SRI ANDAL- A BRIEF LIFE-SKETCH

Sri Andal, one of the twelve Alwars and the only female saintess,

lived in the first half of 8th century A.D. Some scholars fix the

possible date of Andal as far back as 3000 years B.C. Andal was born

at Srivilliputhur near Madurai, in the Tamil month Adi, with the birth-

star Pooram, on a Tuesday, on the fourth day of the bright fortnight.

Andal was a treasure-trove infant, obtained in the Tulasi garden,

in the premises of the temple of Sri Vatapatra Sai. Perialwar, her

father, found her while tending the garden and brought her up as an

adopted child.

Andal grew up in holy surroundings, worshipping the Deity and

listening to holy discourses, Vedas, Epics, Bhajans, Keerthans, etc..

From childhood onwards she listened to the Leelas (pranks) of

Krishna with rapt attention and developed a deep love to the Lord.

A DIVINE CHILD

Andal helped her father in weaving flower garlands to offer to the

temple Deity every day. One morning, Perialwar observed her

wearing and adorning herself with the flower-garland intended for

the Deity and herself looking into a mirror and enjoying . He

considered this as an act of sacrilege and, with great anguish, failed

to offer the garland to the Deity on that day. The Lord appeared in

his dream and informed him that He relished only the garland worn

by Godai and that in future flower garlands worn by Godai alone be

offered to Him.

Perialwar relaised the divinity in Godai, and from thence she was

reputed as “Andal” (one who ruled Bhagwan) and “Choodi Kodutha

Nachiar” (patroness who would offer flowers after adorning herself).

It became a routine for Andal to wear the flower garland prior to

offering to the Deity.

LOVE FOR KRISHNA

As Andal grew up, day by day, her love for Krishna also increased

and she resolved to marry Him.

When Andal attained adolescence, Vishnuchittar was amazed at

her conviction to marry Krishna. She was advised to observe Margali

Bath rituals, which was a custom of yore for marriageable girls to

have choice husbands.

Andal imagined herself as a cow-girl at the time of Sri Krishna,

collecting all girls at Ayarpadi at dawn during the Margali month, day

after day performing the ritual on the banks of the river Yamuna and

bathing the Deity. This procedure, expressed lucidly in thirty Hymns,

awakening her mates and proceeding to the river-bed, with Bhajan

and Keerthan and to bath the Deity, is the topic of Tiruppavai.

Apart form Tiruppavai , Andal also sung 143 Hymns in Nachiar

Tirumozhi in which her expression of intense love to Krishna, in

varying moods of bridal love--tender hope, utter dejection, joyful

triumph, woeful sorrow and total surrender--are depicted.

Andal concluded that Lord Krishna was none else than the Deity

of Sri Rangam--Lord Ranganatha-- and chose Him as her Consort.

DIVINE WEDDING

Lord Ranganatha bade Perialwar in a dream to bring Andal to Sri

Rangam in bridal decoration. A palanquin, duly decorated, was sent

from the Sri Rangam temple, as instructed by the Lord in a dream to

the temple chief.

King Vallaba Deva made elaborate arrangements, decorated the

procession route and greeted Andal with music and other

paraphernalia of a Divine wedding. People cheered; King Vallaba

also joined the bridal party.

Andal proceeded inside the sanctum sanctorum of the temple and

became one with the Lord, as she worshipped the Lotus Feet of Him.

To the astonishment and wonder of the people assembled, Andal's

physical body merged with the Deity, Lord Ranganatha.

இந்த மார்கழி..

மார்கழி குளிர் திருப்பாவை பபாங்கல் இவை ஒன்ற ாப ான்று பின்னிப் பிவைந்தவை. சிறு ையதில் அப்பாவு ன் ைிடியற் காவை

றகாைிலுக்கு பசன்று திருப்பாவை றசைித்துைிட்டு, பைண் பபாங்கல் சாப்பிட்டிருக்கிற ன். ைடீ்டில் தினமும் அப்பா திருப்பாவை றசைிக்கும் றபாது கவ சியில் “எம்பாைாய்” மட்டும் நான் பசால்றைன் என்று பசால்ைியிருக்கார். நாளவ ைில் முப்பது திருப்பாவையும் நான் பசான்றனன் என்று பபருவமப்

பட்டுக்பகாண் ார். தற்றபாது மறுபடியும் “எம்பாைாய்” தான்.

ஆண் ாள் ைழங்கும் கைிவதயில் பை ைிஷயங்கள் அ ங்கியுள்ளது. ஒவ்பைாரு முவ படிக்கும் பபாழுதும் ஒரு புது அனுபைம் ஏற்படுகி து. இயற்வக காட்சிகள்,காதல், பசுக்கள்,

ப வைகள், அைதாரக் கவதகள், சப்தங்கள், அ ிைியல், உைவமகள் என்று. இவை அவனத்வதயும் எட்டு அடியில் மிக அழகாக நமக்கு தந்துள்ளார் என்பவத பார்க்கும் றபாது ைியப்புத்தான் ஏற்படுகி து. பை பா ல்கள், நம்வம வகபிடித்து அவழத்துச் பசல்லும். கைிஞர்கள் திருப்பாவைவய படித்தால் அடுத்த முவ கைிவத

எழுத றயாசிப்பார்கள்.

ைரும் மார்கழி மாதம்(Dec 16) பதா ங்கி முப்பது நாட்களுக்கு என் ைவைப்பதிைில் திருப்பாவை எளிய முவ யில் பதாகுத்து ைழங்கைாம் என் ிருக்கிற ன். தினமும் ஒரு திருப்பாவை,

அதனுவ ய தமிழ் மற்றும் ஆங்கிை ைிளக்கங்கள் என்று ஒரு

capsule ஆக தரைாம் என்று எண்ைம்.

முதைில் ஆண் ாள் பற் ி ஒரு அ ிமுகம்(Dec 14), தனியன்களின் ைிளக்கங்கவள(Dec 15) பதா ர்ந்து திருப்பாவைவய(Dec16)

அனுபைிக்க அவனைவரயும் அவழக்கிற ன்.

திருப்பாவை பற் ி புத்தகங்கள் படித்தும், பசால்ைிக்றகட்டும் எனக்கு பதரிந்த ைவர எளிவமயாக பதாகுத்து இங்கு பதிவு பசய்யயுள்றளன். பிவழயிருப்பின் திருத்திக் பகாள்கிற ன்.

அன்பு ன் றதசிகன்

ஆண் ாள் ஓர் அ ிமுகம்!

சூடிக்பகாடுத்த சு ர்க்பகாடி

ஆண் ாவளப் பற் ி சரித்திரக் கு ிப்புகள் அதிகம் கிவ யாது. குரு

பரம்பவரப்படி, ஸ்ரீைல்ைிபுத்தூறர நம் ஆண் ாளின் பி ப்பி மாகும். கைியுகத்தின் ஒரு நள ைருஷத்தில் ஆடி மாதம் சுக்ை சனிக்கிழவம கூடிய பூர நட்சத்திரத்தில் பபரியாழ்ைார் பகாத்தி வைத்த பூமியில் துளசி மடியில் கி ந்த பபண் குழந்வத என்று பசால்கி து. இைவளப் பபரியாழ்ைார் எடுத்து ‘றகாவத’ எனப் பபயரிட்டு ைளர்த்தார். றகாவத என் ால் தமிழில் மாவை. ை பமாழியில் ைாக்வகக் பகாடுப்பைள் என்று பபாருள்.

பபரியாழ்ைார் பபருமாளுக்குத் பதாடுக்கும் மாவைகவளத் தாறன ரகசியமாகச் சூடி கண்ைாடியில் அழகு பார்த்து, இந்த அழகு பபருமாவன மைக்க தனக்குப் பபாருந்துறமா என எண்ைிக்பகாடுத்து அனுப்புைாளாம். அவதத் தினமும் பசய்து ைந்தாள். ஒருமுவ பபரியாழ்ைார் இவதப் பார்த்துைிட்டு, “இது தகாத காரியம்” என்று றகாபித்துக்பகாண் ார். அடுத்த முவ சூ ாத மாவைவய எடுத்துக்பகாண்டு பசன் றபாது பபருமாள், “அந்தப் பபண் சூடிய மாவைதான் எனக்கு உகப்பானது; அவத எடுத்து

ைாரும்!” என் ாராம்.

பபரியாழ்ைார் ைியந்து, ‘நம் பபண் மானி ப் பி ைி இல்வை;

ஒருறைவள பூமித் தாயாராக இருக்கைாம்’ என்று எண்ைி,

‘சூடிக்பகாடுத்த சு ர்க்பகாடி’ என்று பபயரிட்டு அவழத்தார். அைளுக்கு மைப்பருைம் பநருங்க, “நீ யாவர மைம்

பசய்துபகாள்ைாய்” என்று தந்வத பபரியாழ்ைார் ைினை, அைள்

ைானிவ ைாழும் அவ் ைானைர்க்கு மவ யைர் றைள்ைியில் ைகுத்த அைி கானிவ த் தரிைது ஓர் நரி புகுந்து க ப்பதும் றமாப்பதும் பசய்ைதும் ஒப்ப, ஊனிவ ஆழி சங்கு உத்தமர்க் என்று

உன்னித்து எழுந்த என் த முவைகள் மானி ர்ைக் பகன்று றபச்சுப் படில் ைாழகில்றைன் கண் ாய் மன்மதறன

[றதைர்களுக்காக அந்தைர்கள் யாகங்களில் றசர்த்த உைவை காட்டில் திரியும் நரி புகுந்து றமாப்பம் பிடிப்பது றபாை, உ வைப் பிளக்கும் சக்கரமும் சங்கமும் தாங்கிய திருமாலுக்பகன்று ஏற்ப்பட் என் மார்பகங்கள் மனிதர்களுக்காக என்கி ைார்த்வத காதில் பட் ாறை என்னால் ைாழ முடியாது]

[O God-of-love! These swollen breasts of mine are meant for Krishna, lord of discus. Like a sneaky jackal from the forest toppling

and sniffing the sacrificial Havis that vedic seers had kept for the

gods, if you marry me to a mortal, I shall not live, take note.]

என்று பசால்ைிைிட் ாள். அைன் எந்த ஊரான் என்று பபரியாழ்ைார் றகட்டு, திருமாைின் திவ்ய றதசங்கள் அவனத்வதயும் பசால்ை,

திருைரங்கனின் பபயர் றகட் தும் நாைினாள். ‘இந்தத் திருமைம் எவ்ைாறு சாத்தியம்? அரங்கறனாடு மைம் புரிைதாைது’ என்று பபரியாழ்ைார் கைவைப்ப அைர் கனைில் பபருமாள் றதான் ி `“அைவள அைங்கரித்து றகாயில் என்னும் திருைரங்கத்துக்கு அவழத்து ைா!’ என்று கட் வளயிட் ார். றகாைில் பரிசனங்களுக்கும் அைள் ைரவைத் பதரிைித்தார். அவ்ைாற றகாவதவய அைங்கரித்து திருைரங்கத்துக்கு அவழத்து ைர, அைர்களுக்குப் பபரிய ைரறைற்பு. பபருமானி த்தில் அைவள ைிட்டுைி , றகாவத அைரு ன் ஐக்கியமாகி மவ ந்து றபானாள்.

இது ஆண் ாவள பற் ி குரு பரம்பவர பசால்லும் ஏ க்குவ ய உண்வமயின் அருகில் இருக்கும் கவத. இதன் அடிப்பவ ச்

சம்பைங்கள் ஆண் ாளின் பை பாசுரங்களில் இருக்கின் ன. றமலும் கண்ைன் றமல் ஆவசப்பட்டு, அைவன ைிரும்பிப் பாவை றநான்பு,

‘ைாரைமாயிரம் சூழ ைைம் பசய்து’ என்று துைங்கும் நாராயைனுவ ய திருமந்திரத்வதப் பற் ி பாசுரங்கள் எல்ைாம் இந்த ைசகீரமான கவதயின் அடிப்பவ யாகின் ன.

அவைகளில் நமக்கு பைளிப்படும் பபண்ைின் பதய்ைகீச் சாயல்களுக்கும் திருமாவை மைக்கும் இச்வசக்கும் பபாருத்தமாக,

பின்னர்தான் ஆண் ாளின் திவ்ய சரித்திரம் அவமக்கப்பட்டிருக்கி து என்று பசால்ை றைண்டும். பதய்ைத்வத மைக்கும் பபண் பதய்ைகீம் பபாருந்தியிருக்க றைண்டும். மானி ருக்குப் பி ந்தைளாக

இருக்கக்கூ ாது என்று அைள், சனக மன்னர் யாக சாவைக்கு ஸ்தைம் எழுப்பும்றபாது சவீத கண்ப டுக்கப்பட் துறபால் கண்ப டுக்கப்படுகி ாள். ‘நாச்சியார் திருபமாழி’யில் ைரும் பா ல்கள் அவனத்தும் திருமாவை ைிரும்பி அைரு ன் ஐக்கியமாகி ைிடும் இச்வசவய பைளிப்படுத்தும் அற்புதமான பா ல்கள். அந்தப்

பா ல்களுக்றகற்ப சரித்திரம் பின்னப்பட்டிருக் கி து என்று நம்பைாம். எப்படியாைது என்வனத் திருமாைி ம் றசர்த்துைிடு என்று காமறதைவன றைண்டிக்பகாண்டு றநான்பபடுக்கும் பா ல்களில் துைங்குகி து நாச்சியார் திருபமாழி. அதன்பின் கண்ைனின் லீவைகளில் திவளக்கும் பா ல்கள்; தவரயில் ைட் ம் ைவரந்து அது கூடினால் கண்ைன் என்னு ன் கூடுைான் றபான் கைிவதத்

தனமான ைிருப்பங்கள்; றமகங்கவளயும் குயில்கவளயும் கார்றகா ற் பூக்கவளயும் ைிளித்து திருமாவைப் பற் ி றபசுைது;

ரைமாயிரம் சூழ ைைம் பசய்யும் கல்யாைத்வதக் கனவு காண்பது;

அைன் ஆவ வயக் பகாண்டு என்றமல் ைசீுங்கள், அைன் திருத்துழாவய என் குழைில் சூட்டுங்கள், அைன் மாவைவய என் மார்பில் புரட்டுங்கள், அைன் ைாய் நீவரப் பருகக் பகாடுங்கள்,

அைன் குழல் ஊதிய துவளைாய் நீவர என் முகத்தில் த வுங்கள்,

அைன் அடிப்பபாடிவய என் றமல் பூசுங்கள்; இப்படி ஆண் ாள்

பாசுரங்கள் அவனத்திலும் ஒருைிதமான பாசாங்கற் உ ல்சார்ந்த

ைிருப்பம் இருப்பவதக் காண்கிற ாம். பக்தி மவ முகமாகத்தான் உள்ளது.

யார் இந்தப் பபண்?

ஆண் ாளின் பா ல்களின் உள்ள க்கத்திைிருந்து நமக்கு மிக மிக உண்வமயான ஒரு பபண்ணுருைம் கிவ க்கி து. பபரியாழ்ைாரின் பா ல்களின் சாயல் இருந்தாலும் அவை ஒரு பபண்ணுக்றக உரிய பமன்வமயான எண்ைங்கள் பைளிப்படும் பா ல்கள் என்பதில்

சந்றதகறம இல்வை. திருமாைின் றமல் அததீமான ைிருப்பம் தன் உ வை ைாட்டும் ஒரு பபண்ைால்தான் இப்படி எழுத முடியும்.

பிறரமா அருைாச்சைம் எழுதிய ‘பத்தினித் பதய்ைங்களும் பரத்வதயர் ைதீிகளும்’ என் நூைில் பபண் தன் காதல் றைட்வகவய ைாயினால் பசால்ைதற்கு ைாய்ப்பூட்டு றபாடும் பதால்காப்பிய ைிதியான, “தன்னுள் றைட்வக கிழைன் முற் கிைித்தல் எண்ணும் காவை கிழத்திக்கில்வை” என்கி தவளவய ஆண் ாறள முதன் முதைில் உவ த்தது. ஆண் ாளாகிய பபண் இைக்கியைாதியின் இந்த மரபு மீ ைின் குரல் ைியப்பானறத”

என்கி ார். எனினும் ஒரு பதய்ைத்தின் மூைம்தான் இந்த மரபு மீ ல்

முடிந்திருக்கி து.

காமமும் காதலும் மிகுந்த இந்தப் பா ல்கவள வைைை சம்பிரதாயத்தில் றைறுைடிைில் பார்க்கி ார்கள். ‘தமிழ் இைக்கியத்தில் வைைைம்’ என்கி இந்திரா பார்த்தசாரதியின் நூைில் இந்த ைரிகள் கைனிக்கத்தக்கவை. இைர் ஸ்ரீ வைைைத்தின் ஒறர பபண் ஆழ்ைார். ைிஷ்ணு பூமியு ன் பகாண் பதா ர்பு நன்கு

பதரிந்தறத! மனித குைம் ைாழ்ைதற்குரிய அடிப்பவ ஆதாரமாக உள்ள பூமி ைிஷ்ணுைின் கூட்டு ைால் ைளமுவ யதானது என்பவத வமயமாகக்பகாண் பை கவதகள் றதான் ின. அதனால் காதற் க வுளான காமன் ைிஷ்ணுவு ன் இந்த றநாக்கில் ஒன் ாகி ான். ைிஷ்ணு கிருஷ்ைன், காமன் எனப்படுகி ான்; கண்ைனுக்கும்

காமனுக்கும் றைறுபாடில்வை. காமனின் பபயரால் திருமால்

ைழிப ப்படுகி ான். ைிஷ்ணுைின் பை பபயர்களில் காமனும் ஒன்று என்று மகாபாரதம் கூறுகி து. ஆகறை இந்த இவைப்பிலுள்ள சிற் ின்பக் கூறு என்பது நாச்சியார் திருபமாழியில் உள்ள

சிற் ின்பப் பா ல்கள் காமனாக இருந்த கண்ைன் ஆண் ாளி ம் உருைாக்கிய இன்ப உைர்வு மனநிவைகளின் பைளிப்பா ாகும். ஆண் ாவள பூமித்தாயாகவும் ைிஷ்ணுவை ைரங்கவள நல்கும் க வுளாகவும் பகாண்டு படித்தால் றகாவதயின் கவத றைறு பை புதிய பரிமாைங்கவளக் பகாடுக்கும்.

றகாவத ஆண் ாள் தமிவழ ஆண் ாள்

ஆண் ாவளப்பற் ி றயாசிக்கும்றபாது அைவள ஒரு அ ியாப் பபண்ைாக, நாராயைவனறய நிவனந்து அைனுக்கு ைாழ்க்வகப்ப பிடிைாதம் பசய்யும் பபண்ைாக மட்டும் நிவனக்க இயைைில்வை. அைர் பா ல்களிலுள்ள றதர்ந்த புைவமயும் தி வமயும் பிரமிக்க வைக்கின் ன. திருப்பாவை மிகக் கடினமான ‘இயற் ர ைிவை பகாச்சகக் கைிப்பா’ ைவகவயச் றசர்ந்தது. நாச்சியார் திருபமாழியில் ஆசிரிய ைிருத்தமும் கைி ைிருத்தமும் களிந ம் புரிகின் ன. திருப்பாவை சந்தம் மட்டுமின் ி பைண்பாவுக்குரிய தவளகவளயும் பபற் ிருக்கி து.

அைர் பா ல்களில் உள்ள நுட்பமான பழக்கைழக்கங்கள், நுட்பமான இயற்வக ைருைவனகள் எல்ைாைற்வ யும் றநாக்கும்றபாது ஆண் ாவள ஒரு அ ியாச்சிறுமியாக எண்ணுைதில்

சிரமமிருக்கி து. அைர் பா ல்களிறைறய கிவ க்கும் உண்வமயான ஆண் ாளின் ைடிைம் இது.

அைர் பி ந்தது கி.பி. 885 நைம்பர் 25 அல்ைது அல்ைது 886 டிசம்பர் 24. ஆண் ாள் அைதார காைம் அைள் இயற் ிய திருப்பாவையில் ைரும் ”புள்ளின் ைாய் கீண் ாவன“ என்று பதா ங்கும் பா ைில் ைரும் ”பைள்ளி எழுந்து ைியாழன் உ ங்கிற்று“ என்று பசாற்ப ா வர ஆராய்ச்சி பசய்து அறுதியி ப் பட்டுள்ளது.

(ஆழ்ைார்கள் காை நிவை பக் 123-128 ஆரய்ச்சிப் றபர ிஞர்

திரு.மு.இராகவைய்யங்கார்)

அைருவ ய தந்வத தாய் யாபரன்று பதரியைில்வை, அந்தக் காைங்களின் பதய்ைிகம் ஏதும் கைக்காமல் இவத ஆராய்ந்தால் துளசித்றதாட் த்தில் பு க்கைிக்கப்பட் குழந்வத என்பது பதரிகி து. பபரும்புைைரான பபரியாழ்ைாரி ம் நிச்சயம் அைர்

தமிழ் இைக்கியமும் இைக்கைமும் பயின் ிருக்க றைண்டும். பயின்று அதில் தந்வதயின் பக்தி ரசம் மிகுந்த பா ல்களில் திவளத்து கண்ைனின் றமல் ஆவச ைந்திருக்க றைண்டும். க வுளுக்காக தன்வன அர்ப்பைித்த பபண்கள் சரித்திரத்தில் பைர் உள்ளனர். மீராபாய், அக்கமகாறதைி, காவரக்கால் அம்வமயார்

றபான் பை உதாரைங்கள் உண்டு.

ஆண் ாளின் நாச்சியார் திருபமாழி

ஆண் ாளின் நாச்சியார் திருபமாழியின் 143 பா ல்கவளப் பைர் பைைிதத்தில் ஆராய்ந்திருக்கி ார்கள். சிைர் பகாச்வசப்படுத்

தியிருக்கி ார்கள். சிைர் மிக ஆழ்ந்த ைிசிஷ் ாத்வைதக் கருத்துகவளக் கண்டிருக்கி ார்கள். ஆண் ாவளப் படிப்பைர்கள் ஏறதா ஒரு ைிதத்தில் அைர் பா ல்களால் பாதிப்பு அவ யாமல்

இருக்கறை முடியாது.

ஒரு பபண் தன் காதைவன அவ யச் பசய்யும் பிரார்த்தவனகள்,

குட்டித் பதய்ைங்களி ம் றைண்டுறகாள்கள்; சிறு நம்பிக்வககள் இவைகவள எல்ைாம் அழகாகச் சித்திரிக்கும் பைைவகப் பா ல்கள் உள்ளன. அைள் காதைன் மானி னல்ைாமல் திருமால் என்று உயரும்றபாது அதில் உள்ள காதல் உைர்ச்சிகள் எல்ைாம்

தூய்வமயவ கின் ன. இருந்தாலும் அைள் காட்டும் ைிருப்பம் மிகமிக மனம் சார்ந்தது. அந்தரங்கமும் அன்னிறயான்யமும் எச்சிலும் ைாசவனகளும் பகாண் து.

க வுளா மனிதனா, பக்தியா காதைா என்கி இருநிவை, நாச்சியார் திருபமாழியில் எப்றபாதும் ைிரைியிருக்கி து. ஆண் ாள்

தனக்காகப் பாடுகி ார்; சிறுமிகளுக்காகப் பாடுகி ார்; ஆயர்பாடிப் பபண்களுக்காகப் பாடுகி ார்; கூ ல் கு ிப்புகள் றகட்கி ார். குயில்,

றமகம் றபான் ைற்வ த் தூது ைிடுகி ார். றநராக ைழிபடுகி ார். கனவுகளில் திருமாவை மைந்து பகாள்கி ார். இப்படிப் பைைித

உைர்வுகவளக் காட்டும் நாச்சியார் திருபமாழி, ஓர் இளம் பபண்ைி ம் இத்தவன எண்ைங்களா, பசால்ைாட்சியா, இத்தவன அழகான ைரிகளா என்று ைியக்க வைக்கின் ன. உைக இைக்கியத்தில் றைறு எந்த பமாழியிலும் இவ்ைவகயிைான கைிவதகள் இருப்பதாக பதரியைில்வை. காவரக்கால் அம்வமயார்,

சிை சங்ககாை அகத்துவ ப் பா ல்கள், கன்ன த்தில் அக்கமகாறதைியின் ைசனங்கள், மீரா பஜன் றபான் வை ஆண் ாளின் கைிவதகளுக்கு அருகில் ைருகின் ன. ஆனால் ஆண் ாள் தருைது முழுவமயான உ வையும் உள்ளத்வதயும் இரண் க் கைக்கும் அனுபைம்.

ைாைண்வ ன்ஸ் ற - காதைர் தினம் என்ப ல்ைாம் பகாண் ாடுகி ார்கள். அதற்கு ஆண் ாள் தினம் என்று பபயர் மாற் ைாம். அந்த அளவுக்குக் காதல் பதய்ைமான மன்மதன் பண்டிவகக்கான ைிைரங்கள் தருகி ார். மதமத்தம் பூவும் முருக்கம்

பூவும் றசர்த்து, சுைரில் மன்மதன் றபவர எழுதி, பபண் கைரிமாவனப் பிடித்துக் கட்டி, கரும்வப ைில்ைாகக் கட்டித்தந்து பநல், கரும்பு, கட்டியரிசி பவ த்து, உதடுகவள பைண்வமயாக்கி தவையைர்த்தி ஒரு றைவள மட்டும் உண்டு (இது றபான்

பழக்கங்கள் அந்த நாள்களில் இருந்திருக்க றைண்டும்) இவைகள் எல்ைாம் பசய்கிற ன் திருமாவை மட்டும் எனக்குக் கட்டிவை என்கி றபாது, மிகமிக யதார்த்தமான ஒரு மானு றநான்வப பதய்ைத்வத அவ யப் பயன்படுத்தும் றபாது, அதன் கு ிக்றகாள் பகாச்வச நீக்கப்படுகி து. காமம் காதைாகி பக்தியாகி து.

பபண்களில் சிைருக்கு இளவம, அழகு றபான் வை ஒரு சுவமயாக உபத்திரைமாக இருந்திருக்கி து. மனிதர்கவளக் கல்யாைம் பசய்ைதும் பிள்வள பபறுைதும் பிடிக்காமல் பதய்ைத்வத நாடும் ஒரு ைிதமான மனப்பாங்கு எல்ைா நூற் ாண்டுகளிலும் சிை

பபண்களுக்கு இருந்து ைந்திருக்கி து. இன்றுகூ பைவர நாம் பாக்கைாம். அவ்வையார், காவரக்கால் அம்வமயார், மைிறமகவை,

அக்கமாறதைி, மீரா றபான் ைர்கள் உதாரைம். இந்த மரபில் ைந்த கி ித்தை கன்னியா ஸ்த்ரீகள், புத்த பிக்ஷுைிகள், பிரம்மகுமாரிகள் இைர்களுக்பகல்ைாம் ஆண் ாள் ஒரு முன்றனாடி என்று பசால்ைைாம். மானி ைர்க்பகன்று றபச்சுப் படில் ைாழகில்றைன்

என்பதுதான் அைர்கள் எண்ைங்களின் சாரம். இந்தப் பா ல்களின் ஆழ்ந்த கருத்துகளில் சிற் ின்பத்திைிருந்து றபரின்பம் நாடும் தத்துைத்வதயும் பார்க்க முடிகி து.

நாச்சியார் திருபமாழியின் முதல் பத்து பா ல்கள் காமனுக்குத் பதாழுதலு ன் துைங்குகி து. அடுத்த பத்துப் பாசுரங்கவள நதிக்கவரயில் மைல் ைடீு கட்டும் சிறுமிகள், எங்கள் சி ிய ைடீ்வ க் கவைக்காறத, நாங்கள் றபாட் றகாைங்கவளச்

சிவதக்காறத என்று பகஞ்சும் பா ல்களாக யாத்திருக்கி ார். அடுத்த பத்துப் பாசுரங்கவள ஆண் ாள் அதிகாவைப் பபாய்வகயில் குளிக்கச் பசன் கன்னிப் பபண்களில் ஒருத்தியாகத் தன்வன எண்ைிக் பகாண்டு கண்ைன் அைர்கள் ஆவ கவளக் கைர்ந்து பசல்ை அைனி ம் திருப்பித்தா என்று பகஞ்சும் பா ல்களாக

எழுதியிருக்கி ார். தவைைவனப் பிரிந்த பபண்கள் அைன் ைருைான் என்று நிமித்தம் அ ிய தவரயில் சுழித்து அது கூடுகி தா என்று பார்க்கும் ைழக்கம் கூ ல் கு ிப்பு என்று அந்த நாள்களில் இருந்திருக்கி து. ஆண் ாள் இந்த ைவகயில் பத்து பா ல்கள் எழுதியுள்ளார்.

ஆழ்ைார்கள் காைத்தில் ஜ ஷ ஸ ஹ றபான் கிரந்த எழுத்துகள் தமிழுக்கு ைரைில்வை. சமஸ்க்ருத ைார்த்வதகவள அைர்கள் அழகாக தமிழ்ப்படுத்தினார்கள். கிரந்த எழுத்துகள் இல்ைாைிடினும் அழகான தமிழ் எழுத முடியுபமன்பதற்கு ஆழ்ைார் பா ல்களும் கம்பனும் உதாரைங்கள்.

திருமால் ைருைதற்காகக் கூவுைாய் என்று குயிவைக் றகட்கி ார். உன்பனாடு றதாழவம பகாள்ைன் குயிறை உைகளந்தர் ைரக் கூவுைாய் என றைண்டுகி ார்.

ஆண் ாளின் மிகப் பிரசித்தி பபற் பத்துப் பா ல்கள் அைருவ ய கனவுகளின் பதாகுப்பு.

ஆயிரம் யாவனகள், றதாரைங்கள், பாவள, கமுகு, இந்திரன் உள்ளிட் றதைர்கள், நான்கு திவசகளிைிருந்து தரீ்த்தங்கள்,

மத்தளம், சங்கம், முத்துப்பந்தல், தைீைம், அம்மி மிதித்தல், பபாரி தட் ல், குங்குமம், சாந்தம், மங்கை ைதீி ைைம், மஞ்சனம் என்று அமர்க்களமான கல்யாைம். (தாைி கட்டுைவத மட்டும் ஏறனா

கு ிப்பி ைில்வை.)

இதில் சி ந்த பா ல் ஒன்று

இம்வமக்கும் ஏறழழ் பி ைிக்கும் பற் ாைான் நம்வமயுவ யைன் நாராயைன் நம்பி பசம்வமயுவ ய திருக்வகயால் தாள் பற் ி அம்மிமிதிக்கக் கனாகண்ற ன் றதாழீநான்

[I had a dream O dear maid! Our lord and master Narayana with the lotus hands, - our sole refuge in this and seven lives to come - lifted

my foot and stood me on the grindstone]

இப்பி ைிக்கும் றமலுள்ள பி ைிகளுக்கும் பற் ாக இருப்பைனும்,

நமக்குத்தவைைன் நாராயைன் தனது திருக்வகயினால் என் காவைப் பற் ி அம்மிமீது எடுத்துவைக்க நான் கனாக்கண்ற ன் றதாழி! என்கி ாள்.

நாராயைவனப் பற் ாகக் பகாண் ால் எத்தவன பி ைிபயடுத்தாலும் அைன் துவையிருப்பான் என்கி கருத்து பபௌத்த மதத்தினரின் மிகப் பபரிய கைவைக்கு பதிைாக உள்ளது. திரும்பத் திரும்ப பி க்கும் சக்கரத்திைிருந்து எப்படி ைிடுபடுைது என்பதுதான் புத்தரின் கைவையாக இருந்தது.

அவத நீக்கும் ைவகயில் எத்தவன பி ைிபயடுத்தாலும் நாராயைன் பற் ாைான் என்கி ார் ஆண் ாள்.

அடுத்த பத்தும் சி ப்பானவைறய. நாராயைன் ைாய்வைத்து முழங்கிய சங்வக சிை றகள்ைிகள் றகட்கி ார்.

கருப்பூரம் நாறுறமா கமைப்பூ நாறுறமா திருப்பைளச் பசவ்ைாய்தான் தித்தித்திருக்குறமா மருப்பபாசித்த மாதைன் ன் ைாய்ச்சுவையும் நாற் மும் ைிருப்புற்றுக் றகட்கின்ற ன் பசால்ைாழி பைண் சங்றக!

[Tell me. O White Conch, I am eager to know. Does the mouth of our killer-of-the-rutted-tusker lord Madavan bear the aroma of camphor, or the fragrance of lotus ? Are his aspicious lips sweet to taste?]

அைன் உதடுகள் என்ன ைாசவன, கற்பூரமா? தாமவரப் பூைா?

அைன் ைாய் தித்திக்குமா? ைிரும்பித்தான் றகட்கிற ன். பசால்;

சங்றக; ஆண் ாளின் இப்பாட்டு அைள் பகைான் றமல் பகாண் பை ிவய; அததீ இச்வசவய பைளிப்தப்படுத்துகி து:

உள்றள உருகி வநறைவன உள்றளா இைறளா என்னாத பகாள்வள பகாள்ளிக் குறும்பவன றகாைர்த்தனவனக் கண் க்கால்

பகாள்ளும்பயன் ஒன் ில்ைாத பகாங்வக தன்வனக் கிழங்றகாடும்

அள்ளிப் ப ித்திட்டு அைன் மார்பில் எ ிந்பதன் அழவை நீர்றைறன

[The lord of Govardhana my lover is a terrible highway-bandit. While I pine away, he does not care to inquire if I am living or dead. If

ever I see that rouge I shall tear these worthless breasts of mine by

their roots and fling them on his beautiful chest, then settle my

score with him]

நான் உள்ளுக்குள் உருகி றைதவனப் படுகிற ன்; இருக்கிற னா,

பசத்றதனா, பதரியைில்வை. அக் றகாைர்தவனப் பார்த்தால் எந்தப் பயனும் இல்ைாத இந்த என் மார்பகங்கவள அடிறயாடு (கிழங்றகாடும்) அள்ளிப் ப ித்து அைர் மார்பில் ைசீி என்

உஷ்ைத்வதத் (அழவை) தரீ்றைன்.

ஆண் ாள் தன் அழகான றமனியின் மிக அழகான அவ யாளங்கவளப் பிடுங்கி எ ிய ைிரும்புைது அைள் பபண் என்பதால் அவ யும் றைதவனவய பை படிமங்களில் இயக்குகி து. அைளுவ ய பபண்வமவய ம க்க, ஏன் மறுக்க ைிரும்புகி ாள். Denial of femininity?

ஆண் ாள் திருப்பாவை

ஆண் ாள் பா ல்கள் அவனத்திலும் ஒருமித்த கருத்தான கண்ைவன மைப்பவதறய எண்ைிக்பகாண்டிருப்பதற்கு சிகரம் வைத்ததுறபான் து திருப்பாவை. ஆண் ாளின் திருப்பாவை முப்பது பா ல்களும் ‘சங்கத் தமிழ்மாவை’ என்று றபாற் ப்படுகின் ன. திருப்பாவை என்பது பின்னர் வைத்த பபயராக இருக்கைாம். முதைில் இதற்கு ‘சங்கத் தமிழ்மாவை’ என்றுதான் பபயர் என ஆராய்ச்சியாளர்கள் கூறுகி ார்கள்.

பதால்காப்பிய நூற்பா றபராசிரியரின் உவரயில் பாவைப் பாட்டு என்பது கு ிப்பி ப்படுகி து. பாவை றநான்புக்கு அடிப்பவ தமிழ் நாட்டின் பவழய ைழக்கத்வத தழுைியது. இந்த றநான்பு சங்க இைக்கியங்களான அகநானூறு, நற் ிவை, பரிபா ல்களில் பாவை றநான்பும் வதந்நீரா லுமாகக் கு ிப்பி ப்படுகி து.

”றநரிவழ மகளிர் ைார்மைல் இவழத்த ைண் ற் பாவை“ என்று நற் ிவையில் உள்ளது. அகநானூ ிலும் உள்ள க ற்கவரறயாரப்

பாவை ைிவளயாட்டுகள்தாம் நாளவ ைில் சமய ைடிவு பபற் து என்று கூறுகி ார்கள். ‘வதந்நீரா ல்’ என் ாலும் மார்கழித்

திங்களில் பபௌர்ைமியில் திருைாதிவரயில் பதா ங்கியதால் இந்த நீரா ல் வத மாதத்தில் பதா ர்ந்தது. அதனால் வதந்நீரா ல் என்பதும் பபாருந்தும் என்று இராகவையங்கார் கு ிப்பிட்டுள்ளார். எப்படியும் மகளிரின் பாவை றநான்பு பழந்தமிழ் ைழக்கம் என்பதில் சந்றதகமில்வை.

கண்ைவன அனுசரித்த பபண்ைாக தன்வன பாைித்துக் பகாண்டு ஸ்ரீைில்ைிபுத்தூவர ஆயர்ப்பாடியாகக் பகாண்டு ை பபரும் றகாயிவை நந்தறகாபர் மாளிவகயாகவும் அதில் உள்ள பதய்ைத்வத கிருஷ்ைனாகவும் பாைித்து அந்தப் பபண்கள் பசய்த பாவை றநான்வப ஆண் ாள் பசய்ைதாக யாத்த முப்பது பாட்டுகளின் றமல் வைைை ஆச்சாரியர்களுக்கு- கு ிப்பாக இராமானுஜருக்கு- மிகுந்த ஈடுபாடு. (அைவர திருப்பாவை ஜயீர் என்றும் அவழப்பர்). இதற்கு வைைை ஆச்சாரியர்கள் பைர் ைிளக்கம் எழுதியுள்ளனர். அவைகளில் பபரியைாச்சான்பிள்வள மூைாயிரப்படியும் அழகிய

மைைாளப் பபருமான் நாயனார் ஜகந்நாதாசாரியார் றபான் ைர்கள் ைியாக்கியானங்களும் முக்கியமானவை.

திருப்பாவையின் முப்பது பா ல்கவளயும் மார்கழி மாதத்தில் அனுசரிப்பது வைைைர்கள் ைழக்கம். பாவை றநான்பு என்பது பபண்கள் பழகும் ஒரு ைிதமான austerity. இது எல்ைா றநான்புகளிலும் இருப்பவதப் பார்க்கைாம். கி ித்தைர்களின் பைண்ட், இஸ்ைாமியர்களின் ரம்ஜான் றபான் வையு ன் ஒப்பி

முடிகி து. எல்ைா மதங்களிலும் நம்பிக்வககளிலும் க வுவள அவ ய பகாஞ்சமாைது பமய்ைருத்தம் றதவை என்கி கருத்து அடிப்பவ யானது. இதன் அததீ ைடிைங்கள்தாம் காைடி எடுப்பது,

அைகு குத்திக் பகாள்ைது, முதுகுத் றதாைில் பகாக்கி வைத்து றதர் இழுப்பது றபான் வை.

ஆண் ாளின் பாவை றநான்புக்கான கிரிவசகள் (காரியங்கள்) எளிவமயானவை. எல்ைாப் பபண்களும் கவ ப்பிடிக்கக் கூடியவை.

பநய்யுண்றைாம் பாலுண்றைாம் நாட்காறை நீராடி

வமயிட்ப ழுறதாம் மைரிட்டு நாம் முடிறயாம் பசய்யாதன பசய்றயாம் தகீ்கு வள பசன்ற ாறதாம் ஐயமும் பிச்வசயும் ஆந்தவனயும் வககாட்டி உய்யும் ஆறு எண்ைி உகந்றதறைார் எம்பாைாய்

”பநய் கிவ யாது, பால் கிவ யாது, கண்ணுக்கு வம கிவ யாது. கூந்தலுக்கு மைர் கிவ யாது. பசய்யக்கூ ாத காரியங்கவளச் பசய்ய மாட்ற ாம், றகாள் பசால்ை மாட்ற ாம் (கு வள), அதிகாவையில் (நாட்காறை) குளித்துைிட்டு தகுந்தைர்களுக்குப்

பபாருளும் பிச்வசயும் அைர்கள் ஏற்றுக் பகாள்ளும் அளவுக்கு (ஆந்தவனயும்) பகாடுப்றபாம். இப்படிப் பிவழக்கும் ைழிவய எண்ைி சந்றதாஷப்படுைது எம் பாவை றநான்பு.“

அதற்காகத் றதாழிகவள எழுப்பி நீரா அவழக்கும் காவை றநரப் பா ல்களில் இருக்கும் நுட்பமான அன் ா சங்கதிகள் பை நம்வம பிரமிக்க வைக்கின் ன.

திருப்பாவையில் பபாழுது ைிடிைதற்குரிய அவ யாளங்கள் பை கூ ப்பட்டுள்ளன. அவை, கீழ்ைானம் பைளுப்பது, றகாழி கூவுைது,

ப வைகள் ஒைிப்பது, முனிைர்களும் றயாகிகளும் துயிபைழுந்து பசல்ைது றபான் வை. அவத ைிரிைாகக் கீறழ பார்க்கைாம். காவை றநரத்தின் பைைித சப்தங்கவளயும் நவ முவ கவளயும் இயல்பாகச் பசால்லும் திருப்பாவை பக்தியும் இைக்கிய நயமும் கைந்த மிகச் சி ந்த நூல்களில் ஒன்று.

மார்கழி மாதம் பபளர்ைமியில் துைங்குகி து திருப்பாவை. மார்கழி மாதத்வத வைஷ்ைைமான மாதம் என்று பசால்ைார்கள். கண்ைன் கீவதயில் ”மாஸாநாம் மார்க ஸீர்றஷா அஹம்“

என்னும்றபாது மாதங்களில் நான் மார்கழி என்கி ார். மவழ பபய்து

பயிர்கள் ைிழிக்கும்றபாது உயிர்களும் ைிழிக்க றைண்டுமல்ைைா?

மார்கழி மாதத்தில் மட்டுமில்ைாமல் எல்ைா மாதங்களிலும் பபண்கள் இப்படிறய இருந்துைிட் ால் உைகத்தில் கைகறம

இருக்காது என்பது றயாசிக்கத்தக்கது. பபண்களின் அழகினாலும் அைங்காரத்தினாலும் றபார்கறள நிகழ்ந்திருக்கின் வதச் சரித்திரம் கூறுகி து.

ஆண் ாளின் நான்காைது திருப்பாவையில் ஓர் அற்புதமான மவழக்காட்சியும் ைிஞ்ஞானக் கு ிப்பும் உள்ளது. மவழ எப்படிப் பபய்கி து என்று ஆண் ாள் ைிைரிப்பவத இன்வ ய ைானிவை நிபுைர்கள் அப்படிறய ஏற்றுக் பகாள்ைார்கள்.

ஆழி மவழக் கண்ைா ஒன்று நீ வககரறைல் ஆழியுள் புக்கு முகந்துபகாடு ஆர்த்றத ி ஊழி முதல்ைன் உருைம்றபால் பமய் கறுத்து பாழியந்றதாளுவ பற்பநாபன் வகயில் ஆழிறபால் மின்னி ைைம்புரி றபால் நின் திர்ந்து தாழாறத சார்ங்க முவதத்த சரமவழ றபால் ைாழ உைகினில் பபய்தி ாய் நாங்களும் மார்கழி நீரா மகிழ்ந்றதறைார் எம்பாைாய்.

ைருை றதைறன சி ிதும் ஔதக்காறத (வககரறைல்) சமுத்திரத்தினுள்றள புகுந்து அங்கிருந்து நீவர பமாண்டு இடிஇடித்து ஆகாயத்தில் ஏ ி மாைின் திருறமனிறபால் கறுப்பாகி அழகான றதாள் பகாண் பத்மநாபன் வகயில் உள்ள சக்கரம் றபாை

மின்னைடித்து அைனுவ ய சங்கம் றபாை அதிர்ந்து முழங்க அைனுவ ய சக்கரத்தால் சித ப்பட் சரங்கள் றபாை மவழ பபய்து உைகம் அவனத்தும் ைாழ நாங்களும் அந்த மவழயில் நவனயப் பபாழிைாயாக.

மவழ எப்படிப் பபய்கி து என்பதற்கு ஆண் ாள் இரண்டுைிதமான படிமங்கவளப் பயன்படுத்துைது அைரது கைிவதத் தி வமவயக் காட்டுகி து. ஒரு படிமம் திருமாைின் கரிய உ ல் சங்கு சக்கரம் இவைகறளாடு மவழவய ஒப்பி மற் தில் மவழ பபய்ைதின் இயற்வகயான ைிளக்கத்வதத் தப்பில்ைாமல் தருகி ார். அந்த ஒன்பதாம் நூற் ாண்டில் ஆண் ாளுக்குத் இது பதரிந்திருந்தது ைிந்வதறய.

ஐந்தாைது திருப்பாவையில் மாயவன மன்னு ை மதுவர வமந்தவன ைாயினால் பாடி மனத்தினால் சிந்தித்தால் பசய்த பாைங்களும் ைரப் றபாகி பாைங்களும் (றபாய பிவழயும் புகுதருைான் நின் னவும்) பநருப்பில் இட் தூசி றபாை அழிந்துைிடும் என்கி ார்.

ஆ ாைது திருப்பாவையில் (புள்ளும் சிைம்பின காண்) அதிகாவைக் காட்சி நம்முன் ைிரிகி து. ப வைகள் ஒைிக்கின் ன. சங்கநாதம் நம்வம எழுப்புகி து. பாற்க ைில் உ ங்கும் திருமாவை முனிைர்களும் றயாகிகளும் பமல்ை எழுப்புகி ார்கள். அைர்கள் அரி அரி என்று அவழப்பது உள்ளத்வதக் குளிர்ைிக்கி து.

ஏழாைது பாட்டில் (கீசு கீபசன்று) இன்னும் அதிகாவை சப்தங்கள். ஆவனச் சாத்தன் என்னும் ைைியன் குருைியின் கீச்சு கீச்சு சப்தம்,

ஆய்ச்சியர்கள் மத்தில் ஓவசப்படுத்தும் தயிர் சப்தம், நாங்கள் நாராயைவனப் பாடும் பாட்டின் சப்தம் இவைபயல்ைாம் றகட்டுக் பகாண்ற படுத்திருக்கி ாறய, கதவைத் தி .

எட் ாைது பாட்டில் கீழ்ைானம் பைளுக்கி து. எருவமகள் பமல்ைப்

பு ப்படுகின் ன. ஒன்பதாைதில் (தூமைி மா த்து) மைி மா த்தில் சுற் ிலும் ைிளக்பகரிய தூபம் கமழ உ ங்கும் மாமன் மகவள ஊவமயா பசைி ா கவளப்பா இப்படித் தூங்குகி ாறள மாமி என்று அதட்டி எழுப்புகி ார்.

பத்தாைது திருப்பாவையில் உன் தூக்கத்துக்கு கும்பகர்ைன் றதாற்றுப் றபானான் என்கி ார்.

பதிபனான் ாம் பாட்டில் என்ன இப்படி அவசயாமல் றபசாமல் தூங்குகி ாய் என்று ைியப்பு.

பனிபரண் ாம் பா ல் ஆயர்பாடியின் பசல்ைச் சி ப்வப ைிளக்கும் பா ல் - இளம் கன்வ க் பகாண் எருவம கவனத்து தன் கன்வ நிவனத்து ைருந்த அதன் மடியில் தானாக பால் ைடிய ைடீ்வ றய றச ாக்கும் இல்ைத்தைனின் தங்வகறய, எங்கள் தவைறமல் பனி

ைிழ உன் ைாசைில் காத்திருக்கிற ாம். இராைவைவனக் பகான் மனத்துக்கினிய இராமவனப் பாடுகிற ாம். றபசாமல் இருக்கி ாய். இனியாைது எழுந்திரு. இது என்ன தூக்கம்? சுற் த்தார் எல்ைாருக்கும் பதரிந்துைிட் து.

திருப்பாவை பதின்மூன் ாம் பாட்டில் (புள்ளின் ைாய் கீண் ாவன.) பைள்ளி எழுந்து ைியாழம் உ ங்கிற்று என்னும் ைரியில் உள்ள ைானைியல் கு ிப்வப வைத்துக் பகாண்டு திருப்பாவையின் காைத்வத கி.பி.885 என்று ஆராய்ச்சியாளர்கள்

அறுதியிட்டிருக்கி ார்கள்.

பதினான்காம் பாட்டில் றமலும் காவைக் காட்சிகள் ைிரிகின் ன. உங்கள் ைடீ்டுக்கு பின்னால் இருக்கும் குளத்தில் பசங்கழுநீர் பூத்துைிட் து. ஆம்பல் மைர் கூம்பியது. காைி உவ அைிந்த,

பைண்வமயான பற்கள் பகாண் து ைிகள் தங்கள் றகாைில்களுக்கு சங்கு ஊதப் றபாய்க் பகாண்டிருக்கி ார்கள். எங்கவள எழுப்புகிற ன் என் ாறய, நீறய தூங்குகி ாறய. எழுந்திரு.

பதிவனந்தாம் பாட்டில் கவ சியாக றதாழிவய எழுப்ப முயற்சித்து ைிட்டு, பதினா ாம் பா ைில் ைாயில் காப்றபாவனக் கதவைத் தி க்கச் பசால்கி ார்…

பதிறனாழாம் பாட்டில் நந்தறகாபவனயும் யறசாவதவயயும் பைராமவனயும் ைாசுறதைவனயும் ஒவ்பைாருைராக எழுப்புகி ார்.

பதிபனட் ாம் பாட்டில் நப்பின்வனவய எழுப்புகி ார். பத்பதான்பதிலும் இருபதிலும் அைள் மார்பின் றமல் படுத்து ங்கும் கண்ைவன எழுப்புகி ார். இருபத்பதான் ிலும் அந்தத் துயிபைழுப்பும் முயற்சி பதா ர்கி து. இருபத்திரண் ாம் பா ைில் பபரிய பபரிய அரசர்கள் எல்ைாம் தம் அகங்காரம் குவைந்து, உன் கட்டிைடியில் காத்திருக்கி ார்கள். உன் தாமவர றபான் கண்களால் சூரியனும் சந்திரனும் ஒறர சமயத்தில் பார்ப்பது றபால் எங்கவள ஒருமுவ பார்த்தால் எங்கள் சாபபமல்ைாம் நீங்கும் என்கி ார்.

இருபத்து மூன் ாம் பா ைில் கண்ைன் எழுந்திருப்பவத மவழக்காைத்தில் குவகக்குள் படுத்திருக்கும் சிங்கம் ைிழிப்பது ன் ஒப்பிடுகி ார். பி ரிவய சிைிர்த்துக் பகாண்டு சிம்மாசனத்தில் அமர்ந்து நாங்கள் ைந்த காரியத்வதக் றகள் என்கி ார்.

இருபத்து நான்கில் திருமாைின் அைதாரங்கவளச் பசால்கி ார். அன்று உைகம் அளந்தைறன, பதன் இைங்வகவய பைன் ைறன,

சக ாசுரவன உவதத்தைறன, கன் ின் ரூபத்தில் ைந்த அசுரவன பைன் ைறன, றகாைர்த்தன கிரிவயக் குவ யாகப் பிடித்தைறன,

பவகைர்கவளக் பகடுக்கும் றைல் பகாண் ைறன உன்வனப் றபாற்றுகிற ாம். உனக்கு என்ப ன்றும் றசைகம் பண்ணுகிற ாம். உன்னி மிருந்து பவ பகாள்ைதற்காக ைந்திருக்கிற ாம் என்கி ார்.

இருபத்வதந்தாம் பாட்டில் றதைகிக்கு மகனாய்ப் பி ந்து ஓர் இரைில் யறசாவதயின் மகனாக ஒளித்து ைளர்ந்து அவதயும் பபாறுக்காத கம்சனின் கருத்வத ைைீாக்கி அைனுவ ய ையிற் ில் பநருப்வபக் கட்டிய திருமாறை, உன்வன யாசித்துக் பகாண்டு

ைந்றதாம் பவ தருைாய். உன்வன நாங்கள் பாடி ைருத்தம் தரீ்றைாம் என்கி ார்.

இருபத்தா ாம் பா ைில் மாறை மைிைண்ைா மார்கழி நீராடுைதற்கும் பாவை றநான்புக்கும் ஏற் உபகரைங்கவளக் பகாடுத்தருள்ைாய். பால்நி ம் பகாண் உன் சங்வகப் றபாை சங்கங்களும் பவ , அழகான ைிளக்கு, பகாடி, ைிதானம் இவைபயல்ைாம் அருள்ைாய் என்று றைண்டுகி ார்.

இருபத்றதழில் பவகைவர பைல்லும் றகாைிந்தறன, உன்வனப் பாடிப் பவ பகாண் ால் எங்களுக்குக் கிவ க்கப் றபாகும் சன்மானங்கள் இவை. சூ கம், றதாள்ைவள, றதாடு, பசம்பூ, பா கம் றபான் பை ஆபரைங்கள் பட் ாவ கள், முழங்வக ைவர பநய் ைழியும் பால்றசாறு இவைகள் எல்ைாம் கிவ த்து மகிழ்றைாம்.

இருபத்பதட் ாம் பா ைில் பசுக்களின் பின்றன பசன்று காடுகளில் உண்றபாம். அ ிவு அதிகமில்ைாத எங்கள் ஆயர் குைத்தில் நீ ைந்து

பி ந்த புண்ைியம் உவ யைர்கள் நாங்கள். குவ றய இல்ைாத றகாைிந்தா உன்றனாடு எங்கள் உ வு உன்னாலும் எங்களாலும்

ஒழிக்க முடியாத பரஸ்பர உ வு. அ ியாத சிறு பபண்களான நாங்கள் உன்வன அன்பினால் சின்னச் சின்ன பபயர்களாறை அவழக்கிற ாம். றகாபித்துக் பகாள்ளாறத இவ ைறன, நாங்கள் ைிரும்பும் பவ தருைாய்.

த்ையம் சரம ஸ்றைாகம் இரண்டும் வைைைர்களுக்கு மிக முக்கியம். இவைகளின் முற்பாதிவய இப்பா ல் ைிளக்குைதாகவும் ைியாக்யானம் பசய்கி ார்கள். ஒழிக்க ஒழியாத உ வு என்பது பகைானுக்கும் பக்தனுக்கும் உள்ள பரஸ்பர பந்தத்வத நிவை

நிறுத்துகி து. இதுவும் வைைைத்தின் ஆதாரக் கருத்துகளில் ஒன்று.

இருபத்பதான்பதாம் - ”சிற் ம் சிறுகாறை ைந்துன்வன.." என் - பா லும் மிக முக்கியமான பா ல். அதிகாவையில் ைந்து உன்வன றசைித்து உன் தாமவரப் பாதங்கவளப் றபாற்றுைதன் பைவனக் றகளாய்! மாடு றமய்க்கும் குைத்தில் பி ந்த நீ எங்கள் சிறு வகங்கர்யங்கவள ஏற்றுக் பகாண்ற ஆகறைண்டும். இன்று ஒரு நாள் பவ பகாள்ைதற்காக மட்டும் நாங்கள் ைரைில்வை. எப்றபாதும் எத்தவன பி ைி எடுத்தாலும் உன்றனாடு உ வு பகாண் ைர்கள் நாங்கள். உனக்கு நாங்கள் அடிவம. எங்களுவ ய மற் ைிருப்பங்கவள மாற் ிைிடு.

திருப்பாவைவய நிவ வு பசய்யும் முப்பதாம் பா ல் பட் ரின் மகளான றகாவத பசான்ன சங்கத் தமிழ்மாவை முப்பவதயும் தப்பில்ைாமல் பசால்பைர்கள் திருமாைின் திருைருள் பபற்று இன்புறுைர் என முடிகி து.

இந்த முப்பது பா ல்கவளயும் றநாக்கும்றபாது ஆண் ாள் பபரும்பாலும் தன் றதாழிகவளயும் கண்ைனின் உ ைினர்கவளயும்,

இறுதியில் கண்ைவனயும் துயிபைழுப்புகி ார். ஒன்பதாம் நூற் ாண்டிைிருந்து ஒரு பபண் தன் றதாழிகளி ம் ைிழிப்புைர்வை

ஏற்படுத்தி, நீங்கள் பைறும் றபாகப் பபாருள்களல்ை; பகைாவனறய

எழுப்பி நீங்கள் ைிரும்பும் பவ வயக் றகட்கைாம். பு த்தூய்வமயாலும் அகத்தூய்வமயாலும் அைவன அவ ய உங்களால் முடியும் என் புது றநாக்கில் அைவர ஒரு புரட்சிப் பபண்ைாகப் பார்க்க முடிகி து. அவத எழுதிய அந்த இளம் பபண்

நூற் ாண்டுகள் க ந்தும் நம்வம ைியப்பில் ஆழ்த்துகி ாள்.

Short Summary of Andal and Her works

Andal was born under the asterism of Puram in the Tamil month of

Adi. This asterism generally falls in August when the annual

monsoon rains bring peace and plenty to land. Like Sita, Andal was

Ayonija, not born of a womb. She was a gift of mother earth to all

humanity. According to hagiological tradation, Sri Vishnuchitta, also

called as Periyalvar or Pattabiran, used to gather flowers for worship

of the Lord. He found the child Andal under a Tulasi bush in the

garden. He took her to his house and brought her up, giving her the

name Kodai. meaning garland or maiden or song-girl.

Everyday Sri Vishnuchiia would collect fresh flowers and weave

them into a long garland for the lord in the temple, while Kodai

would sit by his side and listen to him narrate the stories of Krishna.

Kodai began to love Krishna in her heart and longed to be married to

him. She would even secretly wear the garlands meant for the lord

and imagine herself to be his bride. One day Sri Vishuchittar came to

know of this and admonished her for the impoious act. He made a

fresh garland and took it to the temple. But that night, the lord

appeared in his dream and insisted on wearing the garland worn by

Kodai, for he loved her dearly and would come to marry her one day.

Sri Vishuchittar began to refer to her ‘Chudikkodutaal’ When she

was hardly fifteen, kodi sang the Thiruppavai(30 Stanzas) and the

Nacchiyar Thirumozhi, a work of 143 verses steeped in her love for

kirshna. Traditionally it is told that Andal began to practise Pavai

nonbu to secure Lord Kirshna as her husband. Similar practice is said

to be on the model in many religions.

Andal ranks as a saint poetess on par with the alvars, Her works are

included in the Mutalayiram, or the first thousand in the Nalayaira

Divya Prabandham, that is, the 4000 songs of the alvar saints.

The first section of the Thiruppavai ( songs 1-5) introduces us to the

ancient Tamil custom of Pavai Nonpu, when maidens undertake

vows during Markali for a happy married life and for the good of the

community.

In section 2 ( songs 6-15) Andal goes from door to door rousing her

friends. Andal and her friends bathe in the river and worship with

flowers images made of sand.

In section 3(song 16-22) the girls come to Krishna palace. The enter

seeking the guard’s permission and wake up Nandaopala, Yasodha,

Balarama and finally Kirhsna, who is sleeping in the company of his

spouse Nappinnai or Nila

In Section 4(songs 23-28) Andal talks to Kirshna. In song 29, she

discloses to hom the tru purpose of their visit, not the riches that

Krishna willingly gives, but for the affirmation of the eternal bond

between them and him, between the lord and his devotees. The

poem ends with a benediction for all who recite the work faultlessly

Later Sri Vishuchittar had a dream in which Lord Sri Ranganatha of

Srirangam asked him to bring Andal to his abode. As per His

command, Periyalvar led his foster daughter to Srirangam and Andal

got absorbed into the divine form of Lord Ranganatha]

Links for downloading Thirupaavai and Thiruvembavai songs in MP3:

http://www.mediafire.com/?01t1r0l05xg4m

Video Links:

THIRUPAAVAI LINKS:

https://www.youtube.com/results?search_query=thirupaavai+&oq

=thirupaavai+&gs_l=youtube.12..35i39.36589.37993.0.40672.6.6.0.

0.0.0.88.350.6.6.0...0.0...1ac.1.VIUjHtaQtO8

Thiruvembavai

https://www.youtube.com/results?search_query=thiruvembavai&o

q=thiruvembavai&gs_l=youtube.12..0.59368.66232.0.71370.10.6.0.

4.4.0.204.505.5j0j1.6.0...0.0...1ac.1.bpUS3rmT3Qg

Thiruppavai Upanyasams by Sri. U. Ve. Velukkudi Krishnan swami

http://www.ibiblio.org/ramanuja/thiruppavai/pasuram/

Thiruppavai Swapadesam upanyasams by Dr. U. Ve. M. A.

VenkataKrishnan swami

http://www.ibiblio.org/ramanuja/thiruppavai/swapadesam/

Compiled by: K.Raman.