M@rleen

WINTEREven was de wereld

M@rleen

Even was de wereld witMet een satijnen deken

M@rleen

Van fijne draden gesponnenWas in de nacht begonnen

M@rleen

Koning Vorst liet zijn adem gaan,over daken en velden .

M@rleen

Die er spierwit bij kwamen te staan,en kwam de sneeuw aanmelden.

M@rleen

En in de vroege morgen,liet de natuur zich gaan .

M@rleen

Toen de zon haar stralenAls een glinstering neer deed dalen

M@rleen

De takken van de bomenLeken wel van kristal

M@rleen

Het vee werd van het veld gehaaldVoor beschutting in de stal

M@rleen

En met de tranen in de ogenDoor de meedogenloze wind

M@rleen

Kijk ik naar die schoonheid ,waarin ik mij bevind !

M@rleen

TOT ZIENS