August 2015 Volume IX No.2

Adamson stages PEP... page 3

News Editorial SportsFilipino sa Panahon...

page 4Shuttlers, Lady Shuttlers ...

page 24

AUTRDC to elevate Adamson’s research activitiesOSA organizes responsible voting seminar

A SEMINAR AIMED TO TEACH STUDENTSon responsible voting for the upcoming 2016 Elections, “Your Vote, Your Voice” was organized by the Office for Student Affairs (OSA) in partnership with the Integrated Community Extension Services (ICES), Simbahang Lingkod ng Bayan, and the Commission on Elections (COMELEC) at the Adamson University Theater last August 18, 2015.

The event was a voter’s education forum about the citizens’ responsibilities in elections including the fight against corruption and understanding various issues concerning their rights, freedom, and participation.

Rev. Fr. Andrew S. Bayal C.M., Vice-President for Student Affairs, conducted a unique opening remark as he performed different renditions of local folk songs intended to condemn the corrupt practices in Philippine politics.

The said forum was led by speakers from respective coordinators namely Mr. Miguel Karlo L. Abadines, Program Officer of the Simbahang Lingkod ng Bayan,

AdU commences #AdUItThisWay campaignADAMSON UNIVERSITY staged a school-spirit booster event titled #AdUItThisWay at the ST Quadrangle last August 25, 2015. This event served as a promotional campaign that encouraged Adamsonians to use the said hashtag and as a celebration for the recent achievements of the University.

The new campaign was a rallying call to exhibit how Adamson differs from other schools and how it intends to refurbish Vincentian Spirit among Adamsonians. In his key note speech, University President Fr. Gregorio L. Bañaga, Jr., CM urged the use of #AdUItThisWay in order to establish Vincentian

Identity and Falcon Pride.”“In all the things that

we do, we do not aim to be conventional. We are original and unique. And we want to keep it that way: the Adamson way! #AdUitThisWay is the University’s new slogan and battle cry. It speaks about our school’s spirit, our pride, our culture,’’ he added.

The University President also shared the current accomplishments of the academe particularly in the aspect of being one of the top universities among Asia preferred by employers, the feats of the Lady Falcons Softball team which won 5 consecutive championships, and the success of two

Adamsonians in winning titles of different pageants namely Miss Manila, Kaycie Lynn Fajardo (BS CA) and Miss Makati, Kimberly Joy

Tolentino (BSBA MM).Hosted by DJ Richard

“Rico Pañero” Sarmiento,

THE REINSTATEMENT of the Adamson University Technology Research and Development Center (AUTRDC) not only signifies the growth of the University per se but also tells the Adamson community of the possibility of becoming one of the leading research and development institutions in the country.

Initially located at the SV ground floor, the AUTRDC

had to be transferred to the Concordia College in Sta. Ana, Manila. Due to the recent development of the facilities in the University, the AUTRDC was provided a space in the Cardinal Santos (CS) Annex Building. The former office of AUTRDC now accommodates the Adamson University Museum and Archives.

Last July 16, 2015, two new establishments

were also inaugurated along with AUTRDC: the Center for Research and Development (CRD) and the Innovation Technology Support Office (ITSO).

Establishing New PremisesMuch to anyone’s

knowledge, AUTRDC has been carrying out research studies for the University and the general public for more than 30 years now.

The CRD, on the other hand, was established this year to lead the University’s research endeavors. Moreover, ITSO provides the University intellectual property and patent support.

CRD Executive Director Dr. Nuna Almanzor informed: “I think the Adamson management planned to have a separate

ADU COMMENCES/P3OSA ORGANIZES/P3

AUTRDC TO/P2

Representatives from COMELEC and Simbahang Lingkod Bayan conduct an open forum at the Adamson Theater about responsible voting. PHOTO BY JOSHUA BENJAMIN DACANAY.

University President, Fr. Gregorio L. Bañaga, Jr. CM graces the launching of AdU’s #AdUItThisWay Campaign. PHOTO BY JOSHUA BENJAMIN DACANAY.

THE NEXT STEP FOR ADAMSON. Adamson University renovates the CS-Annex Building (Meralco Building) to provide a space for AUTRDC and accommodate its researchers. PHOTO BY JOSHUA BENJAMIN DACANAY.

By Jumarvin R. Ridulfa

By Josephus Jules S. Vivas

By Josephus Jules S. Vivas

2

center for research and the other one for continuing education so pinaghiwalay nila iyon, kaya nagkaroon tayo ng Center for Research and Development.”

Direction and Production of Funds

According to Dr. Almanzor, funds used for the reinstatement of AUTRDC and the construction of the new establishments all came from the University. “Sa ngayon, walang financial assistance from other companies or institutions, puro funds lang from the University. There are others, I don’t know if they are recorded, but we also have assistance from DOST, DOH, and CHED. Hindi ganun kalaki pero sa ngayon, we are trying to work out to have larger programs through their funding.”

Right now, if there are any, the CRD will fund faculty and faculty-led researches. Adamson is also part of some consortia, namely: Metro Manila Research and Development Consortium, University Belt Consortium, South Manila Inter-Institutional Consortium, and others. These consortiums discuss future research projects where several member universities are to participate. Whenever an instance like this happens, funds will come from these universities including Adamson, whichever research is assigned to our University.

On the issue of funding

students’ thesis researches, Dr. Almanzor emphasized that the CRD is not obligated to assist in any way. “Well, may mga thesis na binibigyan namin ng konting funding although we were advised na hindi dapat. Pero sa tingin ko, para ma-encourage ang mga estudyante, kahit konti magbibigay. When I see that a project could be a faculty-led research, iyong may patutunguhan, okay lang na bigyan ng fund. What I’m trying to say is, there are some thesis researches na hindi ganoon kagandahan, o may mga kaparehas na study that has been done before, ‘yung tipong binago lang ang mga raw materials – marami pang aayusin sa mga ganoon.”

On Accepting Research Proposals

If anyone would submit a research proposal for the CRD, the said research should be aligned with the five (5) point research agenda of the University. Dr. Almanzor said that

once a research proposal is accepted, it will be evaluated by the panel; consisting of an outside expert and faculty members. Once it has been evaluated, comments by the panel will be examined, and will be given to the researcher to further improve his research study. “At the same time, sinasabi na rin natin sa researcher to proceed with their research and to consider the suggestions of the panel. And with that, you give them the funding. Kapag na-approve na namin sa CRD iyon, magkakaroon na ng research agreement. Along with the research agreement is the non-disclosure agreement, meaning dahil ikaw ay funded ng Adamson University, any technology, any product, system, design, or monograph, etc., is jointly owned by the researcher and Adamson. And therefore, the researcher, or Adamson, ay hindi pwedeng basta-basta na lang magbigay ng information sa iba. Dapat may consent from both

parties,” said Dr. Almanzor.Once matters are

settled, CRD has to monitor the project since most of the time, a research spans six months to one year. They have to check whether the Gantt Chart of activities are being properly done right on schedule.

Eventual ProspectsThe main objective

of the University, as of the moment, is to increase research funds depending on the imminent outcome of the CRD – whether there will be more research projects in the future or not.

Dr. Almanzor stated that they want to look at research projects as research programs – a program where not only the College of Engineering is the one that always spearheads, but is a collaborative effort of numerous colleges. “Kumbaga, intercollege, kasi mas malaki ang impact nun pagdating sa University.”

seventh or eighth until last season where both teams landed at the sixth seed.

Though not a major boost in the standings, the team chooses to look at it as an improvement nonetheless. And Coach Magnaye is optimistic that the team can build on it.

“I’m very optimistic, yet realistic. Mangyayari at mangyayari din yan.

Kailangan lang ng tiyaga,” said Coach Magnaye. “Sino ba naman ang may ayaw ng instant success ‘di ba? Pero for me mas maganda na rin yung steady development,” he added.

Coach Magnaye also shared that the coaching staff and school administration make it a point that our student-athletes’ academics are also well-monitored.

AUTRDC TO/P1

SHUTLLERS LADY/P24

mag-iimbestiga sa kanya ay maaaring “guilty of abusing and misusing their budget for consultancy fees” din.

Dahil sa pagsang-ayon ni Senador Frank Drilon sa consultany fees, siya na ang sinisisi ng ibang mga politikong nagmamarunong din sa usapang moral ascendancy. Kung ganito ang sitwasyon sa Senado, mapagkakatiwalaan pa ba ang mga bumubuo ng Ethics Committee? Dapat manisi na rin si Senador Drilon sa Senate Yellow Ribbon sub-committee na pinamunuan ni Senador Koko Pimentel at pinasinayaan ni Senador Trillanes para sa “Binay Demolition Job.”

Sadyang ganito na ang pulitika sa Pilipinas. Ito ang dahilan kung bakit patuloy pa rin sa pangangarap ang mga Filipino ng isang tapat, malinis, at maayos na eleksyon. Ang maruming laro ng pulitika ang sumisira sa ating mga Filipino. Ika nga: “Walang natatalo sa elesyon sa Pinas.”

Kung ang hangad natin na mailagay sa ayos ang lahat, walang dahilan para tayo matakot. Maging sa mga panukalang batas na kailangang pagbotohan sa Kongreso at sa Senado para sa kapakanan ng mga Filipino, hindi dapat pagharian ng lumang klase ng pulitika.

Nakasalalay sa atin ang

na rin sa lahat ng mga bagay na may palugit. Halimbawa, marami sa ating mga estudyante ang ipinagsasawalang bahala na muna ang mga tungkuling iniatas sa atin dahil matagal pa naman bago ipasa, kesyo “Next month pa naman ang deadline kaya next month ko na rin gagawin.” Tapos kapag nalalapit na ang araw ng pasahan ay doon sila iiyak at magmamadali na gawin ang kanilang proyekto. Kadalasan ay pasado naman ang mga marka ng mga proyektong produkto ng procrastination ngunit hindi mo ba naisip na mas gaganda pa ang naipasa mo kung ginamit mo ng maayos ang oras na ibinigay sa iyo? Hindi ka ba nanghihinayang?

Siguro nga, may mga bagay na mas masarap gawin kapag minamadali. Ayon nga sa katwiran ng iba mas ginaganahan silang gumawa kapag malapit na ang due date “Deadline is the best motivation,” ika nga nila. Ngunit kung iisipin nating mabuti, may

magiging resulta ng nalalapit na eleksyon. Huwag natin hayaang maging marumi ulit ang pulitika. Magkaisa sana ang lahat para biguin ang mga pulitikong nais na maluklok sa pwesto sa pamamagitan ng maruming pulitika. Maging mapagmasid at matalinong botante. ‘Wag tayong magpa-uto sa mga pangako at suhol ng mga ito.

Bago ang eleksyon, dapat nating isaalang-alang na isang hakbang ang paglaban sa korapsyon para maibsan ang kahirapan dahil ang hindi magagalaw na pera ng mga kawatan at mandarambong sa gobyerno ay magagamit na pondo para sa pabahay at libreng gamot ng mga mahihirap. Sa madaling salita, bigyang-pansin ang pagtiyak ng mga tatakbo sa eleksyon sa patuloy na pag-iral ng panlipunang hustisya at pagsulong ng ekonomiya.

Kung maayos nga naman ang pamamahala at mababawasan ang korapsyon, magkakaroon ng pamahalaang may pananagutan, walang ikinukub¬li, at tunay na karapat-dapat sa pagtitiwala nating mga Filipino. Natural ding aayos ang ekonomiya at kung magkagayon ay maisasaayos din ang buhay ng mahihirap nating kababayan. Sana nga.

Fatigue was also an important factor for the team last season as there were instances that a certain player would play two straight matches, which obviously could affect his or her level of performance.

To prevent this from happening, Coach Magnaye chose not to give long breaks to keep the badminton team in tip-top shape.

“Since summer hanggang ngayon, di kami tumitigil [sa training]. Dati kasi, after ng UAAP and Uni-Games, nag-brebreak ako ng training. Ang nangyayari dun, bumababa ang fitness level ng players,” Coach Magnaye said. “Ngayon, binigyan ko sila ng Christmas break and Holy week [break]. Other than that, wala na,” he added.

To be more exposed and gain additional experience, the badminton team also joined different tournaments like the Uni-Games, where they bagged the gold in women’s division, Prima Pasta Badminton Championships, in which

they notched third, FDG Cup, Philippine National Games and other open tournaments.

This Men’s Badminton lineup will be composed of holdovers Johnric Macabenta, EJ Villoria and Keith Reyes along with rookies Kevin Fabros and Elben Concha. Also, former Adamson shuttler Jerome Pechera is now part of the coaching staff.

Meanwhile, this year’s Women’s Badminton lineup became relatively younger after two veterans departed from the team. Mikaela Aquino, Maggie Villacorta, and Alyssa San Pedro will be suiting up again, while Clydel Pada, Lizette Dela Cueva, and Monica Magallanes are the new additions for the team.

Coach Magnaye admits that it will be a tough task for them to reach the Final Four. Thus, he can only promise one thing: “We’ll do our very best. If we win, it’s a blessing for us. If not, we’ll go back to the drawing boards and start again.”

dahilan kung bakit tayo binigyan ng palugit ukol sa mga bagay-bagay, at ito ay para mapaghandaan ito nang mabuti, dahil kadalasan, alam ng mga guro natin na hindi sapat ang isang gabi upang tapusin ang isang buong research paper, script, o kaya ang mga articles na dapat nating ipasa. Kung kaya’t hindi natin dapat sinasayang ang mga pagkakataon at oras na ibinigay sa atin, dahil kapag ang mga ito ay lumipas na, hindi mo na sila maibabalik pa. Kung hindi ka umabot sa deadline, wala kang grade, maswerte ka kung mabait ang mga prof mo at bigyan ka pa ng extension. Pero sa pagkakataong ito, kagaya ng sa West Valley Fault System, walang pag-eextend na magaganap, dahil mangyayari ang mangyayari. Masyadong malaki at mabilis ang ikot ng mundo para lang mag-adjust para sa iyo dahil hindi mo nagamit ang panahon na inilaan para sa’yo.

PAGHAHANDA SA/P5

KOMEDYA SA/P5

A researcher weighs a sample using an analytical balance in the laboratory of the reinstated AUTRDC. PHOTO BY JOSHUA BENJAMIN DACANAY.

Adamson Lady Shuttler Alyssa San Pedro counters a drop shot from the opponent during a badminton match at the Badminton Hall of Rizal Memorial Sports Complex. PHOTO BY RICK JOHNSEN DELA CRUZ.

3

VARIOUS STUDENT Leaders from Adamson University (AdU) joined the Philippine Association of Campus Student Advisers, Inc – National Capital Region (PACSA-NCR) Midyear Convention 2015 with this year’s theme “Putting The Pieces Together: #TayoAngSolusyon” held at Lola Corazon Farm, Candaba, Pampanga last August 7-9, 2015.

This year’s convention is focused on empowering students and advisers to become leaders and heroes of the modern day society, to create or enhance bonds

among participating schools, to understand the ASEAN integration in the Philippine setting, and to strengthen the skills of student leaders.

The speakers of the event were Dr. Clarence Batan (Sociology Professor from the University of Santo Tomas), Fr. Eddie “Among Ed” Panlilio (Former Gov. of Pampanga) and Mrs. Jing Castaneda-Velasco (ABS-CBN host and correspondent).

Some delegates of the University participated in various competitions of the event. Mr. Rick Johnsen Dela Cruz won first

place in the Photography Contest and Mr. Carl Ervin Lumanlan won third place in the Singing Contest. The University was also awarded a Certificate of Recognition for having the most number of delegates during the PACSA-NCR event.

Student Organizations which joined the event were The Adamson Chronicle (TAC), The Adamson University Student Government (AUSG), Junior Financial Executives Adamson University (JFINEX), United Customs Administration Society of Adamson University

(UCAS-AdU), and Adamson University Hospitality Management (AHMS).

Community ServiceOn the last day of the

event, regardless of the rain and slippery slopes, PACSA delegates had an immersion with the students of Malasa Elementary School located in a remote aeta community in the Provice of Tarlac.

Delegates conversed and bonded with some of the students and local people to further understand the situation of the community and to identify a solution to the problem.

According to the Principal of the school, Ms. Julie Abad Alvero, the number one problem for the school and the village itself is the lack of a source of fresh water. Mostly, water is either rationed by truck or collected from rain. Another problem of the local community is the transportation as the village is on top of the hill and is secluded from the urban areas.

Most of the students live 2.5 Kilometers away from the school so they are forced to walk all the way because riding local transportation is expensive, Ms. Alvero confided.

The school is currently being supported by the University of Santo Tomas.

Adamson joins PACSA Midyear Convention

WITH THE WARM participation of the Community, the second volume of the official literary folio of the Adamson Chronicle (TAC) named “(H)unos” was successfully launched at the front of CS Plaza Cafe last August 5, 2015.

Prof. Radney Ranario, Technical Adviser of the Adamson Chronicle, delivered the opening remarks of the event by saying: “Dahil palagiang nagbabagong-anyo ang hugis ng ahat – tao, bagay, lunan, pangyayari, iniisip, pakiramdam, saloobin, adhikain, pangarap – higit na angkop ang (H)unos para ilarawan at itala sa guniguni ang samutsaring pagbabagong-anyo ng anuman sa nagdaraang mga saglit.”

He also emphasized: “Humuhugot tayo ng lakas ng loob sa guniguni, sa tiwalang maiigpawan natin ang mga sakuna sa pinakapuso mismo ng ating mga sarili.”

To lighten up the event, John Dhale Flores, Photojournalist

of TAC, performed his own rendition of Noel Cabangon’s Kanlungan.

Contributors also read their poems such as Karl Santos, former Literary Editor TAC, and Prof. Edwin Padrilanan, faculty member of the Social Sciences Department. Prof. Arlene Paredes, Secretary of the Office of the President, graced the event and read a poem titled “The Fire-folk in the Sky” written by Jan Kiethan

TAC’s (H)unos Volume 2 Launched

Rev. Fr. Atilano “Nonong” Fajardo C.M, Director of the Integrated Community Extension Services (ICES), and Mr. Leo Lim, Acting PRO V of the Commission on Elections.

The first speaker, Mr. Karlo Abadines, shared his insights regarding the many problems of injustice present in the country, particularly the lack of proper democratic spaces where people can address politicians and can be genuinely heard. He thereby credits elections as the solution.

He also stated that “Sovereignty resides in the people, and all government

authority emanates from them.” and thus pointing out that power comes from the people who must reassert their power.

The second speaker, Fr. Nonong, proponent of “Huwag Kang Magnakaw!” campaign, delivered a lecture on how the Filipino must be able to reclaim their dignity through fixing corruption by instilling integrity and other values to the youth.

The Final speaker, Mr. Leo Lim, stressed that everything depends on change and to achieve it, students were urged to rally the youth for a clean honest election.

an AB Mass Communication alumnus and radio personality of 101.1 YES FM, and Mr. Joel S. Zaporteza, professor from the Department of Communication, the event was attended by the University’s students and officials from both College and Basic Education.

Highlight of the program was a flash mob through the collaboration

of students, faculty, and staff; while the AdU Pep Squad, Gravity SET, and other selected students also performed and showcased their talents for the audience.

Fr. Bañaga, along with the incoming University President Fr. Marcelo Manimtim, CM, led the signing of commitment on freedom wall to conclude the event.

OSA ORGANIZES/P1

ADU COMMENCES/P1

WITH EAR-SPLITTING drum beats in the air, Student-Athletes, Coaches, Administrators, Faculty Members, and Students alike gathered at the ST Quadrangle to witness the annual Pep Rally last August 20, 2015.

The activity was led by the Office for Athletic and Recreation (OAR) in coordination with the Office for Student Affairs (OSA) and the Physical Education Department. This event was a school spirit booster for the upcoming University Athletics Association of the Philippines (UAAP) Season 78 which will be hosted by the University of the Philippines with the theme “Tumitinding, Sumusulong.”

Performances included the Adamson Pep Squad’s high flying acrobatics, Adamson University Drummers and Yellers

On-Line (AUDYO), Adamson CAST, and special dance performances from the AdU Men’s Basketball Team, Men’s and Women’s Volleyball Teams which delighted the Adamsonian Community.

Present at the event were Fr. Gregorio L. Banaga C.M., former AdU forward/center Rodney Brondial, former point guard Ryan Monteclaro, and the various teams of the University.

The PEP Rally is done every year to signal the nearing of the upcoming UAAP sports games and to ignite the School Spirit within the Adamsonian Community. This year’s UAAP season starts on September 5 with the Adamson Men’s Basketball Team going head-on with the University of Santo Tomas.

B. Suen, Associate and News Editor of the Publication.

As a closing remark, Mr. Suen personally thanked the audience, the speakers, and the Staff for organizing the event. He wished that “the literary folio would not only get recognitions from different institutions but would also cultivate the social awareness, moral values, imagination, and creativity of the readers.”

He also encouraged the

participants to contribute their artworks for Dibuho Volume 2, the official art folio of the Publication.

The event also featured a book signing from some writers and artists of the literary folio.

(H)unos is a compilation of poems, short stories, and essays written and contributed by the students, alumni, and faculty members of Adamson University.

Adamson stages PEP Rally 2015

Adamsonians actively participate in the community immersion project of PACSA-NCR and the University of Santo Tomas to the Aeta communities in Tarlac. PHOTO BY RICK JOHNSEN DELA CRUZ.

The Adamson Pep Squad showcases its stunts and acrobatic skills to the Adamsonians during the Pep Rally 2015. PHOTO BY RICK JOHNSEN DELA CRUZ.

Students and faculty members gather in front of the CS Garden Cafe to witness the launching of The Adamson Chronicle’s literary folio, (H)unos. PHOTO BY RICK JOHNSEN DELA CRUZ.

By Joshua Benjamin T. DacanayBy Joshua Benjamin T. Dacanay

By Joshua Benjamin T. Dacanay

4

Tuwing Agosto, ipinagdiriwang at ginugunita natin ang Buwan ng Wika para bigyang halaga ang wikang Filipino. Ipinapaalala ng buwang ito na napakahalaga sa isang bansa na magkaroon ng pambansang wika upang lubos na makilala ang kultura at kasarinlan nito.

Kung pagninilayan, may silbi nga ba ang isang buwang pag-alala sa ating wika kung hindi naman natin ito madalas na ginagamit sa ating pag-aaral, pagtatrabaho, o sa ating araw-araw na komunikasyon? Tila hindi na nakakapagpamulat sa mga tao, lalo na sa mga estudyante, ang sitwasyong nagpapahalaga lang sa wikang Filipino sa loob lamang ng isang buwan.

Batay sa kaisipang neo-liberal, ang oryentasyon ng edukasyon sa ating bansa ay hindi na nakatuon sa pagpapatibay ng nasyonalismo at pagpapaunlad ng pananaliksik. Sa programang K-to-12, tila naniniwala ang pamahalaan na kailangang mas maging magaling pa tayong mga Pilipino na mag-Ingles para makasabay tayo sa panahon ng globalisasyon. Sa ganoong paraan, napapanatili ng pamahalaan ang lakas ng ‘labor force’ sa pamamagitan ng mga OFW (Overseas Filipino Worker) na magaling mag-Ingles. Kung paka-iisipin, pinapasa ng pamahalaan sa ibang bansa ang responsibilidad nitong bigyan ng trabaho ang mga Pilipino. Tila tayo’y bansang bihasang mag-Ingles ngunit ang laging pangarap ay makapagtrabaho sa ibang bansa at paglingkuran ang mga dayuhan.

Ngayong pumapasok na ang iba’t-ibang wikang banyaga sa ating bayan, kailangang taas-noo nating gamitin ang ating pambansang wika. Nakakalungkot lamang isipin na tila natural na sa atin ang paghalo ng mga wikang Filipino at Ingles (Taglish) kapag nakikipag-usap. Pagpapatunay ito na kapos na ang kaalaman nating mga Pilipino sa sarili nating wika. Bakit nga ba nagkakaganito? Mahigit sampung taon tayong nag-aaral na may asignaturang Filipino, ngunit bakit hindi tayo nagiging bihasa sa sarili nating wika? Hindi naman lahat ay magaling din mag-Ingles. Marami ring mga Pilipino ang baluktot magsalita sa banyagang wika, ngunit napapansin ba nating halos lahat tayo ay baluktot din mag-Filipino? Kapansin-pasin sa mga Pilipino na sadyang mas mahirap pa gumawa ng isang pormal na sulat sa Filipino kaysa Ingles.

Kailanma’y walang wika ang nakahihigit sa iba. Tila alipin na tayo sa kaisipang ang pagkadalubhasa sa wikang

Filipino sa Panahon ng Globalisasyon

Marami sa mga netizens ngayon ang naloloko (o nagpapaloko) sa sandamakmak na artikulo sa social media - mula sa mga “hoax” hanggang sa iba’t ibang klase ng mala-out of this world headlines. Ang mahirap pa, kung may nasabi kang hindi “maganda,” asahan mong magiging “internet sensation” ka na.

Sa tingin ko, dalawang bagay lang ang nagiging dahilan kung bakit nagbibigay ang tao ng komento sa mga bagay na nababasa niya: Una, dahil alam niya ang mga nangyayari at may gusto siyang baguhin dito; At pangalawa, dahil gusto lang niyang makisawsaw sa kung ano ang trending.

Ihahalintulad natin ang ganung klase ng sitwasyon sa isang estudyante na grumadweyt ng “5-year degree” sa isang unibersidad. Maaaring may punto siya sa

kanyang opinyon at ginamit lang niya ang kanyang “freedom of expression” para ilabas ang kanyang mga saloobin sa kanyang Alma Mater dahil pakiramdam niya ay natapakan ang kaniyang pagkatao at pinag-aralan. Pero hindi naging maganda ang kinalabasan nito dahil maraming tumuligsa sa kanya.

Wala pang ilang oras, kinamuhian, kinutya, at sinabihan na siya ng kung ano-anong masasakit na salita. Samakatuwid, na-”bully” siya dahil lamang sa paglalabas niya ng kanyang saloobin.

Ito marahil ang nagiging dahilan kung bakit maraming tao ang natatakot na magbigay ng opinyon. Natatakot silang mapahiya at masaktan.

Kung paka-iisipin natin ang kalagayan niya, hindi madaling sagutin ang libo-libong tao na gumagamit ng

social media. Kaya marahil ito na rin ang dahilan kung bakit pinili niyang manahimik na lang.

Katulad din ito nina “Amalayer” at Kristel Mallari na nagdaan sa ganitong klaseng karanasan. Kung pagninilayan, ano nga kaya ang mararamdaman mo kung sakaling ikaw naman ang ipahiya? Kung sakaling ikaw ang sabihan ng kung ano-anong masasakit na salita at ma-broadcast sa madla dahil lamang sa isang bagay na pinaglalaban mo?

Marami sa atin ngayon ang hindi na nag-iisip dahil lamang gusto nilang sumikat o magkapera kahit na ang kapalit nito ang pagkasira sa dignidad ng isang tao. Sadya yatang binago na ng teknolohiya ang mundo.

Hindi ko sinasabing mali ang magbigay ng opinyon. Karapatan natin ‘yan. Hindi lang siguro nagiging “ethical” ang

paggamit ng ilang mga tao ngayon sa social media. Nagiging ekstensiyon ng realidad ang worldwide web lalo na sa paglalabas ng nararamdamang sakit, poot, at galit sa mga bagay na nabasa nila.

Nagkakaroon ng “black hole” ang social media na kapag nahulog ka, mahirap nang makawala. Sana, maintindihan ng bawat isa sa atin na ang pag bo-broadcast sa opinyon sa social media na may intensyong ipahiya ang isang (o maraming) tao ay hindi laging magiging manipestasyon ng katalinuhan. Hindi lahat ng bagay ay dinadaan sa laban.

Ang tunay na matalinong tao ay marunong magbigay ng opinyon sa tamang oras, nag-iisip bago magsalita, at mas pinipiling manahimik kaysa mamahiya.

Black hole ng Social MediaFILIPINO SA/P6

5

Hindi pa man nagsisimula ang pagpasa ng Certificate of Candidacy para sa 2016 Elections, may mga bangayan na kaagad ang mga inaasahang kakandidato. Hindi na nakakapagtakang sa halip na mga proyekto at batas para sa mga Filipino ang isinusulong, paninira lang ang pinagkakaabalahan ng mga ito na paniguradong mas iigting pa sa campaign period. Dahil dito, ang kasalukuyang pulitika sa ating bansa ay puno na naman ng katatawanan at katarantaduhan.

Sa nagdaang mga linggo, napagtiyagaan nating subaybayan sa telebisyon at pahayagan ang mga taong matunog na kakandidato sa darating na eleksyon. Kaakibat sa pagiging “trending” nila sa midya ang iba’t ibang isyu na pinaparatang sa kanila na maaaring katotohanan o kachurvahan lamang.

Ang ibinabatong isyu sa kalihim ng DILG (Department of Internal and Local Government) na si Manuel Roxas ay ang pagiging elitista niya kaya wala umano siyang koneksyon sa mga mahihirap. Hindi ba’t “Mr. Palengke” ang tawag sa kanya? Kabalintunaan! Sinasabing nakatalukbong lamang siya sa anino ng Partidong Liberal na pinamumunuan ni Pangulong Benigno Aquino. Ikinakabit din sa kanya ang misis niyang si Korina Sanchez na may isyu sa pagiging taklesa at maldita umano nito.

Ang pagiging ampon naman ni Senador Grace Poe ang patuloy na ginagatungan ng mga “kalaban” niya. Kung sino ang mukhang dehado, ayun ang kinakaawaan – ganun ang mga Filipino kaya tila tumaas pa ang kanyang ratings. Dahil naman umano sa kwestyunableng pagkamamamayan niya, may petisyong isinampa sa Senate Electoral Tribunal ang talunang senatorial candidate na si Rizalito David para tuluyan siyang idiskwalipika. Sa mga nakalipas na linggo, may kumalat pang balita na ang petisyon ay kagagawan ng grupo ni Rep. Edgar Erice na kaanib ng

Partidong Liberal. Ito ay para tuluyang umatras si Senador Poe sa pagtakbo sa pagkapangulo at tanggapin na lamang ang alok ng naturang partido na mag bise-presidente kay Mr. Palengke. Kibit-balikat na lamang si Senador Poe sa mga isyung ito kahit pa may pasaring si Bise-Presidente Jejomar Binay na “hilaw” pa siya pagdating sa pulitka sa kabilang dako.

Kung meron man sa mga ito ang “sunog” sa mga maiinit na isyu, walang iba kundi si Bise-Presidente Jejomar Binay. Ilan sa mga isyung binabato kay Bise Binay at sa kaniyang pamilya ang “overpriced” na pagpapagawa ng Makati City Hall Building II at Makati Science High School building. Bukod pa sa mga ito ay pinapaamin din siya sa ilang mga ari-arian umano nito tulad ng mala-haciendang bahay sa Batangas. It takes forever kung sasabihin ko pa lahat.

Dito tayo sa medyo bago. Kilala natin si Senador Antonio Trillanes sa pamumuno niya sa pagpaparatang ng kung anu-ano kay Bise Binay. Ngayon, napag-alamang naabuso at nagamit niya sa mali ang kanyang budget sa pagbayad ng kanyang mga “consultants” para imbestigahan si Bise Binay. Ang kanyang kapatid na lalaki ay nakakatanggap umano ng Php 71, 200 kada buwan. Kasama din sa nakakatanggap umano ng bayad ang kanyang houseboy, drayber, media worker, campaign donors, at ex-mutineer na mga kaibigan. Ipokrita! Ang katotohanang siya ang pinakamagastos sa senado kahit pa nung nakakulong siya ay nagpapatunay na naging “productive” talaga siya sa pwesto. Consultancy fees para sa mga “intelligence purposes” at “exposés” niya laban sa pamilya Binay? May pinaghuhugutan itong si Senador Trillanes.

Bukas naman daw si Senador Trillanes sa imbestigasyon ng Senate Ethics Committee. Ito ay malaking kalokohan dahil karamihan sa mga

Komedya sa Pulitika Karamihan sa atin ay may nakilala ng profs katulad nina “ma’am wala ka na ngang matututunan, nambabagsak pa” at si “sir sure pass at sure rin na wala kang matututunan”. Sila yung mga tipo ng professors na hindi mo alam kung bakit pa sila tinanggap ng eskwelahan kahit wala naman silang naitutulong sa pag-unlad ng mga estudyante. At kung minsan sila pa yung naghahawak ng major subjects mo.

Maaaring matuwa ka pa kung magiging prof mo si “sir sure pass” pero kung susuriin mo ay ganun pa rin ang kakalabasan dahil yung mga impormasyon na dapat ay ituturo niya ay kakailanganin mo para maipasa ang mga susunod mong subjects. Ngunit dahil sa kanyang walang kwentang pagtuturo ay kailangan mo pa ring balikan at aralin ang kanyang subject.

Ano nga ba ang mga pwede mong gawin kapag ang prof mo ay isa sa kanila? Umiyak nalang at tanggapin

ang kamalasan mo? O magsariling-sikap upang makakuha at matutunan ang mga impormasyon na kailangan mo upang maipasa ang subject na iyon? Pwede mong sabihin na “bakit ko kakailanganin pa na magsariling-sikap upang matutunan ang aking mga kailangang impormasyon, kung binayaran ko naman ang mga prof na iyon upang ituro sa akin ang mga dapat kong matutunan?” Obligasyon nila bilang guro na maituro nang maayos ang mga dapat matutunan ng mga estudyante. Ngunit sa panahon na hindi pinakikinggan ng administrasyon ang ating mga hinaing o kung sakaling papakinggan ay aabutin ng siyam-siyam bago masolusyunan ang mga ito. Sa aking palagay ay mas mabuti na ang magsariling-sikap upang makasigurado na matututunan mo ang mga impormasyon na kailangan mo.

Sa panahon natin ngayon na lahat ng impormasyon ay

makikita na sa internet hindi mahirap na magsariling-sikap upang matutunan ang mga bagay na kailangan nating malaman. Nariyan si Google na isusulat mo lang kung anong gusto mong malaman at bibigyan ka na ng iba’t-ibang articles mula sa iba’t-ibang manunulat tungkol sa gusto mong malaman. At kung tinatamad ka naman magbasa nariyan din palagi si Youtube kung saan pwede mo na lamang panoorin magturo ang iba’t-ibang tao at available pa ‘to sa iba’t ibang lengwahe.

Napakaraming paraan upang matuto o makahagilap ng impormasyon kaya naman sana ngayong darating na eleksiyon ay ‘wag tayong umasa lamang sa mabubulaklak na pangakong bibitawan ng mga kandidato o sa mga makukulay na larawan na punong-puno ng kanilang mga pangalan at pagbati, sa halip ay matuto tayong magsariling-sikap sa paghahanap ng mga wastong impormasyon na kakailanganin natin upang

makapag desisyon kung sino nga ba ang karapat-dapat na susunod na lider ng ating bansa. Nariyan ang telebisyon, Facebook, at iba’t- ibang pahayagan na siyang magbibigay sa atin ng iba’t-ibang impormasyon tungkol sa mga kandidato at sa mga bagay na nagawa nila, mabuti man o masama.

Sa panahong ito marami ang nababayaran, kahit mga tanyag na tagabalita o pahayagan ay nasusuhulan na. Kaya marahil marami ang magtatanong kung alin nga ba sa mga impormasyon na iyon ang dapat nating paniwalaan? Sino nga bang mamamahayag ang nagsasabi ng katotohanan? Ang kasagutan ay nasa atin. Ipinanganak tayong may katangiang magsuri ng pagkakaiba ng katotohanan sa kasinungalingan at kabutihan sa kasamaan kaya naman gamitin natin ito upang makapagdesisyon sa ating iboboto at wag iasa sa pag-iindorso ng ibang tao ang ating desisyon.

Sariling Sikap para sa Bansang Mahirap

Tuwing tayo ay binabantaan ng isang nagbabadyang bagay na walang katiyakan, tanging paghahanda lamang ang maaari nating gamitin bilang kalasag at sandata laban dito. Ngunit sa isang digmaan, hindi dahil may armas at tangkakal ay nasisiguro na ang pagwawagi. Nakasalalay pa rin sa tao at sa mga aksyon nila ang kanilang buhay.

Naging matunog ang The West Valley Fault, o Marikina Valley Fault System. Ito ay isang fault sa Pilipinas na tumatawid sa iba’t-ibang lugar sa National Capital Region at mga karatig probinsya. Ang mga lugar na dinadaanan nito ay ang mga lungsod ng Quezon, Marikina, Makati, Pasig, Taguig, at Muntinlupa. Nasasakop din nito ang mga kalapit na lugar katulad ng ilang bahagi ng Bulacan, Rizal, at Cavite.

Dahil sa napakahaba, at napakaraming lugar ang nasasakop ng

Fault System na ito ay pinangangambahan ng mga eksperto ang biglaang paggalaw nito. Ayon sa mga tala sa kasaysayan, ito ay paulit-ulit na nakalikha ng mga malalakas na lindol sa ilalim ng 400- year cycle nito, at ang pinakanakakabahala ay maaari na itong gumalaw anumang oras ngayon. Ayon sa isang survey, ang pagyanig ay labis na makakaapekto sa Metro Manila, at sa mga karatig-lugar nito. Samantalang kung mangyari mang magkaroon ng magnitude 7.2 na lindol ay tinatayang may 33, 500 katao ang maaaring mamamatay. Posible ring magkaroon ng sunog na kayang kumitil ng humigit-kumulang 18,000 katao.

Ang pangyayaring ito ang gusto ngayong iwasan ng gobyerno ng Pilipinas. Hindi pag-iwas na tatakasan mismo ang mangyayaring lindol dahil alam naman natin na kapag mga ganitong kalamidad na gawa ng

kalikasan ay one way lang: kung darating, darating. Ang gustong sabihin, maibsan ang bilang ng mga maaapektuhan kung sakali mang tumama ang The Big One. Kung kaya’t naglunsad ang pamahalaan ng iba’t-ibang proyekto katulad ng Project Atlas ng PHILVOLCS na naglalayong magbigay-kaalaman ukol sa fault at ang malawakang Earthquake Drill na isinagawa sa Metro Manila kamakailan.

Kung susumahin, makikita nating maganda ang hakbang na isinasagawa ng ating pamahalaan ukol sa bantang ito ng kalikasan, ngunit may isa akong problema na nakikita sa tila perpektong simulaing ito, “Bakit ngayon lang?” isang tanong na matagal nang bumabagabag sa akin.

Bakit ngayon lang tayo kumikilos kung kailan malapit na ang itinakdang deadline? Kung mangyayari ba ang lindol bukas ng madaling araw ay maililigtas

tayo ng mga City Wide Drill na ipinagawa sa atin noong nakaraang buwan? Marahil ay oo, pero hindi rin natin maiaalis ang posibilidad na hindi. Napakahaba ng 400 years na ibinigay na palugit sa atin ng kalikasan upang paghandaan ang sakunang ito, bakit hindi natin ginamit ang napakahabang palugit na ito upang tibayan ang mga imprastraktura at paalisin ang mga tao na naninirahan malapit sa fault system? Kung ang mga ito ang isinagawa natin matagal na at kung hindi natin sinayang ang oras sa wala ay hindi sana natataranta at natatakot ang marami dahil naging sapat at maaga ang ating preparasyon laban dito. Kung ikukumpara mo sa giyera, nahasa na natin ang ating mga armas at tayo’y nasanay na sa paggamit nito.

Hindi na lamang ito sa usapin ng napipintong pagyanig, kung hindi para

Paghahanda sa Isang Napipintong Pagyanig

PAGHAHANDA SA/P2KOMEDYA SA/P2

6

Flying boats and swimming trikesBy Carizza Ibañez

Ingles ay nakakapagpaangat sa katalinuhan, dignidad, o antas sa lipunan ng isang tao. Maraming bansa tulad ng Hapon, Pranses, at Timog Korea ang nagpapatunay na hindi kinakailangang gamitin ang wikang Ingles para umunlad. Sariling wika ang kanilang ginagamit sa iskolarsyip, pananaliksik,

babasahin, agham, sining, at iba pa. Sa kanilang bansa, pinilit ng mga multinasyonal na kompanyang isalin sa kanilang wika ang mga produktong binebenta ng mga ito. Ang mga direksyon na karaniwang ginagamit nila sa araw-araw tulad ng sabon at syampu ay nakalimbag sa kanilang sariling wika. Pero

man tayong pagkakahawig sa ating mga ”kapitbansa,” ang wikang Filipino pa rin ang nagbibigay sa atin ng tunay na “Tatak Pinoy”. Nawa’y pagyamanin, ipagmalaki,

at gamitin ng wasto ang sariling atin sa pangaraw-araw at di lang tuwing Buwan ng Wika. Huwag lang basta-basta magpadala sa agos ng globalisasyon

Who knew tricycles could swim and boats could fly? They do now, especially with the advent of modern technology that fuels more imaginative and creative minds to make the impossible happen.

The past months have seen ingenious innovations in the field of transportation, and the two that stood out and caught the curiosity of the Filipino people were the Salamander HydroPlus and the Ramphos Amphibious.

These two are not just mere inventions for the sake of inventing; the Salamander and the Ramphos are truly heuristic and effective, and if properly utilized will definitely have a strong impact in the nation’s success.

The striking SalamanderYou’re not a big fan of car customization if the name

Atoy Llave doesn’t ring a bell to you. The man behind the wide arrays of design at A-Toy Bodykits popular to Filipino car lovers doesn’t just give makeovers to cars; he gave the flood-plagued Filipinos something that will probably ease their burden when typhoon season comes.

Llave’s brainchild, the Salamander amphibious tricycle, was created in partnership with H2O Technologies technical head Lamberto Armada. Being amphibious, the Salamander turns from a three-wheeled means of transport into a water vehicle, both of which can function through internal combustion or electric means.

Possessing a 5kW electric engine or a 250cc gasoline motor, the Salamander brags a six-person seating capacity in land, and a four-person seating capacity in water. What’s fun with this is that the Salamander has two built-in oars in case it runs out of fuel in water, so that diesel or not, the Salamander is ready to go. Llave is also developing a new Salamander prototype rigged with solar panels and USB ports to charge gadgets in times of emergencies.

But we may have yet to wait for the Salamander to come out in the market because Llave’s company is prioritizing local government units which might have the intent of acquiring the Salamander. But if it does come out in the market, the target price for the Salamander is P200,000.00. “If we can have it at a lower price, say P100,000.00, why not?” Llave said.

The idea of the Salamander sprang from Llave’s eagerness to create something convenient and practical for

his fellow Filipinos especially now that the Philippines is known for being battered by more than 20 typhoons every year, some of which are causing massive floods in and around the metropolis. Moreover, Llave also wanted to put the Philippines in the center of international automotive spotlight.

The only stumbling block to the Salamander’s full success is the insufficiency of financial backing to fund the production of more units.

“I’ve already achieved so much in the car business. Now, I want to leave behind a legacy. I want to produce something that will help people. I want to show the world that the Filipino can,” Llave said.

Boats in the air If birds can fly, then so can boats. Two Italian

gentlemen brought to the Philippines a new extraordinary mechanism worthy of every Filipino’s interest and curiosity—the Ramphos amphibious.

The Ramphos flying boat is very versatile; it can be utilized to monitor “different forms of criminalities, lawlessness, illegal fishing, logging, tourism purposes,” and rescue operations during natural disasters which I will be very valuable for the national and local governments, according to the brains behind the Ramphos—Enos Gaiga and Giorgio Gentilini.

“If you use the boat in running after lawless elements, you can have its engine switched off few kilometers away from the target so it is noiseless, and catch the enemies by surprise,” said Gentilini, a former Colonel in the Italian air force.

One factor that should appeal to the public is the Ramphos’ easy maneuverability; even a non-expert could

operate the flying boat, as claimed by its two Italian makers. All that is needed is a one-week training and voila! Anyone can now be a sailor-pilot of the Ramphos flying boat. What’s better is that Gaiga and Gentilini not only made the Ramphos easy to control but also friendly to the pocket. Despite its inexpensive value, they guarantee that the Ramphos is safe.

The multi-purpose Ramphos, with its three-person capacity in flight and five in water, boasts of its ability to take off from either land or sea and to fly distances of up to 300 miles or roughly 500 kilometers on air and speeds of up to 28 knots on water with a full tank powered by either diesel or petrol. It can also run in 10-centimeter deep water, mud, and wild sand lagoon, and can fly 30 meters above sea level.

Gaiga and Gentilini have been manufacturing Ramphos amphibious units since 1998 and their products have flown the airspaces of 27 countries such as the United States, Australia, Russia, Mexico, Scandinavia, Malaysia, and China among others. After almost three decades of producing and flying Ramphos units, “so far no accident has occurred,” said Gentilini.

The Philippines first came into possession of a Ramphos amphibious when former National Security Adviser and Ilocos Sur Governor Luis “Chavit” Singson acquired a unit for the Ilocanos’ use during rescue operations every typhoon season and in their campaigns in connection with illegal fishing.

Gaiga and Gentilini are now coordinating with the military and local officials regarding their plans of putting up a Ramphos amphibious manufacturing plant here in the Philippines to produce more flying boats that will enhance the Philippines’ power in pursuing lawless elements and develop the country’s expertise in rescue efforts.

at sa kung ano ang uso kay Uncle Sam. Dahil ayon nga sa isang kataga na sinabi ng ating pambansang bayaning si Dr. Jose Rizal, “Ang hindi magmahal sa sariling wika,

ay higit pa ang amoy sa mabahong isda.” Mabuhay ang wikang Filipino!

bakit hindi ito nangyayari sa ating bansa? Dahil ba marami sa atin ang marunong naman mag-Ingles? O nilamon lang tayo ng koloniyalismo (o ng mga imperyalistang bansa)?

Ginagamit ng karaniwang Pilipino ang wikang Filipino sa pag-aaral, pagtatrabaho, pakikipag-usap. Bilang mamamayang

may bukas na pag-iisip, hindi dapat natin ikulong lang sa isang buwan ang pagpapahalaga sa ating pambansang wika. Hindi natin ito dapat ikinakahiya. Kung nakakahiya ang wikang Filipino, ibig sabihin ay nakakahiya din maging Pilipino.

ANG PAMBANSANG/P20

FILIPINO SA/P4

SUCCESSFUL APPLICANTS2015 - 2016

WRITERSCarizza M. Ibañez (AB Communication)

Destin Kit C. Manuel (BS Chemical Engineering)Kevin Joshua G. Rebultan (AB Communication)Kenneth Bryan C. Garganera (BSBA – Business

Economics)

ILLUSTRATORSJohn Angelo G. Gan (BS Architecture)

Angela Gabrielle C. Loreno (BS Architecture)

LAYOUT ARTISTMarimar S. Quinay (BS Information Technology)

7

Gone are the days when every Filipino show mirrors the face of Philippine culture. As the world took a revolutionary step towards modern civilization, our dearest country and its citizenry decided not to be left behind. Television programs are now dominated by foreign shows in all timeslot every day. What is more bothering is the fact that Filipino viewers favor their insidious existence without pondering the sinister consequences.

The diversity of our different cultures and the variation of our distinct traditions are now in jeopardy. We unconsciously dilute our safe guards in keeping our practices alive. It seems that due to the actuality of these alien programs which we continually shade with the attributes of being a

Saan tayo makakakita ng Filipinong naging asignatura sa kolehiyo ang kanyang buhay at mga gawa? Saan tayo makakakita ng Filipinong manunulat na pinag-aaralan sa hayskul ang mga nasulat na nobela? Saan tayo makakakita sa bansa na tila imortal dahil kahit patay na, ipinagdiriwang pa rin ang kanyang kaarawan? Wala nang iba kundi ang kinikilala nating Pambansang Bayani ng Pilipinas, si Dr. Jose P. Rizal na kilala sa palayaw na Pepe.

Para sa ating mga Filipino, Si Pepe ay hinahangaan, nirerespeto, pinaparangalan, pinag-aaralan, at sinasamba pa ng ilang Filipino. Pero gaano nga ba natin kakilala si Pepe? Sa totoo lang, ni buong pangalan niya ay hindi ko kabisado dahil sa haba nito. Maliban sa tubong Calamba, Laguna, ang iba pang lugar na alam kong may kinalaman sa kanya ay ang Bagumbayan – na ngayon ay kilala na sa tawag na Luneta.

Filipino by dubbing them in native language, we bury our cultural heritage in the past.

We have been oblivious that every time we peek at such displays of imported shows, a glimpse of it is a matter of grasping their whole being. We senselessly incorporate ourselves to them and that is the very reason why we adapt their beliefs that give birth to a borrowed culture while killing our local identity.

On September 13, 2013, Mr. Engelbert Apostol had a very timely talk concerning a prevailing issue during the first Adamson Media Congress at the University Theater. Mr. Apostol is currently working with one of the country’s leading television companies, ABS-CBN. He presently produces news programs like TV Patrol, Bandila and

Ito ang bantog na pook na sumasagisag sa ating bansa. Pero ano nga ba ang meron sa Luneta?

Naaalala ko pa nung bata pa ako, minsan akong napadpad sa Luneta nung field trip namin. Malawak at malinis – yan ang una kong impresyon sa lugar. At siyempre, manghang-mangha ako sa bantayog ni Pepe at ang dalawang guwardiyang ‘di natitinag sa usok at init ng araw. Ngayon na nag-aaral na ako sa Adamson, inaamin kong parang naging pangkaraniwan na lamang ‘to sa ‘kin. Pero tulad ko nun, maraming mga Filipinong nangangarap na makapunta ng Maynila para masulyapan lang ang bantayog na ‘to - ang bantayog na ipinagmamalaki natin sa buong mundo.

Hindi lingid sa kaalaman ng marami sa atin, lalo na sa mga kabataan, may mga kontrobersyang bumalot sa bantayog ni Pepe. Ito ang pagpapatayo sa Condo ng DMCI Homes na kilala

The Trickery of Pinoy Pride and Nationalism

Torre de Leche

By Kevin Rebultan

By Kenneth Garganera

Umagang Kay Ganda.He pointed out some

specific reasons on why local-made shows are slowly being diminished. During his speech, he recalled the never-forgotten significant aspect in the field of Economics, “The Law of Demand and Supply.” He mentioned that the programs being aired in their station, or even in other networks, are always based upon the preference of the audience or the viewers. Apparently, we ask for it. We order a demand, and they simply give us back the supply.

Mr. Apostol stated with full conviction, “We have to be more nationalistic, we are the ones to start a change.” Indeed, we are being mocked and tricked by our false belief of nationalism. It is like wanting to make a change but never dare

bilang “Torre De Manila” at tinagurian na ngayong “Pambansang Photobomber ng Pilipinas.” Nagmistula itong isang salot na kabute na biglang sumulpot dahil nakakasira ito sa magandang tanawin sa paligid ng bantayog ni Pepe.

Marami nang aktibista ang nag-rally para pigilan at ipagiba ang toreng ito. Marami nang mga suhestiyon ang mga mamamayan para lang mabigyan ng lunas ang problemang ito. Gayunpaman, may iilan ding hindi pabor sa pagpapagiba nito dahil malaki na umano ang nai-ambag (at mai-aambag pa) sa mga mamamayan at sa Lungsod ng Maynila. Tama nga naman, mahabang panahon at malaking halaga na din ang inilaan para ito maipatayo.

Sa kabutihang palad, ipinatigil ng Supreme Court ang pagpapatayo nito.

Pero ano nga naman ba talaga ang mas matimbang: Ang Torre De Manila ng

DMCI o ang Bantayog ni Pepe ng ating bansa? Gaano nga ba kahalaga sa atin si Pepe? Numero uno ba talaga siya para sa ‘tin kaya’t siya ang nasa Piso? Di ba’t narun ang mukha ni Pepe sa pisong nahuhulog sa sahig at natatapak-tapakan lang natin? Baka nga naman kasi Piso lang talaga ang halaga ni Pepe para sa ating mga Pilipino kaya wala tayong pakialam sa mga nangyayari?

Gayunpaman, dapat nating isapuso na minsan niyang pinaglingkuran ng buong-puso ang ating bansa. Kaya nga siya ang kinikilala nating Pambangsang Bayani ng Pilipinas. Sana lang ay matutunan natin siyang pahalagahan higit pa sa istrukturang gumambala sa nananahimik niyang bantayog sa Luneta. Sa tingin ko, kung buhay siguro si Pepe, baka tawagin niya ang toreng yan na “Torre De Leche.”

to make a difference. The advent of these optimistic alterations will never ensue unless we make a move and do something.

Another thing conceived as reality is that the government does not exert an effort to support our local media. It has been said by Mr. Apostol himself that the funds which are supposedly given to them by the authorities are improperly distributed and allocated.

We shall never blame these private institutions for allowing outside-the-country shows be produced here in the Philippines. We have to consider that at the end of the day, what they do is still business. Mr. Apostol, as he ended his speech told that the process must be a “two-way traffic.” We take the lead, and the rest will follow.

ERRATUM

Ano ang mga masasabi mo sa pagsisimula ng UAAP Season 78? At ano ang mga inaasahan mo sa magiging performance ng mga team natin?

“Bilang Alumni, sana tumaas din ang mga passing rate natin sa boardexam at dumami ang donations sa school tulad ng mga books at mga laboratoryong gamit bukod sa mga vitamins at gatas ng mahuhusay na Athletes natin ! kudos Adamson both academic and sports ! smile emoticon”

-Dopi Costa Destura

“i hope and pray that the Adamson basketball team will become the champion again. Just like during “our time” (decades ago) when Hector Calma was their star player and who later became part of the national team ... sooo proud of them at that time ... I can still remember the feeling smile emoticon GO, GO ADAMSON!”

-Clarisa Crisostomo Avila

“Nkakamiss ang pamamayagpag ng Adamson sa UAAP dati. Sana bmalik ung mga gnung experience pra mas nkaka-proud mging Adamsonian :)”

-John Stephen Saul

“Kung season 74 roster ang Adamson ngaun ,magcchampion ang Adamson, ,sa ngaung Roster, again ang need natin is Consistency from 1st to 4th quarter, lack of experience pa pero may laban sila Go AdU, looking for the first win of the season”

-JP Ariola

“They are good, nakaka habol pero hindi nakakalamang, so many turnovers tas kung minsan pag na pressure na ipipilit ishoot kaya minsan hindi nashu-shoot yung bola. I’m not expecting anything pero i am still hoping for them to step up their game a little more”

-Jazmine Cruz

“Itigil na ng mga basketball varsity (sana hindi lahat) ang pag uuwi ng iba’t ibang mga babae. Kita naman sa simula pa lang yung performance nila o? sana ipanalo muna nila hindi yung puro papogi at porma”

-Kevin Magbayo

“Syempre, hindi po ako nag expect ng malaki. I expect them to have more team chemistry. Pero for sure mga classmates, we have a good future! Wait lang ng other school maging sophomore si Tungcab, Nalos at Sarr. Wait lang tayo mga classmate! Bright future for our Mens Basketball!”

-Jhon Joseph Ro Ronatay

“They improved somehow pero kulang pa. Kaya naman eh, full support na lang tayo.”

-Askins Niño

“Manalo o matalo proud Adamsonian ako.”-Mark Pasamonte

For June - July Issue:For the news article “Adamson welcomes blue and

white archetypes” written by Gideon A. Betito, “Vice-President for Academic Affairs, Rev. Fr. Andrew S. Bayal C.M.” should be “Vice-President for Student

Affairs, Rev. Fr. Andrew S. Bayal C.M.”

8

TAGALOG PA MORETagalog pa what? Really?

New words tend to appear over time. They start by surfacing out of nowhere; we find them funny; we use them at times; and then at some point we begin hating them. Yup, just like with your ex. It’s indeed a process. Well, of course

there are some exceptions. Some don’t even like them to begin with. Some are keeping the love. Here are words you might have missed that went #trending but never made a spot in the dictionary.

- An expression told in disdain to someone who just got owned in an argument. It may be used by the offender or someone among the crowd during the squabble. The usage steadily declined shortly after a certain comedian made a song out of it.

*Algebra class*Ginang Santos: Okay, class. Only one student got a line

of nine in the Midterm exam.Anthony: Ha! Ano kayo ngayon. Mga ‘di kasi kayo

nagsisipag aral eh! Review review din pag may time, klasmeyts. Ito oh, sambahin niyo yung 92 ko. HA HA HA!!

Ginang Santos: The rest got a perfect score of 100.Kaiser: BOOM PANES!

- A sarcastic, dismissive phrase that emphasizes the lack of care for a statement that has been just said by someone. Used primarily when someone is trying to show off.

*Jollibee*Art: He he he! Alam mo ba binili ako ni mom ko ng

bagong car yesterday. It’s so angas kasi lima gulong niya. Tapos pumunta kami nung dalawa kong girlfriend sa concert ni Taylor Swift. Nasa VIP ako tapos sila nasa upper box lang so libre flirt ako dun sa ibang fans tapos..

Katrina: Edi wow po, sir. Uhm, so, dine in or take out po ba yung order niyo?

- An act of intentionally behaving like an elementary girl who appeals for attention in an hourly basis. Such behaviour includes being maarte and being pa-cute – some annoying traits to have. Considering the help of a guidance counsellor is a smart move should one be accused of being pabebe.

Christa: Ganito kumain ng mamon [cutesy eats the mamon]

Queenie: ‘Wag kang pabebe.

- Told to someone who is being too hyper or being too stupid.

*Basketball game*James: [shoots basketball at the wrong side of the court]Coach: Shabu pa, anak.

- Used when a romantic couple displays too much endearment towards each other, the kind as to be seen by the public.

Marie: Bebe, bagsak ako sa exam kanina.Dave: Okay lang yan bebe, may kiss ka naman sa’kin.

[kisses Marie](A jeepney passes by)

Passengers: WALANG FOREVERRRRRR!!!!

- A term of direct address of somebody who holds high levels of romantic worth, usually of the opposite gender. However, in some areas, it is used as a replacement for conventional terms like pare, kuya, ate, miss, mister, etc. Usage is exclusive to informal discussions alone.

*Waiting shed*Glocerine: Hello anong oras na beh? Janssenn: Lubayan mo ‘ko.

- A term denoting mad volumes of fury and vigor. It is used especially in situations where one is engaged in a challenging task, but due to extensive efforts the task can be completed. The term was popularized by Kuya Jobert in a video that went viral in the social media.

Ginoong Garcia: Ehem. Last two minutes for the quiz.[class panics]Ivan:Name at student number pa lang nasasagutan ko.

Oh noes! Quadruple beast mode on na ‘ko!!

- A sarcastic commentary where one is told to keep doing something. Usually the activity is bad for the individual. It is believed that greater heights of emphasis are achieved by putting together ‘pa’ and ‘more,’ even though the two have the same meaning. Usage is a pet peeve should it be used repetitively.

Jared:Ugh. Kagabi pa ‘ko inuubo. Sakit na ng lalamunan ‘ko.

Daniel:Yosi pa more. Taft pa more. Mais con yelo pa more. Ice-skating pa more. Tapat mukha sa aircon pa more.

Jared:[punches Daniel in the throat] suntok pa more?Daniel:kkkhkhhkhhh

- An expression uttered indicating the start of a video game match or any activity that induces excitement.

Ginang Sanchez: Good morning class! We are going to have a surprise quiz today. Surpise.

Class: ;( ;( ;( ;(Ginang Sanchez: Sige clear your desks na. Rak na ituuuu!

By Patrick Dave Magpantay

9

Ang impormasyon ay buhay. Kadalasan, ang mga kaalamang ito ang nagsisilbing isa sa mga dugo ng isang lipunan. Ito ay nararapat na patuloy sa pagdaloy

upang mapanatili ang buhay ng isang komunidad - ngunit hindi

Gatilyo nG Baril ito ang laging sitwasyon. Handog nina Glenmark C. Doromal at Eero Yves Francisco na may pamagat na Gatilyo ng Baril, tungkol ang entry na ito sa pag-iimbistiga ng isang babae sa nabigong pagtatangka ni Carlito Dimahilig kay Imelda Marcos.

Kung susuruing mabuti, ang kwento ay umikot sa pagbabalik-tanaw sa mga taon ng Martial Law. Sa panahong ito, nililimitahan ng gobyerno ang pagdaloy ng impormasyon sa lipunan, nanatiling tikom ang bibig ng mga Pilipino, at panandaliang nabura ang konsepto ng Freedom of Speech.

Kakaiba ang naging presentasyon sa short film na ito. Mayroon lamang dalawang karakter sa pelikula: ang imbestigador at ang kaibigan ni Carlito Dimahilig. Iisa lang din ang tagpuan sa istorya, ang lugar kung saan ginaganap ang naturang panayam. Marahil sa mata ng ilan ay isang boring na palabas ang Gatilyo ng Baril dahil punong-puno ito ng mga historical accounts at puro Betamax footage. Bukod pa rito, mapapansin na ang anggulo ng kamera ay nasa iisang posisyon lang na nagbigay ng monotonous na pakiramdam sa palabas. Ngunit kung susuruin, ay naging

Masasabi na ang pagharap sa nalalapit na katapusan ang isa sa mga pinakamahirap na sitwasyon na maaaring kaharapin ng isang indibidwal sa

kanyang buhay. Ngunit lingid sa kaalaman ng karamihan, may isa pang bagay na mas mahirap dito, ang pagtanggap sa nagbabadyang pagwawakas. Ito ang inihain sa atin ni Ryanne Murcia sa pamamagitan ng kanyang maikling pelikula na pinamagatang Apasol o Chasing Suns sa ingles na tungkol

APASOL

epektibo ito sa pagpaparating ng pagiging seryoso ng tema ng pelikula Sumasalamin sa tahimik at walang kulay na daloy ng impormasyon noon ang madilim na silid na ipinakita sa pelikula. Isa pa sa simbolismo na ginamit sa pelikula ay ang Voice Recorder na kumakatawan sa mga impormasyon na tinataglay ng isang tao, isang bagay na kung mapapakawalan ay magdudulot ng isang malaking pagbabago, mabuti man o masama. Marahil isa na sa pinakanakakagulat na pangyayari sa pelikula ang biglaang pagkamatay ng babaeng nagsasagawa ng panayam sa bandang dulo, maging ang pangyayaring ito ay isang napakahalagang talinghaga sa pelikula. Nais na iparating ng pangyayaring ito na kahit gaano karaming impormasyon ang malikom ng isang tao noong panahon ng Martial Law ay mananatili na lamang ito sa kanila. Isa pa, ang mismong pagkagulat na inihain sa atin ng dulong pangyayari sa atin sa pelikula ay sumisimbolo sa pagkasurpresa natin kapag nalaman ang ilang mga impormasyon na matagal nang ibinaon ng nakaraan.

sa kwento ng pagharap ng dalawang magkasintahang sina Mark at El sa nalalapit na pagtatapos ng kanilang relasyon.

Nagsimula ang kwento sa pamamagitan ng isang mito na tungkol sa pagmamahalan ng buwan at araw, at ang nawawala nilang supling. Ang pagpapakita ng kwentong ito sa simula ay itinuturing na isang poetic defense na siyang nagbibigay ng kahulugan sa pamagat ng maikling pelikula.

Kagaya ng nabanggit, ang tema ng pelikulang ito ay ‘katapusan’ at ‘pagtanggap.’ Malinaw na ipinakita sa pelikulang ito na bagama’t wala tayong magagawa upang pigilan ang isang pagwawakas ay mayroon naman tayong kapangyarihan na piliin kung paano natin ito haharapin at tatanggapin. Ang Apasol, sa pamamagitan ng pag-presenta ng mga samu’t-saring eksena ay nagpakita ng mga paraan kung paano natin maaaring salubungin ang paparating na ‘tuldok’ sa isang kabanata ng ating kwento. Halimbawa, ang unang bahagi ng pelikula ay puno ng bangayan, pagtatalo, sigawan at pagtalikod sa isa’t-isa. Ngunit hindi naglaon, matapos makapag isip-isip ang dalawa ay naging kalmado na lamang sila at

masinsinang pinag-usapan ang nalalapit na ‘pagsapit ng gabi’ sa kanilang pagsasama. Ipinakita dito na ang pinakamabisang paraan upang harapin ang isang wakas ay ang hindi pagtutuon ng pansin na paparating na ito, dahil sa paggawa nito ay maraming oras na masasayang dahil imbis na ito ay gamitin pa sa paghahanap muli ng mga ginintuang ala-ala ay iginugugol natin ito sa pagkabahala at pagkatakot sa gabing paparating.

Marahil nga ay hindi masyadong nabigyan ng saysay ng Apasol ang mga emosyon na dapat nakapaloob sa isang pelikulang kabilang sa ganitong genre ngunit bumawi naman ito sa pagbibigay ng iba’t-ibang simbolismo na siyang bumusog sa mga malilikot at mapanuring isipan ng mga manunuod.

Ipinakita sa atin ng pelikulang ito na hindi na natin mapipigilan ang pagtakbo ng araw patungo sa kabilang panig ng mundo, ito ang reyalidad ng buhay. Ngunit, may isang bagay tayong magagawa, maghabol sa abo’t kaya para mapahaba ang liwanag sa ating buhay kahit saglit lang.

Ang maikling pelikulang ito ni Rommel Tolentino ay natatangi sa lahat ng pelikulang kalahok sa Shorts A sapagkat ito lamang ang may temang

magaan. Sa loob ng labing siyam na minutong kabuuan nito, nagkaroon ng “time-out” ang mga manunuod mula sa mabibigat at “mindfucking” na pelikulang sinundan nito.

Umikot ang kwento sa siyam na taong gulang na batang si Nenok. Dahil isang palaboy, ang makasaysayang Barasoain Church sa Malolos, Bulacan ang kanyang naging pansamantalang tirahan. Habang ang bawat pasilyo at espasyo nito naman ang nagsilbi niyang personal na espasyo para maghasik ng kakulitan at kapilyuhan na siya namang labis na kinaiinisan ng istriktong si Mang Johnny, ang tagapangalaga ng nasabing Simbahan. Dito nag-ugat ang mala-Tom and Jerry nilang relasyon. Mula sa pagnanakaw ng bida ng pandesal ni Mang Johnny sa umaga, pangungupit ng donasyon sa simbahan upang ipambili ng kape, at iba

pang mga pang-aasar nito sa matanda, naging madali sa mga manonood ang mahalin at kagiliwan ang bida ng pelikula.

Sa una ay aakalaing ito’y simpleng kwento lamang tungkol sa makulit na batang si Nenok ngunit habang tumatakbo ang istorya, ibinunyag sa pelikula ang problemang kinakaharap ng bida –ang pagiging ulila. Isang hamon para sa mga manunood ang isantabi ang komedya sa pelikula at magkaroon ng mas malalim na pag-unawa sa mga detalyeng inilahad sa pelikula. Magaan man ang atake at puno ng komedya, tinalakay ng Nenok ang mga realidad na kinakaharap ng mga batang biktima ng kahirapan, kawalan ng tirahan, at kawalan ng gabay ng mga magulang.

Ang salitang “nenok” na siyang pamagat ng pelikula at siya ring pangalan ng bida ay nangangahulugang “nakaw” sa balbal na Tagalog. Para sa akin, tumutukoy ito sa mga bagay na ninakaw ng pagkakataon sa kanya: ang nanakaw na karapatang makapiling ang mga magulang, magkaroon

Nenok

ng tirahan, at higit sa lahat, ang nanakaw na pagkakataong magkaroon sana ng normal at masayang kabataan.

“Minsan lang tayo bata”. Ngunit ang “minsan” sa kaso ng batang si Nenok ay hindi niya nasumpungan.

SHORTS A

Ni Nathaniel E. Parcutela

Ni Nathaniel E. Parcutela

Ni Gideon A. Betito

Ronnel’s Treasure

10

Katol pa!” – ito ay mula sa ekspresyong “shabu pa!” na nagpapakita ng pagka-adik o kasiraan ng ulo.

Sa Kyel ka lang makakakita ng dumikdik at literal na humithit ng katol. Ang pelikulang ito ay tungkol sa isang lalakeng hindi mapakaling naghihintay sa kanyang nobya sa madilim na silid. Iprinesinta ng pelikula ang tunay na kahulugan ng pagkawala sa tamang katinuan. Ano pa nga bang mas nakakabaliw kaysa sa paghihintay sa taong hindi mo alam kung kailan babalik? Marahil nga ay mapapanganga ka sa malabong istorya ng palabas, ngunit naging kawili-wili pa rin ito sa tulong ng mga kwelang eksena ng bida gaya ng mala-fliptop na pagmumura niya at pilosopikal na reklamo niya sa kanyang syotang kausap sa cellphone. Talagang malaking palaisipan ang kabuuan

ng Kyel at mapapatanong ka sa maraming bagay tulad ng: Sino si Kyel? Sino si Rona at ano ang mayroon sa kanya?

Bagama’t nangyari ang istorya sa loob ng madilim na kwarto na sumisimbolo sa pagkakulong ng tao sa adiksyon, mabisa nitong naiparanas sa mga manunuod ang pakiramdam ng pagiging “high” (lutang) sa droga gamit ang mga kakaibang transisyon gaya ng foward, time skip, at slow motion na nagpapakita ng pagkalulong sa droga ng isang tao na karaniwang nawawalan ng sense of time.

Malaki ang naiambag ni Frank Ferguson Jr. na mistulang payat na bersyon ni Jason Statham. Ang kanyang natatanging pagganap ay isa sa mga nagpaganda sa pelikula. Ibang lebel ang kahibangan na maoobserbahan sa palabas na inihatid ni direk Arvin “Kabidoy” Belarmino o ni “Kyel.” Mapapakamot

KYEL“

ka nalang sa ulo sa pag-intindi sa mga pangyayari at siguradong dadalhin ka nito sa mundo ng droga at karahasan.

Malamang sa pananaw ng normal na manonood, mahirap lagyan ng kahulugan ang Wawa dahil sa kakulangan nito sa palitan ng linya. Gayunman,

bumawi ito sa sinematograpiya. Mula sa salitang Quechua ang Wawa, na kapag sinalin sa Filipino ay nangangahulugang “Anak.” Sinalamin nito ang paglalakbay ng isang anak habang hinahatid niya ang kanyang ama sa huli nitong hantungan. Tsempo sa pamagat ng pelikula, nagmukhang ka-Wawa ang bata sa istorya na nagmumungkahi ng emosyon sa proseso ng pagluluksa. Malalim pero simple ang gustong ipahiwatig ng Wawa dahil tungkol lang ito sa paraan kung paano tanggapin ang pagkamatay ng isang mahal sa buhay.

Walang dayalogo at puro tunog lang ng kalikasan kagaya ng agos ng tubig ang maririnig dahil ang lokasyon ng pelikula ay Wawa River at Wawa Dam na matatagpuan sa munisipalidad ng Rodriguez, Probinsya ng Rizal. Ang pagiging photographer ni direktor Anj Macalanda, na siya ring manunulat at producer ng pelikula, ang nagbigay daan sa mainam at malikhaing paghahandog ng bawat eksena na nagbigay-diin sa kariktan ng buong lugar. Dahil dito, nanalo ngayong taon sa Cinemalaya ang Wawa ng NETPAC prize o Network for Promotion of Asian Cinema at Special Jury Prize. Binigyang-diin ng pelikula ang positibong aspeto ng kamatayan taliwas sa paniniwalang kasuklam-suklam ito.

WAWA

Lisyun Qng GeografiaAng film thesis ni Petersen Vargas para sa kanyang huling taon sa UP Film Institute ay hindi lang nagtamo ng pagkilala bilang Best Narrative Film

Thesis sa kanilang pangkat ngunit nagbigay din ng daan para sa kanyang big break sa industriya ng pelikula. Ayon kay Vargas, ginawa niya ang Lisyun bilang isang paraan upang gunitain ang isang piraso ng kanyang nakaraan. “Ginawa ko ‘yung film na ito para sa akin, pero araw-araw, nare-realize ko na it’s more than that, ito pala ‘yung gusto kong gawin panghabang-buhay,” sabi niya.

Kung ano ang kinulang ng Lisyun sa shock factors at plot twists ay ito namang tinumbasan ni Vargas sa

pamamagitan ng pagpapakita ng mga sariwang emosyon at mabisang paglalahad ng istorya tungkol sa mga walang mintis na mangyayari kapag tayo ay nagmahal ng isang tao sa maling panahon at sa maling pagkakataon.

Gamit ang isang mapa bilang isang metapora upang ilarawan ang mga landas na kinuha ng pangunahing tauhan pabalik sa simula ng lahat, sinasabi sa atin ng Lisyun Qng Geografia na minsan, ang tanging paraan upang matagpuan muli ang sarili ay ang mawala muna, kahit na ang ibig sabihin nito ay ang pagkawala ng iyong minamahal. Dahil malay natin, baka hindi naman talaga siya nawala; hinihintay lamang niya na ikaw ay bumalik.

SHORTS B

Ni Josephus Jules S. Vivas

Ni Josephus Jules S. Vivas

Ni Jumarvin R. Ridulfa

Ang pelikulang Mater ay tungkol sa mag-inang may magkaibang konsepto sa debosyon, bisyo, at wagas na pag-ibig. Umikot ang kwento sa pang-araw-

araw na gawain ng mag-ina tulad ng pagdarasal, pagkain, at pagdadabog. Ang pelikulang dinirek ni Annemikami Pablo ay binubuo ng isang ina na may matinding debosyon sa Sto. Niño at isang tinedyer na anak. Mapupuna sa istorya ang pagiging istrikto ng nanay pagdating sa relihiyon na taliwas naman sa kanyang anak na rebelde at maraming bisyo.

Nagdulot ng matinding tensyon sa pangkalahatan ng pelikula ang pagkakaiba ng mag-ina: Masidhi ang paraan ng pagsamba ng ina samantalang lulong sa bisyo ang anak.

Sa madaling salita iminumungkahi ng Mater na malaki ang kaugnayan ng ugali ng magulang sa nagiging asal ng anak. Binigyan daan ng katahimikan ang mga ugong at tili na gigimbal sa iyong kalooban. Hihilingin mong nag-uusap nalang ang dalawa dahil sa walang buhay na kapaligiran na nakakapagpatayo ng balahibo. Kahit puno ng simbolismo at talinghaga, epektibong naiparating ng Mater ang mensaheng: may mga bagay na dapat pagtuunan ng pansin lalo na ang pamilya. Hinambing din ang bisyo at ang mali at sobrang debosyon bilang parehong nakakasira ng pisikal, emosyonal, at ispiritwal na kalusugan ng tao.

MATERNi Josephus Jules S. Vivas

PUSONG BATONi Josephus Jules S. Vivas

Ang pinakakailangan daw ng mga tao ay ang mahalin sila dahil pinaniniwalaang kayang lampasan ng dalawang taong nagmamahalan ang

anumang balakid na nag-aabang sa kanila. Pero paano kung hindi ka nagkagusto sa tao kundi sa isang bagay? Masasabi mo pa rin bang totoo ang iyong pag-ibig?

Ang mga ganung tanong ay sinubukang sagutin ng pelikulang Pusong Bato. Sa direksyon ni Martika Escobar, pinarangalan ito bilang Best Short Film sa katatapos na Cinemalaya. Tungkol ito sa kwento ni Cinta Dela Cruz, isang dating aktres sa katanghaliang gulang na sinusubukan muling buhayin at balikan ang mga panahon ng kanyang kasikatan noong 1970’s. Natigil ang kanyang mga pagmumuni-muni dahil sa isang lindol na siyang nagdulot ng pagtama ng

isang batong hugis-puso na tumama sa kanyang ulo. Ang pangyayaring ito, at ang bato mismo ang naghudyat ng pagkagising niya sa reyalidad at pagbabago ng kanyang buhay.

Ang pag-ibig ay hindi nadidiktahan, kaya kung may pagmamahal sa puso ng tao ay hindi na mahalaga kung ito ay kapwa tao o bagay man, dahil ang importante, umibig lang tayo ngunit hindi rin dapat kalimutan na mag-alay ng pag-ibig para sa Panginoon.

Sinasalamin nito na ang pinakamaliwanag na pagpapatunay ng pag-ibig ay ang pagbibigay ng ating buhay para sa ibang tao (o bagay) na ating pinakamamahal. Kung ikaw ang nasa katayuan ni Cinta, paano mo isasagawa ito kung ang iniibig mo ay isang bato?

11

Isang animated na pag-aakma ng isang ika-sampung siglong kuwentong-bayan mula sa bansang Japan ang malikhaing nailahad ni Isao Takahata. Sinasabing ito na marahil ang

pinaka- huling likha ng pitumpo’t siyam na taong gulang na director. Ito ay matiyaga at mahusay na ginawa sa loob ng walong taon; ang bawat eksena ay iginuhit lamang sa kamay.

Itinampok sa pelikula ang buhay ni Prinsesa Kaguya – isang nilalang na nagmula sa buwan na nangangarap ng isang payak na pamumuhay sa kabundukan. Subalit hindi ito nakatadhana sa kanya dahil simula sanggol pa lamang ay nakitaan na agad siya ng mga pambihirang katangian katulad ng mabilis na pagtanda. Sa katunayan, kahit ang nakakatandang lider sa kanilang barkada, na nakilala siya bilang isang sanggol, ay umibig sa kanya kinalaunan. Maging ang kanyang pagsilang ay maituturing

THE TALE OF THE PRINCESS KAGUYA

Sino sa atin ang mas takot?” tanong ni Ilyas sa huli ng pelikula. Mula sa puntong ito, nakita niya ang kanyang sarili bilang biktima higit kaysa kay Dilan.

Sa panulat at direksyon ni Reis Celik, ang pelikulang ito ay nagbigay ng isang kakaibang perspektibo ng dalawang tauhang “pinagtagpo ng tadhana.” Nagsimula ang pelikula sa sementeryo kung saan ang pangunahing karakter na si Ilyas Salman ay nakatitig sa dalawang lapida. Ang mapunglaw at bulutunging mukha niya ay tila nagpapahiwatig ng mahabang taong paghihirap at pagluluksa ng pinagdaanan.

Dahil sa kanyang katapatan at serbisyo sa kanilang angkan, ikakasal siya sa isang labing-apat na taong gulang na dalaga. Si Dilan Absut, na mas bata sa kanya ng halos 50 taon, ang napili mula sa kalabang angkan para magtapos na ang mahaba’t madugong hidwaan ng kanilang mga angkan.

Habang nakabelo’t nakapangkasal si Dilan, hinahandugan siya ng mga gintong alahas at mga bagong kasuotan. Hinandugan din siya ng kanyang pamilya ng mga burdadong lino para sa kanilang mag-asawa. Sa pagpunta ng kanilang pamilya sa bridal chamber, ay naabutan nilang nagtatambol, nag-gigitara, nagsasayawan, at nagkakasiyahan ang mga tao sa baryo.

Bukod sa pagkukumbinse ng kanyang ina na tumigil na siya sa pag-iyak, pinapangaralan din si Dilan ng kanyang ina na ingatan ang karangalan ng angkan ng kanyang asawa, gawin itong laging masaya, at sundin ang mga pinapagawa nito kahit na humantong pa sa puntong sinasaktan na siya nito. Binigyan din siya ng kanyang ina ng isang bridal sheet na dapat niyang ipakita sa pagbukangliwayway; patunay sa pagbabago ng kanyang estado at pagsisimula sa bagong yugto ng kanyang buhay. Habang nagbibigay ng huling habilin ang kanyang ina ay tila nagbigay ng pahapyaw na eksena ang direktor na nagpapakita ng katapusan ng pelikula: Kahit anong mangyari, wag kang lumabas dito. Pumasok ka ditong nakapangkasal, lumabas ka ditong nakapanglibing.” Pagkatapos ng tagpong nabanggit, sa bridal chamber na umikot ang nalalabing eksena sa pelikula maliban sa huling dalawang minuto. Kahit maliit lang ang espasyo ng lugar, mahusay na gumamit ng iba’t ibang anggulo ng kamera ang pelikula para iwasan ang visual monotony – ngunit nananatili pa rin ang masikip, masalimuot na mood ng pelikula.

Ilang sandali ring naghintay si Dilan sa bridal chamber. Ramdam ang pagka-ilang nila sa isa’t isa nang dumating si Ilyas. Matapos magpaputok ng baril ng dalawang beses si Ilyas bilang hudyat ng kanilang pagtatagpo, unti-unti itong

gumawa ng paraan para makuha ang loob niya. Namangha ito nang matanggal na nito ang belo niya at makita ang angkin niyang kagandahan. Ngunit nang tanungin siya nito kung bakit tahimik siya, ang laging sagot niya’y “Basta takot lang ako.”

Paniguro ni Ilyas: “Wala kang dapat ikatakot. Pinagtagpo tayo ng tadhana.”

Takot. Iyan ang laging dahilan ni DIlan kung bakit di matuloy-tuloy ang paghiga nila sa kama. Una’y nagpakwento muna siya tungkol sa isang sikat na kwentong-bayan sa kanilang baryo. Pangalawa’y pinatakpan niya ng tela ang retrato ng ama ni Ilyas na nakasabit sa pader. Pangatlo’y pinaahit niya ang balbas at bigote ni Ilyas.

Walang nangyari sa kanila sa buong magdamag. Sa tanong ni Ilyas, sino nga ba ang mas takot sa kanila? Binulalas na niya ang lahat ng kanyang sama ng loob. Naamin niyang para lang sa karangalan ng kanilang angkan ang kanyang pagpapakasal, nagawa niyang patayin ang kanyang sariling ina at ang isang kaaway - Ito ang dahilan sa maraming taong pagkakakulong niya.

Umaga na, ngunit di pa siya nakapagpaputok ng baril at wala pa ring bahid ang kanilang bridal sheet. Anong mukha ang maihaharap niya sa kanyang angkan dahil dito? Pakiramdam ni Ilyas ay muli na naman siyang nagamit ng kanyang angkan.

Nagsimula nang maghubad si Dilan - marahil sa awa. Kumalma at umupo na si Ilyas sa gilid ng kama. Nang lumawak na ang anggulo ng kamera palabas sa bridal chamber, binigyan tayo ng linaw sa kung ano dapat ang katapusan. Hindi na mahirap hulaan kung ano ang nangyari nang pumutok ang baril.

Isang award-winning na pelikula noong 2012 na ibinase sa totoong buhay ang itinampok ni Shi Wei sa kanyang ginawang kwento na pinamagatang “The

Ferry.” Ang pelikulang ito ay nagpapakita ng ugnayan sa pagitan ng tatlong henerasyon ng isang angkan.

Umikot ang pelikula sa mga bangkerong miyembro ng ikatlong henerasyon ng angkan. Si Tian Hua’en, ang pangunahing tauhan, ay nakatira sa gilid ng Ilog Dasha. Para sa kanya, mainam ang pagtira sa tabing ilog para mapadali ang pagbibigay niya ng agarang tulong sa mga taong nagnanais na makatawid sa kabilang gilid ng ilog.

Ang pagbabangkero ay matagal nang kaugaliang nagpasalin-salin sa bawat henerasyon ng pamilya Huai’en. Ang kaugaliang ito ay nag-ugat noong mga panahong walang mapupuntahan ang amain ni Tian at magiliw itong tinanggap ng mga taong naninirahan sa gilid ng Ilog

Dasha. Buhat nito ay ipinangako ng kanyang amain sa sarili na tatanawin nito ang tulong na natanggap bilang isang malaking utang na loob. Kaya hanggang ngayon, patuloy pa rin ang pagtulong ng mga Huai’en sa mga residente.

Umiikot rin ang pelikula sa relasyon ni Tian sa kanyang anak na kababalik lang galing sa lungsod. Nagsimula ang tunggalian sa pelikula nang kwestyunin ng anak ang kaugalian ng kanilang pamilya. Hindi nito mawari kung bakit patuloy pa ring ginagawa ito ng pamilya dahil kung tutuusin, matagal na daw nilang nabayaran ang “utang na loob” nila sa mga residente.

Mahusay ang pag-arte ng mga karakter dahil mainam nilang naihatid ang emosyon na kinakailangang ipakita (o iparamdam). Naipakita ng malinaw ang alitan sa pagitan ng ama at anak. Nabigyan rin ng kulay ng pulidong cinematography ang kagandahan ng Ilog Dasha.

Ang Ilog Dasha ay may mahalagang papel sa pelikula. Ito

THE FERRY

NIGHT OF SILENCE

FOREIGN FILMS

Ni Joshua Benjamin T. Dacanay

Ni Jan Kiethan B. Suen

Ni Patrick Dave D. Magpantay

ay kumakatawan sa kaalaman ng mga buhay at pinagdaanan ng mga tao sa baryo. Ito ang naging saksi sa mga bagay na hindi nakatala sa mga aklat pangkasaysayan. Ayon nga kay Tian“ Ang Ilog lang ang nakakaalam sa mga sasabihin ko.”

PAPETIRNi Jumarvin R. Ridulfa Literal na isang maikling pelikula, ang Papetir ay

tumatakbo sa higit-kumulang na anim na minuto lamang. Ngunit huwag kayong malinlang, iiwanan

ka nitong nakatulala sa susunod na oras ng inyong buhay.Sa unang tingin, ito ay isang simpleng pelikula

tungkol sa isang magmamanyika pero ang totoo ay higit pa ito roon. Ginamit ni Darwin Novicio, ang director ng pelikula, ang matulin at walang datig na paglilipat ng mga eksena bilang isang paraan upang epektibong

mailahad ang kuwento ng pangunahing tauhan.Ang dapat ay isang normal na araw para sa papitir

ay naging higit pa nang ang isa sa kanyang mga alaala sa nakaraan ay nagsimulang gumapang sa kanyang isipan.

Pinatunayan ng Papetir na kahit na sa pinakamahusay nating pagsusumikap upang itago ang ating kalungkutan, upang kumilos na parang ang lahat ay ayos lamang, minsan ay hindi natin mapigigilang bumalik ang ating mga pinakamalalim na dinaramdam sa ating isipan.

na mahiwaga. Masasabing kalaban niya ang buhay-maharlika na itinakda sa kanya ng kanyang tumayong ama.

Nadala rin ang mga manonood sa original soundtrack ng pelikula kahit ito ay nasa wikang hapones. Ilang ulit ito kinanta ng iba’t ibang mga karakter sa pelikula ngunit sadyang iba ang naging epekto kapag si Prinsesa Kaguya na mismo ang umawit– mahusay na naihatid ng voice aktres gamit ang kanyang magandang tinig ang emosyon na gustong ipamalas ng karakter.

Nominado sa 87th Academy Award para sa Best Animated Feature Film ang The Tale of the Princess Kaguya. Natalo ito ng Big Hero 6, ngunit naniniwala ako na ito ay dahil sa kaligiran ng mismong istorya – hindi ito makakagawa ng koneksyon sa mga kabataan sa kanluran dahil mas tinatangkilik nila ang ‘mas nakakatuwang’ pelikula.

“

During our pre-school years, we were taught that there were three major groups of people who first inhabited the Philippines - the Aetas, the Indones, and the Malays. Among these three, only the group of the Aetas exists as an indigenous group in the

Philippines today.Often referred as pygmies of the Philippines, Aetas arrived on the archipelago thirty

thousand years ago. They are believed to be the earliest inhabitants of the country. In terms of physical aspects, Aetas are characterized by their dark skin tones, curly hairs, small stature and frame, small nose, and dark or sometimes brown eyes. As time progressed, the original sole tribe of the Aetas that inhabited the Philippines was diversified into different sub-tribes depending on their location. One of these subtribes is known as the Aeta Mag-anchi.

Through the Vigilant Eyes of a Barangay Captain

Mr. Berto Sumawang is the Barangay Captain of

Barangay Malasa which is one of the Aeta Mag-anchi communities in Tarlac. As the highest appointed official in the Barangay, his eyes are fixated within the current issues being faced by his Barangay. He revealed that his community, right now, is not in a very good condition.

“Siyempre, kagaya nung ibang mga Barangay na alam ko, pare-pareho [silang] may problema, pero kasi dito sa amin, mas malala ng onti,” he shared.

According to Mr. Sumawang, the two leading problems of the Barangay are water interruptions and the mode of transportation.

Barangay Malasa is located on a high altitude which is the very reason why water from the lowlands takes a long time before reaching their barangay. There is even a need for a pump in order to force the water up to their community. Unfortunately, the pumps were constantly stolen.

The members of this subtribe often depend on farming for living. After harvesting their crops, they have to bring them to the lowlands and provincial cities to sell, but because of their location, most of their earnings are just for the transportation of their goods and leave an amount barely sufficient to support their daily needs.

But instead of letting these problems destroy their community, the members offer helping hands for each other in order to surpass these. They often manually get water from the lowlands and bring them up to the community and save it there. As to the issue of transportation, they have decided to bring down their goods at the same time to minimize the transportation fee.

“Ang masaya dito [sa amin] ay kahit kulang-kulang iyong tulong na nakakarating, nagtutulong-tulong nalang kami para hindi mahirapan,” he concluded.

The Aeta Mag-anchis reside in the provinces of Zambales, Tarlac, and Pampanga. The term Mag-Anchi is a Sambalic language and a part of the Central Luzon language.

The Aeta Mag-anchis are living evidences that indigenous people should not be treated as anachronisms. Whenever people hear the word “Aeta,” the picture generated in their minds is a group of people wearing traditional clothes or ¬bahag. The Aeta Mag-anchis manage to keep up with time without burying their traditions with the past—they are now wearing modern clothes, but despite that, they still perform native dances, and play their traditional music in order to keep their culture through the passing strands of time. But aside from those stereotypes, do we really know what kind of community the Mag-anchi has? Let’s see from within.

Through the gentle eyes of a Mother

Rocelyn, a mother of two, is a native resident of the barangay. Her eyes focus on the family within the Aeta Mag-anchi community. Rocelyn tells about the unique but strong connection within the community. She stated that the relationship of a family does not end only in their respective houses for the bond extends to every member of the community. According to her, before they leaned on the agriculture industry, her ancestors were well-known for their exceptional skills in weaving. She is also one of the Aeta Mag-anchi people who perform traditional dances and traditional songs for their visitors. She said that doing such is a manifestation of gratitude to their ancestors for giving them their only heritage, culture. “Ibinigay kasi eto sa amin, kaya dapat ang gawin namin ay ibigay rin ito sa mga anak namin,” she said when asked about the purpose of their performances.

“Ang masaya dito [sa amin] ay kahit kulang-kulang iyong tulong na nakakarating, nagtutulong-tulong na lang kami para hindi mahirapan.”

-Mr. Berto Sumawang

What Those Eyes Can SeeBy Nathaniel E. Parcutela

Through the Cognizant Eyes of a Principal Ms. Julie Abad Alvero is the principal of Malasa

Elementary School. Being the head of the school of the community, her eyes are reserved for overlooking the education system within the community of the Aeta Mag-anchi.

Since the condition of the community reflects the status of the educational system, the academe faces major issues as well. The problems being faced by the education sector of the Mag-anchi tribe is not far from the typical problems being faced by different public schools nationwide - the lack of teachers, classrooms, and learning materials. The only difference is that, since the community is located atop a mountain, these problems were a bit intensified due to the remoteness of the place.

Malasa Elementary School is composed of 9 rooms, in which classes are divided into two shifts in order to accommodate the students. There are only 6 teachers and 3 volunteers attending to the students. Majority of the teachers are coming from a village 2.5 kilometer away from the school.

Although the condition is not favorable, Ms. Julie Alvero boasts of the performances of the aeta students. It is their perseverance that compensates for the lack of learning materials.

“Karamihan talaga sa mga estudyante dito ay masikap kasi gusto [nilang] matupad ang mga pangarap nila pag laki,” Ms. Julie Alvero answered when she was asked about how did the students manage to continue studying in spite of their

current condition.Immersed in similar conditions in the past, Ms.

Alvero is certain that education can propel the Mag-anchis at the top of their game. And she is determined to make it possible with the aid of her knowledge and experiences.

Through the innocent eyes of a native child Andrew, or “Droy” is an 11 year old, elementary student

currently studying in Malasa Elementary School. As a child, he doesn’t seem to be aware of the identity and the heritage of the subtribe.

To Droy, his community is neither poor nor rich. His community is simply a group of people ready to accommodate and give joy to everyone.

Droy innocently sees the good and nothing more. For him, his school, where they study and play taguan, is a haven.

“Minsan, gusto kong umalis. Pero masaya naman kasi dito.”

-Christian Jay Capunpue

Through the hazel eyes of a foreign child Christian Jay Capunpue is a 12 year old, grade six student

of Malasa elementary school. At first, he seems to be a typical child of the community until the children start interacting with each other. Christian Jay does not have any friends yet in the community. When asked about the reason for this, he said that he is having trouble connecting himself with the native children.

He said that he is often bullied by other children whenever he fails to participate with the local dance.

“Minsan, gusto kong umalis. Pero masaya naman kasi dito,” he answered when asked regarding his feelings upon the community.

The treatment notwithstanding, he understands his situation. Christian Jay is a child who has gone through hardships: the death of his twin brother, his parents, suffering, and the necessity of moving from place to place seems to have toughened him. Despite the bullying, he is determined to achieve his dream – to become a Civil Engineer one day. It is surprising to know that despite his young age, he is aware of the problems of the community. He said that he wants to improve the roads someday for his father to deliver the charcoals to the urban areas with ease.

Evidently, the Aeta Mag-Anchi community is more than just a community of people with curly hairs wearing modern clothes.

Through this, we were able to see a big picture viewed from different angles which opened our eyes to the importance of a single member of a community no matter how small or big he is, because remember, that a jigsaw puzzle would not be completed with the absence of a single piece.

14

HORRORSCOPE

MANONG DRAYBER By Mark Joshua D. Basalo

TRIVIA

No one knows who invented the fire hydrant because its patent was burned in a fire.

15

TANONG PA MORE! pa- LOAD

By Angela Gabrielle C. Loreno

By John Angelo G. Gan

By John Angelo G. Gan

By Mark Joshua D. BasaloBy Mark Joshua D. Basalo

CROSS WORD

16

Mallari vs. Filipinos: Dawn of Anti-Intellectualism

Ang isang normal na araw para sa ilan ay maaaring isang hindi matatawarang sandali para naman sa iba. Ito ay nagpatotoo sa katauhan ni Krisel Mallari, isang estudyante na nabigyan ng pagkakataong mag-enrol sa kursong Accountancy sa Unibersidad ng Santo Tomas (UST) noong ika-apat ng Agosto, 2015.

Siguro ay nabasa niyo na ang pangyayaring kinasangkutan niya kung saan hindi siya pinatapos sa kanyang pagtatalumpati dahil sa iba ang kanyang binasa sa kung ano ang ibinigay niya sa kanyang guro bago ang araw ng pagtatapos. Ayon sa inilahad ni Mallari sa kanyang talumpati, may pandurugas na nangyari sa kanilang grado na naging rason kaya hindi siya naging valedictorian.

Sa halip na makisimpatya ang mga tao, binatikos pa nila ang ginawa ni Mallari. “E ‘di wow! Siya na ang matalino! Gawin nang valedictorian ‘yan baka hindi makatulog!” sambit ng mga netizens sa social media.

Ang biktima ng institusyon ay lumabas na kontrabida. Sabi ng iba, may mga mas importanteng bagay pa raw na dapat pagtuunan ng pansin ang isang estudyante bukod sa kanilang grado. Ngunit hindi ba’t iyon naman ang punto ng pagiging isang mag-aaral? Ang matuto nang lubusan, ang maging marunong sa buhay, ang mamulat sa mga kamalian na nangyayari sa ating paligid hanggang sa kaya na nating punahin ang mali sa sistema na kinalalagyan natin.

Ang mahirap sa ating mga Pilipino, patuloy nating pinapalaganap ang kultura

ng anti-intellectualism – ang pagdiwang ng kamangmangan, ng pagiging kampate sa kung ano na lamang ang kaya nating gawin – dahil na rin siguro mas madaling magpanggap na wala kang alam.

Dito lang makikita sa bansa natin na ang isang taong nangatwiran sa isang lohikal na paraan, o umusisa sa kamalian o kakulangan ng isang sistema ay hinahamak sa kanyang pag-iisip hanggang sa maipamukha na siya ay katawa-tawa. Ginagamit natin ang katalinuhan o ang pagiging open-minded ng isang tao bilang pang-insulto sa halip na ituring ito bilang isang positibong kalidad.

Sa tingin ko, may kultura ng anti-intellectualism sa ating bansa hindi dahil sa pinapahalagahan natin ang pagiging mediocre o ang pagiging mangmang ngunit dahil sa gusto nating maging makamasa. At sa kasamaang palad, ang pangkaraniwang Pilipino, mas madalas kaysa sa hindi, ay kulang sa sapat na edukasyon.

Alam nating hindi tayo inilalarawan ng kung ano ang nakakamit natin sa eskwelahan ngunit hindi ito dahilan para hindi lumaban para sa ating karapatan patungkol sa mga anomalya na nangyayari sa loob nito. Ang tunay na diwa ng pagiging isang progresibong mag-aaral, isang maayos na mamamayan ay ang pagpupunyaging ilantad ang katotohanan.

Hindi masamang maging Krisel Mallari – isang indibiduwal na hindi kailanman nilunod ang sarili sa kawalang-malayan o pagtitimpi.

Hindi tatagal at ika’y makakatagpong magpapaalala sa iyo ng ulan.

Bawat salita, umaagos.Bawat tingin, nakagiginaw.

At sa sandaling magkasalubongang inyong landas, isuklob mo

ang iyong sarili sa kanyang mga haplos,isang malubhang habagat.

Hayaan mong himurin niyaang alaala ng hamog sa iyong balat,

hayaan mong dalhin ka niyasa kung saan kayang lunurin

ng ambon ang lasa ng kapanglawan,hayaan mong ipaalam niya sa iyo

ang dugap na halik.

Dahil sa paglaon, mawawalaang lahat ng naglulunoy sa unos,

mawawala ang sinumanghindi kayang lumangoy pa

nang mas malalim.

Pagkatapos, mawawala rinang ulan, ang hamog, ang ambon.

Pati siya.

Sigwa

Hindi titigil ang mundo sa pag-ikotpara lang saksihan iyang mga huwadna kasawiang kung ituring mo’y galosna kay hapdi at patuloy sa pag-antakdahil lang hindi mo alam ang babagayna damit at ugali para sa kintabng kuko mong isinakto mo sa kulayng grado mo sa thesis na hanggang ngayonay laman pa rin ng istatus at buhaymo sa facebook kaya nalimot mong tuloypa rin ang ikot ng mundo kahit walongoras kang na-trapik at biglang umambonat biglang naisip mong walang sasalosa mga patak ng ulan at sa luhana handa nang kumawala sa mata monang maisip mo na walang pasubalingiikot ang mundo kahit pa iniwanka ng boypren mo na dumaang buntalangdagling naglaho at kung magpakita manmatapos mong hanap-hanapin ang sunogna amoy ng sigarilyo’t lawayniya sabay naman namanhid sa gamotna anti-saykotiko ang iyong isiphabang kayo’y nagtatalik nang kay rubdobat ang iyong ulirat ay nagsasanibsa gunamgunam at luha sa ‘yong mukhaat iyong naaninag ang mga titikng pangalan sa lapida na nagmulasa iyong puson at naisip mongpatuloy iikot ang mundo nang walang

Walang Tigil

Ni Jumarvin R. Ridulfa

Ibinahagi ni Karl Isaac Magdalita Santos

“Alam nating hindi tayo inilalarawan ng kung ano ang nakakamit natin sa eskwelahan ngunit hindi ito dahilan para hindi lumaban para sa ating karapatan patungkol sa mga anomalya na nangyayari sa loob nito.”

17

Tinunton ko ang aking mga hakbangpabalik kung saan tayo tumalikda,gamit ang mapa ng ating nalipolna pagsasama.

At ganito nagsimula,malagihay na hapon sa ating paaralan,mga kalat kong retrato sa iyong silid,at pagsakay sa iyong bisikleta pauwi.

Ngunit ganito natapos,isang malamig na gabi ng pagtanggi,mga kalat na luha sa palitada,at walang kibong paglalakad pauwi mag-isa.

Tinunton ko ang aking mga hakbangpabalik kung saan tayo tumalikda,at sa kung anong dahilan,nagwakas ito kung saan hindi dapat –

Sa lugar kung saan nagsimula ang lahatng dalamhating ito, sa lugarkung saan ang tanging mahalagaay hindi ikaw, hindi ako, kundi tayo.

Leksiyong Heograpiya

Palayain mo siya,Katulad ng pagpapalayaNg mga ulapSa mga nananabik na ulangNais humalik sa lupaAt sa bumabalik na gunita.Sabayan mo sa pagluhaAng langit,At humagulgol ka kasabayNg pagkalampag ng ulan sa bubungan.Matapos ay tumahan kaNa tila walang unos na dumaan.

Pakawalan mo siya,Gaya ng pagpapakawalaNg hangin sa mamasa-masangHamog na nagpapalambotSa nagbibitak na balatNg punong-kahoyNa tulad niyang naghihintayNg tamang pagkakataonNa muling umibig,Muling mamunga.Tulad mo, nais din niyang magmahal,Mahalin kung sino ang MagkapagpapabukadkadNg bulaklak sa dibdib niya.

Bitiwan mo siya,Tulad ng pagbitiwNg sanga sa mga dahonKung taglagasAt panahon ng paglaya.Hindi ba’t tulad niya,Nais mo ring lumaya?Lumaya sa galimgim at sakit.Tamang-tamaAng pagpapalit ng panahon.

Tiisin mo,Tiisin mong mawala siya.Tulad ng pagtitiis ng mga bituin.Tinitiis manatili sa dilimNang hindi kasama ang sintang araw.Tiisin mo,Pagka’t alam mong sanay kaSa dilim ng mundoNoong wala pa siya.

Limutin mo siya,Gaya ng paglimot niya sa una ninyong halik.Tulad ng paglimot niyakung paano mo siya niligawan.Tulad ng pagwaksi niya sa mga matatamisNa sumpaan sa liham.Hanggang sa mawala ang tunog ng gasgas na plakaNg iyong kanta sa iyong isipan.Hangang sa mawala siyaSa sukal ng gubat ng mga gunita.

Limutin mo siya,Dahil ang mga alaala langTalaga ang masakit,At hindi ang pag-ibig.

Palayain mo Siya

i. Pinagmamasdan koAng pagkaway sa hanginNg luntian, hugis-pusongDahon ng gabi sa ilang.

ii.Nagniningning sa wisik ng liwanagNg araw ang bawat butil ng tubig(Mula sa katatapos na ulan)Sa gulugod ng dahon.

iii.Mga dilaw, ga-tuldok na perlasAng mga hamog sa magkabilang pisngiNg dahon na tila pinagpapawisanSa malamig na panahon.

iv. Pinagmamasdan koAng pagtulo ng mga luhaSa hugis-pusong dahongHindi natutuyo sa malamlamNa init ng araw.

v.Maingat na niyayaposNg aking mga daliriAng mga ga-tuldok na perlasSa galasgas na dahon.

vi.Kung dahon lamang ng gabiAng pusong iyon.

Ang Dahon ng Gabi

Ni Jumarvin R. Ridulfa

Ibinahagi ni Karl Isaac Magdalita Santos

Ni Jan Kiethan B. Suen

Naghahanap ka ba ng mapaglilibangan? Well, congrats dahil narito na ang isang challenge na tiyak mong kagigiliwan. Dito mo malalaman kung gaaano kalawak ang iyong kaalaman sa iba’t ibang mga lugar dito mismo sa Adamson University. Mangyari lamang na sundin ang mga sumusunod na panuto:

1. Isipin kung saan sa Adamson makikita ang dalawang larawang nasa kanan.2. Puntahan ang lugar at magpakuha ng larawan.3. I-upload at i-send ang iyong mga larawan sa adamsonchronicle@gmail.com4. Hintayin ang aming reply kung tama ang iyong pinasang mga larawan.

Paalala: Siguraduhin na ang mga larawang ipapasa ay naglalaman ng mga lugar na kaparehang-kapareha ng mga larawan na nasa kaliwa at dapat kasama ka sa mga litrato. Ang unang makakapagpasa ng tama ay siyang mananalo. Goodluck, klasmeyt!

Certified Adamsonian

18

Art by Jan Kiethan B. SuenArt by Jan Kiethan B. SuenArt by Angela Gabrielle C. Loreno

Art by Angela Gabrielle C. Loreno

Art by John Angelo G. Gan

Art by John Angelo G. Gan

Art by Thea Bettina L. Fuentebella

Art by Mark Joshua D. Basalo

19

Isang kabalintunaan na namatay ang Philippine Eagle na si PAMANA dalawang buwan matapos siyang pakawalan noong Araw ng Kalayaan. Sadya yata talagang kung may mga Philippine eagles ay mayroon ding Philippine idiots.

Nakakabahala at nakakalungkot isipin na bukod sa pagputol ng mga puno, talamak din ang ilegal na pagpatay sa mga hayop ng mga taong halang ang kaluluwa – mga taong tila pera lamang ang sinasamba.

Hindi naiintindihan ng mga tao na kapag nangonti ang mga hayop, mangongonti rin ang pagkukuhanan nila ng pagkain at ‘yon ang magsisilbing dahilan ng kanilang paghihirap sa mga susunod na taon. Sa madaling salita, hindi na magiging balanse ang ecosystem natin.

Ang Philippine Eagle ang kinikilalang National Bird ng Pilipinas. Ito ang tinaguriang pinakamalaking ibon sa buong mundo kung ang wing span ang pagbabasehan. Tumatama ng pitong talampakan ang laki ng kanyang pakpak.

Nakakabahalang meron na lamang natitirang 400 pares nito at kung hindi sila pangangalagaan, sampu hanggang labinglimang taon mula ngayon ay mauubos na sila.

Kagaya ng pagmamahal ng mga tao sa ibang hayop tulad ng aso at pusa, sana ay pangalagaan din ng mga tao ang mga hayop na naninirahan sa kagubatan. Buti na lang naninirahan sina Peter Bitter at Liza Taklesa sa Adamson Chronicle office at sila ay inaalagan at pinapakain doon. Sana ganun din ang mga tao sa ibang hayop.

Maraming paraan para makatulong sa pangangalaga sa mga hayop. Hindi kailangan ng mga taong gumastos ng malaki para dito. Maaari silang makiisa (o mag-volunteer) sa mga organisasyong nangangalaga sa karapatan ng mga hayop. O kung hindi man, huwag na lang tularan ang pagpapahirap at pagpatay sa mga hayop, lalo na iyong mga nasa kagubatan.

Ang pagkawala ni PAMANA ay magsilbing aral sana sa mga tao. Hindi kailangang maubos ang maraming hayop para lamang malaman ng mga tao na mali ang ginagawa nila. Kung talagang may pakialam ang mga tao, makialam sana sila.

BABUSH, PAMANA

Uy, mga beh, ano na naman tong nakita ko sa Facebook na magiging prof daw sa College of Engineering itong si baby boy Aidan Tasker Lynch?

Unang-una, nag-aaral pa si baby boy sa De La Salle College of Saint Benilde. Pangalawa, yung course niya eh wala namang kinalaman sa math at engineering. Anong ituturo niya sa inyo, paano mag-”Twerk It Like Miley” sa dubsmash? Nako, kung gusto n’yong matutong mag-twerk, ganyan, manuod kayo ng mga noontime shows natin. Hindi kayo madidismaya.

Hindi na ako magtataka

kung isang araw, maglalabas na lang ang Pulse Asia ng isang Top Ten List ng mga Universities sa Pilipinas na maraming patola (filipino slang para sa mga taong mahilig pumatol sa mga bagay na wala namang kasiguraduhan o importansya) at Adamson University ang nasa #1 spot. Iyan kasi ang problema sa atin, klasmeyts, masyado tayong patola sa mga pino-post sa social media, yung tipong hindi na natin iniisip kung totoo ba yung pinost o click bait lang.

Jusko, mga beh, sayang ang P999 monthly na binabayaran ng mga

magulang n’yo para sa internet kung hindi n’yo rin naman gagamitin para sa mabuti. Hindi ‘yan pinalagay ng mother n’yo para lang i-share n’yo yung post sa isang sikat na page na hindi naman credible. At kung naka-free data naman kayo, itigil n’yo na lang ang paggamit n’yan. May mga iba pang klasmeyt natin na mas makakagamit pa diyan nang maayos.

‘Yung pagshe-share n’yo ng mga ganyang walang katotohanang post ay hindi magpapausad sa eskwelahan natin. Puro kayo ganyan, yung bagong Research Center na tinayo

ROTC at Nursing – tila ito lamang ang dalawang pinagpilian ng mga estudyanteng kumuha ng NSTP sa Adamson nung nakaraang Academic Year. Taliwas sa inaasahan namin, iba ang naging option ng Nursing Department sa aming mga estudyante nung unang beses kami pumasok sa NSTP dahil sa pagkakatanda ko, CWTS, LTS, at ROTC ang mga pwedeng pagpipilian noon. Ngunit sa pagsimula ng mga klase ay tila naging isang “nursing subject” ang CWTS at ang LTS.

Kasabay din ng pagsisimula ng mga klase, nagpaulan ng mga violation slip ang nasa awtoridad na siyang nagdulot ng mahabang pila ng mga kalbong lalake sa ikaapat na palapag ng gusali ng ST. Hindi lamang buhok

sa ibabaw ng ulo kundi pati din ang bigote at balbas ay hindi pinatawad ng mga “ozy” na guro ng nursing. Kulang nalang ay ipatabas na rin nila ang buhok sa ibaba. Hindi ko maintindihan kung bakit kailangang ipaputol ang mga buhok na ito? Hindi naman nakakatalino ang pagtabas ng mga buhok natin, maging ang ubod-ng-talinong si Albert Einstein ay mahaba ang buhok at bigote. Kaya naman sa aking palagay ay iritable lang talaga ang mga nursing prof sa mga mahahabang buhok kaya naman pinagpipilitan nilang ipatanggal ang mga ito para sa sariling interes ng kanilang mga mata. Sa ganitong klaseng pagpipilit sa atin na sundin ang pisikal na kaanyuan na nais nila at pagtuturo ng araling medikal katulad ng mga paunang

lunas ay tila ba ginagawa nila tayong mga kauri nila, gustuhin man natin o hindi.

Wala nga namang masama sa pag-aaral-medikal dahil lubos na makakatulong ito sa atin. Dahil dito, pwede nating madugtungan ang buhay ng isang tao. Makakatulong din ito sa pag-aalaga sa ating mga sarili at sa mga mahal natin sa buhay para manatili tayong malusog at mabuhay ng mas matagal. Lubos nga naman na kapaki-pakinabang ang mga itinuro ng mga prof na nurse sa nag-daang NSTP. Ngunit hindi naman ito ang punto ng lahat ng ito. Ang punto dito ay nawalan tayong mga estudyante ng karapatan na makuha ang bagay na ating pinili. Pinapili pa nila tayo kung anong gusto natin pag-aralan gayong sa kalaunan ay

tila kung ano lang din naman ang nais o kaya nilang ituro ang nasusunod. Para bang kahit engineering ang pinili mo mula sa iba’t ibang kurso sa isang Agricultural School, tamang pagtatanim at pagbubungkal ng lupa pa rin ang ituturo nila sayo dahil yun lang ang kaya nilang ituro at duon lang sila magaling.

Siguro naman walang may gusto sa atin ng “false advertisement” kaya sana wala ring gumawa sa atin ng ganito. Wala naman sigurong masama kung papalitan ng pangalang “Nursing” ang CWTS at LTS nang sa gayon ay hindi masayang ang perang ipinang-enrol naming mga estudyante sa NSTP subject at saka na lamang kami mag-eenrol kung ibang department na ang may hawak ng NSTP.

sa may CS Annex ba alam n’yo? Yung book launch ng The Adamson Chronicle sa (H)unos Volume 2, napuntahan niyo ba? Yung nangyaring pagpatay kay Pamana, na-inform ba kayo? Puro kayo landi, puro kayo harot. O, ayan.

At the end of the day, hindi hawak ng mga bituin ang ating kapalaran, gabay lamang sila. Meron tayong free will, gamitin natin ito – nang maayos at may katuturan. Okay, mga beh?

Share A Post Pa More

Enie Menie Minimo, Isa lang pala ang pagpipilian ko

DISCLAIMER: THE OPINIONS OF THE WRITERS AND THE ARTISTS IN THIS

SECTION DO NOT REFLECT THE OPINION OF THE PUBLICATION. THEIR

RIGHT TO REMAIN ANONYMOUS SHALL BE RESERVED.

20

Ang Pambansang Wika ay Filipino, Hindi Tagalog

Ano ang huling akdang pampanitikan na iyong nabasa? Ito ba’y gawa ni Nicholas Sparks? Haruki Murakami? Stephen King? John Greene? Kung gayon, nabasa mo na rin ba yung pinaka-bagong love story sa Wattpad? Marahil kung hindi man lahat, marami sa mga babasahing ito ang nakasulat sa wikang Ingles. Kailan ang huling beses na nagbasa ka ng isang akdang pampanitikan na nakalimbag sa wikang Filipino? Dahil sa patuloy na pagsikat ng mga ganitong uri ng panitikan lalo na sa mga kabataan, tayong mga Pilipino ay tila nakakalimot na sa mga akdang gawa ng Filipino. Maraming kabataan ngayon ang nawiwili na magsulat ng mga tula, sanaysay, at nobela sa wikang Ingles. Marahil ay iilan na lamang ang nakakakilala sa mga pangunahing tauhan sa Florante at Laura at Ibong Adarna. Kakaunti na lamang ang tunay na nakakaunawa sa tunay na mensahe ng El Filibusterismo at Noli Me Tangere ni Dr. Jose Rizal. Dahil siguro sa impluwensya na dulot ng globalisasyon, mas pinipili ng mga pilipino na tangkilikin ang mga gawa ng mga banyaga, magmula sa mga pelikula hanggang sa mga babasahin. “Colonial mentality” ika nga. Dahil dito, tayo’y tila nagiging alipin ng wikang banyaga sa ating sariling bayan, na kung tutuusin ay halos ilang dekada nang malaya sa kamay ng mga dayuhan. Naging labis na yata ang pagkahumaling natin sa wikang Ingles na sinasabi nga raw na ating ikalawang wika kasunod ng Filipino. Isa sa mga hindi magandang naging epekto nito ay ang kaisipan na ang mga Filipino na magagaling sa pagsasalitsa sa wikang Ingles ay matatalino, edukado, at mas nakatataas kaysa sa mga hindi gaanong sanay sa wikang nabanggit. Maaaring may mga matatas nga sa paggamit ng wikang Ingles ang matatalino, ngunit hindi naman siguro lahat.

Dahil Buwan ng Wika ngayon, nararapat lang siguro na ating bigyang-pugay ang ating wikang pambansa at mas palaganapin ang wastong paggamit nito upang ipakita ang ating diwang makabayan. Bago ang lahat, ang ating pambansang wika ay Filipino, hindi Tagalog. Ang Filipino ay binubuo ng lahat ng diyalekto ng iba’t ibang rehiyon sa Pilipinas, kasama na rito ang Tagalog, Cebuano, Ilokano, Chavacano, Bisaya, at iba pa. Simulan natin ang pagbuhay muli sa wikang Filipino sa pagbabasa ng mga akdang likha ng ating mga makatang Filipino at ating tangkilikin ang OPM o ang Original Pinoy Music, na mas tagos nga naman sa puso ang mensahe. Iwasto ang ating mga nakaugaliang pagkakamali sa paggamit ng ating wika. Isang halimbawa na lamang nito ay ang tamang paggamit ng “ng” at “nang”.

Sana ay dumating ang araw na hindi na ang husay sa wikang Ingles ang magiging pamantayan kung ang tao ay edukado. Mababatay sana ang pagkilatis sa husay ng isang Filipino sa paggamit ng wastong Filipino. Hindi na kukutyain sa paaralan ang mga mas sanay sa wikang Filipino kaysa sa wikang banyaga, at mas tatangkilikin na ang mga akdang pampanitikan na nakasulat sa Filipino, na mas naiintindihan naman talaga ng nakararami. Hindi na rin tatawaging “baduy” ang mga makatang Filipino na mas piniling gamitin ang sariling wika, kaysa magpadala sa agos ng globalisasyon at popular na kultura.

Hindi ko sinasabi na hindi na tayo dapat mag-aral, magsalita, o magbasa ng kahit anong wikang banyaga, ngunit, sa aking palagay, ay dapat aralin muna natin ang sariling atin, bago ang wika ng iba. Ang ating wika ang ating pagkakakilanlan at ang bagay na nag-iiba sa atin sa ibang lahi. May kakaunti

Larong Pinoy sa Makabagong

Panahon

The Little Girl From The South

With five-peso fishball, it’ll be alright!

Christian Jay C. Estropia201112211BS Biology

Miguel Oliver Ison201312155

BSBA major in Marketing Management

Ryan Marlou C. Battad 201311104

BS Electrical EngineeringANG PAMBANSANG/P6

21

STEF MONCE: Breaking the Spell

22

We at the press were surely pressed as soon as this Caviteña spared us a little time of her air-tight schedule. Upon gracing our office with her presence, we swear our faces lit up brighter than our future! Oh, personally, we wouldn’t even mind if

this 3rd year Customs Administration student opened our balikbayan boxes sometime in the future, given of course that she’ll choose the course’s line of work over modelling or such. She, however, did not just settle with good looks – there’s more to Stephanie Jean Monce than just having a captivating charm. She has made a name for herself even before UAAP. She is a partyphile ambassadress and a part of Magic 89.9 street team. And aside from that, she also sings in a band. We easily get the hots for any girl in a band, right? This is probably why HIMIG members ought to be really proud of this gal. As we expect that you guys already know, she is the new Adamson University’s courtside reporter for UAAP Season 78.

When a game is being televised, ABS-CBN’s commentators narrate pretty much

everything you need to know about what‘s happening in the court. Meanwhile, courtside reporters serve the inside stories like what the team talked about in a huddle, dugout reports, or any information that give audience a better view of the game.

But here’s the thing: not all courtside reporters necessarily come from the school they represent. Apple David (season 75) came from Miriam College, Mich del Carmen (season 76) came from De La Salle University, and Gianna Llanes (season 77) came from Ateneo de Manila University. This season, however, will be different. Stef Monce breaks the spell because she bleeds blue and proudly chants the Adamson hymn. That’s right, klasmeyts; this 19-year old darling is one of our own. If you haven’t seen her around the campus yet, you must. Maybe you’ve had shared a table with her in one of our canteens or sat beside her in one of your subjects, but one thing is for sure: everyone who crossed paths with Stef will remember her vibrant smile with a matching left cheek mole that just adds to her uniqueness.

What was the process you underwent to be Adamson’s Courtside Reporter and what were you thinking during that time?

“At first, I was really nervous because I didn’t prepare for it. The first process was the VTR, they wanted to hear our voices, to hear our accents and pronunciation with words in English and Tagalog. And the second one was, I don’t know if I could tell this but, we watched a huddle and we had to make a report about it. It was really impromptu because they only gave us 8 minutes or so. And the third one, they just gave us training like how to speak well and how to deliver reports.”

Are they really planning to get students from each school to be CSR?

“Yeah. They told me that they had a lot of auditionees from Adamson and I’m the only one who got to the second round “daw”. But yeah, I hope next season [marami].”

Who/ What encouraged you to try out for UAAP CSR?“Curiosity, mostly curiosity, because I like watching games. I like basketball, and for some unknown reason, whenever I step into MoA Arena or Araneta Coliseum , whenever there

was a game when I was in first year, because ano eh, kailangan eh for P.E. I felt

the rush, like fans screaming and I wanted to be a part

of that battle.

”What did you feel after knowing the results? And is there any pressure considering that you are the first Adamsonian CSR in many years?

“The executive producer introduced us to the board and she said “Wow! first Adamsonian courtside reporter for many years,” I felt privileged because not everyone can be in my shoes. When I found out through twitter and through email, I was in the library. I was with my bestfriend and syempre library, you had to keep quiet so I was like ano ‘to, nag-email sa akin ‘yung ABS?, so parang ‘Oh My God’, I cried but silently lang.”

What do you think is your edge among other applicants?“Honestly, I don’t know, maybe because, I don’t really

know. I wanted this so bad, maybe that’s it.”

In your opinion, what trait should a person must have to be a good CSR?

“They must be curious and must ask a lot of questions. They must have the nature of wanting to know everything.”

Do you play any sports or are you really into watching games?

“Well, when I was in elementary, I used to play chess regionally. But in highschool, I played volleyball but I’m not in the varsity team. And in my course, I play.”

How did you develop your communication skills?“Actually, English is my mother language. I learned

Tagalog, like speaking Tagalog, in grade 1 or grade 2. I’m from Divine Light Academy. And yes, I grew up in the Philippines.”

Do you look up to someone in terms of reporting?“Yes, Andy Manzano, because she was a courtside

reporter last season 70 and she’s also a part of the magic family. That made me want to do this thing. I want to be like her.”

How are you planning to manage your time as a student and a CSR?

“It’s really hard because of the interviews. The other interviews, the photoshoots, are clashing with my sched, although I managed to talk to my profs to excuse me.”

You still have one year, will you be the CSR next year?[Laughs] Hopefully.

People (will) know you as a CSR, but can you give an insight of you apart from that? Your hobbies?

“I love drawing, writing, yeah, I was actually going to send some here [for Art Folio] but I got busy. I love drawing. I love writing music and I love going out.”

Aside from that, Stef also shared that she also loves to read.

Do you sing?Yes! [Laughs]

A girl as pretty as you must have a lot of admirers especially now that you become a CSR. What is your reaction to that?

“I don’t really know. I don’t think that I have a lot of admirers.”

How do you entertain your admirers?“I just say Hi and Hello, basic stuff, but if they want to go

deeper in communication, no, I don’t wanna date.”

Do you have a type for a guy?“I don’t know. Future thinker kasi ako, I want someone

who has a future para secured, para may future ka talaga. Kasi ako when I look at a guy I know na if he’s gonna go far or something. I just want a guy who is good at something. He has to be good at something.”

What is your idea of a romantic date?“Oh, an idea for a romantic date? I don’t know, because

movies and dinner are sobrang cliché kasi, I just want to go out to see the lights, atop the building, city lights.”

Any message for Adamsonians for this upcoming UAAP season?

“Well, I have a message for the falcons, the men’s basketball team. I think, [because] we have so many rookies, I think that we should strive hard. So I think that, we can actually [compete].”

Before the end of the interview, Stef Monce also shared that she sees potential in Adamson’s teams, especially the Basketball team. She encourages all student-athletes to strive hard despite the stiff competition in the UAAP. Also, being a fan of the Cheerdance Competition, Stef Monce also expressed her excitement for the Adamson’s Pep squad and hoped that they will finally break through the Top 3 this year. As for Stef, she’s just happy to be given the privilege of serving the Adamson Community, and at the same time, be a part of the Adamson Soaring Falcons’ family.

By Patrick Dave D. Magpantay

23

Major Lineup ChangesSimilar to last season’s lineup, which had 11 rookies, this year’s cast will also feature 11

new players, namely Kristian Bernardo, Simon Camacho, Nico Capote, Jose Carlo Escalambre, Gerald Fernandez, Jerome Garcia, Alwin Margallo, Ken Mark Miranda, Harold Ng, Frederick Tungcab and import Cherif Sarr Soulemane Gawall, or simply “Pape”. Meanwhile, only five players from last year’s roster will be coming back: Cristian Garcia, Joseph Nalos, William Polican, Ivan Villanueva and this year’s team captain, Dawn Ochea.

Fil-Am recruit Michael Barnes and the 6’6 Arman Demigaya were also supposed to suit up but were sidelined due to an ACL injury and an eye health issue, respectively. Alex Barrera is also out after suffering a foot injury.

The Offensive EndLast season, Adamson heavily relied on two guys in putting up points in the scoreboard,

namely Don Trollano and Jansen Rios. Trollano averaged 15.8 points per game, while Rios averaged 12.1. But more than that, they were the team’s go-to-guys, who served as the team’s catalyst every time its offense went missing. However, Trollano and Rios both maximized their playing years in the UAAP, making the Falcons a team that are once again left without an established go-to-guy. Without question, having a go-to-guy on the team will always be a plus. Their very presence is comforting for the team. However, former assistant coach and now Head Coach Mike Fermin is optimistic that not having a go-to-player can still have its advantages.

“Ang kagandahan ngayon sa team ay walang go-to-guy, so kahit sino pwede (mag-contribute). Kapag ganun, mahirap kang ma-scout ng kalaban,” coach Fermin said. “Hindi na tayo mag-rerely lang sa dalawa.”

Most of the offensive plays ran by the team last year were from a “Horns” setup (PG on top, C and PF on high post, SG and SF at the corners). However, those plays were often checked by the opposing team. Whenever this happened, the shots that the Falcons were able

As mentioned earlier, Pape’s very presence is a vital piece to our defense. His height and athleticism will make it harder for opposing teams to attack the paint and will fulfill Adamson’s need for a quality rebounder. Pape is also more agile than most imports and he is more than willing to run on the fast break. However, Pape still needs to improve on his offense, especially his post-moves and footwork, if he wants to be dominant on the paint. Moreover, it remains a question how good can Pape perform against his fellow imports.

The UAAP allows two imports (players without Filipino blood) per team. However, only one import at a time is allowed to play on the court.

Nico Capote

Losing marksmen Rios and Trollano, the Falcons found themselves a streaky and decent scorer in Capote. This 24-year-old “rookie-veteran” can get hot from the 3-pt line in an instant. Proof to this was his impressive performance in the most recent Fil-Oil V-league. The most notable was when he sunk five triples against EAC and helped the team win. Adamson ranked last in terms of three-point percentage at 20.8%. But with Capote’s shooting touch, the team’s percentage beyond the arc should become more respectable.

Spending the most years as a Falcon among his teammates, Team Captain Dawn Ochea, is expected to make his presence felt. Though not a scorer, Ochea is more of a scrapper. He may not stuff the stat sheet, but he will give you energy and effort. He will fight for the rebound and is willing to do the dirty work. Despite playing limited minutes under former Head Coach Kenneth Duremdes, Ochea showed flashes of brilliance through hustle plays. However, if Ochea is going to help his team get better, he needs to embrace the leadership role he was given and be more vocal in the court.

Dawn Ochea

Tungcab, who averaged 12.9 points, 8.7 rebounds and 2.3 assists per game, led the Baby Falcons (Adamson Boys’ Basketball team) to a magnificent run in the playoffs where they finished at third, winning six out of seven games in the second round while losing only to Ateneo. UAAP 77 Juniors Mythical Five member Tungcab was also the usual leading scorer for the Soaring Falcons during their Fil-Oil stint. The 6’3 Tungcab is a pretty good passer, a decent shooter, and a great finisher. His agility combined with his size will be a great advantage for him when attacking the defense. Expect him to be one of Adamson’s main weapons this season.

Frederick Tungcab

With the rebuilt Falcons ready to take-off, Head Coach Mike Fermin only wants one thing for his team: “to improve from last year”.“Our modest goal is to win as many games as possible. We will take it one game at a time,” Coach Fermin confided.

“Every game, win or lose, isa lang ang battle cry natin: Talunin niyo man kami, pero mahihirapan kayo,” he concluded.

UAAP Season 78 Men’s Basketball Preview:Where will the rebuilt Falcons land?

to put up were usually forced or low-percentage. As a result, the Falcons placed last in Field Goal Percentage at 32.1% and had the lowest point production at 56.7 points per game.

In search of new ways of creating offense, Coach Fermin said that he asked the team who among them are good at playing isolation and post-up plays. No player raised a hand.

Knowing that one-on-one plays wouldn’t work for the team, Coach Fermin decided to add more variety and revamped Adamson’s offense, which now focuses more on ball and player movement.

The addition of shooters Ken Mark Miranda, Jose Carlo Escalambre, Gerald Fernandez, and Nico Capote should improve the team’s shooting percentage.

The Defensive EndDue to size and speed disadvantage the Season 77 Falcons had, the team also struggled on

the other end of the court. Coach Fermin admitted that they had no other choice but to employ a 2-3 zone defense in order to conceal player mismatches.

“Last year, wala tayong anchor na big man. It was only Matthew Aquino (6’7) who was above 6’4. Last year, kapag nag-match-up tayo, meron na agad tayong mismatch sa post. Sa guard area natin, di rin tayo ganoon kabilis.”

The problem with zone defense is that it gives opponents enough space to take a decent shot. It is also more difficult to box out and rebound when playing. As a result, Adamson gave up the most three-pointers at 6.4 per game and the most offensive rebounds at 16 per game.

Now that we have our import, Pape Sarr, a legit center who could serve as a rim protector and an anchor to the defense, the team can now be more versatile on defense and afford to play match-up and other defensive schemes.

“Marami tayong ipapakita ngayon sa kalaban to keep them on their toes naman,” Coach Fermin said.

With no Rios and Trollano, who were the team’s highest rebounders with 7.9 and 7.8, respectively, the rebounding duties will also now be given to Pape along with Kristian Bernardo, Simon Camacho, Cristian Garcia, and Dawn Ochea.

Bernardo, Simon Camacho, Cristian Garcia and Dawn Ochea. Players to watch out for:

Pape Sarr

Likewww.facebook.com/TheAdamsonChronicle

Followwww.twitter.com/ADUchronicle

Visitwww.adamsonchronicle.com

Subscribewww.youtube.com/theadamsonchronicle

IT WAS TWO OUT OF two for the Adamson community as former Soaring Falcons Jansen Rios and Don Trollano were drafted by NLEX Road Warriors and Rain or Shine Elasto Painters respectively in the latest PBA Rookie Draft held at the Robinson’s Place Ermita last August 23.

The 6-foot-3 small forward Don Trollano and 6-foot-2 guard/ small forward Jansen Rios were the 15th and 27th overall pick of the Elasto Painters and Road Warriors, respectively, in the early parts of the 2nd and 3rd round of this year’s draft.

Both Rios and Trollano were a big help to the Adamson’s Men Basketball team last Season 77 of the University Athlethic Association of the

Two Adamsonians get Drafted to the PBAPhilippines (UAAP). Despite being back-up players in most of their collegiate careers, Rios averaged 12.1 points and 7.9 rebounds per game, while Trollano had 15.8 markers and 7.9 boards per game in their final year.

Jansen’s ReactionRios said that he was

overwhelmed when he heard his name during the draft ceremony. He felt blessed and grateful to NLEX because the team picked him to be a part of their roster.

Rios played for Livermarin Guardians under coach Rodney Santos and Hog’s Breath Razorbacks under coach Caloy Garcia, one of the assistant coaches of Rain or Shine, in the PBA D-League, which is why he somehow expected

that Rain or Shine would pick him in the draft.

He also said that the D-League and the Draft Combine helped him to prepare for the pro-basketball league. He mentioned that they helped him to gain confidence and to play better.

Rios added that he owes a lot to his former coach, Leo Austria. According to him, he will adapt what he has learned from the PBA’s two-time champion coach- the importance of hardwork, patience, and teamwork.

Meanwhile, Don Trollano was not available to comment about being drafted to Rain or Shine but the smile on his face after the draft pick says it all.

Trollano played for Blackwater Elite and Cagayan Rising Suns in

his PBA D- league stint. He was one of the vital cogs of the Rising Suns in their championship run in the 2015 PBA D- League Aspirant’s Cup.

This year’s Philippine Basketball Association (PBA) rookie draft ceremony was led by the new PBA commissioner, Chito Narvasa. The entire event lasted 8 rounds with 54 rookie players being chosen by the 12 PBA franchise teams.

The PBA Rookie draft is conducted yearly to get fresh talents from the amateur ranks, also to select aspiring professional basketball players who will fit into every team’s system, and can be the future face of each team’s campaign.

THE ADAMSON SHUTTLERS AND THE LADY Shuttlers, who both finished at 6th place last season with a 2-5 win-loss slate, are looking to continue their improvement and surpass their last Season’s rank in the UAAP Badminton Competition.

According to Badminton Head Coach Ronald Magnaye, the team’s holistic performance must be more consistent, especially in closing-out games in order to move up in the standings.

“Manalo nga yung singles player mo pero talo naman yung iba, hindi rin enough to carry the whole team. Kailangan buo talaga. Isa yun sa mga dilemmas namin. Lagi tayong kinakapos,” Coach Magnaye shared.

In the UAAP, a single badminton game is composed of five matches: three singles matches and two doubles with a race-to-two-sets format. The first team to win three matches takes the game ultimately.

The last time an Adamson badminton team was in the Final Four was way back in UAAP Season 72, where the Lady Shuttlers placed third with a 9-5 record before being eliminated by the eventual champions DLSU.

Since then, both the Shuttlers and Lady Shuttlers have been bottom-dwellers, placing only at either

Shuttlers, Lady Shuttlers look to improve last year’s 6th place finish

By Daniel Chrysostom B. Mercado

By Kenny Rose E. Luyun and Joshua Benjamin T. Dacanay

UAAP Season 78 Men’s Basketball Preview:Where will the rebuilt Falcons land?

Season 77 marked one of the most forgettable seasons in recent years. Last season, the Soaring Falcons shared the last place with the University of the Philippines, both having a 1-13 win-loss record. Though the team had some chances of pulling

off upsets midway through the season (remember when the Falcons lost by a point in the first round against UST and was defeated by two points by the same team in the second round?). Their solitary win only came in their final game against the UP Fighting Maroons.

Now, with the much-awaited basketball season right around the corner, there is one question that lingers deep inside the minds of Adamson Basketball fans: “Ano na kaya ang mangyayari sa atin ngayon?”

While we can’t give you an exact answer to that question, here are some important points that will help give an idea on how our basketball team would fare next season:

SHUTLLERS, LADY/P2

FILE PHOTOS. Left: Former Falcon Jansen Rios. Right: Former Falcon Don Trollano.

Adamson Shuttler Kevin Fabros reaches in for a backhand lift. PHOTO BY RICK JOHNSEN DELA CRUZ.

By Daniel Chrysostom B. Mercado

UAAP SEASON/P23