1

Issue 1

The Maastricht Mail Preliminary Session of the European Youth Parliament The Netherlands, Maastricht 7-9 January 2011

Zaterdag was het zover: het begin van de

laatste voorrondes van EYP NL, seizoen

2010-2011. De sessie werd gehouden in

University College Maastricht, wat

inhield dat veel van de delegaties erg

vroeg op moesten staan voor hun dag vol

spelletjes en serieuze debatten.

“Ik ben wel nerveus, hoor,” gaf

president Michelle Johnsson toe terwijl de

delegaties binnen druppelden, “maar op een

goede manier.” De selectieprocedures van

EYP verschillen per land en de Zweedse had

weinig ervaring met de Nederlandse

voorrondes. “Ik heb er heel veel zin in en ik

verwacht ook dat de deelnemers enthousiast

zijn,” voegde ze toe. De organisatie was in

handen van Niek Houterman, die

verwachtte dat alles soepel zou verlopen.

“Maar ik maak me wel zorgen om de lunch,”

lachte hij.

Het eerste onderdeel van de dag was

Icebreaking. De bedoeling hiervan is dat,

door middel van het spelen van spelletjes, de

deelnemers met elkaar in contact komen en

hun zenuwen overboord zetten. Michelle

stelde ook de vicepresidenten en de chairs

voor, die de delegaties zouden begeleiden.

Na enkele gezamenlijke spelletjes, werden de

delegaties opgesplitst.

De groep onder leiding van

vicepresident Stefan en Eva probeerde

gedeelde interesses te vinden. Dit lukte, ze

bleken behoorlijk sportief te zijn. De groep

van Mandy en Romée had een zelfde

strategie en vonden elkaar in muziek. De

groep van Celine en Daan had een iets

andere aanpak; het ene moment konden ze

verdiepingen hoger nog gehoord worden

2

terwijl ze Street Fighter speelden, even later

waren ze heel serieus bezig met Two Truths

and a Lie.

Sommigen gingen zelfs nog door

met spelletjes spelen tijdens de koffiepauze.

De deelnemers van Porta Mosana vertelden

elkaar rustig hun meest duistere geheimen,

als gevolg van het spel DJ Sam. In het kader

van journalistieke integriteit zal er verder

niet uit de doeken worden gedaan wat er

precies verteld is (maar het had iets met een

oncontroleerbare blaas te maken). “Jammer

dat niet iedereen dit spel kent, ik zou wel

met iedereen willen praten!” zei een van de

leden van deze dappere groep.

Na de pauze was het tijd voor de

introductie tot Committee Work. In dit

onderdeel behandelden de zojuist gevormde

groepen het onderwerp van een Europese

identiteit en in hoeverre de EU deze zou

moeten promoten. De uitkomst van de

discussies was niet van belang, het ging om

de samenwerking tussen de deelnemers. Bij

Celine en Daan was het whiteboard al snel

vol en konden de ‘politici’ aan de slag met

het sorteren van hun ideeën. Bij Eva en

Stefan gingen de verhitte discussies

voornamelijk over onderwijs. De groep van

Romée en Mandy was erg precies en

iedereen leek er klaar voor om zich op de

details te storten.

Niek had zich eerder op de dag

onterecht zorgen gemaakt, want de lunch

verliep probleemloos. Hierna verzamelde

iedereen zich in de lecture hall voor de

General Assembly. De sessie werd officieel

geopend met speeches van de head organiser

en Harm Hospers, de dean van UCM. Hij

prees de toewijding van de delegaties. Na het

afspelen van het Europees volkslied was het

(eindelijk) tijd voor het eerste debat.

De vraag was hoe de EU het beste

woestijnen in kon zetten om aan olie – en

dus geld – te komen. Klonk dat een beetje

raar? Dat was de bedoeling, het was namelijk

een nepresolutie. De officials van de sessie

hadden deze voorbereid om het proces van

de GA te laten zien, maar vooral ook om te

laten zien welke valkuilen er vermeden

moesten worden. Elke mogelijke fout werd

er gemaakt door vertegenwoordigers van

enkele ‘creatieve’ commissies, zoals de

“committee on Hot Girls.”

De commissie LIBE (afkorting voor

‘Civil Liberties, Justice and Home Affairs’)

3

had de eer om de eerste echte resolutie te

mogen verdedigen. Hoewel er maar drie

commissies waren, zat er veel vaart in het

debat. De chairs kregen lamme armen van

het hooghouden van de commissie bordjes,

maar dat hadden ze er graag voor over! Na

de stemming bleek dat de resolutie helaas

geen meerderheid van de stemmen had

behaald.

Als tweede was AFET (Foreign

Affairs) aan de beurt. De commissies

probeerden nadrukkelijk punten te vinden

waarop ze het eens waren, maar dit bleek

lastig. Ondanks alle moeite, haalde ook deze

resolutie niet genoeg stemmen.

Tijdens het laatste debat lag de

verdediging in de handen van DEVE

(Development). Tot grote vreugde van de

president en vicepresidenten schoten

commissie bordjes - en vooral ook de

aanvragen voor een Direct Response - als

paddenstoelen uit de grond. Het debat was

erg levendig en ook de stemresultaten

werden op een creatieve manier

gepresenteerd. Als kers op de taart bleek dit

de enige resolutie te zijn die een meerderheid

van de stemmen had gehaald.

Ondanks de zenuwen gingen de

pizza’s bij iedereen goed naar binnen,

waarna het echte wachten begon. AFET,

oftewel het Pantarijn uit Wageningen, gaf

eerlijk toe zenuwachtig te zijn. “Maar het

was wel fijn dat het niveau zo hoog was;

mensen deden heel goed mee,” aldus Aleksej.

De commissie DEVE van het Comenius

College was iets gematigder. “Ik vond het

leuk, voor het grootste deel,” zei David. Het

grootste deel? “Ja, we hebben blauwe knieën

van al die klapspelletjes!” zei Tsjip.

Voordat de jury haar resultaten

bekend maakte, waren er enkele speeches.

Niek vertelde over de invloed die EYP heeft

op zijn leven en zijn motivatie om met deze

sessie iets terug te geven. Zijn bedankjes aan

alle officials leidden tot groot applaus, net als

de opmerking dat de overgebleven pizza’s

meegenomen mochten worden.

4

President Michelle hield een

inspirerende toespraak over keuzes maken

en wat een invloed dat kan hebben op de

wereld. Ook Wim van Doorn, president van

EYP The Netherlands, sprak over de impact

die jongeren kunnen maken. Hij raadde

iedereen aan om alle kansen aan te pakken,

maar vooral ook om zelf kansen te creëren.

Hierna was het dan echt tijd voor de

uitslag. Allereerst feliciteerde voorzitter

Ruben Wagenaar alle deelnemers. Hij en zijn

medejuryleden Maite en Boaz waren oprecht

onder de indruk waren van het niveau.

DEVE werd geprezen om hun

enthousiasme, LIBE omdat ze het debat

constructief hielden en AFET omdat ze het

moeilijkste onderwerp toch zeer goed wisten

te verdedigen. Uiteraard was er ook ruimte

voor verbetering bij iedere delegatie. De raad

die hen werd meegegeven was dat het werk

beter verdeeld kan worden en dat men meer

op het debat kan reageren, in plaats van

vasthouden aan de eerder voorbereidde

punten.

Uiteindelijk werd bekend gemaakt

dat het Comenius College (DEVE) en Porta

Mosana (LIBE) door mochten naar de

National Selection Conference (5-7 februari).

EYP The Netherlands wil nogmaals alle

delegaties bedanken voor hun fantastische

bijdrage!

– Kelly Meulenberg

Voor meer foto’s, ga naar http://www.eyp.nl