Banking and Finance Sector

The Banking and Finance Sector represents a vital component of our nation's critical infrastructure. Large-scale power outages, recent natural disasters, and an increase in the number and sophistication of cyber attacks demonstrate the wide range of potential risks facing the sector. As the Sector-Specific Agency, the Department of the Treasury works with all relevant federal departments and agencies; state, local, and tribal governments; and the private sector to promote efforts to improve the sector's ability to prepare for, respond to, prevent, and mitigate manmade threats, natural disasters, and other intentional or unintentional risks.

Financial institutions provide a broad array of products from the largest institutions with assets greater than one trillion dollars to the smallest community banks and credit unions. Whether an individual savings account, financial derivatives, credit extended to a large organization, or investments made to a foreign country, these products allow customers to:1. Deposit funds and make payments to other parties;2. Provide credit and liquidity to customers;3. Invest funds for both long and short periods; and4. Transfer financial risks between customers

TYPES OF BANKS

A. Banking Institutions Accept deposits from households, businesses and the government. These deposits are then loaned out for various purposes. Businesses borrow to buy inputs and expand production. 1. Bangko Sentral ng Pilipinas

As the country’s central bank, it sets out policies for the whole banking ➧sector. It regulates the operations of all banks in the country. The stability of the financial system in the country depends on its policies. 2. Commercial Banks

These are the main banks operating in the country. They accept deposits ➧like savings deposits, time deposits and demand deposits. They accept these from households or firms, and give out loans to them as well. They provide loans to businesses as seed money to start operations or to expand production. 3. Thrift Banks

These are smaller banks that also accept deposits and provide limited ➧loans to people.

a. Savings and Loan Associations These are small savings groups whose members band together and save. ➧

The funds they pool together can be used to lend to whoever needs loans. The interest earned is given back to the group in the form of dividends.b. Savings and Mortgage Banks

These banks accept mortgages from the public in exchange for loans. The ➧interest earned from these loans are the income of the bank, and can also be used to lend to others.c. Private Development Banks

These were set up to lend to small businesses. These help small businesses ➧develop and expand their production. These banks are also supported by the Development Bank of the Philippines. 4. Rural Banks

These banks were established under Republic Act 720 to help farmers gain ➧access to credit or loans. For 52 million, it is possible to open a rural bank. They also accept deposits from the public, including non-farmers. 5. Trust Companies

These banks manage the wealth and assets of those who have no capacity ➧to do so, like young children or minors. They also manage the wealth of charitable institutions or churches.

6. Some Specialized Banks These banks were established to perform certain specialized functions.➧

a. Land Bank of the Philippines This is a bank owned by the government and was established under ➧

Republic Act No. 3844. One of its main functions is to aid in the land reform program of the government. A huge part of the government’s funds are deposited in Land Bank. It also accepts deposits from the public to increase funds and gives out loans to business firms.b. Development Bank of the Philippines

This bank lends mainly to small and medium-sized firms. It was ➧established to help develop agriculture and industry in the country. A large part of the government’s funds are deposited here.c. Amanah Investment Bank of the Philippines

Established under Republic Act No. 6848, this bank mainly helps Filipino ➧Muslims to gain access to credit, and to help them acquire capital for business.

B. Non-bank Financial InstitutionsAlthough these are considered non-banks, they still accept contributions or deposits from their members and give out loans as well. Their main function is to provide income in retirement; that is, the contributions can be returned with interest after some time, usually when a person retires from work.

1. Social Security System (SSS) Established under Republic Act No. 1992, the SSS aims to help employees ➧

of the private sector gain income security after retirement. The contributions can be used to provide various loans, like housing or salary loans. It is also the source of retirement pay and pensions for members.

2. Government Service Insurance System (GSIS) The GSIS functions the same way as the SSS. However, it covers ➧

government employees rather than private workers. All government employees are members of GSIS. Part of their salaries are deducted as their GSIS contributions. Similar to SSS, the GSIS gives pensions, loans and financial help to its members in times of illness or calamity. 3. Pagtutulungan sa Kinabukasan: Ikaw, Bangko, Industriya, at Gobyerno (Pag-IBIG) Fund

This was set up mainly to help its members acquire financing for housing. ➧Employees of the government, private sector, and even OFWs can be members of the Pag-IBIG Fund.

SEKTOR NG AGRIKULTURA

Ano ang

AGRIKULTURA?

-ito ay sumasaklaw sa agham at sining tungkol sa pagtatanim, pangangalaga sa mga halaman at puno, at pagpaparami sa mga hayupan.

REPORMA SA LUPA

-isang programa na naglalayon na pagkalooban ng sariling lupa ang maliliit na magsasaka. Ang paglilipat ng pagmamay-ari ng lupa ay isinasagawa ng programang ito.

Mga Batas na may Kinalaman

sa Pagpapatupad ng Reporma sa

Lupa

MGA BATAS

UKOL SA REPORMA SA LUPA

Batas ng Republika Blg. 1160

Batas ng Republika Blg. 1190

Batas ng Republika Blg. 6657

1902 LandRegistration Act

Public Land Act

Agricultural Land Form

Atas ng PanguloBlg. 2Atas ng Pangulo

Blg. 27

Iba pang Programa ng Pamahalaan

• Gulayan ng Bayan• K-AGRINET (Knowledge

Networking towards Enterprising Agricultural Communities)• Bigasan ng Bayan

BUOD REPORMANG AGRARYO

Reporma sa Lupa Iba pang Reporma

PAMAHALAAN

Mga May-ari ng Lupa

Mga Ahensiya ng Pamahalaan

Mahalaga ang pagtutulungan ng pamahalaan at may-ari ng lupa upang mapagkaloob ang ninanain na lupa ng mga magsasaka.

SEKTOR NG INDUSTRIYA

Ano ang

INDUSTRIYA

?-ito ay sumasaklaw sa lahat ng uri ng pagawaan na naitayo sa isang ekonomiya. Ito ay kumakatawan sa sekundaryang sektor ng bansa. Ito rin ay may kinalaman sa paglikha ng mga industrial goods na kailangan ng ekonomiya.

Mga Gawain sa Sektor ng Industriya

• PAGMIMINA- pangangalap ng mga mamahaling metal at iba’t ibang mineral sa mga likas na yaman ng bansa.

• SERBISYO- pagpoproseso, paglikha, at pagbebenta ng mga elektrisidad, gas, at tubig.

• PAGMAMANUPAKTYUR- pagpoproseso ng mga hilaw na materyales upang maging yaring produkto.

• KONSTRUKSIYON- pagpapatayo ng mga estruktura ng mga parbrika, pagawaan, gusali, tulay, at iba pa.

Kahalagahan ng Industriya

1. Nagkakaloob ng Hanapbuhay2. Kumikita ng Dolyar ang

Ekonomiya3. Nagpoproseso ng mga Hilaw na

Materyales4. Nakagagamit ng Makabagong

Teknolohiya5. Nagsu-supply ng Yaring Produkto

Ang Kinakaharap na Suliranin ng Industriya

Suliranin ng Industriya

Kakulangan ng suportaat proteksiyon ng pamahalaan

Hindi angkop ang proyekto

Kompetisyon sa mgadayuhang kompanya

at industriya

Importdependent

Kawalan ng sapatna puhunan

Solusyon sa mga Suliranin ng Industriya

1. Political will ng gobyerno2. Pagbuwag sa import

liberalization ng pamahalaan.3. Paghihikayat sa mgaa dayuhang

kompanya na di-kakompetensiya ng lokal na industriya.

4. Paglinang ng mga yaman ng bansa na kailangan ng industriya.

5. Pagbibigay ng prayoridad sa pangangailangan ng industriya.6. Pagbibigay ng subsidy at insentibo sa maliliit na kompanya.7. Pagpapatupad ng proteksiyonismo ng pamahalaan.8. Pagkakaloob ng pautang sa mga lokal na negosyante.

Sector of Service

• The portion of the economy that produces intangible goods. According to the U.S Census Bureau, the service sector primarily consists of truck transportation, messenger services and warehousing; information sector services; securities, commodities and other financial investment services;

• rental and leasing services; professional, scientific and technical services; administrative and support services; waste management and remediation; health care and social assistance; and arts; entertainment and recreation services.

• Individuals employed in this sector produce services rather than products. Examples of service sector jobs include housekeeping, psychotherapy, tax preparation, guided tours, nursing and teaching. By contrast, individuals employed in the industrial/manufacturing sector might produce goods such as cars, clothing and toys.

Informal Sector

• The informal sector or informal economy is that part of an economy that is not taxed, monitored by any form of government, or included in any gross national product (GNP), unlike the formal economy.

• The original use of the term informal sector is attributed to the economic development model put forward by W. Arthur Lewis, used to describe employment or livelihood generation primarily within the developing world. The term is also useful in describing and accounting for forms of shelter or living arrangements that are similarly unlawful, unregulated or not afforded protection of the state.

• The informal economy under any governing system is diverse and includes small-scaled, occasional members as well as larger, regular enterprises. Informal economies include garment workers working form their homes, as well as informally employed personnel of formal enterprises. Employees working in the informal sector can be classified as wage workers, non-wage workers, or a combination of both.

KALAKALANG PANLOOB AT PANLABAS NG BANSA

Ang panlabas na sektor ng ating bansa ay nahaharap sa malalaking responsibilidad bunga ng patuloy na paglawak ng ugnayan ng mga bansa sa daigdig. Ang isang bansa tulad ng Pilipinas ay nakikipag-ugnayan sa kapwa bansa sa iba’t ibang layunin.

LAYUNIN SA PAKIKIPAG-UGNAYAN SA KAPWA BANSA

PANG-EKONOMIYA

PAMPOLITIKAPANGKULTURA

PANGKAPAYAPAAN

Isa sa piang-uukulan ng pansin ng mga bansa ay ang pakikipagkalakalan sa mga bansa at pagsapi sa mga organisasyong pang-ekonomiko na itinatag.

Ang kalakalan ay pagpapalitan ng mga produkto at serbisyo ng dalawang panig. Kung ito ay kalakalang panloob, ito ay nagaganap sa pagitan ng mga lalawigan kung saan ang produkto ng ibang rehiyon o lalawigan sa loob ng bansa. Samantala kung ito ay kalakalang panlabas, ang pagpapalitan ng produkto at serbisyo ay sa pagitan ng dalawang bansa.

KALAKALANG PANLOOB NG BANSA

Kalakalang panloob ang tawag sa pagpapalitan at pamamahagi ng mga produkto at serbisyo sa loob ng bansa. Ito ay nagaganap dahil sa pagnanais ng isang lalawigan o rehiyon na magkaroon ng produkto ng isang partikular na lugar ay makarating sa iba’t ibang lugar. Ang pagiging sagana sa mga produkto ng isang lalawigan ang nagsisilbing daan upang ipagbili ang mga ito sa ibang lalawigan na dumaranas ng kasalatan sa nasabing produkto.

Ang pamamahagi ng mga produkto sa loob ng bansa ay nagkakaroon ng kaganapan kung maayos ang imprastrakturang pangkomunikasyon at pantransportasyon sa tulong ng mga taong namamagitan sa bilihan ng produkto mula sa mga prodyuser patungo sa mga konsyumer.

Ang mga taong may gampanin sa kalakalang panloob ay ang mga:

• Wholesalers- nagbibili ng mga produkto sa maramihan at bultuhan kinabibilangan ito ng jobber at broker.

• Broker- nagsisilbi bilang tagapamagitan sa bilihan at paggawa ng kontrata tulad sa bilihan ng stock.

• Retailers- tuwirang nagbibili ng tingiang produkto sa mga konsyumer.

• Middlemen- tagapamagitan sa bumibili at nagbibili ng produkto.

KALAKALANG PANLABAS

Bago pa dumating ang mga Kastila ang mga Pilipino ay nakikipagkalakalan na sa mga Tsino at ibang dayuhan. Nakagagamit na ang mga sinaunang Pilipino ng mga produkto mula sa ibang bansa. Nang dumating ang mga mananakop, ang mga Kastila, Amerikano, at Hapon ay malayang nakapasok ang iba’t ibang produkto, pilosopiya, kultura, kaisipan, at teknolohiya na nagdulot ng kabutihan at di kabutihan sa ating mamayan at bansa.

Ang pag-uugnayan ng mga bansa sa pamamagitan ng pakikipagpalitan ng produkto at serbisyo ay tinawag na kalakalang panlabas o kalakalang internasyonal. Dahil dito, nakagamit tayo ng teknolohiya na wala sa ating bansa tulad ng teknolohiya na wala sa ating bansa tulad ng kompyuter at cellphone.

Ang espesyalisasyon ng bawat bansa sa paggawa ng produkto at pagkaroon ng saganang kapital ay may malaking bahaging ginagampanan sa kalakalang pandaigdig. Ang mga bansang sagana sa kapital ay nakalilikha ng maraming produktong capital intensive na ginagamit sa pakikipagkalakalan sa ibang bansa.

PRINSIPYO NG ABSOLUTE ADVANTAGE

Ang prinsipyong ito ang nagpapaliwanag kung bakit ang isang bansa ay nagpapakadalubhasa sa paglikha ng mga produkto na magbibigay sa kanila ng pinakamalaking kita dahil mas mura ang paggawa ng mga ito kompara sa paglikha ng ibang produkto.

Makikita sa pamamagitan ng Balance of Trade (BOT) at Balance of Payments (BOP) kung paborable o di-paborable ang kalakalan ng isang bansa. Ang balance of trade ay paborabe lamang kung mas malaki ang kita sa export kaysa gastos sa import. Tinatawag din itong trade surplus. Ang Pilipinas ay laging may trade deficit sa kalakalan dahil naging import dependent ang ating industriya. Ibig sabihin, laging mas malaki ang halaga ng ating pinagbibili sa labas. Ang BOP ay nagpapakita ng lahat ng tala ng mga transaksiyong pang-ekonomiya ng bansa.

PRINSIPYO NG COMPARATIVE ADVANTAGE

Alam natin na maraming uri ng isang uri ng prodkuto at serbisyo ang kailangan ng isang bansa. Kaya gumagawa ng paraan ag pamahalaan upang ang mga produktong salat ang bansa ay matugunan.

ANG GLOBALISASYON NG EKONOMIYA

GLOBALISASYON

Ang globalisasyon ay integrasyon ng ekonomiks, politikal. Kultural, relihiyon, at sistemang sosyal na umabot sa buong daigdig. Ang globalisasyon ng ekonomiya ay nakadepende sa bahaging ginagampanan ng migrasyon ng tao, kalakalang panlabas, galaw ng kapital, at integrasyon ng financial market.

Sa pamamagitan din ng globalisasyon ay umaayon ang lokal na presyo, produkto,sahod at antas ng interes sa panuntunan ng pandaigdigang pamilihan.

Ang salitang globalisasyon ay pinatanyag ni Theodore Levit isang ekonomistang Amerikano noong 1983. Ngunit ang salitang ito ay bukambibig na noon pang 1944. ang katawagang ito ay ginamit ng mga ekonomista mula 1981, subalit ang konsepto nito ay di-gaanong binigyan ng sapat na pansin hanggang sa huling bahagi ng 1990.

Ang unang panahon ng globalisasyon na naganap noong ika-19 na sigo ay ang mabilis na paglago ng kalakalang panlabas sa pagitan ng European Imperial Powers, European Colonies at Estados Unidos. Matapos ang ikalawang digmaang pandaigdig, sinimulan ang pangalawang panahon ng globalisasyon sa pamamaigtan ng pagsulong ng akabagong teknolohiya sa Europa na naging dahilan ng mababang gastusin sa kalakalan.

Ang globalisasyon at liberalisasyon ay laging pinag-uugnay. Ang liberalisasyon noong ika-19 na siglo na tinawag na First Era of Globalizaton, ay nakitaan ng mabilis na paglagp ng kalakalang panlabas at investment. Ang liberalisasyon ay malayang pagpasok ng dayuhang produkto sa isang bansa sa pamamagitan ng pagtanggal ng mga “balakid” sa panlabas na kalakalan tulad ng taripa, quota at proteksiyonismo.

Globalisasyon Liberalisasyon

Ang mga sumusunod ay mga epekto ng globalisasyon sa isang ekonomiya:

• Ekonomiko- pagkakaroon ng isang global common market batay sa malayang palitan ng produkto at kapital

• Industriyal- paglawak ng pamilihan ng mga dayuhang produkto para sa mga konsyumer at kompanya.

• Pinansiyal- pagsibol ng pandaigdigang pamilihan ng pananalapi para sa mga umuutang na korporasyon.

• Politikal- pagtatag ng isang pandaigdigang pamahalaan na magsasaayos ng ugnayan ng mga bansa.

Ang GATT ay pangunahing pandaigdigang institusyon na pumatnubay sa mga pagpupupulong ukol sa multilateral na kalaalan. Ang Uruguay Round noong 1984 ang ikalawang bahagi ng pag-uusap ukol sa pandaigdigang,kalakalan. Ito ang itinuturing na pinakaambisyosong kasunduang pangkalakalan sa daigdig dahil sa sinakop nito ang sektor ng agrikultura, clothing, textiles, at mga serbisyo. Ang Uruguay Round ang nagbibigay daan sa pagtatag ng World Trade Organization (WTO) na siyang pumalit sa GATT at kasalukuyang tagasubaybay sa mga gawaing pangkabuhayan ng mga kasaping bansa.

Ang pagsasapi ng Pilipinas sa GATT-WTO at iba pang organisasyong pang-ekonomiya tulad ng ASEAN at APEC ay may kabutihan at di-kabutihan sa ating ekonomiya. Mahalaga ang pagigiging kasapi ng mga organisasyong pang-ekonomiya upang maging madali ang pakikipag-ugnayan sa mga kasaping bansa, lalo na sa mga malalakas at mayayamang bansa. Lalawak ang pamilihan ng ating produkto.

Sa pagpapatupad ng intellectual property rights (IPR) mabibigyan ng proteksiypn laban sa piracy ang mga imbensyon ng mga Pilipinong imbentor. At ang kita ng bansa ay tataas.

Sa kabilang banda, may hindi kabutihan ang pagsapi sa mga nasabing organisasyon, tulad ng pagdagsa ng mga dayuhang produkto na magigigng kakompetensiya ng lokal na produkto.

Ang ating exchange rate ay naapektuhan kapag may mga pangyayari sa iba’t ibang bansa. Maari ang piso ay lalakas laban sa dolyar o hihina. Ang paglakas at paghia ng piso ay nakakaapekto sa mga lokal na namumuhunan at mga exporters. Ang mga prodyuser ay lilikha ng produktong maipagbibili sa pandaigdigang pamilihan kaysa sa kailangan ng lokal na pamilihan.

Ang pagnanais ng pamahalaan na sumapi sa iba’t ibang organisasyong pang-ekonomiya ay upang makilala ang produktong lokal at makaagapay sa pagbabagong pang-ekonomiya sa buong daigdig. Sinasabing may d-magandang epekto sa ialng sektor ng ating ekonomiya, ngunit mayroon din naman itong naitutulong sa pagpapaunlad ng ekonomiya lalo na sa sektor ng industriya. Sa pagkakataong ito, mahalaga ang pagkakaisa, pagtutulungan at pag-uugnayan ng lahat ng sektor ng ating bansa.

Pandaigdigang Samahan

ASEAN(Association of South East Asian Nations)

Association of South East Asian NationsMga Samahan sa Timog-Silangang Asya

Ang ASEAN ay itinatag noong Ika- 8 ng Agosto, 1967 sa Bangkok, Thailand. Ito ay itinatag ng mga bansang Pilipinas, Thailand,Malaysia, Singapore at Indonesia. Sumali ang Brunei noong ika-8 ng Enero, 1984 at ang mga bansang Vietnam, Cambodia, Laos,Burma noong dekada 90. ang kasalukuyang mga kasapi ay ang mga bansang Brunei, Thailand, Laos, Malaysia,Indonesia,Myanmar, Pilipinas, Singapore, Cambodia at Vietnam.Ang Deklarasyon sa Bangkok ang nagbigay daan sa pagbubuo ng tatlong pangunahing layunin.

Ang mga ito ay ang mgasumusunod:1. Mapabilis ang kaunlarang pangkabuhayan, panlipunan, at pangkultura sa

rehiyon sa pamamagitan ng sama-sama atpantay-pantay na pagpupunyagi upang maging matibay, masagana, at mapayapaang pamayanan ng mga bansa sa Timog-Silangang Asya;

2. Mapanatili ang katatagan at kapayapaan sa rehiyon sa pamamagitan ng paggalang sa katarungan at pagsunod sa batasna naaayon sa mga alintuntunin ng Saligang-Batas ng Nagkakaisang mga Bansa;

3. Mapag-ibayo ang pagkakaisa at pagtutulungan pangkabuhayan, panlipunan, at panteknikal;

4. Magkatulungan sa wastong paglilinang ng mga gawang pansakahan at pangindustriya, pagpapalawak sa kalakalan,kasama na ang pag-aaral ng mga suliraning may kinalaman sa mga iniluluwas na produkto at ang pagpapaunlad sa sistema ngtransportasyon at komunikasyon, at pagpapasulong sa antas ng kabuhayan ng kani-kanilang mamamayan;

5. Maitaguyod ang pagpapalaganap ng pag-aaral ukol sa mga bansang Asyano;6. Mapanatili ang mabuting pakikipag-ugnayan sa mga pandaigdig at

panrehiyongsamahan na may katulad na layunin;7. Tuklasin ang lahat ng paraan tungo sa ibayong pagtutulungan ng isa’t isa.

APEC(Asia-Pacific Economic Cooperation)

Taong 1989 nang ang APEC ay itinatag sa pamamagitan ng pag-enganyo ng bansang Australya. Ito ay itinatagupang magkaroon ng integrasyon ng mga bansa sa Asya, Amerika at Pasipiko at upang mapalawak angpandaigdigang kalakalan.Sa kasalukuyan, ang APEC ay binubuo ng mga ekonomiya ng: Australya, Brunei, Canada, Chile, China, Hong Kong,Indonesia, Japan, Malaysia, Mexico, New Zealand, Papua New Guinea, Pilipinas, Singapore, South Korea, Taiwan,Thailand, at Estados Unidos.Sa Manila Action Plan na ginanap noong ika-25 ng Nobyembre, 1996, uminog ang deklarayon sa anim namahahalagang tema: malaya at malawakang kalakalan, malayang palitan ng serbisyo, mababang halaga ng pagnenegosyo,malaya at mahusay na imprastruktura, malawakang kooperasyong pang-ekonomiya, at teknikal na pamumuhunan.

AFTA(ASEAN Free Trade Area)

Ang AFTA ay pormal na nabuo matapos ang pagpupulong ng mga kinatawan ng mga bansang kasapi sa ASEANSa Singapore noong Enero 1992. Itinatag ang AFTA upang dagdagan ang pagiging mahusay ng mga produktonggawa sa mga bansang kasapi. Ninanais din nilang magkaroon ng kompetisyon ang kanilang mga produkto sa mgapandaigdigang pamilihan.

Ang apat na pangunahing layunin ng AFTA ay:1. Dagdagan at palawakin ang kalakalan sa mga bansang

kasapi sa ASEAN sa pamamagitan ng pag-aalisng mga taripa at iba pang mga inilalagay na hadlang sa kalakalan sa loob ng 15 taon mula ika-1 ng Enero 1993;

2. Pagpapaunlad sa Uri ng mga produktong gawa upang maging mabili sa mga pandaigdigang pamilihan;

3. Pagkakapareho ng mga pamantayan at uri ng kanilang mga produkto; at 12

4. Rasyonalisasyon ng kanilang mga programa sa pangkabuhayang pag-unlad na naglalayon ng kagalingan atpagiging kilala sa pandaigdigang pamilihan.

ARF(ASEAN Regional Forum)

Ang ARF ay itinatag noong ika-26 na pagpupulong ng mga ministro ng ASEAN sa Singapore noong Ika-23-25 ngHulyo, 1994. Ang kauna-unahang pagpupulong bilng ARF ay noong iKa-25 NG Hulyo, 1994 sa Bangkok.

Layunin ng ARF na:1. Malayabong ang pag-uusap at konsultasyon ng mga bansa ukol sa mga

isyung pulitikal at seguridad na parehong nagiging suliranin ng mga kasaping bansa.

2. Magkaroon ng kontribusyon sa pagbubuo ng tiwala at pagpigil ng gulo sa pamamagitan ng maayos na diplomasyarehiyong Asya Pasipiko. Ang mga kasalukuyang kasapi sa mga regular na nagpupulong ng ARF ay ang mga sumusunod:Australia, Brunei Darussalam, Cambodia, Canada, China, European Union, India, Indonesia, Japan,Democratic Peoples' Republic of Korea, Republic of Korea, Laos, Malaysia, Myanmar, Mongolia, New Zealand, Pakistan, Papua New Guinea, Philippines, Russian Federation, Singapore, Thailand, Timor Leste, United States, Vietnam.

WTO(World Trade Organization)

World Trade OrganizationOrganisasyon ng Pandaigdigang Kalakalan

Ito ay isang organisasyong pansabansaanna nilikha upang mapamanihalaan atmagbigay ng kalayaansaKalakalang pang-internasyunal. Ang WTO ay nabuo noongEnero 1,1995,at kahalili sa PangkalahatangKasunduan sa mga Taripa at Kalakalan (GATT) na nilikha noong 1947 at napagpatuloy sa pagpapalakadsa loob ng halos na limang dekada bilang organisasyong pansabansaang de facto.

SEAMEO(Southeast Asian Minister of Education Organization)

Sa isang pagpupulong ng mga Ministro ng Edukasyon na itinaguyod ng United Nations Economic, Social,andCultural Organization (UNESCO) noong 1965, maraming bansa sa Timog-Silangang Asya ang nagkasundongmagkaroon ng pagkakaisa sa rehiyon sa pamamagitan ng edukasyon, agham, at kultura.

Hinikayat ng ministro ng Thailand na ang samahan bubuuin ay para sa pagtataguyod ng mga karanasan, kagalinganat teknolohiya ng mga bansa sa Asya. Bumalangkas sila ng isang panukala para sa kanilang kapakanan at kasaganaansa Timog-Silangang Asya. Bunga nito, naitatag ang Southeast Asian Ministers of Education Organization (SEAMEO)noong Nobyembre 30, 1965. Binubuo ito ng mga bansang Indonesia, Malaysia, Pilipinas, Singapore, Thailand,Cambodia, Laos, at Vietnam. Ang samahang ito ay mayroon ding tatlong kaanib na mga bansa na hindi nabibilangsa Asya. Ang mga bansang ito ay ang Australia, Pransya,at New Zealand.

Ang pinakamataas na lupong tagagawa ng panukala ng SEAMEO ang siyang namumuno sa samahan. Ito angsamahan na nagpapakita ng tulungan ng mga bansa sapagkat ang bawat kasapi ay nagbibigay ng kontribusyongpananalapi at teknolohikal upang maisulong ang edukasyon, agham at kultura ng mga bansang kasapi.Nasa Bangkok, Thailand ang sentro ng pamamahala ng SEAMEO.

INNOTECH(Innovative Technology)

Nakahimpil sa Pilipinas ang tanggapan ng INNOTECH. Pangunahing layunin nito ang alamin at tumulong sa mgakaanib ng organisasyon sa paglutas ng mgasuliraning pang-edukasyon sa rehiyon. Ito’y sa pamamagitan ngpanghihikayat sa pagbabago, pagpapaunlad sa mga panlunan sa mga modelo, at pananaliksik sa wastong paggamitng mga teknolohiyang pangkarunungan. Sa pagharap sa mga suliraning ito, ang INNOTECH ay nangangasiwa ngmga pang-edukasyong pananaliksik at pagpapaunlad ng mga bansa sa Asya.Maraming lider ng edukasyon ang nasanay ng sentrong ito maging ang pagpapaunlad ng kaalaman sa edukasyon.Isinusulong ng INNOTECH ang pagtaas ng kalidad ng edukasyon at ang pagpapalawak ng edukasyon sa lahat ng mgabata sa Asya.

RECSAM(Regional Center for Education in Science and Mathematics)

Itinatag ito para sa pagpapaunlad ng dalawang mahahalagang asignatura- ang agham at matematika. Dinadaluhanang mga pagpupulong nito ng mga ministro ng edukasyon at mga kinatawan mula sa loob at labas ng rehiyon ngTimog-Silangang Asya. Ang mga nagsanay sa sentrong ito ay nanguna sa pagpapataas ng kalidad ng agham atmatematika sa rehiyon.Pangunahing gawain ng RECSAM ang pag-aaral at paglinang sa agham at matematika. Isa lamang sa mga gawainng sentrong ito ang pagdaraos ng mga workshop at mga komperensiya.

Ang iba pang gawain nito ay ang mga sumusunod:(1) Paghahanda at pagsubok sa mga kagamitan sa pagtuturo

at pag-aaral upang tumugma o makatulad sapagkakasunod-sunod ang mga konseptong asignatura sa antas ng kaisipan ng mga bata;

(2) Pagpapakilala ng mga teorya ukol sa pangkaisipang kalinangan sa pamamagitan ng pagtuturo sa paggamit ngmga ito sa mga programang pang-edukasyon. 20

(3) Paghihikayat sa mga guro na magkaroon ng makabagong kaalaman sa kanilang propesyon; at

(4) Iangkop ng mga guro at pangasiwaan sa mga programa sa kaunlaran ang pagtuturong tutugma sapangangailangan ng mga mag-aaral.

SEARCA(Southeast Asia Regional Center for Graduate Study and Research in Agriculture)

Nagsimulang gumawa ng mga proyekto ang SEARCA noong Hulyo 1, 1969. Ito ang pangunahing institusyon sarehiyon na pinagkakatiwalaan sa pagpapalaganap ng kaunlaran sa pagsasaka.Ang mga sumusunod ay layunin ng SEARCA

(1) Pagbibigay ng mataas na uri ng pagtuturo sa pagsasanay sa pumuno sa kaunlaran ng pagsasaka

(2) Pagpapalaganap ng pananaliksik ukol sa suliranin sa pagsasaka sa TimogSilangang Asya;

(3) Pagpapayo sa mga sumasangguni; at(4) Pagpapalaganap ng kaalaman ukol sa pagsasaka sa buong

rehiyon.Kalahok sa mga proyekto at programa ng SEARCA ang mga kaanib na bansa ng SEAMEO sa rehiyon; Thailand, Malaysia,Indonesia, Pilipinas, Cambodia, Laos, Singapore, at Vietnam.

UN(United Nations)

Ang United Nations o UN ay itinatag noongOktubre 24,1945saSan Francisco,(Estados Unidos), pagkatapos ngIkalawangDigmaang Pandaigdig.Ito ang pinakamalaking organisasyong pandaigdig sa mundo na nagsisilbi para sa kapayapaan ng mgabansa.Isa sa mga bukod tanging nagawa ng United Nations ang pagproklama saDeklarasyong Unibersal ng mga KarapatangPantao(Universal Declaration of Human Rights) noong1948.Ang ideya sa likod ng Bansang Nagkakaisa ay nakasaad sa deklarasyon, pirmado noongIkalawang Digmaang Pandaigdig, sapagpupulong ng mga alyado saMoscownoong1943. Ang naging pangulo ngEstados Unidosna siFranklin Delano Rooseveltang nagmungkahi sa pangalan na "United Nations".

Ang mga organ ng mga Bansang Nagkakaisa ang mga sumusunod:=Pangkalahatang Kapulungan ng mga Bansang Nagkakaisa(UN

General Assembly)=Kapulungang Panseguridad ng Mga Bansang Nagkakaisa(UN Security

Council)=Sangguniang Pangekonomiko at Panlipunan ng mga Bansang

Nagkakaisa(UN Economic and Social Council)=Konseho ng Pagkakatiwala ng mga Bansang Nagkakaisa(UN

Trusteeship Council)=Secretariat ng mga Bansang Nagkakaisa(UN Secretariat)=Pandaigdigang Hukuman ng Katarungan(International Court of

Justice)

WHO(World Health Organization)

Ang World Health Organization (WHO) ay ang namamahala at nangangasiwa ng kalusugan na nasasaklawanng sistema ng United Nations. Ito ay responsable sa pagbibigay ng pamumuno sa pandaigdigang kalusugan,pananaliksik at pagpupulong, paghubog ng pamantayan at batayan, pagpapahayag ng mga patakaran, pagtakdang suportang teknikal sa iba't-ibang bansa at ang pagpapaalala at pagtatantya sa mga kalakaran hinggil sa kalusugan.Ang konstitusyon ng WHO ay naitatag noong ika-7 ng Abril 1948. Ito din ang araw kung kailan ipinagdiriwangtaon-taon ang World Health Day.

• Ang WHO ay lumikha ng anim na talatuntunan upang mapaigting ang layunin nilang mabigyan ng nararapat ngtulong pangkalusugan ang mga bansang saklaw ng United Nations (UN):

• Pagpalaganap ng Pagasenso - ang WHO ay may layuning bigyan ng priyoridad ang kalusugan ng mahihirap atmga grupong lantad sa panganib.Maglinang ng Seguridad para sa Kalusugan - ang malawakang pagkakahawa-hawa ng sakit o epidemya aynangangailangan ng kolektibong pagtutulunganPagpaptibay ng Sistemang Kalusugan - ang mga serbisyong pangkalusugan ay isinusulong ng WHO upang makaratingsa mga mahihirap at sa mga lugar na may kakulangan sa trained staff, hustong pantustos, angkop na sistema para sa mahalagang statistics, at akseso sa nababagay o nararapat na teknolohiya pati na rin ang mga importantenggamot.Pananaliksik, Pagbibigay Impormasyon at Ebidensya - mga natatanging ebidensya ang nagiging basihan ng WHO upangmakagawa ng priyoridad, istratehiya at pagsukat ng resulta sa pandaigdigang sitwasyon ng kalusugan.Pagpapaganda ng Pagsasama - upang maipatupad ng WHO ang mga programang pangkalusugan, kinakailanagn nila ang suportaat kolaborasyon ng mga kawaksi kasama ang mga ahensya ng UN at iba pang pandaigdigang organisasyon, donor, lipunang sibil atmga pribadong sektor.Pagbutihin ang Pagsasagawa - ang WHO ay may layuning pagigihin ang husay at galing ng kanilang mga staff --mga namamahala ngbadyet at aktibidad upang mas makatulong sa mga bansang nangangailangan ng tulong pangkalusugan

UNESCO Ito ay isang dalubhasang ahensiya ngUnited Nations. Ito ay itinatag sa

Nobyembre 16ng1945sa mga layuninng pagbibigay ng kontribusyon sa kapayapaan at seguridad sa mundo sa pamamagitan ng edukasyon, agham,kultura at komunikasyon. Ang UNESCO ay 195 Unidos Miyembro at walong iugnay ang mga miyembro.Ang Kapisanang Pang-edukasyon, Pang-agham, Pangkalinangan ng mga Bansang Nagkakaisa, kilala sa Inglesbilang United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO) ay isangahensyangNagkakaisang mga Bansana nangangalaga sa:

• Edukasyon: Pagkatuto at paraan ng pagkatuto ng mga tao.• Kalinangan: Kung ano ang ginagawa ng mga taong nasa iba't ibang mga

bansa, at kung ano ang mahahalaga• para sa iba't ibang mga tao.• Agham: Kung ano ang nalalaman ng mga tao tungkol sa daigdig