nalang kami dito ni Ella. Wala ang barkada e, nagpaparty. Haha.

"Katuwa ang parents mo. Haha." sabi nya.

"Anong parents ko. Baka parents natin?" sabi ko sabay smile.

"Soon. Hahaha." At nagtawanan nalang kami.

Nagkekwentuhan lang kami dito ng biglang nagsitahimikan ang lahat.

"Anong meron? Bakit lahat sila nakatingin sakin" sabi ni Ella.

Oo nga naman. Bakit lahat sila nakatingin kay Ella na parang gulat gulat? Parang nakakita

sila ng multo ah.

Papalapit samin ngayon ang barkada. Pati sila mukhang nakakita rin ng multo.

"Patrick, Ella..." Si Julia.

Napatayo kami ni Ella sa mga kinauupuan namin

"Anong meron guys? Sinong tinitingnan nila dun sa may entrance? At pagkatingin

nila dun sa entrance, titingin naman sila kay Ella? Nanloloko ba tong mga to?" irita

kong sabi. Pano kung makatingin tong mga to, wagas!

Hindi na nakaimik ang barkada. Pansin kong unti-unting nahahawi ang mga tao. Parang

may dadaang reyna sa gitna. Sino naman kaya tong dumadaan at parang ang importante

nya?

Palapit sya ng palapit samin. Naaaninag ko na ang mukha nya at ang built nya. Teka, bakit

parang familiar?

Nung makalapit na sya ng tuluyan samin, napanganga nalang ako. Nabitawan ko pa ang

glass of water na hawak ko. Tiningnan ko si Ella at tiningnan ko naman sya. Hindi ako

makapaniwala.

"Mukha kang nakakita ng multo Pat ah! Hahaha. Pwes, hindi ako multo. I'm real.

Ako to, si Kath! Tanda mo pa naman ako diba? Happy Birthday bestfriend! I missed

you so much!" sabay yakap sakin.

THIS CAN'T BE.

22. That Familiar Smile

JULIA'S POV

O.....M....G.... Like OMG talaga.

We know Kath. Nakwento sya samin minsan ni Patrick. Pero sabi ni Patrick namatay daw si

Kath noon dahil nakulong sya dun sa nasusunog nilang bahay dati.

Pero who in hell is this girl standing in front of us? And why the hell does she look like

Ella?!?!?!?!?!?!??!

Currently hinahug nitong si Kath si Patrick, but Patrick is not responding to her hug.

Syempre, may girlfriend na sya e.

Teka, speaking of girlfriend.. I looked at Ella. Umiiyak na sya! Omygosh.

"Ella, are you okay?" lumapit ako sa kanya at ibinulong yan.

She did not answer, pinahiran lang nya ang luha nya at tumakbo palabas.

--PATRICK'S POV--

Biglang tumakbo si Ella palabas ng venue. I pushed Kath away and followed Ella. Don't you

dare call me rude. Sino ba kasi dito ang girlfriend ko ha.

"ELLA!" I called her name. Luckily, she stopped running away.

"Ella, let's talk. Nagseselos ka na naman ba? Don't be please. Alam mo kung sino

ang totoo kong mahal." I told her kahit nakatalikod sya sakin.

"I don't know Patrick..." she said, nakatalikod pa rin sakin.

"Anong hindi mo alam?" tanong ko at bigla nalang syang humarap at lumapit sakin.

"I don't know if you really loved me, Patrick. Minahal mo ba talaga ako dahil ako si

Ella ha? Is this the reason why you called me Kath the first time we saw each

other? Nung una palang alam mo nang magkamukha kami and you didn't even tell

me? Tell me the truth Patrick! Kaya mo lang ba ako kinaibigan noon kasi gusto

mong malaman kung ako si Kath? Kaya ka ba tanong ng tanong ng tungkol

sa past ko so that you'll know if I am your lost best friend? TELL ME

PATRICK!" sabi nya habang hinahampas ang dibdib ko.

Napayuko nalang ako kasi totoo lahat ng sinabi nya. I became so interested in her kasi

kamukhang kamukha sya ni Kath. Kinaibigan ko sya kasi I have to know and find out if

she's really my supposed to be dead best friend.

Napahagulgol nalang si Ella nung hindi ako nakaimik. She covered her face with her hands

and she just stood here in front of me. Suddenly, it rained.

I took off my jacket and placed it over her body. Hindi nya ito tinanggal. I hugged her.

"I'm sorry..." panimula ko pero dko natapos kasi nagsalita agad sya.

"I'm sorry for what Patrick? For using me? Or for loving Kath and not me? You

know what, I don't need your explanations Patrick. Sige na, balikan mo na dun si

Kath. Alam ko namang matagal mo na syang gustong makasama" and then she ran

away.

Hahabulin ko pa sana si Ella pero may yumakap sa likod ko.

"Pat..."

Tatlong tao lang ang tumatawag sakin ng "Pat". Si mommy, si Ella at si Kath. Imposibleng

si mommy to. Lalong imposibleng si Ella to. Sasabihin ko sanang imposibleng si Kath to.

Pero hindi na pala imposible yun kasi buhay pala talaga sya.

"Kath... Malakas na ang ulan, tara na sa loob." I said coldly.

"No, Patrick. We're not going anywhere until you believe me." sabi nya

"Believe you?" sabi ko sa kanya.

"Alam ko hindi ka pa rin naniniwalang ako si Kath." what? Ano namang hindi ko

papaniwalaan e sya na nga tong nagsabi.

"Kath, iba ang hindi pinaniniwalaan sa hindi makapaniwala."

"A-ah. Ganun ba. Pero ramdam kong ilang ka sakin..."

"Ilang taon kaming naniwalang patay ka na. What made you think na madali

naming madadigest na buhay ka pa?" sabi ko sa kanya. Still no emotion in my voice.

Bakit ganun, hindi ko maramdaman sa kanya yung mga nararamdaman ko kay Kath noon?

Yung saya, pagkacomfortable ko. Bakit ngayon, kabaliktaran lahat ng nararamdaman ko.

The rain suddenly stopped.

"Well, let's start with this." she then held out a familiar necklace. Kapartner nung sakin.

"Do you still remember this, Patrick? I gave this to you on the day of your birthday

right? Exactly 8 years ago..." sabi nya.

Yes I do remember. But wait, nasan yung ganun ko? Kinapa-kapa ko ang bulsa ko at

naalala kong dun ko pala yun nilagay sa leather jacket ko. And my leather jacket is with

Ella.

"Where's yours?" tanong nya sakin.

"Sa bahay." I answered.

"Ah okay."

Binalot kami ng katahimikan. Walang nagsasalita saming dalawa, kaya I decided to start the

conversation.

"Kath tell me. Pano ka nabuhay? Pano ka nakasurvive dun?" I seem to caught her off

guard kasi napatitig nalang sya sakin.

"It's okay if you don't want to talk about it." sabi ko at aaktong aalis na, pero pinigilan

nya ako.

"No, Pat. It's okay. Let's sit muna and then I'll tell you everything."

Pumunta kami dun sa may bench sa ilalim ng puno and umupo doon. Nagsimula na syang

magkwento.

"I don't really remember everything. Ang alam ko lang, someone saved me from

that painful incident. The flame was all over my body, pero someone took me out

of that house bago pa ko tuluyang maging fried. Marami akong natamong sugat at

burns. Kaya naman I needed to stay in the hospital para magpagaling. After that

incident, natakot na ang family ko for me and for all of us, that's why we decided

to stay in US for some time para na rin makarecover kami from what

happened." kwento nya.

"Si Tita Min, is she mad at me? Kasalanan ko lahat ng nangyari sayo."

"Tita Min?" tanong nya. Ano? D nya kilala ang mommy nya?

"Uhh. Your mom?"

"Oh yeah. My m-mom. Uhhh. No. It's fine with her." sabi nya at sabay iwas ng tingin.

May mali e. May mali. Hindi ko lang alam kung ano.

"Kath, maggagabi na. I think you need to go home already." I told her.

Pumayag naman sya at nagpahatid na sya sa driver nya.

After nyang umalis, bumalik ulit ako doon sa loob. Nakita nina mommy na basang basa ako.

"Patrick! Are you okay?" sabi ni mommy.

"....." I didn't answer.

"Where's Ella?" tanong ni daddy.

"She r-ran a-away..." sabi ko ng nanginginig ang boses. Umiiyak na pala ako.

"Sshhh. Patrick, don't cry. Everything's gonna be okay..." sabi sakin ni mommy while

hugging me.

"Let's go home muna, magpalit ka na muna ng damit. Basang basa ka." sabi ni dad.

We went home without finishing my party. I don't know what happened there anymore.

Bahala sila kung gusto pa nila magparty kahit wala ako.

Okay na sana e. Ang saya na ng birthday ko. Pero bakit kailangan pang magkaganto?

Bakit kung kelan okay na ang lahat, tsaka may manggugulo na naman.

When I saw Kath earlier, I was shocked. I was stunned to even say a single word. I'm partly

happy that she's really alive. But aside from that, wala na kong naramdaman.

Noon, I really wanted her to be alive. I really wanted to spend my days with her. Pero

ngayon, iba na ang lahat.

Andito na si Ella. Oo, magkamukha sila. Sabihin na nating hindi makukuha ni Ella ang

attention ko una palang kung d dahil kamukha nya si Kath. Pero kahit dun nagsimula ang

lahat, natutunan ko pa rin syang mahalin dahil sya si Ella. Inaamin ko, madalas akong

magduda sa nararamdaman ko noon. Madalas akong malito, pero nung nagawa kong

maamin sa sarili kong mahal ko talaga si Ella, ibinigay ko na ang buong puso ko sa kanya.

I have to talk to Ella. I have to let her know how much I love her.

I was about to go out of our house para puntahan si Ella when my phone rang.

Unknown number calling . . .

I answered the phone.

( P-patrick... *sob* *sob* ) boses to ni Ella ah!

"Ella! Are you okay? Nasan ka? Please let me explain!" sabi ko sa kanya.

"Starville subdivision. Dito sa may playground dito..." huh? Bakit naman sya nandun

sa subdivision ni Quen? Wala naman si Quen dito. Bakit pumunta sya dun? Bakit hindi

nalang dun sa sariling playground ng subdivision nila? Well, anyway.. ang mahalaga

magkita kami ni Ella.

"Okay, wait for me there..." I told her then hung up the phone.

Lumabas na ko ng kwarto then I saw mom sa may sala.

"Baby, where are you going?" tanong ni mom.

"Dyan lang ma. I need to talk to her badly." sagot ko.

"O sya sige. Alam mo ba kung san sya pupuntahan?"

"Yes ma. She just called me." pagkasabi ko nyan, biglang nagbago ang mukha ni mama.

"Is there a problem?" tanong ko.

"You sure it's Ella? Sigurado kang sya ang tumawag sayo?" tanong ni mommy.

Bigla akong kinabahan.

"I just wanna remind you Patrick. Baka nakakalimutan mo lang naman.. buhay si

Kath. Hindi naman sa ayaw ko sa kanya, but Ella is your girlfriend. Alam kong

mabigat ang pinagdadaanan ngayon ni Ella dahil sa nakita nya. Kung ako man ang

makaalam na ang babaeng kinababaliwan ng dad mo noon ay kamukha ko.

Syempre masasaktan ako at magdududa kung tunay ba kong mahal ng daddy mo.

Una agad papasok sa isip ko na minahal lang nya ako dahil nakita nya sakin ang

babaeng mahal na mahal nya noon." explanation ni mommy.

"Pero sinabi ko na kay Ella na mahal ko sya. Mahal na mahal. Why can't she just

trust me?" sabi ko.

"Because she's hurt. At kapag ang tao nasaktan, nababale wala ang sinasabi ng

puso. Papaniwalaan mo lang ang gusto mong paniwalaan kahit pa hindi naman ito

ang sinasabi ng puso mo." sabi ni mommy.

"What do I have to do?" sabi ko at tinakpan ko na ang mukha ko out of frustration.

"Make her feel that you love her. Make her believe with what you say." sabi ni

mommy while removing my hands on my face.

She kissed me on my forehead and said, "Sometimes the heart can see what the eyes

cannot. Help her heart to trust again."

I smiled at her. " Thanks mom! you're the best!"

"O sya! Gora na anak! Baka mawalan pa ko ng daughter in law! Haha.

Goodluck!" sabi nya habang pinagtutulakan ako palabas ng bahay. Haha. No. 1 supporter

ko talaga to.

Tumakbo na ko palabas ng bahay. Malapit lang naman yung subdivision e.

Pero habang tumatakbo ako, naalala ko na naman yung sinabi ni mommy.

What if hindi nga si Ella yung tumawag sakin? What if si Kath yun?

Well, only one way to find out.

After a few minutes, andito na ko sa may playgound ng subdivion nina Quen. I saw a girl

sitting on a bench. Long straight hair. Her back is facing me, but I know si Ella na to.

Hinawakan ko ang shoulders nya then she faced me.

What the hell.

"I thought you'll never come.. Bestfriend." si Kath. Niyakap nya ko after she said that.

I was deceived by her. Naiinis ako.

"Kath?! Why did you say na si Ella ka?" sabi ko at humiwalay na ko sa yakap.

"I figure na mas mapapapunta kita dito kung sasabihin kong ako sya." sabi nya with

a smile on her face. I don't know why pero naiirita ako.

"Anong kailangan mo?" I said coldly.

"You. I need you. Antagal nating nagkahiwalay. I missed you.... so much." After she

said that, she kissed me.

Like, WTF! I tried to get away, pero niyakap nya ko ng mahigpit.

Her lips started moving, but I didn't respond. I will only kiss one girl, and that would be Ella.

She is so persistent. Kahit na hindi ako nagrerespond, hindi pa rin sya tumitigil.

Mamaya-maya, naramdaman kong may nagtulak samin papalayo. Sa sobrang lakas,

napaupo si Kath sa damuhan.

Napatingin ako dun sa savior kong yun at O____________________O

"ELLA!" Oo. Si Ella. My ever selosa girlfriend. Kitang kita sa mata nya ang galit habang

nakatingin sya sakin.

Papalapit na sana ako sa kanya, pero biglang humarang si Kath.

"Heyy. How dare you push me like that! Ikaw si Ella diba? Wow. We look the

same. No wonder pinag-aksayahan ka ng panahon nitong si Patrick. We both know

kung sino talaga ang mahal nya. At kung hindi mo pa yun alam? Well, let me tell

you this. He loves me and he just loved you because you look like me. I bet

natatawag ka nyang Kath minsan. Ha-ha. Am I right?" sabi ni Kath. Hihilahin ko na

sana sya palayo pero bago ko pa yun magawa..

*SLAP* *SLAP*

Sinampal ni Ella si Kath.

"HOW DAAAREE YOOOU! Una tinulak mo ko, ngayon sinampal mo ko? Ano ha? Ano

bang gusto mong mangyari?!?!?!!?" Galit na galit na sabi ni Kath. Susugurin na sana

nya si Ella, pero pinigilan ko sya.

"Bitawan mo ko PATRICK! DIDN'T YOU SEE WHAT SHE DID TO ME?!" nagwawala si

Kath.

"NAKITA KO KATH OKAY. PWEDE BA KUMALMA KA NGA?!" pasigaw kong sabi.

Tumahimik na si Kath at napatingin ako kay Ella. She's crying. Nakatayo lang sya, hindi

nagsasalita pero patuloy na tumutulo ang luha sa mga mata nya.

"O ano. Iyakin ka naman pala e. Mananampal-nampal ka tapos ikaw din iiyak?!

Ano ha! Bakit hindi ka magsalita! Kasi ba alam mong kahit anong sabihin mo, hindi

ka pa rin mamahalin ng buong buo ni Patrick kasi in the first place, minahal ka

lang nya dahil nakita nya sayo ang mukha ko? Ano ha magsal----"

*SLAP*

And strike 2! Nasampal ulit ni Ella si Kath.

"Hanggang sampal ka nalang ba? Haha. Well. Whatever. You can slap me all you

want. Hindi na ko gaganti. Alam ko namang malaking sampal na sayo ang

malamang hindi ka talaga minahal ni Patrick ng totoo." UGH. KATH. KUNG HINDI KA

LANG BABAE. WHAT HAPPENED TO MY ANGEL-LIKE BESTFRIEND?

Magsasalita na sana ako, pero nagsalita na si Ella.

"I don't have to say a word about how I feel. Hindi na rin naman yun mahalaga e.

Oo na. Ikaw na. Ikaw na ang mahal talaga ni Patrick... *sob* Sige na. Tanggap ko

nang ako yung girlfriend pero ikaw ang mahal nya. Oo na. Kayo na. Kayo na ang

masaya. Lalo ka nang babae ka! Hindi ko alam kung bakit ka nagustuhan nyang si

Patrick. Kwento nya mala-anghel ka daw, e bakit parang mala-demonya ka naman

yata? At ikaw naman Patrick. Masaya ka na ba ngayon? Ang gandang birthday gift

sayo noh? Buhay ang babaeng pinakamamahal mo simula bata palang.

*sob* Grabe, walang-wala yung gifts ko sayo. Nahiya naman ako dun." tumigil sya

para magpahid ng luha.

Ngumiti sya. A smile full of pain. A damn fake smile.

"Pero gusto ko lang malaman mo, Patrick... na kahit hindi mo ko minahal talaga,

minahal kita ng totoo. Alam mo yun. At alam yun ng puso ko."

"*clap* *clap* *clap* Too much drama in here. Sige na, may sasabihin ka pa ba?

Abala ka samin ni Patrick e. You may go now." sabi ni Kath kay Ella.

"Goodbye Patrick..." and for the last time, she smiled at me. That beautiful sweet

innocent smile of hers.

After that smile, she ran away. That instant, tears began flowing from my eyes.

I'm scared. Damn scared.

I'm afraid that I may never see that familiar smile again...

23. Hold my Hand, Don’t Let Go

PATRICK'S POV

Naiwan lang akong nakatayo dito. Patuloy pa ring tumutulo ang luha ko.

Hindi ko kaya to. Hindi ko kayang mawala si Ella.

Susundan ko na dapat sya, pero bigla akong hinila at niyakap ni Kath.

"Patrick. Hayaan mo na sya. *sob* *sob* Dito ka nalang sakin, please? Ang tagal

nating nagkahiwalay... pero parang hindi ko man lang nararamdaman sayo na

nangulila ka sakin. Patrick please... Don't leave me. *sob*" sabi ni Kath habang

nakayakap sakin.

Humarap ako sa kanya at tinanggal ang pagkakayakap nya sakin. Hinawakan ko ang mukha

nya at pinahiran ang luha nya.

"Kath, believe me. Ang tagal kong nangulila sayo. 8 years Kath. 8 years akong

naging miserable dahil sa pag-aakalang namatay ka talaga. Minahal kita Kath.

Sobra sobra. Kung alam mo lang. Para akong buhay na patay sa sobrang

pagluluksa para sayo. Akala ko hindi na ulit ako magmamahal ng iba, pero nung

nakita ko si Ella, tumibok ulit ang puso ko." sabi ko sa kanya, at nagsimula na naman

syang umiyak.

"Pero Patrick! Minahal mo lang naman sya dahil kamukha ko sya diba? A-ako

naman t-talaga diba? D-Diba? Patrick... *sob* *sob* *sob*" tuluyan na syang

nagbreakdown.

"Inaamin ko, nung una ko syang nakita, inakala ko at ipinagpilitan kong ikaw sya.

Pero as days pass by, natutunan ko syang mahalin bilang si Ella. Kath, mahal ko

sya. Mahal na mahal. Mahalaga ka sakin, alam mo yan. Lagi ka pa ring nasa puso

ko, pero ibang pangalan na ang sinisigaw nito ngayon." sabi ko at niyakap ko sya.

"P-p-patr-rick. . ." nanginginig na ang boses nya sa sobrang pag-iyak.

" I know I promised you I won't let go. At alam kong malaki ang utang na loob ko

sayo. You have no idea how happy I am to see you alive and well. Parang

nabunutan ng tinik ang puso ko. Nung nawala ka, tumigil ang mundo ko. Hindi ko

binitawan ang pangako ko sayo, Kath. Araw araw akong umasang babalik ka.

Naghintay ako, pero hindi ka dumating. Instead, si Ella ang dumating sa buhay ko.

Sya ang muling nagturo sakin para magmahal. Kaya Kath, I know I will be rude in

saying this. But I'm sorry kasi hindi na ikaw ang dahilan kung bakit tumitibok

to." Humiwalay na ko sa yakap ko sa kanya.

"Hindi mo na ba talaga ako mahal Patrick? Wala na ba talaga akong puwang dyan

sa puso mo?" sabi nya, umiiyak pa rin.

"Mahalaga ka sakin at malaking parte ka ng buhay ko... Pero si Ella... sya ang

buhay ko at hindi ko kayang mawala sya sakin... Kaya I'm really sorry. I really

am." I kissed her on her forehead, then I went away.

Tumakbo ako ng napakabilis. Sobrang bilis. Kailangan kong maabutan si Ella. Hindi sya

pwedeng mawala sakin.

Kung san san na ako nagpunta pero hindi ko sya makita. Isang lugar nalang ang hindi ko pa

napupuntahan. Ang paborito nyang playground.

Nagmadali ako para makarating dun agad. Habang tumatakbo ako, biglang umulan. Isang

malakas na ulan.

Pati yata langit, dinadamayan ang dalamhating nararamdaman namin ngayon.

Ilang minuto lang, nakarating na ko dun sa playground. Tama ako, nandun nga sya. Andun,

nakaupo sa paborito nyang swing, basang basa at suot ang jacket ko.

Nilapitan ko sya at niyakap mula sa likod. Ramdam kong nagulat sya at aaktong aalis, pero

hindi nya nagawa dahil mas hinigpitan ko pa ang yakap sa kanya.

"Ella. Let me explain... please." sabi ko sa kanya.

Hindi sya sumagot. Nanatili lang sya sa pwesto nya at hindi gumagalaw.

Pumunta ako sa harap nya at lumuhod para makita ko ng ayos ang mukha nya.

Hindi sya nakatingin sakin pero alam kong umiiyak sya. Kahit umuulan, nakikita ko ang

pagpatak ng luha nya. Dahil dun, hindi ko na rin napigilang umiyak. Nasasaktan si Ella at

ako ang may kasalanan ng lahat.

"Ella, mahal na mahal kita. -P-Patawarin mo na k-ko..." sabi ko ng nanginginig ang

boses. Hindi ko mapigilan ang pag-iyak ko. Oo, alam kong lalake ako, pero nagmahal ako

and this is the price.

Napatingin sya sakin at hinawakan ang mukha ko.

"Bakit ang sakit sakit magmahal, Patrick? *smirk* Sabi ko naman kasi dito sa puso

ko, mag-ingat e. Una palang. pinipigilan ko na ang nararamdaman ko sayo. Pero sa

bawat pagpigil ko, sa bawat subok kong lumayo, mas lalo akong napapalapit sayo.

*sob*" sabi nya at tatanggalin na sana nya ang kamay nyang nakahawak sa mukha ko,

pero kinuha ko to at hinawakan ng mahigpit.

"Ella. Please... Hindi mo kailangang masaktan. Kasi ikaw naman talaga ang mahal

ko." Inilagay ko ang kamay nya sa dibdib ko. "Ramdam mo ba ang pagtibok nyan?

Para sayo ang bawat tibok ng puso ko, Ella. Sayo at wala nang iba..." Hinila nya ang

kamay nya, tumayo at naglakad papalayo. Tumayo rin ako at sinundan sya. Hinawakan ko

ang kamay nya para hindi sya makaalis. Napalingon sya sakin dahil dun.

"Tama na Patrick. T-tama na. *sob* *sob*. Wag mo na kong paniwalain sa mga

sinasabi mo. Mas nasasaktan lang ako. Tama na.............." pagkasabi nya nun,

napaupo sya sa damuhan at umiyak habang nakatakip ang kamay nya sa mukha nya.

Ramdam kong sobra syang nasasaktan. Kaya niyakap ko sya. Sobrang higpit para

maramdaman nyang sincere ako sa mga sinabi ko sa kanya.

"We made a promise to each other right? Sabi natin, we won't let go of each other

kahit anong mangyari? Just hold on a little longer Ella. My heart beats only for

you. Please do believe me." i told her habang nakayakap pa rin sa kanya.

"I want to Patrick. Gustong gusto kong maniwala. Gustong gusto kong maghold

on. Pero ang sakit... Ang sakit malaman na minahal at nagustuhan mo ko dahil

kamukha ko ang unang babaeng minahal mo" when she said that, kumalas ako sa

yakap namin. Naiinis ako. Bakit ba ayaw nyang maniwala sakin?

"BAKIT BA ANG KULIT MO ELLA?! I LOVE YOU. I LOVE YOU BECAUSE YOU ARE YOU

AND NOT BECAUSE YOU'RE SOMEONE ELSE. I LOVE YOU SO MUCH. ANO BANG

MAHIRAP PANIWALAAN SA MGA SINABI KO? KUNG ANO MAN ANG PINARAMDAM

KO SAYO NUNG MGA NAKARAANG ARAW, LAHAT YUN TOTOO. LAHAT YUN PARA

SAYO. LAHAT YUN PARA KAY ELLA DIMALANTA AT HINDI PARA KAY KATH! OO,

MAGKAMUKHA KAYO NI KATH. PWEDENG MAGKAMALI ANG MGA MATA KO. PERO

ANG PUSO KO?! HINDING HINDI TO MAGKAKAMALI ELLA. KASI NOONG ARAW NA

NATUTUNAN KITANG MAHALIN BILANG IKAW, WALA NANG IBANG NAKIKITA

TONG PUSO KO KUNDI IKAW. IKAW LANG. Ikaw lang at wala nang

iba............" sinigaw ko sa kanya.

Natigilan si Ella. Natulala nalang sya sakin pagkasabi ko nyan.

D naglaon ay natauhan na sya. Lumapit sya sakin at hinalikan ako.

We shared a kiss of bitterness and pain. Ramdam na ramdam kong pareho kaming

nasaktan sa mga nangyari. Pareho kaming umiiyak habang naghahalikan. At sinasabayan

naman ng ulan ang mga luha naming yun.

She broke off the kiss and stood up. I stood up too and stared at her.

She removed my jacket from her body and gave it to me.

"Why are you giving this back? Sayo na muna yan, it's raining hard." tanong ko.

"I need some time alone Patrick. I won't be able to think properly kung ganto tayo

sa isa't-isa" sabi nya.

"W-what do you mean.?" I asked once more.

"Lalayo muna ako Patrick. Para sayo at para sakin na rin. I will give you time to

sort out your feelings. I want you to be sure with what you really feel..."

"Hindi ka parin ba naniniwala?! Ella nam--" she cut me off.

"I believe you Patrick. My heart does. Pero I want to give you a chance na

malinawan kung ano talaga ang nararamdaman mo. Mahal kita Patrick. Mahal na

mahal. Kaya gusto kong sa bawat desisyong gagawin mo, hindi mo ito

pagsisisihan in the future." she said.

"You don't have to do this Ella! Please. Don't leave me. Ikaw talaga. Ikaw lang at

kailanman hindi ko pagsisisihan yun..."

"I have to do this Patrick. I'm sorry. I need time to heal..." she said habang binibigay

ang jacket ko.

I guess I don't have a choice but to wait for her to come back. So I just took my jacket.

Unexpectedly, some thing fell from it.

My necklace. The one given by Kath.

Ella saw it and picked it up for me. Pero bago pa nya maibigay yun sakin, nakita kong

tinititigan nya ito ng mabuti.

Natulala na sya sa necklace. At dahan dahang humawak sa ulo nya. Napapikit sya ng mariin

at napaluhod. "A-AAAHHH. T-THIS NECKLACE......" sumisigaw sya na parang

nasasaktan. Anong meron sa necklace na to????!!!!

Agad ko syang sinalo at hinawakan ng mahigpit.

"ELLA IS THERE SOMETHING WRONG?? ELLA ANSWER ME PLEASE!" i shouted.

Patuloy lang syang nakahawak sa ulo nya. Napamulat sya at napatingin sakin. Kitang kita

kong namumutla na sya.

She held my face and kissed me. Just a quick kiss. After that, she said,

"Hold my hand Patrick.... Don't ever let go...." and then she collapsed.

24. My Heart will Always Know the Truth

PATRICK'S POV

Biglang nahimatay si Ella. Hindi ko alam kung dahil ba yun sa naulanan sya o dahil sa

biglang pagsakit ng ulo nya kanina.

Kinarga ko sya at nagmadaling maglakad papunta sa kanila. Argh. Bakit ba kasi kung kelan

ko kailangan ng kotse tsaka hindi ko nadala.

Dahil na rin sa adrenaline rush, madali akong nakarating sa kanila. Sinalubong agad ako ng

daddy nya.

"Patrick! Anong nangyari sa kanya?!" sabi nya at sabay kuha kay Ella.

"Bigla po syang nahimatay Tito!" sabi ko.

Pumasok na kami sa bahay nila. As usual, wala na naman ang mommy ni Ella. Sa mga

gantong panahon, nanay ang usually nakikitang nag-aalaga sa anak, pero ngayon, daddy ni

Ella ang nag-aalaga sa kanya.

"Maupo ka muna Patrick." sabi ni Tito habang paakyat sa hagdanan para dalhin si Ella sa

kwarto nya.

Ginawa ko ang sinabi nya at naghintay lang ako dito. Mamaya-maya lang, bumaba na si tito

ng may dalang mga damit.

"Iho, magpalit ka muna baka pati ikaw magkasakit na rin. Pagkapalit mo,

dumiretso ka sa kusina. Ipaggagawa kita ng hot chocolate para hindi ka na

lamigin. Nanginginig ka na oh. Sige na. Andun yung CR." sinunod ko ulit ang sinabi

nya dahil sobrang nanginginig na rin ako sa lamig.

Pagkapalit ko ng damit, pumunta ako sa kusina at nakita ko si tito na nakaupo.

"Halika na dito, lalamig tong chocolate mo." lumapit ako at umupo sa tabi nya.

"Dito ka na magpalipas ng gabi Patrick. Baka mapahamak ka pa pag lumabas

ka." napatango nalang ako sa kanya at tinext ko na si Mama. Pumayag naman si mama at

sinabing alagaan ko daw ng mabuti si Ella.

"Okay po, pumayag na po si Mama. Ah Tito... pwede po ba magtanong? Bakit po

laging kayo ang nakikita kong kasama ni Ella. Nasan po ang mommy nya?" tanong

ko.

"Ah. Si Hon ba? Wala e. Busy sya sa trabaho. Umuuwi naman sya, yun nga lang

hindi kayo lagi nagpapang-abot. Ewan ko ba, tuwing aalis ka, darating sya.

Hahaha. Ayaw yata sa inyo ng tadhana?" sabi ni Tito.

"Hahaha. Mukha nga po e. Never ko pa po nameet yun." sabi ko.

"Wag ka mag-alala, pag namanhinkan kayo, sisiguraduhin kong nandito sya.

Hahahaha." muntik naman akong mapabuga dun. Kinilig kasi ako. Hehe.

"Tito naman! Advance lang mashado? Hahahaha." at nagtawanan lang kami.

"Kumusta nga pala kayo ni Ella? Kumusta ang birthday party?" napatigil naman ako

dun.

"Ah.. Tito, may kekwento po sana ako sa inyo. Wag po kayong magagalit ha. Nag-

away po kasi kami ni Ella. Well, not really nag-away. Nagkasakitan lang siguro

kami. Akala kasi nya minahal ko lang sya dahil hindi ako makamove on dun sa first

love ko. Pero yung totoo tito, mahal na mahal ko ang anak nyo. Kaya nga hindi ko

kaya kung lalayo o mawawala sya sakin e." kwento ko kay tito.

"Naku naman. Problema nyo yang dalawa, kaya I think kayo din ang makakasolve

nyan. All I can do is support you and let you know na as Ella's dad, wala na kong

gustong mahalin at mapang-asawa ng anak ko kung hindi ikaw. I know it's a bit

fast forward, pero sa nakikita ko, you are the perfect two... parang... pieces of

puzzle made perfectly for each other."

Pieces of puzzle made perfectly for each other....



Naalala ko naman yung necklace... Yung bigay sakin ni Kath nung mga bata pa kami...

Puzzle kasi yung pinakapendant nun e.

"Are you okay? Tulala ka yata.." sabi ni tito.

"Natatakot lang po siguro ako na baka tuluyan akong iwan ni Ella. Sabi po kasi nya

lalayo daw muna sya e. Pano kung sa paglayo nya, marealize nyang mas masaya

pala ang buhay nya kung wala ako?" malungkot kong sabi.

"I don't think so. I've never seen her so happy. Nagkaganyan lang sya when she

met you. Or I don't know, may mga panahon kasi sa buhay nya that I wasn't

around to be her father. Well wag mo nalang yun intindihin. Haha. Just remember,

mahal ka ni Ella and just trust her." sabi ni Tito.

"I know Tito. Pero sana makalimutan nalang nyang sinabi nya yun sakin. Sana

makalimutan nalang nya that she wants to stay away from me for a while... I

really hope she forgets..." sabi ko.

"Masyado nang maraming nakalimutan si Ella, Patrick... Wag mo na sanang

dagdagan pa ang mga bagay na hindi na nya maalala. Let her remember this

time." oo nga pala, nagkaamnesia nga pala si Ella.

"Sorry po. I'm just too afraid na mawala sya sakin." I said.

"Don't be. It won't happen. Sya, maiwan muna kita dito. I'll just check on Ella.

Sunod ka na rin dun kapag natapos ka na dyan. Sa room nya nga pala ikaw

matutulog para maalagaan mo na rin sya. Magpractice ka na, para pag mag-asawa

kayo at magkasakit sya, hindi ka mahihirapan. Hahahaha." sabi ni tito at umalis na

habang tumatawa. May saltik din yun sa ulo noh? Hahaha. Pero hindi rin, baka mashado

lang boto sakin? Gwapo ko ba naman. Hahaha.

Umiinom lang ako dito ng bigla ko na namang naalala yung necklace. Tanda nyo pa ba yun?

Yung sabi sakin ni Kath dati na she doesn't know the reason why she gave that necklace to

me, pero in time, malalaman rin namin.

E bakit sa mga nangyayari ngayon, lalo na dun sa sinabi ni Tito, parang kay Ella connected

ang necklace at hindi kay Kath? Tapos kanina, tinitigan lang ni Ella yung necklace, sumakit

ang ulo nya at nahimatay. Pero bago sya nahimatay, may sinabi pa sya e. Ano nga ba yun?

Ah! Alam ko na.

Hold my hand, Patrick. Don't ever let go...

Yan. Yang mga salitang yan. Bakit ba ang hilig yang sabihin sakin ng mga tao? Nung una, si

Kath.. Ngayon, si Ella naman.......................... Teka.

Bakit parang lahat ng naaalala ko tungkol kay Kath noon, kay Ella ko nakikita ngayon? Di

kaya si Ella si.... NO WAY. Ano ka ba Patrick! Bumalik na nga si Kath e. Buhay ang

bestfriend mo! Imposible na ngayong si Ella at Kath ay iisa.

Hinampas hampas ko nalang ang ulo ko para matauhan ako. Kung ano ano na kasi ang

naiisip ko dahil lang sa necklace na yan e.

Basta one thing is clear... My heart beats for Ella.

I finished drinking this hot choco, then I went upstairs para matulog na.

Pagkapasok ko ng room, I saw Ella sleeping. Lumapit ako sa kanya at umupo sa tabi nya.

Hinaplos ko nalang ang buhok nya.

"When you wake up... sana marealize mo nang ikaw talaga ang mahal ko and

there's no need for you to stay away. Kasi umalis ka man o hindi, ikaw pa rin ang

pipiliin at pipiliin nitong puso ko... Goodnight, my love. I hope you dream of me. I

love you." and then I kissed her on her lips.

Humiga na rin ako sa tabi nya at niyakap sya ng napakahigpit.

Mamaya-maya lang, biglang sumigaw si Ella.

"Yaya! No! Si Patrick! Yaya. Please let me go back. Nandun pa sa loob si Patrick!

Yaya! I can't let him die! Let me go!" sigaw ni Ella habang umiiyak. Ang likot likot rin

nya.

"Ella! Ella! Gising! I'm here. Ssshhh." sabi ko as I hugged her. Binabangungot yata tong

si Ella e. Sabi ko pa naman dream of me hindi nightmare.

"Patrick! Patrick! Nasan ka?" patuloy pa ring sumisigaw si Ella ng nakapikit. Pero kahit

ganun, tumutulo pa rin ang luha sa mga mata nya.

"Ella. Andito lang ako, hindi kita iiwan." I held her hand tightly.

"Don't let go, Patrick...." and then she stopped crying. Normal na ulit. Tulog na ulit sya.

Niyakap ko nalang sya ng mahigpit.

Anong meron? Bakit parang alalang-alala naman yata sya sa sakin sa panaginip nya? Sabi

pa nya na nandun pa ko sa loob and she can't let me die. Ano yun, may nasusunog tapos

nandun ak----------

Nasusunog.

"Nandun pa sa loob si Patrick!"

"Yaya! I can't let him die!"

Napatitig ako kay Ella ng wala sa oras. Bakit? Bakit ganun ang mga katagang sinabi nya?

Bakit lahat ng sinasabi nya may connect kay Kath?

Hinaplos ko ang mukha nya. "Ella... sabihin mo nga, ikaw ba si Kath? Kung oo, sino

yung babaeng nagpakita satin? At bakit nasa kanya ang necklace na kapareho

nung necklace ko?"

I am not expecting for an answer dahil tulog nga itong si Ella. Pinagpatuloy ko lang ang

paghaplos sa maganda nyang mukha. Hanggang sa umabot na ko sa leeg nya. Hinawi ko

ang buhok nya at hahalikan sana sya... pero natigilan ako nung may nakita akong malaking

ba-lat na hugis puso sa batok nya.

-- FLASHBACK --

( 8 years old si Patrick )

"Kath! Bilisan mo nga! Ang bagal bagal mo! Mauubusan na tayo ni ice

cream!" sigaw ko. Kasi naman ang bagal tumakbo nitong besprend ko e.

"E teka nga lang muna kasi! Pahinga naman muna tayo! Kakapagod, kanina ka pa

tumatakbo!" sabi nya, at sabay lakad papunta dun sa upuan sa may d kalayuan.

Nauna syang maglakad kaya sinundan ko nalang sya. Habang naglalakad sya,

nagpoponytail sya ng buhok. May napansin akong kakaiba sa may batok nya.

"Ano to!" sabi ko, sabay hawak dun sa heart shaped something sa may batok nya.

"Ah. Yan ba? Haha. Birthmark ko yan. Cute noh? Heart-shaped." sabi nya. Ang cute

nga naman.

"Yan, may palatandaan na ko sayo pag nawala ka. Hahaha." pang-aasar ko.

"Bakit naman ako mawawala? Haha." tanong nya.

"Wala lang. Just in case." sabi ko.

"Pssh! Tara na nga!" at nagsimula na ulit kaming maglakad.

--- End of Flashback. --

Ang tanga ko lang. Bakit ba nakalimutan ko yung birthmark na yun! Pero, waaaa. Ibig

sabihin si Ella at Kath ay iisa? Totoo ba to? Hindi ba ko nananaginip?

Ibig sabihin, all along... isang babae lang pala ang minahal ko?

Minsan kailangan rin pala natin maniwala sa puso natin noh? Kasi kahit anong ka-ewanan

ang sinisigaw nyan, hinding hindi yan nagsisinungaling.

Napatunayan ko yan ngayon.

I kissed her on her forehead. Naramdaman kong tumutulo na pala ang luha ko. Tears of joy

lang siguro.

"Ang saya-saya ko Ella. Mahal na pala kita, noon palang. Kahit na hindi ka agad

narecognize ng isip ko, nagawa ka pa ring makilala ng puso ko.... Sana ganun rin

ang puso mo sakin."

I kissed her on her cheeks this time and then I closed my eyes. Enjoying this blissful

moment while I can.

Kung sino ka mang nagpapanggap ka... Thank you for ruining the supposed to be best day

of my life. Well, don't worry...

I'll deal with you tomorrow.

25. All because of That Girl

PATRICK'S POV

Maaga akong nagising ngayon. Maaga akong aalis dito kayna Ella dahil may kailangan pa

akong gawin.

"Good morning, my angel! Aalis na muna ako ha. Matulog ka lang dyan ng

mahimbing. I'll see you tomorrow at school. I love you!" sabi ko sa natutulog na Ella

sabay kiss sa lips. Chancing lang? Haha. Hindi rin. Girlfriend ko naman to e.

Nagpaalam na ako kay Tito at umuwi na sa bahay. Nagpalit na ko ng damit, at pagkatapos

ay tinawagan ko ang babaeng impostora.

Calling Kath . . .

"Hello? Patrick?! I knew it. Hindi mo ko kayang tiisin!"

"Syempre, bestfriend kita e.. ikaw yata si KATH."

"Miss na kita Pat! Can we meet? I wanna see you badly"

" Good idea! I'll meet you sa park dyan sa inyo?"

"Sure thing! I'll wait for you here! Bye!"

"Bye."

Then I hung up the fone.

Time to start my evil plan. >:)

------ Fast forward sa park --------------

I was about to enter the park when someone hugged me from behind. Hulaan ko kung sino

to. -__________- Si impostora.

"Pat! I'm so glad to see you! Tara upo tayo dun!" sabi nya sabay hila ng kamay ko.

Nung makaupo na kami, nagsalita na ko.

"Uhm. Kath.. tanda mo pa nung unang beses na magkakilala tayo?" tanong ko.

Tingnan natin kung masasagot nya lahat ng mga ibabato kong tanong.

"Yup. Gabi nun e. Sa park din tayo nagkakilala." Aba. Nasagot nya.

"Ah. Wala lang. Haha. Natanong ko lang. Uhhmm. Tara Kath! Swing tayo dun oh!"

"Oh no thanks, i hate swings. There's no friggin way that I'm gonna ride that!"

"Oh really? No way that you're gonna ride that? Pero nung mga bata tayo lagi

kang sumasakay dyan at nagpapatulak sakin? You love swings Kath. Well, that

was what I thought..." sabi ko.

"Y-yeah. B-but you know... People change." sabi nya. Okay, pagbigyan.

Magsasalita na sana ako ng biglang may bumisinang kotse sa harap namin. Kotse pala ni

Kath.

"Hey Pat. I have to go now. Let's just talk again tomorrow? I'll just visit you sa

school. Okay? Bye!" sabi nya at umalis na.

Pssh. Hindi ko na natuloy plano ko. Okay lang. More time for preparation. Bukas nalang.

------ The next day -------

Maaga akong pumasok ng school ngayon. Excited akong makita si Ella e.

Nakaupo lang ako dito. Chill lang. Wala na rin kasi kami masyadong gagawin. Puro

preparation na lang for graduation. Kaya nga lahat kami dito nakawhite shirt. Required e.

Arte noh?

Dumadami na ang tao, pero hindi ko pa rin makita si Ella. Hindi ba sya papasok ngayon?

Naglakad lakad na ko, baka sakaling makasalubong ko siya. Nakarating na ko dito sa may

basketball court ng dko namamalayan. Walang tao dito kasi wala na namang klase e. Aalis

na sana ako pero may nakita akong babaeng nakatalikod. D ako pwedeng magkamali, si

Ella to.

Dahan dahan akong lumapit sa kanila. Nakikipag-usap sya dun sa grupo ng mga lalake kaya

naman huminto ako sa may d kalayuan para marinig ang pinaguusapan nila.

"Woah. Ella. D namin alam ganyan ka pala. Kala namin you're just a pretty girl

next door, we didn't know you're HOT." sabi nung isang basketball player na may

jersey number 13, habang may paghawak pa sa waist ni Ella.

WHAT THE F***! ANG KAPAL NG MUKHA MONG LALAKE KA.

"Oo nga e. Ang galing mo din magtanggal ng pagod. Pwede ba isa pa?" sabi nung

number 27 sabay tabig dun kay number 13.

ANG SARAP LANG PAGHAHAMPASIN NG MGA LALAKENG TO.

Papalapit na sana ako pero napatigil ako sa kinatatayuan ko.

Sino ba namang hindi magugulat sa nakita ko.

HINALIKAN LANG NAMAN NG GIRLFRIEND KO SI NUMBER 27.

"Wooooaahhh! Ang hot lang pre! Woyyyyyy. Kami namannn. Nagkakasarapan na

kayo dyan haaaa!" sabi ni number 59. Pano ba naman, kung maghalikan tong dalawang

to parang lalamunin na yung mukha ng isa't isa! ELLA. BAKIT MO NAGAWA TO

SAKIN????????????

Pero alam nyo kung anong mas masakit. Yung makita si Ella na nageenjoy sa ginagawa

nila.

Kung san san na pumupunta yung kamay ng lalake. Si Ella naman, may pagsabunot pa dun

sa hinayupak na lalake na yun. Halatang enjoy na enjoy. Mamaya-maya lang, bumitaw na

sila sa isa't isa.

Akala ko tapos na, pero alam nyo ba kung anong sunod na nangyari? Lumapit lang naman

si Ella dun kay number 13 na nakaupo sa monoblock chair.

Ang masaklap nito, hindi lang sya lumapit. Kumandong sya dun kay number 13 at

nakipaghalikan na naman. They're making out inside the school.

WHAT THE HELL ELLA. BAKIT ANG LANDI MO!!!!!!!!

"Yan pare ang hot! Hahahaha. Sya alis na tayo mga tol! Nagkakasarapan na tong

dalawang to e!" number 27.

"Oo nga! Haha. Bukas, ako naman Ella ha!" number 59.

Umalis na sila at papunta sila dito sa lugar kung saan nakatayo ako. Nagtago ako para di

nila ako makita.

"Grabe tol si Ella! Kala mo santa, Hindi naman pala. Hahaha." number 59

"Oo nga e. Kala ko nga boyfriend na nun si Patrick!" number 27

"Oo nga. Boyfriend na nga nya. Kaya nga mas nakakatempt yang si Ella e. Kasi

kahit na may boyfriend na, lumalandi pa rin. Hahaha. Alam mo naman tol. kung

alin ang bawal, yun ang masarap!" number 59

Nagtawanan lang sila habang papalabas ng court. Nag-iinit na talaga ang dugo ko kaya

umalis na rin ako. Bago ako umalis, tiningnan ko muna sila Ella. Hoping na nananaginip lang

ako at hindi totoo yung nakita ko.

Pero hindi e. Totoong may iba syang kahalikan ngayon. At mukha ngang mas nageenjoy pa

sya. Tanggal na yung tshirt ng lalake at kasalukuyang nasa laylayan ng tshirt ni Ella ang

kamay ng lalake.

AYOKO NA. HINDI KO NA KAYANG PANOORIN ANG SUSUNOD PANG MANGYAYARI.

Dumiretso ako sa garden. Sa garden kung saan ko naconfirm na mahal ko si Ella. Sa garden

kung saan namin pinagsaluhan ang first kiss namin.

Napahiga lang ako sa damuhan dito. Nag-i-isip-isip. Nagulat nalang ako ng biglang may

tumawag sa pangalan ko.

"Patrick..."

Tumayo na ako at lumingon dun sa boses.

"Patrick, let's talk..." si Ella.

"Wala na tayong dapat pag-usapan pa, Ella." sabi ko with a cold voice.

"Patrick, please. Listen to me. Ako si---"

"I said, wala na tayong dapat pagusapan pa Ella. Hindi ka ba nakakaintindi?"

"No. Please. Let me explain.. please. I love you Patrick."

"Explain what, Ella? Na kasama dyan sa plano mong paglayo ang

pakikipaglampungan mo sa ibang lalake! Oops, mali. sa ibang MGA LALAKI. ELLA

KONTING RESPETO NAMAN. HINDI TAYO NAGBREAK. BOYRFRIEND MO PA RIN

AKO."

"W-what are you t-talking about?"

"So ngayon magmamaang-maangan ka pa! IF I KNOW ENJOY NA ENJOY KA PA SA

GINAGAWA NYO KANINA. THE FU** ELLA. I DIDN'T KNOW MALANDI KA PALA!"

"HOW DARE YOU PATRICK! HINDI AKO MALANDI AND I DON'T KNOW WHAT

YOU'RE TALKING ABOUT!" sabi nya, umiiyak na. Wow. Diba dapat ako ang umiiyak dito?

"Ang sakit lang Ella. Akala ko iba ka. Tanggap ko naman kung lalayo ka e. I want

to give you time to heal. Para pagdating ng panahon, maging okay tayo. Pero ano.

ANONG NAPALA KO? GINAGAMIT MO PALA YUNG ORAS NA YUN PARA

MAKIPAGLANDIAN SA IBANG MGA LALAKI?!"

*SLAP*

"HINDI KO ALAM KUNG ANONG MGA PINAGSASASABI MO PATRICK! BAKIT MO BA

IPINAPASA SAKIN YAN. E IKAW NGA TONG NAKIKIPAGHALIKAN DUN SA

BABAENG YUN KAGABI!"

"AH SO GANTIHAN LANG TO?! HINDI KO GINUSTO YUN ELLA! KASI ALAM KO SA

SARILI KO NA IKAW LANG ANG BABAENG HAHALIKAN KO NG BUONG PUSO. E

IKAW? Parang ang saya mo kanina ah! Nahiya naman ako sayo kasi hindi kita

kayang pasayahin ng katulad nun. Alam mo. Siguro nga, mas mabuting lumayo

muna tayo sa isa't isa. At mas mabuti nga sigurong MAGBREAK NA MUNA TAYO.

PARA NAMAN KUNG MAKITA NATING MAY KAHALIKAN ANG ISA SATIN, HINDI

TAYO MASASAKTAN NG GANTO! WELL CONGRATS. TUMAGAL TAYO NG TWO

DAYS." then I left her.

Nasaktan ako ng sobra. Sobra sobra. Oo, alam kong sya si Kath. Tuwang tuwa nga ako

diba? Excited na excited ako na makita sya at yakapin at pigilan na lumayo sakin. Pero bakit

ganto? Bakit ganun pa ang nakita ko? Pano mo to nagawa sakin Ella?

Nung medyo nakakalayo na ko, lumingon ulit ako dun sa garden. I just saw Ella standing

there at the exact place kung san ko sya iniwan. Nakayuko lang. Umiiyak sya, for sure.

Gustong gusto kong bumalik, pero hindi pwede. Panindigan mo ang sinabi at ginawa mo

Patrick! Nasaktan ka rin.

Dismissal time na pala. Hindi man lang ako nakaattend ng practice. Okay lang, may bukas

pa naman.

Lingon pa rin ako ng lingon dun sa garden. Andun pa rin si Ella, nakatayo. Hindi pa rin

nagbabago ang pwesto.

Paglingon ko sa harapan ko, nalaglag ang panga ko.

Nakita ko si Ella na kasama yung si number 13 kanina. Lumingon ulit ako dun sa garden

pero nandun pa rin naman si Ella.

Don' t tell me.................

Lumapit ako kung nasan sila. tinulak ko ng malakas si number 13 at sinuntok. Pagkatapos,

hinila ko si Ella, ay mali. Si Kath, ay mali rin. YUNG IMPOSTORA papalayo.

"Patrick ano ba! Nasasaktan ako" halos kaladkarin ko na kasi e.

"Bakit mo sinabi sa kanilang si Ella ka! Tapos yung mga ginawa mo pa

kanina.......... UGH KATH. HINDI MO BA ALAM NA SASAMA ANG TINGIN NILA KAY

ELLA DAHIL SAYO?!"

"I don't care about her! INAGAW KA NYA SAKIN, PAT!"

"Hindi nya ko inagaw sayo! Kusa kong ibinigay ang puso ko sa kanya! Tigilan mo

na sya!"

"No wayy! I'm your bestfriend! Can't you see this necklace? Ako ang mahal mo

Patrick! You're just confused!" sabi nya habang tinuturo ang necklace na suot nya.

"Is that so? Sige nga. Remind me. Remind me why you gave that necklace to me.

What's your reason kung bakit yan ang pendant ng necklace na yan?" Sabi ko sa

kanya.

"Ha-ha. Simple, kasi our lives are just like puzzles. Hindi tayo mabubuo kung wala

ang isa't isa." sabi nya. I KNEW IT.

"Oh talaga? Based on what I can remember... you have no reason for giving that

necklace to me. Ang sabi mo pa noon, malalaman lang natin yung reason na yun in

time." sabi ko, then I smirked.

"Ah g-ganun b-ba. H-ha-ha. Medyo nakalimutan ko na kasi e. Mga bata pa tayo

nun. Ahm. Tara na Pat!" aalis na sana sya, pero hinili ko sya pabalik.

"Hindi mo ba talaga maalala o hindi mo lang alam? Tell me.... SINO KA..."

"What are you talking about? I'm Kath!"

"I said, who are you....."

"Ano bang sinasabi mo Patrick? Ako to si Kath!"

"LIAR!" tinalikod ko sya sakin at hinawi ang buhok nya. As expected, wala ang heart

shaped birthmark.

"The real Kath has a heart shaped birthmark sa batok nya. Now where's yours?

Naerase through time? Oh c'mon Kath.. Oh, I mean IMPOSTORA.Sinong niloko

mo!"

Humarap na sya sakin. Kitang kita ang pagkagulat nya sa mga pangyayari. Hinigit ko ang

necklace na suot nya, kaya medyo natauhan na sya.

"O ano. Hindi ka na makapagsalita dyan. I don't know why you have this necklace

with you, kaya naman kukunin ko na ha? I also don't know why you have the same

face with Kath, pero isa lang ang masasabi ko. Magagaya mo man ang mukha nya,

pero hindi ang ugali nya. Stop ruining our lives. GET LOST, IMPOSTOR!" sabi ko at

tumalikod na para umalis. Pero hinawakan nya ang braso ko.

"I AM NOT GOING ANYWHERE RIVERO! Hindi ako aalis hangga't dka nakakabayad

sa utang mo sakin!." nababaliw na ba tong babaeng to?

"ANONG UTANG? WALA AKONG UTANG KAHIT KANINO." sigaw ko. Irita na ko e.

"Oh yes you do. You once promised a girl something. A promise which ruined her

life. Now it's her time to ruin yours." sabi nya, then tumawa ng malakad. EVIL LAUGH.

Dko alam pero nakaramdam ako ng takot.

"I don't promise when I don't have the intention of fulfilling it." I said.

"Well, you did before. Hm. Mukhang tapos na ang role ko dito. I'll see you soon

Patrick. And I assure you, pag nagkita tayo, baliktad na ang mundo.

Hahahaha." sabi nya at umalis na, pero huminto sya at lumingon ulit pabalik.

"And oh, take good care of your Ella . . . . . . . . . Baka isang araw paglingon mo,

WALA NA SYA." then she left.

SI ELLA! nasabihan ko pa sya ng masasakit na salita dahil dun sa impostorang yun! UGGHH.

Bakit ko ba nagawa yun? SHT! Pagdudahan ko na nga pala ang lahat, wag lang si Ella. IM

SORRY ELLA. IM SO SORRY.

Agad agad akong tumakbo pabalik dun sa garden. Pero wala na si Ella. I tried to call her,

pero cannot be reached ang fone nya.

Hindi ko alam pero ang lakas ng tibok ng puso ko.

Pero ibang-iba ito sa tibok kapag kinikilig ako o masaya.

Yung tibok ng puso ko ngayon?

Yung tibok na parang may mangyayaring masama.

26. Biggest Revelations

ALBERT'S POV

You all know me, right? I am Quen and Aria's father. Ako lang naman ang nag-iisang

nightmare ng magagaling na Rivero.

Alam kong alam nyo rin na may masama akong balak sa kanila. Well, actually, hindi na lang

yun balak ngayon dahil naisagawa ko na.

Andito ako ngayon sa isang abandonadong warehouse. Nasa Pilipinas na nga pala ako

ngayon dahil kailangang ako mismo ang maging saksi sa pagbagsak ng lintek na mga

Rivero na yan.

"Sir. Dumating na po sila." sabi ng isa kong tauhan.

"Good. Sabihin mo dumiretso na sila dito." utos ko.

Mamaya-maya lamang ay dumating na ang iba kong mga goons. Dala-dala nila ang isang

babaeng magiging susi ng pagbaksak ng karibal ko.

"BITAWAN NYO KO! WAAAAAAA. BITAW------"

"TAHIMIK!!!!!!!!!!" sigaw ko. Pano, wala nang ginawa etong babaeng to kung hindi

sumigaw at humingi ng tulong. Nakakarindi na, wala namang nakakarinig sa kanya.

"Igapos nyo na yan." sabi ko sa tauhan ko.

Lumapit ako sa babae. Umiiyak sya. Halatang takot na takot.

"Wag ka nang umiyak. Hindi PA naman kita sasaktan e. Hihintayin natin ang

magiging kasama mo." sabi ko na may tonong nang-aasar.

"SINO KA BA HA. BAKIT MO BA KO DINALA DITO. ANONG KAILANGAN MO

SAKIN?!"

*SLAP*

Sinampal ko yung babae.

"ANG INGAY MONG BABAE KA. Pwede ba, wag mo kong sinisigaw-sigawan!!"

Mas lalo pa syang umiyak.

"Shh. I said don't cry... Ella."

Tiningnan nya ako ng may halong gulat at galit.

"Pano mo ko nakilala?"

"Hindi mo ba ko nakikilala, Ella? Wala ka bang napapansing kahawig ko?" sabi ko

sa kanya.

Tinitigan nya ako at nanlaki ang mata nya nung tila nagkakaron na sya ng ideya kung sino

ako.

"Hindi ba.... nakakahawig ko si Quen?" sabi ko at tumawa pagkatapos.

"i-ikaw? D-daddy ka ni Q-quen? P-pero bakit? Bakit?" tanong nya ng nauutal.

"Simple, my dear Ella. Ikaw ang paraan para mapabagsak ko ang mga

Rivero." pagkasabi ko nun, akma syang magwawala pero hindi nya magawa dahil

nakagapos sya sa upuan.

"Sina Patrick?! Bakit?! Anong ginawa nya sayo?!"

"Mang-aagaw sila. Ang dapat sakin ay sa kanila napupunta. Hindi naman sila

makakarating sa lugar nila ngayon kung di dahil sakin e. Panahon na para kunin

ko kung alin ang sakin!"

"Tama nga si Quen! GAHAMAN KA! GAHAMA---"

*SLAP*

"Wala kang karapatang sabihan ako ng ganyan! Buong buhay ko inalay ko sa

pamilya ko! Lahat ginawa ko para sa kanila, pero alam mo, nagawa pa rin nila

akong pagtaksilan. Ang asawa ko, nagkaron ng kabit. At kilala mo ba kung sinong

naging kabit ng asawa ko? HAH. I bet, hindi mo alam dahil masyado ka pang bata

noon para sabihin sayo ng mommy mo. At yung anak kong lalaki? Yang si Quen?

Mas nagawa pa nyang kampihan ang mga Riverong yun kesa sakin sa sarili nyang

ama! Kaya ayun, naiwan sya ngayon sa States para pagbayaran ang kataksilang

ginawa nya sakin."

---- FLASHBACK-----------

Pagkatapos malaman ni Quen ang tungkol kay Aria, hindi na sya nagsasalita. Laging

nagkukulong sa kwarto.

"Dad, when will you go back to the Philippines?" tanong ni Aria.

"ASAP. You'll come with me, right?" sabi ko.

"Yes dad." sagot ni Aria. Sa pamilya kong to, mukhang sya nalang ang kakampi ko.

"I need you to do something, Aria. I need you to distract Patrick and the others."

"What for, dad? But no worries. I'll do it. I'm even planning of doing a little more

than just a distraction." at nagevil smile.

"Well, that's good. But I need you to leave Ella alone. Do whatever you want with

Patrick and make sure na mapapaghiwalay mo silang dalawa ni Ella... or should I

say Kath. Hindi ako pumayag na iparetoke yang mukha mo for no reason, Aria. Do

what you have to do with that face." I ordered her.

"Yes dad." sabi nya at umalis na.

I know may rason kung bakit hindi lang si Aria ang nailigtas ni Henry noon sa sunog 8 years

ago. Nung una, wala akong pakialam. Who cares kung may nailigtas pa syang isang bata. I

was too frustrated noon that I failed to see the goodness of that incident.

Who would have thought na ang batang nailigtas ni Henry noon ay ang batang magiging

pinakamatindi kong alas against the Rivero's.

I can't help but smile with that thought.

"LET ME IN ARIA!" sigaw ni Quen at bigla nalang nabuksan ang pinto.

I faced him, kitang kita ko ang galit sa mukha nya.

"Dad please. I'm begging you. Don't do this! Wag kang maging gahaman, dad.

Please. Leave them alone." pakikiusap sakin ni Quen.

"You have to understand that whatever I'm doing is for your own good."

"Own good?! Anong good sa pinaggagagawa mo dad?! Yan ba ang pagiging

mabuting ama? Hindi nasusukat ang pagiging huwaran sa pamamagitan ng pera,

dad! Sa tingin mo ba lalaki kami ng tama kung puro kasamaan ang pinapakita

mong halimbawa?"

"HOW DARE YOU!" at sinuntok ko sya. napahiga tuloy sya sa sahig.

"Wala kang karapatang husgahan ako Enrique! Ngayon, mamili ka, ang mga

kaibigan mo, o ang pamilya mo?!" sigaw ko sa kanya.

Unti unti syang tumayo.

"Any of the choices would make me a bad person. Kaya in the end it will just come

down to choosing what is right. So, I'm choosing them, dad. Hindi dahil isa akong

suwail na anak, pero dahil isa akong mabuting tao. I will do everything para hindi

ka magtagumpay sa binabalak mo."

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi nyang yun. Nag-init ang dugo ko kaya sinuntok ko sya.

Paulit-ulit, pero hindi sya lumalaban.

Nung naglupasay na sya sa sahig at halos hindi na masyadong makagalaw.. hinila ko sya

papunta sa bodega.

"ALBERT! ANONG GAGAWIN MO KAY QUEN! BITAWAN MO SYA" sabi sakin ni Vangie.

Itinulak ko lang sya palayo at patuloy na hinila si Quen.

Pagdating namin sa bodega, itinulak ko sya ng malakas papasok at ikinandado ko ang

pinto.

"Sorry Quen. Pero yan ang nararapat sayo. Pagsisihan mo sana ang maling pagpili

mo." sabi ko at umalis na.

---- END OF FLASHBACK - -----

"ANONG GINAWA MO KAY QUEN?"

"Easy....... Hindi ko sya papatayin dahil anak ko sya."

Nanahimik nalang tong si Ella.

"Kay Quen ka lang ba curious? Hindi mo ba itatanong yung tungkol sa naging kabit

ng asawa ko?" at ngumiti ako ng nakakaloko sa kanya.

"Anong pakialam ko?" sabi nya ng matigas ang boses.

"Hahahaha. Nakakatawa ka talagang bata ka. Syempre may pakialam ka dahil

konektado sayo ang kabit nyang yun..."

Napatingin sakin si Ella at binigyan ko naman sya ng makahulugang ngiti.

----------- PATRICK'S POV -- -- ----------------

Hapon na pero hindi ko pa rin nakikita si Ella. Ella, nasan ka na ba? Bakit ganto ang

nararamdaman ko. Sobrang lakas ng pintig ng puso ko.

Patuloy lang ako sa paglalakad ng may nabangga akong isang babae.

Nasa mid 40's na siguro to. Naglalagan lahat ng gamit nya. Kaya naman pinulot ko ang mga

ito.

"Ah Ma'am! Sorry po. Ito na po----"

"Tita Min/ Patrick?!!!"

"Hello po!" bati ko sa kanya.

"P-patrick..." halatang halata sa kanya ang pagkagulat kaya naman pumasok muna kami

sa isang coffee shop para makapagusap ng ayos.

"Alam mo na pala... Na buhay si Kath." sabi ni Tita.

"Opo. Pero ang pinagtataka ko po ay kung pano sya nabuhay." sabi ko.

Ibinaba ni Tita ang kapeng hawak nya at tumingin sakin.

"Mayroong nagligtas sa kanya. Henry ang pangalan. Noong oras na nagiiyakan

kayo at iniinterview kayo ng mga pulis, naglakad-lakad ako noon at nagpunta sa

likod ng bahay nyo. Hindi maipaliwanag ang pakiramdam ko noon pero kampante

akong walang nangyaring masama sa anak ko. Mother's instinct lang siguro. At

nung nakarating ako sa likod ng bahay nyo, may biglang lumabas na lalake. May

dala-dalang dalawang bata. Yung isa, sunog na sunog ang katawan, at yung isa, si

Kath. May natamong konting galos si Kath. Pero ayos na yun kesa naman tuluyan

syang nawala sa kin. Noong magising si Kath, wala syang maalala sa mga

pangyayari simula 5 years old sya hanggang sa kasalukuyan. Simula noon,

napagdesisyunan kong magsimula na kami ng bagong buhay."

"Pero bakit po Ella ang alam nyang pangalan nya? Bakit hindi Kath?"

"Sabi ko naman sayo diba, nakalimutan nya ang bahagi ng buhay nya simula

noong 5 years old sya? Ella talaga ang pangalan ni Kath. Sa states talaga kami

noon nakatira. Ang papa nya, nandito sa Pilipinas para magtrabaho. Nung 5 years

old na si Ella, nalaman kong may kabit ang papa nya kaya pumunta kami sa

Pilipinas para malaman ko talaga kung ano ang totoo. Nung napatunayan kong

may kabit talaga ang papa nya, tinanggalan ko sya ng karapatan sa buhay namin

kaya pinaltan ko ang pangalan ni Ella at ginawa itong Kath para hindi nya kami

matunton. Matured kung mag-isip si Ella kaya naman naintindihan nya agad lahat

ng pangyayari."

"Kaya pala.... Pero bakit hindi nyo po sinabi sa kanya ang totoo? Na may buhay

sya dito sa Pilipinas? Bakit pinaniwala nyo nalang sya na naaksidente sya?"

"Kasi ayoko nang masaktan at mahirapan si Ella. Inaamin ko, medyo nagalit ako

sa inyo noon dahil kung hindi dahil sa inyo hindi makakalimot si Ella. Pero blessing

in disguise na rin pala yun kasi kung hindi nagkaganun si Ella, hindi babalik samin

ang daddy nya at hindi makukumpleto ang pamilya namin..."

"Kung ganon, hindi po talaga kayo galit sakin, Tita?"

"Syempre hindi. Boto pa rin ako sayo. Haha. Ikaw ba yung madalas na napapag-

usapan ng mag-ama ko? May boyfriend na daw kasi tong si Ella e. Hindi ko naman

nakakausap ng maayos dahil nga lagi akong wala."

"Ah. Haha. Ako nga po yun. Kami na po, pero may di pagkakaunawaan po kasi

kami ngayon. Hinahanap ko nga po sya actually."

"Ganun ba? Nako. Maaayos nyo yan. Simula bata palang kayo, ramdam kong nang

kayo ang magkakatuluyan e. Hahaha."

Nagtatawanan lang kami dito ni Tita ng biglang magring ang cellphone ko.

"Excuse lang po Tita" sabi ko at lumabas muna ng coffee shop para sagutin ang tawag.

"Hello?"

(PATRICKKK. WAG! WAG KA MAKINIG SA KANI--UUMMPPPPHHH)

"Ella? Ella?! Ikaw ba yan?"

(Hello. Mr. Rivero's son? Ang ganda pala ng girlfriend mo noh? Too bad, hindi mo na ulit sya

makikita............ ng buhay.)

"WHAT ARE YOU TALKING ABOUT?! SINO TO?!"

(Calm down. Masyado kang hot, Mr. Rivero. Kung gusto mo pang makita ang girlfriend mo

ng buhay, pumunta ka sa abandoned warehouse malapit sa school nyo. Wag kang

magsasama ng kahit sino. Dapat ikaw lang. Kapag natunugan kong may kasama ka.... say

goodbye to your pretty little girlfriend)

"WAG MONG SASAKTAN SI ELLA!!!"

(toot.... toot.... tooot.....)

F*CK. Kaya pala kanina pa kong kinakabahan.

Binalikan ko si Tita Min sa loob.

"Tita.... I'm sorry. I promise you, I will protect Ella no matter what." sabi ko, tapos

umalis na.

Ella needs me. I can't let her down this time.

----------- MEANWHILE, SA STATES - --- ----------------------

VANGIE'S POV

Dahil wala dito ngayon ang asawa ko. Kailangan ko nang gumawa ng paraan para matigil na

ang kahibangang ito.

Dala-dala ko ngayon ang susi sa bodega kung saan nya kinulong si Quen.

Sana okay lang ang anak ko.

Pagkabukas ko ng bodega. Nakita ko si Quen na tulala.

"Quen! Enrique!" sabi ko habang tinatapik ang mukha nya. Medyo naalimpungatan sya

dahil dun.

"M-momm..."

"You have to be strong baby Quen. Your friends need you." dahil sa sinabi kong yun,

napatingin sakin si Quen.

"Where's dad?"

"Andun na sya sa Pilipinas, kasama si Aria. Isinasagawa na nila ang plano nila

against the Rivero's. You know your dad's plan kaya alam kong ikaw lang ang

makakatulong sa mga kaibigan mo. Son, it's time para gawin ang tama..."

Nakita kong nagbago ang mga mata ng anak ko. Mula sa matatamlay na mata kanina ay

naging palaban at mabagsik ang mga ito.

"I have to go back mom... They need me."

"Yes son. Babalik na tayo sa Pilipinas.. ngayon din."

27. I Promise

PATRICK'S POV

Sa wakas nakarating na rin ako dito sa abandonadong warehouse na malapit sa may school.

Pesteng mga kriminal yun. Sana lang wala silang ginawang masama kay Ella. Kung hindi,

patawarin ako ng Diyos pero baka makapatay ako.

Nung malapit na ko sa may pintuan, bigla itong bumukas at lumabas ang dalawang

malalaking lalake.

"Ikaw ba si Patrick Rivero?" tanong nung mas matangkad.

"Oo. Ako nga. Nasan si Ella?" sabi ko.

"Sumama ka samin at makikita mo." sabi nung mas maliit.

"Teka lang. Sigurado ka bang wala kang kasama?" tanong ni tangkad.

"Sigurado. Kahit icheck nyo pa ang buong vicinity." sagot ko.

"Siguraduhin mo lang. Kung nagsisinungaling ka, alam mo kung ano ang

kapalit." sabi nung mas maliit.

"Ang kulit. SINABI KO NANG WALA DIBA! PWEDE BA, DALHIN NYO NALANG AKO

KAY ELLA!" pagkasabi ko nyan, nagtinginan yung dalawang lalake sa isa't-isa.

Hinawakan ako ng mahigpit nung mas maliit. Sinubukan kong magpipiglas, pero hindi ako

makawala. Mamaya-maya lamang ay nakatanggap ako ng malalakas na suntok mula dun

kay tangkad. Ang bigat sa pakiramdam. Gustong-gusto kong gumanti at makawala pero

ang lakas ng pwersang nakahawak sakin.

Nararamdaman kong unti-unti na kong tinatraydor ng katawan ko. Dahan dahan na itong

bumibigay. Hinang-hina na ako.

"E-Ella . . . ." I said, then everything went black.

--------

MIN'S POV

"Manuel. Ang sama talaga ng kutob ko. Tawagan mo na nga si Ella!" utos ko sa

asawa ko. Hanggang ngayon kasi hindi pa umuuwi si Ella. Alas-otso na ng gabi.

"Wala e. Cannot be reached. Kanina pa nakapatay ang phone nya." sabi ni Manuel.

Hindi ko alam pero kinakabahan talaga ako e.

"May alam ka ba kung san sya huling pumunta?" tanong ko.

"Wala akong alam e. Pero baka naman magkasama sila ni Patrick! Teka,

tatawagan ko lang."

Hanggang ngayon, palaisipan pa rin sakin kung bakit nasabi ni Patrick yung sinabi nya

kanina. Poprotektahan daw nya si Ella? Para saan? At tsaka bakit kakaiba ang mukha nya

kanina? Parang namumutla na kinakabahan na natatakot? May nangyari bang masama kay

Ella?!

Naku. Wag naman po sana.

"Min! Hindi pa rin daw umuuwi si Patrick sa kanila. Nag-aalala na rin daw ang mga

magulang niya. Patay din daw kasi ang phone ni Patrick."

Lalong lumakas ang tibok ng puso ko ng marinig yun. Alam kong may kahulugan ang sinabi

ni Patrick na poprotektahan niya si Ella.

"Manuel, magbihis ka. Pupunta tayo ngayon sa mga Rivero."

Pagkasabi ko nyan, umakyat na sa taas si Manuel at nagbihis. Ako naman, hinanda ko na

ang kotse. Pagkasakay ni Manuel, agad agad ko itong pinaandar.

Ilang minuto lang at nakarating na kami kayna Patrick.

Pinatuloy kami ng kasambahay nila sa loob at halata ang pagkagulat sa mukha nina Karla.

"MIN?!" Karla.

"Magkakilala kayo?" Manuel / Rommel

"Ah. Oo. Si Min ang mommy ni Kath. Yung kababata ni Patrick na inakala nating

namatay noon tapos bigla nalang sumulpot nung birthday ni Patrick." sabi ni Karla.

"Ahhh... Anong maipaglilingkod namin sa inyo?" tanong ni Rommel

"Teka. Teka. Anong namatay noon? At biglang sumulpot? Sa pagkakaalam ko,

imbitado talaga ni Patrick si Ella e." sabi nitong asawa ko. Marami pa rin pala tong hindi

alam sa mga pangyayari.

"Teka nga, Ella? Diba si Kath ang anak nyo?" tanong ni Karla.

"Si Ella at Kath ay iisa." sagot ko.

Nanlaki ang mata nila sa sinabi ko.

"Maupo muna tayo! Tara dun sa sala." sabi ni Rommel sabay upo. Umupo na rin kaming

lahat.

"Panong si Kath at Ella ay iisa? Kitang-kita ng mata namin. Magkaibang tao sila.

Actually, magkamukha sila e. Akala namin kambal sila. Bigla nalang kasing

sumulpot itong si Kath noong birthday party ni Patrick tapos sinasabi nya na sya

yung kababata ni Patrick noon." Kwento ni Karla.

Pano naman nangyari yun? E si Ella lang naman yung nag-iisang kababata ni Patrick?

Maliban nalang kung may nanggaya ng mukha at pagkatao ng anak ko.

"Imposible... Si Ella ay si Kath na kababata ni Patrick. Wala nang iba." sabi ko.

"Sandali. Naguguluhan ako. Anong kababata? Magkakilala na si Ella at Patrick dati

pa?" tanong ni Manuel.

"Noong panahong wala ka sa tabi namin.. Nagkaron ng kaibigan tong si Ella.

Naging close talaga silang dalawa. Halos hindi na sila mapaghiwalay, hanggang sa

dumating nga yung insidenteng yun. Yung muntik na mamatay si Ella. Hindi ko na

nakwento sayo yung ibang detalye noon dahil ayoko nang balikan pa ang

nakaraan. Gusto ko tulad ni Ella ay makalimot na rin ako sa mga pangyayari. At

mas madali kay Ella na ipagpatuloy ang buhay nya kung hindi nya maaalala ang

masasakit na nangyari sa kanya. Yung kaibigan nyang yun ay si Patrick." kwento

ko.

Gulat na gulat ang asawa ko nung marinig nya yun.

"Kaya pala iba ang nararamdaman ko kay Patrick. Pakiramdam ko, may koneksyon

na sila ni Ella matagal na. Akala ko nagiging corny lang ako, pero totoo pala.

Matagal na silang magkakilala. Pero kung si Ella at ang kababata ni Patrick ay iisa,

sino yung sinasabi nyong Kath?" tanong ni Manuel kayna Karla

"Yun nga ang hindi namin alam e. Ano sya impostorang desperada kay Patrick at

pati nakaraan ng mga anak natin alam nya? Pero teka, bakit Ella ang pangalan ni

Ella? I mean, Kath sya dati diba?" tanong ni Karla.

"Ganto kasi yun..."

At ikinwento ko sa kanila ang ikinwento ko kay Patrick. ( Chapter 25 )

"Aaahhh. Kaya pala!! Ibig sabihin, may impostora nga talaga?" sabi ni Karla.

"Pero bakit naman sya magpapanggap? Anong mapapala nya?" tanong ni Rommel.

"Hindi ko rin alam e. Basta ang alam ko lang, masama ang kutob ko..." sabi ko.

"Ha? Bakit nam---" naputol ang pagsasalita ni Karla dahil may biglang tumawag sa

telepono nila.

"Hello?........ Yes, Rivero nga po ito....... A-ANO?! BAKIT? ANONG KAILANGAN NYO

SA KANYA?!............PAKAWALAN NYO ANG ANAK KO!!!!!!..............H-HA?! ANO?!

MGA WALANGHIYA KAYO! MGA DEMONYO! PAKAWALAN NYO SILA!!!!! HELLO?!

HELLO!!!"

Kulang nalang ay ibato no Karla ang telepono sa galit.

"Sinong tumawag?" tanong ni Rommel.

Biglang napatingin sakin si Karla. Teary eyed.

"Mga kidnappers. Nasa kanila daw si Patrick.......................... at Ella."

Napatayo ako ng marinig ko ang pangalan ni Ella.

Bakit nadamay na naman dito si Ella?! Wala syang kasalanan dito!

"ANO?! AKIN NA ANG TELEPONO! TATAWAG NA KO SA MGA PULIS!" Rommel, sabay

kuha ng telepono at lumayo muna samin para makipag-usap sa mga otoridad.

"Nasan daw sila?" Malamig kong tanong kay Karla.

"Wala silang sinabi. Pinaalam lang nilang nasa kanila ang dalawang bata.

Pagkatapos nun, binaba na ang telepono." Karla.

Hindi ko na kinaya kaya nagbreakdown na ko.

"Sssshh. Min... magiging okay din ang lahat" sabi ni Manuel

"Hindi, Manuel. Hangga't konektado tayo sa mga Rivero, hindi mawawalan ng

panganib sa buhay natin! Alam mo bang si Patrick ang dahilan kung bakit muntik

nang mamatay si Kath noon? Hindi ako galit. Wala akong sinisisi, pero bilang isang

ina gusto kong malayo sa kapahamakan ang anak natin. Sa oras na maibalik satin

si Ella, ilalayo ko na sya dito!" sabi ko habang umiiyak.

"Min! Wag kang magsalita ng ganyan! Baka nabibigla ka lang. Hindi ginusto ng

mga Rivero to lalo na ni Patrick. Wag mong pahirapan ang anak natin. Masasaktan

mo lang sya kung ilalayo mo sya sa kanila." paliwanag ni Manuel.

"Pero Manuel... Lagi nalang napapahamak ang anak natin dahil sa kanila..." ako.

"Wag mo silang sisihin. Hindi lang sila ang may kasalanan dito." napatingin kami

dun sa nagsalita.

"VANGIE?!" sigaw ni Karla, Rommel at ng asawa ko.

"Magkakilala kayo?" tanong ko.

"Business partner namin sila before. Pero nagkaron ng konting di

pagkakaintindihan kaya naman naghiwalay na kami ng landas." sagot ni Rommel.

"E ikaw? Bakit mo sya kilala?" tanong ko sa asawa kong kanina pa nakatitig kay

Vangie.

"M-min..." Bakit naman to nauutal?

"Ako ang kabit ng asawa mo noon." Vangie. Lahat kami natigilan sa sinabi nya.

"I-ikaw?" tanong ko.

"Oo. Pero wag kang mag-alala. Wala nang namamagitan samin ngayon. Pero gusto

ko pa ring humingi ng tawad dahil kung hindi dahil sa affair namin dati, siguro

hindi mapapahamak ngayon ang anak nyo." sabi ni Vangie ng nakatungo.

"What do you mean?!" sabi ko.

"My husband is trying to hit two birds in one stone. Bukod sa gusto nyang

mapabagsak ang mga Rivero, gusto rin nyang maghiganti sa lalaking naging kabit

ko dati. Laking tuwa nalang nya nung nalaman nyang konektado pala ang buhay

ng anak ng kabit ko at anak ng mortal nyang kaaway." mas lalo kaming natigilan sa

sinabi ni Vangie.

"M-mapabagsak? Kami?" sabi ni Karla.

"Yes, Karla. And I think panahon na rin para malaman nyo ang katotohanan. Kami

ang responsable for the fire which almost killed your son 8 years ago... My

husband wants to get rid of you para samin nalang mapunta ang lahat."

Pagkasabi nya nun. Bigla siyang sinugod ni Karla at sinabunutan. Pinigilan naman siya ni

Rommel at ng isang teenager na lalaking kasama ni Vangie.

"MGA SINUNGALING! WALANG HIYA! WALANG UTANG NA LOOB! WALA KAYONG

KWENTANG KAIBIGAN!"

"Tita, please stop. Wala pong kasalanan dito si Mommy."

"WAG KANG MAKIALAM DITO QUEN!"

Teka, Quen?

"Quen?" sabi ko, at lahat sila napatingin sakin.

"Ikaw ba ang kaibigan ni Ella sa States? Yung madalas nya kalaro?" tanong ko.

"Yes tita. It's me."

"Ang liit nga naman ng mundo. . . . . ." napabuntong- hininga nalang ako.

"Wag nyo po sana kaming pag-isipan ng masama ni mommy. Andito kami to help. I

know my father's plan and I assure you, malaki ang maitutulong ko to save Ella

and Patrick." napatingin kaming lahat kay Quen.

"So, what's your plan?" sabay sabay naming tanong.

-------------------------

PATRICK'S POV

"Ella...."

"Gising!"

“I-Ella........."

"SINABING GUMISING KA!"

Hindi ko alam kung anong nangyayari sa paligid. Ang manhid ng katawan ko. May naririnig

akong boses ng lalaki. Parang sinisigawan ako. May nararamdaman din akong yumuyugyog

ng katawan ko.

Unti-unti kong minulat ang mata ko. Medyo malabo pa nung una, pero habang tumatagal

lumilinaw na ang lahat. Naramdaman ko ding nakagapos ang katawan ko dito sa isang

upuan. Madilim ang paligid. Malaki ang warehouse pero itong parte ko lang ang nakikita ko

dahil dito lang may ilaw.

Naliwanagan na ko kung anong nangyari kanina. Pinagbubugbog nga pala ako kaya ako

nawalan ng malay.

"Mabuti naman at nagising ka na." sabi nung isang lalaking d masyadong katandaan.

"NASAN SI ELLA?!" sigaw ko.

"Talaga naman. Si Ella talaga ang una mong hinanap. What a good boyfriend...

Sige. Pagbigyan na. HENRY! Ipakita si Ella." sigaw nya dun sa isa nyang goon.

Sunod-sunod nagbukasan ang ilaw sa warehouse. Sa may di kalayuan, nandun nakatambay

ang iba pa nyang mga goons.

Mamaya-maya lamang may naaninag akong isang malaking lalakeng papalapit dito. May

dala syang isang babae. Nagwawala ang babae pero matindi ang pagkakahawak nung goon

sa kanya.

Nung malapit na sila samin, naging malinaw na ang mukha ng babae. SI ELLA.

"ELLA!!" sigaw ko habang sinusubukang tumayo at makawala sa pagkakagapos ko.

"Ooommpphhhhhh" sinusubukang magsalita ni Ella pero may masking tape sa bibig sya.

Kitang kita sa mukha nyang pinahirapan sya ng mga masasamang taong to. Pugto rin ang

mga mata nya, halatang halatang kanina pa sya umiiyak.

"Igapos nyo na rin yan dito." utos ng leader nila sabay tanggal ng masking tape sa bibig

ni Ella.

Iginapos si Ella sa upuan sa likod ko. In short, magkatalikuran kaming dalawa.

"Dahil mabait akong tao, sige. Iiwan muna namin kayo para makapagmoment na

kayo. Sulitin nyo na... Baka huli nyo na yan." pagkatapos ay umalis sya habang

tumatawa. Demonyo talaga.

Lumayo na ang mga goons. Pero hindi sila umalis. Sinisigurado pa rin nilang hindi kami

makakatakas.

"Ella..."

"P-patrick..." Umiiyak sya.

"Sshh. Wag kang umiyak.. Nandito lang ako. Hindi kita iiwan Ella." sabi ko gamit

ang pinakacomforting na boses ko.

"Natatakot a-ako P-patrick..."

"Natatakot din ako. Pero hindi ako papayag na may mangyaring masama sayo,

Ella. Tandaan mo yan..."

Hindi na sya umiimik, pero rinig ko ang paghikbi nya. Takot na takot talaga sya. Kung

pwede ko lang syang yakapin. Pero hindi ko magawa.

Dahil magkatalikuran kami, magkalapit ang mga kamay namin. Pinilit kong maabot at

mahawakan ang mga kamay nya.

"Here's my hand Ella. I'm keeping the promise I made nung araw ng Hearts ball. I

won't let go of you." at naramdaman kong hinawakan rin nya ang kamay ko.

"No Patrick... you've been keeping that promise for 8 years already..." sabi nya.

"Naaalala mo na?" gulat kong tanong.

"Oo Patrick. The day I saw that necklace of yours, nagbalik na lahat. I gave that to

you on your 9th birthday right? I wanted to tell you this, pero hindi ko nasabi dahil

bigla ka nalang nagwala sa galit nung isang araw... you even called me

flirt." mangiyak-ngiyak nyang sabi.

"I'm sorry, Ella. yung impostor mo kasi e. I saw her making out with another man.

Akala ko ikaw sya. I'm really sorry." sabi ko at mas hinigpitan ko ang hawak ko sa

kamay nya.

"It's okay Patrick. Ang mahalaga, alam mo na ang katotohanan ngayon. At sana,

wag mo na uulitin yun ah? Tandaan mo, Patrick.. ikaw ang mahal ko. Ikaw lang...

At kailanman, hindi na ulit ako magmamahal ng iba." sabi ni Ella. Napaiyak ako sa

sinabi nya.

"E-Ella..."

"Patrick? Umiiyak ka ba? Huy! Para tong bakla! Haha."

"Nagawa mo pa talagang mang-asar sa panahong to ha."

"Sorry na. Pero Patrick. Totoo yun. Dapat ikaw din ah, ako lang din ang mamahalin

mo."

"Ayoko."

Biglang bumitaw sa pagkakahawak sa kamay ko si Ella.

"Sandali!" sabi ko at kinuha ko ulit ang kamay nya. Pilit nya tong inaalis, pero hindi ko to

pinapakawalan.

"Ella kasi! Ayaw mo ba kong mabuting ama sa magiging anak natin in the future?

Syempre kailangan ko din sila mahalin noh!" Pagkasabi ko nyan, tumigil na si Ella sa

paghila ng kamay nya. Hinawakan nalang ulit nya ang kamay ko ng mahigpit.

"O ano. Natigilan ka dyan. Ayaw kasi muna akong patapusin e. Mahal kita Ella.

Alam mo yan. Bata palang tayo, minahal na kita. Kung may nagbago man sa

nararamdaman ko ngayon.. Mas tumindi lang yung pagmamahal kong yun sayo.

Handa akong gawin lahat just to keep you safe."

"I love you too, Patrick. I can't afford to lose you..."

"Hinding-hindi ako mawawala sa tabi mo. I will always be by your side. I promise.

Never will I let go of this hand the way I did 8 years ago."

"Me too, Pat. Me too."

"Haay.. Bakit ganto ang buhay noh? Ang saya-saya na natin nung isang araw e.

Tapos nagkaganto naman." sabi ko.

"So close, yet so far . . . " Ella.

"Huh?"

"Kasi parang ang lapit na natin sa happy ending. . . Pero hindi pa pala. Ang layo

layo pa pala." explanation ni Ella.

"My happy ending is wherever you are Ella. Kahit san pa ko mapadpad. Kahit ano

pa man ang mangyari sakin... Basta alam kong kasama kita o kaya naman alam

kong safe ka at masaya. I'm sure magiging kuntento ako at magiging masaya na

rin." sabi ko.

"Same with me. My happy ending is wherever you are too. My life will always be

incomplete without you. Promise me, Pat... We won't let go of this hand again.

Kahit anong mangyari, walang maggigive up sating dalawa, okay?"

"I promise." Ako.

Mamaya-maya lang nakaramdam na kami ng antok. Una nang nakatulog si Ella. I want to

kiss her goodnight pero hindi ko naman magawa. Naaawa ako sa sitwasyon namin ngayon.

Bakit? Bakit kailangan pa namin to maranasan?

I will keep my promise. Pero pag dumating ang oras na kailangan ko syang bitawan,

gagawin ko.

I will hold her hand for as long as she wants to.

Hinding-hindi ko hahayaang mabitawan ko ang kamay na yun...

Unless......

28. Words I will Always Remember

PATRICK'S POV

Nagising ako sa matinding sikat ng araw. Puro bintana rin kasi yung bandang itaas ng

warehouse kaya nakakapasok ang sinag ng araw.

Pero teka... may kulang.

Walang kahawak ang kamay ko. Nasan si Ella?!

Lumingon ako kung saan saan. Nagbaka sakaling makita ko si Ella, pero wala. Hindi ko sya

makita.

"Good morning Patrick Rivero!" narinig ko na naman ang boses ng demonyo.

"Nasan si Ella?!" sigaw ko.

"Tuwi bang magkikita tayo, lagi nalang si Ella ang hahanapin mo? Pwede ba iba

naman? Nakakasawa na e." sabi nya.

"Wala akong pakialam! Nasan sya!" patuloy ko pa ring sigaw.

"Huminahon ka nga. Hindi pa sya patay. Nilayo lang namin sya sayo. Don't worry,

magkikita rin kayo sooner or later. Yun nga lang, pag nagkita kayo... iba na ang

lahat." Tumawa sya ng isang ngiting nakakainis pagkatapos nya sabihin yun. Anong gusto

nyang iparating?!

"Demonyo ka!" sabi ko.

"Wag mo nga akong tawaging demonyo. May pangalan ako. It's Albert. Albert...

Gil."

Teka.. Gil? What a coincidence. Pareho pa sila ng surname ni Quen.

"Iniisip mo bang magkapareho kami ng surname ni Enrique?"

Haa? Pano nya nakilala si Enrique? Hindi kaya.... O__________O

"Ikaw ang daddy ni Quen?!" sabi ko.

"Hahaha! Bright child! Ako nga. But aside from that, wala ka na bang ibang

maalala tungkol sakin? Sige, konting halungkat pa from your past . . ."

Sino ba tong lalaking to. Oo, familiar sya.. Pero hindi ko talaga sya maalala e.

Ay teka... Parang natatandaan ko na. Sya ang business partner ni Papa noon.

"Tito Al?!" halos isigaw ko na yan.

-- FLASHBACK -- -- ------------------

( 5 years old si Patrick )

"Yayaaaa. I want to go out and playyyyy...." pakiusap ko kay Yaya.

"Sorry baby. Bawal talaga e." sabi ni Yaya.

Nagdabog ako papunta sa sala ng biglang may bumusina sa labas.

"Nandyan na ang papa mo Patrick!" sigaw ni yaya habang tumatakbo palabas para

buksan ang gate.

Mamaya-maya lang ay may pumasok nang dalawang lalaki. Isa si Dad at isa ay si..

"Tito Al!" sigaw ko at tumakbo papunta sa kanya para yakapin sya.

"Namiss mo naman yata ako, Patrick!"

"Nabobore kasi ako e. Ayaw naman ako palabasin ni yaya."

"Bawal diba? Baka mapahamak ka pa. Mabuti pa, tayo nalang ang magplay. Gusto

mo ba yun?"

"Opo naman! Tara na tito! Basketball tayo!" sabi ko at sabay hila sa kanya.

"Dahan dahan naman! Haha. Excited ka masyado Patrick! Baka magselos tong

daddy mo oh!"

Napatingin ako kay daddy. As usual, busy na naman sya with his papers.

"No. It's okay. Sige na, laruin mo na yang si Patrick para di na mang-abala." sabi ni

dad.

"Workaholic mo talaga pare. Tara na nga Patrick."

Habang naglalakad kami papunta sa basketball court sa likod ng bahay namin, biglang

nagsalita si Tito.

"Intindihin mo nalang ang daddy mo. Gusto lang naman nya iassure ang future mo

e. Parang ako sa mga anak ko." sabi ni Tito Al.

"E kahit naman busy kayo, may time pa rin kayo sa kanila. Ang swerte nila sa inyo

Tito.. Ano nga ulit ang name nila?" Tanong ko.

"Enrique at Aria." sagot ni Tito. Di namin namalayan na nandito na kami sa court.

"Aahhh. Next time, dalhin mo sila dito ha. Para may kalaro ako." sabi ko.

"Sure. Haha. O pwesto na." sabi nya at pumwesto na ko.

---------- End of Flashback --- - ---------------------

"Awwww... Naaalala mo pa pala ako Patrick." sabi nya.

"P-pero bakit ka nagkaganyan Tito?! Ang bait bait mo sakin dati. Bakit ngayon

ganto ka na!" tanong ko.

"Sa totoo lang, napamahal ka na talaga sa akin bilang isang anak. Pero simula

nung nangyari yun...Uminit na rin ang dugo ko sayo."

"What do you mean?"

"Hindi mo ba naaalala ang mga anak ko?"

"Si Quen and... Aria?"

Wait. Aria? Parang narinig ko na ang pangalang Aria before...

"I know you know Quen, but do you remember Aria?"

Remember? Meaning, we've already met?

Aria. . .

Aria. . .

"You really can't remember me?!" napatingin ako sa boses ng nagsalita.

Si impostora!

"YOU!" napasigaw ako.

"Ano Patrick. Hindi mo pa rin ba ako naaalala?" tanong nya sakin.

"No." I said with a cold voice.

"Well. Well. Since alam mo na naman ang katotohanan... I will let you know the

real me. I am Aria Gil. Daughter of Albert and Vangie Gil. Sister of your friend

Enrique."

Her name really seems familiar.

WAIT.

I THINK SYA YUNG BATA DATI SA PARTY KO NA GUSTONG MAKIPAGLARO SAKIN...

"With that look on your face, I'm guessing unti unti ka nang nagkakaroon ng idea

kung sino ako. Haha. Yes Patrick. I am that girl 8 years ago. Ako yung batang

gustong gusto makipaglaro at makipagkaibigan sayo. Pero you rejected me. And

what did you do? You told me to proceed to your TV room and wait for you there.

Due to my stupidity, I did what you told me to do. I even told you that I will wait

for you no matter what. So I did." kwento ni Aria.

Wait. Hindi sya umalis dun? Ibig sabihin . . .

"Nakasama ka sa sunog?" O_______________O

"Yes Patrick. And it was all your fault! I waited for you, but you never came.

Nagulat nalang ako nung pagkabukas ko ng pinto, Puro apoy na ang kaharap ko.

Sunog na sunog ako nun Patrick. Luckily, someone saved me. And here I am now.

Living my life with a brand new face."

Nandun din sya sa sunog noon? Ibig sabihin sya yung isa pang bata doon sa kwento ni Tita

Min! Yung batang sunog na sunog. Siguro kaya napapunta sa kanya yung necklace dahil

inakala nung nagligtas sa kanila na s kanya yung necklace.

Ngayon, malinaw na ang lahat.

"Look, I'm sorry Aria. Mga bata pa tayo noon! Of course hindi ko pa alam ang mga

sinasabi ko." sabi ko.

"Well sorry's are too late now Patrick. Time to face your consequences."

"Fine. Do what you want with me. Pero anong kinalaman dito ni Ella?! Leave her

alone!"

Nagtinginan si Tito Al at si Aria.

"Just so you know, Patrick. May atraso rin sakin ang pamilya ni Ella. Hindi mo ba

alam na ang daddy ni Ella at ang asawa ko ay minsan nang nagkaroon ng affair?"

W-what? Kaya pala parang natataranta si Tito Manuel pag napapagusapan si Quen o ang

pamilya nito. At kaya rin siguro mas gusto nya ako for Ella dahil ayaw na nyang maging

connected sa pamilya nina Quen. What a small world.

"At ano naman ang kinalaman dito ni Ella?! Besides, MOVE ON ALREADY! Dati pa

naman pala sila may affair e. I bet nagkapatawaran na rin kayo ni Tita Vangie,

pero bakit ngayon mo lang binalak maghinganti?" sabi ko.

"Wala na naman talaga akong balak maghiganti dun sa lalaking yun e. Pero nung

nalaman kong connected pala kayo sa kanila, naisip ko na why not have my

revenge this time? Nasa plan rin naman to use Ella as bait para makuha ka namin.

Damay na rin sya, kaya naman dinamay ko na sya ng todo todo. Hayyy... Ang

sarap ng feeling na makapaghiganti..."

"You really are a demon." I told him.

"You can say so. Hahaha. Oh wait, may ipapakausap pa nga pala ako sayo."

Kinuha ng demonyo ang fone nya at may nagdial ng number. Ibinigay nya sakin ang fone

na yun at nagulat ako sa narinig kong nagsalita.

-------------------------

QUEN'S POV

Nandito kami ngayon sa mga Rivero at kasalukuyang naghahanda para sa pagsave kayna

Ella and Patrick ng biglang nagring ang telepono.

Si Tita Min ang sumagot.

"Hello?"

(....)

"PATRICK?!" Agad kaming lumapit kay Tita Min at sinenyasang i-on ang speaker para

marinig namin ang sinasabi ni Patrick.

( Tita! )

"Kumusta ka Patrick? Si Ella? Okay ba sya? Okay ba kayo"

(I'm okay. Magkasama pa po kami ni Ella last night, pero pagkagising ko, wala na sya sa

tabi ko.)

"What?! Pero okay naman sya diba?" Maluha-luha nang sabi ni Tita Min.

(Yes Tita.)

"Tita Min, can I have the phone?" sabi ko.

Ibinigay ni Tita Min ang fone sakin.

"Patrick! This is Quen. You have to listen carefully sa bawat sasabihin ko sayo. We

have limited time."

(I'm all ears)

"We know where you are. Mamaya-maya lang, susugod na kami dyan. Nakipag-

ugnayan na rin kami sa mga pulis. Be prepared Patrick. Pag dumating kami dyan,

I'm sure magugulat silang lahat at matataranta. Use that opportunity para

makatakas kayo ni Ella. Asahan nyo ang pagdating namin between 6-7 pm. Pag

nakatakas kayo, make sure you will run as fast as you can. Well trained ang goons

ni Papa. "

(Thank you Quen. We will do our best.)

"Mag-ingat kayong dalawa ni Ella..."

(toot - toot - toot)

"Binaba na nila ang fone. Kinakabahan ako... Pano kung hindi magtagumpay tong

plano natin?" sabi ko.

"Don't worry son. When the worst thing comes, may plan B pa ako." napatingin

kaming lahat kay Mommy.

"What's your Plan B mommy?"

----------------------------------------------------------------------------------------

ELLA'S POV

Where am I? Kagabi, kahawak ko pa ng kamay si Patrick. Pero bakit ngayon, mag-isa

nalang ako. Patrick? Where are you?

Nakarinig ako ng footsteps. Later on, biglang nagbukas ang pinto.

Ang mga goons. Ano na naman ang gagawin nila sakin?

Hinila nila ako patayo at kinladkad. Lakad lang kami ng lakad, at mamaya-maya lang ay

nakita ko na si Patrick. Nakaupo, nakagapos. Kausap nya yung daddy ni Quen at... at... at

yung kamukha ko.

Napatingin silang lahat sakin.

"Oh. Hey there Twin!" bati sakin nung kamukha ko.

"Wala akong kakambal. DESPERADANG IMPOSTORANG IMPURE AT

MALANDI!" sigaw ko.

*SLAP*

"Wag mo kong sigawan!" sinabi nya sakin pagkatapos nya kong sampalin.

"Igapos na ulit yan!" sigaw nung daddy ni Quen.

Iginapos na ulit ako. Parang kahapon lang. Pero this time, hindi na kami magkatalikuran ni

Patrick. Ginapos ako sa isang upuan na katapat ng sa kanya. Mga tatlong dipa rin ang

distansya namin sa isa't isa.

"Goons 5, 7 and 9! Alam nyo na ang gagawin nyo!" Tinawag ng daddy ni Quen yung

mga goons na yun at naglapitan sila sakin. Anong gagawin nila?!

"Do your tasks. Aalis na muna kami ng anak ko at ng iba pang mga goons dito

para naman you won't feel awkward. Hahahaha. Tama nang si Patrick lang ang

manunuod sa inyo. Patrick, panoorin mo ng mabuti okay? Haha. Goodbye for

now." sabi ng demonyo at umalis na.

"Sino kaya satin ang magiging impure ngayon. Hahahaha" sinabi nung kamukha ko

at pagkatapos ay umalis na rin sya.

Tiningnan ko si Patrick at nakita ko ang galit sa mukha nito. Mamaya-maya lamang ay may

naramdaman akong humahawak sa legs ko.

Ang mga goons.

"Bitawan mo ko!" sigaw ko.

Pero wala e. Patuloy nila akong hinahawakan. Hinahaplos. NANDIDIRI AKO!

Hinahalikan ako ng isang goon sa leeg ko. At yung isa naman ay patuloy lang sa paghaplos

ng legs ko. Yung isa naman ay hinahaplos ang likod ko at unti unting pinapasok ang kamay

nya sa loob ng tshirt ko.

"BITIWAN NYO KO! P-PATRICK! HUHUHU." sigaw ko habang sinusubukang magwala,

pero hindi ko magawa. Matindi ang pagkakagapos sakin.

Binuksan na nung isang goon ang butones ng pantalon ko, di kinalaunan ay natanggal na

niya ito. Buti nalang may shorts pa ko. Pero dahil nakashorts nalang ako, mas nagagawa na

nyang halikan ang legs ko. Pataas ng pataas ang paghalik nya at patuloy pa rin sa

paghaplos dito.

Tinanggal ng isang goon ang pagkakagapos ko sa upuan. Pansamantala silang tumigil sa

ginagawa nila. Akala ko tapos na. Pero hindi pa pala. Binuhat nila ako at inihiga sa sahig.

Itinaas nila ang kamay ko and the other goon pinned me down. Hindi ako makagalaw.

"P-PATRICK!!!!!!!!!!!! TULUNGAN MO KO!!!!!!!!!!!!!!" Dko na makita si Patrick.

Nahaharangan ng mga goons ang view nya.

Pumaibabaw ang isang goon sakin at patuloy akong hinahalikan sa leeg. Pababa ng pababa

ang halik nya at naramdaman kong unti-unti na nyang binubuksan ang butones ng damit

ko.

"NOOOOOOOOOOOOOOO. PLEEEEEEEEEEEASEEEEEEEEEEE.

STOPPPPPPPPPPPPP" sigaw lang ako ng sigaw. Pero wala akong magawa. Sinubukan

kong makawala. Pero wala. Ang tindi ng pagkakahawak nila sakin.

Tuluyan nang nabuksan ng goon ang damit ko. Hinahalikan pa rin nila ako.

Wala na. Wala na. Wala na kong magagawa. Kaya ipinikit ko nalang ang mga mata ko at

naghintay nalang na tuluyan na nilang makuha ang pagkababae ko.

Pero that moment never came. Naramdaman kong nawala ang lalaking nakapatong sakin.

Iminulat ko ang mata ko at nakita ko si Patrick. Nakikipagsuntukan sa mga goons.

Nasusuntok rin sya ng mga ito, pero nakakaganti agad sya. Mamaya-maya lamang ay

nakahandusay na ang mga goons sa lapag.

"ELLA! ARE YOU OKAY?!" Umiiyak ba siya?

"Yes. Kung hindi ka dumating baka . . ." at umiyak na rin ako.

"Ssshhh. I told you. Hindi kita pababayaan." Ibinutones na nya ang damit ko at iniabot

sakin ang pantalon ko.

Pagkatapos kong isuot yun, niyakap nya ako ng mahigpit.

"I'm sorry, hindi ako makasagot kanina Ella. Hindi ko alam ang gagawin ko kanina.

I tried to stay calm para makapagisip ako ng tama. Pero nung marinig na kitang

sumisigaw. *sob* *sob* Hindi ko na kinaya. Ginamit ko na lahat ng lakas ko para

makawala sa pagkakagapos sakin. HINDI AKO PAPAYAG NA MAGALAW KA NG IBA

ELLA. HINDI. Takot na takot ako kanina. *sob* *sob* Akala ko nahuli na ko. Buti

nalang hindi pa. Ayos ka lang ba talaga Ella?" Kumalas sya sa pagkakayakap at

hinagkan ang mukha ko.

"Oo, andito na ka na e. Yakapin mo nalang muna ako Patrick. Please." at niyakap

nya ako.

"Don't worry Ella. Malapit nang matapos to. Dadating na sina Quen mamaya.

Ililigtas nila tayo. Be prepared ha." i just gave him a nod and a smile.

Nanatili lang kami sa pwestong to. Hindi na namin namalayan ang oras. Nagdidilim na pala.

Mamaya-maya lamang ay biglang nagdatingan na ang iba pang mga goons. Kasama nila

ang daddy ni Quen at yung kamukha ko na Aria pala ang pangalan.

"ANONG?!" sigaw ng daddy ni Quen ng makita nila kaming magkasama at magkayakap ni

Patrick.

"MGA WALANG KWENTANG GOONS! IGAPOS NYO NA ULIT TONG DALAWANG TO!

PINAG-IINIT NYO TALAGA ANG UL----"

Napatigil sa pagsasalita ang daddy ni Quen ng may narinig kaming wang wang. Mga pulis

pala.

"MGA PULIS TO. BINABALAAN NAMIN KAYO. RELEASE THE HOSTAGES THIS

INSTANT!" Pulis.

"WHAT THE F*CK! PANO NILA NALAMAN ANG KINAROROONAN

NATIN?! UGGGGHH! QUEN AND VANGIE! PAGSISISIHAN NYO TALAGA TO!" sigaw

ni Daddy ni Quen

Dali-dali kaming iginapos ng mga goons.

"NAKAKAINIS. HINDI NA NATUPAD ANG PLANO KO. PERO OKAY LANG. KAHIT

HINDI KO MAN MAPABAGSAK ANG MGA RIVERO. I WILL STILL BE ABLE TO TAKE

SOMETHING IMPORTANT FROM THEM. SIMULAN NYO NA ANG PAGSUNOG!"

What? Sunog? Susunugin na naman kami.

"Nakalimutan ko palang sabihin Patrick. I was the one responsible for the fire

which almost killed you 8 years ago. PERO NGAYON SINISIGURADO KONG

TULUYAN KA NA TALAGANG MAMAMATAY KASAMA ANG BABAENG

PINAKAMAMAHAL MO! HAHAHAHA. TARA NA ARIA!" Tuluyan na silang umalis.

Kasalukuyang nagsasaboy ng gasolina ang mga goons. Mamaya maya lang, naglabas sila

ng lighter, at inihagis doon sa gasolinang isinaboy nila. Tumakbo na sila papalabas

pagkatapos nun.

Nagliyab na ang paligid. Sa konting distansyang meron kami ni Patrick ay naharangan pa ito

ng apoy.

"PATRICK!!"

Parang naulit lang ang nakaraan. May apoy. May sunog at hinahanap ko si Patrick.

"ELLA! AYOS KA LANG BA?"

"NAUULIT LANG ANG NAKARAAN PATRICK. NANGYARI NA RIN TO DATI."

Same scenario. Same feeling.

"HINDI ELLA. BECAUSE THIS TIME, HINDI NA KITA IIWAN.

Pero ngayon, I know I will not be alone....

"I LOVE YOU PATRICK."

"I LOVE YOU TOO, ELLA."

Because Patrick will not let go of me this time.

Nagulat nalang ako ng biglang may nagtatanggal ng pagkakagapos ko. Hinila nya ako at

pinuntahan namin si Patrick. Tinanggal din nya ang pagkakagapos nito.

Agad akong niyakap ni Patrick.

"Patrick at Ella. Kailangan na nating makalabas bago pa tuluyang magcollapse ang

warehouse!" Kung sino ka man, thank you.

Takbo kami ng takbo at humahanap ng daan palabas ng warehouse na to. May nakita

kaming pinto at dun ay lumabas kami.

"Nandyan pa sa labas sina Sir Albert. Sinisigurado nilang mamamatay kayo. Hindi

kayo pwedeng dumaan dyan sa harap. For the meantime, magtago muna kayo.

Ako na ang bahalang maginform kayna Ma'am Vangie at sa pamilya nyong ligtas

kayo."

"Salamat . . . "

"Henry. Henry ang pangalan ko. Si Ma'am Vangie at Sir Quen ang nag-utos sakin

nito. My loyalty lies with them and not with Sir Albert."

"Thank you Henry. Utang namin sayo ang buhay namin." Patrick.

"Sige na, take the motorcycle. Marunong ka naman magmotor, sir Patrick diba?"

"Oo. Sige mauna na kami. Salamat talaga." At hinila na ko paalis ni Patrick.

Sumakay na kami sa motor. Natatakot talaga ako dito. Feeling ko hindi safe. Pero dahil

kasama ko naman si Patrick, I know I will be.

Medyo nakakalayo na rin kami sa warehouse. Nasa high way na kami ngayon kaya naman

malabo na para makita pa nila kami.

"Ella..."

"Ano yun, Patrick?"

"Nasa high way na kasi tayo e. Baka mahuli tayo kung hindi tayo maghehelmet.

Pero dahil isa lang naman yung helmet dyan, ikaw nalang ang magsuot." sabi ni

Pat.

"Ha? Okay." kinuha ko ang helmet at sinuot ito.

"Ella, mahal mo ba ako?"

"Anong klaseng tanong naman yan, Patrick!"

"Sagutin mo nalang' sabi nya habang nagdadrive pa rin.

"Syempre Patrick. MAHAL NA MAHAL KITAAAAAA!" sinigaw ko yan, then I heard him

laugh.

"MAHAL NA MAHAL DIN KITA ELLAAAAA!" sinigaw rin niya. Para lang kaming mga

baliw dito.

"Ano bang nakain mo Patrick?" tanong ko.

"Wala lang. Gusto ko lang ipagsigawan na mahal kita. Haha. Uhm. Ella. Favor,

yakapin mo naman ako oh. Yung sobrang higpit. Namiss kita e."

Naglalambing ba tong si Patrick? Pero bakit parang kinakabahan yata ako. Niyakap ko

nalang sya ng mahigpit.

"Don't let go of me, Ella. Okay? Kahit anong mangyari, wag mong tatanggalin ang

yakap mong yang sakin."

"Syempre. We made a promise noh. We won't let go no matter what. I love you so

much." sabi ko at mas hinigpitan pa ang yakap sa kanya.

"I love you too, Ella. Always and Forever. Hinding hindi kita iiwan. I will always be

by your side to protect you and keep you away from harm. This time, ako naman

ang magiging savior mo."

"Why are you talking like that, Pat?"

"For no reason? Haha. Ibaon mo nalang ang mukha mo sa likod ko Ella. Just do it

and close your eyes."

"Close my eyes? Why?"

"Sige na. Please. And while you're closing your eyes I want you to replay in your

head these words..."

"What words?"

"Patrick loves Ella more than his life. He loved her, He loves her and will always

love her. Forever his heart will belong to Ella. Ella alone and nobody else..... Now

close your eyes and think of those words"

I did what he said. I closed my eyes and thought of that. Naramdaman kong mas bumibilis

ang pagtakbo ng motor. I was scared, pero nawawala ang takot na yun dahil andito si

Patrick.

"This is it, Ella. Always remember those words..." sabi ni Patrick. Anong this is it?

Before I could open my eyes, ramdam kong lumihis ng daan ang motor. Narinig ko ang

preno ng isang trak. Iniwasan pala ito ni Patrick.

"I love you Ella."

After he said those words, I opened my eyes at nakita kong babangga kami sa isang

building. Sa sobrang bilis ng takbo ng motor, hindi ko na nagawang magsalita.

I just closed my eyes and then I don't know what happened anymore.

-------------

"I can't believe this..."

"Wake up Ella...."

"Doc, gumagalaw na sya!"

I slowly opened my eyes and see these people standing in front of me.

Where am I?

"Are you okay?" sabi nung doktor.

Nasa hospital ba ako? Bakit? All I can remember is we were escaping from Quen's father

and we were riding in a motorcyc----

"WHERE'S PATRICK!" Nagcrash ang motor na sinasakyan namin. Kailangan kong

malaman ang kalagayan ni Patrick.

"Ella, please. Mahina ka pa. Magpahinga ka muna."

"NO. WHERE'S PATRICK!"

Lahat sila tumungo. I looked at the Doctor and luckily, he answered.

"Your motorcycle crashed. Napag-alaman ng mga experts na wala palang preno

ang motor na sinasakyan nyo. Pero the driver should have known that..."

Now it's clear. Kaya pala ako pinaghelmet ni Patrick at pinakayakap ng mahigpit sa kanya.

Kasi una palang, alam na nyang may sira na yung motor.

"But where is Patrick?"

"Marami kang tinamong sugat, actually may pilay ka pa. Ikaw yung more

protected sa inyong dalawa that's why you're here."

"WHAT DO YOU MEAN?! WHERE'S PATRICK!"

"He was Dead on arrival."

29. Say You’ll Never Go

ELLA'S POV

"He was dead on arrival" sabi nung doktor.

dead on arrival...

dead on arrival........

dead on arrival...................

Paulit ulit na tumatakbo yang mga katagang yan sa isip ko.

Hindi. Hindi pwede. Hindi ako pwedeng iwan ni Patrick. No.

How can I make it through the day... without you...

Kahit na nanghihina pa ako at may pilay sa paa ko. Pinipilit ko pa rin tumayo. Kailangan

kong puntahan si Patrick. Alam ko, hindi pa sya patay.

"Ella! Get back to your bed. Hindi mo pa kaya!" sabi sakin ni Mommy habang

pinipigilan ako tumayo.

You have been so much a part of me...

"No Mom! I need to see Patrick! Get off me! Nagjojoke ka lang doctor diba? Buhay

pa siya diba? Nakakatawa naman ang joke mo doc! Ha-ha-ha." sabi ko ng tumatawa,

pero kabaliktaran ang sinasabi ng luha ko.

"I'm sorry Ms. Ella...." sabi nung doktor at tumungo sya.

I'll never know what to do...

Patuloy lang sa pagpatak ang luha ko habang pinipilit ko pa rin tumayo.

"Ella please... stay on your bed muna..." Mom

"NO MOM. LET ME SEE PATRICK. HINDI AKO NANINIWALANG PATAY NA SYA.

HINDI NYA KO IIWAN MOMMY. HE PROMISED. *sob* *sob* *sob*" Tuluyan na kong

nagbreakdown.

How can I carry on my way... The memories..

"But Ell--" Naputol ang sasabihin ni Mommy dahil nagsalita na rin si Daddy.

"Let her see him Min. Kung yun lang ang paraan para matanggap nya ang

katotohanan." Dad.

When all that is left is the pain of my history...

"I will lead the way." Doctor.

On our way papunta sa room ni Patrick, nadadaanan namin ang mga taong iyak ng iyak

dahil sa pagkawala ng mahal nila sa buhay. Kitang kita ang lungkot sa mukha nila, lalong

lalo na ang sakit na nararamdaman nila.

Ayokong maramdaman yun. Ayoko. Hindi ko maimagine na mawalan ako ng mahal sa

buhay. Hindi naman ako iiwan ni Patrick diba? Diba?

Why should I live my life today...

Hindi ko namalayang nandito na pala kami sa room ni Patrick. Katulad din ng room ko, ang

kaibahan lang, anim silang nandito at puro nakatakip ang katawan at mukha nila.

"Nasan si Patrick? Bakit nandito tayo sa dalahan ng mga namatay na? Dun tayo sa

room ni Patrick!" sabi ko habang hinihila si Quen papalabas.

I cannot live out on my own...

"Ella... we're here." sabi ni Dad.

"No! Puro patay ang mga nandito dad! Wala dito si Pat! C'mon let's go! Baka

iniintay na nya ako!"

Lumuhod si dad sa harap ko. Nasa wheel chair kasi ako e. Hinawakan nya ko sa mukha at

pinahiran ang mga luhang patuloy na tumutulo sa mga mata ko.

"Ella, you have to accept the truth. Wala na si Patrick..." and then he kissed me sa

forehead at tumayo na.

And just forget the love you've always shown...

"Doc, ipakita nyo na sa kanya si Patrick."

And accept the fate of my condition... Please don't ever go...

Nagnod lang yung doctor at pumunta dun sa kama sa dulo. He removed the blanket

covering the body of the person on that bed.

Tinulak na ni Quen ang wheel chair ko para makalapit ako dun sa kamang yun.

Nung nareveal na yung mukha nung lalakeng nasa kama, hindi ko na napigilan ang pagtulo

ng luha ko. Hindi ko na rin napigilan ang paghagulgol ko.

For I cannot live my life alone...

"No........" Nawawala na ang boses ko sa sobrang pag-iyak.

"Iiwan ka muna namin Ella ha. Tawagin mo nalang kami kung ready ka nang

umalis..." Quen.

Say you'll never go...

Umalis na sila, at ako naman, mas lalo kong nilapit ang wheel chair ko sa kama ni Patrick.

Malinis na ang katawan nya. Wala ng dugo, pero andami nyang sugat. Hinawakan ko ang

kamay nya ng mahigpit. Ang dating mainit nyang kamay ay singlamig na ng yelo ngayon.

Say you'll never go out my way..

"Patrick... diba may promise ka? Diba sabi mo hindi mo ko iiwan? Diba sabi mo

hindi tayo maglelet go? Pero bakit ganyan ka? Bakit Patrick? Wag mo naman to

gawin sakin oh. Please Patrick...." kinakausap ko sya kahit na alam kong hindi na sya

sasagot sakin.


"Naalala mo ba nung una tayong magkita? Nung mga bata pa tayo? Akala ko ang

sungit sungit mo noon. Pero hindi pala. Kasi habang lumilipas ang araw, mas

nakikilala kita. Noon palang, alam ko nang mahal kita. Kaya naman nung araw na

nangyari yung sunog, hindi ako nagdalawang isip na itulak ka palabas kahit na

alam kong makukulong ako sa loob."

For we can still go on . . . And make it through...

Hinalikan ko ang kamay nya.

"Nung nasa States ako, pakiramdam ko laging may kulang sakin. Lagi akong may

napapanaginipang batang lalaki na hindi ko makita ang mukha. Inisip ko baka si

Quen lang yun. Pero alam mo, simula nung nagkita tayo dito sa Pilipinas, nung

naging friends tayo... hindi ko na napapanaginipan yung batang lalake. Laging

ikaw nalang ang napapanaginipan ko."

Just say you'll never go . . . Say you'll never go away...

I smiled with what I said at pinahiran ang luha ko kahit na patuloy pa rin naman itong

tumutulo.

How can I make my dreams come true . . . Without you...

"Akala ko, masyado lang akong in love sayo kaya mo napalitan yung batang lalaki

sa panaginip ko. Pero hindi pala. Nagkamali pala ako. Kasi alam mo, nawala lang

pala yung pagkablur ng mukha nung batang lalaki. Kasi ikaw pala yun, Patrick.

Ikaw pala yung batang lalaking matagal ng kulang sa buhay ko."

Binitawan ko ang kamay nya at ibinaon ko ang mukha ko sa dibdib nya habang nakayakap

sa kanya.

You were the one who gave love to me . . . You are my fantasy...

"Hindi ka man agad narecognize ng mata at isip ko, masaya na rin akong nagawa

kang maalala ng puso ko."

Umayos na ko ng upo at hinagkan ko ang mukha nya.

I cannot live out on my own . . .

"Pero bakit ganun. Kung kelan masaya na tayo, kung kelan alam na natin ang

katotohanan, tsaka naman nagkaganto. Ang lapit lapit ko sayo ngayon, Patrick.

Pero wala ka naman sa tabi ko. You're so close... yet you're still so far..."

Napalingon ako sa table sa gilid ng kama nya at nakita ko ang dalawang necklace. Ang mga

necklace namin. Kinuha ko ang mga ito at tinitigan.

And just forget the love you've always shown..

"Buti pa ang dalawang bata dito sa necklace, magkasama pa rin. Buti pa sila noh?

*sob* *sob* Buti pa sila. Kasi tayo, hindi na magkakasama ulit. *sob* sob* Iisipin

ko nalang na tayo tong dalawang to. Para kahit sa necklace man lang.... kasama

pa rin kita."

And accept the fate of my condition . . .

Pinagsama ko ang dalawang pendant sa isang strap at isinuot ko ito. Hinawakan ko ulit ang

kamay ni Pat.

Please don't ever go...

"Nakakainis ka Patrick. Sabi mo hindi ka bibitaw hangga't hindi ako ang nauuna.

Hindi pa naman ako bumibitaw ah! Bakit mo ko iniwan? Bakit kailangan mo pang

isakripisyo yung buhay mo para sakin? Nakakainis ka talaga!"

For I cannot live my life alone..

Tinitigan ko lang si Patrick. At dko mapigilang ngumiti. I smiled a bitter smile. A smile full of

loss and pain. But still, it was full of love.

"I will always remember what you told me Pat... that you love me more than your

life. You loved me, you love me and you will always love me. Forever your heart

will belong to me. I alone and nobody else...... I will keep those words in my heart

forever..."

Say you'll never go . . .

Nilagay ko ang kamay ko na kahawak ang kamay ni Patrick sa tapat ng puso ko.

"Feel my heart, Patrick? It will always beat for you, no matter what . . . I love you,

Pat. I may let go of this hand, but I will never let go of you. I will keep my promise

until the end."

Say you'll never go out my way...

I slowly let go of his hand and gathered all of my energy para magawa kong makatayo.

I held his face and kissed him.


Nung naglapat na ang mga labi namin, I felt the same old feeling. Parang dati lang. But this

time, hindi na sya nagrerespond.

For we can still go on....

I broke the kiss at umupo na ako. I looked at Patrick and carefully examined his face ---

memorizing every detail of it. His eyes, his nose, his lips.. Kasi alam kong ang mukhang

tinititigan ko ngayon ay sa picture ko nalang pwedeng makita ulit...

I called Quen and told him I'm ready.

"Are you sure Ella? Once you leave, there's no going back..." Quen

And make it through...

"Yes, I'm ready. Besides, I'm not going anywhere. Katawan lang ni Pat ang iiwan

ko. My love for him will always remain."

Just say you'll never go....

Tinulak na ni Quen ang wheelchair. Pero nung nasa may pinto na kami, I looked back to see

his face... that face I know my heart will never forget.

"Goodbye Patrick... I will always love you."

Say you'll never go away...

---------

PATRICK'S POV

Pagkamulat ko ng mata ko, parang gusto ko na ulit isara ang mga ito.

I woke up in an unfamiliar place. Pero bakit ganto? Iba ang feeling. Ibang-iba.

Sinubukan kong maghanap ng iba pang tao dito sa lugar na to and success! May nakita

akong isang babaeng nakatalikod.

Pero kahit nakatalikod sya, kilala ko pa rin kung sino to.

Si Ella.

"Miss na kita. Sana andito ka ngayon, para makita mo yung naging success ng

efforts natin. Ng efforts mo. Mahal na mahal kita, sana alam mo yan." nakangiti

niyang sinabi yan, pero mamaya-maya, umiyak na rin sya.

"Oo naman. Alam na alam ko yun. Syempre, mahal din kita e. Kaya nga ginawa ko

tong lahat para maging masaya ka. Wag ka na umiyak ha?" sabi ko sa kanya.

"Pano ba yan, kailangan ko munang umalis. Babalik nalang ulit ako dito ha. I love

you, Patrick."

"Bye, Ella. I love you too."

At tuluyan na siyang umalis, at iniwan ako.

Bakit ganun?

Kausap nya ako, pero parang hindi nya ako nakikita? Katabi ko sya pero parang ang layo

layo nya?

Ella? Bakit?

Lakad lang ako ng lakad, hanggang sa may makakasalubong akong lalake.

Balak pa yata akong banggain nito e. Ayaw ba namang tumabi. Ay nako, bahala sya. Basta

ako, hindi ako tatabi. Mapride na kung mapride.

Palapit na kami ng palapit, pero dinaanan nya lang ako. AS IN PARANG HANGIN LANG AKO

SA HARAP NYA. LITERALLY. MULTO BA TONG LALAKING TO?

O, baka naman. . .

Tumingin ako sa paligid ko, at dito ko narealize na nasa sementeryo pala ako.

Maraming tao, pero hindi nila ako nakikita. Dinadaan-daanan lang nila ako na parang

hangin lang ako sa harap nila. Parang si Ella lang kanina. Kausap nya ko, pero hindi naman

nya ko tinitingnan.

That was when it hit me...

I'm a ghost.

Nabangga nga pala ang sinasakyan naming motor ni Ella. But no. This can't be. May

promise ako kay Ella!

Napaluhod nalang ako at napaiyak. Laking gulat ko nung may humawak sa balikat ko.

"Patrick . . ."

Napatingin ako sa kanya at hindi ako makapaniwala sa nakita ko.

"Yaya?!" Ang yaya ko noong bata ako. Pagkatapos kasi nung sunog noon, nagresign na

sya at nawalan na kami ng balita sa kanya.

"Oo, ako to, alaga. Namiss ko kagwapuhan mo ah!" sabi nya at niyakap ako.

"Bakit ka nandito yaya? Patay ka na rin ba?" Bumitaw na sya sa pagkakayakap at

nginitian ako.

"Oo, Patrick. Nagkaron kasi ako ng cancer e. Haay. Binatang-binata ka na

ah!" ginulo nya ang buhok ko at ako naman, nginitian ko sya.

"Ya, patay na ba talaga ako?"

"Sa totoo lang, oo."

Napayuko ako sa sinabi ni yaya.

"But you still have the chance to go back"

Napatingin ako sa kanya.

"You're in a place between life and death Patrick. Yung nakita mong scene kanina?

Hindi yun totoo. Well, somehow it's true. It is just one possible outcome. Pwede

yung mangyari, pwede ring hindi. It will all depend sa kung anong pipiliin mo."

"Pipiliin ko?"

"You can either choose death and leave all of your loved ones sa mundo. Masyado

ka ng maraming pinagdaanang sakit Patrick. Hindi ka pa ba napapagod? I think

you deserve a rest.

Or you can choose to live. But if you choose that, patuloy ka pa ring

makikipagsapalaran sa agos ng buhay. Kailangan mo pa ring harapin ang bawat

hamon nito. Sa dinami-dami na ng nangyari sayo, hindi ka pa ba nagsasawa sa

mga problema?"

Natigilan ako sa sinabi ni Yaya. Tapos na ba talaga ang mission ko sa mundo para basta

basta nalang akong lumisan without even saying goodbye to the people I love? To my mom,

my dad... To my Ella......

Ella....


When I thought of that name, bigla akong may narinig na boses. Isang boses na kilalang

kilala ng puso ko.

Say you'll never go out my way...

"Patrick... diba may promise ka? Diba sabi mo hindi mo ko iiwan? Diba sabi mo

hindi tayo maglelet go? Pero bakit ganyan ka? Bakit Patrick? Wag mo naman to

gawin sakin oh. Please Patrick...."

Lumingon ako kung saan saan pero wala akong makitang nagsasalita.

Say you'll never go . . . For we can still go on...

"Hindi ka man agad narecognize ng mata at isip ko, masaya na rin akong nagawa

kang maalala ng puso ko."

Masaya rin ako Ella. Masaya akong pareho lang pala ang isinisigaw ng puso natin.

And make it through...

"Feel my heart, Patrick? It will always beat for you, no matter what . . . I love you,

Pat. I may let go of this hand, but I will never let go of you. I will keep my promise

until the end."

Napaluha ako sa sinabi nyang yun. And with that, I made my decision.

Just say you'll never go...

I looked at yaya with certainty in my eyes.

"Have you decided?" She asked me with a smile on her face.

Say you'll never go away...

"Yes, yaya. And I think this is for the best."

30. The Final Piece

ELLA’S POV

5 years.

5 years na ang nakakalipas simula noong iniwan ako ni Patrick.

Nakulong ang daddy ni Quen dahil sa mga ginawa nya at hanggang ngayon, hindi pa rin sya

nakakalaya. Dahil dito, si Quen na ang nagmamanage ng business nila. Busy kasi si Tita

Vangie sa pag-aalaga kay Aria na kakatapos lang magpaplastic surgery. Oo, ipinabalik na

nya ang dati nyang mukha.

At dahil nga mag-isa lang si Quen sa pagmamanage ng business nila sa States,

nagvolunteer ako para tulungan sya. Yes, I spent my 5 years doon.

Pagkalabas na pagkalabas ko palang kasi noon ng room ni Patrick sa hospital, sinabi ko na

agad kay Dad that I want to go back to the states. Sinabi ko rin that I want to continue my

treatment doon kaya naman lumabas na rin kami agad sa hospital without even saying

goodbye sa mga Rivero.

Don’t get me wrong. I know I have a promise to Patrick that I won’t let go of him, pero

hindi ko yun matutupad ng ayos kung hindi ko aayusin ang sarili ko.

Alam kong ayaw ni Patrick na mahirapan ako at masaktan. Ayoko rin naman sayangin ang

pagbuwis nya ng buhay nya kung papatayin ko rin ang sarili ko sa sobrang pagkadepressed

sa kanya.

Kaya nga umalis agad kami noon para bigyan ang sarili ko ng time to heal.

Nung umalis kami, wala kaming naging koneksyon sa mga Rivero. Kahit sina mama at

papa, sinabihan ko na wag silang icocontact. Hindi na rin namin napapagusapan sa bahay.

Pero kahit ganun, gabi-gabi ko pa rin pinagdadasal, iniiyakan at kinakausap si Patrick. Tuwi

ngang birthday nya, bumibili ako ng cake at cinecelebrate ito ng mag-isa. And speaking of

that birthday, birthday na nga pala nya bukas.

Haay Patrick… 22 years old ka na dapat bukas. Pero alam mo, kahit 22 years old ka na,

hindi pa rin nagbabago ang nararamdaman ko sayo.

Never pa ulit akong nagkaboyfriend. Ewan ko ba dito kay Quen kung bakit paulit-ulit nyang

sinasabi na “Wait for the right time. Dadating din yun Ella. Tatagan mo ang sarili mo, so

you’ll be able to keep your promise to Patrick. Sana wag mong maibigay ang puso mo sa iba

habang naghihintay ng tamang panahon na yun.”

Weird, right? Sa pagkakaalam ko kasi, pag namatayan ka or anything, ang madalas na

ipinapayo ay magmahal ng iba. Pero kakaiba tong si Quen e. Ewan ko ba dito.

Pero kahit naman hindi nya sabihin yun, hindi naman talaga ako handang magmahal ng iba

e. Kahit pa meron akong masugid na manliligaw na for almost 3 years nang nanliligaw

sakin.

Ang nakakatawa nga lang dun, never ko pang nameet yung manliligaw kong yun. Every

day, as in araw-araw, lagi lang syang nagpapadala ng isang rose kasama ng isang pirasong

puzzle piece. Yung pang jigsaw puzzle.

998 pieces na ang natatanggap ko, pero ni minsan, hindi ko pa sila sinubukang pagsama-

samahin. Nakalagay kasi dun sa pinakaunang piece na binigay nya na wag ko muna yun

bubuuin hangga’t hindi nya sinasabi.

“Ella!” sigaw ni Quen habang papasok dito sa office ko.

“Ano yun?” sagot ko.

“Another gift for you!” sabi nya at sabay abot ng isang rose kasama ang pang 999th

piece. Yun yung usual na binibigay nya, pero nagulat ako dahil this time, may kasama ng

note.

Binuksan ko yung note at binasa ito.

Dear my Love,

Ito na ang last piece na ipapadala ko sayo. I will personally give the 1000th piece to

you. Always carry the pieces with you because anytime, you can receive the note which will

tell you na buuin sila.

The long wait is over, my dear. Finally, magkikita na tayo.

I love you so much, Ella.

Always and forever.

Hindi ko mapigilang ngumiti sa note na nabasa ko. Bigla akong napatingin kay Quen. I’m

expecting na nakasimangot sya or galit kasi ayaw nga nya akong magmahal ng iba, diba?

Ganun kasi sya sa mga nagtatry manligaw sakin, pero laking gulat ko nung makita ko syang

nakasmile ngayon.

“Himala yata. Hindi ka galit sa manliligaw kong to.” Sabi ko.

“Well….. Haha. Maybe the time really has come…” sabi nya.

“For me to love someone else?” sabi ko.

“Uhmm… Basta, the time has come.”

“Gulo mo! Haha.”

“Haha. Ah Ella! You have to go back to the Philippines nga pala. Pinapasabi nina

Tita na may kailangan kang ayusin dun sa business nyo dun.” Aside kasi sa business

ni Quen, tinutulungan ko rin sina mama na ayusin yung business namin sa Philippines kahit

dito ako sa US nakabase.

“Kelan naman daw ako uuwi?” tanong ko.

“Later.”

“Later?! Ang bilis naman yata?!” gulat kong sagot.

“Yup. Urgent daw? Ito na yung plane ticket mo oh.”

Tumayo ako at inabot ang plane ticket na binibigay ni Quen. Pagkaabot nun, bigla nya kong

hinila at niyakap.

“Masyado ka nang maraming pinagdaanan, Ella. Masyado ka nang nasaktan. I

think it’s time for you to be happy…” bulong nya sakin.

I just smiled and hugged him tighter.

“So. Pano ba yan. Alis ka na! Mag-impake ka na at baka malate ka pa sa flight

mo.” Quen. At bumitaw na sya sa pagkakayakap

“Talagang pinapalayas mo ko ha! Sige na. Bye!”

Umuwi na ko sa bahay at nag-impake. Pagkatapos, dumiretso na ko sa airport para sa flight

ko.

---------------------------- FAST FORWARD--------------------

Philippines.

Finally, I’m back. Andito na ko sa lugar kung saan nabuo and at the same time, nadurog

ang puso ko.

Gabi na rin kaya naman nagpasundo na ko sa driver namin para ihatid ako sa bahay.

Di nagtagal ay nakauwi na rin ako. Di ko maiwasang malungkot sa nasilayan ko. Tuwing

nakikita ko ang bahay na to, hindi ko maiwasang alalahanin ang mga magaganda naming

memories dito ni Patrick.

Mga kasambahay lang namin ang nandito. Naiwan sa States sina Mama. May tiwala silang

kaya kong ayusin ang problema ng business ng sarili ko lang.

Umakyat na ko sa kwarto para ayusin ang mga gamit ko. Habang inaayos ko ang mga ito,

biglang nalaglag ang isang medium sized box. Yung box na lalagyan ko nung puzzle pieces.

“Sino ka ba talaga? Ang tindi na ng effort mo para maparamdam sakin na mahal

mo ko, pero natatakot akong hindi ko maibalik sayo yun. Hindi ko kasi alam kung

kaya ko pang magmahal ng iba e…” at eto na naman, tinraydor na naman ako ng luha

ko. Umiiyak na naman ako ngayon.

“Patrick kasi… *sob* Bakit mo pa ko iniwan? *sob* Hanggang ngayon… hanggang

ngayon, ikaw pa rin ang laman nito.” Sabi ko habang nakahawak sa kaliwang dibdib ko.

“Hanggang ngayon, hindi pa rin ako naglelet-go sayo. Pero sign mo na ba to?

Magpapakita na sya sakin, Pat. Panahon na ba to para magmahal ako ng iba?”

Tinitigan ko ang puzzle pieces habang hawak ko ang necklace namin ni Patrick. Napatingin

ako sa relo at nakita ko ang oras. 11:30 pm.

30 minutes nalang, birthday na ni Patrick.

Pansamantala ko munang iniwan ang mga nagkalat kong gamit at lumabas ng bahay. Hindi

ko alam kung bakit pero dinala ko ang medium sized box na naglalaman ng puzzle

pieces. Pumunta ako sa isang lugar na alam kong pinakamaaalala ko si Patrick.

Ang playground.

Nung makarating ako doon, dumiretso agad ako sa swing. Ang favorite place ko.

Tiningnan ko ang relo at sakto. 12 : 00 am.

Tumingin ako sa langit at sumigaw ng : “Happy Birthday, Patrick! 22 years old ka na!

Sorry kung ngayon lang ulit ako nakabisita dito ha. Hindi ko pa kasi kaya dati

e…” nakangiti ako habang sinasabi yan, pero tumutulo naman ang luha ko.

“Miss na miss na miss na kita… Bisitahin mo naman ako kahit minsan! Promise

hindi ako matatakot.” Sabi ko habang tinitingnan ang pendant ng necklace namin ni Pat.

Hindi pa man ako tapos magdrama dito, bigla akong nagulat sa isang paper airplane na

tumama sa ulo ko.

Kinuha ko ito at nakita ang salitang “Ella” na nakasulat dito.

Binuksan ko ito at binasa ang nakasulat dito.

Dear my Love,

Eto na ang panahon para pagsama-samahin mo ang puzzle pieces. Pag napagsama-sama

mo na, tsaka ako magpapakita sayo para iabot ang last piece na bubuo sa puzzle.

I love you.

Tumingin ako sa paligid pero wala namang tao. Kinakabahan ako, pero ibang kaba ang

nararamdaman ko. Yung bang parang hindi nakakatakot na kaba.

Umupo ako sa damuhan at kinuha ko ang medium sized box. Tinaktak ko ang laman nito.

“Kaya pala kita naisip na dalhin. Kasi ngayon ka na ipapabuo sakin.” Sabi ko habang

pinagsasama-sama ko ang mga puzzle piece.

Patuloy lang ako sa pagbuo ng puzzle, pero nung may nabubuo nang image, napatigil ako

at biglang tumulo ang luha ko.

Sumasakit ang puso ko sa image na nabuo pero ipinagpatuloy ko pa rin ang pagsasama-

sama ng mga piraso hanggang sa isang puzzle piece nalang yung kulang. Yung 1000th

piece na dapat ibibigay sakin nung manliligaw ko.

“SINO KA BA HA?! NANG-AASAR KA BA?! BAKIT ITO ANG IMAGE NA NASA

PUZZLE?!” sigaw ko.

Yun kasing image na nasa puzzle, yun yung picture ng necklace namin ni Patrick. Yung

dalawang bata. At yung 1000th piece? Yung nag-iisang kulang na piece na yun ay yung

mukha nung batang lalaki.

“KUNG NANDITO KA MAN NGAYON, GUSTO KONG MALAMAN MO THAT I HATE YOU.

NAKAKAINIS KA. NANANADYA KA BA? Bakit ito pa?! Kung sa tingin mo

mapapaltan mo si Patrick, you’re wrong! SYA LANG ANG KUKUMPLETO SA PUZZLE

NG BUHAY KO. SYA LANG… at wala nang iba.” Tuluyan na kong nagbreakdown at

humagulgol . Tinakpan ko ang mukha ko gamit ang mga kamay ko.

Nagulat nalang ako ng bilang may humawak sa balikat ko. Napatingala ako at tingnan ko

yung taong yun.

Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko ngayon. Nananaginip ba ako?

“Patrick?” sabi ko, at tumayo na ko.

He just smiled at me at pinunasan ang luha ko. In return, niyakap ko sya ng mahigpit.

“Patrick? Is that you? Thank you! Thank you kasi tinupad mo ang wish ko na

dalawin mo ko. Sabi ko naman sayo e, hindi ako matatakot sayo. Patrick, mamaya

ka na umalis ha. Let me hug you for a while. Namiss talaga kita Pat!” sabi ko, then I

heard him chuckle.

Napabitaw ako sa hug at tiningnan ko sya with curiosity on my face.

He cupped my face and said, “Ano ka ba, anong mamaya umalis? Hindi na ko aalis

noh. Hindi na kita iiwan. Lagi na tayong magkakasama ngayon”

Nanlaki ang mata ko sa sinabi nya. “Patay na ba ako Patrick? Bakit lagi na tayong

magsasama?”

“Hahaha. You’re still that funny girl I love, Ella. Kahit 5 years na ang nakakalipas

na hindi tayo nagkikita.” He kissed me on my forehead. “Hindi ka pa patay. At lagi na

tayong magkakasama because I’m not going anywhere this time.”

“…..” Wala akong masabi. Naguguluhan ako.

“Hindi ako namatay Ella… I mean, namatay ako, pero nagkaron ng miracle and

here I am. Alive and kicking.”

“H-how come?” nauutal kong tanong.

“I can explain…” Napatingin kami sa nagsalita. Si Tito Rommel, kasama si Tita Karla, si

Mommy Min, at si Daddy Manuel.

“Mabuti na nga pong iexplain nyo na. Mukhang hindi talaga makapaniwala tong si

Ella e” sabi ni Patrick habang hinihila ako papalapit sa pamilya namin.

----

ROMMEL’S POV

“Ready ka na ba Ella?” sabi ko sa soon to be daughter in law ko.

“Yes.” Sagot nya.

-------------FLASHBACK----

( 5 years ago )

Pagkalabas ni Ella sa room ni Patrick, ako naman ang pumasok.

Nasaktan din ako sa nangyari sa anak ko. My only son.

“Sorry para sa lahat ng nagawa kong mali sayo, anak. Alam kong ginawa mo to

para kay Ella. Kaya naman ipinapangako namin ng mommy mo na aalagaan namin

sya at ituturing na parang sarili na ring anak. May you rest in peace, my son.” Sabi

ko at hinawakan ang kamay nya.

Pero laking gulat ko nung gumalaw ang kamay nyang yun.

“Son? Patrick? DOC! DOC!”

Lumapit ang doctor at gulat na gulat rin sa pangyayari.

“Hindi na tumitibok ang puso nya nung dinala sya dito kanina. THIS IS A

MIRACLE.”

Agad agad syang dinala sa ICU para gamutin. Habang nasa ICU sya, pinuntahan ko ang

kwarto ni Ella, pero wala na akong nadatnan noon. Nurse nalang na inaayos ang kama nya.

“Nurse? Nasan ang pasyente dito?”

“Wala na po sir. Nabanggit po nung daddy ng pasYente na sa States na daw po

ipagpapatuloy ang panggagamot sa patient kaya naman pinayagan na rin sila agad

na makalabas.”

I went back to the ICU at ilang oras rin ang nakalipas nung lumabas ulit ang doctor.

Nakangiti sya habang papalapit sakin.

“He needs 2 years to heal. Matindi ang naging bali ng mga buto nya kaya matindi

ang kakailanganin nyang treatment. Sa ngayon, he won’t be able to move his 2

legs pero in time, mababalik din yun sa dati.” Explanation nung doctor.

Nung makalabas na si Patrick sa hospital, tinry kong icontact sina Ella, pero hindi ko sila

macontact.

“Sorry son, hindi ko talaga sila macontact.” Sabi ko kay Patrick.

“It’s okay, dad. Tama lang siguro to para may panahon rin akong magpagaling. Sa

oras na bumalik na ulit ako sa normal, gagawa ako ng paraan para magkasama

kami ulit ni Ella.”

“Aren’t you afraid na baka magmahal sya ng iba kasi akala nya patay ka na?”

“No dad. I trust her. I know she will keep her promise. Plus, may papakiusapan

akong magbantay sa kanya.”

“Who?”

“Quen.”

--- END OF FLASHBACK –

“So. Kaya pala todo ang pagpapaalala sakin ni Quen at todo rin ang pagtaboy nya

sa mga manliligaw ko. Well, maliban dun sa isa na hanggang ngayon hindi pa rin

nagpapakita.” Sabi ni Ella.

“Hahaha. Slow ka din noh?” sabi ni Patrick at napatingin naman sa kanya si Ella.

“I guess, kailangan muna namin kayo iwan?” sabi ko.

“Wait. Teka, mom and dad? Bakit alam nyo to?” tanong ni Ella kayna Min and Manuel.

“Matagal na naming alam na buhay si Patrick, siguro, 3 years ago? Pero we

promised him na hindi namin sasabihin sayo. Gusto nya kasi sya mismo ang

magsasabi e. Sinabi rin namin na may problem ang business kahit wala naman

para lang bumalik ka dito kasi dito pinlano ni Patrick magpakita sayo. ” sabi ni Min.

“Kaya bilib ako dito kay Patrick e. Daming pakulo! Hahaha.” Nagtawanan naman

kaming lahat sa sinabing yun ni Manuel.

“Hahaha. Haay. Alam nyo, iwan na muna natin sila. Para naman magkausap na

tong dalawang to. Alam kong sabik na sabik na tong si Patrick kay Ella e. Matagal

tagal na rin nitong inuuntog ang sarili nya sa pader para mapigilan nya ang sarili

nyang magpakita kay Ella. Haha. Tara na nga.” Sabi ng asawa ko.

Umalis na kami para mabigyan ng time sina Patrick at Ella. Goodluck son. May you achieve

your happy ending.

ELLA’S POV

“Ano na. Explain na.” sabi ko kay Patrick.

Ito namang isang to, pasmile smile lang. Hinigit nya ulit ako pabalik dun sa may swing kung

nasaan yung puzzle.

“2 years ang naging treatment ko para makalakad ako ulit. Pinili kong

magpagaling muna bago magpakita sayo. Nung dumating yung time na naging

okay na ako, nagsimula na ulit akong magparamdam sayo through the roses and

pieces of puzzle na pinapadala ko sayo everyday. I was with you all the time.

Andun ako sa States para mas mabantayan ka. Hindi lang ako nagpaparamdam

sayo. Through Quen, updated pa rin ako sa buhay mo. Tuwing sasapit ang birthday

ko, andun ako sa malayo na nakatanaw sayo habang nagcecelebrate ka mag-isa.

Gusto kong pahiran ang luha mo tuwing umiiyak ka, pero hindi. Inintay ko ang

tamang panahon. Kahapon nung bumalik ka sa Pilipinas, andun din ako. Pareho

tayo ng flight, pero hindi pa rin ako nagpakita sayo.”

“Ibig sabihin…..”

“Ako ang mystery suitor mo, Ella.” Pagkasabi nya nun, tumigin sya sa bulsa nya at may

kinuha rito.

Inilahad nya ang kamay nya at nakita ko ang last piece nung puzzle.

“This is the 1000th piece, Ella. Ang huling piraso na natitira para mabuo ang

puzzle na yan. Just like our necklace, hindi mabubuo yan kung wala ang isa. I

want to be the person who will complete you, Ella. I want to be the final piece of

the puzzle. Kasi alam mo, ikaw ang nag-iisang bagay na makakakumpleto sakin.

Kung wala ka, wala ako. Kulang ako.” Sabi ni Patrick.

“Same with me Pat. Ikaw rin ang makakabuo sakin. Ang laki ng naging kulang sa

buhay ko simula nung nawala ka. Pero ngayon na nakita na ulit kita. Ngayon na

kasama na ulit kita… buo na ulit ako.”

Kinuha ko ang 1000th piece at inilagay yun sa bakanteng place dun sa puzzle.

“Buo na sya, Patrick. Parang ako lang, buo na rin ako kasi nandito ka na.”

Hinarap nya ako sa kanya at dinikit nya ang noo nya sakin habang iniintertwine ang mga

daliri nya sa daliri ko.

Pumikit kami pareho, enjoying the surreal moment I thought will never come.

“I love you Ella…” He said those words… those words I thought I will never hear anymore.

Tears fell down from my face. Tears not full of pain, but full of joy.

“I love you too, Patrick…”

“I just want you to know that just like you, I never broke my promise, Ella. Never

akong bumitaw sayo. Until the end, ikaw pa rin ang pinili ko. Kasi alam kong kahit

san ako pumunta, I will never be happy…. Because like what I’ve told you 5 years

ago, my happy ending is wherever you are. I love you so much.” Sabi ni Patrick at

hinawakan nya ang mukha ko.

“You will always be the one who can complete me. You alone and nobody else. I

love you more…” sabi ko.

We looked at each other and then smiled.

“Always and forever my heart will belong to you.” Sabay naming sabi.

Unti unti nyang nilapit ang mukha nya, then we both closed our eyes. Naramdaman kong

naglapat na ang mga labi namin.

This moment is perfect. I never thought that we’ll be able to share this kiss again.

A kiss full of love. A kiss na hinding hindi ko magagawang maramdaman sa iba.

Ilang beses man kaming sinubukang ipaglayo, lagi pa rin kaming bumabalik sa isa’t-isa.

Siguro nga, “so close yet so far” lagi ang drama ng buhay namin. Who would have thought

na ang “Kath” na hinahanap ni Patrick ay ako lang… at ang batang lalaki sa panaginip ko ay

sya lang din.

Grabe ang tadhana noh? Magkasama na kami palagi pero hindi namin alam na ang

hinahanap naming kulang sa buhay namin ay ang isa’t-isa rin pala.

Pero alam nyo, this time… parang okay na rin. Kasi kung ano man ang pagdaanan namin,

masisigurado kong haharapin namin yun ng magkasama.

Bumitaw na kami sa kiss at tinitigan ang isa’t isa. Later on, inilahad ni Patrick ang kamay

nya.

“Ella, hold my hand.” Napangiti ako dun. Yun ang lagi kong sinasabi sa kanya.

Ibinigay ko ang kamay ko sa kanya, then he smiled. A smile that could melt my heart.

Naglakad na kami pauwi habang hawak ang kamay ng isa’t-isa.

And I assure you…

We won't let go this time..

Epilogue : Sealed with a Kiss

PATRICK'S POV

Sa dinami-dami ng pinagdaanan nating dalawa, hindi ko inakalang aabot tayo sa moment

na to. Akala ko hihintayin nalang kita sa langit e. Pero hindi pala.

Kasi heto ako ngayon, hinihintay ka sa harap ng altar, pinapanood ka habang naglalakad

papunta sakin.

There are times when I just want to look at your face… With the stars in the night.

Noon hanggang tingin lang ako sayo. Lagi lang kitang tinatanaw mula sa bintana ng kwarto

ko dahil bawal akong lumabas ng bahay noon.

There are times when I just want to feel your embrace… In the cold night.

Gustong-gusto kitang lapitan noon at makipagkaibigan. Gusto kong makipaglaro sayo.

Gusto kong mas makilala ka. Gusto kong makausap at marinig ang boses mo. Pero hindi ko

magawa.

I just can't believe that you are mine now

Pero di nagtagal ay pinagbigyan rin ako ng pagkakataon. Sa wakas, naging kaibigan din

kita.

You were just a dream that I once knew

Lumipas ang panahon at mas nakilala kita. Hindi ko inaakala na ang isang batang babaeng

tinatanaw ko lang noon ay magiging best friend ko pala.

I never thought I would be right for you

Hindi lang best friend, pero isang babaeng nakapaspecial sa puso ko.

I just can't compare you with anything in this world

Hindi na ko naghanap pa ng ibang kaibigan. Kuntento na ako at masaya kahit ikaw lang ang

best friend ko.

You're all I need to be here with forevermore

Kaso nga lang naging kontrabida ang tadhana at pinaglayo nya tayong dalawa. Inakala ko

pang patay ka na.

All those years, I've longed to hold you in my arms

Lumipas ang ilang taon pero wala pa rin akong ibang ginusto kung hindi ang makita at

makasama ka ulit.

I've been dreaming of you

Hanggang sa nakita ulit kita. Pero hindi na ikaw ang kababatang kilala ko. Iba na ang

pangalan mo, iba na ang pagkatao mo. Pero kahit ganun, sayo pa rin tumibok ang puso ko.

Every night, I've been watching all the stars that fall down

Lagi kong hinihiling na sana ikaw nalang yung bestfriend ko. Sana iisang tao nalang kayo.

Ayoko kasing baliin ang promise ko sa kanya e. Pero sa huli, nanaig pa rin ang pagmamahal

ko sayo. Sayo bilang ikaw. Bilang si Ella at hindi si Kath.

Wishing you would be mine

Akala ko okay na ang lahat, pero dumating si Quen… ang first love mo. Alam kong

naguluhan ka noon. Ayokong nahihirapan ka, pero hindi mo pa rin maaalis sakin na hilingin

na sana ako ang piliin mo.


Akala ko magiging pangarap nalang kita. Akala ko si Quen na talaga ang pinili mo. Pero

hindi pala. Nagkamali ako.


Kung alam mo lang kung gano ako kasaya nung gabing niyakap mo ako. Nung gabing

inamin mo sakin na mahal mo ako. Nung gabing ipinaramdam mo na ako ang nararapat

sayo.


Simula noon, narealize kong ikaw lang ang babaeng magagawa kong mahalin. Ang babaeng

makakakumpleto sakin, ang babaeng makakasama ko habang buhay.

You're all I need to be here with forevermore

“Please take care of our daughter. Ipinagkakatiwala namin sya sayo ng buong

buo.” Tita Min.

“Yes, Tita and Tito. Iaalay ko po ang buhay ko sa kanya.”

Time and again

“We are gathered here today to witness the coming together of two people,

Patrick Rivero and Ella Dimalanta, whose hearts and spirits are entwined as one.

They now desire to profess before all the world their intention henceforth to walk

the road of life together.” Priest.

There are these changes that we cannot end

“Ella Dimalanta, will you take Patrick Rivero as your husband, in happiness and

with patience and understanding, through conflict and tranquility?”

As sure as time keeps going on and on

“All my life, I’ve been searching for someone to complete my life. It feels like

eternity looking for that missing piece. Now that you’re here… Now that the pieces

are finally complete, I just can’t imagine living again without you. Yes, I do take

you as my husband.”

Kinuha ni Ella ang sing-sing at sinuot ito sa akin.

“Wear this ring as a symbol of my vow, and with all that I am, and all that I have,

I honor you, in the name of God”

My love for you will be forevermore

“Patrick Rivero, will you receive Ella Dimalanta as your wife? Will you pledge to

her your love, faith and tenderness, cherishing her with a husband's loyalty and

devotion?”

Wishing you would be mine

“Ever since the start, I have looked at you from afar. My only dream is to be close

to you. When time granted my wish, destiny got along the way and parted us. Now

that we’re finally together again, I will not let anything separate us anymore. ‘Til

death do us part.

I took the ring and placed it on Ella’s finger.

“I do take you as my wife, Ella and may this ring forever be to you the symbol of

my growing love.”

I just can't believe that you are mine now

“Let those rings serve as locks–not binding you together–but as keys, unlocking

the secrets of your hearts for each other to know, and thus bringing you closer

together forever.

My brothers and sisters, with the statement made of love and trust, which we just

heard, I now wish to greet you Patrick Rivero and Ella Dimalanta as husband and

wife.

You may now kiss the bride.”


Tinaas ko ang veil ni Ella at dahan dahan kong inilapit ang mukha ko sa kanya. Pero bago

ko tuluyang mailapat ang labi ko sa labi nya, she mouthed the words “I love you”. I smiled

and mouthed the words “I love you more”. Then I kissed her.


We shared a kiss na punong-puno ng pagmamahal. Not lust, but love. Naririnig ko ang

palakpakan at sigawan ng mga tao. Pero hindi ko yun pinansin. Nag-uumapaw ang

pagmamahal ko kay Ella at yun ang mahalaga ngayon.


Our love for each other is strengthened by the promises we made in front of everyone and

in front of this altar.

As endless as forever

A promise for a lifetime. A promise of forever.

Our love will stay together

And now, that promise is sealed by our first kiss as husband and wife.

You're all I need to be here with forever more

Bumitaw na kami sa kiss. I looked at her and she was smiling.

“I love you, Patrick.”

“I love you too, Ella.”

As endless as forever… Our love will stay together…

“Go now and enter into the days of your togetherness.” Priest

You're all I need. To be here with forevermore...

Hindi ko alam kung gano kalayo ang forever, pero ang alam ko lang…

Nothing will be too far, as long as we’ll stay close with each other.

-The End-

Date post:	27-Oct-2019
Category:	Documents
Upload:	others
View:	0 times
Download:	0 times

SO CLOSE YET SO FAR - wattystories.weebly.com · schooled din ako, at maraming guards ang...

Documents