ليلى دښتهسترګو ليدلى حال

ليكوال

محمداجان يار

Ketabton.com

bawar.

net

بسم االله الرحمن الرحيم

:كتاب پېژندنه

ليلى دښته، سترګو ليدلى حال:: د كتاب نوممحمداجان يار:: ليكوال

پېښور_ د پښتونخوا د پوهنې دېره :: خپروونكىلومړى:: چاپ وارم2004/ل1383:: چاپ نېټه ټوكه1000:: چاپ شمېرشفق:: كمپوزر

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

!ګرانو لوستونكيوــوري ــه رډ رډ ګـ ــسگې راتـ ــدۍ كيـ ــې ژونـ ــاخوالې او ځينـ ــرې نـ ــواد تېـ ــران هېـ ــوږ د ګـ ــړئ،. زمـ ــاور وكـ بـ

يــوازې بــه مــې شــعرونه كلــه ناكلــه ليكــل، خــو د كلــه نــه چــې دا. چېــرې د ليكــوالۍ پخــوا نــه وم ورغلــى ېـــي دې تـــه اړ ايـــستى يـــم، چـــې د خپـــل هېـــواد او ولـــس دپېنځـــه ويـــشت كلنـــه غميـــزه پيـــل شـــوې ده، زه

.پېښو خام انځور په كاغذ اوباسمــه اړوم ــتې تـ ــى دښـ ــر د ليلـ ــې نظـ ــوازې ستاسـ ــرف يـ ــو صـ ــري، خـ ــه لـ ــداز نـ ــري انـ ــوړ هنـ ــوالۍ لـ . د ليكـ

.كومې زياتې خبرې پكې نشته دى، د شمس الدين اكا د سترګو ليدلى حال دى.ستاسې د وطن د ليلى په دښته كې

مداجان يارمحكولن، جرمني

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

ــه راغلــى و ــه وطــن ن ــازه ل ــور خلــك هــم . حــاجي ګــل ت ســتړي مــشي مــې ورســره وكــړه، د كلــي ندا خلـــك چـــې ولاړل، بيـــا بـــه : ماتـــه يـــې پـــه غـــوږ كـــې وويـــل. د هغـــه ســـتړي مـــشي تـــه راغلـــي وو

و كــې ډېــر څــه وړانــدې د كــټ لنګــې تــه مــې تكيــه وكــړه، ناســتو كــسانو خپل ــ . درســره خبــرې وكــړم لكــه چــې حــاجي ګــل نــوې كيــسې : ماتــه تمــه پيــدا شــوه، زړه كــې مــې لــه ځــان ســره ويــل . ســره ويــل

ــره راوړي دي ــان سـ ــه ځـ ــړو . لـ ــرې وكـ ــې تـ ــړپ مـ ــو غـ ــوه او يـ ــه ونيـ ــاى پيالـ ــه د چـ ــا راتـ ــې . چـ مخكـهغـــه لـــه دروازې نـــه پـــه منـــډه . راغلـــي كـــسان وار پـــه وار پـــسې وتـــل، ترڅـــو چـــې ټـــول ولاړل

ه ګامــه زمــا خواتــه راورســېد، لــومړى مــې تــرې پوښــتنې د هغــه د كــورنۍ راســتون شــو، پــه دو .خوله يې ونيوه، د روغ ناروغ سم ځواب يې رانه كړ. د غړو وكړهڅنګـــه غـــړه كنـــده شـــوې خبـــره كـــوه، هـــو رښـــتيا تـــا ويلـــې دا خلـــك ولاړ شـــي بيـــا بـــه : مـــا وې

هغه څه خبرې دي؟. درته يو څه خبرې وكړم :ت، لږ غلى شو بيا يې داسې وويلهغه لومړى سوړ اسوېلى ويوس

ــه دي ــو كيــسې ن ــه . د ويل ــه مات ــا څــوك راشــي، هل ــه بي ــا وې اوس ب ــزدې شــوم، م ــه ورن زه خــوا تــوه ــدل ده . كيــسه ك ــښتان مــې نېــغ ودرې ــه، د ســر وي ــه چــې چــا دغــه كيــسه كول ويلــې قــسم دې مات

ــپي . وى ــه د سـ ــې تـ ــان مخـ ــوان دوكـ ــوه خپلـ ــوږ د يـ ــې زمـ ــۍ مخكـ ــوه اوونـ ــې دا يـ ــاد كـ ــلال ابـ نې جـزه پــه ډېــر ادب ســره د هغــه خواتــه ورنــزدې شــوم، مــا وې كاكــا . ږيــرې يــو ســړى چــوپ ناســت و

.جانه د كوم ځاى يې؟ــه مزارشــريف كــې مــې ــم، خــو پ ــه امــسا ايــښى و، ويلــې بچيــه زه د مومنــدرې ي ــو لاس پ هغــه ي

زه ورنـــزدې شـــوم، . د ســـپين ږيـــرې زړه ډك و، ســـم راتـــه راګويـــا نـــه شـــو. مځكـــه او كـــور شـــته دىــل ور ــه ومــې وي ــړه : ت ــه وك ــسه رات ــه كي ــه وي، ټول ــه ن ــه تكليــف درت ــه ك ــا جان ــې وړوكــى . كاك ده ويل

ــستان تــه تللــى و، زه ــه پخــوا ترك ــې څــو كال ــلار م ــان ســره بيــولى وم، پ ــې پخــوا لــه ځ ــور م وم، م .او مور مې پسې وروسته ولاړه

ــزار ــين، مـ ــن زمـ ــې قطغـ ــښتانه يـ ــر پـ ــښي، ډېـ ــداى وبـ ــد دې خـ ــان مومنـ ــل خـ ــد ګـ ــر محمـ وزيـــر ــړي وو شـ ــال كـ ــه انتقـ ــري تـ ــلان او پلخمـ ــدز، بغـ ــدز . يف، كنـ ــازكمير دوى كنـ ــر، نـ ــېرخان ناشـ شـ

ــړي وو ــال ك ــښتانه ورانتق ــم پ ــړى و، هغــوى ه ــاد ك ــلار مــې . اب ــادې شــوې وې، پ شــاړې مځكــې ابد وخـــت پـــه . دې االله پـــه جنـــت كـــړي، ويـــل بـــه يـــې لـــومړى دا ټـــول كنـــدز شـــاړ او ځنګـــل زار و

ــ ــه خلـــك راتلـــل او شـ ــره ورتـ ــادولې تېرېـــدو سـ ــږه كيـــو . اړې مځكـــې يـــې ابـ تـــاجكو، ازبكـــو او لـــړل ــي ودان كـ ــاى كلـ ــاى پرځـ ــې ځـ ــم پكـ ــو هـ ــو تـــګ . تركمنـ ــشول، د خلكـ ــړكونه ويستلـ لارې او سـ

.راتګ زيات شو

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

ــالو بـــه وې، چـــې د ــه د دري كـ ــوه زوړ ) لتـــه بنـــد(بچـــى مـــور مـــې راتـــه ويلـــې ايلـ ــه يـ ــه لاره پـ پـــه دوه شــپو او دوه ورځــو ــه پ ــل، چــې واګــون ګــاډي كــې پلخمــري ت ــم وي كــې ورســېدو او دا يــې ه

ــه خــره وړى وې ــدې مــې پ ــه لاره بان ــه زيات ــه وو، دلتــه . پ ــه شــان ن ــن پ د هغــې وخــت ســړكونه خــو د نــو كــې تللــې وې ــه كړپــو او ګړنګون ــو كــې پ ــه غرون ــاتو . بنــد او د واب مــيخ زريــن لارې خــو پ ــه زي پ

ــل ــه تل ــښو ب ــو پ ــدل او پخپل ــه كوزې ــوټر ن ــه م ــه خلــك ل ــايونو كــې ب ــه څــو . ځ ــه پ شــپو ورځــو كــې بپــه دغــو مځكــو كــې تــګ راتــګ ځكــه ســخت و، چــې شــرمخانو او لېوانــو . قطغــن تــه واوښــتل

د خلكــو تــګ راتــګ ډلــه ييــز و، څــو تنــه بــه ســره يوځــاى كېــدل بيــا بــه لــه يــوې . بــه خلــك داړل ــل ــه تل ــې ســيمگې ت ــه بل ــاډى . ســيمې ن ــيم ګ ــو ن ــا ي ــوټر(وروســته بي ــدا شــو ) م ــل . پي ســړكونه ووه

ــو لې ــول، د خلكـ ــوه شـ ــانه شـ ــږه اسـ ــه لـ ــه . ږدېدنـ ــوږه پـ ــومړى مـ ــې لـ ــادېږي، چـ ــږ يـ ــږ لـ ــا لـ ــى زمـ بچـزه چــې كلــه رابــوټكى شــوم، پــه ښــو بــدو وپوهېــدم، پــلار مــې پــه حــق . پلخمــري كــې اوســېدلو

ــې . ورســېد ــم خپل ــه مــې ه ــړه شــوه، هغ ــور م ــوده پــس مــې م ــه راوړ، څــه م ــد درې ت ــه مــې مومن هغــه يــوه . پــلار پــه مړينــه كــې ولګېــدې څــه پيــسې مــې چــې درلــودې، د مــور و . هــديرې تــه راوړه زه ل

پخپلــو پــښو تــر . لــه بغــلان نــه مــو كنــدز تــه د تلــو نيــت وكــړ . ورور او دوه خوېنــدو ســره پــاتې شــوم مــوږ پــه كنــدوز كــې پــوره يــو كــال تېــر . پــه دوه ورځــو كــې تــر كنــدوزه ورســېدو . كنــدوزه ولاړو

هغــوى بــه غلــه دانــه راكولــه، . د خلكــو ســره بــه مــې د شــاړو مځكــو پــه ابــادولو كــې كــار كــاوه . كــړد منـــي شـــپې ورځـــې وې، هـــوا مـــخ پـــه يخېـــدو . يـــو كـــال وروســـته بيـــا مزارشـــريف تـــه كـــډه شـــوو

وه، هلتـــه مـــو يوځـــاى او بـــل ځـــاى شـــپې ورځـــې تېرولـــې، ترڅـــو چـــې يـــوه وطنـــدار لـــه ځـــان ســـره ــو واړول ــه مــ ــو او هلتــ ــه بوتلــ ــولګرې تــ ــوى و، . شــ ــوټى شــ ــه وخــــت كــــې مــــې ورور زلمــ ــه دغــ پــ

. وړې وېخوېندې مې لاهلتــه د . ورور مــې هــم راســره پــه كــار كــې بوخــت و . څــو كالــه مــې لــه يــوه اربــاب ســره كــار كــاوه

ــوى و ــاد شـ ــى ابـ ــوى كلـ ــاقلينو لـ ــوي وو . نـ ــاد شـ ــي ابـ ــښتنو كلـ ــور د پـ ــاوخوا نـ ــه . شـ ــا ځانتـ ــر چـ هـپـــه درې كـــالو كـــې . مځكـــه اخيـــستې وه، باغونـــه جـــوړ شـــوي وو، هـــره خـــوا ښـــه شـــنه ښـــكارېده

د كــلا مخــې . دا كــړې، مځكــه مــې واخيــستله، مــا هــم ځانتــه كــلا جــوړه كــړه مــې يــو څــه پيــسې پي ــــړه ــاغ او باغچــه جــوړه ك ــه مــې ب ــړ . ت ــه مــې واده وك ــړه . ځانت ــوژده وك ــم ك ــه مــې ه ــوده . ورور ت ــږه م ل

مالــداري مــې ډېــره . پــس مــې څــو اســتحقاقه ځمكــه نــوره واخيــستله پــوره غلــه دانــه بــه كېدلــه .وه

بچيـــه كـــه تكليـــف كېـــږي نـــه، يـــو كټـــورى : تې ويلـــېپـــه دې وخـــت كـــې يـــې رانـــه اوبـــه وغوښـــ .اوبه خو راكړه

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

ــه وڅــښلې ــوه ســاه اوب ــه ي ــه راوړې، هغــه پ ــو جــام اوب ــه ي ــا ورت ــا وې . م ــوه، م ــرې وني جــام مــې ت كاكا جانه ستا نوم څه دى؟

.ده ويل خاورې شمس الدين .ښه كاكا كيسه كوه

ــې ــړه : ويلـ ــداري راكـ ــداري او زمينـ ــه مالـ ــداى ښـ ــ. خـ ــې داسـ ــه مـ ــې دوه ورور تـ ــړ، چـ ې واده وكـــدې ښــې شــپې ورځــې شــپې او ورځــې مجلــسونه كېــدل، خوېنــدې مــې هــم واده شــوې، االله رابان

ــږ غلــى شــو، بيــا يــې وويــل خــو اوس . راوســتې ــره يــې ..! هغــه ل زر زر يــې ســترګې ورپــولې، پــه ږيلاس تېـــر كـــړ، پـــه دغـــه حالـــت يـــې زمـــا شـــك پيـــدا شـــو، مـــا وې كاكاجانـــه ولـــې؟ اوس څنګـــه؟

ــا خپــل ــد هغــه بي ــرو كــې څــه خون ــه اوس خب ــړه، پ ــې ك ــه ورك ي ــل بچي ســر واړاوه راواړاوه، وې وي .نشته دى

ــن ــړه، ه ــه ورك ــايو پيال ــه د چ ــا ورت ــه راوړ، م ــه چــاى ورت ــوه پيال ــدار ي ــه دې وخــت كــې دوكان پ .كاكا جانه دا چاى وڅښه، خو اصلي كيسه به راته خامخا كوې

: د كوناټي نه لاندې كړو، وې ويلهغه دوه درې ګوټه له پيالې نه وكړل، خپل څادر يېــدو پېــښو ــه ب ــه غېــر ل ــشته، پ ــدبختيګانې دي، ښــه څــه پكــې ن ــولې ب ــه اوســنيو كيــسو كــې ټ پ

.غوږ ونيسه اوس به درته يوازې خپله كيسه او دسترګو ليدلى حال ووايم. نه .زما درته غوږ دى كاكاجانه، كيسه كوه

ــم رښــتيا ده، چــې د ظــاهر شــاه باچــا ــلا دې واخل ــه ب ــر بچي ــه ارامــي وه، ه ــره ښــه وه، ارام هي ډېــوه ورځ ــورې ي ــه پ ــولې ان ترنن ــه ني ــه داودخــانۍ ن ــه وې، ل ــرې ن ــود، دا خب ــد درل چــا ښــه هوســا ژونــه بـــدحال ــارونو ورانـــول دي، دا څـ ــه دي، د كليـــو او ښـ ــه بـــدتره ده، جګـــړې دي، مرګونـ ــه بلـــې نـ لـ

ــه همغــه پخــواني اســلام . دى ــوو، پ ــه مــسلمانان ي ــه پــلار نيكــه ن ــدې مــو ښــه ټينګــه مــوږ خــو ل بانــده ده ــه . عقيـ ــل ډول كارونـ ــي بـ ــو بيخـ ــې خـ ــت كـ ــه وخـ ــانو پـ ــول، د طالبـ ــدل شـ ــه بـ ــو هرڅـ اوس خـ

اخـــر ېـــي . د اســـلام ديـــن يـــې پـــه ږيـــره پـــورې غوټـــه كـــړو . وشـــول، ږيـــره لنـــډه ده، ږيـــره اوږده كـــړه ــام ــولې دنيــا پ ــه ســين لاهــو كــړو د ټ ــاريخ او فرهنــګ يــې پ ــانو ت داســې كــانې وكــړې، چــې د افغان

ــوږ يـــې ــول او زمـ ــزان يـــې راوخوځـ ــا او انګرېـ ــوه، چـــې امريكـ ــه يـــې دا شـ ــه راواړااوه، نتيجـ ځانتـلــه ډاره څــه نــشو ويلــى، : پــه دې وخــت كــې يــې شــاوخوا پــام وكــړ، وې ويــل . ملــك يــې پــرې ونيــو

.اصلي خبرې ته راځم. زړونه مو له سړو وينو نه ډك دي

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

ــالات و ــې وو، حــ ــولګره كــ ــه شــ ــخ پــ ــوږ د بلــ ــې مــ ــتې مخكــ ــدې درې مياشــ ــه ورځ رابانــ رځ پــامريكايــــان او انګرېــــزان چــــې كلــــه . جګــــړه لــــه يــــوې ورځــــې بلــــې تــــه ښــــه تودېدلــــه . خرابېــــدل

شـــمالي ټولوالـــه د دوســـتم . مزارشـــريف تـــه راورســـېدل، پـــه طالبـــانو يـــې ســـور اور راښـــكته كـــړ ــوټې ــوټې لـ ــار يـــې لـ ــړ، ښـ ــورې كـ ــانو لاس پـ ــه طالبـ ــاى پـ ــره يوځـ ــواوو سـ ــايي قـ ملېـــشې د امريكـ

ــدل ــل كېـ ــړو، ويـ ــورزوي كـ ــو راغـ ــه مركزونـ ــانو پـ ــاه و دو د طالبـ ــې پنجـ ــان بـ ــې امريكايـ ــه . چـ دغـــانو پيړمــې وشــلېدې ــاور وكــړه كــه دغــه شــى . ظــالم شــى چــې يــې اســتعمال كــړو، د طالب ــه ب ــره ت ي

مرګونـــــه او جنګونـــــه كليـــــو تـــــه . يـــــې نـــــه واى اســـــتعمال كـــــړى، د طالبـــــانو مـــــاتې ګرانـــــه وه ــه ــاني ټوپـــك والا پـ ــم او ربـ ــيم جـ ــدل، د ګلـ ــې راوغزېـ ــه يـ ــى بـ ــر كلـ ــښتنو هـ ــل، د پـ ــو راوختـ كليـ

هغـــوى بـــه . امريكـــايي فوځونـــو تـــه پـــه ګوتـــه كـــاوه، ورتـــه ويلـــې بـــه يـــې چـــې دا ټـــول طالبـــان دي هــوايي بمونــه پـــرې راغــورزول، د كليـــو بــې ګنـــاه خلــك، ښـــځې، ماشــومان او بوډاګـــان بــه يـــې

.د پښتنو په كليو كې څوك ژوندي نه دي پاتې. قتل كړلــوه ورځ مــې خپــل اّس ــم ي ــه تل ــوان پوښــتنې ت ــوه خپل ــوان څــوك و، خــو هغــه . زيــن كــړو، د ي خپل

پــه ســـره ډزه كــې لــه كـــوره . ډېــر ســـخت ټپــي شــوى و، مـــا وى چــې پوښــتنه يـــې وكــړم . زمــا زوم و ــه بالاحـــصار كـــې و ــور پـ ــه كـ ــم، د هغـ ــه كـــلا . ووتلـ ــه ورورســـېدم، د بالاحـــصار پـ ــه چـــې زه هلتـ كلـ

ــره د زوم . ســـخته جګـــړه روانـــه وه د هغـــوى لـــه كـــلا نـــه تـــور . كـــور تـــه ورســـېدم زه پـــه چـــالاكۍ سـپــه دروازه . زه لــه اّس نــه كــوز شــوم، زر زر ورغلــم . ســرې راووتــې، پــام مــې ورتــه كــاوه ټولــو ژړل

ــه يــې ســترګې ســرې اړّولــې وې، هغــې سمدســتي ــه ژړا ن كــې مــې لــور مخــې تــه راغلــه، وارخطــا لــې ونيو لــه، مــا وى څــه خبــره زمــا خواتــه رامنــډه كــړه او چيغــې يــې جــوړې كــړې، پــه غېــږ كــې م

ده؟مــا . ويــل خبــره لــه خبــرې نــه وتلــې ده، بهــادر خــان يــې نــن ښــخ كــړ، بچــي مــې حېــران پــاتې شــول

پــه وارخطــايي ســره دننــه كــلا تــه ننوتلــو، كتــل مــې چــې كــلا كــې څــو تنــه ســړي او . وې دا څــه واىــو ــوي راځــي، هغــه ي ــه هــوجره كــې ناســت دى، څــوك چــې ن ــو مــلا هــم پ ښــځې ســره ناســتې دي، ي

.قران مجيد سورت وايي او دوعا كويد

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

. پــه كــلا كــې ګڼــه ګوڼــه زياتــه وه . پــه هــوجره كــې كــښېناستم، څــوك تلــل او څــوك بــه راتلــل ــل ــه جــګ اواز ووي ــري پ ــوه ســپين ږي ــه ورشــو : ي ــورو شــهيدانو ت ــو راځــئ، چــې اوس ن ــول . وروڼ ټ

ــور هــم څــوك ــه مــې پوښــتنه وكــړه، مــا وې وروره ن ــوه ســړي ن ــه ي مــړه دي؟ هغــه خلــك پاڅېــدل، لــي دي ــي وژلـ ــك ېـ ــمگره خلـ ــې شـ ــې بـ ــو كـ ــورو كليـ ــې او نـ ــصار كـ ــه بالاحـ ــې پـ ــه . ووې چـ ــه پـ دننـ

ــانو ــواوو د طالبـ ــايي او انګليـــسي قـ ــه ده، امريكـ ــړه روانـ ــه دي، لا جګـ بالاحـــصار كـــې مـــړي پراتـدا خلــك د . طالبــان خــو څــه كــوې، د كليــو بــې ګنــاه پــښتانه يــې ټــول قتــل كــړل . بــېخ ويــستلى دى

ــړو ــورو م ــي ن ــه ورځــي كل ــم درســره ولاړ شــم . ت ــه ه ــا وې وروره زه ب ــه راځــه، چــې . م ــې ن هغــه وې ولوروره تـــه د كـــوم ځـــاى يـــې؟ زه د شـــولګرې د لـــوى كلـــي : هغـــه رانـــه زر پوښـــتنه وكـــړه، ويلـــې. ځـــود اختـــر محمـــد د زوى بهـــادر خـــان پوښـــتنې تـــه راغلـــى وم، لـــه بـــده مرغـــه چـــې پـــه مـــړي يـــې . يـــم

. ، چې مخامخ په يوه كوڅه ور روان وومونږ لا په خبرو كې وو. راواوښتمډېـــر خلـــك پكـــې راټـــول شـــوي وو، چـــا . تلـــو تلـــو وړانـــدې يـــو جومـــات مخـــې تـــه راغـــى

ــه ولاړ وو ــه لمانځـ ــول، څـــوك پـ ــونه كـ ــات تـــه . اودسـ ــړل، جومـ ــازه كـ ــونه تـ ــم زر زر اودسـ مـــوږ هـــو ــه پــاى كــې مــلا صــاحب دوعــا وكــړه . ورننوتل ــده، پ :مــلا دا هــم وويــل . د ماسپــښين جمعــه ودرې

شــهيدان دې خــداى وبــښي، هــر . لاس پورتــه كــړئ، چــې االله تعــالى لــه مــوږه دا شــر پورتــه كــړي ــه ــداى دې پخپلـ ــوري، خـ ــترګو ګـ ــدو سـ ــه بـ ــه پـ ــو تـ ــوږ خلكـ ــه، زمـ ــاورې تـ ــوږه خـ ــې زمـ ــوك چـ څـ

ــي ــل . خــدايي ســره واخل ــام ووي ــا كــې مــلا ام ــر د دوع ــه اخ ــول : پ ــه ټ ــه ب ــدو ت ــو د شــهيدانو لي وروڼمــلا مخكــې شــو او نورخلــك . وخــت يــې رارســېدلى دى ورشــو، وخــت كــم دى، چــې د ښــخېدو

لـــومړى د هغـــوى . ورپـــسې شـــول، د جومـــات ترڅنګـــه يـــوه كـــور كـــې درې تنـــه شـــهيدان شـــوي ووــړه ــه وكـ ــو ورتـ ــا مـ ــو، دوعـ ــه ورغلـ ــدو تـ ــه . ليـ ــپږ تنـ ــه كـــې شـ ــوه وړانـــدې كوڅـ ــه يـ ــا د كلـــي پـ د بيـ

لــــه . وود يــــو تــــن صــــورت روغ و، مګــــر نــــور پېنځــــه تنــــه بيخــــي چڼېــــدلي . شــــهيدان شــــوي ووهغـــه نـــور مـــړي لا د دېنـــه هـــم : خلكـــو خپلـــو كـــې ســـره غلـــي غلـــي ويـــل. پېژنـــدګلوۍ نـــه وتلـــي وو انډيواله نور مړي هم شوي دي؟: ما له يوه نه پوښتنه وكړه. زيات خراب شوي دي

. هغــه راتــه پــه ډډه وكاتــه، تــه لا نــه يــې خبــر؟ مــا وى نــه نــه وروره زه د بــل ځــاى نــه راغلــى يــم د . هغــه لــوړ چنــار وينــې؟ مــا وې هــو : ز ســر كــوڅې تــه ګوتــه ونيــوه، ويــل ســړي راتــه د كلــي كــو

ــه پكـــې قتـــل شـــوي دي ــيمه كـــې يـــو كلـــى دى درويـــشت تنـ ــه يـــوه ژوره سـ ــار څنـــګ تـ . هغـــې چينـبيـــا مـــې بلـــه پوښـــتنه ونـــه كـــړه، پـــوه شـــومه چـــې . ددغـــومره مـــړو ښـــخېدل څـــومره ګـــران كـــار دى

.پښتانه يې تباه كړل

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

ــو ټــول مــړي ان تــر ماښــام زه ناوختــه د لــور كــور تــه . ه د تــورتم لګېــدو پــورې ښــخ شــول د كليپـــه دروازه كـــې څـــو تنـــه هلكـــان . وخوزېـــدم، تـــورتم لګېـــدلى و، چـــې د هغـــوى كـــلا تـــه ورســـېدم

ــن پكــې زمــا لمــسى و ــو ت ــستم . ولاړ وو، چــې ي ــه ننوې ــدل كېــدې . هغــه دنن ــرې اورې . هــوجره كــې خبــه ســره ناس ــ ــوان څــو تن ــړ، چــې كتــل مــې خپل ــه ك ــدل، . ت ووســر مــې وردنن ــول پخپــل ځــاى ودرې ټ

ــسه تېــره كــړه ــا ورتــه د مــړو د ښــخېدو كي ــو : هغــوى وويــل . م ښــه . مــوږ هــم دا دى اوس تــرې راغلــه وســپارل شــول ــول مــړي خــاورو ت ــږه شــېبه . كــالو ســړى و 65اختــر محمــد چــې د . شــو ټ هغــه هــم ل

پــــه هــــوجره كــــې ناســــت كــــسان ډوډۍ تــــه . يــــو بــــل خپلــــوان ورتــــه ډوډۍ راوړه . پــــس راننــــوتلــــه چــــاى او ډوډۍ نــــه وروســــته ځينــــې كــــسان كورونــــو تــــه ولاړل، يــــوازې اختــــر . كــــښېناستل

ــاتې شــول ــې پ ــاوه . محمــد او واړه ي ــسلي او ډاډ ورك ــه ت ــورې مــې هغــوى ت ــر نيمــې شــپې پ شــپه . تــه مــې رخــصت راواخيــست ــه هغــوى ن ــن كــړو او ل مــې ورســره ســبا كــړه، ســهار وختــي مــې اّس زي

.او د كور په لور مې اّس قمچين كړڅنګــه چــې د لــوى لارې نــه د كلــي پــه لــومړۍ كوڅــه كــې . ماښــام تېــر خپــل كلــي تــه ورســېدم

لا يـــوه ټوټـــه مـــزل مـــې نـــه و كـــړى، چـــې . مـــې اّس ورو كـــړ او پـــه كوڅـــه بانـــدې مخـــامخ روان شـــوم. وړانــدې د كــوڅې پــه مــنځ كــې د خلكــو ګڼــه ګوڼــه وه، تــورتم و د ځينــو كــسانو ســره لاټينونــه و

.وروره ودرېږه، يوه پوښتنه درنه كوم: په يوه سړي مې غږ وكړ. ن ود كوڅې بل اړخ ته رواوروره څـــه خبـــره ده، پـــه دغـــه كوڅـــه . زه خواتـــه ورنـــزدې شـــوم. هغـــه پـــښه نيـــولى شـــو، ودرېـــد

. كې ډېر خلك روان دي؟ ولې ته خبر نه يې؟

ــو دى؟ خيـــر چېرتـــه دى، د ملـــك كاكـــا دوه زامـــن يـــې يـــې د نـــه نـــه زه خبـــر نـــه يـــم، خيـــر خـ .ې په دوكانونو كې وژلي ديشولګر

. له اسّه كوز شوم، سمدستي مې زړه درزا پيل كړه !وروره د كوم ملك، ددې كلي خو يو ملك دى نو

ملك افسر خان نه پېژنې؟ هغه زما تره يادوې؟. دا څنګه؟ دا كله؟ په مغزو كې مې كړنګ وشو

دواړه وژلـــي دي، راځـــه نـــورې خبـــرې پرېـــږده، خـــو ســـيداجان او ميراجـــان يـــې نـــن ماسپـــښين .سبا ته يې ښخوي

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

ــه شــوم، سمدســتي مــې ځــان ور ورســاوه ــاړه او . نــور نــو پــه ځــان پــوه ن ــره كــې وت اّس مــې پــه دېــوم ــه ور روان شــ ــلا دروازې تــ ــې . زه د كــ ــي دروازه كــ ــې د كلــ ــې دوه ځلــ ــا وم، چــ ــره وارخطــ دومــ

تلم، د ښــځو پــه دروازه كــې ورننــو . پــښې مــې اړ و پــړ شــوې، نــزدې رالوېيــدلى وم . راخطــا شــوم ــې غــوږ تــه راورســېدل ــې م ــې خلــك راجمــع وو . ژړا او ويرونــه م پــام چــې مــې . د كــلا پــه دالان ك

ټولــــو زه . ښــــځې تــــرې شــــاوخوا ناســــتې وې. وكــــړ، وړانــــدې برنــــډه كــــې دوه جنــــازې پرتــــې وېوارخطـــا وارخطـــا مـــې . زمـــا پـــه ليـــدو د ژړا غږونـــه يـــو انګـــور جـــوړ شـــو. وليـــدم، چـــې ورروان وم

. ځان ورورساوهــوتم ــونه كېـــښودل او ورپرېـ ــانو مـــې لاسـ ــه بازوګـ ــو پـ ــهيدانو د كټونـ ــازو د شـ ــا . د دواړو جنـ بيـ

ــه ــاندو او ويرونـــو چيغـــې پورتـ ــه كـــلا كـــې د سـ ــوره پـ ــه پـ ــره وختـ ــر ډېـ ــده، تـ ــه پېژانـ ــان ونـ مـــې ځـلــږ لــږ پــه ځــان پــوه . هــر چــا پــه زوره زوره ژړل . كاكــا مــې راغــاړې وت، ســلګو نيــولى و . كېــدلې

چـــا كـــښېنولم، زړه مـــې راټينـــګ كـــړو، اوښـــكې مـــې پـــاكې كـــړې، ايلـــه شـــومه، د كـــټ بـــازو تـــه دا څنګه چل شوى دى؟: دومره مې له خولي ووتل

ــل ــږ وويـ ــوني غـ ــه ژړغـ ــا مـــې پـ ــې : كاكـ ــانونو كـ ــه دوكـ ــولګرې پـ ــښين د شـ ــې ماسپـ ــه دا يـ بچيـــي دي . وژلــي دي ــور كــسان يــې هــم وژل ــن راغــى، . د كلــي ن ــو ت ــه بيــرون څخــه ي ــه دې وخــت كــې ل پ

ــ ــې وويـ ــې يـ ــوي دي، : لداسـ ــول شـ ــې راټـ ــديره كـ ــه هـ ــړي راوړي دي، خلـــك پـ ــې مـ ــه يـ ــديرې تـ هـخلـــك لـــه دواړو جنـــازو نـــه تـــاو شـــول، ښـــځو او نـــرو د كـــور لـــوى . ناوختـــه دى دا مـــړي رااخلـــئ

جنـــازې پورتـــه شـــوې، د كـــلا تـــر دروازې پـــورې ترڅـــو چـــې جنـــازې وتلـــې، . وړو ويـــر جـــوړ كـــړو ــ . ويرونـــو كـــلا لړزولـــه د كـــلا پـــه دروازه كـــې ښـــځي او . ه ووتلـــېپـــه بيـــړه ســـره جنـــازې لـــه كـــلا نـد ســــيداجان او ميراجــــان مېرمنــــو خپــــل ويــــښتان شــــكول او چيغــــې يــــې . ماشــــومان ودرېــــدل

ــه ســترګو پنــاه شــوې جنــازې پــه منــډه منــډه خلكــو هــديرې . وهلــې، ترڅــو چــې دواړه جنــازې يــې ل . د هديرې په څنګ كې لوى ميدان و، نورې جنازې هم پكې ايښې وې. ته ورسولې

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

د خـــداى مخلـــوق راغونـــډ شـــوى و، ســـپين ږيـــري، تـــور ږيـــري، واړه ځوانـــان ټـــول د شـــاوخوا . د هــديرې پـــه وړانـــدې ګـــوټ كــې ځـــاى پـــر ځـــاى تــور ســـرې هـــم ښـــكارېدې . كليــو نـــه راغلـــي وو

د . عمـــومي جنـــازه وشـــوه، يـــوه د ســـپينو جـــامو مـــلا د خلكـــو مخـــې تـــه ولاړ و، وعـــظ يـــې كـــاوه ــل ــې وويـ ــې داسـ ــې يـ ــاى كـ ــه پـ ــظ پـ ــړئ، : وعـ ــوال زارۍ وكـ ــه سـ ــړئ، االله تـ ــه كـ ــو لاس پورتـ وروڼـ

ــده شــي ــه وطــن كــې جګــړه بن هــر چــا زمــوږه وطــن وران كــړو، اخــر امريكــا راپــسې . ترڅــو زمــوږ پاوس پــرې وار د امريكايــانو او . زمــوږ پــه خــوار اولــس يــې خپلــې وســلې ازمېــښت كــړې . راغلــه

ــو دى ــه ب . انګريزانـ ــاتې وو، دوى پـ ــه پـ ــارونه يـــې چـــې څـ ــشتل كلـــي او ښـ ــو وويـ ــو او راكټونـ . مونـ. پــه دې لــوټ شــوي او تــالا شــوي ملــك كــې نــور څــه پــاتې دي، چــې دوى لــه مــوږه څــه غــواړي

پــه دې وخــت كــې يــوه تــور . خدايــه څــوك چــې پــه مــوږه ظلــم او نــاروا كــوي، لــه مخــه يــې تبــاه كــړې ــه ــاب ون ــه ب ــرې د امريكــا پ ــورې خب ــل، مــلا ن ــو څــه ووي ــه غــوږ كــې ي ــري ســړي د مــلا صــاحب پ ږي

ــړ ــه كـ ــه يـــې ونيولـ ــړې . ې، خولـ ــږ وكـ ــولي غـ ــه نيـ ــرې يـــې پـ ــورې خبـ ــړ، نـ ــر كـ ــديث يـــې تېـ ــو حـ د . يـــې هــر مــړى خپــل خپــل قبــر تــه ــړل او هــديرې تــه ي شــهيدانو جنــازه وشــوه، خلكــو مــړي پورتــه ك

ــووړ ــلام اّوراوه . ي ــه جــګ اواز د خــداى ك ــانو پ ــه ســر ملاي ــو پ ــړي ښــخېدل او د قبرون ــر مــلا د . م هــه اخلاصــه مــسئلې كــولې ــر يــې شــيندلې . زړه ل ــه قب ــه ســره . چــا خــاورې ده مــولې او پ ــه ځان ځينــو ل

ــر كليمـــې ويلـــې ــه سـ ــونډو پـ ــولې وې . پـــټ پـــټ د شـ ــادرې نيـ ــه څـ ــه پاسـ ــو لـ ــړو د قبرونـ ــا د مـ د . چـ. قبرونــو ترڅنګــه وړانــدې د شــهيدانو خپلــوانې، تــور ســرې ښــځې يــو تــر بلــه نــزدې ناســتې وې

د ښـــځو د ډلـــې پـــه مـــنځ كـــې يـــوه د يـــوه قبـــر څنـــګ تـــه . د هـــرې ښـــځې پـــرمخ اوښـــكې روانـــې وې: همــدا يــې ويــل . ښــځه نــورو ښــځو لــه لاســه نيــولې وه، خــو هغــې ښــځې چيغــې او نــارې وهلــې

ــوې ــدر راوارتـ ــا تنـ ــتم او امريكـ ــه دوسـ ــه پـ ــې وران ! خدايـ ــور مـ ــول، االله كـ ــان شـ ــي يتميـ ــا بچـ زمـــه خــو د ظالمــانو كــور وران كــړې ــه ت همــدا يــې ويــل او ســتونى يــې بنــد شــو، اواز يــې . شــو، خداي

نــورو ښــځو پــه غېــږ كــې ونيولــه او پــرې راټــولې شــوې، . پــه ټپــه ناســت و، بــې خــودي پــرې راغلــه .هديره كې بده ورځ جوړه وه، ژړا او چيغې وې

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

. په هديره كې د ټولو خلكو شونډې وچې وې، له خلو نه يې اسويلي بادېدللــك ودرېــدل وروســته بيــا د هــديرې پــه ســپين ميــدان كــې خ . مــړي ښــخ شــول، دوعــا وشــوه

ــه هــرې خواتــه روان شــول . او اخــري دوعــا او فاتحــه وشــوه ــه هــديرې ن پــه ټولــو كليــو كــې . خلــك لــه وه ــوده جګــړه روان ــه كــلا ت ــه خــوا د بالاحــصار پ ــو شــان خپګــان و، د شــپې ل ــه . ي ــان دنن ــر طالب ډې

لـــه شـــمالي . تـــسلمېدو تـــه يـــې غـــاړه نـــه ايـــښوده. پـــه كـــلا كـــې بنـــد پـــاتې وو او مقابلـــه يـــې كولـــهــانو ســره پــه ســخته جګــړه اختــه وو ټلــو ــان كېــدل . الې او امريكاي . لــه دواړو خــواو نــه مــړي زخمي

امريكــايي . ځينــې مــړي زخميــان بــه كليــو تــه راچلېــدل، پــه بالاحــصار څــو ورځــې جګــړه كېدلــه ــا ټـــــول ــه راتـــــاو شـــــوي وو، د ټـــــانكونو او هـــــوايي الوتكـــــو غړمبـــ عـــــسكر لـــــه بالاحـــــصار نـــ

ــړزاوه ــه وختــي پــه . مزارشــريف ل كليــو كــې احــوال ولګېــد، وويــل شــول چــې بالاحــصار يــې ســبا ت .ونيو، طالبان يې تسليم كړل او ويې وژل

ــم وو ــالي هـ ــره پاكـــستاني جنګيـ ــانو سـ ــدل، چـــې د طالبـ ــم ويـــل كېـ ــه . او دا هـ ــر پـ ــازديګر لمـ مـــه راوړ ــه اّس اچــولى كلــي ت ــو زخمــي يــې پ ــه ســاه وه، . غړغــړه و، ي ــه بېل ــه كــې ايل ــه خول د زخمــي پ

ــتم و ــور خـ ــو ز. نـ ــول او يـ ــاو شـ ــرې راتـ لمـــى چـــې ددغـــې كلـــي دا زخمـــي چـــې ېـــي راوړ، خلـــك تـلــومړى هغــه هــېڅ نــه ويــل، خــو چــې د كلــي خلكــو ډېــر ټينــګ كــړ، پخپلــو . پوښــتنه ېــي تــرې كولــه

:سترګې يې راووېستلې، داسې يې وويل. وچو شونډو يې ژبه وګرځولهــږدي ــدي پرېــ ــو ژونــ ــه مــ ــوئ، واالله كــ ــم كــ ــانونو غــ ــان. وروره د ځــ ــاى د امريكايــ ــره يوځــ و ســ

ــي، ــه ورځـ ــښتون مخـــې تـ ــوم پـ ــي، چـــې نـ ــانو پـــسې ګرځـ ــه طالبـ ــاى پـ ــه يوځـ ــتميان او ټلوالـ دوسـ . ژوندى يې نه پرېږدي

:زموږ خوا ته ښه رانزدې شو، په كراره يې موږ ته داسې وويلــر شــوم، ــه زه خب ــن غرم ــدا ن ــږئ، هم ــه درې ــه م ــه ډل ــه دې وخــت كــې يوځــاى ډل ــو اوســه پ فكــر م

ــښتانه ــه پ ــو ن ــه كلي ــام كــوئ فكــر مــو اوســه چــې ل ــايي، پ ــه بي ــه بهان ــه او بل ــوه بهان ــه ي ــه دا . پ ښــه ب .وي، چې پخپلو كورونو كې ونه اوسېږئ، ځانونه غېب كړئ

ــاتې شــوو ــران پ ــه ولاړ كــسان حې ــې ت ــونږ د جومــات چن ــره م ــه خب ــو كــې مــو ســره . د ســړي پ خپل .وسبا ته به په حالاتو ځانونه پوهو. درځئ چې اوس كورونو ته لاړ شو: وويل

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

ــا ځـــان لـــږ وختـــي د . شـــپه د كليـــو خلكـــو بانـــدې پـــه وېـــره او ډار تېـــره شـــوه ســـهار شـــو، مـــه ورســاوه ــه كليــوال ناســت دي ســره . جومــات مخــې ت ــور تن ــه وســتل كــې درې څل كتــل مــې چــې پ

ــږي ــښېناستم . غږېـ ــره كـ ــاوه ورسـ ــې واچـ ــلام مـ ــم، سـ ــزدې ورغلـ ــه نـ ــوا تـ ــوى خـ ــوى د . زه د هغـ هغـوړانــدې پــه كــڅ كــې پــه نــرۍ لاره يــو ســړى پــه اّس ســور . كــولېحــالاتو پــه بــاب ســره خبــرې اتــرې

مــوږ پوهېــدو چــې دغــه ســړى خامخــا د كلــي دى، . مــوږ ټــول د هغــه پــه تماشــه شــوو . راروان دىمـــوږ لا پـــه دې ســـوچ كـــې وو چـــې هغـــه زمـــوږ نـــه وړانـــدې د . كـــوم نـــوى احـــوال بـــه يـــې راوړى وي

كلـــه چـــې مـــوږ تـــه راورســـېد، . اروان ود وســـتل ترمخـــه پـــه لاره ر. كلـــي پـــه لويـــه دروازه راننـــوت مــــوږ ټولـــو هغــــه وپېژانـــده چــــې هغـــه د كلــــي يـــو ســــړى و، زوى يـــې پــــه . لـــه اّس نـــه كــــوز شـــو

ســلام . هغــه خپــل اّس ودراوه او زمــوږ خــوا تــه راغــى . بالاحــصار كــې لــه طالبــانو ســره عــسكر و دســتي يــې .زمــوږ لــه ډلــې نــه يــو تــن ډېــر بــې واره و . يــې واچــاوه، مــوږ ورتــه ســتړي مــشي وويلــې

ويلې لومړى دا ووايه چې زوى دې ژوندى دى كه نه؟. ترې د هغه د زوى پوښتنه وكړهــونډو ــو شـ ــه وچـ ــه ې پـ ــه ژبـ ــونډې يـــې وچـــې وې، خپلـ ــوتى و، شـ ــړ الّـ ــه چـــې رنـــګ يـــې زېـ هغـــات ــه معلوم ــه څ ــړې، مګــر هېچــا رات ــه وك ــل ن ــو ب ــه ي ــرې پوښــتنې مــې ل ــه؟ ډې ــې ن ــه، ويل وګرځول

حـــصار تـــسليم شـــوى دى، كومـــو كـــسانو چـــې مقاومـــت كـــاوه، بېګـــا مـــازديګر ټـــول بالا. رانكـــړ .هغوى يې نيولي دي، زيات پكې مړه دي

ما وى وروره ته خو پوره كيسه وكړه، څنګه چل شوى دى؟پـــرون پـــه . وروره د محـــشر ورځ تېـــره شـــوې ده: هغـــه د بالاحـــصار پلـــو مـــخ واړاوه، ويـــې ويـــل

. ټـــانكونو پـــه بالاحـــصار اور بـــل كـــړى وبالاحـــصار الوتكـــو بمبـــارۍ كـــولې او لانـــدې توپونـــو او ــده ــړه ودرېــ ــته جګــ ــه وروســ ــښين نــ ــسكر . د ماسپــ ــاني دوى عــ ــتم او ربــ ــصار د دوســ ــه بالاحــ پــ

دومـــره مخلـــوق مـــړ شـــوي دي، . خـــارجي قـــواوې هـــم د بالاحـــصار پـــه شـــاوخوا كـــې وې. وروختـــلحېــران دې تــه يــم چــې پــه مــړو بــه څــه كــوي، ځكــه چــې . چــې پــه زرګونــو طالبــان وژل شــوي دي

ه خــو د ښـــخولو نــه دي او نـــه څــوك شـــته دى، چــې دومــره قبرونـــه اوباســي، خـــو خلكــو ســـره هغـ ـــخوي ــدوزرو ښــ ــه بيلــ ــړي پــ ــې مــ ــې چــ ــې ويلــ ــو كــ ــه . خپلــ ــړي ورتــ ــي او مــ ــه اوباســ ــدې ورتــ كنــ

ډلــه ييــزو قبــروو كــې يــې وراچــوي، ژونــدي چــې څــوك پــاتې دي، هغــوى زنــدان . ورګــوزاروي .ته بيايي

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

ــښتانه رانيــسي ــو كــې پ ــو كلي ــه ټول ــايي پ ــې بي ــان ســره ي ــه ځ ــې باســي، ل ــوره ي ــه ك ــره . او ل دومدا خـــو ټـــول طالبـــان نـــه دي، . خلـــك ې نيـــولي دي، چـــې د پېنځـــه شـــپږ زرو نـــه خامخـــا زيـــات دي

ــه چــې يــې پــښتانه پيــدا كــړي دي، نيــولې يــې دي ــن دلتــه راغلــى . خــو چېرت ــه همــدې خــاطر ن زه په نــو خبــره خرابــه ده، هــو خرابــه يــم، چــې دا پــاتې پــښتانه خبــر كــړم، چــې د ځــان غــم وخــوري، كــه ن ــ

!.دهــا وشــوه، لــه جومــات نــه خلــك خــواره شــول او خپلــو كورونــو تــه لاړل زه هــم خپــل كــور . دوع

ــه راغلــم ــښېناستم . ت ــر ډېــره ك ــه دې شــپه ت ــه وروســته پ ــام لــه ډوډۍ ن ماشــومان او مېــرمن . د ماښلـــي ســـپو غپـــا مـــا لا ډډه نـــه وه لګـــولې چـــې د ك. مـــې ويـــده شـــول، زه هـــم پخپـــل كـــټ كـــې پرېـــوتم

زه لـــه كټـــه . غـــوږ مـــې چـــې ونيـــوه، د كلـــي پـــه هـــره كوڅـــه كـــې د ســـپو غپـــا زياتېـــده . جـــوړه كـــړهد كلـــي شـــاوخوا تـــه مـــې پـــام وكـــړ، ســـپو همغـــه شـــان . راجـــګ شـــوم او د كـــور برنـــډې تـــه راووتـــم

ــور راروانــې وې . غپلــې ســړك زمــوږ د كلــي . د كلــي د كــڅ ســرته پــه ســرك كــې مــوټرې د كلــي پــه لمــا وى چــې دا بــه د دوســتم دوى عــسكر وي، . و، مــا ښــه ورتــه ځــان ځيــر كــړ ترڅنګــه تېــر شــوى

ــه بــه ځــي ــدل . چېرت ــه كلــه ګــل شــول او كلــه بــه ولګې ــې لــه هغــې . د مــوټرو څراغونــه ب ســړك خــو بــوړو ژورو كــې خېــږي او كــوزېږي، ځكــه يــې ــه ل كنــدې كنــدې و، مــا فكــر كــاوه، چــې دا مــوټرې پ

ــه معلــومېږي ــه . نور وخــو هغــه د دوى خپــل مــا . ســترګې ن ــه كــاوه، چــې ګنــې دوى ب مــا هــېڅ فكــر ن .موټرې راروانې وې او سپو هم ډېر غپل. كلي ته راځي او خلك به له كورونو نه وباسي

زه لاړم بېرتـــه مـــې ډډه واچولـــه، نـــسوار مـــې لا خولـــه كـــې دي، ښـــه پـــوره وخـــت پـــه ســـوچ كـــې كړكـــۍ رابهـــر كـــړ، بيـــا مـــې ســـر لـــه . يـــوه شـــېبه وروســـته مـــې شـــور او غرپـــا تـــر غـــوږ شـــوه . لاړم

لانــدې كوڅـــه كـــې هــرې دروازې تـــه وســـله وال ســړي ولاړ دي، د كلـــي مـــنځ تــه مـــې چـــې ســـترګې ــال دى ــور او غالمغــ ــې، شــ ــه . واړولــ ــه زړه تــ ــې نېغــ ــره مــ ــري خبــ ــپين ږيــ ــوډا ســ ــازديګر د بــ د مــ

تـــر مـــازديګر ناوختـــه د جومـــات پـــه شـــاوخوا كـــې د كلـــي خلـــك خپلـــو كـــې ســـره جرګـــه . ودرېـــدهــره زمــوږ ســرته راغلــې ده . ويــل چــې څــه چــاره ولټــوو جرګــه كېــدل، همــدا ېــي ښــځې . اوس خــو خب

ــشو پرښــودلى ــه خــو ن ــه . او كورون ــږي ب ــږي، كې ــدې كې ــول دى، خــو ! هرڅــه چــې رابان مــرګ مــو قب . دا شرم نشو قبلولى

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

تـــر ناوختـــه همـــدا فيـــصله وشـــوه، چـــې پـــه . پـــه تـــاريخ كـــې بـــه مـــو بچـــو تـــه پېغـــور پـــاتې شـــيهلتـــه . ناســـت يـــو مـــرګ وي او كـــه درد، همدلتـــه بـــه يـــې تېـــروو همـــدې خپـــل كلـــي كـــور كـــې بـــه

ــه برنـــډه يـــو زوړ بـــوډا ســـپين ږيـــرى ناســـت و، خپلـــې تـــسبيې يـــې اړولـــې . وړانـــدې د جومـــات پـــل ــې وي ــي مــخ راواړاوه، وي ــه ې ــږدي، : خلكــو ت ــه پرې ــركمن او ازبكــان مــو ن ــام كــوئ دا ت هلكــانو پ

ــبب چـــې وي دا ځـــل ــر سـ ــه هـ ــه لاس ورغلـــې ده، پـ ــه پـ ــع ورتـ ــږدي موقـ ــه پرېـ ــه نـ ــښتانه بـــې مرګـ . پـاګرچـــې پـــښتانه بـــې اتفاقـــه قـــوم دى، دا ټـــولې . تاســـې خپـــل اتفـــاق او بيـــا لارې ګـــودري ګـــورئ

ــوم ــې معل ــاق واى، مــشر او كــشر ي ــه اتف ــږ پ ــه دوى ل ــه ځــان راوســتي دي، ك ــه پ ــې پخپل ــادودې ي ن .واى، د بل په دسيسو نه غولېداى، داسې حالت به پرې ولې راتلاى؟

ســره يــو شــئ، يــوه خبــره غوټــه كــړئ او بيــا پــرې عمــل وكــړئ كــه نــه نــو دا اوس پخپلــو كــې ــړ . ځـــل بيخـــي دل كېـــږئ ــام اذان وكـ ــېده، مـــلا د ماښـ ــره چـــې خلاصـ ــه . د بـــوډا خبـ ــه جمعـ خلـــك پـ

ــو : ودرېــدل، د لمانځــه پــه پــاى كــې مــلا امــام دوعــا وكــړه او د دوعــا پــه اخــر كــې يــې وويــل وروڼزمـــوږ د مـــسلمانانو خـــو ددې زورور ظـــالم ســـره لاس پورتـــه كـــړئ، چـــې االله پـــاك ســـوله راولـــي،

ــرى وركــړي ــه ب ــسلمانانو ت ــه خــدايي ســره م ــه رســېږي، خــداى دې پخپل ــې . زور ن ــښتانه ب دا ځــل پ .مرګه نه پرېږدي

ــوه ــول شـ ــلا دروازه وټكـ ــې د كـ ــې وم، چـ ــوچ كـ ــر او سـ ــه دې فكـ ــه پـ ــې راجګـــه . زه لـ ــرمن مـ مېـــږي ــې ســړيه پاڅــه دروازه ټكې ــد . شــوه، ويل ــه پاڅې ــه كــټ ن ــل زه ل ــه مــې ووي ــه : م، ښــځې ت تاســې م

ــره يـــې څـــه كـــار وي زه راښـــكته شـــومو . وارخطـــا كېـــږئ، كېـــداى شـــي د كلـــي څـــوك وي او ماسـد كـــلا دروازه مـــې خلاصـــه كـــړه، كتـــل مـــې . شـــاته مـــې مېـــرمن هـــم راپـــسگې جوختـــه راروانـــه وه

ــه ټوپــك والا ولاړ دي ــي لاس پــورې كــړ . چــې شــپږ تن ــې چــې دوى وليــدل، پــه چيغــو ې . مېــرمن مــدل كېــدې، ســړو وويــل دغــس ــه هــر كــور او كوڅــه كــې اورې ــه : ې چيغــې د كلــي پ ــه ن خوارجــان ګري

!.كن، شوهرت زود پس مى اّيدزه دوى لـــه ! دروازه كلكـــه كـــړه، زه بېرتـــه راځـــم: مـــا يـــوازې خپلـــې ښـــځې تـــه همـــدومره وويـــل

دوى راتـــه يـــوازې دا وويـــل، چـــې د كلـــي ټـــول خلـــك يـــې غوښـــتي دي، پـــه . ځـــان ســـره روان كـــړمروان ېـــي كـــړم، د . ماتـــه د بـــوډا خبـــره بيـــا نېغـــه مخـــې تـــه ودرېـــده. كـــې دې بـــل څـــه تېـــر نـــشيزړه

ــوا روان وو ــه خ ــستلي وو او د ســړك پ ــي خلــك راوې ــه ې ــوڅې ن ــرې ك ــي د ه ــه . كل ــم ســړك ت ــوږ ه مپــــه ســــړك ډېــــرې مــــوټرې ولاړې وې، د كلــــي ټــــول خلــــك يــــي ســــړك تــــه راوســــتل، . ورســــېدو

بــــرادران شــــما را قومانــــدان صــــاحب :" وې ويــــليــــوازې د وســــله والــــو نــــه يــــو چــــا غــــږ وكــــړ، ". خواسته چيزى ګپ ميزند، ديګر هيچ ګپ نيست

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

ــل ــه ويـ ــېڅ ونـ ــې هـ ــور يـ ــريف . نـ ــښېنول او د مزارشـ ــې كـ ــوټرو كـ ــه مـ ــې پـ ــول خلـــك يـ ــي ټـ د كلـ .بالاحصار په لور يې حركت وكړ

ټــول كلـــى پــه ژړا او چيغـــو پــاتې شـــو، . مــوټرې خـــو څــه عـــسكري وې او څــه چكلـــې لارۍ وې پـــه هـــر مـــوټر كـــې وســـله وال د كلـــي د خلكـــو . ماغـــه شـــان غپلـــې چـــې مـــوټرو حركـــت وكـــړســـپو ه

.سره كښېناستل، د بالاحصار په لوري موټرو حركت پيل كړزمــوږ . زه يــې هــم يــو مــوټر تــه وخېــژولم، پــه هــر مــوټر كــې د كلــي خلكــو يــو تــر بلــه ســره پېژنــدل

تـــورتم كـــې يـــو بـــل ســـره نـــه ســـره پـــه مـــوټر كـــې هـــم ټـــول بلـــدي كـــسان ناســـت وو، تـــوره شـــپه وه، ليــدل، مګــر يــو بــل ســره بــه چــې خبــرې وكــړې، پــه مــوټر كــې ناســتو كــسانو بــه هغــوى اوچــت

ــدل ــه مــوټر كــې غلــي ناســت وو . وپېژن ــه، خلــك زمــوږ پ ــږه شــېبه چــې مــوټرو لار ووهل ــه د . ل ناڅاپد طالبــانو دې خــداى كــور وران كــړي، د هېچــا ېــي نــه : مــوټر لــه يــوه ځــاي يــوه تــن داســې وويــل

خپلــه خــو قرانګــو كــه بــه د اســلام او پــښتونوالي نــښه . لــه، ټــول پــښتانه يــې پــرې قتــل كــړل منګـــورئ پـــه دا نيمـــه شـــپه ټـــول . وركـــې وه، خوشـــې ټـــولې دنيـــا تـــه يـــې پـــښتون ســـپك ســـپاند كـــړ

. اى وروڼــو پــه دې ښــه پــوه شــئ، چــې مــوږ او تاســې مــرګ تــه بيــايي . كلــى يــې لــه خلكــو خــالي كــړ پــه . صــاحب ديــن اكــا دى ) ميــراب(وه شــول، چــې دا خــو د كلــي پــه مــوټر كــې ناســت كــسان ټــول پ ــ

ــه ــې وواه ــداغ ي ــه كون ــه شــو، پ ــري گراغوټ ــن ټوپــك والا پ ــو ت ــا . دې وخــت كــې ي ــن اك صــاحب ديمــه چــې د كلــي : پــه مــوټر كــې ناســتو كــسانو ټولــو پــه يــو اواز ټوپــك والا تــه ويــل . يــو اخ وكــړ

ــه يا ــان يــادوي، تاســې يــې خون ــه وهــې، دى خــو طالب دا خــو د ټــول كلــي . ســت يــاد كــړي ميــراب ونــږي ــه تـ ــو تـ ــښتنو ټكولـ ــره د پـ ــه، دومـ ــداغ وواهـ ــه كونـ ــې دې پـ ــړى دى، ولـ ــب سـ ــدمتګار غريـ خـ

ياست؟ !ګپ نزن، شما طالباى بى فرهنګ وحشى:ټوپك والا په قهر او غضب وويل

ــل ــه ووي ــوټر كــې ناســتو كــسانو ورت ــه م ــو پ ــه : ټول ــه واي ــدې م ــه دې ســمه خــوزوه، ردې ب !. خولــره ځـــان مـــه ســـموئ، پرېـــږدئ چـــې چېـــرې مـــو وړي، نـــورې : ل وويـــليـــو تـــن كليـــوا وروڼـــو ده سـ

".واالله اګر به ګپ زدن ات بماند:"هغه بيا وويل. خبرې به هلته د دوى مشرانو سره وكړوــښېناستل ــي كـ ــوپ او غلـ ــول چـ ــره ټـ ــرې سـ ــې خبـ ــه دغـ ــه لـ ــې . د هغـ ــره لاره يـ ــوټر روان و، ډېـ مـ

مــوټرې ودرېــدې، شــپه هــم پــه وتــو . ورســېدوترڅــو چــې د مزارشــريف بالاحــصار تــه ور . ووهلــه .وه، چرګانو اذانونه كول، چې مونږ د بالاحصار دروازې ته مخامخ په سړك ودرېدو

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

يــوه شــېبه پــه مــوټرو كـــې ناســت وو، لــه مــوټره مــې چگـــې پــام كــاوه، د بالاحــصار مخـــې او ــې نــشواى راتــلاى . شــاوخوا دومــره ډېــرې مــوټرې او خلــك ليــدل كېــدل، چــې هــېڅ پــه شــمېر كــه لاړ ــوه ســره څــه وويــل او بېرت ــزدې راغــى، د مــوټر ســيټ كــې يــې كــوم ي ــه ن . يــو تــن زمــوږ مــوټر ت

ــاړو تـــه ودرېـــدل، د بالاحـــصار د كـــلا دروازې ــته وســـله وال د ســـړك دواړو غـ لـــږه شـــېبه وروســـسكر ولاړ وو ــه لاس عـ ــك پـ ــړك ټوپـ ــر سـ ــورې پـ ــدل . پـ ــه ليـ ــده، هرڅـ ــايي ولګېـ ــه، رڼـ ــپه ووتـ شـ

ــدل ــه . كېـــ ــه او توپونـــ ــكاره ټانكونـــ ــسكر ښـــ ــايي عـــ ــدې امريكـــ ــاى ولاړ وو، وړانـــ ــاى پرځـــ ځـــزمــا زړه كــې دا تېرېــدل، چـــې . ترســترګو كېــدل، لــه درېــشۍ او وســلو نــه اوچـــت پېژنــدل كېــدل

ــه كــوي ــم ن ــه څــوك ظل ــه مــوږ ب ــان خــو شــته دى، پ ــه ســړك يــې . امريكاي ــه مــوټره راښــكته شــو، پ لك يـــې ټـــول پـــه ســـړك روان زمـــوږ د كلـــي خلـــ. مخـــامخ د بالاحـــصار د كـــلا دروازې تـــه روان كـــړو

ــه دروازه خلـــك ورننوتـــل . كـــړل ــه . كتـــل مـــې چـــې د بالاحـــصار د كـــلا پـ ــه چـــې مـــوږ دروازې تـ كلـــدانان او مهــم كــسان ــه قومان ــوه ډل ــاني ي ــه خــارجي كــسان او د دوســتم او رب ــږدې شــو، څــو تن ورن

دروازه كـــې وســـله وال كـــسان پـــه داســـې حـــال كـــې و، چـــې چـــا پـــه دروازه كـــې د ننوتلـــو . ولاړ ووځينـــو وســـلې تيـــارې . پـــه وخـــت كـــې خلـــك شـــمېرل د يـــوه تـــن ســـره قلـــم او كاغـــذ پـــه لاس كـــې و

زه چـــې دروازې . هغـــوى بـــه زر زر شـــمېرل .نيـــولې وې، لـــه دروازې بـــه دوه دوه تنـــه دننـــه ورننوتـــل ــو خيــاط ــن راســره زمــوږ د كلــي ي ــم ت ــه ورورســېدم، دوي ــډونكى (ت هغــه د . ملګــرى شــو ) كــالي ګن

دننـــه لاړو، چـــې پـــام مـــو . لـــه دروازې تېـــر شـــو. كتـــل او مـــا هغـــه تـــهننوتلـــو پـــه وخـــت كـــې ماتـــه وــو ــه زرګون ــه ده، پ ــې شــانه لوي ــه د بالاحــصار كــلا خــو پخــوانۍ عــسكري كــلا ده، چــې ب وكــړ، دنن

دننـــه پكـــې ودانـــي ډېـــره ده، مـــوږه چـــې لـــږ وړانـــدې ورتېـــر شـــو، ټوپـــك . خلـــك پكـــې ځـــاېېږيپنځــــوس متــــره . ك ټــــول ولاړ ووشــــاته مــــې چــــې پــــام كــــاوه، زمــــوږ د كلــــي خلــ ــ . والا ودرولــــو

ــه ولاړ ــه وســله وال ورت ــر خلــك ناســت وو، څــو تن ــه څيرمــه بــې شــمېره ډې ــه ت ــدې د كــلا ديوال وړانــوق ناســت وو . وو ــو كــې د خــداى مخل ــو كوټ ــه غټ ــۍ پ ــويې ودان ــوې ل ــه . مخــامخ د ي همــدا شــان پ

ــان اچــولي وو كــې مــا چــې پــه كــلا . دواړو چــپ او ښــي پلــو څــو متــره وړانــدې كوټــو كــې يــې طالبدننــه دا د خــداى مخلــوق وليــد او ټــول حــالات مــې لــه نظــره تېــر كــړل، پــوه شــوم چــې دا دومــره

.ډېر خلك يې تش د طالبانو په نوم راوستلي ديمــوږه ســره پــه كــلا كــې دننــه سمدســتي بــل ډول چلنــد كېــده، نــه مــو چــا خبــرو تــه غــوږ ايــښوده

ــل ــترګه كتـ ــه سـ ــسانيت پـ ــه د انـ ــې راتـ ــه يـ ــو . او نـ ــوت، مـ ــر راوخـ ــسې ولاړ وولمـ ــې . ږ لا همغـ ځينـــا ســـپين ږيـــري و، هغـــوى ځـــاى پرځـــا يناســـت وو پـــه دې كـــې دوه . كـــسان چـــې بـــې وســـه وو او يـ

.اوغانا بشيند: وسله وال راغلل او داسې يې وويل

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

. د ورځـــې تـــر دولـــسو بجـــو پـــورې ځـــاى پرځـــاى ناســـت وو . مـــوږ پخپلـــو ځـــايونو كـــښېناستوــه ــه راكولـ ــې نـ ــه او ډوډۍ يـ ــلا د . اوبـ ــې د كـ ــا چـ ــډون مـ ــه ګـ ــانو پـ ــو او طالبـ ــتلو خلكـ ــو راوسـ ټولـ

ــه وو ــسان بـ ــپږ زره كـ ــاً شـ ــړو، تقريبـ ــه . اټكـــل وكـ ــته يـــې اوبـ ــه وروسـ ــو نـ ــسو بجـ ــه دولـ د ورځـــې لـــې . راوړې ــې ويل ــه ي ــدا ب ــه وڅــښلې، خــو هم ــا اوب ــر چ ــه ښــورېږئ : ه ــه م ــد . د خپلځاي ــر څــوك باي ه

ــل ځــاى كــښېني، بلــه خبــره نــشته دى، همــدا نــن تاســې د مــزار ښــار تــه بيــا هلتــه كومــه . ييپخپ . عمومي غونډه ده، د خبرو اترو لپاره غونډه جوړه شوې ده

ــړې ــارې كـ ــسانو كـــې ورنـ ــتو كـ ــه ناسـ ــوه تـــن پـ ــو : يـ ــره خـ ــو وژنـــئ، دومـ ــه هغـــې مـ وروره بـــې لـوســـله وال . وكـــړئ، چـــې لـــږ خـــواړه او اوبـــه خـــو راتـــه راوړئ، لـــه لـــوږې او تنـــدې مـــو ولـــې وژنـــئ

لـــه ســـره تـــاو كـــړى و، د نـــسواري بخمـــل اوږد چـــې اصـــلاً ازبـــك ښـــكارېده، خيـــرن لنګـــوټى يـــې كمــيس يــې پــه تــن و، لنــډ پرتــوګ او زاړه عــسكري بوټــان يــې پــه پــښو و، چيتــه پــوزه او شــنې

ــې وه ــره ي ــډكۍ ږي ــې وې، لن ــې ســترګې ي ــصاف . بخن ــږ د ان ــه دى ل ــورو ن ــه ن ــه و، ل ــالو ب د دېرشــو كــد و ــر د : ويلـــې. خاونـ ــد، مګـ ــطل ابّ بياريـ ــاه در سـ ــا از چـ ــرادرا از انجـ ــان نيـــست بـ ــان مـ ــا نـ . رينجـ

ــدل اوبــه پــسې ولاړل ــه ګړنــدي پاڅې د هــر چــا خولــه وچــه وه، ځكــه چــې ډېــرو خــو نــسوار . دوه تنــول ــې توك ــه ي ــدل . اچــول او بېرت ــه راوخوځې ــايونو ن ــو ځ ــه خپل ــي خلــك ل ــوږ د . د كل ــوازې خــو زم ي

طالبــان هـــم پكـــې . كلــي خلـــك نــه وو، پـــه دې كـــلا كــې يـــي د ډېــرو كليـــو خلـــك راټــول كـــړي وو مخكــې چــې څــه طالبــان پــه دې كــلا كــې اوســېدل، هغــوى څــه وژل شــوي وو، څــه زخميــان وو،

د كليـــو خلـــك يـــې چـــې ټـــول پـــښتانه وو، نـــه . او ځينـــې يـــې ژونـــدي پـــه كـــلا كـــې رابنـــد كـــړي ووــې اچــولي وو ــه كــلا كــې ي ــې راوســتي وو او پ ــوم ي ــه ن ــانو پ ــې د طالب ــان، ول ــه . طالب ــانو ت امريكاي

. دي او القاعده دييې ويلي وو، چې دا ټول طالباند بالاحـــصار د كـــلا دننـــه نـــورې ودانـــۍ . زه ټينـــګ نـــشوم، لـــه خپلـــو كليوالـــو نـــه وړانـــدې لاړم

ــودل ــي درلـ ــه ېـ ــي برجونـ ــوړه جنګـ ــوړه او درې پـ ــږي . دوه پـ ــچ ميـ ــدې مـ ــم دبانـ ــې او هـ ــو كـ ــه كوټـ پـهـــر چاتـــه مـــې . دا خلـــك ټـــول يـــا طالبـــان او يـــا د كليـــو خلـــك يـــې راوســـتلي و . خلـــك خوزېـــدل

چـــا بـــه ويلـــې ســـاعت پـــس بـــه جرګـــه جـــوړېږي، مـــوږ ټـــول بـــه پكـــې . يـــوه، چـــې څـــه وايـــيغـــوږ ونــه . ګــډون كــوو ــه خــولي گراوتل ــاتره د كليــو د خلكــو ل ــه زي ــره ب ــد . دا خب ــه عمــري بن ــل پ ــه وي ــو ب ځين

طالبــانو خــو هــسې . مــو بنــديان كــوي او چــا بــه ويلــې پــه قــران كــه بــه نــور تــرې د ژونــد څكــه وكــړئ ــي، چــې ګنــې ــه دي كرل ــه ن ــږدي ګلون ــه روغ پرې ــونږ ب ــاره يــې خــو . م ــښتنو لپ ــښتو او پ كاشــكې د پ

تــور مخــي ږيــرې يــې رســېدلې څــه چــې لــه نامــه . ځينــې مــې وليــدل هــېڅ يــې نــه ويــل . څــه كــړي واى .نه هم تېرې وې

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

پخپلــو كــې بــه يــې ســره غلــي غلــي خبــرې كــولې، لــه . اوچــت ښــكارېدل، چــې پنجابيــان دي .شوي وو" پړي"لوږې او تندې نه بيخي

ــا ــه جرګــه شــته او م ــه كوم ــوه شــومه چــې ن چــې د بالاحــصار د خلكــو حــال احــوال واخيــست، پــد كېــږي ــساني چلن ــه دې خلكــو ســره ان ــي . ن ــه يــې وژن ــا ب ــه بنــدي كــوي او ي ــول ب ــه دغــه كــلا . دا ټ پ

ــه ــړه شـــوې وه، چـــې پـ ــخته جګـ ــرمنځ سـ ــوالې تـ ــمالي ټلـ ــانو او شـ كـــې دوه ورځـــې مخكـــې د طالبـ ــ ــرې بمبـ ــو پـ ــايي الوتكـ ــې امريكـ ــاى كـ ــړې وهپـ ــې . اري كـ ــې يـ ــي وو او ځينـ ــه وژلـ ــې څـ ــان يـ طالبـ

.ژوندي تسليم كړي ووــه ترڅنګــه ناســت و، پــه لاس كــي يــې خــدازده د څــو يــو تــن طالــب مــې وليــد، چــې د يــوه ديوالــه ــښه يــې زخمــي شــوې وه، پ ــوه پ ــوه ډډه ناســت و، ي ــه ي ــوه مــړۍ ډوډۍ نيــولې وه، پ ورځــو وچــه ي

. دى لګيـــا و پـــه وچـــه ډوډۍ ېـــي شـــخوند واهـــه . ټوټـــه يـــې تړلـــې وه، خـــو وينـــې تـــرې راوتلـــي وې ــو ګــوټ كــاوه ــه يــې د اوب ــه وچــه مــړۍ پــسې ب ــه كــوزه ايــښې وه، پ ــو خاورين ــه يــې د اوب زه د . خوات

ــه يــې وڅــښلې ــه كــړه، اوب ــور ورروان شــوم، هغــه كــوزه پــه ســر پورت ــه، . هغــه پــه ل ماتــه يــې راوكاتــې ــډوكي يـ ــخ هـ ــامې، د مـ ــې جـ ــګ خيرنـ ــښلې رنـ ــړ زبېـ ــې، زيـ ــې چخنـ ــترګې يـ ــغ سـ ــه نېـ ــه ورايـ لـ

ــي وو ــېدم . راختلـ ــه ورورسـ ــښوده، زه خواتـ ــه كېـ ــر ځمكـ ــې پـ ــوزه يـ ــاكې او . كـ ــامې پـ ــو جـ ــا خـ زمـــازه وه ــه مــې لا ت ــا ســلام . ظــاهري بڼ ــه متــوجې شــو، خپلــې ســترګې يــې راښــخې كــړې، م هغــه رات

ــه ــيكم وواي ــه ځيــر ځيــر كتــل . ورواچــاوه، هغــه وعل ــه همغــسې پ ــه يــې كــښېناستم، هغــه رات . خواتزمــا تلوســه ! هغــه وى ولــې نــه كــښېنه وروره . جــازه ده، چــې خــوا تــه دې كــښېنم؟ مــا وى وروره ا

ــړم ــا وى چـــي د پـــښې د زخـــم پوښـــتنه تـــرې وكـ وروره زخمـــي : پـــه كـــرار مـــې تـــرې وپوښـــتل . وه مـــې؟ هغــه وى ــږ . هــو دا پــښه مــې لګېــدلې ده : شــوى ي ــه ده؟ هغــه خپــل اوښــكې ل ــه خــو ن مــا وى مات

وروكتـــل ويلـــې وروره پـــښه مـــې لـــه زنګانـــه نـــه كـــوږ غونـــدې كـــړو، لانـــدې يـــې خپلـــې پـــښې تـــه . كوزه ماته ده

دا څنګه ولې ماته شوه؟ــه ــوى راتـ ــره وو، هغـ ــم راسـ ــري مـــې هـ ــور ملګـ ــرج كـــې ناســـت وم، نـ ــه بـ ــه هغـ ــاس پـ ــه پـ همدلتـ

كاشـــكې زه هــم مـــړ واى، شــهادت بــه مـــې پــر نـــصيب . شــهيدان شــول او زه پـــه دې پــښه ولګېــدم .شوى واى، له دي حال نه به خلاص وم

لته تاسې څو تنه وئ؟دده لـــه دې خبـــرې ســـره . مـــوژ پـــردې كـــلا كـــې بـــالا لـــه دوه زرو نـــه زيـــات طالبـــان اوســـېدلو

وروره ته هم طالب يې كه څنګه؟: جوخت وويل

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

بېګـــاه يـــې نيمـــه شـــپه . مـــا وى نـــه وروره زه يـــې د خپـــل كلـــي خلكـــو ســـره دلتـــه راوســـتلى يـــم .راوستلو او په دې كلا يې راننوېستلو

د هغـــه رنـــګ كـــې لـــږه ســـورخي پيـــدا شـــوه، خپلـــه . اوس پـــشتانه كلـــه پرېـــږديده وى هـــو نـــوارمـــان دى چـــې لـــه دا : پـــښه يـــې پـــه يـــوه لاس ونيـــوه، لـــه خپلـــه ځايـــه لـــږ وخوځېـــده، ويـــې ويـــل

بــالا نــو نــور ! طيــارو او بــې پنجــاو دو ســره نــه كېــږي، مــوژ خــو خپــل وس وچــلاوه، خــو نــه وشــوه . څه حال وي؟ موږ خو نو دلته اوبايلودهنه يم خبر چې په ګرد افغانستان كې به

وروركيه ښه نو دا دومره طالبان چې په دې كلا كې وو، هغوى څه شول؟ــړل ــدي اســيران ك ــې ژون ــړه او څــه ي ــول څــه م ــم . ټ ــه ي ــر ن ــستل، خب ــوټرو كــې ووې ــه م ــې پ ــړي ي م

ــه ېــي وړي وي ــه بالاحــصاره . چــې چېــرې ب ــه يــې ځينــې ډكــول او ل دومــره مــې ليــدل، چــې مــوټران بــ ــلب ــو . ه وت ــاتې ي ــسان روغ پ ــو څــو ك ــان او ي ــه زخمي ــه شــمار څــو تن ــالي پ ــه خــو خ دا كــلا خــو . دلت

ــتل ــره راوسـ ــې سـ ــو كـ ــه دا دوو ورځـ ــې پـ ــان يـ ــور طالبـ ــه وه، دا نـ ــه نـ ــې ډكـ ــه دا دوو . داسـ وروره پـپــه زرګونــو طالبــان بــې چــاره ګــان يــې لــه دې كــلا د بالاحــصار نــه . ورځــو كــې بــل شــان حــال دى

ــووړل ــور هــم ورپــسې . ي ــو كــانتينرو كــې چېــرې وړي ن ــه دا لوي ــه پ ــاره يــې بېرت پــري . راولــي او دوب خبر نه يم، چې څه به پرې كوي؟

پـــه دې . هغــه درد ونيـــو او ښـــي لاس يـــې پـــه خپلـــه پــښه كېـــښود او ښـــكته يـــې ورتـــه وروكتـــل لـــه . وخـــت كـــې يـــو تـــن زمـــوږ كليـــوال پـــه مـــا پـــسې راغـــى، ويلـــې راځـــه چـــې خلـــك دې غـــواړي

. راواخيست او خپلو كليوالو ته خواته راغلمزخمي طالبه مې اجازتانډيوالــــه راځــــه ليــــرې ليــــرې مــــه ګرځــــئ، اوازه ده چــــې كــــوم : يــــوه راتــــه سمدســــتي وويــــل

رښـــتيا ده : يـــوه بـــل د كلـــي مـــشر ســـپين ږيـــري وويـــل . امريكـــايي هيئـــت راځـــي، څـــه خبـــرې لـــريه ورســره زمــوږ د كلــي ټــول وروڼــه بايــد پــه همــدې ځــاى كــې ســره راټــول يــوو، چــې لــه نــږدې نـ ـ

خبــــري وكــــړو، چــــې زر مــــو رخــــصت كــــړي، ټــــول كلــــى يــــوازې ښــــځو تــــه پــــاتې دى، ښــــځې او كاكــا همــدا تــه : پــه دې وخــت كــې يــوه بــل كليــوال پــرې غــږ وكــړ، ويلــې . ماشــومان بــه څــه وكــړي؟

ــه نماينــدګۍ وكــړې ــرې زمــوږ د ټولــو پ ــه ورســره خب ــدلي ديوالــه . ب ــاورين نړې ــي نــايي اكــا خ د كلــړت لا ــې وه، پ ــه وهل ــه تكي ــه ت ــا ت ــري اك ــول، همغــه ســپين ږي ــر وارت ــه خــولې تې ــي ل ــسوار ې ړي او ن

ــره : يـــې وويـــل ــر څـــوك چـــې راغلـــل او خبـــرې دې ورسـ ــرو، هـ ــه مـ ــوږ د لـــوږې نـ ــا نـــور مـ ــردل اكـ پـــه خـــلاص شـــو ــه دې عـــذاب نـ ــړه، چـــې لـ ــره وكـ ــوه بـــل زلمـــي . كـــولې، لنـــډې لنـــډې خبـــرې ورسـ يـ

ــل ــونږ خــو : ووي ــه د هغــوى ملګــري، م ــو او ن ــان ي ــه طالب ــوږ خــو ن ــه دې م ــسم دى پ ــه خــداى ق ــې پ ي !راوستي يو، چې پښتانه يوو

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

ــان څــــوك ــوږ څــــوك او طالبــ ــو ! مــ ــساسات شــ ــرو كــــې احــ ــو خبــ ــرې . پخپلــ ــترګې يــــې ســ ســــه خپلــې لمنــې . واوښــتې، مــوږ امريكايــان څــه پېژنــي، خــو همــدوى مــو ورتــه ورښــايي مــوږ تــل ل

وويــل اوس نــو بيــا يــې . لــږ شــان غلــى شــو . نــه اور اخيــستى دى، مــوږ نــه خارجيــان څــه خبــر دي ــه كېــږي مــازديګر . نــور پخپــل ځــاى غلــى پــاتې شــو . هــېڅ نــشو كــولاى، هرڅــه چــې كېــږي، هغــه ب

ــشول ــوم ن ــزدې شــو، څــوك رامعل ــل . ران ــه ووي ــو ت ــو كليوال ــا خپل ــه : م ــه ستاســې اجــازه وي، زه ب كلـــه هغـــه دروازې ســـره چـــې ولاړ ټوپـــك والا دى، پوښـــتنه وكـــړم، ګونـــدې څـــه معلومـــات خـــو بـــه

.راكړيــو ر ــه ووېټول ــه ووايــي : ات ــه درت ــه يــو څــه خــو ب ــه روان شــوم . ورشــه ولــې ن ــه دوى ن ــډه ل ــه من زه پ

ــه لـــوري وخوځېـــدم ــان پـــښه نيـــولى شـــوم . او د كـــلا دروازې پـ كتـــل مـــې چـــې دوه تنـــو . زه ورو شـمخـــامخ دروازې تـــه د كـــانتينرونو . بيـــرون پـــه ســـرك مخـــامخ د كـــانتينرو كتـــار تـــه اشـــاره كولـــه

ــر ونـــه ګـــراوه، خپلـــو كليوالـــو خواتـــه راروان شـــوم . كـــاروان ورو ورو راروان و ــا ورپـــسې سـ لا . مـــه تــه ســره ولاړ وو ــه وم رســېدلى، چــې څــو تنــه طالبــان وړانــدې د كــوټې ديوال پــه . خپــل ځــاى تــه ن

زوره زوره يـــــې چيغـــــې كـــــړې ، ويلـــــې اى مـــــسلمانانو وروڼـــــو، ګـــــورئ چـــــې د هـــــر يـــــانو بيـــــا ان او نـــور د كليـــو بـــې چـــاره پـــښتانه كـــانتينرې راوســـتې، دا درې ورځـــې ســـر پـــه ســـر دوى طالبـ ــ

ــې ــوي او چلـــوي يـ ــې اچـ ــانتينرو كـ ــه كـ ــسلمانان پـ ــې وړي . مـ ــرې يـ ــې چېـ ــداى خبـــر، چـ دا دى . خـد طالبـــانو پـــه دغـــه خبـــرو ټـــول . ورتـــه ګـــورئ پـــه مـــوږ او تاســـو پـــسې دا كـــانتينري راوســـتي دي

ــول ــدې شـ ــا غونـ ــږ وارخطـ ــك لـ ــږدې د درواز . خلـ ــه نـ ــې دروازې تـ ــه وه، چـ ــې نـ ــېبه وتـ ــږه شـ ې لا لـيــــوه ډلــــه وســــله وال كــــسان، چــــې لــــه بڼــــې او جــــامو نــــه . خــــولې تــــه لــــومړنى كــــانتينر ودرېــــد

ــور ــې او نــ ــي مخكــ ــشران ېــ ــان وو، مــ ــور تاجكــ ــزاره او نــ ــركمن، هــ ــو تــ ــې ازبكــ ــكارېدل، چــ ښــمـــا چـــې لـــه خپلـــو ســـترګو او نظـــر نـــه تېـــر كـــړل، تقريبـــاً د . ورپـــسې لـــه دروازې نـــه دننـــه راننوتـــل

ــل ــه شــمېر كــې راتل ــو پ ــا دا د . شــلو تن ــه و، م ــان پرات ــو كــې طالب ــه كوټ ــدې پ ــه ولاړل، وړان كــلا دننــه كــلا كــې وي ــه پ ــان ب ــسان طالب ــې څــو ســوه ك ــاوه، چــې ګن ــال ك ــې هغــوى لــه . خي ــه چــې ي خــو كل

كوټـــو نـــه راووېـــستل او دروازې پـــه لـــور يـــې راروان كـــړل، د كـــلا پـــه مـــنځ كـــې د دوو مـــوټرو پـــه داســـې . طالبـــان پـــه دغـــه ســـړك ودرولانـــدازه ســـړك تېـــر شـــوى و، پېنځـــه پېنځـــه تنـــه كتـــار يـــې

كــــسان هــــم پكــــې وو، چــــې د مــــرګ تــــر ســــلګۍ رســــېدلي و، لــــه چانــــه وينــــې روانــــې وې، چــــا د ټولـــو رنګونـــه زېـــړ زعفـــران ښـــكارېدل، وچـــې شـــونډې، خيرنـــې جـــامې، د هـــر . فريادونـــه كـــول

يــوه بــدن لكــه وچ لرګــى داســې شــوى و، چــې هــر څــومره كلــك زړه واى، د هغــو پــر دغــه حالــت . كېدهاوبه

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

زمـــوږ د كلـــي خلـــك دروازې تـــه د پېنځـــو ســـوو متـــرو پـــه وړانـــدې پـــه لويـــو لويـــو كوټـــو كـــې ــره ناســـت وو ــدل . سـ ــو دروازو كـــې ودرېـ ــوږه د كوټـ ــه ټوپـــك والا زمـ ــه وخـــت كـــې دوه تنـ ــه دغـ . پـ

مــوږ لــه كړكيــو نــه د طالبــانو كتارونــه ليــدل، چــې د . ويلــې بيــرون مــه اوځــئ اجــازت نــشته دى د عقـــل نـــه وتلـــى كـــار و، ځكـــه . رار ســـره دروازې خواتـــه روان ووكـــلا مـــنځ ســـړك كـــې يـــې پـــه كـ ــ

دوه . دومـــره ډېـــره يـــې لـــه كوټـــو نـــه رابهـــر كـــړل، چـــې تعـــداد يـــې اټكـــلاً زرګونـــو تنـــو تـــه رســـېده زمــوږ د كلــي خلكــو چــې پــه . ورځــې مخكــې يــې هــم پــه زرګونــو نــور لــه همــدې كــلا نــه وړي وو

ــاتې وو ــران او هــك پــك پ ــه كتــل، حې ــل . كړكيــو كــې يــې ورت ــه ســره وي ــل ت ــو ب ــه : ي ــه چېرت اى دا بدوى . طالبـــانو هـــم پـــه كوټـــو كـــې ناســـتو كـــسانو تـــه وركتـــل : بيـــايي؟ بـــل بـــه پـــسې بـــل تـــه ويـــل

ــاي ــه بي ــدان ت ــا زن ــرو مــرګ ي ــوږ هروم ــدل، چــې م ــه . پوهې ــه وه معلوم ــه ن ــا د . خــو نتيجــه هېچــا ت مــره مخلـــوق ب ــا وى چـــې دا دومـ ــړې وې، مـ ــور كـ ــترګې څلـ ــه دوه سـ ــويې دروازې تـ ــه كـــلا لـ انـــدې بـ

ــشران راورســېدل ــه نــور غټــان او د ټلــوالې م خارجيــان هــم . اوس څــه كــوي؟ د كتــار ســرته څــو تنــي وو ــېدلي وو . پكـ ــه رسـ ــر انّ دروازې تـ ــومړنى سـ ــانو لـ ــدل، د طالبـ ــې ودرېـ ــه دروازه كـ ــه دې . پـ پـ

ــول ــه ك ــه ورپورت ــانتينر ت ــې ك ــان ي ــانتينر چــې ډك شــو . كــې دروازه خلاصــه شــوه، طالب ــومړنى ك ل. ورپــــسې شــــاته بنــــده كــــړه، او ښــــي لــــور تــــه يــــې حركــــت وكــــړو، وړانــــدې ودرېــــد دروازه يــــې

ورپـــسې بـــل رامخـــې تـــه شـــو، هغـــه هـــم د ســـترګې پـــه رپ كـــې ډك شـــو او د لـــومړني كـــانتينر تـــر كـــانتينره ډك شـــول او بيـــا د كـــانتينرانو ) 27(پـــه دغـــه ترتيـــب ســـره ښـــه مـــې شـــمارل . شـــا ودرېـــد

ــه حركــت پيــل وكــړ ــه پ ــور ت ــار ښــي ل ــورې شــوه دروازه . كت ــاره پ ــه دوب ــار چــې د . بېرت ــانو كت د طالبمـــازديګر نـــزدې . كـــلا مـــنځ ســـړك يـــې پـــه خپلـــو ليكـــو ډك كـــړى و، لا نيمـــايي تـــه نـــه و رســـېدلى

وروره د لمانځــــه وخــــت دى، : و، زمــــوږ يــــوه كليــــوال پــــه دروازه كــــې ولاړ وســــله وال تــــه وويــــل ه نــــشته، قومانــــدان ماتــــه دا اجــــاز: هغــــه وويــــل. مــــوږ تــــه اجــــازه وكــــړه، چــــې اودســــونه وكــــړوــئ ــه اجــازه واخل ــه هغــه ن ــه . صــاحب چــې راغــى، ل ــه وكــړې، هغــه كل ــې چــې ورت ــر څــومره زارۍ ي ه

د مــازديګر لمانځــه . منلــه، پــه كوټــه كــې خلكــو تــيمم وواهــه او د مــازديګر پــه لمانځــه ودرېــدل بيــا يــې هــر كــانتينر تــر خــولې پــورې لــه . نــه وروســته كتــل مــو چــې د كــانتينرو كتاربيــا راغــى

درېـــيم ځـــل وروســـتنى كتـــار چـــي . مـــوږ هـــم ورســـره عـــادي شـــو. بـــانو نـــه ډك كـــړ او روان شـــوطالماښــام نــږدې و، يــوه مــلا ا ذان وكــړ او پــه كــلا كــې . راغــى، لــه پــاتې طالبــانو نــه ډك شــو او لاړ

د . د څـــو كليـــو خلـــك لا د بالاحـــصار پـــه كـــلا كـــې پـــاتې وو . پـــاتې خلـــك پـــه جمعـــه ودرېـــدل . خړنۍ لګېدلې وه، چې بيا د كانتينرو كتار راورسېدماښام له لمانځه نه وروسته

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

ــل او څــو ــه راغل ــوږ خوات ــي زم ــه ې ــل، څــو تن ــه ټوپــك والا راننوت دروازه خلاصــه شــوه، څــو تنلــومړى يــې هغــوى . يــې د نــورو كليــو خلكــو پــسې چــې وړانــدې پــه كوټــو كــې ناســت وو، ورغلــل بيــــا يــــې مــــوږ . رولراووېــــستل او د همغــــه شــــان مخكينــــي كتــــارونو غونــــدې ې پــــه ســــړك ود

ــو ــې ودرول ــه هغــوى پــسې ي ــر كــړو او پ ــه به ــه كوټــو ن ــسې ل ــه جــګ . ورپ ــوه پ ــو نــه ي لــه وســله والد كـــانتينرونو خواتـــه . نـــور ې څـــه ونـــه ويـــل. بـــرادران شـــما را بـــه فرقـــهء مـــزار ميبـــريم: اواز وويـــل

ــړو ــې روان كــ ــامخ يــ ــي . مخــ ــه وه، خلــــك ېــ ــه خلاصــ ــانتينر خولــ ــومړي كــ ــر د لــ ــه دروازې بهــ لــد خـــداى لپـــاره مـــوږ خـــو : پـــه دې وخـــت كـــې يـــوه ســـړي پـــه زوره پـــه جـــګ غـــږ وويـــل . لورخېـــژو

ميـــږي او يـــا نـــور حېوانـــات نـــه يـــو، چـــې پـــه دې كـــانتينرو كـــې مـــو وړئ؟ ولـــې مـــو وړئ؟ چېـــرې ــرې ورغــږ كــړ ــدان پ ــوه قومان ــالا شــو : مــو وړئ؟ ي ــزن وحــشى، ب ــه مــرۍ ! ګــپ ن ــر چــا پ ــو د ه ــور ن ن . خالي د خپل سرنوشت په انتظار وكې لاړې وچې شوې، هر سړى له غږه ووت،

ــه خــړه كــې يــې مــوږ كــانتينر ــوده وه، د ماښــام پ نوبــت زمــوږ د كلــي د خلكــو راورســېد، هــوا تزمــونږ پــه كــانتينر كــې د . دوه درې كــانتينره ځانلــه زمــونږ پــه كليوالــو ډك شــول . تــه ورواچولــو

ــه و ــاى نـ ــښودو ځـ ــښو د ايـ ــ . پـ ــان لـ ــا ځـ ــې مـ ــت كـ ــه وخـ ــو پـ ــه د ورختلـ ــانتينر تـ ــړ، كـ ــته كـ ږ وروسـوروســــتنى تــــن زه وم، چــــې د كــــانتينر وروســــتنۍ دروازې پــــه يــــوه كــــونج كــــې مــــي ايلــــه ځــــان

ــورې شــوه . ټينــګ كــړ ــه رپ كــې پ ــې، . دروازه د ســترګو پ ــه وه وتل ــږه شــېبه لا ن ــاره شــوه، ل ــوره تي تپــه كــانتينر كــې دومــره كــسان . چــې خلكــو لــه ګرمــۍ نــه چيغــې كــړې، د هــر چــا ســاه بنــده شــوه

ــده ولاړ وو، چــې ــه كې ــاره ن ــښېناستو چ ــن د ك ــوه ت ــا د ي ــا . حت ــومړي ځــل خــو چ ــه ل ــده وه، پ ــوا بن هــانتينر ــه چيغــې وهلــې او چــا ك ــه ســختۍ ن ــو ل ــې، چــا ســورت ياســين پيــل كــړ او ځين كليمــې ويل

كلــه بــه چــې كــوم جمــپ مخــې تــه راغــى، كــانتينر بــه چــې . كــانتينر پــه حركــت كــې و . پــه لغتــو واهــهــل ورو ــر ب ــو پ ــه ي ــدلجمــپ وخــوړ، خلــك ب ــړ . لوئې ــوه غــږ ك ــدحال كــې ي ــه دغــې ب ــه : پ ــې ل ــو ب وروڼ

ــرو ــه ل ــوبې وباســئ، بلــه لاره ن ــه ت ــه لا . هغــې پــه دې كــانتينر كــې مــرو، خــداى ت پــه دې وخــت كــې بــه شــوه ــه خلكــو ســخته زيات ــه وي، چــې پ ــرې ن ــه . شــل دقيقــې تې ــرو سمدســتي خپــل اعــصاب ل ډې

ــه حركتــه ولوئېــدل . لاســه وركــړل ــان هــم وو ډېــر راپكــې ســپين ږي ــ . ډېــر يــې ل مــا . ري او تنكــي ځوانــښلولى و ــان نــ ــورې ځــ ــډو پــ ــتۍ دروازې د دوو څنــ ــانتينر وروســ ــپ . دكــ ــه جمــ ــې بــ ــانتينر چــ كــ

ــه ــوا راننوتل ــږه شــان ه ــه ل ــه درز كــې ب ــه مــې راكــش . وخــوړ، پ ــه ب ــان ت ــړه او ځ ــنفس ك ــه ت ــه هغ ــا ب مهغـــسې خـــو مـــا هـــم څـــو ځلـــې . خـــالي مـــې خپلـــه پـــوزه او خولـــه پـــه درز پـــورې نـــښلولوې وه . كـــړه

پــه كــانتينر كــې دننــه خلكــو . ضــعف وكــړ، د تــن جامــه مــې د بــدن پــه خولــو لمــده قيــشته شــوې وه .غوږ ته مې د ځينو د ساه وتلو خرار راتلو. باندې قيامت او د مرګ شېبې وې

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

يــوه . د يــوه زلمــي هلــك غــږ مــې تــر غــوږه شــو، ويلــې يــوه هفتــه مخكــې مــې واده كــړى دى ــانو ســټه اوباســې، چــې : وى ــه د طالب ــل خواتــه خداي ــه ورســولو، مــا خــو ب ــې داســې حــال ت مــوږ ي

د شـــاله . مـــخ نـــه شـــو اړولـــى تـــورتم هـــم و، د كـــانتينر جمـــپ تـــه بـــه پـــه تمـــه وم، چـــې ســـاه راكـــاږم ــه ــخته راغلـ ــوري رابانـــدې فـــشار او سـ ــدو . لـ ــه ژونـ ــول، پـ ــړه شـ ــانتينر كـــې مـ ــه كـ زيـــات خلـــك پـ

ــا ــا د ك ــل، خــو م ــه شــا راپرېوت ــا پ ــه زم ــدازده چــې څــو تن ــه، خ ــونج تنګــسه راغل نتينر وروســتي كــه ځــان كلــك كــړى و ــه او پــوزه د كــانتينر دروازې . ت ــه خول ــه مــې خپل ــه ب ــه هيل د كــانتينر د جمــپ پ

ــولې وه ــه نيـ ــر . درز تـ ــو د قبـ ــه، خلـــك خـ ــهادت وايـ ــه شـ ــانونو تـ ــرو ځـ ــې ډېـ ــدل، چـ ــې اورېـ ــه مـ ښـــه وه ــي، مګــر دا ســخته څــو چنــده زيات ــوي . ســخته واي ــه ك ــسان زړه اوب ــه، څــه . د هــر ان څــه اوازون

چيغـــې، څـــه خـــرار، پـــه خـــداى تعـــالى مـــې دې كـــسم وي، چـــې پـــه دغـــسې حالـــت كـــې د بنيـــادم د ــار دى ــران ك ــر ګ ــل ډې ــو، د خلكــو هغــه چيغــې . ســاه وت ــو وخــت مــې غــوږ وني ــانتينر لا روان و، ي ك

لــه مانــه كــور او بچــي هرڅــه . او نــارې غلــې شــوې، يــو نــيم زګيــروى او فريــاد بــه مــې غــوږ تــه راتــه پخپلــو خولــو كــې ډوب ناســت . ل مــرګ او ژونــد شــېبې مــې شــمارلې هېرشــوي وو، خــالي د خپـ ـ

څــو ځلــي مــې زړه درزا پيــل . ناســت څــه خــو اخــر د مــړو لــه پاســه د دروازې درز تــه ناســت وم . ومــړې وې ــه مــې زړه وموښــود، ســترګې مــې پټــې ك ــل ښــي لاس ب ــړه، پخپ ــه هغــې . ك ــې ل ــورتم و، ب ت

ــدل ــه ي ــه ن ــد، پــوه شــوم، چــې . مــې څ ــانتينر ودرې ــانتينره ښــكته يــو وخــت ك ــه ك ــو ل ــه بــه م همدلتــوي ــاى . ك ــاى پرځ ــانتينر ځ ــره شــېبه ك ــه شــوه، ډې ــسې زيات ــدو ســره ګرمــي لا پ ــه ودرې ــانتينر پ د كــېدلى وم . ولاړ و ــرحده رسـ ــر سـ ــرګ تـ ــاتي د مـ ــو زيـ ــانتينر درز . زه نـ ــې د كـ ــوزه مـ ــه او پـ ــه خولـ خپلـ

ــه ــه راوتلـ ــرې نـ ــوا تـ ــو هـ ــولې وه، خـ ــې نيـ ــه د . كـ ــه، پـ ــدې راغلـ ــختي رابانـ ــره سـ ــې د ډېـ ې وخـــت كـكـــانتينر تـــر شـــا دروازه خلاصـــه شـــوه، ددروازې پـــه خلاصـــېدو ســـره ســـم درب درب مځكـــې تـــه

ــدل ــړي ولوئي ــي م ــوره شــپه وه . ځين ــده، ت ــدل كې ــاد اورې ــيم فري ــو ن ــانتينر . ي ــه ك ټوپــك والا څــو تن . په سترګو مې توره شپه وه، خو خړ خړ مې ليدل چې عسكر دي. ته راغلل

ــيم ژوانــدي پــه دغــه وخــت كــې مــې خپلــې ســت رګې ورو وغړولــې، څــو تنــه پــه كــانتينر كــې لا نځــان مــې بيخــي . مــا خپــل ځــان نــور ونــه خوځــاوه . كــوم يــوه بــه نــرى نــرى فريــاد هــم كــاوه . پراتــه وو

ــه ــې وګاڼـ ــړو كـ ــه مـ ــانتينرو . پـ ــر اوږد د كـ ــې ډېـ ــه چـ ــې كاتـ ــړې او مـ ــه كـ ــترګې راپورتـ ــې سـ ــا مـ بيـپـــه زړه . ه لاس ماشـــه پـــه ګوتـــه ولاړ ووشـــاوخوا يـــې ډېـــر وســـله والـــه ټوپـــك پـ ــ. كـــاروان ولاړ دى

ــترګو ــه سـ ــه پـ ــادي نـ ــى او ابـ ــل، كلـ ــې وكتـ ــدې مـــې چـ ــو، وړانـ ــل شـ ــر زنـــګ ووهـ ــې د خطـ كـــې مـد كـــاروان مخـــې تـــه شـــل متـــره وړانـــدې د خـــاورو ډېـــر . كېدلـــه، يـــوازې ســـپېره د ليلـــى دښـــته وه

.په زړه كې مې ټكه شوه ما وى چې دې ټولو ته يې كنده وېستلې ده. ولاړې وې

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

ك كــې شــوم، زړه مــې پــه ګوګــل كــې درزا پيــل كــړه، خــو ورســره مــې سمدســتي د ځــان پــه ش ــڅـــه چـــاره وه، خـــو مـــا ويـــل كـــه كومـــه د خلاصـــون لاره . د نجـــات او خلاصـــون لپـــاره چـــاره لټولـــه

شـــور او غامغـــال جـــوړ . پـــه دې كـــې څـــو بېلـــدوزرې د خـــاورو ډېـــرو تـــه نـــزدې ولاړې وې . ومـــوممول، كــوم وخــت چــې د كــانتينرو مخــې تــه زمــوږ ټــول شــو، لــه كــانتينرو نــه يــې خلــك راوغــورز

كلــي وال ډب ډيــرۍ پراتــه و، پــه داســې حــال كــې چــې پــه مــا لــه پاســه دوه تنــه پراتــه او زه هــم د . څــو تنــو د پاســه پــروت وم، د ســترګو لانــدې مــې يــو نظــر قــدرې وليــدلوچې وســله وال راغلــل

ــه ې وركتــل ــر ت ــ . د مــړو ډې ــه ي ــدى و، ډز شــي وب ــه چــې ژون ــو ب ــه يــې كــړو كــوم ي ــړ ب ــشتو او م . ې ويــه خــدازده، چــې څــو تنــه ژونــدي پــاتې وو پــه ټولــو يــې . همدغــه شــان وړانــدې پــه ټــول كتــار كــې ب

بېلــدوزرې چــالان شــوې، زه بيــا پــوه نــه شــوم، چــې اّ دومــره خلــك څــه . ډزې وكــړې او ويــې وژل شول؟

بېرتـــه لـــه ډاره مـــې ســـترګې . يـــو وخـــت پـــه بېلـــدوزر كـــې يـــې مـــوږ څـــو تنـــه مـــړي پورتـــه كـــړو بيـــا مــې پـــه كــراره ســـترګې . كــړې، مــا وى بـــې لــه هغـــې دې وژنــي، يـــو ځــل خــو ســـترګې وغــړوه

ــانتينرو لـــه مخـــې نـــه مـــړي پورتـــه كـــول او پـــه كنـــدو كـــې يـــې اچـــول . وغړولـــې د . بېلـــدوزرو د كـــستلې وي ــدوزرو وې ــه بېل ــدې پ ــې كن ــنځ كــې ي ــه م ــى پ ــده، زر . دښــت ليل ــا چــې دغــه صــحنه ولي م

ــه پټــې ــه كــړو او د خــاورو . كــړېمــې خپلــې ســترګې بېرت ــدوزر پورت ــه و، بېل ــره وخــت پكــې ن دومــو ــې وغورزولـ ــه يـ ــوا تـ ــرۍ اخـ ــه ډيـ ــو . لـ ــدې بوتلـ ــدو وړانـ ــه رغړېـ ــان پـ ــې ځـ ــې مـ ــدو كـ ــه غورزېـ پـ

تــصادف لــه يــوه پــاڼ ســره مخــامخ . د كنــدې بــل اړخ تــه مــې ځــان ورســاوه . ســترګې مــې غړولــي ــښتم ــه خ . ون ــى پ ــم د ســهار خړن ــې، چــې وخــت ه ــا وغړول ــدو وهســترګې مــې بي د شــفق غــاړې . ورې

ــومېږي ــه يــوې تيــږي ســره ولګېــد، دا وينــې دا د ټــپ ځــاى چــې معل مــا . روښــانه وې، تنــدى مــې ل. وى ښــه دا خــو لــوى پرهــر دى، ښــه نــو بيــا؟ بيــا نــو ځــان مــې د پــاڼ بــېخ تــه غلــى ونيــو او پــرې وتــم

ــږي ــور څــه كې ــل، چــې ن ــدې مــې كت ــدې د خــړې عــسكر . د ســترګو لان ــه وړان ــانتينرو مخــې ت ي د كپـــه دې وخـــت كـــې پـــه مـــا . بېلـــدوزرو پـــه مـــړو خـــاورې واړولـــې . پلنګـــي درېـــشۍ كـــسان ولاړ وو

ــويې شــوې ــاوري رات ــى ولاړ وي . خ ــاورو څل ــا د خ ــه م ــده، چــې پ ــدې داســې معلومې ــه وړن ــر . ل د لمــې پــه مــړو خــاورې واوښــټي ــته ك ــه پــورې پــه دې دښ ــې پــټ . خات ــان هــم نــور پــه خــاورو ك زمــا ځ

بــې لــه هغـــې . يمــايي پــه خـــاورو كــې لــه ډوبېــدو نـــه پــاتې وې يــوازې مــې مـــخ او ســترګې ن . شــو .راپكې څه نه و پاتې، ايله بېله مې ساه ايستله، پخپل ځاى غلى پروت وم

د خـــاورو جـــګ او لـــوړ پانډونـــه هـــوار شـــول، هغـــه دومـــره پـــه زرګونـــو طالبـــان او د كليـــو .خلك د ليلى په دښته كې چوپ پرېوتل او خاورې پرې واوښتې

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

ــور اور يـــو وخـــت ــه سـ ــه دښـــتې نـ ــو، لـ ــود شـ ــر تـ ــوزېد، لمـ ــاورو كـــې وسـ ــه خـ ــان پـ كـــې مـــې ځـ. هــېڅ شــى مــې پــه نظــر نــه راتلــو . غــوږ مــې ونيــو او بيــا مــې ورو شــانې ســترګې وغړولــې . راخــوت

ــسان و ــله وال كــ ــه وســ ــاروان و او نــ ــانتينرو كــ ــه د كــ ــه هغــ ــه وه . نــ ــاړه پرتــ ــته شــ ــې . دښــ ــان مــ ځــلـــه حركتـــه لوېـــدلى وم، ســـر مـــې . څانـــډهوخوځـــاوه، لـــه خـــاورو نـــه رابهـــر شـــوم، ځـــان مـــې و

ــه كــړ ــه وو . راپورت ــاڼ ســرته وخــتم، شــاوخوا مــې وكتــل، هېڅــوك ن ــو كــې . د پ ــه ييــزو قبرون پــه ډلد قبرونــو . چــې د پراخــوالي انــدازه يــې دســلو متــرو نــه زياتــه وه، مــا يــوازې پــه يــو نظــر وكتــل

كــت وكــړ او لــه هغــې پــه كــرار كــرار مــې حر . اوږدوالــى زيــات و او ســور يــې راتــه نــه معلومېــده لــږ لــوړ ځــاى تــه ورپورتــه شــوم، دا ځــل مــې ښــه پــام وكــړ، يــو ډلــه ييــز . ځايــه مــې ځــان راووېــست

پــه ډېــرو ځــايونو كــې پــه . قبــر خونــه و، څــو ډلــه ييــز قبرونــه كتــار يــو پــر بــل پــسې وېــستل شــوي و ــه وې اوښــتې ــړو خــاورې ن ــا ســر لــه . م ــو پــښې معلومېــدې او د چ ــړي ټــول ښــكاره د ځين ځينــې م

لـــږ . پـــه غېـــر لـــه مانـــه بنـــي بـــشر د ليليپـــه دغـــه خـــوني دښـــته كـــې ژونـــدى نـــه و . رايـــه ښـــكارېدهووړانــدې مــې چــې وكتــل، هلتــه هــم پــه عــين شــكل ســره د څــو ورځــو مخكــې همدغــه شــان نــور

لكـــه لېــونى ســـرك تــه راووتلـــم، ســړك د زړو ډلـــه ييــزو قبرونـــو . څــو ډلـــه ييــز قبرونـــه ښــكارېدل ــر شـــوى و ــه تېـ ــه مخ. ترڅنګـ ــه څـــو ګامـ ــان پـ ــران مرغـ كـــې لاړم، وړانـــدې مـــې وليـــدل، چـــې كجيـ

د خپـــل . يـــو بـــد بـــوى او تعفـــن رابانـــدگ راغـــى، مـــا وى ګنـــې زړه مـــې وچاودېـــد . مـــړو لګيـــا ووــه راروان شــوم ــه هغــه ځاي ــډه ل ــه من ــه او پ ــه ونيول ــوزې ت ــه . كمــيس لمــن مــې پ ــدې ن ګرمــي وه، د تن

د بلــې خوانــه راتــه د . شو كــولاىد لــوږې او تنــدې مــې مــزل ن ــ . مــې ژبــه پــه خولــه كــې وچــه شــوې وه ــه ځــان ســره مــې ســوچ وكــړو مــا وى كــه . ليلــى دښــته ســره تبــۍ شــوې وه پــه ســړك كــې روان وم، ل

پـــه دې ســـړك روان يـــې او كـــوم مـــوټر درتـــه مخـــې تـــه راشـــي، وســـله وال پكـــې وي، خـــو خامخـــا پــه شــاړه شــاړه كــې بــه لــه دښــتې نــه . دې ژونــدى نــه پرېــږدي، راځــه لــه دې ســړكه پــه څنــګ شــه

بــس همــدا فيــصله مــې لــه ځانــه ســره وكــړه، ســړك مــې پرېــښود او پــه دښــته كــې روان . ووځــېــود شــو . شــوم ــر مــزل مــې وكــړو، لمــر هــم پــوره ت ــه وه، . ډې ــدن كــې مــې هــېڅ طاقــت او شــيمه ن ــه ب پ

ــم نـــشوم ــم سـ ــته كـــې هـ ــه دښـ ــترګې مـــې تـــورې تـــورې كېـــدې، پـ خـــولې رابانـــدې روانـــې وې، سـزمــا د تــګ پـــه لــوري مخـــامخ . و يــوه شـــنه ونــه ښـــكارېده وړانــدې ايلـــه د ســترګو پـــه ليــد . تــلاى

ــده ــه معلومې ــرې دغــه ون ــر لي ــزدې شــوم . ډې ــه ورن ــې ت ــه . تلمــه تلمــه ون ــړ، ډل ــام وك شــاته مــې چــې پــاتې شــول ــدې پ ــومتره وړان ــه كيل ــاً ات ــه تقريب ــه شــوم، . ييــز قبرون ــه راپورت ــه ب ــدم او كل ــه ولوې ــه ب كل

.په لوڅو پوڅو ونې ته ورنزدې شوم

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

ورغلـــم، ومـــې ليـــدل چـــې د ونـــې ســـيوري تـــه دوه هوســـۍ ولاړې دي، پـــاس د د ونـــې خواتـــه پـــه مـــار چـــې مـــې ســـترګې ولګېـــدې، كـــسم دى چـــې د ســـر . ونـــې لـــه يـــو ښـــاخ نـــه مارتـــاو شـــوى و

د ونــې ترڅنګــه وړانــدې پــه يــوه تيــره تيــږه كربــوړى پــروت واو . غــوني مــې لــه ډاره رازيــګ شــو ــې خوځــاوه ــستلې وه او ســر ي ــه راوې ــې ژب ــه ي ــه ګرمــۍ ن ــښتېدلې . ل ــدو ســره هوســۍ وت ــه لي ــا پ زم

كلــه . خپــل څــادر مــې لــه ســره تــاو كــړ او پــه دښــته كــې بيــا رهــي شــوم . ونــې تــه نــور نــزدې نــه ورغلــم ــى دښــتې نــه بــل څــه نــه ــړ پــه غيــر د ليل ــې چــې پــام وك ــه بــه م ــدم، مخــې ت ــدم او كلــه پاڅې غورزې

نــه بــه . ې پــام وكــړ بيــا بــه چــې ســتړى شــوم، پــه لــوړه بــه ودرېــدم او شــاوخوا بــه مـ ـ . ليــدل كېــده . ماسپـــښين شـــو، كلمـــې راپـــورې لـــه لـــوږې نـــه لګېـــدلې وې. ودانـــۍ ښـــكارېده او نـــه كومـــه ونـــه

ډېـــر . پـــوره يـــو ســـاعت مـــې دښـــته نـــوره هـــم ووهلـــه . پـــه خولـــه او ســـترګو مـــې خـــاورې پرتـــې وې ــې ښــكاره شــوې ــوړې ون ــه ښــكار ل ــرې دســترګو پ ــا وى چــې د . لي ــږ خوشــاله شــوم، م ــه زړه كــې ل پ

ــى دښــته كــې ــه ووځــم ليل ــادۍ ت ــشي او همــدغې ابّ ــدې شــپه ران ــو كــې . رابان ــو تل ــه تل روان وم او پــه . خيــال او چــروت يــووړم خپــل د كلــي خلــك مــې رايــاد شــول، هــر يــو مــې پــه خيــال كــې يــو يــو ل

هغــه زمــا د تــرور زامــن، . هــر يــو چــې بــه مــې پــه فكــر كــې راغــى، زړه بــه مــې تــاو وكــړ . نظــره تېــراوهســترګې . ګــل مامــا، ميــراب ګــل ســر مــې رابانــدې وګرځېــد د كلــي اربــاب صــاحب، هغــه خيــال

بيــا . ځــاى پرځــاى كــښېناستم، څــه ډېــر ســاعت ناســت وم . مــې تــورې تــوري شــوې، بــې خــده شــوم مخــامخ مــې دســترګو . مــا وى چــې ناوختــه نــشي . مــې ســترګې وغړولــې لــه ځايــه راپورتــه شــوم

. په نظر وړاندې د چنارونو ونې په نظر كې ونيولې او ورروان شومــزدې شــوم ــه ورن ــو ت ــار ون ــړ، چــې جګــو د چن ــزل مــې وك ــه . دوه ســاعته م ــازديګر ســيورى پ د م

د چنـــارانو ګڼـــې ونـــې ولاړې وې، وړانـــدې د چنـــارانو شـــاته . كږېـــدو و، چـــې زه ونـــو تـــه ورســـېدمــه مــې پــه ابّ و . كلــى ښــكاره شــو زړه مــې ايلــه خوشــاله شــو، مــا وى اوس كــه مــړ هــم شــم، خلــك ب

ــه وه پــاتې پــه مــا ك ــ. تــاب كــې ښــخ كــړي د يــوې . حالــت مــې لكــه د لېــوني داســې و . ې هــېڅ شــيمه نــړم ــه وكـ ــوره دمـ ــه پـ ــاوه، زړه مـــې و چـــې ښـ ــاټى ولګـ ــه مـــې كونـ ــټې تـ ــه . ونـــې سـ ــتې نـ د ليلـــى دښـ

د چنـــار د ونـــې درونـــد ســـيوري تـــه مـــې ســـاه . راوتـــل پـــه دغـــه حـــال كـــې څـــه اسّـــانه كـــار خـــو نـــه و مــې پــه خــاورو او خولــو كــې لــت جــامې . واخيــستله، بــدن مــې ســوړ شــو، خولــه مــې وچــه شــوه

. پت شوې وې

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

ډېـــره شـــېبه وروســـته د هلكـــانو ډلـــه راغلـــه، . خامخـــا رابانـــدې خلكـــو د لېـــوني ګومـــان كـــاوه ــې ســترګې ښــخې كــړې وې ــا كــې ي ــه م ــدې چــې راروان وو، پ ــه وړان ــه كتــل . ل ــم هغــوى ت ــا ه ښــه م

ــول، پخپلـــو كـــې يـــې خ بـــرې يقـــين مـــې پـــرې راغـــى، چـــې د تركمنـــو بچـــي دي، چـــې رانـــزدې شـخواتــه مــې چــې رانــزدې . لــه جــامو نــه هــم اوچــت تــركمن معلومېــدل . تركمنــي يــې ويلــې . كــولې

ــه راكتــل ــې مات ــۍ ســره ي ــه تعجــب او حېران ــه كتــل . شــول، پ ــا هغــوى ت ــوه شــول، چــې . م هلكــان پ : ما پرې سمدستي غږ وكړ. كوم څوك دى، لېونى شوى دى

نــډه يــې واخيــسته او د كلــي پـــه هغــوى چــې دا خبـــره واورېــده، م . بيائيــد اينجــا ! او بچــه هــا ــه وو . لـــور وتـــښتېدل ــان لـــس يـــوولس كلـــن بـ ــر ټـــول هلكـ ــه عمـ ــه كلـــي . پـ ــره پـ ــور او زوږ سـ ــه شـ پـ

لــږه شــېبه پــس مــې پورتــه چنــار تــه پــام وكــړ، پــاس پــه يــوه ښــاخ بانــدې كــاكو ناســت و، . ورننوتــلمـــې پـــوزه . لـــه كلـــي نـــه د تيـــل پلـــو بـــوى مـــې پـــه پـــوزه ولګېـــده . كوكـــو، كوكـــو نـــارې يـــې وهلـــې

. راښكده، چې تيل پلو بوى زيات شوــه درې څلــور . پــه زړه كــې مــې كلــي تــه تمــه پيــدا شــوه ــه كلــي ن زه لا پــه دې ســوچ كــې وم، چــې ل

ــل ــه ســړي راغل ــم ورســره وو . تن ــه ونيولــه . دوه هلكــان ه ــه ګوت ــزدې شــول، هلكــانو مات ــږ چــې ران لــړم ــه كـ ــه ګوتـ ــې زه ورپـ ــه يـ ــړو تـ ــوى راروان وو. او سـ ــامخ . هغـ ــه مخـ ــا ورتـ ــلمـ ــم . وركتـ ــوى هـ هغـ

ــركمن وو ــزدې شــول . ت ــه مــې ران ــوا ت ــل خ ــل، راتل ــې . راتل ــوه ي ــړ، ي ــام وك ــه پ ــې رات ــه ي ښــكته پورتــا وى : رانــــه سمدســــتي پوښــــتنه وكــــړه، ويلــــې يــــك انــــسان افغــــان و : بــــرادر تــــو كيــــستى؟ مــ

از كجا امدى؟ و اينجا چه ميكنى؟: بيا يې وويل! مسلمان. دا تيـــر كـــرديم و حـــالا بـــه اينجـــا رســـيديم راه را غلـــط كـــردم، شـــب در يـــك دشـــت خـ ــ: مـــا وى

بسيار ګوشنه شديم، اګرشما چيزى نان بمن بدهيد؟ــښتون دى ــوه شــول، چــې دى پ ــدې پ ــې وويــل . هغــوى رابان هغــوى . راځــه چــې ځــوو : يــوه بــل ي

ــاورو او دوړو كـــې لړلـــى ــه خـ ــر كـــې و، چـــې دا ولـــې پـ ــه فكـ ــران او پـ ــه حيـ ــامو او حالـــت تـ ــا جـ زمـ .دى؟

ــوم طالـــب ــا وى چـــې د كـ ــه مـــې وويـــل مـ ــړي، ورتـ ــان رابانـــدې ونكـ ــن : ګومـ ــالاى مـ ــرادران بـ بـدر . فكـــر طالـــب ماليـــب نكنيـــد، مـــن يـــك شـــخص مـــسلمان هـــستم و در شـــولګره بـــدوباش دارم

وقتيكـــه بـــه خانـــه برميګـــشتم راه . نزديـــك بالاحـــصار جنـــګ درګرفـــت مـــن در انجـــا كـــار داشـــتم همــان بــود كــه راه را غلــط از راه ديګــرى حركــت كــردم، . قريــه مــا از بــست جنــګ بنــد شــده بــود

. از مابين يك دشت در ريګ و خاك خود را به اينجا كشيدم. كردم اوس نو څه غواړې؟: يوه سړي راته وويل

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

مـــا ورتـــه دا . وروره وږى يـــم، تـــه دا زمـــا حـــال نـــه وينـــې؟ لېـــونى نـــه يـــم، روغ رمـــټ انـــسان يـــم . مازديګر لمر په غړغړه و. خبرې په فارسي كې وكړې

ــومړى ــب نــه : پخپلــو كــې ســره وويــل هغــوى ل ــب مال ــومېږي، چــې طال بيچــاره ســړى دى، معلزه خــو پــرې پوهېــدم، ځكــه چــې مــا خــو . پــه تركمنــي ژبــه كــې يــې خپلــو كــې دا خبــره وكــړه . دى

هغــه چــې دا خبــره وكــړه، . ويلــې راځــه وروره مــوږ ســره . زيــات وخــت د تركمنــو ســره تېــر كــړى و ــه . اكــړيمــا وى ځــه خــواړه بــه ر . ډېــر زيــات خوشــاله شــوم لــومړى مــې خېټــې تــه څــه ورشــي، نــور ب

. لــه ځايــه جګېــداى نــه شــوم . زه ډېــر ســتړى شــوى وم، پــه وجــود كــې مــې نــور څــه نــه و پــاتي . كېــږييــوه راتــه لاس راكــړ او لــه ځايــه يــې . خــواري مــې وكــړه، خــو د چينــار لــه ســټې نــه پورتــه نــشوم

ــړم ــه كـ ــوم . پورتـ ــره رهـــي شـ ــه لاره ورسـ ــوډ پـ ــوډ ګـ ــه كلـــي چـــې ورنن . ګـ ــوى پـ ــو، د تيـــل پـــلاو بـ وتـــانې راغــى ــه ورســېدو . راب ــنځ ت ــي م ــو چــې د كل ــو، تل ــه . تل ــي څنــګ ت ــه كــلا د كل ــوه لوي ــدې ي وړاندوه چينـــاران يـــې د . د كـــلا و مخـــې تـــه باغچـــه وه. شـــاوخوا تـــه يـــې ونـــې ولاړې وې. ښـــكاره شـــوه

ې يـــوه لويـــه صـــوفه تـــرې د لانـــدې جـــوړه وه او هـــم د صـــوفي مخـ ــ. كـــلا دروازې تـــه مخـــامخ ولاړ وــډه وه ــي ښــكلې برن ــه ودان ــه خوشــخانه . ت ــډې شــاته لوي ــو ســپين . وه) حجــره(د برن ــه صــوفه كــې ي پ

ــه څــوكۍ ناســت و ــركمن پ ــرى ت ــې . ږي ــسبې يــې اړول ــو، ســلام مــو واچــاوه . ت هغــه . مــوږ چــې ورغل . وعليكم ووايه

دا ســـړى هلتـــه د چينـــار ســـټې تـــه : سمدســـتي ورتـــه يـــوه تـــن پخپلـــه تركمنـــي ژبـــه كـــې وويـــل ــ. ناســـت و پـــه دښـــته كـــې . ي د مزارشـــريف د شـــولګرې د علاقـــې يـــم، لاره مـــې غلطـــه كـــړې ده وايـ

.حالت يې دغسې دى، موږ له ځان سره راوست. راغلى يم، يوه شپه پرې تېره شوې دهښــه مــو كــړي، لــومړى دا جــامې وربــدلې كــړئ او بيــا ورتــه ډوډۍ : ســپين ږيــري ورتــه وويــل

.وړې ماتولېسړي چې دا خبره وكړه، په زړه كې مې ګ. راوړئــه راوړې ــورې جــامې يــې رات ــو، ن ــوتلم، ځــان مــې پرېمينځل ــه يــې ب ــه پــس . تــشناب ت ــه غــسل ن ل . مې په صوفه كې د مازديګر لمونځ وكړ، په ډېر مشكل سره مې لمونځ وكړ

مـــا . لـــږه شـــېبه وروســـته همغـــه ځـــوان، چـــې د بـــوډا ســـره يـــې خبـــرې كـــولې، ډوډۍ راتـــه راوړه ــوړلې ــه وه خـ ــې ډوډۍ نـ ــو دوه ورځـ ــوې وې خـ ــې شـ ــورې وچـ ــې راپـ ــه . ، كلمـ ــې پـ ــړۍ مـ ــومړۍ مـ لـ

ــده ــه تېرې ــږه ازّاده شــوه . مــرۍ كــې ن پــه كــرار كــرار . د اوبــو ګــوټ ســره مــې پــه زور زور ســره مــرۍ لــې چــاى راوړ . مــې ډوډۍ وخــوړه ــه وروســته ي ــه ډوډۍ ن ــه وروســته ســپين . ل ــه لمانځــه ن د ماښــام ل

ــل ــه ننوت ــور ت ــدان ك ــه خاون ــور د كال ــه ن ــري ســړي او څــو تن ــوټي . ږي ــدې زلم ــزدوران غون ــه م دوه تنــه خوشــخانه كــې پــاتې شــول ــوړه . پ ــړل . هغــوى دواړو هــم ډوډۍ وخ ــې ســم ك ــل ټــول كارونــه ي . خپ

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

مخـــامخ راتـــه . يـــوه راتـــه د چـــاى شـــنه پيالـــه د شـــين چـــاى نـــه راډكـــه كـــړه. بيـــا زمـــا خواتـــه راغلـــل . زما بدن درد كاوه، سخت په عذاب وم. دواړه كښېناستل

وروره كــه پــه كــور كــې د هــډوكو د درد ګــولۍ لــرئ، ماتــه يــې راوړئ، :دواړو تــه مــې وويــل مــا . مــا لــه دا بــل نــه پوښــتنه وكــړه . ښــه ده زه بــه كــور تــه لاړ شــم : هغــه يــوه وويــل. ډېــر پــه تكليــف يــم

؟...وى وروره ته دلته ددې سپين ږيرې زوى يې كهدا : پوښــتنه وكــړ مــا تــرې بيــا . نــه زه ېــي مــزدور يــم، دغــه بــل يــې هــم مــزدور دى : هغــه وويــل څوك دى؟

ــاب ــي اربـ ــو ددې كلـ ــړې ده . دى) ملـــك(وروره دا خـ ــداري وركـ ــې او مالـ ــرې مځكـ ــداى ډېـ . خـــري ــان ل ــوازې پېنځــه ســوه خــو اسّ ــشته دى . ي ــه . دغــه شــان مېــږې، غواګــانې د هــېڅ كمــى يــې ن كل

هــر كــار او مــشكل كــه ولــرې، دى ! كلــه وركــره دوســتم هــم راځــي، مګــر ډېــر مهربانــه ســړى دى ــره م ــي درسـ ــولاى شـ ــته كـ ــړې ده . رسـ ــه كـ ــې غلطـ ــالي لاره مـ ــرم، خـ ــه لـ ــشكل نـ ــېڅ مـ ــا وى هـ ــه . مـ پـ

. دى خواتـــه زه كلـــه نـــه يـــم راغلـــى،دا طرفونـــه راتـــه ټـــول نااشـــنا دي . دغـــسې تكليـــف اختـــه شـــومســبا تــه چــې كــور تــه تلــم اربــاب صــاحب بــه راتــه يــو خــط راكــړي، چــې پــه لاره مــې څــوك پــه عــذاب

ــې يــوه وويــل . نــه كــړي ــان كــار دى دا خــو: هغــوى ك ــرې تــه خولــه جوړولــه، چــې . اسّ مــا لا بلــې خبيـــو زلمـــى زوى او بـــل ورســـره وړوكـــى هلـــك، چـــې لمـــسي يـــې كېـــده، . اربـــاب صـــاحب راننـــوت

ــل ــدل . راننوت ــه پاڅې ــه ځاي ــې ســپك ســپك ل ــزدوران ي ــې . م ــه شــوم، ويل ــه ورپورت ــرام ت ــم احت زه هډبلـــى راواخيـــست، ســـپين ږيـــرى د نـــسوارو . پخپلـــه ژبـــه كـــې يـــې وويـــل . كـــښېنه كـــښېنه بچـــى

ــې واچــول ــسوارو وويــل، مــا وى اربــاب صــاحب زه . يــوه ټونګــه نــسوار يــې خولــه ك ــې د ن ماتــه يــوم ــسوار نــه ك ــسوار وكــړل، درې دقيقــې . ن ــاپ چــې ن لــږه شــېبه وروســته چــاى راوړل شــولې، ارب

ښـــه وروره اوس وايـــه، چـــې تـــه څـــوك يـــې او د كـــوم : وروســـته يـــې د ژبـــې پـــه ســـر داســـې وويـــل ځاى يې؟اصــــلي د جــــلال ابّــــاد د . صــــيب زمــــا نــــوم شــــمس الــــدين دى، پــــه خټــــه مومنــــد يــــم اربــــاب

ــم ــددرې ي ــه راوړى وم . مومن ــه خــره مزارشــريف ت ــلار مــې څــه مــوده . پخــوا وخــت كــې مــې مــور پ پهلتـــه . پـــه شـــولګره كـــې مـــې ځمكـــه او كـــور دى . پخـــوا راغلـــى و، د شـــپېته او يـــا كـــالو خبـــره ده

:ويلهغه بيا و. زموږ د ناقلينو لوى كلى دىرښــــتيا اّبلــــه ورځ خبــــر شــــوم، همدغــــه ستاســــې پــــه كليــــو كــــې يــــې ستاســــې اوغانــــان پــــه ــاخبرو ــه ن ــړ، ځــان مــې پ ــه واره فكــر وك ــا ســم ل ــي دي؟ م ــې وژل ــول ي ــانتينرونو كــې وړي دي او ټ ك

ــل . كــې واچــاوه ــه ووي ــه تعجــب كــې مــې ورت ــره رښــتيا ده؟ : پ ــاب صــاحب دا څــه واى، دا خب اّخ ارب

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

ــه، بلكــې ناســت ــه ن ــوازې هغ ــل ي ــول ووي ــسانو ټ ــو: و ك ــو، خــود رښــتيا ده . ه ــل . ه ــاب ووي لكــه : اربچــې تــه پــه كــور كــې نــه وې كــه څنګــه؟ نــه نــه اربــاب صــاحب، زه لــه خپــل كلــي نــه ليــرې يــو بــل كلــي

كــه پــه كــور كــې وې، نــو حتمــي : هغــه بيــا وويــل. د څــه نــه خبــر نــه يــم. تــه د يــوه خپلــوان كــره تللــى وممــا هــم ورتــه پــه فارســۍ كــې ځــواب . كلــي كــې نــه وې ښــه شــوې چــې پــه . بــه يــې تــه هــم وړى وا

!نى صاحب طالب نيستم، يك ادم دهقان كار هستم، مګر پشتون هستم: ما وى. وركړ. دا خبـــره يـــې وكـــړه. خـــوب اســـت كـــه طالـــب نيـــستى، پـــشتون هـــستى خيـــر اســـت: هغــه وويـــل

ــرې پوښــتنه وكــړه ــه وارخطــايۍ ســره ت ــاب صــاحب زمــوږ كليــوال چــې يــې وړ : مــا بيــا پ ي دي، ارب ټول يې وژلي؟

بلـــى، تمــام شـــان در دشـــت : هغــه لـــږ غلــى و، بيـــا يــې د خپګـــان او تاســف پـــه حــال كـــې وويــل .نفر خودمان از قلعه بالاحصار ديروز امد. ليلى كشته اند

در مــــرګ تمــــام . امريكايهــــا برايــــشان اســــتاده بودنــــد: بيــــا يــــې پــــه ډك او غلــــي اواز ويــــولــد، مګــر ك ــ ــاه را ظلــم كــرده اســت طالبــان قــواى خــارجى كمــك كردن خــو . شتن اوغــان هــاى بــى ګن

وې ويــل، چــې طالبــان خــو يــې مــړه كــړل، نــورو د كليــو . ده خپلــې خبــرې نــورې پــسې زيــاتې كــړې دا ډېـــره نـــاروا ده، چـــې دوى كـــړې . دا خـــو د خـــداى او رســـول لاره نـــه ده. پـــښتنو څـــه ګنـــاه درلـــوده

ــل . ده ــې ووي ــه جــګ غــږ ي ــړه او پ ــازه ك ــه : غــاړه يــې ت ــرون يــې پ ــاً پ ــدې كلــي كــې چــې تقريب دا وړاندى ) اوغــان(شــپېته كــډې ستاســې اوغانــان پكــې اوســېږي، لــه هــر كــوره يــې كــوم چــې افغــان

د خـــداى قهـــر دى ملـــك كـــې . معلومـــدار چـــې هغـــوى هـــم وژنـــي . ويـــستلي دي او بيـــولي يـــې ديــوى دى ــوړ شــ ــا دوى . جــ ــه بيــ ــي او كلــ ــركمن وژنــ ــزاره او تــ ــك، هــ ــك، اوزبــ ــشتون تاجــ ــه پــ كلــلـــه دې خبـــرې ســـره يـــې جوخـــت د . خپـــل منځـــۍ جګـــړې او مرګونـــه خـــو لا پرېـــږده. يپـــښتانه وژنـــ

ماتـــه يـــې مخـــامخ راوكتـــل، وې ويـــل اوس تـــه . چـــاى پيالـــه پورتـــه كـــړه او ګـــوټ يـــې تـــرې وكـــړ ــرې ــل چېـ ــه بـ ــې او كـ ــه ځـ ــي تـ ــې، كلـ ــرې ځـ ــواړې، چېـ ــه غـ ــه، څـ ــو . ووايـ ــي د تلـ ــه د كلـ ــو درتـ زه خـ

. مطلب ووايهمشوره نه دركوم، خو ته راته د خپل زړه اصليــاب صــيب ــا وى ارب ــم ! م ــه ي ــشته دى، طالــب ن ــاه راكــې ن ــه ګن ــم، چــې كوم ــه واي ــم درت ــا ه . زه بي

ــار دى ــه ك ــا ســره د چــا څ ــروت، لــه م ــه دى پ ــوم مــشكل مــې مخــې تــه ن ــل ك ــاً خپــل . ب ــه راس ــبا ب ســره وكــړه، : اربــاب راتــه وويــل . كلــي كــور تــه ورځــو ــه مخكــې خب بچــى ســاده كېــږه مــه، مــا خــو درت

ــ ــه هــم د هغــې كلــي يــې ســتا كليوال ــوده، ت ــاه درل ــږدي، كــه كــولاى شــې هــېڅ . و څــه ګن ــه دې پرې كليــوازې دلتــه نــه، . دلتــه د پــښتنو شــپې نــورې ګرانــې دي . كلــي تــه مــه ځــه، كــوم بــل ځــاى تــه لاړ شــه

.په كندوز او ټول قطغن زمين كې يې په پښتنو پسې دا ځل راخيستې ده

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

! نوره دې خپله خوښهوم، چـــې څـــه وكــړم؟ پـــه دې وخــت كـــې اربــاب صـــيب تـــشناب زه حېــران، هـــك پــك پـــاتې شـ ـ

ــه لاړ ــه ورشــم، د كلــي خلــك خــو . ت ــه ســره فكــر وكــړ، چــې ښــه رښــتيا وايــي كــه كلــي ت ــه ځان ــا ل م .زما په مخ كې له منځه لاړل، نو د كلي ښځو ته به زه څه وايم؟

ــه ځــان ســره دا وكــړه، چــې پــه هــر ترتيــب ســره كېــږي ځــان خپــل پلارنــي پخــواني فيــصله مــې لــم وخــورم ــاتې غــړو غ ــي كــورنۍ د پ ــه بيــا د خپل ــه هغــه ځاي ــه ورســوم او ل ــي مومنــد درې ت پــه . كل

مــا وى ددې ځــاى نــه د وتلــو بــه لــه اربــاب صــيب نــه خــط . زړه كــې مــې بــس همــدا فيــصله وكــړه . واخلم، چې لار كې مې تركمن، اوزبك او دا نور ونه ځوروي

ــ ــا وى . ل ځــــاى كــــښېناستزه لا پــــه دې ســــوچ كــــې وم، چــــې اربــــاب صــــيب راغــــى، پخپــ مــــه ګوښــه كــړم ــه كلــي ن ــه ځــان ل ــاره ب ــه، د څــو ورځــو لپ ــاب صــيب همــدا ســتا مــشوره مــې ومنل . ارب

كــه تاســې راتــه ســبا تــه پــه خيــر ســره يــو ليــك راكــړئ، چــې پــه . كــومې بلــې خــوا تــه بــه ځــان وباســم ــه كــړي ــه تكليــف ن ــل . لار كــې مــې څــوك پ ــاب صــيب ووي ــيكم : ارب ــه ول ــه ليــك درت ــه، زه ب ــې ن .ول

مـــا بيـــا ورغبرګـــه كـــړه، . نـــه بـــه روغ وځـــې، اخـــوا تـــه دې كـــار خپـــل دى ) ســـيمې(لـــه دې منطقـــې ــه ــه مــې ن ــوال ب ــور كلي ــد راكــوي، ن ــه خون ــد كل ــي كــې ژون ــه هغــه كل ــه پ ــو رات ــاب صــيب اوس ن ارب

كــه مــال، عيــال مــې . دا خــو زمــا پــښتو او غېــرت نــه منــي . وي او زه بــه كلــي كــې ګــرځم راګــرځم د شــپې تــر ناوختــه پــورې اربــاب راتــه د شــمالي . ه كلــي تــه ورنــشم پكــې تبــاه شــي، بيــا بــه دغـ ـ

ماخـــستن تيـــر يـــې راتـــه يـــو . ولايتونـــو د جنـــګ ســـالارانو او قومانـــدانانو لـــه لاســـه ســـر وټكـــاوه ــو ــه . ليـــك وليكلـ ــه ليـــك پخپلـ ــه ښـ ــه هكلـ ــا پـ ــې زمـ ــه يـ ــو تـ ــله والـ ــيمې وسـ ــو او سـ ــو كليـ د ټولـ

ــو او رايــې كــړو ــه تكل . وليكل ــه لاره كــې چــا پ ــل پ ــولې، دغــه ليــك ورښــايه وې وي ــه . يف څــوك درتــشي ويلــى ــه پاڅېــد . څــه ن ــه ځاي ــل . ليــك يــي راكــړو او ل ــه يــې ووي ســهار چــې دې چــاى مــاى : مات

مــا وى اربــاب صــيب تــا دې االله پــاك ژونــدى لــري، . وڅــښلو، بيــا بــه لــه دې ځايــه رخــصت شــې دې ويلـــې ښـــه نـــو چـــې څنـــګ . ســـبا تـــه زه وختـــي لمانځـــه نـــه وروســـته لـــه دې ځايـــه حركـــت كـــوم

لاســونه مــې ورتــه ښــكل . كــه ســبا تــه تللــى وې، پرمخــه دې ښــه شــه . خوښــه وي، همغــسې وكــړه .مخه ښه يې راسره وكړه او لاړ دننه كور ته ننوت. كړل

ــل ــه ووي ــو ت ــاب مزدوران ــا د ارب ــه لاره راوښــيوئ : م ــه رات ــل . وروره ســهار ب ــوه ووي ــر ي : هغــوى هــه وڅــښ ــه چــاى جــوړې كــړو، چــاى ب ــه وختــي درت ــه دې لارې تــه ســيده كــړو، هــو ســبا تــه ب ې، بيــا ب

.ځې به

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

ــر ــه وم، پ ــې خوب ــه هغــې ســتړى ســتومانه او ب ــې ل ــړ، زه خــو ب ــه جــوړ ك ــې رات ــاى ي ــو ځ د پرېوتلــدم ــستره ولوې ــړ . ب ــوره ښــه خــوب وك ــر ســهاره مــې پ ــړم، لمــونځ مــې . ت ــې راويښ ك ســهار وختــي ي

ــه چــاى وڅــښل . وكــړ، هغــوى راتــه مخــې تــه چــاى كېــښودې ــوه پيال ــه . ېمــا پــه چــالاكۍ ي هغــوى تــود : مـــې وويـــل ــر رابانـــدې تـ ــايه، چـــې لمـ ــه وښـ ــره، اوس نـــو لاره راتـ وروره خـــداى مـــو ژونـــدي لـ

.نشيد يــوې لارې پــه ســر كــې . د اربــاب لــه حجــرې نــه راووتلــم، يــو تــن راســره لــه كلــي نــه راووت

ــه پــه همــدې لاره مخــامخ ځــې . ودرېــد . ويلــې هغــه وړانــدې ونــې چــې ښــكاري، هغــه ځــاى پــورې بمخـــامخ لاره كلـــي تـــه . تـــه ورســـېدې، يـــوه لار ښـــي پلـــو تـــه او بلـــه مخـــامخ تللـــې دهكلـــه چـــې ونـــو

ــه همدغــه ښــي خواتــه لاره ونيــسې . ځــي او ښــي پلــو لاره ســړك تــه وتلــې ده ــه ځــې . تــه ب . پــه ســړك بــه ونيــسې ــه ورت ــه پيــدا شــو، لاس ب ــه . كــه مــوټر درت ــو پ ــه خېــژې، ځــه ن هــر چېــرې چــې تلــې، ور وب

. و او ما خپلو پښو ته زور وركړهغه رانه ستون ش. مخه دې ښهــېدم ــه ورسـ ــو تـ ــه پـــس ونـ ــزل نـ ــاعت مـ ــوه سـ ــه يـ ــدم . لـ ــه دوه لارې ودرېـ ــه . پـ ــي لاس لارې تـ د ښـ

ــدې كــړ ــاټي لان ــر كون ــاره خپــل څــادر ت ــدې مــې دمــې لپ ــې لان ــوې ون . وګرځېــدم، لمــر راوخــوت، يپـــه كلـــي كـــې ځـــاى پـــر ځـــاى لـــوګي . شـــاوخوا مـــې پـــام كـــاوه، مخـــامخ وړانـــدې كلـــى ښـــكارېده

ــه او پــه مــزل مــې پيــل وكــړ . لختــ ــه وروســته مــې بيــا لاره ونيول ســړك كــې كــاڼي او . د لــږې دمــې نــې ســړى ښــخېده . تيــږې دومــره نــه وې، خــالي ســپېرې خــاورې وې خپــل څــادر مــې . تــر زنګانــه پ

ــه وهـــي ــا وى چـــې ګرمـــي مـــې ونـ ــړ، مـ ــاو كـ ــره تـ ــه سـ ــكارېده . لـ ــه ښـ ــه ســـړك نـ ــدي كـــس لا پـ د . بنـپــه يــوه كــڅ كــې ســړك تللــى و، د ســړك دواړو . پــاتې شــوې چينــارانو ونــې رانــه شــاته وړانــدې

ــه ولاړه وه ــه پنب ــدل . خــواو ت ــر ســترګو كې ــم ت ــه ه ــو پاليزون ــو . ځــاى ځــاى د خټكي ــالې او پټي ــه وي پپــوره ډېــر مــزل مــې وكــړ، لــه يــو نــيم ســاعت . كــې د چنګــښو قــور، قــور مــې تــر غوږونــو رارســېده

ــو ــارى شـ ــوټر غرهـ ــته د مـ ــه وروسـ ــزل نـ ــې . مـ ــه چـ ــې كاتـ ــاته مـ ــون شـ ــوى واګـ ــو زوړ لـ دوړې وې يـګـــاډى ودرېـــد، يـــو د اوږدو . زه دســـړك پـــه غـــاړه ودرېـــدم، لاس مـــې ورتـــه ونيـــو. ګـــاډى راروان و

مــا وى مــوټر چېرتــه ځــي، هغــه . ويلــې چېــرې ځــې : غــږ يــې وكــړو . ويــښتانو زلمــي مــوټر چــلاوه يلـــې كلينـــر غـــږ كـــړو و. زه هـــم پلخمـــري تـــه ځـــم! مـــا وى اســـتازه. د پلخمـــري خـــوا تـــه ځـــو: وويـــل

.موټر ته وروختم او په يوه څوكۍ كې كښېناستم. راځه راوخېژهــو ــټ شــ ــې بيخــــي پــ ــو او پــــه دوړو كــ ــوټر روان شــ ــښې مــــاتې وې، دوړې او . مــ د مــــوټر ښيــ

ــوتې ــه رانن ــوټر ت ــو ګــي پــټ شــوم . خــاورې م ــه دوړو او ګردون ــه وروســته پ ــزل ن ــږ م ــه . د ل ــه تن اوه ات . ه نغښتي ووپه څادرو كې يې ځانون. نور په موټر كې ناست وو

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

مــوټروان . هــېڅ نــه معلومېــدل، چــې څــوك دي؟ لــه ډېــر مــزل وهلــو نــه وروســته مــوټر ودرېــد ــې ــړ، ويل ــالا شــي ده، د دوســتم دوى پوســته ده : غــږ ك ــه راوختــل . ت ــه دوه تن ــوټر ت ــه . م ــه ب ــوه ت ــر ي ه

ــام كــاوه ــه يــې تــرې غوښــتل . يــې پ ــه ېــي شــك راغــى، اســناد ب ــه مــا يــې هــم اســناد . پــه چــا چــې ب لــرم . وغوښــتل خــدازده، چــې پــه خــط . مــا ورتــه د اربــاب صــيب ليــك وركــړ مــا وى نــور اســناد نــه ل

ــه لاس كــې ــه څــه پيــسې پ ــوټروان ورت ــړ، م ــه راك ــې ليــك بېرت ــه؟ سمدســتي ي ــه ن ــده او ك ــه پوهې بــښودې او لــه مــوټره ښــكته شــول ــې د . كې ــا پــښه پــرې ټينګــه كــړه او پــه يــو رپ ك مــوټروان نــو بي

ــت ــه واوښـ ــاحې نـ ــه سـ ــزار لـ ــښين. مـ ــېدو ماسپـ ــه ورسـ ــري تـ ــې پلخمـ ــضا و، چـ ــه . قـ ــو دمـ ــه مـ هلتـ. وكـــړه، لمونځونـــه مـــو هـــم وكـــړل او ډوډۍ خوړلـــو نـــه وروســـته د پلخمـــري بـــازار كـــې وګرځېـــدم

. څــو تنــه دوكانــداران مــې پخــوا پېژنــدل . هلتــه هــم د خلكــو وضــعه راتــه مــړه غونــدې ښــكارېده ــدې وي ــه، ګونـ ــر شـ ــه ورچكـ ــا وى راځـ ــو . مـ ــان پلـ ــوى دوكـ ــې د هغـ ــازار كـ ــه بـ ــې پـ ــوم، چـ روان شـ

ــر ــه نظـ ــېڅ پـ ــې هـ ــداران مـ ــه دوكانـ ــه او هغـ ــه دوكانونـ ــل هغـ ــې وركتـ ــه مـ ــم دوكانونـ ــزدې ورغلـ نـ . دوه درې ځلې په بازار كې ښكته پورته لاړم، اشنا څوك مې نه كړو پيدا. رانغلو

ــې نــه وه ــه وه، خــو څنګــه چــې پخــوا و، هغــسې مــزه ي ــه ګوڼــه زيات ــې د خلكــو ګڼ يــوه . بــازار كپــه . دم، مــا وى چــاى مــاى بــه وڅــښم بيــا بــه د تلــو فيــصله لــه ځــان ســره كــوم ســماوار تــه وروګرځې ــ

كـــې خلـــك پـــه تختـــو ناســـت دي، څـــوك چـــاى څـــښي، څـــو ډوډۍ خـــوري، ) هوټـــل(ســـماوار ــوي ــرې ك ــرې ات ــو كــې ســره خب ــې پخپل ــه ناســت و . ځين ــه خول ــيم پكــې چوپ ــو ن ــوه غــالۍ . ي ــه ي زه پ

د هوټــل شــاګرد . تــه مــې ډډه ووهلــه چــې د لرګيــو پــه تختــو غوړېــدلې وه، كــښېناستم، دېوالتــه ــه شــانه ــن مــې ل ــوه ت ــه چــاينكې چــاى راواړاوه، چــې ي ــه كــې مــې ل ــه شــنه پيال ــه چــاى راووړ، پ رات

مـــا وى ځـــه لكـــه چـــې بيـــا يـــې ونيـــولې، مـــا خپـــل . زړه مـــي كـــش وخوېـــده. پـــه اوږه لاس كيـــښود مـــا. لاس دســـتي پخپـــل جيـــب كـــې ومانـــډه، مـــا ويـــل چـــې د اربـــاب صـــيب كاغـــذ ورښـــكاره كـــړم

ــه پېژنــدم؟ وې خنــدل مــا وى ــه لكــه چــې ودې ن چــې هغــه تــه كاغــذ ونيــو، ويلــې شــمس الــدين خان بشير جان نه يې؟

ــه ــم ! ولــــې نــ ــشير يــ ــه مــــې . بــ ــړه، خواتــ ــره وكــ ــډى مــــې ورســ ــږې بړګنــ ــوم، د غېــ ورجــــګ شــــي و ــوږ د كل ــړه . كــښېناست، هغــه زم ــرې پوښــتنه وك ــدى : دســتي مــې ت ــرې ژون ــه څنګــه ت والكــه ت

پاتې شوى يې؟ــه موســك ــل هغ ــدى ګرځــې : ى شــو وې وي ــو څنګــه ژون ــه ن ــدې . دا ت ــږ موســكي غون ــوږ دواړه ل م

. شو

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

شــاوخوا يــې وكتــل، بيــا يــې . هغــه رابانــدې رادمخــه شــو، خبــرې يــې پــه خــولې كــې ورو كــړې پــه دې ځــاى كــې زمــا او ســتا خبــرې نــه كېــږي، دا د چــاى پيالــه دې وڅــښه چــې لاړ :راتــه وويــل

ــو ــه دوه درې ګوټ . شـ ــه پـ ــوده پيالـ ــا زر تـ ــړه مـ ــشه كـ ــې تـ ــو كـ ــل . ونـ ــې وويـ ــه مـ ــې تـ ــاى : هغـ ــه چـ تاتـــه ــه ن ــم . واچــوم، هغــه وى ن ــه كــوره راغل ــه دلتــه . زه خــو دا دى اوس ل ــه كــوره ... ت هــو دلتــه خــو زمــا . ل

د هغــوى . د جمعيــت ســتر ســړى دى . لــه پخــوا نــه پــه دې پلخمــري كــې اوســېږي . د تــرور زوى دىــه راووتلــو . تــه راځــه چــې ووځــو . كــره راغلــى يــم ــه ســماوار ن ــور ل ــازار كــې د فــابريكې پــه ل او پــه بــې ډېــر خلــك ښــكته پورتــه تلــل . روان شــوو ــه رانــه مخكــې . پــه بــازار ك ــاى تــه ورســېدو هغ يوځ

. په يوه بله كوڅه كې وړاندې لاړو. تلو تلو له بازاره ووتلو. شو او زه ورپسېــوه ــه شـ ــه كمـ ــه ګوڼـ ــو ګڼـ ــپيدارو . د خلكـ ــې سـ ــې د هغـ ــه چـ ــې راځـ ــړو، ويلـ ــتون كـ ــخ راسـ ده مـ

د . مـــا وى ډېـــره ښـــه ده. لـــه مانـــه دده تلوســـه زياتـــه وه. ري تـــه كـــښېنو او خپلـــې خبـــرې وكـــړوســـيوــې : ســپيدارو يــوې ګــورې ونــې لانــدې كــښېناستو، ده سمدســتي وويــل دلتــه د تــرور پــه كــور ك

ــه كېــږي ــرې هلتــه ن ــر دي، زمــا او ســتا خب ــه لاړ . خلــك ډې ــه وپوهــوو، بيــا ب ــه ســره ځانون همدلتــه بمــا زر لــه ځــان ســره فكــر وكــړ، مــا وى لــومړى بــه همــدا ! ه خبــره چېرتــه دهمــا وى لــه دې نــه ښ ــ. شــو

.خپله كيسه او معلومات راته بيان كړي، بيا به زه ورته خپل كيسه وكړم ما وى ښه انډيواله كيسه كوه، كلي ته څه حال دى؟

!دا خبره درنه ما غوښتل چې وپوښتم: ده وېزه خــو دا دوه : وې ويــل. و ېــي لاس تېــر كــړ هغــه بيــا وړانــدې شــاوخوا پــام وكــړ، پخپلــو برېتـ ـ

هــره ورځ لــه دې ځــاى نــه . دلتــه مــې د تــوړۍ كــره راغلــى يــم . اونــۍ كېــږي، چــې لــه كلــي راوتلــى يــم ــروم ــه مزارشــريف كــې حــالات خــراب دي، جګــړه ده . ځــان خب ــه . پ ــه ځــه، حــالات ب ــي م ــه واي دو رات

.ښه شي بيا به ځېيـــوازې پـــه بالاحـــصار كـــې طالبـــانو ســـخت . هزه چـــې لـــه كـــور او كلـــي نـــه راتلـــم، خـــو كـــراري و

ــاوه، جنـــګ لا روان و ــه و . مقاومـــت كـ ــو كـــې لا شـــى مـــى نـ ــه كليـ ــوك . پـ ــه څـ ــا ماتـ ــه؟ بيـ ــه څنګـ كـدده لـــه . ولـــې د تـــرور ټولـــه كـــورنۍ راتـــه خپـــه ښـــكاري، نـــور نـــه پـــوهېږم . رښـــتيا حـــال نـــه وايـــي

ــ. خبـــرو پـــوه شـــوم، چـــې دى د كلـــي د حـــالاتو نـــه چـــا نـــه دى خبـــر كـــړى ې بـــه يـــې زمـــا پـــه خبـــرو كـښـــه نـــو اوس تـــه راتـــه وايـــه، چـــې څنګـــه دلتـــه راغلـــې، : هغـــه وويـــل. ســـترګو ســـترګو تـــه راكتـــل كور و كلي ته څه حال دى؟

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

ــه راتلــې؟ ــه چېرت ــازه كــړه، اصــلي خبــرې مــې خــولې ت زمــا مــرۍ وچــه وه، دوه ځلــې مــې غــاړه ت تـــره زامـــن د د كلـــي پـــه خلكـــو كـــې دده يـــو مـــشر ورور او دوه تنـــه د . لـــږه شـــېبه غلـــى پـــاتې شـــوم

ــه تېــر كــړي وو ــه . ليلــى دښــتې خپــل ګوګــل ت ــدين خان ــدې شــكمن شــو، ويلــې شــمس ال هغــه رابان ته خو د كلك ځيګر خاوند وې، څنګه غړكنده او غلى غلى كېږې؟

. مــا ځــان ډېــر تېــر راتېــر كــړ، خــو نــه كېــده، خبــرې مــې لــه خــولې نــه راوتــې، ګــچ او ګــول شــومه شـــمس الـــدين خانـــه هرڅـــه چـــې وي، وايـــه نـــو، : ويـــلهمـــدا يـــې. هغـــه راتـــه حېـــران، حېـــران كتـــل .اوس خو زموږ سر له راغلې ده

ــه زوره غــږ ــو ځــل مــې پ ــاران راروان شــو، ي ــه مــې د اوښــكو ب ــا ســتونى ډك شــو، ســترګو ن زمزړه خــو مــې بــې لــه هغــې ډك و، نــور ! څنګــه يــې ووايــم؟ څــه درتــه ووايــم؟ د ويلــو نــه دي : كــړو

ــو ټ ــه زنګن ــل ســر مــې پ ــه شــوم، خپ ــه زوره زوره وژړل ټينــګ ن ــو او ښــه مــې پ ــه . يــټ وني ــم ل ــه ه هغ .ما سره ژړا غبرګه كړه

ــړي ــوه ك ــان پ ــدې ځ ــره بان ــړي او اصــلي خب ــسلي راك ــاوه، چــې ت ــا خــو زړه . هغــه كوښــگښ ك زملـــه زنګنـــو مـــې ســـر راپورتـــه كـــړ، خپلـــې ســـترګې . ډك و، د ســـپيدار لانـــدې مـــې ډك زړه تـــش كـــړ

ــل ــا ووي ــه بي ــه رات ــړې، هغ ــه اوښــكو وچــې ك ــه هغــې مــې :مــې ل ــې ل ــه، ب ــه رښــتيا، رښــتيا واي مات .خراب خراب خوبونه ليدلي دي

ــي پــه ــې دوه ورځــې مخكــې د ليل ــره دا ده، چــې د كلــي ټــول خلــك ي ــا وى انډيوالــه صــفا خب مــي دي ــاتې شــوې . دښــته كــې وژل ــم څــو كرښــې زي ــورې ه ــدې ګــونځې ن ــه د تن ــل اّخ دا څــه . د هغ وي

؟ مـــا وى چـــې زه هـــم ...كـــه څنګـــه؟ تـــه نـــو څنګـــهوايـــې؟ شـــمس الدينـــه لـــه چانـــه دې اورېـــدلي دي دا نــو څنګــه چــل شــوى تــه خــو راتــه ســمه اصــلي خبــره . پكــې وم، نــور هغــه بيخــي بــې واره شــو

پــه وارخطــايۍ يــې . لــه خپــل ځايــه ماتــه لــږ راوړانــدې شــو، يــو اوښــكې او لاس يــې رپېــدل . وكــړه !هله كيسه كوه: وويل

ــ ــره شــوه، ل ــه زمــا زړه تــش شــوى و او ســېله مــې براب ــه كيــسه راونيول ــه . ه ســره مــې ورت هغــه رات .مخامخ ناست و، غوږ يې ايښى و، ما ورته ټكي په ټكي كيسه پيل كړه

ــا وى ــه يـــې زمـــوږ د كـــوره څـــوك راوســـتي وو؟ مـ ــاوه، ويـــل بالاحـــصار تـ د هغـــه زړه وار نـــه كـد ورور او كاكــــا زامنــــو پــــه . نــــو بيــــا څنــــګ چــــل وشــــو . ورور دې و او دوه د كاكــــا زامــــن دې

مـــا چـــې خبـــره پـــه كـــانتينر كـــې د بندېـــدو او د خلكـــو د . و ېـــي لاړې پـــه مـــرۍ كـــې ونـــښتېاورېـــدپــه ږيــره يــې رڼــې اوښــكې . ســلګيو او چيغــو نــارو تــه ورســوله، نــور نــو د هغــه وضــعه خرابــه شــوه

. هغـــه نـــور پـــسې ژړا ونيـــو. پـــه كـــانتينر كـــې مـــې تېـــر شـــوى حالـــت ورتـــه تېـــر كـــړ. رامـــاتې شـــوې

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

مــا چــې ټولــه كيــسه ورتــه تېــره كــړه، هغــه لــه خپلــه . نيــولې وهخپــل د څــادر پيڅكــه يــې مــخ تــه ــې تــه راغــاړې وت . ځايــه راپورتــه شــو يــو نــيم څــوك چــې . دواړو پــه چيغــو، چيغــو وژړل . غېــږ ي

بيــا هغــه پــه نيــولي . ښــه مــو چــې بيــا ســره زړه تــش كــړ . بــه پــه لاره تېرېــده، مــوږ تــه بــه يــې راوكتــل لـــه كـــور تـــه لاړ شـــو، نـــورې خبـــرې بـــه هلتـــه شـــمس الـــدين خانـــه راځـــه چـــې اوس د خا: غـــږ وويـــلــوو ــه لاړو . ك ــور ت ــرور ك ــوږ دواړه د هغــې د ت ــوه كــڅ كــې . م ــه ي ــى پ ــه ښــاره وت ــور ل ــرور ك د هغــه د ت

ــڼ و ــوى ب ــه يــې ل ــره كــې كــښېناستو . يــې كــلا جــوړه كــړې وه، مخــې ت ــه دې ــه پ . مــوږ د كــلا مخــې تــې ــدلى و، د خپلــې چپن ــر تخــت اوږد غزې ــو پ ــره كــې د لرګي ــه دې ــن پ ــو ت ــه ســترګو ي ــستونى يــې پ ل

ــده و . اچــولى و ــه ورننــوت . ښــخ وي ــه كــلا ت ــه . دى ګړنــدى لاړ دنن ــار لانــدې پ زه پــه ســوپه كــې د چين .توشك كښېناستم

پـــه جـــام كـــې مـــې اوبـــه تـــرې . د ســـوپې پـــه يـــوه كـــونج كـــې د اوبـــو غټـــه چـــاټۍ ايـــښې وه ــر مـــې راواړولـــي ــستې او پـــه سـ ــه . راواخيـ ــته هغـ ــږه شـــېبه وروسـ ــز(لـ ــه ) پرويـ كـــلا نـــه بېرتـــه لـ

ــه راغــى ــوا ت ــا خ ــي . راووت او زم ــه وتل ــازار ت ــول ب ــه ټ ــوازې تورســرې دي، نارين ــور كــې ي ــې ك ويلمـــا . ويلـــې دواړه شـــته. رښـــتيا تورچـــاى څـــښې كـــه شـــين؟ مـــا وى هـــر يـــو چـــې وي را يـــې وړه . دي

تــرور : پــه تلــو كــې يــې وويــل . پرويــز لــږه شــېبه كــښېناست بيــا پاڅېــد . ويــل شــين چــاى راتــه راوړه وښـــتنه وكـــړه ويلـــې رنـــګ دې څنګـــه زيـــړ دى، خپـــه غونـــدې ښـــكارې؟ مـــا وى نـــه نـــه مـــې رانـــه پ

ــشته دى ــره ن ــه خب ــوړۍ څ ــه . ت ــړو ك ــر ك ــږو، چــې دوى خب ــه دواړه وغږې ــا ب چــاى مــې چــې راوړو، بي نه؟

مـــا چـــې ده تـــه . دوه پـــه دوه چـــاى تـــه كـــښېناستو. هغـــه سمدســـتي د چـــاى پتنـــوس ســـره راغـــىا وى پرويــز خانــه د خــداى كــار دى اوس خــو راغلــې مــ. كتــل، ډېــره خپــه او ســتومانه معلومېــده

ــه تېــښته نــشته دى ــه پېــښې ن ــول خبــر كــړه، ســتا . كــه زمــا اورې خــو تــوړۍ دې خبــر كــړه . ده، ل دا ټــوره حــال ــږو، چــې پ ــي ولې ــه ې ــه ب ــي ت ــري، كل ــورو ســره لار ل ــه دې ن ــه هغــې ل ــې ل ــرور زوى خــو ب د ت

ــه راوړي ــى . احــوال رات ــږ غل ــه فكــر كــې شــو ل ــږ پ ــومړى ل ــاتې شــو هغــه ل ــل . پ ــې ووي ــا ي ښــه ده، : بيزمــا خـــو همـــدا نظـــر دى، چــې دا ســـتا د تـــرور زوى بـــه . چــې تـــه څنګـــه وايــې، همغـــسې بـــه وكـــړو

ــاد پــه . كلــي تــه ولېــږو، كــه ېــي وكــولاى شــول ســتا او زمــا واړه بــه راولــي زه بــه درنــه بيــا د جــلال ابّ .نيت ځم او ته به دې دلته د ترور سره څه موده پاتې شې

خبــرې ښــې وغړنجــولې پــه پــاى كــې مــو همــدا ســره غوټــه كــړه، چــې تــرورزى بــه مــا او ده داد پاڅېــدو . پــه همــدې مــو فيــصله وكــړه او د مــازديګر لمانځــه تــه پاڅېــدو . زمــوږه كــډې راولــي

. كــه دې خوښــه وي، بېګــا تــه بــه ټــول لــه تېــر شــوي جريانــه خبــر كــړو : پــه وخــت كــې هغــه راتــه وويــل

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

. به كړوما وى څنګه چې ستا خوښه وي، همغسېڅلـــور تنـــه . د مـــازديګر لمـــونځ مـــو وكـــړو، ماښـــام نـــزدې و، چـــې د پرويـــز د تـــرور زوى راغـــى

مـــا وى ګنـــې بيـــا راپــــسې . وســـله وال ورپـــسې وو، مـــا چـــې وليــــدل، زړه مـــې دربـــا پيـــل كــــړه ــه ورايـــه يـــې پرويـــز تـــه وخنـــدل پـــه تـــورو برېتـــو كـــې يـــې ســـپين غاښـــونه . دوســـتميان راغلـــل لـ

ــ. وځلېـــدل پـــه چټكـــو ګـــامونو زمـــوږ . ه چـــې ټولـــه ورځ دې پـــه كـــور تېـــره كـــړه ويلـــې ترورزيـــه لكـ .هغه ورته زه وروپېژندم، پوره د خوند روغبړ يې راسره وكړو. خواته نزدې راغى

ــړم ــه اودس وكـ ــې زه بـ ــړ، ويلـ ــد كـ ــه ځوړنـ ــې تـ ــې ونـ ــينكوف يـ ــل كلاشـ ــورو . خپـ ــام دى، نـ ماښـ لــه لمانځــه نــه هغــه پــه د ماښــام پــه لمانځــه ودرېــدو، وروســته . ملګــرو يــې هــم اودســونه وكــړل

ــوت ــه نن ــور ت ــز لاړ . چــالاكۍ ســره ك ــى . ورپــسې پروي ــه تيل ــې ګــيس ت ــوه ي ــو كــسانو كــې ي ــه راغل پ انډيواله تاسې همدلته اوسېږې؟: ما له يوه نه پوښتنه وكړه. ګېس يې بل كړو. وواهه

زمــوږ نــوره قـــوه او . هــو مــوږ د قومانــدان صــيب كــسان يــوو، همــده ســره ګرځــو : هغــه وويــل . دوكان سره پراته دي) سكرو(د زغالو مجاهد

ــترخوان څنـــګ كـــې نيـــولى و او راغـــى ــز دسـ ــرو كـــې و، چـــې پرويـ ــه همـــدې خبـ ــوږ لا پـ دوه . مـــانو ډوډۍ راوړه ــدان راووت. درې هلكـ ــښېناستو . قومانـ ــترخوان كـ ــه دسـ ــډ ســـره پـ ــول ګـ . مـــوږ ټـ

ئ بـــه بـــښنه غــواړم، هرڅـــه چـــې تيـــار وي، راســـره خـــور : د ډوډۍ پــه جريـــان كـــې قومانـــدان وويـــل كلـــه جګـــړه وي، كلـــه هـــسې . زمـــوږ داســـې لالهانـــده وظيفـــه ده، يـــوه لحظـــه خوځېـــداى نـــشو. يـــې

ــت دى ــرې، بيخــي خوشــې حال ــرې ات ــوو، دې وطــن كــې . خب ــې ك ــه ي ــو، چــې ن ــاتې ي ــه پ ــران ورت حېــې، دغــسې حــال دى ــږي، چــې كــوو ي ــه كې ــه شــپې ن ــه دې ن ــر ل ــه غي ــه . پ ــه داســې هــم شــي چــې پ كل

ــلاى ــشو راتـ ــه نـ ــور تـ ــې كـ ــتو كـ ــوښ . مياشـ ــه خـ ــدانۍ نـ ــې قومانـ ــل، د خپلـ ــه كتـ ــه تـ ــې هغـ ــا چـ مـــرې راتـــه وكـــړې . ښـــكارېده لـــه ډوډۍ وروســـته . د ډوډۍ تـــر پايـــه يـــې د خپلـــې قومانـــدانۍ خبـ

: ده سمدســتي وويــل . چــاى راوړل شــو، د چــاى پــه اخــر كــې پرويــز هغــه تــه پــه غــوږ كــې څــه وويــل والكــه تاســې پــام : وويــللــږه شــېبه وروســته قومانــدان خپلــو وســله والــو تــه . ښــه، ډېــره ښــه ده

هـــر يـــوه خپـــل ســـلا . ښـــه صـــيب: هغـــوى ټـــول وويـــل. كـــوئ مـــوږ د يـــوه ســـاعت لپـــاره دننـــه ننـــوزوــوه ــارى وني ــې تي ــاره ي ــل . راواخيــستله او شــاوخوا د څــار لپ ــز ووي ــرور : پروي ــه ت ــدين خان شــمس ال

مـــوږ. راځـــه دننـــه بـــه لاړ شـــو. مـــې وايـــي دى يـــو وار راننباســـه، چـــې لـــه نـــزدې نـــه ورســـره وګـــورم . د كـــلا دروازې تـــه څېرمـــه يـــوه لويـــه هـــوجره وه، پكـــې كـــښېناستو . درې واړه كـــلا تـــه ننوتلـــو ــدان مــور . هلتــه هــم ګــېس لګېــدلى و ــږه شــېبه وروســته د قومان ــالينو پــرش وه، ل ــه ق ــه پ ــه كوټ لوي

. او لمسيان راغلل

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

مـــوږ . د قومانـــدان مـــور بـــوډۍ شـــوې وه، ســـترګې يـــې كمـــزورې وې، هـــوجرې تـــه راننوتـــه هغـــې هـــم پـــه ســـر . مـــا يـــې لاســـونه ښـــكل كـــړل . دا زمـــا تـــرور ده: و، پرويـــز راتـــه وويـــلورپاڅېـــد

ــړم ــكل كـ ــي . ښـ ــسۍ ېـ ــوه لمـ ــسيان او يـ ــه لمـ ــښگناسته، درې تنـ ــكه كـ ــه توشـ ــګ پـ ــېس ترڅنـ د ګـپرويـــز وويـــل تـــوړۍ دا ســـړى شـــمس الـــدين نـــومېږي، د مـــزار د شـــولګرې . ترڅنګـــه كـــښېناستل

ــه . ســره پــه يــوه كلــي كــې اوســېږي زمــوږ دوســت دى، مــوږ . د لــر كلــي اوســېدونكى دى ــه پخــوا ن لنــن . ښــه چــم ګاونــډ راشــه درشــه ســره لــرو . كــلا يــې زمــوږ د مځكــې ســره نــزدې ده . هلتــه زمكــه لــري

ــازار كــې وليــد، د كــور و كلــي پوښــتنه مــې تــرې وكــړه، پــوره احــوال يــې راتــه ووايــه . غرمــه مــې بزر مـــې . ورانـــې شـــوېنـــور نـــو دهغـــه ســـتونى ډك ډك شـــو، زه پـــرې پـــوه شـــوم، چـــې خبـــرې تـــرې

يـــوازې هغـــه ماتـــه د ژړا پـــه حالـــت كـــې لاس ونيـــو، ويلـــې دى بـــه درتـــه خپلـــه . تـــرې خبـــره ونيولـــه . كيسه او د سترګو حال ووايي

ــسته، ــسه راواخيــ ــتې كيــ ــوږ د كلــــي حالــــت، د بالاحــــصار او د ليلــــي د دښــ ــه زمــ ــا دوى تــ مــو مـــرګ پـــه كـــانټينرو مـــا چـــې د خپلـــو كليوالـــو چيغـــې نـــارې ا. هغـــوى ټولـــو راتـــه غـــوږ نيـــولى و

ــوه ــه ژړا شـ ــوډۍ پـ ــوله، بـ ــسه راورسـ ــه كيـ ــه ځايـ ــر دغـ ــه تـ ــسانو تـ ــتو كـ ــري . كـــې ناسـ ــل ټيكـ د خپـــه ونيــو، اوښــكې يــې روانــې وې ــه . پېڅكــى يــې ســترګو ت ــور ورت ــږ ن د كــانتينر حــالات مــې چــې ل

ــه ژړا شــول ــدان دواړه پ ــز او قومان ــړل، پروي ــان ك ــل . بي ــه ووي ــم ورت ــو مــې ه ــا . د هغــوى د خپلوان م . پرويز ورور او دوه د كاكا زامن راسره په يوه كانتينر كې ناست وووى د

ــول غمګــين او پــه ژړا شــول ــه كــې ناســت كــسان ټ ــه كوټ ــه تېــره كــړه، پ ــه مــې كيــسه ورت ــر پاي . تــه اوښــكې روانــې وې ــه ســترګو ن ــوه ل ــه نيــولى و . د هــر ي ــدان هــم د جېــب دســتمال ســترګو ت . قومان

ددې بـــې : بيـــا قومانـــدان وويـــل. ېـــره وختـــه ټولــو وژړل زمــا حالـــت هـــم چنـــدان نورمــال نـــه و، تـــر ډ ناموســـانو پـــه دغـــه كـــار مـــوږ نـــه يـــو خبـــر، خـــالي دومـــره خبـــر شـــو، چـــې ډېـــرى پـــښتانه يـــې پـــه ــدي ــې ژونـ ــانتينرو كـ ــه كـ ــم پـ ــې هـ ــان يـ ــلا طالبـ ــه وړي دي او بـ ــو نـ ــو كليـ ــه خپلـ ــې لـ ــانتينرو كـ كـ

.ه دي ويليولې د كليو د خلكو نه چا څه ن. اچولي، چې هغوى ټول مړه شوي دي. لــه دغــه خبــرې نــه وروســته د هغــه رنــګ ســور واوښــت، لــږه شــېبه پــه فكــر او چــرت كــې لاړ

ــه، وې ويــل ــه لاس ورغل ــه موقــع پ ــز ت ــه زمــوږ : پروي ــږده، ســهار وختــي ب ــورې خبــرې پرې ــه ن ترورزيقومانــدان شــېرخان لــومړى . د شــمس الــدين خــان واړه او زمــا واړه بــه راولــې . پــه وړو پــسې ځــې

.لكه چې دا ځل يې په پښتنو پسې رااخيستې ده: ى شو، بيا يې وويللږه شېبه غل

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

ــادګر و، اوس ــلا او بنيـ ــو مـ ــې و، خـ ــدرت كـ ــه قـ ــې پـ ــي، چـ ــېخ اوباسـ ــداى بـ ــانو دې خـ د طالبـد االله كـــار : بيـــا لـــږ موســـكى غونـــدې شـــو وې ويـــل. چـــې نيـــول كېـــږي او وژل كېـــږي، پـــښتون دى

ــه اچــاوه ــه چــا ســلام ن ــه دى، پــه دې تركمنــو او اوزبكــو ب ــه كــوي؟ پ ، نــن د بــل پــه مــټ او زور څــه نستاســې فيــصله همــدا ده، چــې ماشــومان مــو : بيــا يــې وويــل . غوســه كــې يــې ډېــرې خبــرې وكــړې

.دلته راشي؟ــه ښــه شــي ــره ب ــه تــلاى شــې، ډې ــه زمــوږ كلــي ت ــدان صــيب كــه ت ــه د كلــي . مــا وى قومان يــو وار ب

ــه ر . احــوال زده كــړې ــردې ځاي ــوږ واړه ت ــه زم ــو ترتيــب ســره ب ــه ي ــد . اورســوېپ زه خپــل وطــن مومنــه كــه ژونــدي و، وســپارې او كــه مــړه وو، نــو د هغــه . درې تــه ځــم ــه زمــوږ دهقــان ت ځمكــه او مــال ب

ــه ــه زمــا ل ــه ورتــه ووايــې، څــو ورځــې وروســته ب ــه يــې ورتــسليم كــړې او دا ب مېــرمن او زامنــو تــه ب .خوا ورسره بيا نورې خبرې او ملاقات وشي

زه بــه ســبا . چــې ستاســې څنګــه خوښــه وي، هغــسې بــه وكــړو ډېــره ښــه ده، : قومانــدان وويــل ــم ــه لاړ شـ ــي تـ ــې كلـ ــه ستاسـ ــل . تـ ــړه او وې ويـ ــې وكـ ــره يـ ــدا خبـ ــره ده، : همـ ــپه تېـ ــه دى، شـ ناوختـ

ــه كــوو ــه ســبا ت ــرې ب ــوري خب ــږ خــوب وكــړئ، ن ــه لاړ شــو او تاســې ل ــې زه . راځــئ، چــې حجــرې ت ول .درنه سهار وختي ځم

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

د وير كلى

پــه همــدې ســوچ . كــې ډډې واچــولې، تــر ډېــره مــوږ دواړو تــه خــوب نــه راتلــو مــوږ پــه حجــره ــولو، ــه جـــګ شـ ــه تـ ــي لمانځـ ــهار وختـ ــه وي؟ سـ ــه څنګـ ــور بـ ــى كـ ــومان او كلـ ــا ماشـ ــې ايـ ــې چـ كـ

. مـــوږ د هغـــه راتـــګ تـــه انتظـــار پـــاتې وو. قومانـــدان د خپلـــو بـــاډي ګـــارډانو ســـره وختـــي تللـــى وــز دواړه د ماسپـــښين . دلدوه ورځـــې تېـــرې شـــوې، پـــه درېيمـــه ورځ هغـــوى راروســـې زه او پرويـ

ــل ــى راغلـ ــو ويلـ ــږ شـ ــدې غـ ــې وړانـ ــه ولاړ وو، چـ ــه لمانځـ ــه . پـ ــړ، راپورتـ ــونځ خـــلاص كـ ــوږ لمـ مـ .شوو

كتــل مــو چــې . مــوږ د كــلا مخــې تــه ورغلــو . يــو هلــك راغــى، ويلــې پــلار مــې خلــك راوســتل ــازار لــه خــوا هغــوى پــه كــڅ كــې راروان وو چــې غوښــتل مــو. مــوږ سمدســتي مخــې تــه ورغلــو . د ب

كلـــه چـــې د هغـــوى خـــوا تـــه ورغلـــو، ماشـــومانو زمـــوږ پـــه لـــور رامنـــډې . پيټـــي ورســـره راواخلـــوــاو شــول . كــړې ــه ت ــه هغــه ن ــه ماتــه راغــاړې وتــل او دپرويــز ماشــومان ل د كــڅ پــه مــنځ . زمــا اولادون

ــې زمــوږ مېرمنــو پــه ژړا پيــل وكــړ ــر ژړل، چــې زه خــو د هغيــو نــه د نــورو . ك زمــا مېــرمن ځكــه ډيوځــاى لــه كــوره راوتلــى وم، نــور كليــوال خــو كــور تــه نــه و ســتانه شــوي، ټــول د كليوالــو ســره ي

كلـــي پـــاتې مېرمنـــې او واړه زاړه پـــه دې پـــوه شـــوي وو، چـــې يـــا خـــو بنـــديان دي او يـــا يـــې وژلـــي . قومانــدان شــېر خــان د خپلــو كــسانو ســره زمــوږ كــډې راوســتې او د هغــوى كــلا تــه ننوتــل . دي

ښـــځې او ماشـــومان يـــې ســـره پـــه كوټـــو كـــې . كل نـــه وپـــه كـــلا كـــې شـــپږ كـــوټې وې، د ځـــاى مـــشد قومانـــدان وســـله وال څلـــور تنـــه لـــه كـــلا بهـــر د وســـلې . مـــوږ نارينـــه هـــوجرې تـــه لاړو . ووېـــشل

ــه پــه هــوجره كــې كــښېنو . ســره پــه څــار بوخــت و ــږه شــېبه . شــېرخان وويــل راځــئ مــوږ درې واړه ب لــته چـــاى راوړل شـــو ــ . وروسـ ــېرخان خپلـ ې خبـــرې داســـې پيـــل چـــاى مـــو څـــښو چـــې قومانـــدان شـ

:كړېلــه ژونــده مــې زړه تــور شــو، داســې كــار د نــړۍ پــه تــاريخ كــې نــه ! شــمس الــدين خانــه مامــا

ــه كلــي كــې چــې شــوى دى ــه خلكــو ډك و . دى شــوى لكــه ستاســې پ ــوى كلــي كــې چــې ل ــه هغــه ل پــه دي ــاتې نـ ــېڅ پـ ــړي دي . هـ ــډې كـ ــسانو كـ ــاتې كـ ــوي او پـ ــې وژل شـ ــه يـ ــې . نارينـ ــي كـ ــول كلـ ــه ټـ پـ

پــه هــره كوڅــه بــه چــې ورتلــم، پــه غېــر لــه ژړا مــې نــور څــه نــه . دى او ژړاګــانې ديوګرځېــدم، ويــر ــدل ــې چاتــه څــه نــه دي . اورې ــاب م توبــه، توبــه څــه حــال دى ستاســې پــه كلــي كــې؟ ستاســې پــه ب

. ويلي، يوازې مې په پټه توګه ستاسې د مېرمنو سره رابطه پيدا كړه

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

ېرتـــه ستاســـې كورونـــو تـــه تـــلاى د نـــورو ماماګـــانو كورونـــو تـــه لاړ نـــشوم، ځكـــه چـــې كـــه چ دوى تــــه مــــې ځــــاى . دا واړه مــــې بيــــا پــــه اّســــانه نــــشو راوســــتلاى . واى، رســــوايي ګډېدلــــه

وروښـــود، لـــومړى مـــې ورتـــه ځـــان وروپېژانـــد او ستاســـې د خـــولې ســـوال ځـــواب او نـــښې مـــې ــه وويلـــې ــه راووتـــل . ورتـ ــول ســـړك تـ ــه هغـــې دوى ټـ ــاډو كـــې مـــې كـــښېنول او . پـــس لـ ــه دوو ګـ پـــه د كلــي پــاتې ښــځې او ماشــومان د تېــښتې پــه حــال كــې وو . رامــې وســتل ــه هغــې ن هــر چــا . بــې ل

دا . لــه مــا ســره پــه غېــر لــه دې څلــورو تنــو نــه، نــور د تنظــيم كــسان راســره وو . خپلــې كــډې بــارولې ــادې كــړم ــه يــې ي ــه خول ــه راكــوي، چــې پ ــد ن ــرې خون ــدان ســره مــې شــپه وه . ځينــې خب ــوه قومان . د ي

ــه . غــه پــه خټــه تــركمن دى، مېــرمن يــې تاجكــه ده هغــه راتــه ټــولې كيــسې وكــړې، ه ولــې مــا ســره لــاى پــه څــو . پخــوا نــه دوســت دى ــه ډېــر كلونــه ســره يوځ ــاد نــه مــا او هغ پــه غيــر لــه تنظــيم او جه

ددې ماشــومانو پــه رايــستو كــې . يــو لــه بلــه مــو هــېڅ پــټ نــه دي . جبهــو كــې ســره تېــر كــړي دي ورســـره شـــپه وه، د تېـــرو څـــو شـــپو تېـــرې پېګانـــه ابّـــل بېګـــاه مـــې. راســـره تـــر پايـــه مرســـته وكـــړه :هغه راته دا خبره هم وكړه. شوې كيسې يې راته وكړې

ــم همدغــسې ــو كــې ه ــورو كلي ــر ن ــه غي ــه پ ــي ن ــانې ستاســې كل ــي، ي ــه كل ــه دغ ــر ل ــه غې ــې پ ويلــم شــوى دى ــه حــده زيــات ظل ــه دې كلــي كــې ل ــره پ مــا وى د ظــالم بچــي . عمليــات شــوي دي، خــو ي

ويلــې ښـــځه دې رابانــدې خـــور شــي، چـــې زه . سم يــې راتـــه وكــړو كـــ. تــه پــه دې عمليـــاتو كــې وى يــوه هفتــه وظيفـــه كــې نــه وم، زه خبــر وم، چــې پــه دې كليــو بانـــدې . قــصدي پخپــل كــور كــې وم

ــوي ــات ك ــور راوړو . همدغــسې عملي ــه راتــه راپ ــسانو ب ــه، غــم . زمــا ك ــه خبرېدم ــه وخــت ب وخــت پ .او غوسه مې پسې زياتېدله، ولې چاره څه وه؟

ــې دا لا څــه ك ــ ــار مــې ي ــم، ځكــه چــې ي ــم واي ــل راز ه ــو ب ــه ي ــدلې . وې، تات ــره مــې اورې داســې خبــوروي ــې مجب ــه ي ــو ت ــډه كول ــي او ك ــه ځمكــې اخل ــښتنو ن ــو پ ــه دې ســيمه كــې د تلل خــو . ده، چــې پ

ــه كــړې ــه ون ــل چات ــره ب ــا دا خب ــام دې وي چــې زم ــا رابيــل شــوم . پ ــه بي ــل او زه ترېن ــه ووي ــې رات . دا يــه بغــلان او پلخمــري كــې ــه پ ــښتانه دي دلت ــره پ ــور د دوى ســره . اكث ــدې څــو ن ــا غون ــا م ــه زه او ي ك

ســــره، دا پــــاتې پــــښتانه هــــم بــــې ابــــۍ او ســــپكاوي تــــه ) د شــــمالي ټلــــوالې(ســــر ونــــه خــــوزوو ــوكړې . رســېږي ــري گ ــې وويــل پرويــز . پــه زړه مــو كلــه قبلېــږي، هغــه داســې ورتــه ډېــرې خب بيــا ي

ــست ــې واخيـ ــوال مـ ــورنۍ احـ ــولې كـ ــا دوى د ټـ ــې . مامـ ــه چـ ــه څنګـ ــان ورور لكـ ــدين خـ ــمس الـ شـــې د ــي كـ ــه كلـ ــك لا پـ ــو خلـ ــوي دي، خـ ــسې شـ ــي دي، هماغـ ــدلي كتلـ ــه ليـ ــترګو هرڅـ ــو سـ پخپلـ

زيـــات يـــې پـــوه دى، چـــې د كلـــي ټـــول خلـــك يـــې د . اصـــلي واقعـــې او پېـــښې نـــه ســـم خبـــر نـــه دي . ليلى په دښته كې وژلي دي

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

. خيـــستلـــه بهـــره مـــې ټـــول معلومـــات وا. زه پـــه همـــدې ســـبب ســـره كلـــي تـــه دننـــه ورننـــوتم نـــه ــې ژر ستاســـې كلـــى ورځ پـــه ورځ تـــشېږي، كـــډې تـــرې روانـــې دي، مـــا هـــم چـــالاكي كولـــه، چـ

!.زما له لاسه همدومره كېدل، نور نو ستاسې خپله خوښه ده. ماشومان راوباسم :د خبرو وار مارته راورسگېد

تـــا دې خـــداى ژونـــدى لـــري، ډېـــر لـــوى احـــسان دې پـــه مـــا واړاوه، ترڅـــو ژونـــدى يـــم، ! ورورهــه كــړم دا مرســ ــه دې هېــر ن ــه خدايــه ســمه وه ، ګنــې پــه دومــره اســانۍ ســره . ته او احــسان ب ــه ل زمــا ب

ــده ــه كې ــه . دا كــار ن ــازار كــې وليــد او دلتــه يــې راوســتم، كــه ن ــه ب ــز مــې پ ــه ښــه مرغــه، چــې پروي ل .خدازده په كومو ځايونو به ګرزېدئ؟

ن بانـــدې قومانـــدان صـــاحب زه داســـې فكـــر كـــوم، چـــې دا خلـــك پـــښتانه پـــه تركـــستان زمـــي طالـــب او ناطالـــب . د طالبـــانو دې كـــور وران شـــي، ډېـــر زيـــات يـــې قهرولـــي دي . نـــور نـــه پرېـــږدي

ــږدي ــه پرې ــه ګــوري، خــو چــې پــښتو وايــي، بــې مرګــه يــې ن ــو، اوزبكــو او هــزاره و ســره . ن د تركمن. دا تاجــــك ګفتــــه ټــــول د پــــښتون پــــه بربــــادۍ او نــــابودۍ پــــسې يــــې دا ځــــل بــــډې وهلــــي دي

.هو، هو همدغسې ده، د ټولو يوه خبره ده: ويلقوماندان شېر خان و :پرويز له د خبرو وار ورغى، ده وويل

ــه تېــښته نــشته دى ــه راغلــې ده، د پېــښې ن ــه . اوس خــو مــو ســر ل ولــې پــښتانه خــو بــلا وهلــي نــه ــواوو تـ ــو قـ ــارجي راغلـ ــه خـ ــو اواز سـ ــه يـ ــښتانه پـ ــول پـ ــاق دې ټـ ــه اتفـ ــه (دي؟ پـ ــانو تـ ) امريكايـ

ــښتن ــن د پـ ــې دا وطـ ــي، چـ ــاوره ده ووايـ ــت خـ ــې د . و د اكثريـ ــوا يـ ــدې خـ ــه راپـ ــانې نـ ــوا زمـ ــه پخـ لـدا اوس دا خلـــك د امريكـــايي او انګليـــسي . خـــارجي يرغلګـــرو نـــه دا خپلـــه خـــاوره ســـاتلې ده

عــسكرو او قوتونــو پــه زور پــښتانه وژنــي، لــه خپلــې ځمكــې يــې باســي او د القاعــده او طالــب ــه پـــه ګوتـــه كـــوي ــ. پـــه نـــوم يـــې خارجيـــانو تـ ــر انـ دا . ساني او غېـــر افغـــاني عمـــل دى دا عمـــل غېـ

.په كرار كښېناستو خو نه كېږي. خارجي قواوې بايد پوه كړى شيــه ــې ماماجانـ ــه، ويلـ ــره ونيولـ ــز خبـ ــدان د پرويـ ــوم ! قومانـ ــه كـ ــې، پـ ــدې وايـ ــتيا رابانـ ــه رښـ كـ

ــو ــه، خـ ــه كولـ ــاهي نـ ــښتون پاچـ ــې دې پـ ــالو كـ ــشتو كـ ــه ويـ ــه دا پېنځـ ــوې؟ پـ ــښتون دا اواز جګـ پـ ــ ــره پـ ــه سـ ــوى لـ ــلاً هغـ ــه وواصـ ــان وو . ښتانه، نـ ــردو غلامـ ــم . د پـ ــا هـ ــره ده او بيـ ــدا خبـ ــه همـ ــبا تـ سـ

.همدغه حال دىد پــــښتنو كيــــسه دې مفتــــه ده، د ځــــان، مــــال او بچــــو غــــم وخــــورئ، پــــښتانه پرېــــږده، چــــې

.هغه پخواني پښتانه، نه دي پاتې. تشې لاپې شاپې وكړي

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

خبـــرو ســـره زه موافـــق شـــېر خـــان قومانـــدان صـــيب ســـتا د : مـــا بيـــا د خبـــرو وار ونيـــو، مـــا وې پـــه . يـــم، خـــو يـــوازې دومـــره ويلـــى شـــم، چـــې داســـې هـــم نـــه ده، چـــې دوى څنګـــه فكـــر كـــړى دى

افغانـــستان كـــې ټولـــو سياســـي ډلـــو ټپلـــو خپـــل وار تېـــر كـــړو، هـــر چـــا د افغانـــستان خلكـــو تـــه ــښودې ــادودې پرې ــې ن ــړي . خپل ــر ك ــل وار تې ــم خپ ــه ه ــن دې شــېر پنجــشېر او شــمالي ټلوال ــې . ن ول

لكـــه چـــې دوى . دوى رااخيـــستې ده، هېچـــا پـــه تـــاريخ كـــې داســـې نـــه دي كـــړي دا نـــاروا چـــې ــه داســې وي . وكــړل ــه دى پــاتې شــوى، ترڅــو ب ــانو هېڅكلــه د چــا بــدل چاتــه ن زمــوږ غــټ . پــه افغان

ــه يــو ــه مــونږه څــل . عېــب او قــصور دا دى، چــې ســره پــه اتفــاق ن پخــوا هــم همــدا خلــك وو، دوى لټـــولې . ســـه پـــه مـــوږه داســـې شـــپې ورځـــې راغلـــې ديوهلـــى نـــشو، خـــو لـــه دا ځينـــو پـــښتنو لـــه لا

ــدلو ــدې وروپېژن ــو غون ــه يــې لكــه د بب ــړۍ ت ــاتې . ن ــه پ ــوه ملــك پاچــاهي چــې طالــب ت ــه واالله د ي تشــي، نــو د داســې ملــك بــه څــه حېثيــت وي؟ قومانــدان صــيب، چــې رښــتيا رابانــدې وايــې، دا

.كارونه چې دوى وكړل، د اسلام په تاريخ كې كله داسې شوې دي؟ــوړ پــوړي . د پــښتون شــمله يــې راټيټــه كــړه مطلــب ــان خــو دبــل چــا پــه مرســته د څــو تنــو ل طالب

ــه مخــه ولاړل ــان وو، چــې پخپل ــان طالب ــښتانه دل . خــرڅ شــوي غلام ــول پ ــې ټ ــب خــو ي ــوم طال ــه ن پــړل ــروو . كـ ــې تېـ ــه يـ ــان بـ ــه ځـ ــې دي پـ ــه چـ ــشته دى، هرڅـ ــاره نـ ــه چـ ــو بلـ ــره . اوس نـ ــه خبـ ــز رانـ پرويـ

راځـــه چـــې اوس ددې خپلــو ماشـــومانو او د خپـــل ســـر ! ورورهويلـــې شـــمس الــدين خانـــه . ونيولــه ــم وخـــورو ــه خپلـــې خبـــرې وكـــړو . غـ ــه وتـــو ده، اوس بـ ــپه پـ ــه . شـ ــه تـــصميم لـــرې، چـــې څنګـ ــه څـ تـ .وكړې؟

مـــا وى زه خـــو وروره تاســـې تـــه صـــفا خبـــره كـــوم او هغـــه دا چـــې زه چـــې ژونـــدى يـــم، نـــور بـــه ــه دي پــاتې ــه .خپــل كلــي تــه لاړ نــشم، ځكــه چــې پــه كلــي كــې څــوك ن اوس نــو هلتــه ژونــد خونــد ن

زړه مـــې دى څـــه مـــوده وروســـته دغـــه . ځمكـــه او كـــلا، مالونـــه مـــې دهقـــان تـــه پـــاتې دي . راكـــويــم ــه لاړ شـ ــړم، څـــو خپـــل وطـــن تـ ــرڅ كـ ــه خـ ــه كـــلا هرڅـ ــه . ځمكـ ــه پـ ــاتې ژونـــد د خپـــل پـــلار نيكـ پـ

ــور وخــوزېږو . پخــواني كلــې تېركــړم ــه خيــره د كابــل پــه ل ــه ل ــه ب ــدان صــيب . ســبا ت د !رښــتيا قومانــه وى ــږي؟ هغـ ــرې كېـ ــګ پـ ــګ راتـ ــه ده، تـ ــالنګ لاره څنګـ ــالنګ لاره : سـ ــو د سـ ــه خـ ــر پرونـ ــو تـ هـ

. مــوږ بـــه ســهار تـــه پــه خيــر ســـره لــه تاســې نـــه رخــصت شـــو . خلاصــه وه، چــې خلاصـــه وي ښــه ده : مــا وى. مامــا ولــې يــو څــو شــپې خــو بــه مــو راســره تېــرې كــړې واى : قومانــدان شــېرخان وويــل

. ژوند باقي وو، زه يو ځل بيا څه موده پس بېرته دلته راځمهتاسې دې االله ژوندي لري، كه

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

ســـمه ده تاســـې دې خـــداى پـــه خيـــر ســـره خپـــل وطـــن تـــه ورســـوي، مـــوږ بـــه تـــر : پرويـــز وويـــلــښېږي ــه پېـ ــور څـ ــته نـ ــې وروسـ ــو چـ ــو ترڅـ ــو نـ ــه يـ ــې دلتـ ــو وه، . هغـ ــه وتـ ــاتې پـ ــپه زيـ ــو شـ ــور نـ نـ

ــل ــدان وويـ ــه : قومانـ ــا څنګـ ــره بيـ ــه خيـ ــه لـ ــهار بـ ــو، سـ ــده شـ ــه ويـ ــه وه، اوس بـ چـــې ستاســـې خوښـ .هغسې به وكړو

. وختـــي لمانځـــه تـــه پاڅېـــدو، وروســـته بيـــا چـــاى وڅـــښل شـــوې . شـــپه تېـــره شـــوه، ســـبا شـــو لــږه شــېبه وروســته هغــه . قومانــدان شــېرخان وختــي يــو تــن پــه مــوټر پــسگي بــازار تــه لېږلــى و

ــر كابلـــه نيـــولى دى . راغـــى ــوټر مـــو دربـــس تـ ــه، چـــې . ويلـــې مـ مـــوټروان ويلـــى ســـورلۍ دې راولـمـــا . د ســـالنګ لاره نامعلومـــه غونـــدې ده، څـــومره چـــې پـــه وخـــت لاړ شـــو، ښـــه ده . ركـــت وكـــړوح

ــه خيــر ــه وويــل واړه درســره ســنبال كــړه، چــې ځــو پ ــدان . خپلــې مېرمنــې ت ــه دې وخــت كــې قومان پ. شـــېرخان او پرويـــز دواړو جېـــب تـــه لاس كـــړو، پيـــسې يـــې راووېـــستې او ماتـــه يـــې ونيـــولې

تــه پــه ســفر ځــې، ! ويلــې وروره . كــړې، مــا بېرتــه وركــړې شــېرخان پيــسې زمــا جېــب تــه راختــا ــشئ ــاتې نـ ــد پـ ــرې بنـ ــره دي، چېـ ــومان درسـ ــور دې ودان . ماشـ ــا وى كـ ــوره . مـ ــه كـ ــې لـ ــا مېرمنـ زمـ

د هغــه . ګومــان كــوم، چــې خــداى بــه مــو بگــد نــه پــاتې كــوي . ځــان ســره پــوره پيــسې راوړې وې پورتـــه كـــړل، دوعـــا مـــو مـــور او ماشـــومان، مېـــرمن يـــې او مـــوږ ټـــول ســـره پـــه يـــوه ځـــاى لاســـونه

ــړه ــل . وكـ ــه وويـ ــوى تـ ــا هغـ ــا مـ ــروم : بيـ ــه هېـ ــه نـ ــېګڼې بـ ــې ښـ ــري . ستاسـ ــدي لـ ــې دې االله ژونـ . تاســـه ــوږ پ ــي، ځمكــې او زم ــوږ د كــور، كل ــه زم ــه څــو ورځــې وروســته ب ــز خان ــدان صــيب، پروي قومان

ــام وكـــړي ــره پـ ــه ورسـ ــه هرڅـ ــه وكـــړئ، چـــې پـ ــره ټينګـ ــه درسـ ــه زر . دهقـــان بـ ــره بېرتـ ــر سـ ــه خيـ زه پـــرځم ــواب راګـ ــولې ځـ ــه خـ ــړي پـ ــاوري سـ ــوم بـ ــه د كـ ــان تـ ــوږ دهقـ ــواى، زمـ ــولاى شـ ــه دې وكـ او كـورتـــــه ووايـــــه شـــــمس الـــــدين روغ جـــــوړ دى، خپـــــل واړه يـــــې د څـــــو ورځـــــو لپـــــاره . ورولېـــــږه

زمــا خــو اصــلي خبــره ستاســې ســره . څــه مــوده وروســته بېرتــه راځــي . مومنــددرې تــه بيــولي دي .باره ور ونه ګرځمده، چې زه بېرته كه ژوندى وم، خپل كلي ته به دو

ــه ــه وي او زه بـ ــه نـ ــوال بـ ــوان او كليـ ــه، خپلـ ــوم؟ وروڼـ ــترګې ولګـ ــه سـ ــي څنګـ ــه كلـ ــا پـ ــه بيـ زه بـــرځم ــدى ګ ــي كــې ژون ــه كل ــوازې پ ــولى . ي ــشم ك ــه دا ن ــه، ن ــو او . ن ــو كليوال ــم خپل ــږده، چــې زه ه پرې

ــه پــښتو او ننــګ وروښــيم ــه خپل ــښتنو ت ــول كلــي او . پ ــه ټ ــه لاړې، پ ــه كلــي ت ــه كــه چېرت ــز جان پروي .كاڼو بوټو باندې به زما سلام وايې

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

ــستله ــه مــو مخــه ښــه راواخي ــو ن ــو غړي ــه ټول ــور ل ــان، د ك ــه ام ــو د خــداى پ ــوازې شــېر . اوس ن يــوټره ولاړل ــر مـ ــره تـ ــز راسـ ــان او پرويـ ــېدو، . خـ ــه ورسـ ــاى تـ ــم ځـ ــوټر تـ ــل مـ ــار د كابـ ــري ښـ د پلخمـ

ــه قومانــدان او پرويــز . زمــوږ مــوټر تيــار و، ماشــومان مــوټر تــه وروختــل ــه خــداى پــه امــاني مــا ل نهغــــوى راتــــه لاســــونه خوځــــول، چــــې زمــــوم . دوى لا ولاړ وو، چــــې مــــوټر روان شــــو. واخــــسيتله

.موټر په دوړو كې راپناه شو

پـــــــا ى

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

ژوندۍ پېښه

ــره ټولنــه كــې څــه ــر مهــم رول لوبــولى دى، پــه ه ــه هــره ټولنــه كــې د اصــلاح او ســمونْې لپــاره ډې ادب پنـــــصافۍ موجـــــودې وي، چـــــې د اصـــــلاح او رغـــــونې لپـــــاره يـــــې شـــــاعران، ناڅـــــه نيمګړتيـــــاوې او ناا

.ليكوالان او اديبان د خپل قلم په ذريعه ډېر كار كويوايـــي چـــې ښـــه قيـــصه، نـــاول، افـــسانه يـــا ډرامـــه هغـــه وي، چـــې لوســـتونكي پـــل پـــه پـــل د ځـــان ســـره

.بيايي، تر هغې چې د قيصې د پاى ټكي ته نه وي رسېدليــر پېنځـــه ــه او دردونكـــې قيـــصې د افغانـــستان تېـ ــاورين او غميـــزې هـــم ډېـــرې بدمرغـ ويـــشت كلـــن نـ

ــه ــه خاصــه توګــه پ ــا پ ــانو او بي ــه افغان ــې وزل ــه ب ــزه كــې پ ــه دغــه غمې ــه ســينه كــې ځــاى كــړي دي، پ ــه خپل پــه شــوي دي ــه ظلمون ــې درېغ ــاوړه او ب ــر ن ــښتنو ډې ــښتانه دي، چــې . پ ــر پ ــم اكث ــاني ه ــو قرب ــزو وژن ــه اي د ډل

ــونړ د كر ــه يــې د ك ــه د مــلا ښــه مثالون ــښتانه تــل كل ــول وژنــې دي، پ ــه ايــزې ټ ــى د دښــتې ډل هــالي او د ليلپــــه نــــوم ) خلقــــي او پرچمــــي(او طالــــب پــــه نــــوم، كلــــه د مجاهــــد او اشــــرار پــــه نــــوم، كلــــه د كمونــــست

پـــه ) چلونـــو(زورېـــدلى دي او د ظلـــم د وخـــت د هـــر دور چـــارواكو او ټوپـــك ســـالارانو پـــه مختلفـــو پلمـــو .كو خپله خواه يخه كړې دهدغه بې ګناه او بې وزله خل

ده، چـــې د هېـــواد د شـــمال " ليلـــى د دښـــتې"ددغـــه ظلمونـــو او ډلـــه ايـــزو وژنـــو يـــوه بدمرغـــه پېـــښه د ) د ليلـــى دښـــته، د ســـترګو ليـــدلى حـــال (ددغـــه نـــاوړه پېـــښې انځـــور محمـــداجان يـــار پـــه دې كتـــاب

داســې انــداز كــې قيــصه كــې پــه ډېــر ســاده او روانــه لهجــه پــه مختلفــو كردارونــو كــې رانغــښتې او پــه يـــې تمثيـــل كـــړې، چـــې لوســـتونكي بـــه د كتـــاب د لوســـتلو پـــه وخـــت حتمـــاً دا فكـــر او ســـوچ كـــوي، چـــې

.محمداجان يار ددغه پېښې د خپلو سترګو شاهد دىــښتنو ــوي، چــــې د پــ ــار كــ ــه او زيــ ــو راهيــــسې هڅــ ــو كلونــ ــرو څــ ــره د تېــ ــوهنې دېــ ــښتونخوا د پــ د پــ

ــابونو پـــه چـــاپ او سمبالـــښت ــره د كتـ ــته وكـــړي، ترڅـــو د پـــښتو د ادب زار لمـــن ليكوالانـــو سـ كـــې مرسـد هـــر راز ادبـــي رنګينيـــو څخـــه ډكـــه شـــي، چـــې پـــه دې سلـــسله كـــې يـــې پـــه زيـــات شـــمېر كـــې كتابونـــه د

.مينه والو لاسونو ته رسولي ديد ښـــــاغلي محمـــــداجان يـــــار دا دوهـــــم كتـــــاب دى، چـــــې د پـــــښتونخوا د پـــــوهنې دېـــــرې پـــــه زيـــــار

ــ ــه وړانـــدې د يـــار صـ ــاول خـــورېږي، لـــه دېنـ ــاړ هـــم د پـــوهنې د " څانګـــه"يب د يـــو ښـــكلي نـ د خپرېـــدو ويـهـــم د يـــوې ژونـــدۍ پېـــښې او يـــوې پـــښتنې پېغلـــې د " څانګـــه"دېـــرې پـــه برخـــه شـــوى، چـــې هغـــه نـــاول

.ژوند داستان و، چې د لوستونكو دپام وړ ګرځېدلى دى

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

ــال ( ــدلى حـ ــترګو ليـ ــته د سـ ــى دښـ ــي ق ) د ليلـ ــاريخي او حقيقـ ــو تـ ــزې يـ ــستان د غميـ ــم د افغانـ ــصه هـ يـــړې ده ــه انځــور ك ــه ښــكلې او ښــه توګ ــار پ ــداجان ي ــه . ده، چــې محم ــو ت ــصه كــې داســې كردارون ــه دې قي پ

ــل ــښې د تـ ــې د پېـ ــوى، چـ ــړل شـ ــاى وركـ ــېخ(ځـ ــساني ) بـ ــاد د انـ ــانو ژړا او فريـ ــوي، د مظلومـ ــي كـ عكاسـحقونــــو د علمبردارانــــو غوږونــــو تــــه رســــوي او د ټوپــــك ســــالارانو او ظالمــــانو د تــــورو مخونــــو څخــــه

ورتـــه كـــوي، كـــوم چـــې د ژبـــې، قـــوم او نـــسل پـــه نـــوم يـــې پـــه پـــښتنو هـــر راز وحـــشيانه او نـــه پـــرده پ .بخښونكي ظلمونه كړي دي

د ليلـــى دښـــتې د ډلـــه ايـــزو وژنـــې خبرونـــه او راپورونـــه خـــو مـــوږ د ورځپـــاڼو، مجلـــو، خبـــري رســـنيو ــ ه خيـــال او راډيوګـــانو پـــه وســـيله اورېـــدلي و، مګـــر ددغـــه بـــې رحمانـــه ټـــول وژنـــې اصـــلي منظـــر زمـــا پـ

دا د محمــــداجان يــــار كمــــال دى، چــــې ددغــــسې دردونكــــو . تراوســــه پــــه كتــــابي شــــكل نــــه دى راغلــــى .پېښو څخه يې په ډېر هنر پرده پورته كړې ده

ــولګې هــم ــه جرمنــي كــې ليــدل كتــل وشــو، مــا د هغــه ځينــې شــعري ټ ــار صــيب ســره پ تېــر كــال زمــا ديــه هك ــورو كتـــابونو د چـــاپ پـ ــا څخـــه ددغـــه نـ ــتې وې، هغـــه زمـ ــتنه وكـــړه، نـــو لوسـ لـــه د مرســـتې غوښـ

يـــار ) فكـــر(زمـــا پـــه انّـــد. نـــاول څخـــه وروســـته دا دوهـــم كتـــاب هـــم چـــاپ شـــو " څانګـــه"هماغـــه و چـــې د د هغـــې ټـــولې ليكنـــې د قـــدر . صـــيب پـــه شـــعر، نـــاول او څېړنيـــزو ليكنـــو پـــوره پـــوره ازمېـــښت كـــړى دى

ــ ــه دا پـــه ډاګـــه كېـــږي، چـــې پـــه قيـ ــابونو د چـــاپ څخـ ــاول ليكلـــو وړ دي، خـــو ددې وروســـتيو كتـ صه او نـكـــې يـــار صـــيب پـــوره تجربـــه او لاس بـــرى لـــري او دا ځكـــه چـــې هغـــه د ولـــس پـــه ژبـــه پـــه ســـاده او روانـــه

ــوي ــه تمثيلـ ــه توګـ ــر ښـ ــه ډېـ ــام پـ ــروع او انجـ ــصې شـ ــه د قيـ ــورې . لهجـ ــې نـ ــه وي، چـ ــا نـ ــه دې مانـ ــه پـ دا بـــه دي، خــو كــوم خونــد او مــزه چــې د هغــې پــه نثــري ليكنــو خــصو صاً پــه قيــصه ليكنــې يــې پــه زړه پــورې ن

او نـــاول كـــې دى د يـــادونې وړ بـــولم، ځكـــه دغـــه ټـــولې قيـــصې او پېـــښې د افغانـــستان د اوږدې غميـــزې كــه څــه هــم د محمــداجان يــار پــه . ســره جوخــت تــړون لــري او باالكــل حقيقــي او يــا حقيقــت تــه نــژدې دي

الغې څخـــه دې كتـــاب كـــې بـــه ځينـــې تېروتنـــې او نيمګړتيـــاوې هـــم وي او پـــه ځينـــو ځـــايونو كـــې بـــه د مبـ ــهـــم كـــار اخيـــستل شـــوى وي، خـــو پـــه حقيقـــت كـــې قيـــصې تـــه د رنـــګ او ښـــكلا وركولـــو لپـــاره دا هرڅـــه

زه د پــــښتو ژبــــې د خـــدمت پــــه دغــــه ســـفر كــــې محمــــداجان يـــار تــــه لا ډېــــر برياليتوبونــــه . ضـــروري وي .غواړم

عبدالبصير بېدار د پښتونخوا د پوهنې د دېرې مرستيال

پېښور، پښتونخوا

Downloaded from: ketabton.com

bawar.

net

Get More e-books from www.ketabton.comKetabton.com - ebooks library

bawar.

net