Kaedah-kaedah dan Teknik-teknik Pengajaran1. Pembelajaran melaluiPermainanPermainan berlaku dalam beberapabentuk. Peranan utama guru ialahmengubahsuai permainan spontanmurid-murid supaya permainan itumempunyai nilai-nilai pendidikan.Terdapat empat jenis permainan:permainan manipulatif, permainanfizikal, permainan dramatik danpermainan (games).

(a)Dalam permainan manipulatif,murid-murid menggunakan alat-alat kecil seperti ‘puzzles’,‘counting rods’ atau ‘pegsets’. Tindakan murid-muridadalah berasaskan diri iaitutidak ada interaksi di antaraaktiviti manipulatif dan jenis

aktiviti yang lain atauterdapat elemen dramatik dalampermainan itu. Aktivitipermainan manipulatif secaraamnya mempunyai matlamat-matlamat yang sempit dari seginilai pendidikan.

(b) Permainan fizikalmelibatkan tindakbalas otot-otot besar seperti berlari,melompat atau menaiki basikalroda tiga. Kegiatan-kegiatanseperti ini membantumemperbaiki kemahiran fizikalkanak-kanak atau membantumereka belajar dalam situasiyang baru. Permainan fizikalmempunyai komponen dramatik danguru boleh memperbaiki

permainan ini ataumemperkenalkan aspek sosialdalam permainan.

(c) Permainan dramatikmemerlukan murid-murid memainperanan bersama murid-muridyang lain dalam situasi yangtidak formal tetapi benar. Guruboleh wujudkan situasipermainan dramatik untukmembantu murid-murid memainbeberapa peranan.

(d) Permainan adalah satu lagiaktiviti. Permainan adalahberstruktur tinggi dan terdapatperaturan-peraturan khas yangperlu dipatuhi. Murid-muridperlu diajar strategi-strategibermain. Guru harus membimbingkerana murid-murid mungkintidak cukup matang dalammematuhi peraturan-peraturanatau memahami tingkah laku yangsesuai untuk bermain.

2. Main Peranan

Main peranan menyediakan peluangpenerokaan di mana individudilatih menjadi lebih pekaterhadap perasaan orang lainmelalui respons spontan bersamaperbincangan berpandu dan ianyawujud dalam situasi berkumpulan

(Shaftel & Shaftel, 1967:84,cited in Brady, 1985). Murid-murid main peranan denganmencurahkan perasaan sebenartanpa risiko tentang seorang yanglain – berfikir, merasa danbertindak balas seperti oranglain melalui dialog.

Semasa main peranan, murid-muridberperlakuan lain daripadaperanan dan tingkah laku biasa.Sebaliknya mereka mengintikantingkah laku orang lain. Olehdemikian, mereka adalah kurangegosentrik. Mereka dapat celikakal tentang diri sendiri danorang lain.

Tujuan main peranan dalampembelajaran ialah :

(a) mengembang kepekaan kepadaperasaan orang lain;

(b) membantu murid-muridmenjelaskan nilai-nilai yangmembantu membuat keputusan;

(c) membantu murid-muridmelepaskan tekanan danperasaan;

(d) mengajar murid-muridmenyelesaikan masalah;

(e) mengembangkan tabiimenimbang ekoran-ekoran tingkahlaku di kalangan murid-murid;

(f) membantu guru mengenalpastikeperluan murid-murid;

(g) mengembangkan kejelikitankumpulan;

(h) mempelajari tingkah lakusosial; dan

(i) mengajar murid-murid merasa-berfikir-melakon.

Main peranan ialah satukaedah yang memerlukan persediaanyang minimal. Cadangan-cadanganberikut akan membantu guru dalamproses merancang main peranan:

(a) Pilih situasi untuk mainperanan yang berpusatkan murid-murid yang melibatkan mereka. Sampaikan konfik sebenar

yang dihadapi oleh watak utama Melibatkan lebih daripada

satu isu moral untuk perbincangan Menghasilkan

ketidaksetujuan di antara murid-murid sebagai satu penyelesaianyang sesuai

(b) Guru memutus bahawa situasihampir sama boleh dimainperanan. Guru mungkin menukar

nama-nama dalam situasi mainperanan.

(c) Buat keputusan tentang caramemberi taklimat kepada pemain.Taklimat mungkin diberi denganmenyoal pemain dan kelastentang bentuk peranantersebut.

(d) Menentukan sama ada semuamain peranan dijalankan secarakelas atau hanya kumpulan kecilbertanggungjawab atas pemilihanpemain dan taklimat.

Berhenti dan renungkan.

Anda membawa adik balik ke rumahdari sekolah setiap Isnin. Andafikir adik anda boleh balik ke

rumah sendiri tetapi bapa andatidak setuju. Main perananperbincangan diantara bapa anda dananda.

3. Sumbangsaran

Tujuan sumbangsaran ialah menjanaseberapa banyak ide yang boleh,tanpa mengira ide tersebut sesuaiatau tidak. Cara ini mengelakkanberfokus kepada satu carapenyelesaian sahaja. Olehdemikian, penilaian, perbincangandan kritikan ditunda sehinggasemua percambahan ide sudahdibuat.

Berhenti dan renungkan.

Tunjuk seketul batu kepada murid-murid. Sumbangsaran kegunaan batuitu dalam lima minit.

4. Tematik Dalam strategi tematik, Konsep-konsep dari beberapa matapelajaran ditimbul dandihubungkait melalui satu tema.

Unit-unit tematik adalah merentasdisiplin dan aktivitipembelajaran adalah hasildaripada tema (Guillanume, 2000).

Unit tematik juga termasukpilihan yang dibuat oleh kanak-kanak, dan membolehkan merekamemilih ahli kumpulan sendiri.

Perbincangan kumpulan kecil bolehmenimbulkan perasaan sepunya dankomuniti semasa kanak-kanakberkongsi pendapat.

Langkah-langkah berikut telahdicadangkan:

(a) Pilih tema: Tema perlu luasuntuk merangkumi maklumat dariaspek lain tetapi tidaklahterlalu luas. Minat kanak-kanakperlu diutamakan.

(b) Hasilkan satu jaringanrancangan: Sumbangsaran demimenghasilkan sebuah carta –sebuah peta semantik – yangmeneroka tema-tema yang sesuai.

Punca: Sample Planning Web (Modifiedfrom Guillaume, 2000: 30)

Rajah 3: Sampel Jaringan Rancangan

Jaringan di atas tidak termasukperkara tradisional sepertiMatematik atau Kajian Sosial.Jaringan ini harus diasingkan dari

Komuniti

Manusia wujud

bersama-sama

Sepanjang sejarah

Bagaimana mereka sedang berubah?

Komuniti biologikal

DahuluMengkaji contoh-contoh karya sejarah

Binatang wujud sesamaSistem

sokongan berbeza

Teknologi maklumat mempengaruhi komuniti

Kini: Komuniti kami

Keluarga berbeza

pemikiran yang tradisional. Jaringanbersama rakan-rakan menghasilkanpemikiran divergen.

(c) Pilih resos: Semasamerancang, masukkan banyakresos seperti kesenian,kesusasteraan, rujukan bacaan,teknologi dan resos komuniti.

(d) Merancang kegiatan-kegiatan: Pilih atau rekakegiatan-kegiatan berkaitandengan tema, resos yang banyakdan menggalakkan murid-murid kearah matlamat pembelajaran.Beri peluang kepada murid-muriduntuk memilih aktivitipembelajaran mereka.

5. Integrasi Kaedah pengajaran integrasiadalah satu cara mengorganisasiprogram pengajaran supaya bahandan kemahiran dalam kurikulum

boleh disalingkaitkan dandigunakan berasaskan fungsinya.

Kaedah ini menyatukan topik-topikdalam kurikulum dengan pengalamansekolah seseorang kanak-kanak.

Kaedah ini hampir sama dengankaedah mengajar mengikut unit danberkait rapat dengan kaedahinkuiri – berasaskan individu danharus diamalkan dalampersekitaran pembelajaran yangbebas.

Kaedah ini juga berorientasikankaedah penyelesaian masalah.Apabila guru menggunakan kaedahpengajaran integrasi, seluruhbilik darjah harus dirancang

menurut falsafah kaedah mengajarini.

Tujuan kaedah pengajaran integrasiadalah:

(a) mengajar murid-murid menjadipenyelesai masalah yangberdikari;

(b) membantu murid-murid memahamidan menghargai bahawapembelajaran sekolah adalahsalingkait dan bukan unit-unittersendiri;

(c) menekankan proses pembelajarandan bukannya subjek dankemahiran spesifik; dan

(d) mementingkan pembelajarannilai sosial di mana murid-murid digalakkan bekerjasama diantara satu sama lain secarakoperatif.

Peranan guru dalam kaedahpengajaran integrasi adalah:

(a) Sediakan tempat danmenyediakan persekitaran dimanamurid-murid boleh melibatkandiri dalam kegiatan dari segiminat, keperluan, kebolehan,personaliti dan motivasi.Persekitaran mestilah mesra danbebas dari tekanan.

(b) Menstruktur dan membimbingpenerokaan kanak-kanak tetapiharuslah menggalakkan merekaberinisiatif.

(c) Menyediakan bahan-bahanpermainan sesuai untuk membina,mengguna, memanipulasi,mencuba, meneroka dan memerahotak.

(d) Belajar bersama murid-murid.

(Source: Jarolimek, J.J. & Foster, C.D. (1993). Teaching and learning in the

elementary school. 5th Edition. New York: Macmillan Pub. Co.)

6. Bercerita Aktiviti bercerita bolehmempromosikan minat dalam mana-mana bahagian kurikulum.

Aktiviti bercerita dapatmengembangkan penghargaan dankeseronokan untuk menikmatikesusasteraan, pengayaan bahasa,pelbagai pengalaman, mengembangkemahiran mendengar danmemotivasi murid-murid membaca.

Langkah-langkah berikut telahdicadangkan untuk aktivitibercerita:

(a) Sebelum bercerita:

i. Persekitaran yang selesaadalah penting. Jika boleh,kemas satu tempat supayamurid-murid boleh dudukmengeliling pencerita.

ii. Jika guru ialah pencerita,ia mesti menimbangkan perkara-perkara berikut:

Pastikan cerita bolehdidengar oleh semua murid

Pastikan semua murid dapatlihat pencerita, terutamamuka dan tangan

Bercerita dengan kuat danjelas dengan ekspresi suara

Sekiranya pencerita tidakmahu diganggu, beritahukepada murid-murid supayatidak tanya soalan sehinggapenghabisan cerita

Pastikan semua muridmemberi perhatian sebelumcerita itu dimulakan.

iii. Kalau murid-murid diberipeluang bercerita bersama-sama, mereka harus

Diberi maklumat tentangbahagian-bahagian danurutan cerita itu

Diberi peluang berkongsicerita, peristiwa dalamsatu keadaan tidak formalsebagai permulaan kepadapengalaman bercerita yanglebih mendalam.

(b) Semasa bercerita:

i. Murid-murid harus diberipeluang mencatat nota untukperbincangan lanjut;

ii. Pastikan murid-muridmenumpukan perhatian; daniii. Pencerita harus bertentanganmata (eye contact) denganpendengar dan bertutur secara

terus menerus kepadapendengarnya.

(c) Selepas sesi bercerita:

i. Beri peluang kepada muriduntuk memberi rumusan cerita; danii. Meminta mereka berkongsikannilai yang telah belajar.

7. Memudahcara (termasuk kemahiranfasilitator)

Seseorang fasilitator bolehmembantu kanak-kanak belajardengan memberi sokongan dari segikemahiran belajar danmeningkatkan motivatsi mereka.

Dia boleh menggalakkan komunikasidi kalangan murid-murid, menjawabsoalan yang ditanya oleh murid-

murid, membantu murid-muriddengan tugasan dan menentukankemajuan mereka.

Dalam usaha meningkatkankemahiran belajar murid,fasilitator boleh memberi nasihattentang pembelajaran, kemahiranbelajar dan pengurusan masa,merancang jadual belajar danmenghasilkan rancangan individu.

Dari segi motivasi, fasilitatormembolehkan murid-murid rasaselesa semasa berkomunikasidengannya, mengingatkan murid-murid bahawa mereka tidak belajarberseorangan, menggalakkan murid-murid berkomunikasi di sampingmemberi sokongan, membentukkumpulan belajar, mencari bahanpembelajaran tambahan, mengguna

bahan dari laman web,perbincangan forum, melelektronik dan mengingati murid-murid tentang faedah menyiapkansesuatu pembelajaran.

Dari segi komunikasi, fasilitatormungkin menggalakkan murid-muridmenjawab soalan dari kalanganmereka semasa perbincangan atauforum. Dengan ini, murid-muridbelajar menerima dan menolak idesecara bijaksana.

8. Perbincangan Perbincangan melibatkan perbualanantara murid dengan guru dalamsebuah kelas atau antarasekumpulan murid.

Strategi ini menggalakkan muridbertukar pendapat, ide ataumaklumat secara berkesan bersama

guru mereka atau di kalanganmurid.

Perbincangan boleh merangsangpemikiran kritikal dan menggalakmurid-murid yang berkebolehansederhana dan kurang berupayamelibatkan diri dalam prosespembelajaran.

Perbincangan boleh digunakanuntuk mencapai objektif-objektifkognitif dan afektif.

Dalam domain kognitif,perbincangan boleh menggalakkanmurid-murid menganalisis ide-idedan fakta-fakta dari pelajaranbaru dan mengaitkannya denganpelajaran yang lampau.

Dari domain afektif, perbincanganmenggalakkan murid-murid meninjaupendapat-pendapat mereka,berinteraksi dan menilai ide-idemurid-murid lain sertamengembangkan kemahiran mendengardengan baik. Walau apapunobjektifnya, perbincangan mestidirancang dengan baik dan soalan-soalan penting dibentuk sebelumpengajaran dijalankan.

Garispanduan berikut dicadangkanuntuk perbincangan:

Ambil kira matlamatperbincangan

Pertimbangkan pengalaman danperkembangan murid-murid

Kaji isu-isu yang terlibat Murid-murid diberi orientasi

objektif perbincangan Sediakan persekitaran yang

menyokongkan

Bekalkan maklumat baru atautepat apabila perlu

Ulang, rumus atau janapendapat dan kenyataan kepadasatu unit yang bermakna

Terapkan unsur jenaka (Usehumour)

Garis panduan ini bolehdiaplikasikan kepada kaedahkumpulan dan perbincangan,seperti perbincangan kelas,panel dan perbahasan sertaperbincangan kumpulan kecil.

Pada asasnya, terdapat dua jenisperbincangan:

(a) Perbincangan kelas (Whole-classdiscussion): Guru harus mengendaliperbicangan kelas. Sebelumperbincangan kelas, adalah pentinguntuk memastikan murid-muridmempunyai pengetahuan asas tentangaspek yang dibincangkan.

Panel dan perbahasan: Panel,simposium dan perbahasanmelibatkan sekumpulan muridmemperolehi maklumat tentangsesuatu topik, menyampaikanmaklumat tersebut danmembincangkannya. Panel danperbahasan direka dengan tujuanmembantu murid-murid memahamibeberapa pandangan berkaitandengan sesuatu topik atau isu.Mereka menggabungkan aktiviti-aktiviti dan kenyataan-kenyataanyang dirancang melaluiperbincangan tolak ansur. Iaberfaedah dalam kegiatan bilikdarjah yang besar apabilaperbincangan tidak formal ataukumpulan kecil tidak dapatdijalankan.

Panel dijalankan dalam keadaantidak formal dimana empat hinggaenam orang ahli berbincang satu

topik bersama seorang pengerusisedangkan murid-murid lain dalamkelas mendengar. Kemudian, satuperbincangan tolak ansur akandiadakan bersama kelas. Tiap-tiapahli memberi kenyataan masing-masing. Meja bulat boleh digunakansebagai versi panel yang tidakformal.

Simposium hampir sama dengan paneltetapi ia melibatkan penyampaianmaklumat yang lebih formal olehsetiap ahli panel.

Perbahasan ialah satu pendekatanperbincangan yang formal. Iamerangkumi ucapan-ucapan yangtersedia oleh ahli-ahli dari duakumpulan yang mempunyai pandanganyang bertentangan. Tiap-tiap ahliakan membangkang ide dari kumpulanlain.

Panel dan perbahasan dijalankanuntuk faedah kelas. Kelasmelibatkan diri melalui soal danjawab selepas panel telahmenyampai maklumatnya.

(b) Perbincangan kumpulan kecil: Bilanganyang paling sesuai dalamperbincangan kumpulan kecil adalahempat hingga lima orang murid.Perbincangan ini diketuai olehmurid terpilih dengan bimbinganseorang guru.

Selain daripada mempromosikemahiran pemikiran bertahaptinggi, perbincangan kumpulankecil merangkumi perkembangankemahiran komunikasi,kepemimpinan, perbahasan dankompromi. Murid-murid yangterlibat dalam perbincangan boleh

tersesat secara mudah. Organisasiyang teliti boleh membantumelicinkan proses perbincangan.

Terdapat sekurang-kurangnya empatperkara yang mana guru bolehlakukan bagi menjamin keberkesananperbincangan kumpulan kecil:

Pertama, guru harus memantauaktiviti secara teliti denganmeronda dalam bilik bagimemastikan setiap kumpulan fokuskepada objektif perbincangan.

Kedua, guru harus pastikan murid-murid mempunyai pengetahuan asasuntuk menyumbang kepadaperbincangan tersebut. Oleh

demikian perbincangan kumpulankecil harus mengikuti satupengajaran yang fokus kepada isikandungan dan yang kembangberdasarkan topik-topik yangpernah diajar.

Ketiga, guru harus merancangperbincangan yang pendek.

Keempat, murid-murid harus diberiarahan tepat. Pada penghabisanaktiviti kumpulan kecil, setiapkumpulan harus melaporkan hasilkepada kelas. Ini boleh dijalankanmelalui laporan bertulis atauwakil dari kumpulan memberilaporan secara lisan.

9. Inkuiri Seperti kaedah penemuan, kaedahinkuiri menggalakkan murid-muridmelibatkan diri dalam prosesmenemui jawapan atau rumusanmelalui pengumpulan data danpengujian hipotesis. Kaedah iniadalah secara induktif.

Guru membimbing murid-muridsepanjang mereka menemui maknabaru, mengamalkan kemahiran danmemperolehi pengalaman yangmembantu pembelajaran mereka.

Umumnya, kaedah inkuiriberpusatkan murid dan kurangeksplisit berbanding dengankaedah yang lain.

Kaedah inkuiri merupakan penemuanberpandu. Satu kebaikan kaedahini ialah isi kandungan danproses penyiasatan diajar padamasa yang sama.

Langkah-langkah kaedah inkuiriadalah hampir sama denganpemikiran reflektif John Dewey.Langkah-langkah ini termasuk (i)mengenalpasti dan menjelaskanpermasalahan. (ii) membentukhipotesis (iii) mengumpul data(iv) menganalisis danmenginterpret data untuk mengujihipotesis, dan (v) merumus.

10. Demonstrasi

Kuliah memerlukan pelajarmendengar, demontrasi memerlukanpelajar memerhati. Dalam prosesdemonstrasi, terdapat satukomunikasi lisan secara langsungdari guru kepada murid. Ia juga

melibatkan pendekatan visualuntuk memeriksa proses, maklumatdan ide.

Demonstrasi membolehkan murid-murid memerhati benda-bendamaujud dan bagaimana merekaberfungsi.

Terdapat demonstrasi tulin,demonstrasi dengan komen ataudemonstrasi dengan penglibatandaripada murid-murid.

Lazimnya, guru mendemonstrasisatu gerak balas atau aktivitisebelum murid-murid melakukanaktiviti itu secara individu.

Demonstrasi guru ini dijadikanmodel gerak balas dan jangkaanoleh murid-murid.

Demonstrasi boleh digunakan untukmengilustrasi hujah-hujah atauprosedur secara berkesan,merangsang minat dalam sesuatutopik, memberi model kemahiranmengajar dan menunjukkan kadarperubahan.

Untuk menjalankan demonstrasiyang berkesan, guru merancangdemonstrasi secara teliti,mempraktikkan demonstrasi,membentuk rangka demonstrasi,memastikan setiap muridperhatikan demonstrasi,memperkenalkan demonstrasi untukmemfokus perhatian, tanya danmenggalakkan soalan sertamerancangkan tindakan susulan.

1.5.11 Penyelesaian Masalah[Theory of Constraint (TOC)]

Teori Konstrain (TOC) bolehdigunakan dalam situasi-situasitertentu atau boleh digabungkanuntuk membentuk penyelesaianmasalah koheren dan mengubahsistem pengurusan.

Tujuan generik ialah menterjemahintuisi kepada bentuk yang bolehdibincang secara rasional, disoaltanpa rasa marah dan diubahsupaya dapat mereflek kefahamansesuatu situasi.

Teori ini digunakan untukmembentuk penyelesaian commonsense dan juga memudahkankomunikasi, kolaborasi danpersetujuan di antara semua yangterlibat dalam penyelesaian ini.

Untuk meletakkan alat-alat dalamkontek, mereka mesti menyokong satudaripada tiga objektif generik.Ketiga-tiga objektif bertujuanmemastikan:

(a) Apa yang perlu diubah:Penilaian situasi, perihalantentang realiti semasa, danidentifikasi masalah utama ataukonflik serta andaian-andaianyang menyokongnya – diagnosis

(b) Apa yang perlu diubah kepada:Visi / penyelesaiandiverbalisasikan dan strategidiperihalkan supaya mencapaistatus yang diingini --

preskripsi, membuat keputusandan perkembangan penyelesaian

(c) Bagaimana perubahan bolehdilakukan: Perkembanganrancangan-rancangan dan taktik-taktik yang terperinci akanmenjelaskan apa yang perluberlaku dan penyamaan usaha-usaha kumpulan dalamimplementasi strategi –merancang, membina kumpulan

Bila-bila masa sesuatu masalahditemui, penyelesaianselalunya dikait kepada satuatau lebih daripada tigatujuan yang tersebut di atas.

(Punca:http://www.toceducationalforall.com)

Layari laman web di atas untuk mendapatkan maklumat

tambahan.

12. Pembelajaran Masteri Pembelajaran Masteri ialah satukaedah pengajaran individu.Pembelajaran ini menggunakankurikulum yang berstruktur yangdibahagikan kepada set-setpengetahuan dan kemahiran yangkecil.

Pembelajaran ini direka untukmemastikan semua murid mencapaiobjektif-objektif pembelajarandan memberi setiap murid masauntuk mencapainya.

Model Masteri menjaminkankebanyakan murid akan mencapaitaraf kecekapan kerana masapembelajaran adalah fleksibel.

Setiap murid menerima arahan,amalan dan maklumbalas.

Pembelajaran Masteri melibatkanarahan kumpulan yang tradisionaldan pengayaan dan pemulihan yangindividu.

Guru mendiagnos kebolehan murid-murid dan mencadangkan kegiatan-kegitan individu yang sesuai.

Pembelajaran Masteri dikemukakanoleh Bloom (1976, dalam Burden &Byrd).

Pembelajaran Masteri menekankan(a) masa yang fleksibel danberstruktur dengan isi kandungan(b) diagnostik / pengajaranpreskriptif, dan (c) penghabisansemua objektif oleh murid-murid.

Pengajaran dan masa adalah duabahagian yang penting dalampembelajaran masteri.

Guru yang menggunakanpembelajaran masteri dikehendakimengorganisasi pengajaran dalamsatu bentuk yang tepat.

Ia menyampai maklumat dankemahairan menurut suatu corak,menentukan kemajuan murid-murid,memberi maklumbalas kepada murid-murid, membantu murid-muridmengatasi masalah melaluibimbingan dan kerja tambahan.

Ia juga membekalkan pengayaankepada mereka yang dapat belajardengan cepat.

Pembelajaran Masteri memerlukanrancangan yang luas, organsisasidan penilaian diagnostik dariguru.

Tugasan dan kegiatan alternatifmesti disediakan ataudirekabentuk oleh guru untukmemenuhi keperluan individumurid-murid.

Berhenti dan renungkan.

Untuk memastikan pengajaran yang berkesan, guru-guru harus mengaplikasikan strategi-strategi yang berbeza-beza semasa mengajar kepada kumpulan yang berlainan. Apakah sebabnya?

Senarai buku-buku rujukan yang digunakan oleh penulis.

Bahan Bacaan Asas

Kamarudin, H. (1990). Pedagogi 2. Petaling Jaya: Longman Malaysia.

Mok, S.S. (2002). Ilmu pendidikan untuk KPLI (Kursus Perguruan Lepasan Ijazah)Semester 1 & 2. Edisi kedua. Kuala Lumpur: Kumpulan Budiman.

Rujukan

Burden, P.R. & Byrd, D.M. (1994). Methods for effective teaching. Boston:Allyn Bacon.

Gredler, M.E. (2001). Learning and instruction. Theory into practice. 4th

Edition. New Jersey: Merrill Prentice Hall.

Jones, K. (1995). Simulations. A handbook for teachers and trainers. London:Kogan Page.

Ministry of Education (2002). Education resource book for lecturers.Teacher Education Division.

Nanda V.K. (1998). Educational Technology For Adults. New Delhi: AnmolPublications.

1.6 Faktor-faktor yang Mempengaruhi Pemilihan Kaedah dan TeknikPengajaran yang Berkesan

Pembolehubah Konteks

Ciri-ciri guruMisalnya: jantina, umur, pengalaman, kelas sosial,latihan, personaliti

Ciri-ciri muridMisalnya: umur, kebolehan, nilai, personaliti, kelas sosial

Ciri-ciri kelasMisalnya: saiz, jarak kebolehan, kelas sosial

Ciri-ciri subjek Misalnya: isi kandunganr,taraf kesusahan, minat

Ciri-ciri sekolah

Pembolehubah Proses

Persepsi, dan Persepsi Strategi Strategi,Tingkahlaku Tingkah lakuGuru Murid-murid

Pembolehubah Produk

Jangka pendek / Jangka panjang

Hasil Kognitif/ Afektif, PendidikanMisalnya: perubahan dalam sikap murid-murid terhadap sekolah ataumata pelajaran; kemajuan dalam pencapaian tara; tahap konsep

Punca: Kyriacou, C. (1986). Effective teaching in schools. England: Basil Blackwell Ltd. Pg. 10, Figure 1.

Rajah 4: Rangka Asas untuk Pemikirantentang Pengajaran yang Berkesan

(a) Pembolehubah konteks merujukkepada semua ciri yang berkaitandengan kegiatan pembelajaran,biasanya dalam bilik darjah.Pembolehubah-pembolehubah inimelibatkan ciri-ciri guru(misalnya jantina, pengalaman);ciri-ciri murid-murid (misalnya

umur, personaliti); ciri-cirikelas (misalnya saiz, kelassosial); ciri-ciri subjek(misalnya minat); ciri-cirisekolah (misalnya ethos,kemudahan); ciri-ciri komuniti(misalnya lokasi geografi); danciri-ciri keadaan (misalnya sesiakademik).

(b) Pembolehubah proses merujukkepada semua ciri yang berkaitandengan tingkah laku guru(misalnya minat, ganjaran,pengurusan kelas, teknik disiplin)dan tingkah laku murid-murid(misalnya strategi pembelajaranmurid-murid, penglibatan murid-murid) serta tugas pembelajarandan aktiviti bilik darjah.

(c) Pembolehubah produk merujukkepada hasil pendidikan sepertikemahiran dan pengetahuan,motivasi, minat dalam matapelajaran dan perkembangan sosialyang telah bertambah baik.

Berhenti dan renungkan.

Berdasarkan pengalaman mengajaranda, perihal secara ringkas tigafaktor yang mempengaruhi pemilihankaedah pengajaran yang berkesan.